Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XXI Wydział Pracy

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2018 r. w Warszawie

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko Wyższej Szkole (...) w W.

o wynagrodzenie

na skutek apelacji wniesionej przez powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie, VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 28 lipca 2017 r. sygn. akt VII P 1366/14

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od M. B. na rzecz Wyższej Szkoły (...) w W. kwotę 1350 (tysiąc trzysta pięćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji odwoławczej.

Bożena Rzewuska Grzegorz Kochan Dorota Czyżewska

Sygn. akt XXI Pa 633/17

UZASADNIENIE

Stanowiska stron:

Ostatecznie precyzując powództwo, powód M. B. wystąpił przeciwko byłemu pracodawcy Wyższej Szkole (...) w W. o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kwot: 2.817,34 zł netto za miesiąc październik 2011 r., 2.861,54 zł netto za miesiąc listopad 2011 r., 2839,44 zł netto za miesiąc grudzień 2011 r. oraz kwot po 744,62 zł netto za miesiące od stycznia 2012 r. do września 2012 r., łącznie 15.200 zł netto wraz z odsetkami od 1 października 2012 r. do dnia zapłaty.

Pozwana Wyższa Szkoła (...) w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Rozstrzygnięcie Sądu I instancji:

Wyrokiem z dnia 28 lipca 2017 r., wydanym w niniejszej sprawie, Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych:

I. oddalił powództwo w całości;

II. zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 1800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III. przejął na rachunek Skarbu Państwa poniesione w sprawie wydatki.

Ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego:

Powód M. B. był zatrudniony w Wyższej Szkole (...) w W. począwszy od 1 października 2004 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy w charakterze nauczyciela akademickiego na następujących stanowiskach:

- Adiunkt w Wydziale Nauk Społeczno- Filologicznych (od 01.10.2004 r. do 30.09.2005 r.);

- Prodziekan Wydziału Nauk Społeczno- Filologicznych (od 01.10.2005 r. do 30.09.2007 r.);

- Kierownik Katedry Politologii Wydziału Nauk Społecznych (od 01.10.2008 r. do 30.09.2012.);

- Kierownik studiów II stopnia w projekcie praca socjalna w Wydziale Nauk Społecznych (od 01.11.2008 r. do 31.10.2010 r.);

- p.o. Dziekana Wydziału Nauk Społecznych (od 17.06.2010 r. do 31.08.2011 r.);

- Kierownik studiów II stopnia kierownictwo i przywództwo w społecznościach lokalnych w Wydziale Nauk Społecznych (od 01.10.2010 r. do 30.09.2012 r.);

- Dziekan Wydziału Nauk Społecznych (od 01.09.2011 r. do 29.05.2013 r.);

- Kierownik Katedry Politologii Wydziału Nauk Społecznych (od 01.01.2013 r. do 29.05.2013 r.) (świadectwo pracy k. 6-7 a.s., akta osobowe).

Z chwilą zawarcia umowy o pracę pomiędzy stronami wynagrodzenie powoda zostało określone na 2.700,00 zł brutto (umowa o pracę k. 8). Stosownie do treści aneksu z dnia 21 października 2005 r. od dnia 1 lipca 2005 r. zwiększono wynagrodzenie powoda do kwoty 2.900,00 zł brutto (aneks do umowy o pracę k. 9). Pismem rektora pozwanej uczelni z dnia 16 czerwca 2010 r. od dnia 17 czerwca 2010 r. w związku z powierzeniem obowiązków Dziekana Nauk Społecznych powodowi przyznano na okres pełnienia wspomnianych obowiązków dodatek w wysokości 2.400 zł (pismo k. 10). W związku z wyborem powoda do pełnienia funkcji Dziekana Wydziału Nauk Społecznych pozwanej uczelni na kadencję 2011-2015 ustalono dla powoda dodatek za pełnienie powyższej funkcji od dnia 1 września 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. w wysokości 2.000,00 zł brutto, zaś od dnia 1 stycznia 2012 r. na czas trwania kadencji tj. do dnia 31 sierpnia 2015 r. w wysokości 2.400 zł brutto. (pismo k. 11). Pismem z dnia 25 listopada 2011 r. od dnia 1 października 2011 r. do dnia 30 września 2012 r. powód w związku z powołaniem go na funkcję kierownika Katedry Politologii pozwanej uczelni otrzymywał dodatek funkcyjny w wysokości 800,00 zł brutto (pismo k. 280). Powód otrzymywał też dodatek stażowy w wysokości 174 zł brutto.

