Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 maja 2018 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: S.S.O. Dagmara Kos

Protokolant: st. sekr. sąd. Beata Krysiak

po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2018 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa W. N.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda W. N. tytułem zadośćuczynienia kwotę 58.000,00 (pięćdziesiąt osiem tysięcy) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

- od kwoty 40.000,00 (czterdzieści tysięcy) złotych od dnia 23 lipca 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 18.000,00 (osiemnaście tysięcy) złotych od dnia 23 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda W. N. tytułem odszkodowania kwotę 1.225,89 (jeden tysiąc dwieście dwadzieścia pięć złotych osiemdziesiąt dziewięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

- od kwoty 606,01 (sześćset sześć złotych jeden grosz) od dnia 19 lutego 2017 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 50,00 (pięćdziesiąt) złotych od dnia 7 listopada 2017 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 179,76 (sto siedemdziesiąt dziewięć złotych siedemdziesiąt sześć groszy) od dnia 7 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 390,12 (trzysta dziewięćdziesiąt złotych dwanaście groszy) od dnia 22 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty,

3.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

4.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda W. N. kwotę 781,23 (siedemset osiemdziesiąt jeden złotych dwadzieścia trzy grosze) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu,

5.  zasądza od powoda W. N. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 3.395,31 (trzy tysiące trzysta dziewięćdziesiąt pięć złotych trzydzieści jeden groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa i kwotę tę nakazuje ściągnąć z zasądzonego od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda W. N. roszczenia,

6.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 4.688,77 (cztery tysiące sześćset osiemdziesiąt osiem złotych siedemdziesiąt siedem groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 388/17

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 27 grudnia 2016 r. skierowanym do Sądu Rejonowego w Wieluniu powód W. N. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 40.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 29 września 2015 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 23 lipca 2016 r. do dnia zapłaty, kwoty 71,10 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia poniesionych na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 29 września 2015 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, kwoty 534,91 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów do placówek medycznych związanych z udziałem w wypadku komunikacyjnym z dnia 29 września 2015 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty a także kosztów procesu według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 7.200,00 zł oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictw w kwocie 34,00 zł.

(pozew- k.2-16)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu oraz kosztów zastępstwa procesowego analogicznych jak wnioskowane przez pełnomocnika powoda.

(odpowiedź na pozew- k.85-86)

Na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Wieluniu w dniu 27 lutego 2017 r. powód popierał powództwo a w imieniu pozwanego nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy z dnia 27 lutego 2017 r. na płycie CD 00:00:00 – 00:02:40- koperta k.107)

Pismem procesowym z dnia 23 sierpnia 2017 r. powód rozszerzył powództwo w zakresie żądania zwrotu kosztów leczenia i żądał zasądzenia od pozwanego na jego rzecz z tego tytułu kwoty 682,76 zł z odsetkami ustawowymi od kwoty 71,10 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz od kwoty 611,66 zł od dnia następującego po dniu doręczenia pozwanemu pisma procesowego z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty. Pismo to doręczone zostało pozwanemu w dniu 6 listopada 2017 r.

(pismo procesowe powoda- k.134-136, zwrotne potwierdzenie odbioru- k.215)

Pismem procesowym z dnia 24 grudnia 2017 r. powód rozszerzył powództwo i żądał zasądzenia od pozwanego na jego rzecz zadośćuczynienia w kwocie 100.000,00 zł z odsetkami ustawowymi od kwoty 40.000,00 zł od dnia 23 lipca 2016 r. do dnia zapłaty i od kwoty 60.000,00 zł od dnia następującego po dniu doręczenia pozwanemu pisma procesowego z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty, kwoty 1.072,88 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia z odsetkami ustawowymi od kwoty 71,10 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, od kwoty 611,66 zł od dnia następującego po dniu doręczenia pozwanemu pisma procesowego z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty, od kwoty 390,12 zł od dnia następującego po dniu doręczenia pozwanemu pisma procesowego z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty, kwoty 534,91 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów do placówek medycznych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty a także kosztów procesu według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 7.200,00 zł oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictw w kwocie 34,00 zł. Pismo to doręczone zostało pozwanemu w dniu 22 grudnia 2017 r.

(pismo procesowe powoda- k.218-224, zwrotne potwierdzenie odbioru- k.253)

Postanowieniem z dnia 29 listopada 2017 r. Sąd Rejonowy w Wieluniu stwierdził swą niewłaściwość rzeczową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Sieradzu.

(postanowienie Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 29 listopada 2017 r.- k.233)

Na rozprawie w dniu 26 stycznia 2018 r. powód popierał powództwo w rozszerzonym kształcie a pozwany powództwa nie uznawał i wnosił o jego oddalenie.

(protokół rozprawy z dnia 26 stycznia 2018 r. na płycie CD 00:01:25 – 00:03:03- koperta k.289)

Na rozprawie w dniu 11 maja 2018 r. powód popierał powództwo w rozszerzonym kształcie i wnosił o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu zgodnie ze złożonym spisem a w imieniu pozwanego nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy z dnia 11 maja 2018 r. na płycie CD 00:00:19 – 00:25:59- koperta k.289)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 29 września 2015 r. powód kierujący samochodem marki F. (...) nr rej. (...) jechał drogą z pierwszeństwem przejazdu przez miejscowość K.. Razem z nim jako pasażerka jechała jego żona H. N.. Gdy powód dojechał do skrzyżowania z drogą podporządkowaną, chciał wykonać manewr skrętu w lewo wobec czego zatrzymał się przed skrętem przepuszczając samochody jadące z przeciwnego kierunku jazdy. Gdy oczekiwał on na możliwość wykonania zamierzonego manewru, w tył kierowanego przez niego samochodu uderzył nadjeżdżający z tyłu samochód marki I. (...) nr rej. (...) kierowany przez J. S.. Na skutek uderzenia samochód F. (...) został zepchnięty na przeciwny pas ruchu i wówczas uderzył w niego nadjeżdżający z przeciwnego kierunku samochód marki P. (...) nr rej. (...) kierowany przez L. P..

