Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Lidia Merska

Protokolant – Marta Kornacka

w obecności Prokuratora – E. B.

oskarżyciela Urzędu Celno – SkarbowegoK. K.

po rozpoznaniu w dniach 16 listopada 2017r., 18 stycznia 2018r, 2 marca 2018r, na rozprawie

sprawy z oskarżenia Urzędu Celnego w O.

przeciwko

1. M. W.

urodzonemu (...) w W.

synowi P. i M. z d. K.

oskarżonemu o to, że: w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo- przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i finansowe firmy (...). z o.o, urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie i udostępnianie we wskazanym lokalu ww. automatów w ramach prowadzonej działalności w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.)

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

2. M. G. (1)

urodzonemu (...) w O.

synowi H. i Z. z d. K.

oskarżonemu o to, że: w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo-przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą upoważnioną do działania w imieniu firmy (...) sp. z o.o na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez prezesa zarządu ww. spółki (...), na podstawie umowy serwisowej urządzeń do gier rozrywkowych zawartej dnia 01.09.2015r., urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie i udostępnianie we wskazanym lokalu ww. automatu w ramach prowadzonej działalności w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.)

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

3. P. O.

urodzonemu (...) w W.

synowi E. i K. z d. T.

oskarżonemu o to, że: w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo-przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i finansowe firmy (...) sp. z o.o na podstawie umowy serwisowej urządzeń do gier rozrywkowych zawartej dnia 01.09.2015r., urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie, umożliwienie eksploatacji ww urządzeń w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 3, 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.)

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

4. B. K.

urodzonemu (...) w O.

synowi A. i I. z d. P.

oskarżonemu o to, że: w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo-przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą upoważnioną do działania w imieniu firmy (...) sp. z o.o urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie i udostępnianie we wskazanym lokalu ww. automatu w ramach prowadzonej działalności w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.)

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

1.  Oskarżonych M. W., M. G. (1), P. O. i B. K. uniewinnia od popełnienia zarzucanych im czynów.

2.  Na podstawie art. 230§2 kpk w zw. z art. 113§1 kks zwraca dowód rzeczowy w postaci automatu o nazwie (...) H. M. F. nr (...) wraz ze znajdująca się wewnątrz gotówką interwenientowi (...) Sp. z o.o. w O..

3.  Kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VK 162/17

UZASADNIENIE

M. W. został oskarżony o to, że: w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo- przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i finansowe firmy (...). z o.o, urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie i udostępnianie we wskazanym lokalu ww. automatów w ramach prowadzonej działalności w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.) tj. o popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

M. G. (1) został oskarżony o to, że: w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo-przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą upoważnioną do działania w imieniu firmy (...) sp. z o.o na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez prezesa zarządu ww. spółki (...), na podstawie umowy serwisowej urządzeń do gier rozrywkowych zawartej dnia 01.09.2015r., urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie i udostępnianie we wskazanym lokalu ww. automatu w ramach prowadzonej działalności w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.) tj. o popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

P. O. został oskarżony o to, że: w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo-przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i finansowe firmy (...) sp. z o.o na podstawie umowy serwisowej urządzeń do gier rozrywkowych zawartej dnia 01.09.2015r., urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie, umożliwienie eksploatacji ww urządzeń w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 3, 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.) tj. o popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

B. K. został oskarżony o to, że: w dniu 14.09.2015r. w sklepie spożywczo-przemysłowym znajdującym się przy ul. (...) w W., będąc osobą upoważnioną do działania w imieniu firmy (...) urządzał gry na automacie o nazwie (...) H. M. F. nr (...), poprzez wykorzystanie i udostępnianie we wskazanym lokalu ww. automatu w ramach prowadzonej działalności w celach komercyjnych, bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, stwarzając możliwość uczestnictwa w grach hazardowych z naruszeniem art. 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( tj. Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.) tj. o popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie jest bezsporny, sporna jest natomiast ocena prawno karna zachowania oskarżonych.

