Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Sobczak

Protokolant: sekr. Katarzyna Kaczmarek

w obecności oskarżyciela publicznego :------------------------------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 23.01.2018 roku i 08.03.2018 roku

sprawy przeciwko D. S. urodzonemu (...) w W., synowi J. i D. z domu C.

obwinionemu o to, że:

I.  w dniu 3 października 2017 roku miejscowości (...), gmina R., powiat B., woj. (...), nie zachował zwykłych lub nakazowych środków ostrożności przy trzymaniu zwierzęcia. W wyniku czego doszło do zagryzienia przez psy 38 kur i 25 kaczek o łącznej wartości 2200 zł na szkodę M. P.,

II.  w dniu 29 grudnia 2016 roku w miejscowości (...), gmina R., powiat B., woj. (...), nie zachował zwykłych lub nakazowych środków ostrożności przy trzymaniu zwierzęcia. W wyniku czego doszło do zagryzienia przez psy 5 sztuk królików o wartości 400 zł na szkodę M. P.,

tj. o czyn z art. 77 kw,

1)  obwinionego D. S. w ramach zarzucanych mu czynów z punktów I i II uznaje za winnego tego, że:

a)  w dniu 03 października 2017 roku w miejscowości (...), gmina R., województwa (...), nie zachował zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu psów, w wyniku czego psy po wydostaniu się z kojca poszły na inną posesję i dokonały zagryzienia 38 kur i 25 kaczek należących do M. P.,

tj. czynu wypełniającego dyspozycję art. 77 kw,

b)  w dniu 29 grudnia 2016 roku w miejscowości (...), gmina R., województwa (...), nie zachował zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu psów, w wyniku czego psy po wydostaniu się z kojca poszły na inną posesję i dokonały zagryzienia 5 królików należących do M. P.,

tj. czynu wypełniającego dyspozycję art. 77 kw i na podstawie art. 77 kw w zw. z art. 9 § 2 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierza obwinionemu za czyny z punktów 1a i 1b łącznie karę 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych grzywny;

2) zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 30 (trzydzieści) złotych opłaty i 100 (sto) złotych tytułem zwrotu zryczałtowanych wydatków.

Sygn. akt II W 899/17

UZASADNIENIE

M. P. zamieszkuje w miejscowości K. pod numerem (...) Hoduje ona drób w postaci kur i kaczek oraz ma także króliki. Zwierzęta te znajdują się w wydzielonych i ogrodzonych miejscach na jej posesji.

/ dowód: zeznania świadka M. P. k. 31-31v. w zw. z k. 5 od słów „z uwagi na” do k. 6 „i kaczek i, k. 10 od słów „z uwagi na wielkość” do „2600 zł”/

Sąsiadem M. P. jest D. S., który zamieszkuje pod numerem (...). Jest on właścicielem dwóch psów rasy mieszanej. Psy mają wybudowany na jego działce kojec. W 2016 roku był on ukarany mandatem karnym, ponieważ jego psy zagryzły 4 króliki i 3 kury G. S..

/ dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego k. 30v w zw. z k. 16, zeznania świadka G. S. k. 35v- 36, dokumentacja fotograficzna k. 18, 19/

Psy obwinionego często są widywane przez mieszkańców miejscowości, gdy biegają bez niczyjej opieki, luzem poza swoją posesją.

/dowód: zeznania świadka M. P. k. 31-31v w zw. z k. 5 od słów „z uwagi na” do k. 6 „i kaczek” i k. 10 od słów „z uwagi na wielkość” do „2600 zł”, zeznania świadka G. S. k. 35v- 36, zeznania świadka G. T. k. 31v- k. 32 w zw. z k. 12v od słów „w dniu 03 października” do „innym zwierzętom”, zeznania świadka T. K. k. 35v/

W dniu 29 grudnia 2016 roku M. P. około godziny 07:30 widziała, jak psy należące do D. P. zagryzają należące do niej króliki w ilości 5 sztuk o wartości około 400 złotych. Psy poszarpały siatkę zabezpieczającą. Pokrzywdzona mówiła o tym zdarzeniu G. T., ale wtedy nie chciała zgłaszać tego na Policję.

/ dowód: zeznania świadka M. P. k. 31-31 w zw. z k. 5 od słów „z uwagi na” do k. 6 „i kaczek”i k. 10 od słów „z uwagi na wielkość” do „2600 zł”, zeznania świadka G. T. k. 31v.- k. 32w zw. z k. 12 odw. od słów „w dniu 03 października” do „innym zwierzętom”/.

