Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Gospodarczy XX Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2017 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o stwierdzenie nieważności uchwały

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda A. S. na rzecz pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. kwotę 377,00 (trzysta siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 360,00 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Anna Rachocka

sygn. akt XX GC 914/15

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2015 roku A. S. wniósł przeciwko (...) S.A. w W. pozew o stwierdzenie nieważności uchwały nr(...) Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia pozwanej spółki podjętej w dniu 14 września 2015 roku jako sprzecznej z przepisami Kodeksu Spółek Handlowych oraz ustawą z dnia 03 marca 2000 roku o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. nr 26, poz. 306 ze zmianami, dalej tzw. Ustawa kominowa).

W uzasadnieniu wskazał, że 26 marca 2007 roku Zgromadzenie Wspólników (...) spółka z o. o. w L. powołało w skład Rady Nadzorczej spółki (...). Jedynym wspólnikiem tej spółki od dnia jej utworzenia była Gmina L., co oznacza, że spółka ta wyczerpuje dyspozycję art. 1 pkt 6 Ustawy kominowej. W dniu 27 czerwca 2013 roku Zwyczajne Walne Zgromadzenie pozwanej spółki podjęło uchwałę nr (...) w przedmiocie zmian w składzie Rady Nadzorczej, na mocy której powołało w skład Rady Nadzorczej J. D.. W dniu odbycia tego zgromadzenia Skarb Państwa posiadał (...) głosów z posiadanych akcji, co stanowiło (...) głosów w ogólnej liczbie głosów w Spółce, co oznacza, że pozwany wyczerpuje dyspozycję art. 1 pkt 5 Ustawy kominowej. W ocenie powoda powyższe narusza art. 4 ust. 1 Ustawy kominowej, zgodnie z którym jedna osoba może być członkiem rady nadzorczej tylko jednej spośród spółek, o których mowa w art. 1 pkt 4 - 7 tej ustawy. Zaś zgodnie z art. 14 ust. 1 tej ustawy, za nieprzestrzeganie jej przepisów organy nadzorcze jednostek organizacyjnych wymienionych w art. 1 pkt 2 - 7 ulegają rozwiązaniu z mocy prawa. Tym samym Rada Nadzorcza pozwanej spółki w dniu 27 czerwca 2013 roku uległa rozwiązaniu z mocy prawa, a tym samym pozwany do dnia wniesienia pozwu pozostaje bez Rady Nadzorczej. Dalej powód podał, iż w okresie od 27 czerwca 2017 roku pozwany jako spółka publiczna notowana na (...) w W. ogłosił o podjęciu przez nieistniejącą Radę Nadzorczą nieważnych z mocy prawa uchwał: o odwołaniu członka zarządu pozwanego B. M., odwołaniu członka zarządu pozwanego W. O., delegowaniu J. D. do czasowego pełnienia funkcji członka zarządu, delegowaniu G. K. do czasowego pełnienia funkcji członka zarządu, odwołaniu członka zarządu pozwanego P. S. (1), powołaniu M. W. do pełnienia funkcji członka zarządu, powołaniu D. M. do pełnienia funkcji członka zarządu, powołaniu J. D. do pełnienia funkcji członka zarządu, powołaniu G. K. do pełnienia funkcji członka zarządu. W dniu 27 czerwca 2013 r. tj. w dniu rozwiązania z mocy prawa Rady Nadzorczej pozwanej spółki, w skład jej zarządu wchodzili: B. M., W. O., P. S. (1), P. S. (2) i K. K.. P. S. (2) złożył skuteczną rezygnację z pełnienia funkcji członka zarządu z dniem 19 lipca 2013 roku, zaś K. K. złożył skuteczną rezygnację z pełnienia funkcji członka zarządu z dniem 18 listopada 2013 roku. Oznacza to, że od dnia 18 listopada 2013 roku do dnia złożenia pozwu zarząd pozwanego tworzą: B. M., W. (...). Tymczasem Zwyczajne Walne Zgromadzenie pozwanego w dniu 14 września 2015 roku nie zostało zwołane przez właściwie reprezentowany organ, w skład którego wchodzą wyżej wymienione osoby, a przez osoby do tego nieuprawnione (pozew k. 2 – 11).