W dniu 14 września 2015r w sklepie spożywczo – przemysłowym w W. na ul. (...) funkcjonariusze Oddziału Celnego w E. przeprowadzili kontrolę. Ujawnili wówczas, iż w sklepie jest jeden automat o nazwie (...) H. M. F. nr (...), należący do firmy (...). Osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i finansowej tej firmy był M. W. (k. 65 – 66). Kiedy funkcjonariusze – B. W. (1) i L. G., D. B. i A. C. - weszli do kontrolowanego sklepu, stwierdzili że jest tam jeden automat do gier, na którym grała kobieta. Ustalono, iż grającą jest M. G. (2) – właścicielka sklepu. W wyniku przeprowadzonego eksperymentu funkcjonariusze ustalili, że gra ma charakter pieniężny, losowy, albowiem jej tok jest poza sferą oddziaływania grającego i niezależny jest od jego zdolności psychomotorycznych – refleksu, spostrzegawczości, nabytych umiejętności czy doświadczenia. Grający uruchamiał bębny bez możliwości ich zatrzymania w określonej konfiguracji. Automat realizował wypłaty pieniężne, w miejscu dostępnym dla klientów sklepu spożywczego.

Automat ten został wydany z magazynu B. K. w dniu 27.06.2013r. – k. 52 z magazynu firmy (...) sp. z o. o. w W..

Prowadzenie ewidencji umów dzierżawy lub zainstalowania urządzeń pomiędzy firmą (...) sp. z o.o. a władającymi lokalami, w których eksploatowane były urządzenia oraz wszelkie zmiany dotyczące tych umów w 2015r, zlecono firmie (...) sp. z o.o. w W. (k. 129 – 131). Umowę z M. G. (3) na dzierżawę części lokalu na ul. (...) w W. zawarła firm (...) sp. z o.o. w O. – w jej imieniu prezes zarządu M. W. w dniu 03.09.2015r. Za dzierżawę powierzchni lokalu M. G. (3) miała otrzymywać czynsz w wysokości 300 zł miesięcznie.

W dniu 02.01.2015r w imieniu firmy (...) sp. z o.o. w O. działał B. K., który zawarł z firmą (...) sp z o.o. w W. umowę zlecenia, na podstawie której miał świadczyć usługi na rzecz przedsiębiorców eksploatujących urządzenia do gier rozrywkowych w miejscach instalacji tzw. „punktach gier”. Treść tej umowy jest tożsama z umową zawartą z firmą (...) sp. z o.o. w O., o czym poniżej – k. 61.

Dnia 1.09.2015r firma (...) sp. z o.o. w W. – prezes zarządu T. Ł. - zleciła firmie (...) sp. z o.o. w O. – reprezentowanej przez M. G. (4) (pełnomocnictwo k. 62 – 64) – świadczenie usług na rzecz przedsiębiorców eksploatujących urządzenia do gier rozrywkowych w miejscach ich instalacji tzw. „punktach gier” – zwanych urządzeniami; zakresem umowy objęte było: dostarczenie urządzenia z magazynu do punktu gier, pobieranie przynajmniej raz w miesiącu gotówki z urządzenia i przekazanie jej zleceniodawcy, sporządzanie raz w miesiącu protokołu wyjęcia gotówki dla każdego punktu gier oraz stałe i nieprzerwane działanie urządzeń bez limitu pojedynczych użyć oraz bez względu na warunki techniczne lokalu, w którym urządzenia są eksploatowane. Strony uzgodniły, iż firmie (...) będzie przysługiwało wynagrodzenie ryczałtowe liczone od każdego aktywnego w danym miesiącu urządzenia (obsługiwanego na podstawie tej umowy) w kwocie 200zł miesięcznie. Do umowy dołączona była m.in. instrukcja postępowania podczas kontroli – k. 47 – 48, procedura obrotu częściami i podzespołami k. 50 – zawsze za pośrednictwem firmy (...) sp. z o.o. M. G. (4) pełnomocnictwem udzielonym w dniu 1.09.2015r upoważnił B. K. do wykonywania w jego imieniu określonych czynności związanych z wykonywaniem w/w umowy – k. 51 – czynności serwisowych, wpłaty gotówki pobranej z automatów na rachunek bankowy, dostarczenie protokołu wyjęcia gotówki z urządzenia, dostarczenie faktur VAT dot. czynszu dzierżawnego lokali. Zgodnie z wystawioną fakturą VAT z dnia 07.10.2015r firma (...) sp. z o.o. w W. była winna tytułem wynagrodzenia firmie (...) sp. z o.o. w O. kwotę 41800,00 zł – k. 114 – wynagrodzenie za obsługę urządzeń do gier rozrywkowych; szczegółowe rozliczenie za miesiąc wrzesień k. 115 – 119.

Dnia 01.09.2015r M. W. zawarł umowę na dostarczenie urządzeń do gier z firmą (...) sp. z o.o. w G. – k. 126 – 128.