Zasadnicze wynagrodzenie pracowników Wyższej Szkoły (...) w W. (w tym powoda) było wypłacane co miesiąc z góry pierwszego dnia miesiąca. Wynagrodzenie powoda było płatne dwoma przelewami. Jeden przelew obejmował wynagrodzenie zasadnicze, dodatek funkcyjny, stażowy. Drugi przelew obejmujący uzupełnienie wynagrodzenia zasadniczego z listy płac projektu unijnego o nazwie (...). Posiadaczem obydwu rachunków bankowych była pozwana uczelnia. Zgodnie z uchwałą rektora pozwanej uczelni większość wykładowców prowadziło zajęcia dydaktyczne w projekcie (...) w ramach pensum. Rektor pozwanej uczelni mógł zaliczyć inne prace na poczet pensum, co było uregulowane w uchwale senatu pozwanej uczelni. Na realizację zajęć w projekcie (...) nie było zawartych umów z wykonawcami, ponieważ były one wykonywane w ramach pensum, albowiem na pozwanej uczelni była tendencja unikania zbędnych kosztów związanych z zatrudnieniem osób z zewnątrz uczelni, kiedy pracownicy pozwanej byli niedopensowani w zakresie zajęć dydaktycznych. Umowa o pracę powoda również nie była aneksowana w tym zakresie. Poza powodem innym wykładowcom również nie przekazywano dodatkowego wynagrodzenia na realizację zajęć w projekcie (...), ponieważ były one wykonywane w ramach pensum. Byli to między innymi rektor J. A., O., E.-O.. Uzasadnieniem istnienia 2 list płac było to, że to co powód robił w ramach projektu unijnego musiało być finansowane w ramach projektu. Wynagrodzenie dla tych osób było wypłacane na podstawie dwóch list płac, ale praca tych osób była zaliczana do pensum. Powód uczestniczył w trakcie zatrudnienia w pozwanej uczelni także w innych projektach, w których wynagrodzenie było wypłacane na podstawie umowy cywilnoprawnej. Pensum powoda obejmowało 220 godzin rocznie. Po objęciu przez powoda funkcji dziekana jego pensum uległo zmniejszeniu o 60 godzin i w okresie roku akademickiego wynosiło 160 godzin. Bez przepracowanych godzin z projektu (...) powód zrealizowałby pensum w wysokości 80 %. (zeznania świadka K. K. k. 81, pismo k. 210, zeznania świadka K. C. (2) k. 253, zapis audio-video k. 256, zeznania pozwanego k. 254-255, zapis audio-video k. 256).

Pismem z dnia 19 września 2011 r. powód został poinformowany, że kadra akademicka zatrudniona na pozwanej uczelni na podstawie stosunku pracy będzie prowadziła zajęcia dydaktyczne w ramach projektu (...) w oparciu o zawarte umowy o pracę (w ramach pensum), natomiast pozostałe osoby będą prowadziły ww. zajęcia na odstawie umów o dzieło. (pismo k. 226, dziennik korespondencji k. 227 ).

Powód prowadził zajęcia dydaktyczne w ramach projektu (...). W ramach tego projektu uczestniczył w indywidualnych spotkaniach ze studentami tzw. mentorialach. (zeznania powoda k. 253-254, zapis audio-video k. 256).