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i obciążenie powoda kosztami procesu.

W ocenie pozwanego art. 14 ust. 1 Ustawy kominowej nie znajduje zastosowania do przypadków nieprzestrzegania przepisów tej ustawy przez organy inne, niż adresat sankcji tj. organ nadzorczy. Rada Nadzorcza pozwanej nie uległa rozwiązaniu na podstawie art. 14 ust. 1 Ustawy kominowej ponieważ nie dokonała ona jakichkolwiek czynności sprzecznych w tą Ustawą. Przedmiotowa sankcja nie dotyczy też Walnego Zgromadzenia (...), które powołało J. D. do Rady Nadzorczej, albowiem art. 14 ust. 1 Ustawy kominowej nie wymienia walnego zgromadzenia jako adresata sankcji. W konsekwencji, w skutek powołania J. D. do Rady Nadzorczej (...) przez organ właścicielski tj. Zwyczajne Walne Zgromadzenie (...) z dnia 27 czerwca 2013 roku Rada Nadzorcza pozwanego nie uległa rozwiązaniu z mocy prawa i mogła skutecznie realizować swoje kompetencje, w tym skutecznie dokonać zmian w zarządzie (...) w okresie od 27 czerwca do 23 grudnia 2013 roku i delegować swoich członków do czasowego pełnienia funkcji w zarządzie (...). Pozwany podkreślił też, że uchwała nr (...) ZWZ z dnia 27 czerwca 2013 roku powołująca J. D. do Rady Nadzorczej (...) nie została zaskarżona w szczególnym trybie przewidzianym w art. 425 k.s.h. Jest zatem ważna i skuteczna. Mając powyższe na uwadze, w ocenie pozwanego, czynności dokonane przez Radę Nadzorczą (...) od dnia 27 czerwca 2013 roku oraz Zarząd (...) w składzie wynikającym z uchwał Rady Nadzorczej (...) podjętych w okresie od 27 czerwca do 23 grudnia 2013 roku są ważne i skuteczne. Co za tym idzie, również czynność zwołania ZWZ na dzień 14 września 2015 roku jest ważna i skuteczna, a w konsekwencji brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności Uchwały ZWZ podjętej w tym dniu w przedmiocie wyboru przewodniczącego Walnego Zgromadzenia. Pozwany przyznał, iż J. D. od dnia 26 marca 2007 roku pełnił funkcję członka Rady Nadzorczej (...) Spółki z o.o. Na mocy uchwały nr (...) (...) z dnia 27 czerwca 2013 roku J. D. został powołany do Rady Nadzorczej (...). Pozwany potwierdził też, że w okresie od 27 czerwca do 23 grudnia 2013 roku na mocy uchwał podjętych przez Radę Nadzorczą (...) dokonano zmian osobowych w Zarządzie (...). W dniu 14 września 2015 roku ZWZ podjęło zaskarżoną pozwem uchwałę w przedmiocie wyboru przewodniczącego Walnego Zgromadzenia. Pozwany przyznał też, że jest spółką publiczną w rozumieniu art. 425 §3 k.s.h. W ocenie pozwanego Rady Nadzorcza (...) na podstawie art. 14 ust. 1 Ustawy kominowej nie uległa rozwiązaniu, a J. D. do Rady Nadzorczej (...) został powołany skutecznie. Późniejsze czynności Rady Nadzorczej (...) polegające na delegowaniu jej członków do czasowego pełnienia funkcji członków zarządu (...), jak również czynności dotyczące zmian osobowych w składzie Zarządu (...) były ważne i skuteczne. Tym samym zwołanie ZWZ na dzień 14 września 2015 roku było ważne i skuteczne, a powództwo winno być oddalone w całości (odpowiedź na pozew k. 61 – 73).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Spółka z o.o. jest spółką prawa handlowego, w której udział jednostek samorządu terytorialnego przekracza (...) kapitału zakładowego. J. D. wchodził w skład Rady Nadzorczej (...) Spółki z o.o. w okresie od 03 kwietnia 2007 roku do 22 stycznia 2014 roku (pełny odpis KRS k. 10 - 14).

