Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2018 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Powalska

Protokolant : st. sekr. sąd. Iwona Bartel

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2018 r. w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. J.

przeciwko (...) SA z siedzibą w W.

o odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanego (...) SA z siedzibą w W. na rzecz powoda J. J. kwotę 48.798,19 ( czterdzieści osiem tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt osiem 19/100 ) złotych wraz z odsetkami:

a. ustawowymi od kwoty 30.000 ( trzydzieści tysięcy) złotych od dnia 16 marca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty ,

b. ustawowymi za opóźnienie od kwoty 18.798,19 ( osiemnaście tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt osiem 19/100 ) złotych od dnia 27 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego (...) SA z siedzibą w W. na rzecz powoda J. J. kwotę 4.228,41 ( cztery tysiące dwieście dwadzieścia osiem 41/100 ) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych;

4.  znosi wzajemnie między stronami koszty zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 60/18

UZASADNIENIE

W pozwie skierowanym do Sądu Rejonowego w Wieluniu Zamiejscowy VIII Wydział Cywilny w P. powód J. J. wnosił o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 10.500 złotych tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 marca 2015 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2.400 zł. W uzasadnieniu takiego roszczenia wywodził, że wskutek pożaru budynku , którego jest właścicielem doszło m.in. do zniszczenia dachu i uszkodzenia stropów, a szkodę w tym zakresie winien naprawić pozwany z tytułu łączącej strony umowy ubezpieczenia.

W piśmie z dnia 19 stycznia 2018 r. powód rozszerzył powództwo, żądając zasądzenia z tytułu sprecyzowanego w pozwie kwoty 95.800,05 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od 16 marca 2015 r. do dnia zapłaty ( pismo k. 370).

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego
według norm prawem przewidzianych. (...) nie zakwestionowało zasady swojej odpowiedzialności, zaś co do wysokości przyznanego odszkodowania wywodziło, iż zostało ono ustalone w oparciu o kosztorys sporządzony wedle zasad kosztorysowania obowiązujących w tym towarzystwie, przy zastosowaniu wskaźnika zużycia technicznego budynku na poziomie 71%.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 grudnia 2013 roku została zawarta pomiędzy (...) S.A. w W. a J. J. i A. J. umowa ubezpieczenia budynku mieszkalnego wzniesionego w roku 1915 i budowli położonych w P.. Umowa obejmowała odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeniowego w okresie od 20 grudnia 2013 roku do dnia 19 grudnia 2014 roku do sumy ubezpieczenia w zakresie budynku mieszkalnego – 150.000 złotych, a budowli - 3000 złotych. Zakres ubezpieczenia przewidywał zdarzenia losowe, przepięcia, dewastację, akcję ratowniczą. Strony ustaliły miesięczna składkę w wysokości 141 złotych. Umowa została zawarta na podstawie ogólnych warunków ubezpieczenia (...) ustalonych uchwałą Zarządu (...) SA nr (...) z dnia 31 stycznia 2012 r. i potwierdzona polisą Seria (...) ( dowód: kopia polisy k. 17 i verte).

W dniu 22 sierpnia 2014 roku doszło do pożaru budynku mieszkalnego, w wyniku którego spaleniu uległ dach i uszkodzone zostały stropy. Powód zgłosił szkodę pozwanemu towarzystwu w dniu 14 października 2014 roku, wskazując na wartość zniszczonego mienia w wysokości 30.000 złotych. Jako przyczynę powstania szkody przyjęto podpalenie ( zapruszenie ognia ) przez osoby trzecie. Z informacji ujawnionych przy przyjęciu szkody podano, że był to pustostan od około półtora roku przed zdarzeniem, był przeznaczony do kapitalnego remontu. Budynek miał okna częściowo zamurowane, zaś brak drzwi wejściowych powodował skupisko bezdomnych. Doszło więc do podpalenia schodów drewnianych na klatce schodowej, a następnie ogień przeniósł się na dach. Pożar ugasiła straż pożarna. Sporządzony na podstawie dokumentacji fotograficznej i uzyskanych informacji przedmiar prac naprawczych opiewał na koszt 45.565,33 złotych, co po przyjęciu wskaźnika zużycia na poziomie 71% dało wartość poniesionej szkody wyrażającej się kwotą 13.293,23 złotych (dowód: zdjęcia koperta k. 22, zgłoszenie szkody k.18 i verte, k. 41, przedmiar k. 43-44, wydruk zdjęć k. 45-48, zeznania świadka T. R. protokół rozprawy z dnia 8.09.2015 r. 00:32:18 – 00:48:11 k. 57 verte).

