Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 07 kwietnia 2016 r. w Świnoujściu

sprawy z powództwa D. M., J. M.

przeciwko (...)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza solidarnie od powodów na rzecz pozwanego kwotę 2.217 zł (dwóch tysięcy dwustu siedemnastu złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje pobrać solidarnie od powodów na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Świnoujściu kwotę 280 zł (dwustu osiemdziesięciu złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych w sprawie.

Sygn. akt I C 51/13

UZASADNIENIE

Powódka D. M. wystąpiła przeciwko pozwanemu (...) z powództwem o zapłatę kwoty 7.914,92 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 15 września 2012r. do dnia zapłaty. Ponadto wniosła o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że dnia 13 stycznia 2012r. powódka zawarła z pozwanym, prowadzącym zakład mechaniki samochodowej, umowę, na mocy której pozwany zobowiązał się do terminowej wymiany układu rozrządu w samochodzie marki R. (...). W tym celu powódka zakupiła wskazane przez pozwanego części samochodowe. Po wykonanej przez pozwanego usłudze zapłaciła wskazaną przez niego cenę. Wymiana rozrządu została wykonana przez pozwanego nieprawidłowo. Pozwany bowiem nie wymienił wszystkich, współpracujących ze sobą komponentów, to jest koła pasowego, wału korbowego, rolki napinającej oraz paska wieloklinowego. Nie wskazał też powódce na konieczność zakupu i wymiany tych części. Zaniechanie tych czynności doprowadziło do awarii samochodu, a mianowicie do uszkodzenia silnika, do której doszło w dniu (...). po przejechaniu przez powódkę 5.000 kilometrów. O awarii powódka niezwłocznie powiadomiła pozwanego, wskazując, iż samochód został przez nią odholowany dp autoryzowanej stacji obsługi (...) w Ś.. Zaproponowała też pozwanemu aby udał się w miejsce postoju samochodu i zapoznał się z jego stanem. Powódka zaproponowała też pozwanemu aby dokonał koniecznej naprawy we własnym zakresie, warunkując to jedynie użyciem przy naprawie oryginalnych części. Wobec tego, że pozwany nie wyraził na to zgody, powódka zleciła rzeczoznawcy samochodowemu wykonanie ekspertyzy ustalając przyczyny awarii oraz naprawę silnika autoryzowanej stacji obsługi (...). Koszt naprawy samochodu wyniósł łącznie 6.684,92 zł, zaś ekspertyzy 1.230 zł. Poniesiona przez powódkę szkoda wynosi więc 7.914,92 zł. Wobec tego, że szkoda powstała na skutek nienależytego wykonania przez pozwanego zobowiązania, jest on zobowiązany do jej naprawienia. Zajmując się zawodowo zleconymi mu czynnościami, winien wskazać na konieczność wymiany wszelkich, niezbędnych części i takiej wymiany dokonać. W dniu 31 lipca 2012r. powódka wysłała, na adres pozwanego, pismo wzywające do dobrowolnego naprawienia szkody. Pismo to, mimo prawidłowego awizowania, nie zostało przez pozwanego odebrane. Natomiast na pismo pełnomocnika powódki z dnia 07 września 2012r. pozwany nie udzielił odpowiedzi.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w czerwcu 2011r. zawarta została ustna umowa na wykonanie prac budowlanych pomiędzy powódką i pozwanym. Na podstawie tej umowy pozwany zobowiązał się do wykonania szeregu prac budowlanych w budynku stanowiącym własność powódki. Zgodnie z tą umową pozwany miał wykonać izolację pionową murów podziemia i przyziemia, ocieplenie ościeży okiennych, położenie tynków o ich pomalowanie, położenie płytek na balkonie, tarasie, schodach, położenie polbruku wokół domu, położenie styropianu, wykonanie prac blacharakich oraz inne. Strony uzgodniły, że prace budowlane pozwany wykona do 31 lipca 2011r. Pozwany część prac wykonał, przy czym ich wykonanie nie jest zgodne ze sztuką budowlaną. Na poczet wykonania pracy pozwany otrzymał od powódki łącznie kwotę 28.800 zł. W dniu 09 grudnia 2011r. z uwagi na brak zakończenia prac przez pozwanego, jak również ze względu na stwierdzone usterki wykonanej pracy, powódka przekazała pozwanemu wykaz wadliwie wykonanych prac, który to wykaz pozwany osobiście odebrał. Pozwany pomimo pisma z dnia 09 grudnia 2011r. nie dokończył prac, jak również nie usunął usterek wskazanych tym pismem. Powódka pismem z dnia 18 czerwca 2012r. wezwała pozwanego do wykonania i zakończenia prac budowlanych do dnia 30 sierpnia 2012r. Pozwany na to pismo nie odpowiedział, jak również nie dokończył prac zgodnie z zawartą umową.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany oświadczył, że wymiana rozrządu została wykonana prawidłowo. Uszkodzenie mogło powstać na skutek przejechania od chwili naprawy do unieruchomienia silnika 5.000 km. Na powstanie uszkodzenia miał nadto wpływ fakt, że przedmiotowy samochód był przerobiony na gaz, co powoduje również inną pracę rozrządu. Powódka nie przyprowadziła samochodu do pozwanego, do Stacji Obsługi (...), co powoduje, że nie mógł osobiście stwierdzić powstałych uszkodzeń silnika. Powódka nie zleciła pozwanemu wymiany koła pasowego, którego wymiana przy naprawie rozrządu nie jest konieczna przy uwzględnieniu jego stanu technicznego. Pozwany przyznaje, że w dniu 13 stycznia 2012r. mąż powódki przyprowadził przedmiotowy samochód aby pozwany wymienił rozrząd. Po zakupieniu części do wymiany rozrządu przez powódkę, pozwany dokonał wymiany rozrządu. Powódka zakupiła pompę wody, pasek klinowy (wielorowek), rolkę napinającą pasek rozrządu i rolkę która prowadzi pasek rozrządu. W dniu 14 stycznia 2012r. pozwany wydał samochód powódce po wykonanej naprawie. Silnik pracował prawidłowo, jak również powódka nie zgłaszała żadnego zastrzeżenia do pracy silnika. W lipcu powódka powiadomiła pozwanego o zaistniałej awarii silnika informując jednocześnie, że samochód jest w Stacji Obsługi (...). Pozwany poprosił powódkę aby samochód został przyprowadzony do jego warsztatu celem ustalenia przyczyny uszkodzenia. Powódka odmówiła jego prośbie.

