Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Dnia 10 maja 2017 roku około godz. 13:00, B. L. była w sklepie (...) w C. przy ul. (...). Chodząc po sali sklepowej schowała do torebki perfum o wartości 20 złotych oraz odzież o wartości 29,98 złotych. Następnie udała się z do kasy, gdzie zapłaciła za zakupy, które miała w koszyku. W momencie gdy, przechodziła przez bramki sklepu, uaktywnił się alarm. Wówczas została przez pracownika sklepu poproszona o pokazania zakupów za która zapłaciła. Okazało się, że pomimo , iż wszystkie zabezpieczenia z tych zakupów zostały ściągnięte, alarm bramki nadal się aktywował. Wówczas poproszono B. L. o okazanie zawartości torebki. Ujawniono w niej towary pochodzące ze sklepu (...) tj. odzież wraz z klipsem antykradzieżowym oraz perfum oryginalnie ofoliowany. B. L. twierdziła, iż obie te rzeczy dostała od koleżanki. W związku z powyższym do sklepu została wezwana policja.

( dowód: zeznania świadka K. G. 4v,7, 77v, nagranie z rozprawy z

dnia 14 maja 2018 roku;

zeznania świadka D. Ł. 12,77v, nagranie z rozprawy z dnia

14 maja 2018 roku)

Obwiniona B. L. nie została przesłuchana w toku postępowania wyjaśniającego. Nie stawiła się również na termin rozprawy, prawidłowo wezwana.

Za wiarygodne w ocenie Sądu należy uznać zeznania świadków K. G. i D. Ł.. Są one złożone przez bezstronnych świadków, którzy nie mają żadnego interesu w pomawianiu obwinionej, a których zeznania są logiczne, spójne i korelują ze sobą. Na ich podstawie Sąd ustalił stan faktyczny w przedmiotowej sprawie. Zdaniem Sądu, oświadczenie obwinionej jakoby otrzymała odzież i perfum w prezencie jest jedynie przyjętą linią obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności za przedmiotową kradzież. Nadto oświadczenie obwinionej stoi w sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego, z których wynika, iż otrzymując od kogoś prezent nie dostajemy go z zamocowanym klipsem antykradzieżowym.

Za wiarygodną Sąd uznał notatkę urzędową (k.3). Wartość dowodowa zdaniem Sądu nie budzi wątpliwości szczególnie, że żadna ze stron nie podważyła jej wiarygodności, a jej treść koresponduje z zeznaniami świadków.

Sąd w toku postępowania powziął uzasadnioną wątpliwość co do stanu zdrowia psychicznego obwinionej B. L.. Biegła lekarz psychiatra stwierdziła w opinii sądowo-psychiatrycznej, iż rozpoznała u obwinionej chorobę psychiczną pod postacią schizofrenii przewlekłej i uzależnienia od środków psychoaktywnych. W ocenie biegłej obwiniona miała w czasie popełniania zarzucanego jej czynu ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozumienia znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Biegła stwierdziła, iż obwiniona może brać udział w postępowaniu z pomocą obrońcy (k. 61-62). Sąd dał w pełni wiarę opinii sądowo – psychiatrycznej dotyczącej obwinionej. Została ona sporządzona w sposób fachowy, kompetentny, jasny, zgodnie ze wskazaniami wiedzy i nie budzi ona wątpliwości Sądu. Brak jest więc podstaw do podważenia jej wiarygodności tym bardziej, iż nie była ona kwestionowana przez strony. W związku z wnioskami opinii sądowo- psychiatrycznej, B. L. Sąd przyznał obrońcę z urzędu.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż wina obwinionej B. L. w zakresie popełnienia zarzucanego jej czynu wyczerpującego znamiona wykroczenia z art.119§1 kw została wykazana. Obwiniona bowiem w dniu 10 maja 2017 roku ze sklepu (...) w C. przy ulicy (...) zabrała w celu przywłaszczenia cudze rzeczy ruchome tj . odzież o wartości 29,98 zł i perfum o wartości 20 zł tj. towary o łącznej wartości 49,98zł. Czynu tego dopuściła się na szkodę (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.. Nie ulega wątpliwości, iż obwiniona działała z zamiarem bezpośrednim.

Zgodnie z treścią art. 17§2 kw, jeżeli w czasie popełnienia wykroczenia zdolność rozpoznawania znaczenia czynu lub kierowania swoim postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, można odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego. Biorąc pod uwagę treść opinii sądowo-psychiatrycznej, wiek, stan zdrowia obwinionej i jej dotychczasową niekaralność, Sąd na podstawie art. 17 §2 kw odstąpił od wymierzenia kary wobec obwinionej.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionej z urzędu orzeczono zgodnie rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. 2015, poz. 1801 ze zm).

Z uwagi na sytuację materialną Sąd w myśl art.17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 1983r,Nr.49,poz. 223 z późniejszymi zmianami) i art 624§ 1 kpk w zw. z art.119 kpw zwolnił obwinioną od ponoszenia opłaty sądowej zaś wydatkami, obciążył Skarb Państwa.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...);

3. (...)