Uchwałą nr (...) z dnia 27 czerwca 2013 roku Zwyczajne Walne Zgromadzenie (...) S.A. w W. powołało J. D. w skład Rady Nadzorczej tej spółki (uchwała nr (...) (...) z dnia 27 czerwca 2013 roku k. 25).

(...) S.A. w W. jest spółką publiczną. Jedynym akcjonariuszem posiadającym co najmniej (...) głosów na Zwyczajnym Walnym Zgromadzeniu Spółki, które odbyło się 27 czerwca 2013 roku, był Skarb Państwa. Akcjonariuszowi temu przysługiwało (...) głosów z posiadanych akcji, co stanowiło (...) głosów na tym walnym zgromadzeniu oraz (...) głosów w ogólnej licznie głosów w Spółce (raport bieżący k. 23).

Członkami zarządu (...) S.A. w W. w okresie od 30 marca 2011 roku do 04 grudnia 2013 roku był W. O., w okresie od 19 marca 2012 roku do 04 grudnia 2013 roku B. M., a w okresie od 22 sierpnia 2008 roku do 07 lutego 2014 roku był P. S. (1) (pełny odpis KRS k. 26 – 43).

Uchwałą z dnia 14 listopada 2013 roku Rada Nadzorcza (...) S.A. w W. delegowała członka Rady J. D. do czasowego wykonywania czynności wiceprezesa zarządu do spraw finansowych spółki na okres od 21 listopada 2013 roku do 21 lutego 2014 roku (uchwała k. 302, raport bieżący k. 45 - 46).

W dniu 17 lipca 2013 roku P. S. (2) złożył rezygnację z pełnienia funkcji wiceprezesa zarządu (...) z dniem 19 lipca 2013 roku (raport bieżący k. 51).

W dniu 18 listopada 2013 roku rezygnację z pełnienia funkcji prezesa zarządu (...) złożył K. K. (raport bieżący k. 52).

Uchwałą z dnia 23 grudnia 2013 roku Rada Nadzorcza (...) S.A. w W. odwołała P. S. (1) z funkcji prezesa zarządu tej spółki. W dniu 23 grudnia 2013 roku Rada Nadzorcza podjęła też uchwałę o powołaniu M. W. w skład zarządu i powierzeniu mu funkcji prezesa zarządu, powołaniu w skład zarządu J. D. i powierzeniu mu funkcji wiceprezesa zarządu do spraw korporacyjnych, powołaniu w skład zarządu G. K. i powierzeniu mu funkcji wiceprezesa zarządu do spraw operacyjnych i handlu, powołaniu w skład zarządu D. M. i powierzeniu mu funkcji wiceprezesa zarządu do spraw rozwoju (raporty bieżące k. 47 – 50).

Uchwałą z dnia 18 sierpnia 2015 roku zarząd (...) S.A. w W. zwołał Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie (...) S.A. w W. na dzień 14 września 2015 roku. W ramach planowanego porządku obrad przewidziano m. in. wybór Przewodniczącego Zgromadzenia (uchwała k. 293, porządek obrad k. 294, ogłoszenie zarządu k. 295 - 298).

W dniu 14 września 2015 roku Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie (...) S.A. w W. podjęło m.in. uchwałę nr (...) o wyborze A. K. na Przewodniczącego Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia spółki. Akcjonariusz A. S. głosował przeciwko tej uchwale i zażądał zaprotokołowania sprzeciwu (wypis z aktu notarialnego Rep. A nr (...) k. 221 – 231, lista obecności k. 233 – 291).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało oddalić w całości.

Powód żądał stwierdzenia nieważności uchwały nr (...)Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia pozwanej spółki podjętej w dniu 14 września 2015 roku w oparciu o przepis art. 425 k.s.h.