Pismem procesowym z dnia 04 września 2012r. powódka wniosła o zawiadomienie o toczącym się procesie J. M., gdyż samochód wchodzi w skład majątku wspólnego powódki i J. M., a ponadto to on zlecił pozwanemu naprawę samochodu i również jest stroną umowy.

W dniu 12 września 2012r. J. M. oświadczył, że wstępuje do sprawy w charakterze powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany (...) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie naprawy pojazdów w jego warsztacie samochodowym przy ul. (...) w Ś..

(bezsporne)

W dniu 13 stycznia 2012r. powodowie J. M. i D. M. zlecili pozwanemu wykonanie naprawy w należącym do nich samochodzie osobowym marki R. (...), obejmującej wymianę paska zębatego, rolki napinającej, rolki prowadzącej i pompki wody. W dniu 14 stycznia 2012r. samochód został powodom wydany po wykonanej naprawie.

(bezsporne)

W dniu 01 lipca 2012r. samochód powodów uległ awarii, polegającej na uszkodzenia silnika. Samochód został przetransportowany do Autoryzowanej Stacji Obsługi Samochodów (...) w Ś.. O awarii pojazdu zawiadomiony został pozwany.

(bezsporne)

Na zlecenie powódki rzeczoznawca Z. N. sporządził opinię, dotyczącą przyczyn awarii pojazdu powodów i prawidłowości wykonania naprawy pojazdu przez pozwanego. Za sporządzenie tej opinii powódka uiściła kwotę 1.230 zł.