(bezsporne, zeznania powoda W. N.- protokół rozprawy z dnia 11 maja 2018 r. na płycie CD 00:03:25 – 00:23:22- koperta k.289 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 lutego 2017 r. na płycie CD 00:02:48 – 00:18:35- koperta k.107, kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 7 marca 2016 r. wydanego w sprawie sygn. akt II K 47/16- k.20)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 7 marca 2016 r. wydanym w sprawie sygn. akt II K 47/16 J. S. został uznany winnym spowodowania powyższego wypadku i skazany na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

(bezsporne, kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 7 marca 2016 r. wydanego w sprawie sygn. akt II K 47/16- k.20)

Samochód, jakim poruszał się sprawca wypadku J. S., był ubezpieczony w zakresie OC w (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W..

(bezsporne )

Z miejsca zdarzenia powód został przetransportowany karetką pogotowia do Szpitala w O.. Tam zaopatrzono mu gipsem złamanie lewego przedramienia i lewej kostki i z uwagi na złamania kości w obrębie twarzy przetransportowano go do Szpitala w O., gdzie trafił na Oddział (...) (...) z rozpoznaniem złamania jarzmowo – oczodołowego strony prawej Podczas pobytu na tym oddziale wykonano u powoda otwartą repozycję złamania jarzmowo – oczodołowego strony prawej w znieczuleniu miejscowym i zamkniętej repozycji złamania kości nosowych. Był on też konsultowany ortopedycznie. Na oddziale tym powód przebywał do 1 października 2015 r. i został stamtąd przeniesiony na (...) Szpitala w O.. Przy wypisie zalecono mu unikanie urazów, ogrzewania okolic twarzy i intensywnego przedmuchiwania przewodów nosowych oraz przyjmowanie ogólnodostępnych leków przeciwbólowych.

(bezsporne, zeznania świadków: H. N.- protokół rozprawy z dnia 27 lutego 2017 na płycie CD 00:23:39 – 00:37:40- koperta k.107, M. J.- protokół rozprawy z dnia 27 lutego 2017 na płycie CD 00:37:40 – 00:48:04- koperta k.107, zeznania powoda W. N.- protokół rozprawy z dnia 11 maja 2018 r. na płycie CD 00:03:25 – 00:23:22- koperta k.289 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 lutego 2017 r. na płycie CD 00:02:48 – 00:18:35- koperta k.107, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.24-26)

Na Oddziale (...) (...) Szpitala w O. powód przebywał do 9 października 2015 r. z rozpoznaniem złamania trzonu kości ramiennej lewej, złamania kostki przyśrodkowej prawej goleni bez przemieszczenia, złamania jarzmowo – oczołodołowego strony prawej i kości nosowych z przemieszczeniem. Wykonano mu tam operacyjną repozycję otwartą kości ramiennej lewej i zespolenie płytą Hofera. Założono mu ortezę ramienną i but gipsowy na podudzie prawe. Był on też leczony farmakologicznie. Ze szpitala powód wypisany był z zaleceniem zakazu obciążania chorej kończyny i dalszej kontroli w poradniach ortopedycznej i chirurgii szczękowo – twarzowej.

(bezsporne, zeznania świadków: H. N.- protokół rozprawy z dnia 27 lutego 2017 na płycie CD 00:23:39 – 00:37:40- koperta k.107, M. J.- protokół rozprawy z dnia 27 lutego 2017 na płycie CD 00:37:40 – 00:48:04- koperta k.107, zeznania powoda W. N.- protokół rozprawy z dnia 11 maja 2018 r. na płycie CD 00:03:25 – 00:23:22- koperta k.289 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 lutego 2017 r. na płycie CD 00:02:48 – 00:18:35- koperta k.107, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.27-28, kserokopia fotografii- k.45)

W czasie pobytu w szpitalach powód odczuwał dolegliwości bólowe ze strony ręki, nogi, głowy, nosa i całego ciała, gdyż był poobijany. Ponieważ powód miał unieruchomioną prawa nogę i lewą rękę, wymagał pomocy ze strony osób trzecich przy czynnościach życia codziennego a sam mógł jedynie zjeść. W czynnościach samoobsługi pomagały mu pielęgniarki. Ponieważ potrzeby fizjologiczne powód załatwiał na łóżku, było to dla niego krępujące.

(zeznania powoda W. N.- protokół rozprawy z dnia 11 maja 2018 r. na płycie CD 00:03:25 – 00:23:22- koperta k.289 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 lutego 2017 r. na płycie CD 00:02:48 – 00:18:35- koperta k.107)

Po powrocie do domu powód w dalszym ciągu przez okres 3 tygodni musiał przebywać w pozycji leżącej. W tym czasie przy czynnościach samoobsługi pomagał mu syn. Później z pomocą syna zaczął on się przemieszczać do toalety. W tym czasie przyjmował on leki przeciwbólowe, gdyż nadal odczuwał dolegliwości bólowe ze strony głowy i ręki. Z uwagi na unieruchomienie ręki i nogi przyjmował też zastrzyki przeciwzakrzepowe.

(zeznania świadków: H. N.- protokół rozprawy z dnia 27 lutego 2017 na płycie CD 00:23:39 – 00:37:40- koperta k.107, M. J.- protokół rozprawy z dnia 27 lutego 2017 na płycie CD 00:37:40 – 00:48:04- koperta k.107, zeznania powoda W. N.- protokół rozprawy z dnia 11 maja 2018 r. na płycie CD 00:03:25 – 00:23:22- koperta k.289 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 lutego 2017 r. na płycie CD 00:02:48 – 00:18:35- koperta k.107)

W dniu 29 października 2015 r. powód odbył wizytę w poradni ortopedycznej w (...) Opieki Zdrowotnej (...) w W.. Za wizytę u ortopedy zapłacił on 120,00 zł. Leczył się on też w Poradni (...) (...)Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w W., gdzie odbył wizyty w dniach 10 listopada 2015 r., 21 stycznia 2016 r., 7 marca 2016 r., 6 czerwca 2016 r., 12 września 2016 r. i 14 listopada 2016 r. Miał on zalecone przez lekarzy ćwiczenia czynne stawu skokowego oraz stawu barkowego i łokciowego.