Różnica pomiędzy wynagrodzeniem należnym powoda netto za październik 2011 r. z listy płac „Wydział szkoły” a wynagrodzeniem wypłaconym wynosiła 22,10 zł netto, za listopad 2011 r. – 22,10 zł. W kolejnych miesiąc od grudnia 2011 r. do września 2012 r. różnica między wynagrodzeniem należnym powoda netto z listy płac „Wydział szkoły” a wynagrodzeniem wypłaconym wynosiła 0 zł. Różnica pomiędzy wynagrodzeniem należnym powoda netto za październik 2011 r. z listy płac projekt (...) a wynagrodzeniem wypłaconym wynosiła 0,64 zł, w kolejnym miesiącu – 0,64 zł. W miesiącach od grudnia 2011 r. do września 2012 r. różnica między wynagrodzeniem należnym powoda netto z listy płac projekt (...) a wynagrodzeniem wypłaconym wynosiła 0 zł. (listy płac (wydział szkoły) k. 160, 164, 167, 172, 175, 179,187, 190, 194, 197, 201, 277, listy płac (projekt (...)) k. 92, 96,100,104,108, 116,120, 124,128, 132, 136, przelewy k. 63, 64, 66, 67, 68, 69,70, opinia biegłego z zakresu rachunkowości w wariantach I i III k. 265-274)

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie powołanych dokumentów i ich kserokopii złożonych w sprawie, w tym akt osobowych powoda a także dokumentów z akt sprawy VII P 2052/13 (k. 329-343), których treści żadna ze stron nie kwestionowała, podstaw ku temu nie znalazł również z urzędu Sąd.

Sąd I instancji uznał opinię biegłego ds. księgowo-płacowych T. W. za rzeczową, jasną i spójną, odpowiadającą na pytania zawarte w tezie dowodowej. Sąd uznał za przydatne ustalenia biegłego zawarte w pkt I i III opinii, albowiem znajdowały one odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym w szczególności dokumentach zebranych w sprawie i zeznaniach świadków oraz pozwanego. Zdaniem Sądu opinia w zakresie wariantu III, a więc zaproponowanego przez biegłego odwoływała się do obliczeń z wariantu I, który nie był kwestionowany przez żadną ze stron postępowania. Także z tych względów Sąd uznał ustalenia zawarte w wariancie I opinii biegłego za własne. Zastrzeżenia strony powodowej dotyczyły jedynie wariantu II opinii, który nie stanowił podstawy ustaleń poczynionych w sprawie, tak więc Sąd Rejonowy pominął ten wariant opinii biegłego T. W. jak też opinię uzupełniającą wspomnianego biegłego (k. 301-308), która odnosiła się wyłącznie do zastrzeżeń odnośnie wariantu II opinii głównej, a więc tej części opinii, która nie stanowiła podstawy ustaleń poczynionych w sprawie.

Sąd I instancji uznał za wiarygodne zeznania świadków K. K. (k. 81), K. C. (2) (k. 253, zapis audio-video k. 256) oraz pozwanego J. A. (k. 254-255, zapis audio-video k. 256). Wspomniane osoby w sposób spójny i logiczny oraz korespondujący ze sobą wzajemnie przedstawiły zasady wynagradzania powoda jak też innych pracowników naukowych pozwanej uczelni tj. zaliczania zajęć prowadzonych w ramach programu unijnego (...) do pensum, rozliczanie wynagrodzenia powoda z dwóch list płac i dokonywanie przelewów z dwóch kont (należących jednak do pozwanej), co było również związane z rozliczaniem wspomnianego programu. Fakt posiadania przez powoda wiedzy odnośnie zasad rozliczania projektu (...) potwierdzony został w zeznaniach K. C. (2).

Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne zeznania powoda M. B. (k. 253-254, zapis audio-video k. 256) w zakresie, w jakim ich treść odpowiadała treści pozostałego w sprawie materiału dowodowego. Za niegodne dania im wiary Sąd uznał zeznania powoda, w których twierdzi on, że nie widział pisma, z którego wynikały zasady rozliczania programu (...). Z zeznań świadka K. C. (2) wynika, iż pismo to trafiło do adresata czyli powoda. W świetle zasad doświadczenia życiowego, wydaje się również mało wiarygodne, że zasady rozliczania programu unijnego nie były znane powodowi, skoro tak samo rozliczani byli jego koledzy pracownicy naukowi pozwanej uczelni.