W dniu 03 października 2017 roku około godziny 07:00 M. P. wyszła na dwór, by nakarmić swoje zwierzęta. Zauważyła, że w miejscu, gdzie trzyma kury i kaczki są psy obwinionego i zagryzają je. Psy weszły tam przez wykopaną pod siatką dziurę. Kiedy zaczęła krzyczeć one uciekły. Psy zagryzły 38 kur oraz 25 kaczek o łącznej wartości około 2200 złotych. Pokrzywdzona o całym zdarzeniu natychmiast poinformowała G. T., który przyjechał do domu obwinionego. Drzwi otworzyła mu E. Z.. G. T. powiedział jej o tym, że psy będące własnością jej zięcia zagryzły drób u jego ciotki. E. Z. zauważyła, że drzwi do kojca są otwarte i psów nie ma na posesji. Zawołała do swojej córki, że znowu uciekły jej psy. M. P. zadzwoniła do T. K.. Była zdenerwowana i powiedziała jej, że psy sąsiada zagryzły jej dużą ilość drobiu.

/dowód: zeznania M. P. k. 31-31odw., k. 5 od słów „z uwagi na” do k. 6 „i kaczek”, k. 10 od słów „z uwagi na wielkość” do „2600 zł”, zeznania świadka G. T. k. 31v- k. 32 w zw. z k. 12 v od słów „w dniu 03 października” do „innym zwierzętom” , zeznania świadka T. K. k. 35v., częściowo zeznania świadka E. Z. k. 32, k. 14odw. od słów „ja w dniu” do „były widziane”, dokumentacja fotograficzna k. 8, k. 18, 19/

D. S. ma (...) lat, z zawodu jest (...). Pracuje w firmie (...) z miesięcznym uposażeniem 2.000 zł brutto. Jest żonaty. Ma dwoje dzieci. Nie był karany.

/wyjaśnienia obwinionego k. 30v /

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W trakcie postępowania przygotowawczego wyjaśnił, że w dniu 02 września 2017 roku był obecny w domu do godziny 22:10, ponieważ później szedł na nocną zmianę do pracy. Około godziny 21:00 dał psom jedzenie i zamknął kojec. W tym dniu przywiózł ze szpitala żonę, która urodziła dziecko i na pewno zamykał psy, gdyż nie chciał jej robić problemu z zajmowaniem się psami. Do żony w tym dniu przyjechała także jej matka E. Z.. Po pracy około godziny 07:00 pojechał do B., a o 08:00 zadzwoniła do niego żona i powiedziała, że psy podobno zagryzły czyjeś kury. E. Z. ani żona nie widziały kto to był. Do wieczora nikt nie przyszedł. Nikt nie był u niego w sprawie zagryzionych królików. Obwiniony podniósł, że jego psy nie są agresywne i bawi się z nimi jego 2 i pół letnia córka. Według niego kury zabijają lisy. D. S. dodatkowo wyjaśnił, że już kiedyś był ukarany mandatem karnym za podobne zdarzenie, bo jego psy były widziane, jak chodzą po wsi. Od tego czasu poprawił budowę kojca. Podwyższył go i zamontował zasuwę. Wtedy przyjął mandat żeby nie wchodzić w konflikt z sąsiadami.

( dowód: wyjaśnienia obwinionego k - 30v w zw. z k. 16)

Sąd zważył co następuje:

W niniejszej sprawie Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o zeznania M. P., która dwukrotnie była świadkiem tego, jak psy należące do obwinionego zagryzają jej króliki, a potem drób. Jej zeznania są dla Sądu wiarygodne, ponieważ są konsekwentne i spójne. Ponadto sąsiadki G. S. i T. K. potwierdzają, że psy D. S. często były widywane przez mieszkańców wsi , kiedy biegały luzem po całej miejscowości, a dodatkowo psy zagryzły już wcześniej kury należące do G. S. za co obwiniony był ukarany mandatem karnym. Zeznania wymienionych świadków są logiczne, spójne i zasługują na wiarę.

Pokrzywdzona nie powiadomiła funkcjonariuszy Policji od razu, kiedy psy zagryzły 5 królików, bowiem miała nadzieję, że sytuacja się nie powtórzy i nie poniosła z tego tytułu aż tak znacznej szkody. Jednak kiedy psy obwinionego zagryzły kaczki i kury w tak dużej ilości naraziło ją to zdarzenie na dotkliwe straty materialne. Dlatego od razu powiadomiła o tym zdarzeniu G. T., który niezwłocznie udał się do domu sąsiadów. Chciał powiadomić obwinionego o tym, co się stało, ale i sprawdzić, czy psy są na terenie jego posesji. Jak widział zwierzęta nie były zamknięte w kojcu, nie było ich w pobliżu, co potwierdziła E. Z. – teściowa obwinionego, która była w jego domu. W tym zakresie jej zeznania potwierdzają wersję zdarzeń przedstawioną przez pokrzywdzoną. Kojec był otwarty, a psy przybiegły, dopiero po chwili, kiedy E. Z. je zawołała, a następnie krzyknęła do córki, że znowu uciekły jej psy. Świadkiem tego zdarzenia był G. T., którego zeznania zasługują na wiarę. Pokrzywdzona mówiła mu o tym, że psy zagryzły wcześniej jej króliki, a potem wezwała go, gdy została zagryziona duża ilość należącego do niej drobiu. Zeznania tego świadka potwierdzają wersję przedstawioną przez pokrzywdzoną, ale i również okoliczność, że psów nie było rankiem na działce D. S.. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka E. Z. jedynie w tej części, której zaprzeczyła, że informowała swoją córkę, ze psy znowu uciekły.