Przed zdarzeniem w dniu 6 marca 2012 roku sporządzono protokół kontroli okresowej przedmiotowego budynku i w zakresie robót remontowych wskazano jako konieczne do wykonania : obróbki blacharskie dachu, wymianę rynien i rur spustowych odwodnienia dachu, wymianę poszycia dachu, wymianę stolarki okiennej i drzwiowej całego budynku, ocieplenie całego budynku, wykonanie opaski wokół całego budynku. Znalazł się tam również zapis, iż stan techniczny obiektu jest nieodpowiedni, mogący spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ludzi i mienia. Następnie w protokole z kontroli rocznej w 2013 roku potwierdzono powyższy stan ( dowód : kopie pism k. 93-98).

W wyniku zniszczeń spowodowanych przedmiotowym zdarzeniem budynek uległ rozbiórce i obecnie już nie istnieje (bezsporne).

Obowiązujące przy przedmiotowej umowie ubezpieczenia ogólne warunki ubezpieczenia (...) przewidywały w treści § 20, iż wysokość odszkodowania ustala się w kwocie odpowiadającej wysokości poniesionej szkody, maksymalnie do wysokości sumy ubezpieczenia wskazanej w umowie ubezpieczenia, z uwzględnieniem limitów odpowiedzialności (...) SA , o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 1 i 3, § 16 i § 17 z zastosowaniem następujących zasad: dla budynku mieszkalnego, budynku niemieszkalnego, jeżeli w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia wiek budynku mieszkalnego o niepalnej konstrukcji nie przekracza 45 lat, budynku mieszkalnego o palnej konstrukcji nie przekracza 30 lat, budynku niemieszkalnego nie przekracza 20 lat w „wartości nowej”. Natomiast jeżeli w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia wiek wymienionych budynków przekracza wartości wskazane w literze „a”- w „wartości rzeczywistej”. Zgodnie z treścią § 2 pkt 104 „wartość nowa” to wartość odpowiadająca kosztom przywrócenia ubezpieczonego mienia do stanu nowego, lecz nie ulepszonego, dla budynku mieszkalnego – wartość odpowiadająca kosztom naprawy lub odbudowy określona zgodnie z zasadami kalkulacji i ustalania cen robót budowlanych, elektrycznych i instalacyjnych stosowanych w budownictwie z uwzględnieniem dotychczasowej konstrukcji, wymiarów i standardu wykończenia przy zastosowaniu takich samych lub najbardziej zbliżonych materiałów. Natomiast treść § 2 pkt 106 precyzowała pojęcie „wartość rzeczywista” jako wartość nową pomniejszoną o stopień zużycia technicznego. Z treści § 22 ust. 3 ogólnych warunków ubezpieczenia wynikał zapis : „ w odniesieniu do kosztów naprawy powłok ścian, podłóg, sufitów i schodów takich jak : powłoki malarskie, lakiernicze znajdujące się wewnątrz lokalu mieszkalnego, budynku mieszkalnego, budynku niemieszkalnego, budynku mieszkalnego w stadium budowy lub budynku niemieszkalnego w stadium budowy, nie uwzględnia się stopnia zużycia technicznego. Ponadto zgodnie z zapisem § 5 ust. 3 ogólnych warunków ubezpieczenia należy doliczyć koszty uprzątnięcia miejsca po zdarzeniu w wysokości 5% sumy ubezpieczenia ( dowód: owu k. 62-89).