W myśl przepisu art. 422 §2 k.s.h. prawo do wytoczenia powództwa o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia przysługuje m. in. akcjonariuszowi, który głosował przeciwko uchwale, a po jej powzięciu zażądał zaprotokołowania sprzeciwu. Zgodnie z kolei z przepisem art. 425 §3 k.s.h. powództwo o stwierdzenie nieważności walnego zgromadzenia spółki publicznej powinno być wniesione w terminie trzydziestu dni od dnia jej ogłoszenia, nie później niż w terminie roku od dnia powzięcia uchwały.

Powód posiada legitymację czynną do wystąpienia z niniejszym pozwem, albowiem jest akcjonariuszem pozwanej spółki, głosował przeciwko zaskarżonej uchwale oraz zażądał zaprotokołowania swojego sprzeciwu. Dochował on przy tym terminu do wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie, gdyż pozew został wniesiony w dniu 13 października 2015 roku.

Powód żądanie stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały oparł na twierdzeniu o rozwiązaniu z mocy prawa Rady Nadzorczej pozwanego z dniem 27 czerwca 2013 roku na skutek powołania w jej skład (...), będącego wcześniej członkiem Rady Nadzorczej (...) Spółka z o.o. objętej działaniem Ustawy kominowej. W ocenie powoda nieistniejące były wszystkie uchwały podjęte przez Radę Nadzorczą pozwanego po tej dacie, skoro nie istniał sam organ nadzorczy. W konsekwencji nie zostały podjęte uchwały o powołaniu członków zarządu pozwanego, którzy następnie zwołali Nadzwyczajne Walne Zgromadzenia pozwanej spółki w dniu 14 września 2015 roku. Stanowisko to w ocenie Sądu jest nieuprawnione.

Zgodnie z przepisem art. 1 pkt 5 i 6 Ustawy kominowej ma ona zastosowanie m.in. do spółek prawa handlowego, w których udział Skarbu Państwa przekracza (...) kapitału zakładowego lub (...) liczby akcji oraz spółek prawa handlowego, w których udział jednostek samorządu terytorialnego przekracza (...) kapitału zakładowego lub (...) liczby akcji. W okolicznościach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości, że zarówno (...) spółka z o.o., jak i (...) S.A. podlegają regulacjom ww. ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 4 ust. 1 Ustawy kominowej jedna osoba może być członkiem rady nadzorczej tylko w jednej spośród spółek, o których mowa w art. 1 pkt 4 - 7. J. D. został zaś powołany do Rady Nadzorczej (...) S.A. w czasie, gdy pełnił on już funkcję członka Rady Nadzorczej (...) Spółki z o.o. Tym samym uchwała z dnia 27 czerwca 2013 roku o powołaniu J. D. na stanowisko członka Rady Nadzorczej pozwanej spółki była sprzeczna z art. 4 ust. 1 Ustawy kominowej.

Stosownie do przepisu art. 14 ust. 1 ustawy kominowej za nieprzestrzeganie przepisów ustawy organy nadzorcze jednostek organizacyjnych wymienionych w art. 1 pkt 2-7 ulegają rozwiązaniu z mocy prawa. Z przepisu tego nie można jednak wyprowadzić wniosku, że decyzje innych – poza organami nadzoru - organów jednostek organizacyjnych wymienionych w art. 1 Ustawy kominowej – skutkować mogą rozwiązaniem organu nadzoru, który decyzji takiej nie podejmował i które mogły być podjęte poza jego wolą i wiedzą, tj. tak, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie. Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy (por. wyrok SN z dnia 26 lipca 2011 r. I PK 22/11 oraz wyrok SN z dnia 3.03.2005 r. II CK 471/04) sankcja w postaci rozwiązania z mocy samego prawa organów nadzorczych podmiotów objętych działaniem ustawy kominowej, jest prostą konsekwencją decyzji tychże organów podjętych sprzecznie z regulacjami zawartymi w ww. ustawie. Z kolei zgodnie z poglądami doktryny, ponieważ art. 14 ust. 1 Ustawy kominowej nie wymienia żadnych innych organów ani osób, które miałyby dokonać naruszeń przepisów ustawy, trudno byłoby zaakceptować konstrukcję, gdzie za działania innego organu odpowiadałby organ nadzoru. Dlatego należy przyjąć, że chodzi o nieprzestrzeganie ustawy wyłącznie przez organ nadzorczy, zaś przepis nie dotyczy organów o kompetencjach innych niż nadzorcze. Natomiast za nieprzestrzeganie ustawy przez inne podmioty zobowiązane do przestrzegania ustawy (np. zarząd, zgromadzenie wspólników) ustawa żadnych konsekwencji nie przewiduje (por. A. Rzetecka – Gil, Ustawa o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi, Komentarz. SIP LEX 2015; Z. Sypniewski, Prawne konsekwencje ustawy z dnia 03 marca 2000 roku dla jednostek samorządu terytorialnego, Poznań 2000, s. 17).

