Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński

Protokolant: Bożena Oblińska

w obecności oskarżyciela : ----

J. Ć. (1), c. Z. i D. z d. J., ur. (...) w W.

obwinionej o to że :

W dniu 26 maja 2017 r ok. godz. 9:30 w L. na ul. (...), kierując samochodem marki P. o nr rej. (...) spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że poprzez nie zachowanie należytej ostrożności w czasie wykonywania manewru parkowania, najechała na zaparkowany samochód marki V. o nr rej. (...) powodując jego uszkodzenia.

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.

I.  Obwinioną J. Ć. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. wymierza jej mu karę grzywny w wysokości 400 ( czterysta ) złotych;

II.  Na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. i art. 119 k.p.w. w zw. z art. 627 k.p.k. zasądza od obwinionej J. Ć. (1) na rzecz Skarbu Państwa - Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie zryczałtowane wydatki w kwocie 100 ( sto ) złotych i 40 ( czterdzieści ) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II W 678/17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 maja 2017 roku ok. godz. 9.30 - 10.00 w L. , woj. (...) na ul. (...) obwiniona J. Ć. (1) kierował samochodem marki P. (...) o nr rej. (...). Obwiniony J. Ć. (1) jadąc ul. (...) z kierunku ul. (...) postanowił wjechać przodem na jedno z miejsc parkingowym znajdujących się w pasie drogowym ul. (...) ( poprzecznie do pasa jezdni ul. (...) ) . Wjeżdżając na miejsce parkingowe wykonując manewr skrętu w prawo obwiniona J. Ć. (2) nie zachował należytej ostrożności i lewą przednią częścią zderzaka samochodu marki P. (...) o nr rej. (...) otarła prawe tylnie nadkole zaparkowanego na sąsiednim miejscu parkingowym samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) którego właścicielem była E. B. . Świadkiem tego zdarzenia była M. L. . W wyniku tego zdarzenia w samochód marki P. (...) o nr rej. (...) kierowany przez obwinioną J. Ć. (1) doznał uszkodzeń w postaci zadrapań powłoki lakierniczej lewego przedniego zderzaka przy nadkolu ( k. 11-12 i k. 6 , k 52A - płyta CD ) . Natomiast samochód marki V. (...) o nr rej. (...) którego właścicielką była E. B. doznał uszkodzeń w postaci zarysowania powłoki lakierniczej na prawym tylnym nadkolu o długości 5 cm ( k. 6-7 i k. 6 , k 52A - płyta CD ) . Po zaparkowaniu swojego samochodu marki P. (...) o nr rej. (...) obwiniona J. Ć. (1) udała się na pocztę .

Obwiniona J. Ć. (1) ma ukończone 58 lata , jest zatrudniona w Urzędzie Miejskim w L. na stanowisku Skarbnika i z tego tytułu uzyskuje dochód w wysokości 11000 zł , nie ma nikogo na utrzymaniu , nie była karany , nie leczy się odwykowo , ani psychiatrycznie .

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów częściowo wyjaśnień obwinionej J. Ć. (1) ( k. 44-45 ) , zeznań świadków: E. B. ( k. 1, k. 5 i k. 45-46 ) , M. L. ( k. 15 i k. 46-47 ) i M. K. ( k. 54-55 ) oraz dokumentów w postaci : protokół oględzin ( k. 6-7, k. 11-12 ) , sprzeciwu od wyroku nakazowego ( k. 29 ) , płyty CD ( k. 6 , k. 52 a ) , pisma z Urzędu Miasta w L. ( k. 57 ) .

Obwiniona J. Ć. (1) stanęła pod zarzutem , iż : w dniu 26 maja 2017 r ok. godz. 9:30 w L. na ul. (...), kierując samochodem marki P. o nr rej. (...) spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że poprzez nie zachowanie należytej ostrożności w czasie wykonywania manewru parkowania, najechała na zaparkowany samochód marki V. o nr rej. (...) powodując jego uszkodzenia. to jest popełnienia wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. .

Obwiniony J. Ć. (1) podczas przesłuchania na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wyjaśniła iż w dniu 26 maja 2017 r. około godziny 10.00 zaparkowała swój samochód w okolicy poczty w L. by odebrać paczkę . Podczas wykonywana manewru parkowanie nie słyszała żadnego tarcia i nie czuła oporu . Po tym jak wróciła z poczty została poinformowana przez pokrzywdzoną że uderzyła w jej samochód. Pokrzywdzona wykonała zdjęcia jej samochodu. Z dalszych wyjaśnień obwinionej J. Ć. (1) wynika iż nie stwierdziła w swoim samochodzie żadnych uszkodzeń i odjechała z miejsca zdarzenia . Następnie obwiniona J. Ć. (1) opisała jak wyglądały oględziny jej samochodu przez funkcjonariusza policji ( k. 44-45 ) .