Wyjaśnienia D. S. w ocenie Sądu stanowią jedynie przyjętą przez niego linię obrony. Twierdził on bowiem, że zamknął psy wieczorem w kojcu, którego zabezpieczenie poprawił, po tym jak ostatnio został ukarany przez Policję mandatem za podobne wydarzenie. Tymczasem rankiem psów nie było w kojcu, ani na podwórku co potwierdziła zarówno E. Z., jak i G. T.. Samo tłumaczenie, że psy są niegroźne, ponieważ bawi się z nimi jego dwuletnia córka nie przesądza o tym, że psy te nie mogły dokonać zagryzienia zwierząt należących do M. P.. Obwiniony nie zamknął kojca, dlatego psy mogły swobodnie biegać. Poza tym E. Z. potwierdziła, że kojec był otwarty i psów w nim w dniu zdarzenia 03 października 2017 roku nie było.

Sporządzona przez strony dokumentacja fotograficzna stanowiła podstawę ustaleń faktycznych Sądu i została uznana za wiarygodną, ponieważ strony nie kwestionowały jej prawdziwości.

Sąd uznał obwinionego za winnego tego, że:

a) w dniu 03 października 2017 roku w miejscowości (...), gmina R., województwa (...), nie zachował zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu psów, w wyniku czego psy po wydostaniu się z kojca poszły na inną posesję i dokonały zagryzienia 38 kur i 25 kaczek należących do M. P.,

b) w dniu 29 grudnia 2016 roku w miejscowości (...), gmina R., województwa (...), nie zachował zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu psów, w wyniku czego psy po wydostaniu się z kojca poszły na inną posesję i dokonały zagryzienia 5 królików należących do M. P.,

Swoimi zachowaniami obwiniony wyczerpał znamiona wykroczeń z art. 77 kw. Podmiotem odpowiadającym za popełnienie wykroczenia z art. 77 kw może być tylko ten, kto trzyma zwierzę, gdyż to na nim ciąży obowiązek zachowania środków ostrożności ujętych w treści art. 77 kk, jest to więc czyn o charakterze indywidualnym, który można popełnić zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie. W świetle tego przepisu kto nie zachowuje zwykłych lub nakazanych środków ostrożności przy trzymaniu zwierzęcia, podlega karze grzywny albo karze nagany.

Obwiniony nie starał się wywiązać z obowiązku zachowania tak zwykłych, jak i nakazanych środków ostrożności przy trzymaniu psów. Nie zabezpieczył kojca, ani podwórza w sposób odpowiedni, tak by zwierzęta nie mogły się z niego wydostać i już nie pierwszy raz dopuścił do tego, że jego psy chodziły same po miejscowości K., ponieważ były widywane przez sąsiadów. Przez niezabezpieczenie kojca należy także rozumieć to, iż obwiniony nie zamknął w nim psów.

Należy przy tym uwzględnić intensywność tego zachowania. Sąsiedzi wielokrotnie widywali jego zwierzęta chodzące luzem po całej miejscowości. Żadnym usprawiedliwieniem dla zachowań obwinionego nie są jego twierdzenia, że psy nie są groźne i bawi się z nimi jego dwuletnia córka.

Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd uznał nagminne lekceważenie obowiązujących norm prawnych, gdyż nie był to pierwszy przypadek, gdy psy obwinionego spowodowały szkody w posesjach sąsiadów.

Jako okoliczności łagodzące Sąd przyjął ustabilizowany tryb życia obwinionego.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł wobec obwinionego łącznie za oba czyny karę grzywny w wysokości 250 złotych przy zastosowaniu art. 9 § 2 kw. Orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia obwinionego i odpowiada wymogom kary w zakresie prewencyjno – wychowawczego oddziaływania.

W oparciu o art. 627 kpk w zw. z art. 119 kpw oraz art. 616 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 złotych tytułem opłaty oraz kwotę 100 złotych z racji zryczałtowanych wydatków postępowania (por. § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 118 poz. 1269).