(zeznania powoda W. N.- protokół rozprawy z dnia 11 maja 2018 r. na płycie CD 00:03:25 – 00:23:22- koperta k.289 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 lutego 2017 r. na płycie CD 00:02:48 – 00:18:35- koperta k.107, kserokopia historii choroby- k.29-30, k.31-34, k.151-155, kserokopia faktury- k.141)

Ze względu na pourazowe bóle głowy powód w dniu 23 lutego 2016 r. otrzymał skierowanie do poradni neurologicznej. W dniu 2 marca 2016 r. powód rozpoczął leczenie w Poradni (...) (...) w W., gdzie odbył wizyty w dniach 2 mara 2016 r., 24 marca 2016 r., 26 kwietnia 2016 r. i 24 maja 2016 r. Neurolog rozpoznał u niego encefalopatię pourazową i zalecił mu przyjmowanie lekarstw C. i M..

(zeznania świadka H. N.- protokół rozprawy z dnia 27 lutego 2017 na płycie CD 00:23:39 – 00:37:40- koperta k.107, zeznania powoda W. N.- protokół rozprawy z dnia 11 maja 2018 r. na płycie CD 00:03:25 – 00:23:22- koperta k.289 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 lutego 2017 r. na płycie CD 00:02:48 – 00:18:35- koperta k.107, kserokopia skierowania do poradni specjalistycznej- k.35, kserokopia historii zdrowia i choroby- k.36-41. kserokopia informacji dla lekarza POZ- k.42)

W okresie od 1 lutego 2016 r. do 12 lutego 2016 r. powód przeszedł w W. serię zabiegów rehabilitacyjnych. W ramach rehabilitacji usprawniał lewy bark i staw skokowy z pomocą ćwiczeń czynno – biernych i pobierał ultradźwięki na staw skokowy. Kolejne serie zabiegów rehabilitacyjnych powód przechodził w okresie od 4 lipca 2016 r. do 15 lipca 2016 r. i od 10 października 2016 r. do 21 października 2016 r. Powód zamieszkuje w odległości 16 km od W.

( zeznania świadków: H. N.- protokół rozprawy z dnia 27 lutego 2017 na płycie CD 00:23:39 – 00:37:40- koperta k.107, M. J.- protokół rozprawy z dnia 27 lutego 2017 na płycie CD 00:37:40 – 00:48:04- koperta k.107, zeznania powoda W. N.- protokół rozprawy z dnia 11 maja 2018 r. na płycie CD 00:03:25 – 00:23:22- koperta k.289 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 lutego 2017 r. na płycie CD 00:02:48 – 00:18:35- koperta k.107, kserokopie zaświadczeń o zabiegach- k.43-44)

W związku z wypadkiem powód leczył się też u lekarza pierwszego kontaktu w W.. Odbył u niego wizyty w dniach 30 listopada 2015 r., 7 stycznia 2016 r., 11 lutego 2016 r., 23 lutego 2016 r., 16 marca 2016 r., 1 kwietnia 2016 r., 25 kwietnia 2016 r., 28 czerwca 2016 r., 23 sierpnia 2016 r., 7 października 2016 r. 6 grudnia 2016 r., 15 grudnia 2016 r. i 6 lutego 2017 r.

(kserokopia historii choroby- k.142-150)

W dniu 19 października 2015 r. powód na lek C. wydał 61,90 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.140)

W dniu 24 lutego 2016 r. powód na okulary korekcyjne wydał 250,00 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.139)

W dniu 11 października 2016 r. powód na leki C., N. i M. wydał 71,10 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.46)

W dniu 17 grudnia 2016 r. powód na leki N., M., C., M. i S. wydał 114,06 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.138)

W dniu 11 lutego 2017 r. powód na lek N. wydał 65,70 zł.

(kserokopia faktury VAT- k.137)

Na leki N., C., S. i M. powód wydał w dniu 22 marca 2017 r. 97,56 zł, w dniu 26 maja 2017 r. 101,46 zł, w dniu 26 lipca 2017 r. 98,94 zł i w dniu 3 października 2017 r. 92,16 zł.

(kserokopie faktur VAT- k.226-229)

Powód w czasie, gdy doszło do wypadku był emerytem. Przed wypadkiem był w pełni sprawny i nigdzie się nie leczył. Był on aktywnym człowiekiem, wykonywał wszystkie prace domowe i pomagał w pracach w gospodarstwie rolnym córki. Po wypadku powód nie może dźwigać lewą ręką, gdyż rękę tą ma słabszą i nie może pomagać w pracach rolniczych. Ze względu na to, że nie może dźwigać, nie może też przynieść do domu opału i pomagać mu musi w tym syn. Ponieważ był on leworęczny, wobec niesprawności lewej ręki po wypadku, musiał nauczyć się obsługiwać prawą ręką. Ma on też na przedramieniu dużą bliznę. Powód nie może teraz dużo chodzić, gdyż męczy mu się prawa noga. Pogorszył mu się także słuch. Powód po wypadku odczuwa cały czas bóle głowy, których przed wypadkiem nie miał a które teraz ma prawie codziennie. Ma on też podwyższone ciśnienie w oczach i problemy ze snem, jakich wcześniej nie miał. Stał się on nerwowy. Przyjmuje cały czas leki przeciwbólowe i nasenne. Powód, gdy był czynny zawodowo, pracował jako zawodowy kierowca i lubił jeździć samochodem. Po wypadku odczuwa lęki związane z jazdą samochodem i jeździ nim tylko wtedy, kiedy musi. Powód po wypadku odczuwa strach przed samochodami i boi się nawet stać na chodniku blisko jezdni.