Ocena prawna Sądu I instancji:

Sąd Rejonowy wskazał, że istotą niniejszego sporu było ustalenie, czy pozwany pracodawca wypłacił powodowi w całości wynagrodzenie zasadnicze wraz z przysługującemu powodowi dodatkami, a w szczególności ustalenie czy prace wykonywane przez powoda w projekcie (...) zaliczane były na poczet pensum i tym samym nie stanowiły odrębnego wynagrodzenia od wynagrodzenia zasadniczego i dodatków czy też przeciwnie kwoty przelewane przez pozwaną uczelnię z odrębnego rachunku bankowego stanowiły wyłącznie wynagrodzenie za uczestnictwo powoda we wspomnianym projekcie (...) i tym samym nie stanowiły uzupełnienia wynagrodzenia zasadniczego powoda wraz z przysługującymi mu dodatkami.

Sąd I instancji ustalił, że powodowi, będącemu nauczycielem akademickim zostały wypłacone wynagrodzenia zasadnicze wraz z przysługującymi mu dodatkami.

Pozwany pracodawca Wyższa Szkoła (...) w W. wypłaciła powodowi w okresie 1 październik 2011 r. – 30 wrzesień 2012 r. wynagrodzenie, na które składało się wynagrodzenie zasadnicze 2900 zł brutto, dodatki funkcyjne: z tytułu pełnienia obowiązków dziekana w wysokości 2.000,00 zł brutto za sporny okres od 1 października 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. i w wysokości 2400,00 zł brutto od dnia 1 stycznia 2012 r. do 30 września 2012 r., z tytułu pełnienia przez powoda funkcji Kierownika Katedry Politologii w kwocie 800 zł brutto w całym spornym okresie oraz dodatek stażowy w wysokości 174 zł brutto również za cały okres sporny.

W zebranym materiale dowodowym znajdują się kopie przelewów potwierdzających uiszczenie przez pozwaną spółkę na rzecz powoda kwot wynagrodzenia, na które składały się wyżej wymienione cząstkowe składniki wynagrodzenia, co obrazowała również opinia biegłego w wariancie I.

Powód w toku postępowania powoływał się na okoliczność, że wynagrodzenie za udział w projekcie unijnym (...) stanowiło odrębne wynagrodzenie od wynagrodzenie zasadniczego, jednak zdaniem Sądu Rejonowego powód zobowiązany na podstawie rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 w zw. z art. 300 k.p.) nie wykazał powyższej okoliczności. W szczególności powód nie przedstawił dokumentu, jakim mogła być umowa cywilnoprawna, z której wynikałoby, że powód z tytułu uczestnictwa w projekcie (...) otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie, odrębne od wynagrodzenia zasadniczego z dodatkami. Z ustaleń poczynionych w sprawie wynika natomiast teza przeciwna, a więc że praca powoda, związana z uczestnictwem w projekcie (...), była wliczana do pensum powoda, który bez tej pracy dydaktycznej nie zrealizowałby pensum, które z racji pełnienia funkcji dziekana wynosiło 160 godzin w roku akademickim.

Powód miał świadomość, że prace związane z projektem (...) rozliczane będą w ramach pensum, albowiem otrzymał pismo, z którego wynikało, że kadra akademicka, zatrudniona przez pozwaną uczelnię na podstawie stosunku pracy, będzie prowadziła ww. zajęcia dydaktyczne w oparciu o zawarte umowy o pracę (w ramach pensum), zaś pozostałe osoby będą prowadziły ww. zajęcia na podstawie umów o dzieło.

O tym, że powód otrzymywał odrębne wynagrodzenie z projektu (...) nie świadczy okoliczność, przelewania wynagrodzenia z dwóch kont ani prowadzenia odrębnych 2 list płac, albowiem wymogi unijne wskazują na konieczność wyodrębnienia konta dla celów rozliczeń związanych z projektem finansowanym ze środków Unii Europejskiej.

Sąd Rejonowy dopuścił dowód z opinii biegłego, zakreślając mu warianty w jakich miał dokonać obliczeń, co biegły uczynił. Sąd uwzględnił jako najbardziej miarodajny wariant I biegłego (i analogiczny wariant III), którego podstawy znajdowały szerokie odzwierciedlenie w materiale dowodowym zebranym w sprawie, a który opierał się na założeniu, że należności wypłacone powodowi z tytułu projektu (...) wchodziły w skład wynagrodzenia za pracę. Prawidłowości obliczeń wariantu I nie kwestionowała w toku postępowania żadna ze stron. Biegły na podstawie zgromadzonej dokumentacji źródłowej, w tym list płac i przelewów dokonywanych na rzecz powoda dokonał zestawienia należnego powodowi wynagrodzenia zasadniczego (wraz z dodatkami) z kwotami, jakie powód otrzymał od pozwanej uczelni. Z powyższego zestawienia wynika, że Wyższa Szkoła (...) w W. prawidłowo wypłaciła powodowi wynagrodzenie zasadnicze wraz z należnymi powodowi dodatkami, albowiem różnica między wynagrodzeniem należnym powodowi, ustalonym na podstawie zebranych w sprawie dowodów, w tym dokumentów list płac a sumą kwot z przelewów dokonanych z obydwu rachunków bankowych pozwanej uczelni wynosi 0 zł.

Tym samym na podstawie powołanej wyżej argumentacji i powołanych przepisów Sąd Rejonowy oddalił powództwo w całości jako nieuzasadnione, o czym orzeczono w pkt I wyroku.

O kosztach postępowania Sąd I instancji orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.), zasądzając od powoda na rzecz pozwanej kwotę 1800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

W oparciu o art. 97 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd przejął na rachunek Skarbu Państwa poniesione w sprawie wydatki w postaci wynagrodzenia za sporządzenie pisemnej opinii ds. księgowo płacowych biegłego T. W. i opinii uzupełniającej wspomnianego biegłego, albowiem nie nastąpił wypadek szczególnie uzasadniający obciążenie powoda – pracownika tymi wydatkami.

Apelacja powoda:

Apelację od powyższego wyroku złożył pełnomocnik powoda zaskarżając go w całości. Strona zarzuciła naruszenie:

1) art. 233 § 1 w zw. z 227 oraz 231 k.p.c. polegające na braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego zebranego w sprawie i w efekcie wadliwego ustalenia stanu faktycznego poprzez:

a) przyjęcie, że prace realizowane przez powoda w ramach projektu europejskiego (...) były wykonywane w ramach pensum;

b) przyjęcie, że pracodawca złożył powodowi oświadczenie, że zalicza prace realizowane przez powoda w ramach projektu (...) do pensum;

c) przyjęcie, że bez przepracowanych godzin z projektu (...) powód zrealizowałby 80% pensum;

d) pominięcie dowodów, że z powodem były zawierane umowy cywilnoprawne w ramach projektu europejskiego (...) oraz, że powodowi było wypłacane dodatkowe i niezależne od wynagrodzenia zasadniczego wraz z dodatkami wynagrodzenie z tytułu realizacji projektu (...);

e) pominięcie okoliczności, iż do podziału wynagrodzenia pracownika oraz sposobu kwalifikowania dodatkowych prac w ramach pensum jest wymagany aneks do umowy oraz zgoda pracownika;

f) pomięcie okoliczności i dowodów, że projekty europejskie realizowane przez powoda były rozliczane jako dodatkowe i niezależne wynagrodzenie;

2) art. 328 § 2 k.p.c. poprzez nie wskazanie i nie wyjaśnienie w uzasadnieniu podstaw prawnych rozstrzygnięcia;

Wskazując na powyższe strona wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 21.300,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 2 października 2012 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie na rzecz powoda kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem I instancji; zasądzenie na rzecz powoda kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem odwoławczym; ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, w tym także rozstrzygnięcia o kosztach postępowania przed sądami obu instancji.

Odpowiedź na apelację:

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie apelacji w całości jako oczywiście bezzasadnej oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania za drugą instancję według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja powoda była nieuzasadniona i nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu I instancji poczynione w toku postępowania i przyjmuje je za własne. Sąd Rejonowy w sposób wszechstronny rozważył wszystkie przeprowadzone dowody i w sposób zgodny z zasadami oceny materiału dowodowego wynikającymi z art. 233 k.p.c. wyprowadził wnioski, stanowiące podstawę zapadłego rozstrzygnięcia. Zdaniem Sądu Okręgowego prawidłowo dokonano także ustaleń stanu prawnego, właściwego dla zawisłego sporu, oraz jego wykładni. Dokonana subsumcja doprowadziła do prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Analiza zaskarżonego rozstrzygnięcia w oparciu o materiał dowodowy zebrany w sprawie i zarzuty apelacji prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji nie dopuścił się zarzucanych mu uchybień.