Z powyższego wynika, że uchwała ZWZ nr (...) z dnia 27 czerwca 2013 roku o powołaniu w skład Rady Nadzorczej (...) S.A. J. D. nie wywołała skutku z art. 14 ust. 1 ustawy kominowej, gdyż to nie Rada Nadzorcza podjęła tę uchwałę.

Uchwała z dnia 27 czerwca 2013 roku nie została przy tym zaskarżona w trybie art. 425 k.s.h., co było pomiędzy stronami niniejszego postępowania bezsporne. Tylko bowiem zaskarżenie tej uchwały i w konsekwencji jej uchylenie lub stwierdzenie nieważności w prawomocnym wyroku sądu, mogłoby skutkować pozbawieniem skuteczności uchwały nr (...) z dnia 27 czerwca 2013 roku.

Tym samym Rada Nadzorcza pozwanej spółki nie uległa rozwiązaniu z mocy prawa, a czynności dokonane przez Radę Nadzorczą (...) od dnia 27 czerwca 2013 roku oraz Zarząd (...) w składzie wynikającym z uchwał Rady Nadzorczej (...) podjętych w okresie od 27 czerwca do 23 grudnia 2013 roku są ważne i skuteczne. Co za tym idzie, również czynność zwołania ZWZ na dzień 14 września 2015 roku jest ważna i skuteczna, a w konsekwencji brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności Uchwały ZWZ podjętej w tym dniu w przedmiocie wyboru przewodniczącego Walnego Zgromadzenia. Z tego powodu powództwo nie mogło być uwzględnione.

Powyższy pogląd został zaaprobowany przez Sąd Apelacyjny w Warszawie, który rozpoznawał apelację od wyroku tut. Sądu w sprawie o sygn. akt VI ACa 1986/15. W sprawie tej powód zaskarżył uchwałę nr (...) Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia pozwanej spółki z dnia 06 czerwca 2014 roku, zaś powództwo oparł na tej samej co w niniejszym postępowaniu argumentacji prawnej. Sąd Apelacyjny nie podzielił stanowiska powoda, że doszło do rozwiązania organu nadzorczego pozwanego z mocy prawa na skutek podjęcia przez ZWZ pozwanej spółki uchwały nr (...) z dnia 27 czerwca 2013 roku o powołaniu J. D. w skład Rady Nadzorczej pozwanego. Skutku tego nie spowodowało także podjęcie przez Radę Nadzorczą pozwanego uchwały nr (...) z dnia 14 listopada 2013 roku w sprawie delegowania członka Rady Nadzorczej J. D. do czasowego wykonywania czynności członka zarządu, albowiem podjęcie tej uchwały nie naruszyło Ustawy kominowej. Sąd Apelacyjny podkreślił, że w piśmiennictwie wyrażono słuszny pogląd, iż Ustawa kominowa w zakresie konsekwencji naruszenia art. 4 ust. tej ustawy milczy. Nie można bowiem uznać za takie skutki sankcji opisanych w art. 14 ustawy, albowiem dotyczą one działań samej rady nadzorczej, tymczasem powołania do samych rad nadzorczych nigdy nie dokonują rady nadzorcze tych spółek. W związku z tym naruszeniem ustawy skutkującym rozwiązaniem organu nie będzie udział jednego z członków w dwóch radach nadzorczych spółek z art. 1 pkt 4 – 7. Brak określenia przez ustawodawcę skutku naruszenia art. 4 ust. 1 Ustawy kominowej powoduje konieczność sięgnięcia do ogólnych zasad prawa cywilnego (art. 58 §1 k.c. w zw. z art. 2 k.s.h.) i przyjęcie, że naruszenie to powoduje skutek w postaci nieważności powołania do drugiej rady nadzorczej, jako sprzecznego z przepisem ustawy. Za takim wnioskiem przemawia również brzmienie art. 4 ust. 2 Ustawy kominowej, który wprawdzie jest przepisem intertemporalnym, ale przewiduje zbliżone skutki do nieważności powołania do drugiej spółki. Sąd ten wskazał też, że w tych okolicznościach uchwała nr (...) z 27 czerwca 2013 roku mogła być co najwyżej nieważna, jednakże nie wytoczono powództwa o stwierdzenie jej nieważności w trybie art. 425 k.s.h. Przy tym, gdyby powództwo takie zostało wytoczone, to ewentualne stwierdzenie nieważności powołanej uchwały miałoby ten skutek, że Rada Nadzorcza istniałaby w mniej licznym składzie, lecz pomimo tego byłaby zdolna do działania. Natomiast, w ocenie Sądu Apelacyjnego, z pewnością nie wystąpiłby skutek w postaci rozwiązania Rady Nadzorczej pozwanego z mocy prawa.