(zeznania świadków: H. N.- protokół rozprawy z dnia 27 lutego 2017 na płycie CD 00:23:39 – 00:37:40- koperta k.107, M. J.- protokół rozprawy z dnia 27 lutego 2017 na płycie CD 00:37:40 – 00:48:04- koperta k.107, zeznania powoda W. N.- protokół rozprawy z dnia 11 maja 2018 r. na płycie CD 00:03:25 – 00:23:22- koperta k.289 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 lutego 2017 r. na płycie CD 00:02:48 – 00:18:35- koperta k.107, kserokopia fotografii- k.45)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał organicznego pourazowego uszkodzenia płatów czołowych mózgu (encefalopatia pourazowa lekka bez zmian charakterologicznych) oraz pourazowych zaburzeń emocjonalnych w postaci nerwicy pourazowej przewlekłej (zespół rzekomonerwicowy pourazowy przewlekły). Encefalopatia pourazowa skutkuje u niego 30 % stałym uszczerbkiem na zdrowiu a utrwalona nerwica pourazowa skutkuje 5 % stałym uszczerbkiem na zdrowiu. Dolegliwości wynikające z uszkodzenia układu nerwowego to przede wszystkim zawroty głowy, zaburzenia snu i nerwicowe zaburzenia emocjonalne, które przez pierwsze dwa miesiące po urazie były znaczne i ulegały stopniowemu zmniejszeniu a obecnie występują w postaci umiarkowanego stopnia utrwalonych zaburzeń nerwicowych oraz koncentracji uwagi. Powód wymagał i wymaga podawania leków poprawiających funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego (M., C.), leków uspokajających (B., M. B6) oraz doraźnie leków przeciwbólowych. Wymaga on przewlekłego leczenia neurologicznego. Rokowanie odnośnie zupełnego wyleczenia powoda nie jest pomyślne. U powoda występują i będą występować utrwalone zaburzenia emocjonalne typu nerwicowego o podłożu organicznym.

(opinia biegłego neurologa J. M.- k.111-114, częściowo uzupełniająca opinia pisemna biegłego neurologa J. M.- k.205-206)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał złamania jarzmowo – oczołodołowego po stronie prawej, złamania kości nosowych, złamania kości ramiennej lewej i złamania kostki przyśrodkowej podudzia prawego. Złamanie kości ramiennej lewej i złamanie kostki przyśrodkowej podudzia prawego spowodowało u niego 14 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Po wypadku odczuwał on dość znaczne dolegliwości bólowe w ramieniu i stawie skokowym, wymagał podawania leków przeciwbólowych i przeciwzakrzepowych. Jego leczenie ortopedyczne jest już zakończone i nie wymaga on dalszej rehabilitacji. Jego rokowanie jest dość dobre, jednak w stawie skokowym może dojść do nasilenia zmian z powodu uszkodzenia stawku skokowego i zaburzenia jego zborności. Po złamaniu kości ramiennej nie dojdzie do nasilenia zmian.

(opinia biegłego ortopedy S. G.- k.121-124)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał złamania zespołu oczołodołowo – jarzmowo – szczękowego strony prawej z przemieszczeniem, złamania kości nosa, złamania trzonu kości ramiennej lewej i złamania kostki przyśrodkowej podudzia prawego. złamanie kości ramiennej lewej i złamania kostki przyśrodkowej prawej goleni bez przemieszczenia. Złamanie kości twarzoczaszki spowodowało u niego 3 % uszczerbek na zdrowiu.

(opinia biegłego chirurga szczękowo – twarzowego L. R.- k.160-161)

W wyniku urazu doznanego przez powoda w wypadku wystąpiły u niego nieznaczne nasilone zaburzenia adaptacyjne, z powodu których nie doznał on uszczerbku na zdrowiu. Zakres cierpień psychicznych powoda w związku wypadkiem i koniecznym leczeniem był istotny dla jego życia jedynie w nieznacznym wymiarze czasowym, obejmującym pierwszych kilka tygodni po zdarzeniu.

(opinia biegłego psychiatry M. G.- k.257-263)

Powód zgłosił pozwanemu szkodę powstałą na skutek udziału w wypadku pismem z dnia 21 marca 2016 r. i zażądał między innymi wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 80.000,00 zł, zwrotu kosztów dojazdu rodziny do szpitala w kwocie 215,04 zł, zwrotu kosztów dojazdu do lekarzy i na rehabilitacje w kwocie 149,85 zł, zwrotu kosztów usług medycznych w kwocie 120,00 zł, zwrotu wydatków na leki w kwocie 61,90 zł i zwrotu kosztów zakupu okularów w kwocie 250,00 zł.

(bezsporne, zgłoszenie szkody- k.47)

Decyzją z dnia 11 kwietnia 2016 r. pozwany przyznał na rzecz powoda kwotę 9.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i ryczałt na koszty związane z leczeniem i dojazdami w kwocie 300,00 zł.

(bezsporne, kserokopia decyzji- k.48)

W dniu 31 lipca 2016 r. lekarz orzecznik pozwanego z zakresu chirurgii stwierdził u powoda 11,5 % uszczerbku na zdrowiu.

(kserokopia orzeczenia lekarskiego- k.53-58)

W dniu 20 września 2016 r. lekarz orzecznik pozwanego z zakresu ortopedii i traumatologii stwierdził, iż oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu powoda będzie można dokonać po zakończeniu leczenia.

