Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Andrzej Janowski

Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Strzelec

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Małgorzaty Kaszubskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 29.03.2018r. i 26.04.2018r. sprawy:

R. J. , syna M. i A. zd. (...), urodzonego (...) w R.

oskarżonego o to, że:

w dniu 07 lipca 2017 roku na ulicy (...) w S., woj. (...), prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy D. D. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając w I badaniu o godz. 13:02 – 0,73 mg/l, II badaniu o godz. 13:04 – 0,73 mg/l, III badaniu o godz. 13:19 – 0,68 mg/l, Iv badaniu o godz. 14:01 – 0,64 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

I.  oskarżonego R. J. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a §1 k.k. w zw. z art. 33 §1 i §3 k.k. skazuje go na karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

II.  na podstawie art. 42 §2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia w ruchu lądowym pojazdów mechanicznych kat. B na okres 3 (trzech) lat, zaś na podstawie art. 63 §4 k.k. zalicza na poczet orzeczonego środka karnego okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy oskarżonemu od dnia 07.07.2017r.;

III.  na podstawie art. 43a §2 k.k. zobowiązuje oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  na podstawie art. 1 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1983r. Nr 49 poz. 223 z późn. zmian.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 200 (dwustu) złotych i na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi.

UZASADNIENIE

Sąd uznał następujące fakty za udowodnione:

Oskarżony R. J. jest 53-letnim, niekaranym, mieszkańcem S., utrzymującym się z wykonywania prac dorywczych z miesięcznym dochodem w wysokości od 2 do 3 tysięcy złotych.

W dniu 07 lipca 2017 roku pomiędzy godzinami 11:00 a 12:00 oskarżony spożywał alkohol w postaci piwa. Następnie wymieniony postanowił pojechać swoim samochodem na ulicę (...) w S.. Około godziny 12:15 na ulicy (...) kierując samochodem marki D. D. o nr rej. (...), w trakcie próby parkowania wyżej wskazanym pojazdem, uderzył w tył unieruchomionego tam samochodu marki B. o nr (...), należącego do P. R., powodując w tym pojeździe uszkodzenia w postaci wgięcia lewego przedniego błotnika oraz wygięcia i uszkodzenia progu. Po uderzeniu oskarżony zatrzymał na chwilę kierowany przez siebie pojazd, a następnie, nie wysiadając z auta, odjechał w kierunku swojego miejsca zamieszkania na ul. (...) w S.. Moment nieudanej próby parkowania przez oskarżonego zaobserwował spacerujący w okolicy miejsca zdarzenia Ł. R., który niezwłocznie zawiadomił o tym Policję, podając przy tym numer rejestracyjny samochodu oskarżonego. W krótkim czasie po otrzymaniu zgłoszeniu na miejscu kolizji pojawili się funkcjonariusze Policji M. B. i R. S., którzy zaobserwowali uszkodzenia samochodu B., a po krótkiej chwili zostali skierowani na ul. (...) w S. po ustaleniu przez dyżurnego właściciela pojazdu uczestniczącego w zdarzeniu drogowym. Po przybyciu na miejsce wyżej wymieni funkcjonariusze zaobserwowali moment, w którym oskarżony wysiada z samochodu m-ki D. D. o nr rej. (...). Zachowanie R. J. wskazywało na to, że znajduje się on po wpływem alkoholu, poruszał się on chwiejnym krokiem, a z jego ust wyczuwalna była woń alkoholu. Oskarżony rozpytany na okoliczności zgłoszonego zdarzenia drogowego oświadczył, że kierował samochodem D. D., a wcześniej spożywał alkohol w postaci dwóch piw po 0,5 l. Oskarżony potwierdził, iż ma świadomość, że na ul. (...) w S. uderzył w zaparkowany samochód. Na miejscu R. J. został poddany badaniu na stan trzeźwości urządzeniem AlcoBlow, które wskazało, że znajduje się w stanie nietrzeźwości. Funkcjonariusze ok. godz. 12:40 przewieźli oskarżonego do Komendy Powiatowej Policji w S., gdzie poddano go badaniu urządzeniem stacjonarnym (...) Zarówno pierwsze badanie o godz. 13:02 jak również drugie badanie o godz. 13:04 wykazało, że posiadał on 0,73 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. W kolejnych badania stwierdzono odpowiednio 0,68 mg/l (godz. 13:19) oraz 0,64 mg/l (godz. 14:01) zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

Powyższe fakty Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody:

- zeznania świadków: M. B. k. 137v-138, 16v-17, 64v, R. S. k.138-138v, 19v, 73v, Ł. R. k. 138v-139, 53, 87v-88v i P. R. k. 147-147v, 76v,

- dokumenty: karta zdarzenia drogowego k. 2, protokół badania stanu trzeźwości k. 3, dane uzyskane w trybie art. 213 § 1b k.p.k. k. 5-7, 95, protokół doprowadzenia w celu wytrzeźwienia wraz z kserokopią książki ewidencji osób zatrzymanych k. 22, 92-93, wydruk zgłoszenia interwencji k. 36-40, dane o karalności k. 43, protokół oględzin zgłoszenia interwencji k. 47-48, 81-82, świadectwo wzorcowania k. 126-126v.

Oskarżony R. J. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień w sprawie (k. 137v).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę zeznaniom funkcjonariuszy Policji, świadków M. B. i R. S.. Z ich zeznań zgodnie wynika, że R. J. w momencie wyjścia z samochodu marki D. D. o nr rej. (...) - który to pojazd bezpośrednio przed przyjazdem funkcjonariuszy uczestniczył w kolizji drogowej na ul. (...), co zostało zaobserwowane przez naocznego świadka Ł. R. - poruszał się chwiejnym krokiem i była od niego wyczuwalna woń alkoholu. Z relacji funkcjonariuszy wynika ponadto, że oskarżony, mający zapewnioną swobodę wypowiedzi, w sposób logiczny i spójny, na zadane mu pytania na gorąco podał, że feralnego dnia był jedynym kierowcą samochodu D., że spożył alkohol w postaci 2 piw 0,5l. w czasie poprzedzającym kierowanie samochodem i przyznał, że spowodował w kolizję na ul. (...) w S.. Zauważenia wymaga, że funkcjonariusze zarówno na miejscu kolizji jak i w miejscu zamieszkania oskarżonego znaleźli się w krótkim czasie po tym, gdy świadek Ł. R. zawiadomił o zdarzeniu drogowym KPP S., wobec czego w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego stwierdzić należy, że zaobserwowali oni oskarżonego wysiadającego ze swojego samochodu bezpośrednio po tym, gdy przyjechał on do miejsca zamieszkania. Z zeznań wyżej wymienionych świadków nie wynika, ażeby w samochodzie oskarżonego znajdowała się jakakolwiek inna osoba, bądź aby ktoś oddalał się od niego w chwili ich przyjazdu do miejsca zamieszkania oskarżonego. Uwypuklenia wymaga, że Ł. R. wskazał jednoznacznie (k. 138v), że pojazdem D. D. kierował jeden mężczyzna, w pojeździe tym nie było innych osób. Nadto z zeznań tychże świadków nie wynika, ażeby oskarżony spożywał alkohol w jakiejkolwiek postaci po przyjeździe na ul. (...). Na tego rodzaju okoliczności nie wskazywał również sam oskarżony. Podkreślenia także wymaga, że stężenie alkoholu stwierdzone u R. J. wynikami kolejnych badań na urządzeniu (...) 2.0. wykazywało tendencję spadkową, natomiast funkcjonariusze Policji od razu po wyjściu oskarżonego z samochodu widzieli u niego cechy upojenia alkoholowego, co wskazuje że w chwili zatrzymania i przewiezienia do KPP S. znajdował się on w fazie eliminacji z organizmu alkoholu spożytego przed jazdą. Funkcjonariusze Policji, świadkowie M. B. i R. S. byli osobami obcymi dla oskarżonego, nie komentowali zdarzenia, opisali jedynie czynności podjęte w ramach obowiązków służbowych, natomiast świadek Ł. R. zrelacjonował okoliczności związane z kolizją drogową zaobserwowaną na ul. (...), podając jedynie to co sam widział. Wymienieni nie byli skonfliktowani z oskarżonym, ich relacje stworzyły spójną i logiczną całość. Sąd dał też wiarę zeznaniom świadka P. R. z których wynika, że należący do niego samochód marki B. o nr (...)został uszkodzony w miejscu i czasie wskazanym przez wyżej wymienionych świadków.

Za wiarygodne Sąd uznał także dokumenty w postaci karty zdarzenia drogowego (k. 2), protokołu badania stanu trzeźwości (k. 3), wydruku zgłoszenia interwencji (k. 36-40), protokołu oględzin zgłoszenia interwencji (k. 47-48, 81-82), protokołu doprowadzenia w celu wytrzeźwienia wraz z kserokopią książki ewidencji osób zatrzymanych (k. 22, 92-93) oraz świadectwo wzorcowania (k. 126-126v), albowiem autentyczności tych dokumentów nikt nie kwestionował. Dokumenty te sporządzone zostały przez uprawnione do tego osoby i we właściwy dla nich sposób. Potwierdzają one czas i miejsce zdarzenia oraz czas interwencji policjantów, jak też zatrzymania oskarżonego, który znajdował się w stanie nietrzeźwości.

W konsekwencji Sąd uznał oskarżonego R. J. za winnego tego, że w dniu 07 lipca 2017 roku na ulicy (...) w S. prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy D. D. o nr rej. (...) się w stanie nietrzeźwości, posiadając co najmniej 0,64 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Powyższy czyn zakwalifikować należało jako występek z art. 178a §1 k.k.

Za powyższe przestępstwo Sąd wymierzył oskarżonemu karę 200 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął uprzednią niekaralność oskarżonego (dane o karalności k. 43) oraz brak negatywnej opinii w miejscu zamieszkania (k.129).

W ramach okoliczności obciążających Sąd uwzględnił to, że oskarżony zdecydował się kierować autem bez jakiegokolwiek ważnego powodu oraz to że oskarżony, wiedząc iż ma trudności w kierowaniu pojazdem, przez co doprowadził do uszkodzenia samochodu m-ki B., zachowując się bezmyślnie i bezrefleksyjnie, kontynuował dalszą jazdę mając świadomość, że stwarza realne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego.

Stąd w ocenie Sądu obowiązek zapłaty grzywny w kwocie 2.000 złotych pozwoli realnie odczuć oskarżonemu naganność jego zachowania, uzmysłowi mu jego przestępny charakter i wdroży go do poszanowania prawa w przyszłości. Miarkując wysokość kary Sąd uwzględnił, że oskarżony uzyskuje niemałe dochody z pracy dorywczej, nie ciążą na nim wysokie zobowiązania finansowe, na utrzymaniu z pracującą żoną mają jedno studiujące, dorosłe dziecko.

Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B na najkrótszy możliwy okres, tj. okres 3 lat, uznając, że eliminacja oskarżonego z ruchu drogowego na ten czas będzie wystarczająca dla osiągnięcia celów kary. Nadto na podstawie art. 63 §4 k.k. Sąd zaliczył na poczet orzeczonego środka karnego okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy oskarżonemu od dnia 07 lipca 2017r.

Mając na uwadze treść art. 43a §2 k.k. Sąd obligatoryjnie zobowiązał oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej, określając jego wysokość na najmniejszą kwotę 5.000 zł.

Mając na uwadze wskazaną sytuację materialną oskarżonego Sąd na podstawie art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 200 złotych i na podstawie art. 627 k.p.k. obciążył go pozostałymi kosztami sądowymi.