Do obsługi serwisowej automatu znajdującego się w sklepie w W. na ul. (...) przyjeżdżał pan S. lub jego brat. Pan S. również negocjował z M. G. (2) umowę na dzierżawę części lokalu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatki k. 3, 4 - 5, protokołu eksperymentu k. 6 – 8, protokołu przeszukania k. 13 – 15, protokołu oględzin k. 17 – 20, informację k. 31, umowa zlecenia k. 33, umowa dzierżawy k. 34 – 37, umowa dot. obsługi urządzeń k. 38 – 50, pełnomocnictwa k. 51, zeznań świadków – M. G. (2) k. 715v, B. W. (2) k. 734v , a także wyjaśnień oskarżonych P. O. k. 714v – 715, M. W. k. 734v 735, B. K. k. 735, M. G. (1) k. 823 – 823v.

Oskarżony M. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśnił iż ustawodawca zmieniając przepisy ustawy o grach hazardowych w art. 4 zawarł przepisy przejściowe, które pozwalały mu na kontynuowanie działalności gospodarczej w tym zakresie do 01.07.2016r. Wyjaśnił, iż interesował się przepisami prawa w tym zakresie, konsultował to z prawnikami i uzyskał informację, że po zmianie przepisów 3.09.2015r właśnie do 1.07.2016r działalność ta będzie legalna. Przedstawił stosowne interpretacje przepisów – k. 736 – 784. Podał, iż nie występował o interpretację przepisów do Ministerstwa Finansów.

Oskarżony P. O. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że założył spółkę (...) sp. z o.o. wspólnie z M. G. (1) po to aby serwisować urządzenia do gier dla spółki (...). Podał, iż fizycznie nie zajmował się żadnymi czynnościami serwisowymi, a negocjacje odnośnie zawartej umowy prowadził jego wspólnik – M. G. (1). Podał, iż polegał na tym, co mówili o przepisach ustawy o grach hazardowych prawnicy zatrudnieni w firmie oskarżonego M. W., a sam interesował się orzecznictwem sądów i stwierdził, iż taką działalność może prowadzić do czerwca 2016r. Zadaniem firmy było odebranie urządzenie do gry z magazynu, zainstalowanie we wskazanym punkcie, jego serwisowanie i ewentualnie zabranie. Oskarżony stwierdził, iż nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie gier hazardowych, nie on decydował o tym czy automaty działają bez koncesji, nie on decydował w jakim punkcie się znajdują, nie wydawał ich, a tylko świadczył w tym zakresie usługę.

Oskarżony B. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i po raz kolejny odmówił składania wyjaśnień.

Oskarżony M. G. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż miał podpisaną umowę serwisową z firmą (...) na przełomie 2014-2016r. Przyznał, iż jest samoukiem, potrafi naprawiać automaty do gier, a jego wynagrodzenie było miesięczne, ryczałtowe w zależności od ilości wykonanej pracy. Wyjaśnił, że nigdy nie był w tym sklepie w W., gdzie był zainstalowany automat A. H. M. F. nr (...).

Sąd ocenił wyjaśnienia wszystkich oskarżonych jako wiarygodne, zresztą potwierdzone zgromadzoną dokumentacją – umowami oraz zeznaniami świadków. Świadkowie opisali swoje czynności w związku z zatrzymaniem automatu do gier, miejscem jego zainstalowania. Zdaniem Sądu są to dowody wiarygodne, osób nie zwianych z oskarżonymi.

Przepis art. 107§1kks penalizuje urządzanie lub prowadzenie gier losowych, gier na automatach lub zakładów wzajemnych wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji. Warunki urządzania gier określa z kolei Ustawa z 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. 2009, 201.1540 z późn. zm.). W świetle art. 3 tej ustawy urządzanie gier i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w tej ustawie. Zasady zaś określa art. 6 w/w ustawy, który przewiduje w szczególności, że m.in. działalność w zakresie gier na automatach może być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Także art. 14 ust. 1 tej ustawy wskazuje, że urządzanie gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gry na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu; również art. 23a w/w ustawy. Art. 2 ust. 2 w/w ustawy zdefiniował gry na automatach jako gry na urządzeniach mechanicznych elektronicznych lub elektrycznych, w tym komputerowych o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Żaden z przepisów ustawy nie wyjaśnia pojęcia – „urządza gry”. Interpretację tego znamienia przestępstwa zawiera orzecznictwo Sądów Administracyjnych. W wyroku z dnia 11.02.2016r Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie stwierdził, że "Urządzanie gier" nie ma definicji legalnej, natomiast samo pojęcie "urządzanie" rozumiane jest jako synonim pojęć takich jak "utworzyć, uporządkować zagospodarować", "zorganizować, przedsięwziąć, zrobić" (Słownik poprawnej polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994). W tym kontekście niewątpliwie "urządzanie gier" obejmuje podejmowanie aktywnych działań, czynności dotyczących zorganizowania przedsięwzięcia w zakresie gier na automacie, w znaczeniu art. 2 ust. 3 i ust. 5 ustawy. W praktyce obejmuje w szczególności aktywne zachowania polegające chociażby na zorganizowaniu i pozyskaniu odpowiedniego miejsca na zamontowanie urządzeń, przystosowaniu go do danego rodzaju działalności, umożliwieniu dostępu do takiego miejsca nieograniczonej ilości graczy, utrzymywaniu automatów w stanie stałej aktywności, umożliwiającym ich sprawne funkcjonowanie, wypłacaniu wygranych, obsłudze urządzeń, zatrudnieniu i odpowiednim przeszkoleniu personelu, zapewnieniu graczom możliwości uczestniczenia w grze. Urządzający gry w rozumieniu art. 89 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, to podmiot realizujący (wykonujący) te działania, czynności. Nie ulega wątpliwości, że dla zrealizowania tego zamierzenia wymagane jest, jak wskazuje praktyka, zaangażowanie i współdziałanie więcej niż jednego podmiotu. Nie może to jednak oznaczać automatyzmu, że zawsze podmioty które w tym uczestniczą, objęte są dyspozycją art. 89 ust. 1 pkt 1 i 2 ustaw o grach hazardowych (sygn. akt II SA/Sz 975/15 – Legalis nr 1447245, również wyrok WSA w Krakowie z dnia 24.02.2016r sygn. akt III SA/Kr 1004/15 – LEX 2011862). Artykuł 89 ustawy o grach hazardowych stanowi o wysokości kar pieniężnych m.in. tego, kto urządza gry hazardowe bez koncesji, bez zezwolenia lub dokonania wymaganego zgłoszenia. Sąd podziela zaprezentowaną interpretację znamienia „urządzanie gier hazardowych”, ponieważ niewątpliwie urządzić to znaczy zorganizować przedsięwzięcie, wyposażyć, uregulować, ustalić.

Odnośnie odpowiedzialności serwisanta za urządzanie gier hazardowych to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z dnia 24.06.2016r stwierdził, że zdaniem Sądu za urządzającego gry w rozumieniu art. 89 ustawy o grach hazardowych należy uznać taki podmiot, który prowadzi działalność na automatach na swój rachunek i swoje ryzyko, który czerpie bezpośrednie korzyści z takiej działalności, organizuje całą działalność hazardową, w tym również poprzez zlecanie wykonywania poszczególnych czynności innym osobom, które wówczas działają nie na swoją rzecz ale na rzecz podmiotu urządzającego gry. Z tego powodu nie może także, zdaniem Sądu, przemawiać za uznaniem D. S. za urządzającego gry fakt zawarcia przez niego "umowy w zakresie obsługi urządzeń do gier rozrywkowych" z 2 stycznia 2015 r., na którą powołał się organ oddawczy. Pomijając bowiem to, że nie zostało ustalone aby skarżący faktycznie wykonywał jakieś obowiązki w tej umowie przewidziane, to nawet jeśliby je wykonywał, to nie na swoją rzecz ale na zlecenie Spółki (...), "świadczącej usługi na rzecz przedsiębiorców eksploatujących urządzenia w tak zwanych punktach gier" jak to zostało opisane w tej umowie – sygn. akt II SA/Ke 316/16 – Legalis 1476206. Takie stanowisko zawarł również WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 28.07.2016r, gdzie stwierdził, że serwisant zobowiązał się do prowadzenia stałego serwisu przedmiotowego urządzenia, za co otrzymywał wynagrodzenie ryczałtowe miesięczne. Serwisowanie odbywało się na zlecenie spółki, która nie była właścicielem urządzenia. Wynagrodzenie serwisanta nie było ustalane od dochodu uzyskiwanego z urządzania gier, co świadczyło o tym, że serwisant nie partycypował w dochodach uzyskiwanych z automatów – sygn. akt II SA/Ol 1417/15 – Legalis 1557742.