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionej J. Ć. (1) w części której wyjaśniła iż w dniu 26 maja 2017 r. zaparkowała swój samochód koło poczty w L. by odebrać paczkę . Na wiarę zasługuje również ta część wyjaśnień obwinionej J. Ć. (1) z których wynika iż po powrocie z poczty została powiadomiona przez pokrzywdzoną iż podczas wykonywania manewru parkowania uszkodziła samochód pokrzywdzonej . W tym zakresie wyjaśnienia obwinionej J. Ć. (1) są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami świadków : E. B. ( k. 1, k. 5 i k. 45-46 ) i M. L. ( k. 15 i k. 46-47 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę .

Sąd nie dał w wiary pozostałej części wyjaśnień obwinionej J. Ć. (1) zwłaszcza odnośnie faktu iż podczas manewru parkowania nie uszkodziła samochodu pokrzywdzonej oraz że jej samochód podczas oględzin na miejscu zdarzenia nie miał żadnych uszkodzeń . W tym zakresie wyjaśnienia obwinionej J. Ć. (1) są niejasne, nielogiczne , wewnętrznie sprzeczne i nakierowane na uniknięcie odpowiedzialności za popełniony przez nią czyn. Należy wskazać iż zeznań świadka M. L. wynika wprost iż w dniu 26 maja 2017 r. około godz. 10.00 na ul. (...) w L. zobaczyła samochód marki P. koloru ciemnego jadący z kierunku ul. (...) chcący zaparkować na miejscu parkingowym znajdującym się wzdłuż ul. (...). Podczas wykonywania tego manewru parkowania samochód marki P. delikatnie zawadził przodem z tyłu w okolice prawego błotnika o stojący już na miejscu parkingowym samochód marki V. (...). ( k. 15 i k. 46-47 ) . Wyżej wskazane fakty potwierdzają dokumenty w postaci : protokół oględzin ( k. 6-7, k. 11-12 ) , i płyty CD ( k. 6 , k. 52 a ) oraz zeznania świadka E. B. ( k. 1, k. 5 i k. 45-46 ). Należy wskazać iż z protokół oględzin ( k. 6-7, k. 11-12 ) i płyty CD zawierającej zdjęcia ( k. 6 , k. 52 a ) wynika jakie uszkodzenia w wyniku tego zdarzenia odniosły samochód marki P. (...) o nr rej. (...) i samochód marki V. (...) o nr rej. (...). Ponadto z protokołu oględzin samochodu marki P. (...) o nr rej. (...) wykonanego w dniu 26 maja 2017 r. o godz. 18.02. przez funkcjonariusza policji z KPP w L. M. K. i podpisanego przez obwiniona J. Ć. (1) ( k. 11-12 ) wynika iż w samochodzie tym stwierdzono uszkodzenia w postaci zadrapań powłoki lakierniczej lewego przedniego zderzaka przy nadkolu. Fakt ten podważa twierdzenia obwinionej J. Ć. (1) iż jej samochód nie miał żadnych uszkodzeń oraz że to nie ona spowodowała to zdarzenia drogowe .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień obwinionej J. Ć. (1) w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków : E. B. , M. L. i M. K. jako jasnym , dokładnym i precyzyjnym.

Z zeznań świadka E. B. właścicielki samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) - pokrzywdzonej w niniejszej sprawie wynika iż w dniu 26 maja 2017 r. około godziny 06.30. zaparkowała swój samochód marki V. o nr rej. (...) na miejscu parkingowym przy ul. (...) . Gdy była w pracy ok. godz. 10.00. właściciel budynku przy ul. (...) poinformował ją że ktoś robi zdjęcia jej samochodu. Od osoby która robiła zdjęcia dowiedziała się iż chwile wcześniej kierowca samochodu marki P. parkującego obok jej samochodu przy wjeździe na miejsce parkingowe uszkodził jej samochód . Obwiniona E. B. w swoich dalszych zeznaniach wskazał iż zobaczyła rysę na tylnym prawym nadkolu swojego samochodu marki V. o nr rej. (...). Z dalszych zeznań pokrzywdzonej E. B. wynika że gdy obwiniona J. Ć. (1) wróciła na miejsce zdarzenia zaprzeczyła by uszkodziła jej samochód i stwierdziła iż „nie da się w to wrobić”. Następnie odjechała z miejsca zdarzenia ( k. 1, k. 5 i k. 45-46 ) .