Z opisanym wyżej poglądem Sądu Apelacyjnego w Warszawie Sąd rozpoznający przedmiotową sprawę w pełni się zgadza. Co więcej, w ocenie Sądu prawomocne rozstrzygnięcie w sprawie VI ACa 1986/15, toczącej się pomiędzy tymi samymi stronami i odnoszącej się do tego samego stanu faktycznego i prawnego (dotyczącego rozwiązania z mocy prawa Rady Nadzorczej pozwanej spółki) oraz obejmującej analogiczne żądanie (żądanie stwierdzenia nieważności innej uchwały, lecz w takim samym stanie faktycznym i prawnym) wiąże sąd rozpoznający tę sprawę. Zgodnie bowiem z art. 365 § 1 k.p.c. prawomocny wyrok wiąże nie tylko strony i sąd, który go wydał, ale również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej. Tak zwana prawomocność materialna orzeczeń, której dotyczy art. 365 § 1 k.p.c. zawiera nakaz przyjmowania przez podmioty wskazane w tym przepisie, że w danej sytuacji stan prawny przedstawia się tak, jak to wynika z rozstrzygnięcia zawartego w danym orzeczeniu formalnie prawomocnym. Moc wiążąca orzeczenia obejmuje zasadniczo jedynie jego sentencje. Jednakże, jak wskazuje się w orzecznictwie Sądu Najwyższego, związanie orzeczeniem w innej sprawie rozciąga się również na motywy orzeczenia w takim zakresie, w jakim stanowią one konieczne uzupełnienie samego rozstrzygnięcia, niezbędne do określenia jego zakresu (zob. w szczególności wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2013 r., IV CSK 624/12 i przywołane tam dalsze orzeczenia). W sytuacji, gdy zachodzi związanie prawomocnym orzeczeniem sądu i ustaleniami faktycznymi, które legły u jego podstaw, niedopuszczalne jest w innej sprawie o innym przedmiocie dokonywanie ustaleń i ocen prawnych sprzecznych z prawomocnie osądzoną sprawą. Rozstrzygnięcie zawarte w prawomocnym orzeczeniu stwarza stan prawny taki, jaki z niego wynika. Sądy rozpoznające między tymi samymi stronami inny spór muszą przyjmować, że dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak przyjęto w prawomocnym, wcześniejszym wyroku. W efekcie niedopuszczalne jest czynienie odmiennych ustaleń w zakresie objętym prawomocnością materialną.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji w pkt 1.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. obciążając nimi w całości powoda jako stronę przegrywającą sprawę.

SSO Anna Rachocka