(kserokopia orzeczenia lekarskiego- k.50-52)

Decyzją z dnia 20 maja 2016 r. pozwany przyznał na rzecz powoda dodatkowo kwotę 246,79 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia i przejazdów, kwotę 9.100,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i ryczałt na koszty związane z leczeniem i dojazdami w kwocie 200,00 zł. Pozwany zatem uwzględnił w całości dochodzone przez powoda żądanie zwrotu kosztów dojazdu rodziny do szpitala w kwocie 215,04 zł, zwrotu kosztów dojazdu do lekarzy i na rehabilitacje w kwocie 149,85 zł, zwrotu kosztów usług medycznych w kwocie 120,00 zł, zwrotu wydatków na leki w kwocie 61,90 zł. Za zniszczone okulary pozwany natomiast przyznał powodowi 200,00 zł.

(bezsporne, kserokopia decyzji- k.59-61)

Pismem z dnia 23 czerwca 2016 r. powód wystąpił o dopłatę do wypłaconego mu zadośćuczynienia kwoty 61.900,00 zł.

(kserokopia pisma powoda- k.62)

W dniu 5 lipca 2016 r. lekarz orzecznik pozwanego z zakresu ortopedii i traumatologii stwierdził u powoda zanik mięśni ramienia – 2 cm – kończyna wiodąca, deficyt zgięcia łokcia – 30 stopni, ograniczenie ruchomości barku – odwodzenie 0 – 90 stopni, zgięcie 0 – 120 stopni, rotacja zewnętrzna 0 – 20 stopni, wewnętrzna 0 – 30 stopni, niewielkie ograniczenie ruchomości – po około 10 stopni stawu skokowego i pogrubienie jego obrysów o 1 cm.

(kserokopia orzeczenia lekarskiego- k.64-66)

W dniu 19 lipca 2016 r. lekarz orzecznik pozwanego z zakresu neurologii stwierdził u powoda pourazową nerwicę utrwaloną z bólami głowy, stanami lękowymi oraz bezsennością i stwierdził, iż nie można postawić rozpoznania encefalopatii pourazowej.

(kserokopia orzeczenia lekarskiego- k.67-68)

W dniu 19 lipca 2016 r. pozwany stwierdził u powoda 4,5 % uszczerbku na zdrowiu.

(kserokopia orzeczenia lekarskiego- k.69-73)

Decyzją z dnia 22 lipca 2016 r. pozwany przyznał powodowi dodatkowo z tytułu zadośćuczynienia kwotę 1.900,00 zł.

(kserokopia decyzji- k.63)

Powyższych ustaleń stanu faktycznego Sąd dokonał w oparciu o zeznania powoda i świadków H. N. i M. J., które korespondowały ze sobą i były zgodne co do istotnych okoliczności w sprawie a także w oparciu o opinie biegłych z zakresu neurologii J. M., z zakresu ortopedii S. G., z zakresu chirurgii szczękowo – twarzowej L. R. i z zakresu psychiatrii M. G. oraz o zgromadzone w aktach spraw i załączonych aktach szkodowych dokumenty, których treści strony nie kwestionowały.

Jeśli chodzi o zeznania powoda, to Sąd nie dał im wiary tylko w tym zakresie, w którym twierdził on, że zamieszkuje w odległości 20 km od W.. Odległość, jaka dzieli jego miejsce zamieszkania od W. to 16 km i taką też odległość wskazał powód w pozwie.

Jeśli chodzi o opinię biegłego z zakresu neurologii J. M. to Sąd w zakresie rozpoznań medycznych dał jej wiarę w całości. Biegły bowiem, który posiada wiadomości specjalne z dziedziny neurologii, wyraźnie wskazał, na czym opiera postawione rozpoznanie encefalopatii pourazowej. Z jego opinii wynika bowiem, że za takim rozpoznanie przemawia nie tylko wynik badania EEG powoda z dnia 12 maja 2016 r., które wykazało niewielkie zmiany ogniskowe w okolicach czołowych odpowiadające topograficznie urazowi przedniej części czaszki ale też badanie przedmiotowe powoda, w którym biegły stwierdził patologiczne odruchy deliberacyjne/piramidowe przemawiające za organicznym uszkodzeniem mózgu. Zauważyć przy tym należy, że rozpoznanie encefalopatii pourazowej było postawione także już wcześniej przez lekarza neurologa, u którego po wypadku leczył się powód i nie wykluczył go także biegły psychiatra M. G. opiniujący w przedmiotowej sprawie. Sąd nie podzielił jednak pisemnej opinii uzupełniającej biegłego neurologa J. M. w zakresie obniżenia przyjętego przez niego w opinii zasadniczej stopnia stwierdzonego uszczerbku na zdrowiu powoda spowodowanego rozpoznaną przez biegłego encefalopatią pourazową. Skoro bowiem biegły ocenia uszczerbek na zdrowiu odnosząc się do załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym i długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania, które w punkcje dotyczącym encefalopatii pourazowej bez zmian charakterologicznych przewiduje uszczerbek na zdrowiu w wysokości 30 %, nie może on obniżać stopnia tego rodzaju uszczerbku do nieprzewidzianego w tym załączniku. Mając na uwadze, iż opinia biegłego w zakresie postawionego rozpoznania jest spójna i logicznie uzasadniona a wysokość uszczerbku na zdrowiu przy tego rodzaju rozpoznaniu wynikająca z załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. jest stała i wynosi 30 %, Sąd uznał, iż dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii uzupełniającej biegłego neurologa jest zbędne i zmierzałoby ono jedynie do przedłużenia postępowania i stąd oddalił wnioski powoda i pozwanego o dopuszczenie dowodu z takiej opinii.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Właściciel samochodu, który uderzył w samochód, którym jechał powód, zawarł z pozwanym zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu. Zakres ochrony ubezpieczeniowej i odpowiedzialności ubezpieczyciela uregulowany został przez ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 473)

Zgodnie z art. 34 ust. 1 powołanego aktu prawnego z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Art. 36 ust. 1 ustawy stanowi, iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Suma gwarancyjna nie może być niższa niż równowartość w złotych – w przypadku szkód na osobie 5.000.000 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte ubezpieczeniem bez względu na liczbę poszkodowanych – ustalana przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu wyrządzenia szkody.