Natomiast z zeznań świadka M. L. wynika iż w dniu 26 maja 2017 r. około godz. 10.00 chciała przejść na przejściu dla pieszych na ul. (...) . Wtedy zobaczyła samochód marki P. koloru ciemnego jadący z kierunku ul. (...) chcący zaparkować na miejscu parkingowym znajdującym się wzdłuż ul. (...). Podczas wykonywania tego manewru parkowania samochód marki P. delikatnie zawadził przodem z tyłu w okolice prawego błotnika o stojący już na miejscu parkingowym samochód marki V. (...). Z dalszych zeznań świadka M. L. wynika w jaki sposób zachowała się po tym zdarzeniu oraz jak na miejscu zdarzenia zachowywały się pokrzywdzona E. B. i obwiniona J. Ć. (1) ( k. 15 i k. 46-47 ).

Jeżeli chodzi i zeznania świadka M. K. – funkcjonariusza policji z KPP w L. który dokonywał w dniu 26 maja 2017 r. oględzin samochodów marki P. (...) o nr rej. (...) i s marki V. (...) o nr rej. (...) wynika iż nie pamięta faktu dokonywania oględzin tych samochodów oraz ich szczegółów ( k. 54-55 ) .

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzenia , w zakresie którym Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków , świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń.

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Przepis art. 86 § 1 k.w. stanowi , iż karze podlega , kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Przedmiotem ochrony określonym w dyspozycji art. 86 k.w. jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym zagrożone przez niezachowanie należytej ostrożności powodujące zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym (§ 1) lub przez niezachowanie należytej ostrożności powodujące zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, gdy sprawca znajduje się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka (§ 2). Do nowelizacji z lipca 2010 r. komentowany przepis przewidywał jedynie ogólne niezachowanie należytej ostrożności powodujące zagrożenie w ruchu drogowym. Obecnie po nowelizacji wyraźnie chodzi tu o niezachowanie należytej ostrożności powodujące zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu, ale na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu.

Zachowanie sprawcy naruszające przepis art. 86 § 1 k.w. będzie polegało na niezachowaniu należytej ostrożności, czego następstwem jest spowodowanie zagrożenia w bezpieczeństwie ruchu drogowego. Trzeba przy tym pamiętać, że nie da się przewidzieć ani unormować wszystkich sytuacji, jakie mogą zaistnieć w ruchu drogowym, ocena zachowań uczestników ruchu drogowego w każdym z takich przypadków powinna podlegać ocenie na podstawie ogólnej istoty zasad ostrożnego i rozważnego zachowania się, co podkreślił Sąd Najwyższy w swoim wyroku, stwierdzając, że reguły wynikające z istoty bezpieczeństwa w ruchu muszą być respektowane mimo braku przepisu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 1995 r., III KRN 20/95, OSNKW 1995, nr 11-12, poz. 84). Jak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 1976 r., VI KRN 135/76, OSNKW 1976, nr 10-11, poz. 130, każdy kierowca jest obowiązany do prowadzenia pojazdu samochodowego z należytą ostrożnością, a więc do przedsiębrania takich czynności, które zgodnie ze sztuką i techniką prowadzenia pojazdów samochodowych są obiektywnie niezbędne do zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a także do powstrzymania się od czynności, które mogą to bezpieczeństwo zmniejszyć. Jednocześnie jednak Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, że kierowca nie może skutecznie się bronić przed zarzutem nieostrożności tym, że nie naruszył żadnego przepisu administracyjno-drogowego, a nawet tym, że postąpił zgodnie z istniejącym nakazem albo zakazem drogowym, jeżeli fachowa ocena jego zachowania się w konkretnej sytuacji drogowej z punktu widzenia umiejętności prowadzenia pojazdu na drogach publicznych prowadzi do wniosku, że nie zachował on ostrożności wymaganej do wykonania zawodu lub czynności kierowcy. I odwrotnie - samo naruszenie przez kierowcę takiego lub innego nakazu lub zakazu drogowego nie daje jeszcze podstaw do ścigania karnego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 sierpnia 1961 r., I K 559/60, OSNKW 1962, nr 4, poz. 55).

Zgodnie z przepisami ustawy - Prawo o ruchu drogowym przez określenie „szczególna ostrożność” należy rozumieć zachowanie ostrożności polegającej na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestnika ruchu, a więc pieszego, kierującego, a także innej osoby przebywającej w pojeździe lub na pojeździe znajdującym się na drodze, do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie (art. 2 pkt 22). Słusznie więc Sąd Najwyższy stwierdził, że do odpowiedzialności z art. 86 k.w. konieczne jest ustalenie, że sprawca nie zachował „należytej ostrożności”, a więc takiej, jaka była wymagana w danej sytuacji. Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze. W niektórych sytuacjach ustawa wymaga jednak od uczestników ruchu drogowego "ostrożności szczególnej", a więc większej niż zwykle wymagana. Taka szczególna ostrożność to ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2003 r., III KK 61/03, LEX nr 77467).