(dowód: opinia Z. N. – k. 11-15,’

faktura VAT – k. 16)

W dniu 16 lipca 2012r. w Autoryzowanej Stacji Obsługi Samochodów (...) w Ś. wykonana została naprawa pojazdu powodów, za którą powodowi zapłacili kwotę 6.684,92 zł.

(dowód: faktury VAT – k. 17-19)

Pismem z dnia 31 lipca 2012r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 7.914,92 zł. Wezwanie to nie zostało przez pozwanego odebrane.

(dowód: pismo z dnia 31.07.2012r. z kopertą – k. 22)

Pismem z dnia 07 września 2012r. pełnomocnik powódki wezwał pozwanego do zapłaty w terminie 7 dni kwoty 7.914,92 zł lub złożenia w tym terminie propozycji polubownego załatwienia sprawy.

(dowód: pismo z dnia 07.09.2012r. – k. 20,

potwierdzenie nadania – k. 21)

Układ rozrządu w samochodzie powodów został przez pozwanego zamontowany prawidłowo. Koło pasowe wału karbowego w trakcie naprawy wykonywanej przez pozwanego mogło być sprawne, nie wykazywać oznak zużycia i tym samym nie podlegać wymianie wraz z elementami układu rozrządu. Utrata sprawności koła pasowego wału karbowego mogła nastąpić w okresie eksploatacji ok. 6 miesięcy i przebiegu ok. 5.000 kilometrów po zakończeniu naprawy przez pozwanego. Przyczyną uszkodzenia układu rozrządu w silniku samochodu powodów była utrata osiowości koła pasowego wału karbowego w ruchu obrotowym wskutek której nastąpiło przesunięcie paska wieloklinowego poza obrys koła pasowego (w kierunku obudowy dolnej rozrządu), co doprowadziło do jej przecięcia przez krawędź paska wielorowkowego i w konsekwencji, wskutek tarcia, rozwarstwienia paska zębatego rozrządu i uszkodzenia podzespołów głowicy silnika. Zamontowana w samochodzie instalacja zasilania gazem (LPG) nie miała wpływu na powstanie uszkodzeń podzespołów głowicy silnika, układu rozrządu i innych podzespołów nawet, jeśli działała nieprawidłowo.