Odnosząc się do podniesionego w apelacji zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. podkreślić należy, że zarzut ten jest nieuzasadniony. Przepis ten ustanawia zasadę swobodnej oceny dowodów, w myśl której sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów stosownie do własnego przekonania, w oparciu o wszechstronne rozważenie zebranego w sprawie materiału, a więc biorąc pod uwagę wszystkie dowody przeprowadzone w postępowaniu oraz wszelkie - mające znaczenie dla ich mocy i wiarygodności - okoliczności towarzyszące ich przeprowadzaniu (por. wyr. SN z dn. 11.07.2002 r., IV CKN 1218/00, niepubl., LEX nr 80266). Granice swobodnej oceny dowodów winny być wyznaczone wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, w świetle których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych, a wiążąc ich moc i wiarygodność odnosi je do pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie (por. wyr. SN z dn. 10.06.1999 r., II UKN 685/98, OSNAPiUS 2000, Nr 17, poz. 655).

Skarżący, chcąc podważyć ocenę dowodów zastosowaną przez sąd, powinien wykazać istotne błędy logicznego rozumowania, sprzeczności dokonanej przez sąd oceny z doświadczeniem życiowym, brak wszechstronności, czy też bezzasadne pominięcie dowodów, które mogłyby prowadzić do wniosków odmiennych, aniżeli te, które stanowiły podstawę rozstrzygnięcia.

Zwrócić należy uwagę, że w przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy przeprowadził obszerne postępowanie dowodowe, zostali przesłuchani liczni świadkowie, powód oraz przeprowadzony dowód z opinii biegłego. Sąd I instancji wyczerpująco w uzasadnieniu wypowiedział się co do powodów, dla których obdarzył wiarygodnością dowody przedstawione przez strony, a Sąd Okręgowy nie znajduje podstaw do uznania, że przy tej ocenie została przekroczona granica swobodnej oceny dowodów. Przepis ten zawiera nakaz – nie doznający wyjątku, aby wyrażona ocena w aspekcie wiarygodności dokonana była na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału w sprawie oraz uwzględnienie wszystkich dowodów przeprowadzonych postępowaniu. Wyraz tej oceny Sądu Rejonowego znalazł się w motywach wyroku, które odpowiada wymogom art. 328 § 2 k.p.c. Wbrew zarzutom apelacji, Sąd Rejonowy wskazał również w uzasadnieniu podstawę prawną rozstrzygnięcia.

W ocenie Sądu odwoławczego, Sąd Rejonowy dokonując oceny materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania, nie dopuścił się naruszenia wskazanych reguł. Wnioski Sądu I instancji zostały logicznie powiązane z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Sąd ten nie przekroczył granic swobodnej oceny dowodów i nie popełnił błędów w logicznym rozumowaniu. Wywody apelacji sprowadzające się do podważenia oceny dowodów dokonanej przez Sąd Rejonowy stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami tego Sądu, gdyż apelujący nie przedstawił wniosków ani środków dowodowych mogących podważyć trafność ustaleń Sądu I instancji. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego za niewystarczające należy uznać oparcie zarzutów apelacji na własnym przekonaniu o innej niż przyjął to Sąd wadze doniosłości poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena Sądu I instancji (por. wyr. SN z 6.11.1998r., II CKN 4/98, niepubl.).

W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, że materiał dowodowy w postaci zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów oraz zeznań świadków.

Zdaniem Sądu Okręgowego materiał dowodowy sprawy potwierdził, że prace realizowane przez powoda w ramach projektu europejskiego (...) były wykonywane w ramach pensum. Powód wykonywał je w ramach umowy o pracę, której jednym z elementów było wykonywanie pensum dydaktycznego, a tym samym Sąd I instancji prawidłowo ustalił, że praca w ramach projektu (...) była wykonywana w ramach wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę.