Odpowiedzialność na podstawie art. 86 § 1 k.w. będzie ponosił sprawca, który przez zachowanie nienależytej ostrożności spowodował realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, czyli groźbę wypadku drogowego czy innego niebezpieczeństwa mogącego prowadzić do kolizji drogowej. Jednocześnie jednak, gdyby w przypadku niezachowania należytej ostrożności nie doszło do zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, wówczas brak jest podstaw do odpowiedzialności na podstawie analizowanego przepisu. ( za Tomasz Grzegorczyk (red.), Wojciech Jankowski, Monika Zbrojewska Komentarz do Kodeksu Wykroczeń wydanie II ).

Działanie obwinionej J. Ć. (1) wypełniło wszystkie znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. albowiem w dniu 26 maja 2017 r ok. godz. 9:30-10.00. w L. na ul. (...) , kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że poprzez nie zachowanie należytej ostrożności w czasie wykonywania manewru parkowania skręcając z prawo na miejsce parkingowe znajdujące się poprzecznie do pasa jezdni ul. (...) , najechała na zaparkowany samochód marki V. (...) o nr rej. (...) powodując jego uszkodzenia. Fakt że obwiniona J. Ć. (1) popełnił zarzucany jej czyn wynika wprost z wyjaśnień obwinionego J. Ć. (1) oraz zeznań świadków : E. B. ( k. 1, k. 5 i k. 45-46 ) , M. L. ( k. 15 i k. 46-47 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz dokumentów w postaci protokół oględzin ( k. 6-7, k. 11-12 ) i płyty CD zawierającej zdjęcia ( k. 6 , k. 52 a ) . Z zeznań świadka E. B. ( k. 1, k. 5 i k. 45-46 ) i M. L. ( k. 15 i k. 46-47 ) wynika wprost iż to obwiniona J. Ć. (1) w dniu 26 maja 2017 r. około godziny 9.30-10.00 w L. przy ul. (...) parkując swój samochód marki P. (...) o nr rej. (...) uszkodziła samochód marki V. (...) o nr rej. (...). Należy wskazać iż z protokołu oględzin tych samochodów wynika iż podczas oględzin w samochodu marki P. (...) o nr rej. (...) w dniu 26 maja 2017 r. stwierdzono uszkodzenia w postaci zadrapań powłoki lakierniczej lewego przedniego zderzaka przy nadkolu ( k. 11-12 i k. 6 , k 52A - płyta CD ) , natomiast podczas oględzin samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) stwierdzono uszkodzenia w postaci zarysowania powłoki lakierniczej na prawym tylnym nadkolu o długości 5 cm ( k. 6-7 ) . Fakt ten potwierdzają również zdjęcia na płycie CD ( k. 6 , k 52A - płyta CD ) wykonane na miejscu zdarzenia . Ze zdjęć tych wynika jaki uszkodzenia w wyniku tego zdarzenia powstały w samochodzie marki P. o nr rej. (...) kierowanym przez obwiniona J. Ć. (1) i w samochodzie marki V. o nr rej. (...).

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina obwinionej J. Ć. (1) nie budzą wątpliwości.

Wymierzając obwinionej J. Ć. (1) karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

W powyższej sprawie Sąd jako okoliczność łagodząca wobec obwinionej J. Ć. (1) Sąd uznał fakt iż nie była ona dotychczas karany .

Natomiast jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę charakter działania obwinionej i rodzaj naruszonego przez nią dobra .

W powyższej sprawie Sąd na podstawie na podstawie art. 86 § 1 k.w. wymierzył obwinionej J. Ć. (1) karę grzywny w wysokości 400 złotych. Sąd uznał , iż grzywna w wysokości 400 zł jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez obwinioną J. Ć. (1) . Wymierzenie obwinionej J. Ć. (1) kary grzywny w wysokości 400 zł spełni zarówno cele zapobiegawcze i wychowawcze , jakie winny być osiągnięte w stosunku do obwinionej .

Na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. i art. 119 k.p.w. w zw. z art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od obwinionej J. Ć. (1) na rzecz Skarbu Państwa - Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie zryczałtowane wydatki w kwocie 100 ( sto ) złotych i 40 ( czterdzieści ) złotych tytułem opłaty.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji .