Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: aplikant adwokacki Igor Socha

przy udziale Prokurator Małgorzaty Horoszko – Chojnackiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13.02., 13.03. i 17.04.2018 r.

sprawy przeciwko

1) D. K. urodz. (...)

w N.

syna M. i A. z d. A.

oskarżonego, o to, że: w dniu 11 sierpnia 2015 roku w miejscowości P., gmina W., woj. (...) wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał przy sobie zwitek folii aluminiowej z zawartością środka odurzającego w postaci amfetaminy w ilości 0,74 grama,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii,

2) K. K. urodz. (...)

w L.

syna A. i J. z d. K.

oskarżonego, o to, że: w dniu 12 sierpnia 2015 roku w L., woj. (...) w miejscu zamieszkania przy ul. (...) posiadał wspólnie i w porozumieniu z zamieszkującą z nim Z. Ż., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii znaczne ilości środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 22,92 grama, amfetaminy o łącznej wadze 46,63 grama oraz haszyszu o łącznej wadze 32,28 grama,

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii,

3. Z. Ż. urodz. (...)

w W.

córki A. i I. z d. Ż.

oskarżonego, o to, że: I. w okresie od początku lipca 2015 roku do 11 sierpnia 2015 roku w L., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wielokrotnie udzieliła D. K. środków odurzających w postaci marihuany w ten sposób, że sprzedała wyżej wymienionemu marihuanę w porcjach po 1 gram z częstotliwością 2-3 razy w tygodniu, przyjmując każdocześnie za 1 gram marihuany kwotę 50 zł, a w dniu 11 sierpnia 2015 roku udzieliła D. K. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze 0,74 grama, przyjmując kwotę 20 zł za porcję, tzw. połówkę,

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

II. w dniu 12 sierpnia 2015 roku w L., woj. (...) w miejscu zamieszkania przy ul. (...) posiadała wspólnie i w porozumieniu z zamieszkującym z nią K. K., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii znaczne ilości środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 22,92 grama, amfetaminy o łącznej wadze 46,63 grama oraz haszyszu o łącznej wadze 32,28 grama,

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

orzeka

I. Uznaje oskarżonego D. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to mocy powołanego przepisu, przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, oznaczając wysokość jednej stawki na 10 (dziesięć) złotych.

II. Uznaje oskarżonego K. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

III. Uznaje oskarżoną Z. Ż. za winną popełnienia zarzucanego jej w punkcie I aktu oskarżenia czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to mocy powołanego przepisu oraz art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierza jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, oznaczając wysokość jednej stawki na 10 (dziesięć) złotych, a na mocy art. 45 § 1 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej w kwocie 620 (sześćset dwadzieścia) złotych i zobowiązuje oskarżoną do uiszczenia tej kwoty na rzecz Urzędu Skarbowego w L..

IV. Uznaje oskarżoną Z. Ż. za winną popełnienia zarzucanego jej w punkcie II aktu oskarżenia czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to mocy powołanego przepisu wymierza jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

V. Na mocy art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonej Z. Ż. w punktach III i IV wyroku łączy i orzeka karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

VI. Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet kary wymierzonej oskarżonemu K. K. w punkcie II wyroku zalicza okres pozbawienia go wolności od dnia 12.08.2015 r. godz. 17.50 do dnia 14.08.2015 r. godz. 15.45.

VII. Na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 2 k.k. wykonanie kary łącznej orzeczonej wobec oskarżonej Z. Ż. w punkcie V wyroku warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby.

VIII. Na mocy art. 72 § 1 pkt 4 k.k. zobowiązuje oskarżoną Z. Ż. do kontynuowania nauki.

IX. Na mocy art.73 § 2 k.k. oddaje oskarżoną Z. Ż. pod dozór kuratora.

X. Na mocy art. 70 ust. 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa, poprzez zniszczenie dowodów rzeczowych wymienionych w wykazie na k. 207-208, pod poz. 1-27.

XI. Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia wszystkich oskarżonych z obowiązku zwrotu kosztów sądowych i przejmuje je na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 317/17

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 18 kwietnia 2018 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ograniczając uzasadnienie do oskarżonych, których złożyli odpowiednie wnioski, zgodnie z treścią art. 423 § 1a k.p.k., ustalił następujący stan faktyczny:

Około kwietnia 2015 r. oskarżeni K. K. i Z. Ż. zamieszkali ze sobą jako partnerzy, w domu należącym do babci Z. Ż. w L. przy ul. (...). Oskarżony około czerwca 2017 r. postanowił czerpać dochody ze sprzedaży środków odurzających. W tym celu zakupił w nieustalonym miejscu i czasie od nieustalonej osoby bliżej nieustaloną ilość marihuany i amfetaminy. Oskarżony zamierzał sprzedawać środki odurzające oraz substancje psychotropowe, ale w lipcu 2017 r. złamał nogę i miał ograniczone możliwości poruszania się, w związku z czym poprosił Z. Ż. o pomoc w sprzedaży środków odurzających, oskarżona zgodziła się i poinformowała kolegę D. K. z Liceum Wieczorowego w N. o możliwości sprzedaży odurzających. D. K. zainteresował się ofertą nabycia środków odurzających. Oskarżona zaczęła mu sprzedawać marihuanę w ilości po 1 gram, przyjmując każdorazowo po 50 złotych od początku lipca 2015 r. Oskarżona sprzedawała D. K. marihuanę w ilości po 2-3 razy w tygodniu, zakończyła tą działalność w dniu 11 sierpnia 2015 r. W dniu 11 sierpnia 2015 r. D. K. umówił się z Z. Ż. na sprzedaż amfetaminy w ilości określonej jako „połówka”, co miało oznaczać 0,5 grama. Oskarżona sprzedała mu tego dnia 0,74 grama amfetaminy i przyjęła za to kwotę 20 złotych. Łącznie oskarżona sprzedała D. K. 12 razy po 1 gramie marihuany i przyjęła za to kwotę 600 złotych oraz tzw. „połówkę porcji” amfetaminy i przyjęła za to kwotę 20 złotych.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonej (k.99,125-126,600v,760),

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.93, 125-126, 600v, 759v-760),

- wyjaśnienia D. K. (k.23-24).

W sierpniu 2015 r. policjanci z Komendy Powiatowej Policji w L. uzyskali pozaprocesową informację o sprzedaży środków odurzających na ulicy (...) w L.. W dniu 11 sierpnia 2015 r. udali się w rejon tej ulicy i podjęli obserwację. Około godziny 16.40 D. K. wyszedł z mieszkania przy ul. (...), nerwowo rozglądał się na boki, następnie wsiadł do samochodu i odjechał. Pojechali za nim i zatrzymali go w miejscowości P.. Okazało się, że zatrzymany posiadał w portfelu zawiniątko z amfetaminą, następnie wskazał, że kupił tą substancję psychotropową od oskarżonej. Policjanci w dniu 12 sierpnia 2015 r. dokonali przeszukania nieruchomości zamieszkałej przez oskarżonych i ujawnili ziele konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 22,92 grama, amfetaminę o łącznej wadze 46,63 grama oraz haszysz o łącznej wadze 32,28 grama. Oskarżeni wspólnie posiadali te środki odurzające i substancję psychotropową.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonej (k.99,125-126,600v,760),

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.93, 125-126, 600v, 759v-760),

- wyjaśnienia D. K. (k.23-24),

- zeznania P. B. (k.194v,760v-761),

- zeznania J. M. (k.216v-217,761),

- zeznania Ł. G. (k.456v,761),

- zeznania P. S. (k.458v,783v),

- protokół przeszukania (k.33-35),

- protokoły oględzin (k.71-72,190-191),

- opinia kryminalistyczna(k.572-587),

- dokumentacja fotograficzna (k.197-199).

Oskarżony podczas pierwszego przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień (k.93). Podczas kolejnego przesłuchania przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.130). Stwierdził, że od ponad 3 miesięcy przed zatrzymaniem mieszkał z Z., około 2 miesiące przed zatrzymaniem przywiózł do jej mieszkania narkotyki. Postanowił sprzedawać narkotyki, gdyż miał do spłaty grzywny sądowe i kurator wskazała mu, że jego kara zostanie odwieszona, jeśli nie spłaci grzywien. Zakupił marihuanę i amfetaminę, sprzedawał ją znajomym. Z. początkowo o tym nie wiedziała, ale kiedyś go przyłapała i przyznał się jej, że sprzedawał środki odurzające. Około 7 tygodni przed zatrzymaniem złamał nogę i Z. pomagała mu handlować tymi narkotykami, wychodziła do klientów, przekazywała środki odurzające i odbierała pieniądze. W trakcie kolejnego przesłuchania przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze (k.601v). Podczas rozprawy przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, odmówił złożenia wyjaśnień i podtrzymał wcześniejsze (k.759v).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w tej części, w której przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Odnośnie posiadania środków odurzających wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonej, wyjaśnieniach D. K. (k.23-24), zeznaniach P. B. (k.194v,760v-761), J. M. (k.216v-217,761), Ł. G. (k.456v,761) i P. S. (k.458v,783v), a także protokole przeszukania (k.33-35), protokole oględzin (k.71-72,190-191), opinii kryminalistycznej (k.572-587) oraz dokumentacji fotograficznej (k.197-199). Nie zasługuje na wiarę ta część wyjaśnień oskarżonego, w której nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Ta cześć wyjaśnień oskarżonego jest bowiem sprzeczna z wiarygodną częścią wyjaśnień tego oskarżonego i wiarygodną częścią wyjaśnień Z. Ż., o czym mowa poniżej.

Oskarżona podczas pierwszego przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła złożenia wyjaśnień (k.99). Podczas kolejnego przesłuchania przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i złożyła wyjaśnienia (k.125-126). Stwierdziła, że D. K. był jej kolegą ze szkoły, sprzedawała mu narkotyki w okresie wskazanym w zarzucie, z tym, że co najwyżej raz w tygodniu. Tylko jemu sprzedawała narkotyki, innym osobom nie. K. K. przyniósł te narkotyki do jej domu, chciał je sprzedawać. Mieszkała z K. K. od około czterech miesięcy przed zatrzymaniem, jej partner przyniósł do domu środki odurzające. Zachęcił ją do poinformowania znajomych o możliwości udostępnienia przez niego środków odurzających. Ze sprzedaży tych środków odurzających nie miała pieniędzy, ale jej partner zapłacił czesne za jej szkołę. W trakcie kolejnego przesłuchania przyznała się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożyła wniosek o dobrowolne poddanie się karze (k.600v). Podczas rozprawy przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, podtrzymała wcześniejsze wyjaśnienia. Podała, że pozostawała w związku partnerskim z K. K., była w nim głupio zakochana i sprzedawała dla niego narkotyki. Nie zdawała sobie sprawy z możliwych konsekwencji tego czynu. Po zatrzymaniu podjęła pracę i studia, rozstała się z K. K..

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej w tej części, w której przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów. Wyjaśnienia oskarżonej w tej części znajdują bowiem potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonej, wyjaśnieniach D. K. (k.23-24), zeznaniach P. B. (k.194v,760v-761), J. M. (k.216v-217,761), Ł. G. (k.456v,761) i P. S. (k.458v,783v), a także protokole przeszukania (k.33-35), protokole oględzin (k.71-72,190-191), opinii kryminalistycznej (k.572-587) oraz dokumentacji fotograficznej (k.197-199). Nie zasługuje na wiarę ta część wyjaśnień oskarżonej, w której nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Ta cześć wyjaśnień oskarżonej jest bowiem sprzeczna z wiarygodną częścią jej wyjaśnień oraz wiarygodną częścią wyjaśnień K. K., o czym mowa wyżej.

D. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.23-24). Stwierdził, że przypadkowo w szkole dowiedział się od Z. Ż., że paliła marihuanę. Zainteresował się i zdecydował się na jej kupowanie. Ona sprzedawała mu marihuanę 2-3 razy w tygodniu, kupował po jednym gramie, płacił 50 gram za taką porcję. W dniu 11 sierpnia postanowił spróbować amfetaminy, Z. sprzedała mu tzw. „połówkę” za 20 złotych.

Wyjaśnienia tego oskarżonego zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnych częściach wyjaśnień oskarżonych, zeznaniach J. M. (k.216v-217,761) i Ł. G. (k.456v,761) i P. S. (k.458v,783v), a także protokole przeszukania (k.6-8) i opinii kryminalistycznej (k.572-587).

P. B. zeznał podczas przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego (k.194v), że uzyskali informację pozaprocesową o sprzedaży środków odurzających na ulicy (...) w L.. Udali się tam i podjęli obserwację, zauważyli, że młody chłopak nerwowo rozglądał, wsiadł do samochodu A. i odjechał, pojechali za nim i zatrzymali go w miejscowości P.. Mężczyzna ten w portfelu miał zawiniątko z białym proszkiem. Podczas rozprawy świadek ten zeznał (k.760v-761), że wykonywał czynności służbowe w L., postanowili sprawdzić młodego mężczyznę, zatrzymali go z dala od domu, z którego wyszedł, miał on przy sobie amfetaminę.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonych, zeznaniach J. M. (k.216v-217,761), Ł. G. (k.456v,761) i P. S. (k.458v,783v), protokole przeszukania (k.33-35), protokole oględzin (k.71-72) i dokumentacji fotograficznej (k.197-199).

Świadek J. M. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.216v-217), iż po zatrzymaniu D. K. dowiedzieli się, że środki odurzające zakupił od Z. Ż.. Udali się na przeszukanie domu, w którym mieszkała. Gdy weszli do tego domu zastali tam K. K., który na ich widok wyrzucił przedmiot w kolorze niebieskim przez okno. Mężczyzna ten powiedział do kobiety, że do domu przyszła Policja, wówczas kobieta przez okno wyrzuciła wagę elektroniczną. Odnalazł wyrzucone rzeczy, K. K. stwierdził, że w środku niebieskiego przedmiotu był haszysz. Podczas rozprawy zeznał (k.761), że uczestniczył w zatrzymaniu oskarżonych, było to na ulicy (...) w L., podtrzymał wcześniejsze zeznania.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonych, zeznaniach P. B., Ł. G. (k.456v,761) i P. S. (k.458v,783v), protokole przeszukania (k.33-35), protokole oględzin (k.71-72) i dokumentacji fotograficznej (k.197-199).

Świadek Ł. G. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.456v), że udał się wraz z J. M. w rejon ulicy (...), gdzie miało dochodzić do handlu środkami odurzającymi. Zauważyli młodego mężczyznę, który nerwowo rozglądał się na boki, następnie wsiał do samochodu i odjechał, postanowili go zatrzymać. Pojechali za nim i zatrzymali go w miejscowości P., przeszukali go i ujawnili, że posiadał przy sobie zawiniątko z białym proszkiem. Podczas rozprawy świadek te zeznał (k.696-697), iż brał udział w zatrzymaniu oskarżonego, oskarżony dobrowolnie wskazał miejsce przechowywania środków odurzających i podał, że posiadał kokainę. Podczas rozprawy świadek ten zeznał (k.761), że brał udział w zatrzymaniu D. K..

Zeznania te zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonych, zeznaniach P. B., J. M. i P. S. (k.458v,783v), protokole przeszukania (k.33-35), protokole oględzin (k.71-72) i dokumentacji fotograficznej (k.197-199).

Świadek P. S. zeznał w toku śledztwa (k.458v), że po uzyskaniu informacji od zatrzymanego D. K. udał się na przeszukanie domu zajmowanego przez Z. Ż.. Podjechali pod adres zamieszkania Z. Ż., w mieszkaniu tym znaleźli odurzające i wagę elektroniczną, a ponadto środki odurzające, które oskarżeni wyrzucili przez okno. W trakcie rozprawy świadek ten zeznał (k.783v), że nie pamiętał zdarzenia, podtrzymał wcześniejsze zeznania i podał, że oskarżeni zachowywali się zwyczajnie.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarygodność, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonych, wyjaśnieniach D. K., zeznaniach P. B., J. M. i Ł. G., protokole przeszukania (k.33-35), protokole oględzin (k.71-72) i dokumentacji fotograficznej (k.197-199).

Opinia kryminalistyczna (k.572-587) jest jasna i pełna, została sporządzona przez specjalistę z dziedziny badania substancji chemicznych, nie była kwestionowana przez strony. Z tych względów opinia ta stała się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Sporządzone w toku postępowania dokumenty wymienione na k. 794-795 zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, były sporządzone bezstronnie i obiektywnie, nie były kwestionowane przez strony, stąd stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość. Poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności czynów przypisanych oskarżonym nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Obowiązująca w Polsce ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, przewiduje, że posiadanie środków odurzających jest dozwolone jedynie na potrzeby instytutów leczniczych i badawczych, jak stanowi art. 34 ust. 1 i art. 35 ust. 1 i 4 tej ustawy. Posiadanie środków odurzających przez osoby fizyczne jest natomiast zabronione, zabronione jest również uczestnictwo w obrocie środkami odurzającymi i ich sprzedaż innym osobom.

W wyniku przeszukania mieszkania zajmowanego przez oskarżonych ujawniono ziele konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 22,92 grama, amfetaminę o łącznej wadze 46,63 grama oraz haszysz o łącznej wadze 32,28 grama (por. protokół przeszukania z k. 33-35, opinia z k. 572-587). Oskarżeni wspólnie posiadali te środki odurzające i substancję psychotropową. Niewątpliwie łącznie ponad 100 gram środków odurzających i substancji psychotropowych to ilość, którą można odurzyć znaczną ilość osób. Uznać zatem należy, że oskarżeni posiadali znaczną ich ilość tych środków, czyli dopuścili się występku określonego w art. 62 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Oskarżony nabył wyżej wymienione środki po to, by je zbywać innym osobom i czerpać z tego korzyści majątkowe. Oskarżona była jego partnerką i na zasadzie udzielenia mu wsparcia i pomocy została jego wspólniczką, zwłaszcza w sytuacji gdy oskarżony złamał nogę i nie mógł aktywnie zajmować się dystrybucją środków odurzających. Zarzut aktu oskarżenia obejmuje jednak w tym względzie tylko oskarżoną, gdyż nie ustalono komu środki te sprzedawał oskarżony. Poprzestając na tym co obejmuje zarzut oskarżyciela publicznego uznać należy, że oskarżona w okresie od lipca do 11 sierpnia 2015 r. zbyła D. K. od 2-3 porcji po 1 gram marihuany tygodniowo, a w dniu 11 sierpnia 2015 r. amfetaminę o wadze 0,74 grama. Uwzględniając, że oskarżona sprzedawała D. K. 2 razy w tygodniu marihuanę oznaczałoby to, że sprzedała mu ten środek odurzający 12 razy, bo okres od początku lipca do 11 sierpnia 2015 r. stanowił 6 tygodni. Łącznie zatem oskarżona przyjęła kwotę 600 złotych za marihuanę i 20 złotych za amfetaminę.

Oskarżona dopuściła się zatem występku określonego w art. 59 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, gdyż udzielała odpłatnie innej osobie środków odurzających i substancji psychotropowej.

Niewątpliwie stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonych czynów był znaczny, gdyż oskarżeni weszli w posiadanie znacznej ilości marihuany, amfetaminy i haszyszu, a następnie oskarżona udzieliła około 6 gram marihuany i 0,74 gram amfetaminy koledze ze szkoły.

Stopień winy oskarżonego K. K. jest niewątpliwie znaczny, ze względu na umyślne działanie oskarżonego, okazane lekceważenie porządku prawnego oraz jego organizatorką rolę i wciągnięcie do narkotykowego „biznesu” swej ówczesnej partnerki. Stopień winy oskarżonej jest odpowiednio niższy, ale niewątpliwie nie powinna bezkrytycznie dać się wciągnąć w dystrybucję środków odurzających i substancji psychotropowych.