Prawidłowe pozostają również ustalenia, że pracodawca złożył powodowi oświadczenie, że zalicza prace realizowane przez powoda w ramach projektu (...) do pensum. Techniczna zmiana sposobu wypłaty wynagrodzenia poprzez podzielenie go na dwie części i wypłacanie z dwóch różnych kont bankowych nie stanowi zmiany istotnych warunków pracy i płacy. Wystarczająca pozostawała zatem forma zastosowana w piśmie koordynatora projektu z dnia 19 września 2011 r. Pismo to nie zmieniało treści zawartej przez strony umowy o pracę.

Należy uznać za uzasadnione ustalenia Sądu, iż powód bez przepracowanych godzin projektu (...) zrealizowałby 80% pensum. Potwierdził to zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, choć zdaniem Sądu odwoławczego, okoliczność ta nie miała istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. W sytuacji, kiedy powód przekroczył obowiązujące go pensum, to miał prawo do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe. Powód korzystał z tego uprawnienia wytaczając powództwo w tym zakresie w sprawie VII P 2052/13.W rezultacie powód otrzymał wynagrodzenie za godziny nadliczbowe za rok akademicki 2011/2012. Stanowi ono odrębne roszczenie od tego, które powód zgłosił w niniejszej sprawie.

Wbrew zarzutom apelacji Sąd Rejonowy nie pominął przy ocenie jakichkolwiek dowodów, w tym m.in. umów cywilnoprawnych zawartych z powodem w ramach projektu europejskiego (...). W sytuacji kiedy w ramach unijnego projektu unijnego była zawarta dodatkowa umowa cywilnoprawna lub był przyznawany dodatek, to wówczas dopiero powstawała podstawa prawna do naliczania i wypłacania dodatkowego wynagrodzenia. W przedmiotowej sprawy strony nie zawarły takich umów lub nie podjęły innych ustaleń. Powód, związany ciężarem dowodu w tym zakresie, nie wykazał takich okoliczności. W szczególności nie przedstawił dokumentu, z jakiego wywodziłby swoje roszczenie. Powód przedstawił jedynie, że było ono wypłacane w dwóch częściach z dwóch różnych rachunków bankowych pozwanej. Okoliczność ta samodzielnie w ocenie Sądu Okręgowego nie świadczyła o zasadności zgłoszonego przez powoda roszczenia.

Zdaniem Sądu II instancji nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut apelacji pominięcia okoliczności, że do podziału wynagrodzenia pracownika oraz sposobu kwalifikowania dodatkowych prac w ramach pensum wymagany był aneks do umowy oraz zgoda pracownika. Sąd Rejonowy nie ustalił bowiem, aby doszło do podziału wynagrodzenia, zmiany umowy albo wykonywane prace przez powoda były pracami dodatkowymi poza łączącą strony umową o pracę. Czynność techniczna taka jak zmiana sposobu realizacji przelewów nie stanowiła zmiany warunków pracy i płacy oraz nie wymagała żadnych uzgodnień z pracownikiem ani jego zgody, czy też aneksu do umowy o pracę.

Analiza materiału dowodowego sprawy nie daje podstaw do przyjęcia, aby projekty europejskie realizowane przez powoda były rozliczane jako dodatkowe i niezależne wynagrodzenie. Wręcz przeciwnie potwierdziła, że sporny projekt realizowane w jego ramach przez pracowników zadania były przez nich realizowane w ramach umów o pracę i wynagrodzenia z tegoż tytułu. Jeśli otrzymywali oni dodatkowe środki, to były one wypłacane na odrębnej podstawie tj. umowie cywilnoprawnej. Rozróżnienie kont było spowodowane wymogami unijnymi oraz koniecznością utworzenia konta dla celów rozliczeń związanych z projektem finansowanym ze środków Unii Europejskiej. Dalej było to jednak konto pozwanego. Należy również wskazać, że pozwany nie zaprzeczył w toku procesu, aby wcześniej przy okazji innych projektów, nie zawierał z powodem umów cywilnoprawnych, na podstawie których powodowi było wypłacane dodatkowe środki (poza wynagrodzeniem z umowy o pracę). Podstawą do takiego postępowania były jednak owe umowy. W niniejszej sprawie powód nie wykazał, aby taka umowa została zawarta w odniesieniu do zgłoszonego roszczenia.