Zdaniem Sądu odnośnie oskarżonych M. G. (1), P. O. i B. K. nie można stwierdzić, by urządzali grę hazardową na automacie o nazwie (...) H. M. F. w dniu 14.09.2015r skoro jedynie świadczyli usługi w zakresie serwisowania tego typu urządzeń w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a zysk czerpali z wykonanej usługi a nie z dochodu z serwisowanego urządzenia. To oskarżony M. W. zorganizował całe przedsięwzięcie, zresztą przez kilka wcześniejszych lat, czyli to on „urządził” grę na automacie zapewniając miejsce jego udostępnienia, stałą sprawność i obsługę serwisanta.

Zdaniem sądu w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że automat A. H. M. F. był automatem do gry w rozumieniu Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych. Udział zatem oskarżonego M. W. w urządzaniu gier polegający na wprowadzeniu do lokalu wymienionych wyżej automatów do gier bez wymaganej koncesji nie budzi wątpliwości.

Ustawa z 12.06.2015 roku o zmianie ustawy o grach hazardowych, która weszła w życie 3.09.2015 roku (Dz. U. z 2015 roku poz, 1201) zawiera także przepisy przejściowe. Zgodnie z art. 4 tej ustawy „podmioty prowadzące działalność w zakresie o którym mowa w art. 6 ust. 1 – 3 lub 7 ust. 2 w dniu wejścia niniejszej ustawy miały obowiązek dostosowania się do wymogów określonych w ustawie zmienionej w brzmieniu nadanym niniejszą ustawa do 1 lipca 2016 roku. Powstałe wątpliwości co do tego jakich podmiotów ta regulacja dotyczy – rozstrzygnął ostatecznie Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2016 roku w sprawie IKzp 1/16. Stwierdzono tam wówczas, że „przepis art. 4 ustawy z dnia 12.06.2015 roku o zmianie… zezwalający podmiotom prowadzącym w dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej działalność w zakresie, o którym mowa wyżej na dostosowanie się do wymogów określonych w znowelizowanej ustawie o grach hazardowych do dnia 1.07.2016 roku dotyczy wyłącznie podmiotów, które prowadziły taką działalność na podstawie koncesji lub zezwolenia”. Z tymże uchwałą ta została podjęta już po tym jak oskarżony M. W. miał dopuścić się popełnienia zarzucanego mu czynu – 14.09.2015r.

Zdaniem Sądu nie można przypisać oskarżonemu M. W. winy umyślnej w popełnieniu czynu kwalifikowanego z ar. 107§1 kks w zw. z art. 9§3kks.

Przestępstwo z art. 107§1kk może być popełnione jedynie umyślnie. W myśl natomiast art. 10§1kks nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię. Analizując stronę podmiotową czynu oskarżonego M. W. wskazać należy, że istniały od wielu lat wątpliwości interpretacyjne przepisu art. 107§1kks i uzupełniających norm ustawy o grach hazardowych. Świadczą o tym liczne orzeczenia sądów powszechnych, Sądu Najwyższego, opinie prawne osób i instytucji charakteryzujących się wysokim profesjonalizmem i prestiżem naukowym, w myśl których pociągnięcie do odpowiedzialności karnej za czyny z art. 107§1kk było raz uzasadnione innym razem nie – dołączone do akt liczne wyroki.

W szczególności zwrócić należy uwagę, że do czasu zajęcia stanowiska przez Sąd Najwyższy w dniu 28.04.2016 roku (I KZP 1/16) funkcjonowały w obrocie prawnym różne interpretacje art. 4 ustawy z 12.06.2015 roku zawierającego regulację przejściową, a o czym była mowa już wyżej. To wszystko do tej daty, zdaniem sądu, rodziło stan niepewności prawnej i dlatego też wyjaśnienia M. W. zawierające oceny, że prowadzona przez niego działalność gospodarcza w zakresie gier na automatach poza miejscami dozwolonymi ustawą ma charakter legalny, były w pełni uprawnione i usprawiedliwione.

Reasumując powyższe, skoro przestępstwa z art. 107§1kks można dopuścić się wyłącznie z winy umyślnej, w zamiarze bezpośrednim, bądź ewentualnym, a oskarżony dopuścił się go pozostając w usprawiedliwionym wcześniejszymi ocenami prawnymi dotyczącymi legalności, a więc niekaralności w tym zakresie błędnym przekonaniu, że obejmuje go zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 12.06.2015 roku o zmianie ustawy o grach… - okres przejściowy umożliwiający do 1.07.2016 roku urządzanie gier hazardowych - należało M. W. uniewinnić od popełnienia zarzucanego mu czynów.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 632 pkt 2kpk w zw. z art. 113§1kks, natomiast o zwrocie automatu na podstawie art. 230§2kpk w zw. z art. 113§1kks.