(dowód: opinia biegłego sądowego Z. K. – k. 245-285,

uzupełniająca opinia biegłego sądowego Z. K. – k. 317-324,

ustne wyjaśnienia biegłego sądowego Z. K. – k. 408-410)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 627 kc przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Stosownie zaś do treści art. 471 kc dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W niniejszej sprawie bezspornym było, że strony łączyła umowa, której przedmiotem była naprawa samochodu powodów marki R. (...) w zakresie wymiany układu rozrządu. Przedmiotem sporu było natomiast to czy pozwany odpowiada za awarię pojazdu powodów z dnia (...). To na powodach, stosownie do treści art. 6 kc, spoczywał obowiązek dowodowego wykazania odpowiedzialności pozwanego za zaistniałą szkodę. Zdaniem Sądu powodowie nie wykazali jednak w niniejszej sprawie, że przedmiotowa szkoda była skutkiem nienależytego zobowiązania wynikającego z łączącej strony umowy. Niewątpliwie ocena tego czy pomiędzy naprawą pojazdu wykonaną przez pozwanego a zdarzeniem z dnia 01 lipca 2012r. istniał związek przyczynowo - skutkowy wymagało zaciągnięcia przez Sąd wiadomości specjalistycznych. Na wniosek powodów przeprowadzony został dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej. W sprawie zostały sporządzone dwie takie opinie - przez biegłego sądowego J. P. i biegłego sądowego Z. K.. W ocenie Sądu podstawą ustaleń w sprawie powinna być opinia biegłego sądowego Z. K.. W oparciu o materiał dowodowy zebrany w sprawie można jednoznacznie stwierdzić, że w samochodzie powodów doszło do uszkodzenia silnika, spowodowanego rozwarstwieniem paska zębatego rozrządu. Biegły sądowy J. P. w swojej opinii wskazał, iż "z dużym prawdopodobieństwem - graniczącym z pewnością - można wnioskować, że przyczyną awarii samochodu powódki (pojazdu marki R. (...)) - po awarii (...). - mogło być nie dokonanie - zalecanej przez producenta - wymiany napinacza paska wielorowkowego - klinowego podczas wymiany rozrządu 12 stycznia 2012r.". W ocenie Sądu pozostała część opinii nie daje podstaw do stwierdzenia, że taki wniosek biegłego jest uzasadniony. Biegły J. P. w swojej opinii stwierdził bowiem, że nie zachodzą przesłanki wskazujące, by pozwany nieprawidłowo wykonał czynności związane z wymianą rozrządu zlecone przez powódkę 12 stycznia 2012r. Jednocześnie wskazał, że nie jest możliwym ustalenie w jakim stanie było koło pasowe wału karbowego w dniu wymiany oraz że w przypadku wzrokowego stwierdzenia, że stan techniczny koła pasowego wymagał wymiany, to pozwany powinien dokonał zleconej naprawy wymiany rozrządu oraz oczekiwać na wydanie pojazdu do czasu dostarczenia nowego koła pasowego wału korbowego. Ponadto biegły stwierdził, że producent nie przewiduje dla konkretnego modelu samochodu i konkretnego silnika konieczności wymiany koła pasowego, zaleca natomiast wymianę napinacza paska wielorowkowego - klinowego oraz paska wielorowkowego - klinowego. Opinia biegłego sądowego J. P. została zakwestionowana przez obie strony, przy czym w zakresie przyczyn awarii w pojeździe przez pozwanego. Podniesione przez pozwanego zarzuty Sąd uznał za zasadne. Podzielić należy stanowisko pozwanego, że biegły nie powołał się w treści opinii na dokument potwierdzający jego stanowisko że producent zaleca wymianę paska wielorowkowego oraz że biegły nie odniósł się w opinii do okoliczności, że powódka od chwili wymiany rozrządu do chwili awarii przejechała 5 tysięcy kilometrów przez ok. 6 miesięcy. W ocenie Sądu również w pozostałym zakresie opinia biegłego nie jest przekonująca, gdyż jej wnioski nie zostały poparte wyczerpującą argumentacją. Braki opinii w powyższym zakresie nie mogły jednak zostać uzupełnione z uwagi na śmierć biegłego J. P.. W konsekwencji Sąd uznał, że sporządzona przez niego opinia pozbawiona jest waloru dowodowego w niniejszej sprawie. Dlatego przeprowadzony został dowód z opinii biegłego sądowego Z. K.. Zdaniem Sądu opinia ta została sporządzona w sposób rzetelny, zaś wnioski opinii są logiczne i w pełni korespondują z materiałem dowodowym w sprawie. Powodom nie udało się skutecznie podważyć prawidłowości tej opinii. Biegły ustosunkował się przy tym, w sposób przekonujący i wyczerpujący, do zarzutów zgłoszonych do sporządzonej przez niego opinii. W ocenie Sądu przekonujące jest stanowisko biegłego w zakresie przyczyn awarii w samochodzie powodów. W tym zakresie opinia biegłego Z. K. nie została zakwestionowana, chociaż ustalenia biegłego były odmienne od tych jakie zostały poczynione w opinii biegłego sądowego J. P. oraz opinii prywatnej załączonej od pozwu. Biegły kategorycznie stwierdził przy tym, że zerwanie paska wielorowkowego lub uszkodzenie rolki napinacza paska osprzętu nie miały bezpośredniego wpływu na usterkę silnika. Jednocześnie potwierdził prawidłowość dokonanej przez pozwanego wymiany układu rozrządu. W konsekwencji uznać należy, że powodowie nie kwestionowali tego, że przyczyną awarii silnika ich pojazdu była utrata osiowości koła pasowego wału karbowego w ruchu obrotowym wskutek której nastąpiło przesunięcie paska wieloklinowego poza obrys koła pasowego (w kierunku obudowy dolnej rozrządu), co doprowadziło do jej przecięcia przez krawędź paska wielorowkowego i w konsekwencji, wskutek tarcia, rozwarstwienia paska zębatego rozrządu i uszkodzenia podzespołów głowicy silnika. W tym miejscu zauważyć również należy, że biegły kategorycznie wykluczył możliwość wpływu instalacji gazowej na awarię silnika. Opinii w tej części nie kwestionował pozwany, który powoływał się na istnienie takiego związku. W kontekście ustalonej przez biegłego przyczyny awarii rozważania wymagało czy za przedmiotową usterkę odpowiedzialność ponosi pozwany. Zdaniem Sądu biegły sądowy Z. K. w sposób przekonujący uzasadnił swoje stanowisko, że pozwany w chwili dokonywania naprawy nie miał obowiązku wymiany koła pasowego wału karbowego, jeżeli nie wykazywało ono oznak zużycia lub uszkodzenia. W tym zakresie stanowisko biegłego Z. K. jest zgodne z treścią opinii biegłego sądowego J. P.. Powodowie kwestionując stanowisko biegłego powoływali się na nieuwzględnienie treści załączonej przez siebie instrukcji. Biegły w sposób wyczerpujący uzasadniał swoje stanowisko, że przedmiotowa instrukcja nie miała charakteru wiążącego dla pozwanego. Wbrew stanowisku powodów obowiązek wymiany przez pozwanego przedmiotowego koła pasowego nie wynikał również z programu przeglądów pojazdów, stanowiącego element Karty Przeglądów i Gwarancji. Podkreślić należy, że z treści tego dokumentu nie wynika konieczność wymiany koła pasowego. Biegły wyjaśnił, iż wskazany w dokumencie "pasek akcesoriów" to pasek klinowy, zaś układ rozrządu nie obejmuje uszkodzonego koła pasowego. Nie można więc uznać, że pozwany miał obowiązek dokonania wymiany koła pasowego, niezależnie od dokonanej oceny jego stanu, w chwili wymiany układu rozrządu. Przyjęcie stanowiska powodów prowadziłoby do irracjonalnego wniosku, że wymiana koła pasowego byłaby konieczna w każdym wypadku przy dokonywaniu wymiany układ rozrządu, w tym np. gdyby doszłoby np. do mechanicznego uszkodzenia tego układu po krótkim czasie eksploatacji pojazdów. Zauważyć należy, że wymiana układu rozrządu nastąpiła przy przebiegu pojazdów wynoszącym 86.000 km tj. zdecydowanie mniejszym niż zalecanym przez producenta. Powodowie w żaden sposób nie wykazali tego w jakim stanie technicznym znajdowało się koła pasowe w chwili wykonywania naprawy przez pozwanego. W okolicznościach niniejszej sprawy szczególnie istotnym jest jednak to, że do awarii pojazdu powodów doszło blisko pół roku po wykonaniu usługi przez pozwanego i po przejechaniu przez powodów ok. 5.000 kilometrów. Biegły sądowy Z. K. jednoznacznie wskazał, iż w związku z tym przedmiotowa awaria mogła nie pozostawać w żadnym związku przyczyno - skutkowym z naprawą dokonaną przez pozwanego tj. mogłoby do niej dojść również w sytuacji gdyby podczas naprawy pozwany dokonał wymiany koła pasowego. Zauważyć również należy, że zgodnie z treścią opinii przedmiotowa awaria silnika w pojeździe powodów nie mogła mieć charakteru nagłego, a awaria musiała być poprzedzona niepokojącymi odgłosami dobiegającymi silnika, które nie powinny być zignorowane przez użytkownika pojazdu. W takich okolicznościach należy uznać, że powodowie nie wykazali, aby pomiędzy szkodą a działaniem lub zaniechaniem pozwanego istniał związek przyczynowo - skutkowy.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił powództwo.