Pozwany pracodawca Wyższa Szkoła (...) w W. wypłaciła powodowi w okresie 1 październik 2011 r. – 30 wrzesień 2012 r. wynagrodzenie, na które składało się wynagrodzenie zasadnicze 2900 zł brutto, dodatki funkcyjne: z tytułu pełnienia obowiązków dziekana w wysokości 2.000,00 zł brutto za sporny okres od 1 października 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. i w wysokości 2400,00 zł brutto od dnia 1 stycznia 2012 r. do 30 września 2012 r., z tytułu pełnienia przez powoda funkcji Kierownika Katedry Politologii w kwocie 800 zł brutto w całym spornym okresie oraz dodatek stażowy w wysokości 174 zł brutto również za cały okres sporny. W zebranym materiale dowodowym znajdują się kopie przelewów potwierdzających uiszczenie przez pozwaną spółkę na rzecz powoda kwot wynagrodzenia, na które składały się wyżej wymienione cząstkowe składniki wynagrodzenia, co obrazowała również opinia biegłego w wariancie I.

Materiał dowodowy sprawy potwierdził, że praca powoda, związana z uczestnictwem w projekcie (...), była wliczana do pensum powoda. Powód miał świadomość, że prace związane z projektem (...) rozliczane będą w ramach pensum, albowiem otrzymał pismo, z którego jednoznacznie wynikało, że kadra akademicka, zatrudniona przez pozwaną uczelnię na podstawie stosunku pracy, będzie prowadziła ww. zajęcia dydaktyczne w oparciu o zawarte umowy o pracę (w ramach pensum), zaś pozostałe osoby będą prowadziły ww. zajęcia na podstawie umów o dzieło.

Żadna ze stron procesu nie kwestionowała opinii biegłego w zakresie I wariantu, który znajdował odzwierciedlenie w materiale dowodowym. Opierał się na założeniu, że należności wypłacone powodowi z tytułu projektu (...) wchodziły w skład wynagrodzenia za pracę. Biegły na podstawie zgromadzonej dokumentacji źródłowej, w tym list płac i przelewów dokonywanych na rzecz powoda, dokonał zestawienia należnego powodowi wynagrodzenia zasadniczego (wraz z dodatkami) z kwotami, jakie powód otrzymał od pozwanej uczelni. Z powyższego zestawienia wynika, że Wyższa Szkoła (...) w W. prawidłowo wypłaciła powodowi wynagrodzenie zasadnicze wraz z należnymi powodowi dodatkami, albowiem różnica między wynagrodzeniem należnym powodowi, ustalonym na podstawie zebranych w sprawie dowodów, w tym dokumentów list płac a sumą kwot z przelewów dokonanych z obydwu rachunków bankowych pozwanej uczelni wynosi 0 zł.

Reasumując, w ocenie Sądu Okręgowego zarzuty stawiane przez powoda w apelacji nie znajdują odzwierciedlenia z zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń stanu faktycznego oraz prawidłowej wykładni przepisów prawa materialnego. Zarzuty apelacji stanowiły wyłącznie nieuzasadnioną polemikę z prawidłowym rozstrzygnięciem Sądu. Dlatego Sąd II instancji na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelacje jako bezzasadną.

Na podstawie art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c. Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji. O kosztach procesu w instancji odwoławczej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie powód zobowiązany jest do zwrotu pozwanej kosztów związanych z zastępstwem procesowym przed Sądem II instancji. Dlatego Sąd Okręgowy na podstawie § 2 pkt. 5 w zw. z § 9 ust. 1 pkt. 2 w zw. z § 10 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804) w sprawie opłat za czynności radców prawnych, zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1350 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji odwoławczej.

Bożena Rzewuska Grzegorz Kochan Dorota Czyżewska