Stopień zużycia technicznego budynku przed pożarem wynosił 72,08 %, zaś po pożarze 91,47% . Tym samym stan zużycia technicznego budynku po szkodzie w żaden sposób nie uzasadniał poniesienia kosztów w celu przywrócenia budynku do stanu sprzed szkody. Stan zużycia technicznego budynku przed szkodą wynoszący około 70% eliminuje ekonomicznie uzasadnioną konieczność odbudowy obiektu i przywrócenia go do stanu sprzed szkody. Przyjmuje się, że przy zużyciu technicznym wynoszącym więcej niż 70% nie jest opłacalne remontowanie obiektu.

W celu odtworzenia uszkodzonych elementów wskutek pożaru przedmiotowego budynku konieczne było przeprowadzenie: rozbiórki dachu, montażu dachu, robót murowych w zakresie rozbiórki i robót murowych, tynków, rozbiórki podłogi i polepy, budowy stropu, malowania podłóg, ościeżnic, rozbiórki schodów, robót malarskich, rozbiórki kominów, budowy kominów, demontażu przewodów ee, montażu tychże przewodów, wywozu gruzu. Zakres szkody powodował konieczność odbudowy zniszczonych elementów i nie było konieczności rozbiórki całego budynku. Wartość prac zmierzających do odtworzenia uszkodzonych części budynku pomniejszona o wartość zużycia technicznego i zastosowaniu stawki podatku VAT w wysokości 23% wynosi 62.091,42 złotych. Wartość prac po pomniejszeniu o wartość zużycia technicznego przy uwzględnieniu nakładów systemem gospodarczym wynosi 46.293,07 złotych, a koszty rozbiórki – 4723 złote. Tymczasem koszt odbudowy wedle zasad wynikających z owu (...) wynosi brutto przy uwzględnieniu stopnia zużycia technicznego 54.591,42 złote, koszt rozbiórki i wywózki odpadów 8002,06 złotych, zaś koszt uprzątnięcia – 7500 złotych (dowód: pisemna opinia biegłego o specjalności budownictwa lądowego J. O. k. 258 – 262, opinia uzupełniająca k. 280 – 281, opinia ustna protokół rozprawy z dnia 18 października 2017 r. 00:02:40 – 00:12:00, opinia pisemna J. O. k. 309-334, opinia pisemna k. 356 - 368 .).

Decyzją z dnia 6 listopada 2014 r. (...) odmówiło wypłaty odszkodowania powołując się na wywołanie pożaru wskutek działania osób trzecich mających nieuprawniony dostęp do budynku wobec niewłaściwego jego zabezpieczenia ( dowód: kopia pisma k. 19).

W piśmie z dnia 2 marca 2015 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty odszkodowania w kwocie 30.000 złotych do dnia 15 marca 2015 r. ( dowód: kopia pisma k. 20).

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2015 roku pozwany przyznał tytułem odszkodowania kwotę 13.293,23 złote, która została powodowi wypłacona (dowód: kopia decyzji – k. 21).

Ustalając stan faktyczny w sprawie, Sąd oparł się na złożonych dokumentach, których autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron oraz w zakresie zgodnym z nimi na zeznaniach świadków. Sąd uznał za rzeczowe i wiarygodne , oparte na wszechstronnej wiedzy specjalistycznej opinie biegłego J. O. (2), które ostatecznie po uzupełnieniu nie były kwestionowane .

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód dochodził naprawienia przez pozwanego doznanej przez niego szkody w mieniu z racji łączącej strony umowy ubezpieczenia. Zgodnie z treścią art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela przy ubezpieczeniu majątkowym polega na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku ( § 2 art. 805 k.c.).