Oskarżony ma 27 lat, zdobył wykształcenie podstawowe, jest kawalerem, na wolności pracował fizycznie i zarabiał do 2.000 złotych miesięcznie (oświadczenie z k.741), był 3 razy karany, w tym raz za przestępstwa podobne (k.729). Obecnie odbywa karę pozbawienia wolności, jej koniec przypada na sierpień 2019 r., zachowuje się poprawnie, był kilkukrotnie nagradzany regulaminowo, nie był karany, prezentuje krytyczny stosunek do czynów, za które był skazany (opinia z k. 791).

Oskarżona ma obecnie prawie 23 lata, ukończyła liceum, pracuje jako sprzedawca i zarabia do 2.500 złotych miesięcznie, podjęła studia na kierunku psychologicznym (oświadczenie z k.760), nie była karana (k.728).

Uwzględniając wyżej omówiony stopień winy i społecznej szkodliwości czynów, a także warunki i właściwości osobiste oskarżonych uznać należy, że karami adekwatnymi, dostosowanymi do stopnia społecznej szkodliwości i winy oskarżonych oraz zdolnymi przekonać ich do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości powinny być wobec nich kary:

- 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności za posiadanie znacznej ilości środków odurzających przez oskarżonego. Przypomnieć należy, że to oskarżony był inicjatorem przestępstw przypisanych oskarżonym i zainicjował te przestępstwa. Ponadto poprzez naganny przykład przyczynił się do demoralizacji wówczas 20-letniej oskarżonej i nakłonił ją do naruszenia porządku prawnego,

- 1 roku pozbawienia wolności za posiadanie przez oskarżoną znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych. Oskarżona nie powinna była ulegać złym wpływom oskarżonego i przystać na wspólne naruszanie porządku prawnego, nawet jeśli pozostawała pod wpływem oskarżonego,

- 1 roku pozbawienia wolności za udzielanie przez oskarżoną marihuany i amfetaminy D. K.. Oskarżona uzyskała przez tą działalność korzyść majątkową i koniecznym jest wymierzenie jej grzywny, by przekonać ją i jej ewentualnych naśladowców, że udzielanie środków odurzających nie może prowadzić do wzbogacenia. Ponadto, zgodnie z treścią art. 45 § 1 k.k. Sąd orzekł przepadek uzyskanej przez oskarżoną korzyści majątkowej, co jeszcze wyraźniej powinno przekonać ją o nieopłacalności „biznesu” narkotykowego.

Przypisane oskarżonej przestępstwa zostały popełnione w okresie 6 tygodni, wynikały z tej samej sytuacji faktycznej i życiowej, stąd wymiar kary łącznej powinien być określony na zasadzie absorpcji kar. Kara łączna 1 roku pozbawienia wolności jest adekwatna do popełnionych przez oskarżonej czynów i właściwie określa ich bliski związek czasowy, a przede wszystkim drugorzędną rolę oskarżonej w przypisanych jej czynach.

Oskarżona w czasie czynów miała 20 lat, obecnie ma ich 23, została wciągnięta do przestępczej działalności przez starszego, bardziej zdemoralizowanego oskarżonego, z którym ówcześnie pozostawała w związku partnerskim. Po okresie naruszania porządku prawnego ukończyła liceum, podjęła studia i pracę, innych przestępstw nie popełniła (k. 728). Prowadzi to do uznania, że wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności wobec niej nie jest konieczne do przekonania jej do konieczności przestrzegania porządku prawnego. Wobec powyższego Sąd warunkowo zawiesił wykonanie tej kary. Okres 3 lat próby jest wystarczający do weryfikacji prognozy kryminalnej wobec jej, a dozór kuratora i obowiązek probacyjny kontynuowania nauki powinien właściwie kształtować jej postawy życiowe w przyszłości.

Oskarżony odbywa karę pozbawienia wolności, jej łączny wymiar ulegnie przedłużeniu po ewentualnym uprawomocnieniu się wyroku, a oskarżona ma do spłaty grzywnę i obowiązek zwrotu korzyści majątkowej. Zasądzenie od nich kosztów sądowych byłoby zatem niezasadne, gdyż mogłoby narazić ich na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. W związku z tym Sąd zwolnił ich z obowiązku zwrotu kosztów sądowych i przejął je na rzecz Skarbu Państwa.