Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Brzegu w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Juzwiszyn

Protokolant: st. sek. sąd. Anna Krysiuk

W obecności oskarżyciela publicznego z PR Brzeg – ///

Po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2018 r. w Brzegu

sprawy D. L.

s. Z. i D. z domu N.

ur. (...) w B.

Oskarżonego o to, że:

W dniu 21.10.2017 roku o godzinie 12:30 w miejscowości P. ul. (...) kierował samochodem osobowym marki S. o nr. rej. (...) w ruchu lądowym ,znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,76 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a§1kk

I.  uznaje oskarżonego D. L. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. przestępstwa z art. 178a §1 kk i za to na podstawie art. 178a§1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej w pkt I wyroku kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat,

III.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B na okres 3 (trzech) lat ,

IV.  na podstawie art. 43 § 3 kk zobowiązuje oskarżonego do zwrotu właściwemu Starostwu Powiatowemu prawa jazdy kat. B o ile posiada,

V.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

VI.  na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy Prawo o Adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. B. kwotę 420 zł tytułem udziału w sprawie obrońcy z urzędu, powiększoną o należny podatek VAT,

VII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 Ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych, w tym od opłaty , kosztami tymi obciążając Skarb Państwa.

Sygn. akt IIK 613/17

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Oskarżony D. L. 21.10.2017r. o godz. 12.30 kierował samochodem osobowym marki S. o nr rej (...) jadąc z miejscowości K. w kierunku miejscowości O.. Najechał na poruszający się w tym samym kierunku samochód osobowy marki V. o nr rej (...), który to wjechał w inny poprzedzający go pojazd marki O. o nr rej (...), jadący w tym samym kierunku. Oskarżony z uwagi na zaistniałą sytuację, wystraszył się i oddalił z miejsca zdarzenia. W wyniku wezwania na miejsce przyjechał patrol Policji w osobach K. M. i P. K.. W trakcie ich pobytu pojawił się oskarżony, który przyznał się, że to on kierował samochodem, a alkohol spożył po tym jak oddalił się z miejsca zdarzenia. Zbadano oskarżonego na zwartość alkoholu w wydychanym powietrzu -I wynik 0,77 mg/l, II badanie 0,72 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Po przeprowadzeniu badania krwi oskarżonego ujawniono u kierującego 1,3 promila i 1,2 promila alkoholu.

dowody: wyjaśnienia oskarżonego - k. 45-6,

zeznania K. M., – k. 57,

zeznania P. K.– k. 57,

protokół badania alkosensorem - k. 3.

sprawozdanie z badania krwi oskarżonego, k. 13,15, 17

Oskarżony D. L. jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Z zawodu jest kierowcą, posiada wykształcenie średnie. Oskarżony nie był w przeszłości karany. Przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśniając, że rano w dniu zdarzenia, przed jazdą pił alkohol w postaci wódki i piwa.

dowody: wyjaśnienia oskarżonego - k.57

karta karna - k. 11,

dane, k. 21

Sąd zważył co następuje:

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, iż oskarżony jest winny popełnienia przypisanego mu czynu. Sąd czyniąc ustalenia faktyczne oprał się na wyjaśnieniach samego oskarżonego, potwierdzonych obiektywnym dowodem w postaci protokołu użycia alkosensora i badania krwi. Pomocne okazały się zeznania funkcjonariuszy policji, którzy dokonali jego zatrzymania oraz pozostałe ujawnione dokumenty, które dotyczyły sytuacji majątkowej oskarżonego.

Wskazane powyżej dowody uzupełniają się wzajemnie dając pełny i szczegółowy obraz wydarzeń. Zauważyć należy, iż oskarżony w swoich wyjaśnieniach kategorycznie przyznał się do kierowania pojazdem oraz do tego, że spożywał przed jazdą alkohol. Nie kwestionował również wyniku badań. Tak więc stan faktyczny sprawy jako bezsporny nie wymaga szerszego uzasadnienia.