Ustalenia w niniejszej sprawie Sąd poczynił na niekwestionowanych przez strony dokumentów. Z przyczyn wskazanych powyżej Sąd uznał, iż podstawą ustaleń w sprawie nie powinna być opinia biegłego sądowego Z. K., a nie biegłego J. P.. W ocenie Sądu w sprawie nie zachodziła konieczność przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego innego sądowego, gdyż powodowie nie wykazali wadliwości opinii biegłego Z. K.. O konieczności przeprowadzenia kolejnej opinii nie mogła decydować sprzeczność obu opinii sporządzonych w sprawie. Jak już wyżej bowiem wskazano opinia biegłego sądowego J. P. pozbawiona była waloru dowodowego. Podstawą ustaleń nie mogły być również prywatne opinie dołączone do pozwu. Miały one bowiem wyłącznie moc dokumentów prywatnych. Zgodnie zaś z treścią art. 245 kpc dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Sąd nie dokonał również ustaleń na podstawie zeznań świadków. Dokonywanie takich ustaleń na podstawie zeznań świadków nie było również konieczne z uwagi na fakt sporządzenia opinii biegłego sądowego. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka S. S. w zakresie w jakim twierdziła, że do awarii doszło w sposób nagły. Biegły sądowy Z. K. w tym zakresie przedstawił wyczerpującą i logiczną argumentację, wykluczającą możliwość przyjęcia wersji zdarzeń przedstawionej przez powodów. Twierdzenia powodów nie znajdują zaś potwierdzenia w żadnym obiektywnym materiale dowodowym zgromadzony w sprawie. Za taki nie można uznać zeznań S. S., gdyż jest ona córką powodów i miała interes w przedstawianiu okoliczności sprawy w sposób korzystny dla rodziców. W kontekście treści opinii biegłego Z. K. nie zasługiwał na uwzględnienie wniosek powodów o zwrócenie się do (...) Sp. z o.o. o udzielenie informacji.