Podstawę odpowiedzialności kierującego ubezpieczonym pojazdem J. S., który doprowadził do zderzenia z samochodem, którym jechał powód, na skutek czego powód doznał szkody, jest art. 415 kc. Przepis ten stanowi, że kto z winy swojej wyrządził drugiemu szkodę obowiązany jest do jej naprawienia.

Pozwany nie kwestionował, by J. S. ponosił winę za spowodowanie wypadku, w którym ucierpiał powód. Stwierdzenie odpowiedzialności za szkodę kierującego ubezpieczonym u pozwanego samochodem jest w związku z tym równoznaczne z odpowiedzialnością za nią pozwanego na podstawie zawartej umowy ubezpieczenia OC pojazdu. Pozwany już w toku likwidacji szkody przyjął swoją odpowiedzialność za tę szkodę.

Zaistnienie u powoda obrażeń ciała spowodowało po jego stronie powstanie roszczenia o odszkodowanie i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na podstawie art. 444 § 1 kc i art. 445 § 1 kc.

Pomimo swojego stanowiska wyrażonego w odpowiedzi na pozew, pozwany uznał wcześniej swoją odpowiedzialność za szkodę doznaną przez powoda wypłacając na jego rzecz między innymi kwoty: 20.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, 246,79 zł tytułem zwrotu kosztów przejazdów i ryczałt na koszty związane z leczeniem w kwocie 500,00 zł.

W przedmiotowym procesie powód dochodził dalszego zadośćuczynienia w kwocie 100.000,00 zł, zwrotu kosztów leczenia w kwocie 1.072,88 zł i zwrotu kosztów dojazdów do placówek medycznych w kwocie 534,91 zł.

Zgodnie z art. 445 § 1 kc w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym tj. art. 444 kc, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienie psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia). Trzeba mieć przy tym na względzie, że zadośćuczynienie obejmuje cierpienia zarówno już doznane jak i te, które wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Nadto prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę wyłącza mimo pogorszenia się stanu zdrowia przyznanie dalszego zadośćuczynienia za krzywdy, które można było przewidzieć w ramach podstawy przeprowadzonego sporu (porównaj uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1967 r., III PZP 37/67 OSNCP 1968, z. 7, poz. 113)

Udział powoda w wypadku był dla niego z pewnością źródłem cierpień zarówno fizycznych jak i psychicznych. Proces leczenia powoda był długotrwały i bolesny i wiązał się z kilkutygodniowym leżeniem w łóżku, dwoma operacjami, nastawieniem złamanego nosa i kostki oraz pobytem w szpitalu. Poza tym powód poddany został trzem seriom zabiegów rehabilitacyjnych. Zabiegi lecznicze i rehabilitacyjne, jakim był on poddany, przysporzyły mu bólu. Ponadto w czasie całej hospitalizacji odczuwał on dolegliwości bólowe ze strony głowy, nogi i ręki. Do dziś zresztą powód odczuwa bóle głowy, jakich wcześniej nie miał. Dolegliwością dla powoda było z pewnością również to, iż z osoby sprawnej i aktywnej stał się po wypadku na kilka tygodni niesprawny i zależny od pomocy innych osób. Prawą nogę i lewą rękę miał bowiem unieruchomione i przy większości czynności życia codziennego wymagał pomocy ze strony osób trzecich. Potrzeby fizjologiczne mógł załatwiać tylko na łóżku, co było dla niego szczególnie krępujące. Powód, który jest osobą leworęczną, po wypadku musiał też nauczyć się obsługiwania prawą ręką. Do dziś nie może on dźwigać, gdyż lewą rękę ma słabszą, nie może też za długo chodzić, gdyż boli go prawa noga. Powód z racji ograniczeń sprawności zrezygnować musiał z czynności, które wcześniej wykonywał takich jak palenie w piecu czy prace rolnicze. Z racji stresu pourazowego stracił też przyjemność z kierowania samochodem i ma problemy ze snem. Stał się on nerwowy i mniej aktywny niż kiedyś. Rokowanie odnośnie zupełnego wyleczenia powoda ze schorzeń neurologicznych, jakie wystąpiły u niego po wypadku, nie jest pomyślne. Rokowanie co do wyleczenia schorzeń ortopedycznych jest dość dobre choć w stawie skokowym może dojść do nasilenia zmian.

Skutki wypadku powód odczuwa do dziś. Doznana przez niego encefalopatia pourazowa skutkuje u niego 30 % stałym uszczerbkiem na zdrowiu a utrwalona nerwica pourazowa skutkuje 5 % stałym uszczerbkiem na zdrowiu. Złamanie kości ramiennej lewej i złamanie kostki przyśrodkowej podudzia prawego spowodowało u niego natomiast 14 % trwałego uszczerbku na zdrowiu a złamanie kości twarzoczaszki 3 % uszczerbku na zdrowiu.

Zadośćuczynienie z art. 445 § 1 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach. (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 1962 r., IV CR 902/61, OSNCP 1963, poz. 105, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPiKA 1966, poz. 92, wyrok Sadu Najwyższego z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79/78, nie publ.)

Sąd doszedł do przekonania, że adekwatne do rozmiaru doznanej przez powoda na skutek wypadku krzywdy a jednocześnie nie pozostające w oderwaniu od stosunków majątkowych społeczeństwa będzie zadośćuczynienie w łącznej kwocie 78.000,00 zł. Ponieważ powód otrzymał już od pozwanego zadośćuczynienie w kwocie 20.000,00 zł, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia różnicę pomiędzy zadośćuczynieniem należnym a jego wypłaconą częścią w kwocie 58.000,00 zł a w pozostałym zakresie żądanie w zakresie zasądzenia zadośćuczynienia jako niezasadne oddalił.