Konkludując rozważania w tym zakresie przyjąć należało, że oskarżony swoim zachowaniem polegającym na tym w dniu 21.10.2017 roku o godzinie 12:30 w miejscowości P. ul. (...) kierował samochodem osobowym marki S. o nr. rej. (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,76 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu wyczerpał znamiona przestępstwa z art.178 a § 1 kk .

Wymierzając oskarżonemu karę i środki karne za dokonane przestępstwo, Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 kk. Uwzględniono zatem, rodzaj naruszonego dobra (zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu lądowym), stopień szkodliwości społecznej czynu, jak i zawinienie sprawcy.

Nie budzi wątpliwości, że D. L. dopuścił się przedmiotowego występku umyślnie. Do okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego zaliczono wyskoki stopień jego nietrzeźwości (kryterium to, mimo iż nie stanowi znamienia przestępstwa, to ze względu na możliwość stopniowania winno być brane pod uwagę). Na podkreślenie w tym kontekście zasługuje fakt, że oskarżony mimo wiedzy co do stanu swojej nietrzeźwości zdecydował się na jazdę samochodem w mieście, w godzinach dziennych kiedy to natężeniu ruchu jest stosunkowo duże, lekceważąc tym samym podstawową zasadę bezpieczeństwa w ruchu, a nadto był sprawcą kolizji.

Przepis art. 178a §1 kk akcentuje bezwzględny zakaz prowadzenia w stanie nietrzeźwości pojazdów mechanicznych, którego oskarżony nie dochował. Przy stężeniu przekraczającym 0,25 mg/dm3 alkoholu we krwi występuje już upośledzenie zdolności do prowadzenia pojazdów. Upośledzenie to jest tym większe, im wyższy jest poziom alkoholu we krwi. W przypadku oskarżonego stężenie alkoholu było wysokie, gdyż przekroczyło dopuszczalną w świetle art. 115 § 16 kk wartość. Jednocześnie oskarżony jest osobą dorosłą w związku z czym w pełni znany jest mu destrukcyjny wpływ alkoholu na sprawność psychofizyczną kierującego pojazdem.

Do okoliczności łagodzących zaliczono uprzednią niekaralność oskarżonego jak i prowadzenie przez niego ustabilizowanego trybu życia.

Mając na uwadze powyższe Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Wykonanie tej kary Sąd zawiesił warunkowo ustalając okres próby na 2 lata, albowiem dotychczasowy tryb życia oskarżonego który dotychczas nie był karany za przestępstwa oraz jego warunki i właściwości osobiste uzasadniają przypuszczenie, iż pomimo niewykonania tej kary będzie on w przyszłości przestrzegać porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa.

Z uwagi na skazanie oskarżonego za występek należący do przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, Sąd był zobowiązany do orzeczenia - na podstawie art. 42 § 2 kk. - zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, polegającego na wyeliminowaniu z ruchu drogowego na wskazany czas osób rażąco naruszających zasady bezpieczeństwa, a to nietrzeźwych uczestniczących w ruchu drogowym. Sąd – stosownie do treści art. 53 kk. w zw. z art. 56 kk. - bacząc by nie przekroczyć stopnia zawinienia oskarżonego, uwzględniając wykazane wyżej okoliczności dotyczące wymiaru orzeczonej kary, wskazujące na lekceważący stosunek D. L. do zakazu prowadzenia samochodów w stanie nietrzeźwym, nie zważając tym samym na bezpieczeństwo innych użytkowników drogi, uznał iż zasadnym dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów represji karnej będzie orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat B na okres 3 lat. Nie ulega bowiem wątpliwości, że oskarżony jest osobą zagrażającą bezpieczeństwu w komunikacji, dlatego też należało na ten czas wyeliminować ją z ruchu drogowego. Miarkując okres zakazu Sąd miał na uwadze stopień nietrzeźwości kierowcy i realne zagrożenia jakie spowodował dla innych uczestników ruchu,

Na podstawie art. 43a §2kk orzeczono względem oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Wobec trudnej sytuacji materialnej Sąd odstąpił od obciążania oskarżonego kosztami postępowania.