O kosztach procesu w pkt III wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc oraz art. 109 § 2 kpc, zgodnie z ogólną zasadą, że strona przegrywająca proces powinna zwrócił przeciwnikowi koszty niezbędne do celowej obrony lub dochodzenia praw. W niniejszej sprawie powództwo zostało oddalone w całości, wiec to powodowie są stroną przegrywającą proces i powinni zwrócić pozwanemu poniesione przez niego koszty procesu. Tymi kosztami było wynagrodzenie pełnomocnika procesowego będącego adwokatem w kwocie 1.200 zł, koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz uiszczona przez pozwanego zaliczka na wynagrodzenie biegłego w kwocie 1.000 zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powódki zostało określone na podstawie § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) w wysokości stawki minimalnej określonej od wartości przedmiotu sporu.

W pkt III wyroku Sąd obciążył powodów nieuiszczonymi kosztami sądowymi w sprawie. Zgodnie bowiem z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2014r. poz. 1025 z późn. zm.) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Nieuiszczonymi kosztami sądowymi w sprawie była różnica pomiędzy wysokością zaliczek wpłaconych przez strony na poczet wynagrodzenia biegłych sądowych (tj. 3.000 zł), a faktyczną wysokością przyznanych biegłym wynagrodzeń w łącznej kwocie 3.479,50 zł. Wysokość wynagrodzeń biegłych została określona prawomocnymi postanowieniami: z dnia 11 maja 2012r. na kwotę 1.199,50 zł, z dnia 07 sierpnia 2015r. na kwotę 1.560 zł oraz z dnia 25 listopada 2015r. na kwotę 720 zł. Różnica pomiędzy uiszczonymi zaliczkami i wypłaconymi wynagrodzeniami wynosi więc 479,50 zł. W wyniku błędu rachunkowego powodowie w wyroku zostali obciążeni jedynie kwotą 280 zł. Należy jednak zauważyć, że postanowieniem z dnia 25 maja 2016r. Sąd nakaz pobrać od powodów nieuiszczone koszty sądowe, w tym w zakresie powyższej różnicy.

(...)