Świadczenie z tytułu zadośćuczynienia, jak każde odszkodowawcze świadczenie pieniężne, podlega co do odsetek zasadom art. 481 § 1 kc. Zgodnie z tym przepisem, odsetki należą się wierzycielowi od chwili, gdy świadczenie pieniężne stało się wymagalne a dłużnik go nie spełnił. Dłużnik ma obowiązek spełnić świadczenie pieniężne dopiero od chwili, gdy wskazana została jego wysokość. Dopiero bowiem od tej chwili można mówić o „świadczeniu pieniężnym” w rozumieniu art. 481 § 1 kc.

Z charakteru świadczenia w postaci zadośćuczynienia, którego wysokość zależna jest od oceny rozmiaru doznanej krzywdy, ze swej istoty trudno wymiernej i zależnej od szeregu okoliczności związanych z następstwami naruszenia dobra osobistego, wynika, że obowiązek jego niezwłocznego spełnienia powstaje po wezwaniu dłużnika. (porównaj wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1970 r. II PR 257/70, OSNC 1971/6/103).

Powód szkodę na osobie zgłosił pozwanemu przed wszczęciem przedmiotowego postępowania. W piśmie jakie pozwany otrzymał dnia 21 marca 2016 r. zażądał on wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 80.000,00 zł.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych pozwany obowiązany był do wypłaty zadośćuczynienia w terminie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowaną zawiadomienia o szkodzie. Jednakże, stosownie do treści art. 14 ust. 2 tejże ustawy, jeżeli w tym terminie wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie powinno być wypłacone w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

W dniu 11 kwietnia 2016 r. pozwany przyznał na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia kwotę 9.000,00 zł a następnie dnia 20 maja 2016 r. dalszą kwotę 9.100,00 zł. Po odwołaniu się powoda w dniu 22 lipca 2016 r. pozwany przyznał mu dodatkowo z tytułu zadośćuczynienia kwotę 1.900,00 zł. Powinien on natomiast wypłacić mu w tym dniu zadośćuczynienie w kwocie 78.000,00 zł. Wobec powyższego Sąd uznał, iż od dnia 23 lipca 2016 r. pozostawał on w opóźnieniu z zapłatą zadośćuczynienia w kwocie 58.000,00 zł.

W pozwie powód żądał zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 40.000,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 lipca 2016 r. do dnia zapłaty. W dniu 24 grudnia 2017 r. powód rozszerzył powództwo żądając dalszego zadośćuczynienia w kwocie 60.000,00 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia następującego po doręczeniu pozwanemu pisma z rozszerzeniem powództwa do dnia zapłaty. Pismo z rozszerzeniem powództwa pozwany otrzymał w dniu 22 grudnia 2017 r. Mając na uwadze powyższe rozważania i treść żądania powoda Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda ustawowe odsetki za opóźnienie od kwoty 40.000,00 zł, żądanej pierwotnie pozwem, od dnia 23 lipca 2016 r. do dnia zapłaty oraz ustawowe odsetki za opóźnienie od kwoty 18.000,00 zł od dnia 23 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty.

Dalsze roszczenia powoda znajdują podstawę w art. 444 § 1 kc, z którego wynika, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe
z tego powodu koszty. Naprawienie szkody obejmuje więc w szczególności zwrot wszelkich wydatków poniesionych przez poszkodowanego zarówno w związku z samym leczeniem i rehabilitacją (lekarstwa, konsultacje medyczne), jak i koszty opieki niezbędnej w czasie procesu leczenia oraz inne dodatkowe koszty związane z doznanym uszczerbkiem (koszty przejazdów, wyżywienia itp.). Koszty objęte kompensacją muszą być uzasadnione ze względu na rodzaj i rozmiary poniesionego uszczerbku i pozostawać w adekwatnym związku przyczynowym.

W zakresie odszkodowania powód dochodził kwoty 1.072,88 zł z tytułem zwrotu kosztów leczenia i kwoty 534,91 zł z tytułu zwrotu kosztów dojazdów do placówek medycznych.

Poniesienie wydatków w kwocie 1.072,88 zł na leki, wizytę lekarską i zakup okularów powód udowodnił złożonymi fakturami VAT. W ocenie Sądu wszystkie wydatki udokumentowane przez powoda, których zwrotu dochodził, pozostawały w związku przyczynowym z wypadkiem i były konieczne. Z dokumentacji medycznej powoda i opinii biegłych wynika bowiem wprost, że powód musiał i musi nadal przyjmować leki neurologiczne oraz że w związku z kłopotami ze snem, jakie ma po wypadku, lekarz pierwszego kontaktu wypisuje mu leki nasenne. Choć powód wykazał poniesienie wydatków, których w przedmiotowym procesie żąda, to jednak jego żądanie z tego tytułu nie mogło być uwzględnione w całości. Już bowiem przed wszczęciem procesu powód zgłosił roszczenie odszkodowawcze pozwanemu i część poniesionych przez niego wydatków została mu już przez pozwanego zwrócona. Pozwany zwrócił mu bowiem przed wszczęciem procesu kwotę 61,90 zł wydatkowaną na leki w dniu 19 października 2015 r., kwotę 120,00 zł wydatkowaną na wizytę u ortopedy i kwotę 200,00 zł stanowiącą część wydatku na zakup okularów. W tej sytuacji żądanie co do zwrotu kosztów leczenia okazało się zasadne jedynie co do kwoty 690,98 zł. Żądanie zwrotu kosztów zakupu okularów powód zgłosił pozwanemu pismem z dnia 21 marca 2016 r., żądanie zwrotu kosztów leczenia w kwocie 71,10 zł powód zgłosił w pozwie, żądanie zwrotu kosztów zakupu leków w tym tych kupionych 19 października 2015 r., okularów i wizyty u ortopedy w kwocie 611,66 zł powód zgłosił w piśmie procesowym z dnia 23 sierpnia 2017 r. a żądanie zwrotu kosztów zakupu leków w kwocie 390,12 zł powód zgłosił w piśmie procesowym z dnia 24 listopada 2017 r.

Powód udowodnił załączoną dokumentacją medyczną, że po wypłaceniu mu przez pozwanego przed wszczęciem procesu odszkodowania, korzystał z dwóch serii zabiegów rehabilitacyjnych na usprawnienie lewej ręki i prawej nogi, które odbywały się w W.. Oczywistym jest, iż powód, który nie mieszka w W., na zabiegi te musiał dojechać, co pociągało koszty. Zgodnie z treścią art. 322 kpc, który wprowadza złagodzenie obowiązujących reguł dowodzenia, w sytuacji, w której ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, sąd może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opierając się na całokształcie ustalonych okoliczności sprawy. Nie chodzi przy tym tylko o niemożność rozumianą w sensie obiektywnym, lecz także o niemożliwość ścisłego ustalenia szkody na podstawie materiału dowodowego przestawionego przez stronę powodową do oceny przez sąd. W takim wypadku sąd, nie mając obowiązku przeprowadzenia uzupełniających dowodów z urzędu, powinien podjąć próbę ustalenia wysokości roszczenia na podstawie oceny „opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy” (patrz Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 26 stycznia 2006 r., II CSK 108/05, OSP 2007/3/29 oraz uzasadnieniu wyroku z 21 listopada 2008 r., V CSK 207/08, LEX nr 484684).

Ponieważ w przedmiotowej sprawie udowodnienie dokładnej wysokości szkody z tytułu wydatków na dojazdy jest znacznie utrudnione, Sąd skorzystał z przytoczonego wyżej przepisu i ustalając wysokość odpowiedniej sumy odszkodowania za dojazdy na zabiegi rehabilitacyjne oparł się na oświadczeniach powoda i uwzględniając liczbę dni, w których powód przechodził rehabilitację, odległość miejsca, gdzie pobierał zabiegi od miejsca jego zamieszkania i stosując stawkę 0,8358 zł za kilometr uznał za zasadne żądanie powoda przyznania mu z tytułu zwrotu kosztów przejazdów dochodzonej przez niego kwoty 534,91 zł. Żądanie zwrotu wskazanych kosztów przejazdu powód zgłosił w pozwie.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów leczenia i kosztów dojazdów do placówek medycznych kwotę łączną 1.225,89 zł. Ponieważ roszczenie z tytułu odszkodowania za zakup leków w kwocie 71,10 zł i zwrotu kosztów przejazdu w kwocie 534,91 zł zgłoszone zostało w pozwie, doręczonym pozwanemu w dniu 19 stycznia 2017 r., Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 606,01 zł od dnia 19 lutego 2017 r. do dnia zapłaty. Ponieważ roszczenie w zakresie zwrotu kosztów zakupu okularów zgłoszone zostało przez powoda już na etapie likwidacji szkody, Sąd, zgodnie z żądaniem rozszerzonego pozwu, zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od przyznanej z tego tytułu kwoty 50,00 zł od dnia 7 listopada 2017 r. do dnia zapłaty. Ponieważ roszczenie z tytułu odszkodowania za zakup leków w kwocie 114,06 zł i 65,70 zł zgłoszone zostało w piśmie procesowym, doręczonym pozwanemu w dniu 6 listopada 2017 r., Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 185,16 zł od dnia 7 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty. Ponieważ roszczenie z tytułu odszkodowania za zakup leków w łącznej kwocie 390,12 zł zgłoszone zostało w piśmie procesowym, doręczonym pozwanemu w dniu 22 grudnia 2017 r., Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od tej kwoty od dnia 22 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty. W pozostałym natomiast zakresie roszczenie w zakresie odsetek Sąd oddalił.

Powód dochodził w przedmiotowym procesie ostatecznie zasądzenia kwoty 101.607,79 zł. Sąd zasądził na jego rzecz kwotę 59.225,89 zł. Żądania powoda zatem uwzględnione zostały w 58 %. Zgodnie z art. 100 kpc w takiej też proporcji Sąd rozdzielił koszty procesu.

Na poniesione przez powoda koszty procesu złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika powódki w kwocie 3.600,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 5 w zw. z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, koszt dojazdu pełnomocnika powoda na rozprawę przed Sądem Rejonowym w Wieluniu w kwocie 245,72 zł i koszt dojazdu pełnomocnika powoda na dwie rozprawy przed Sądem Okręgowym w Sieradzu w kwocie 581,70 zł. W sumie powód poniósł koszty procesu w wysokości 4.444,42 zł.

Poniesione przez pozwanego koszty procesu to wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 3.600,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 5 w zw. z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 265) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. Łącznie więc pozwany poniósł koszty procesu w kwocie 3.617,00 zł.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził na rzecz powoda od pozwanego kwotę 781,23 zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych przez niego kosztów procesu.

W sprawie pozostały nie pokryte: opłata od pozwu w kwocie 5.081,00 zł i koszty opinii biegłych w kwocie 3.003,08 zł. Łącznie nie pokryte koszty procesu wyniosły 8.084,08 zł.

Co do nie pokrytych kosztów procesu to Sąd na podstawie 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018, poz. 300) zasądził od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu 42 % tych kosztów czyli kwotę 3.395,31 zł i kwotę tą nakazał ściągnąć z zasądzonego od pozwanego na jego rzecz roszczenia a na podstawie art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 4.688,77 zł, która stanowi 58 % tych kosztów i odpowiada stosunkowi, w jakim pozwany przegrał sprawę.