W przedmiotowej sprawie nie budziło wątpliwości, że J. J. wywodzi swoje roszczenie objęte pozwem z łączącej strony umowy ubezpieczenia zawartej w dniu 19 grudnia 2013 roku na okres jednego roku i potwierdzonej polisą nr (...), która dotyczyła ubezpieczenia mienia powoda w postaci budynku mieszkalnego położonego w P. przy ulicy (...), a ubezpieczenie dotyczyło m.in. szkody zaistniałej wskutek pożaru. Postanowienia umowy zakreślały jednocześnie górną granicę odpowiedzialności pozwanego na poziomie 150.000 złotych. Nie było także sporne, że w dniu 22 sierpnia 2014 roku doszło w ubezpieczonym budynku do pożaru, w wyniku którego zniszczeniu uległ jego dach i uszkodzone zostały stropy. W tym kontekście jak również wobec częściowego naprawienia tej szkody przez pozwanego zasada jego odpowiedzialności nie budzi wątpliwości.

Sporem w sprawie objęty był jedynie zakres i wartość poniesionej szkody, a zatem także i wysokość należnego powodowi odszkodowania.

Zgodnie z utrwalonym w tym przedmiocie orzecznictwem „na tle art. 361 § 2 k.c. ustalenia wielkości szkody dokonuje się z reguły z wykorzystaniem metody dyferencyjnej, która nakazuje porównanie stanu rzeczywistego dóbr poszkodowanego, ze stanem, który istniałby, gdyby nie doszło do zdarzenia powodującego szkodę. Akceptując tę metodę jako zasadę, prowadzącą zazwyczaj do najwłaściwszych rezultatów, należy pamiętać o tym, że ma ona charakter określonego modelu teoretycznego. Jej stosowanie powinno być wolne od automatyzmu i dostosowane do okoliczności sprawy, przede wszystkim w aspekcie oceny elementów miarodajnych i niemiarodajnych przy rekonstrukcji hipotetycznego stanu majątkowego po stronie poszkodowanego, zwłaszcza jeśli stan ten podlega odtworzeniu na przestrzeni kilkudziesięciu lat” ( por. wyrok S.N. z dnia 24 marca 2017 r. , I CSK 416/16, Lex nr 2288109).

Podobnie wypowiedział się Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 3 sierpnia 2017 r., I ACa 45/17, Lex nr 2387013).

Przy tym pojęciu szkody i metody ustalenia jej wielkości trzeba mieć na względzie zasady, jakie ustaliły strony w umowie ubezpieczenia, a które zostały sprecyzowane w ogólnych warunkach ubezpieczenia (...). Nie budziło wątpliwości, że budynek mieszkalny należący do powoda, podlegający ubezpieczeniu przez pozwanego był budynkiem z początku XX wieku czyli w dacie pożaru w 2013 roku miał ponad 90 lat i był o konstrukcji niepalnej. Jest też niesporne, że po zaistnieniu szkody doszło do jego całkowitego rozebrania i obecnie obiekt ten już nie istnieje.

Obowiązujące przy przedmiotowej umowie ubezpieczenia ogólne warunki ubezpieczenia (...) przewidywały w treści § 20 ust. 1 pkt 2a, iż wysokość odszkodowania ustala się w kwocie odpowiadającej wysokości poniesionej szkody, maksymalnie do wysokości sumy ubezpieczenia wskazanej w umowie ubezpieczenia, z uwzględnieniem limitów odpowiedzialności (...) SA , o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 1 i 3, § 16 i § 17 z zastosowaniem następujących zasad: dla budynku mieszkalnego, budynku niemieszkalnego, jeżeli w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia wiek budynku mieszkalnego o niepalnej konstrukcji nie przekracza 45 lat, budynku mieszkalnego o palnej konstrukcji nie przekracza 30 lat, budynku niemieszkalnego nie przekracza 20 lat w wartości nowej. Natomiast jeżeli w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia wiek wymienionych budynków przekracza wartości wskazane w literze „a”- w wartości rzeczywistej (ust. 1 pkt 2b). Zgodnie z treścią § 2 pkt 104 wartość nowa to wartość odpowiadająca kosztom przywrócenia ubezpieczonego mienia do stanu nowego, lecz nie ulepszonego, dla budynku mieszkalnego – wartość odpowiadająca kosztom naprawy lub odbudowy określona zgodnie z zasadami kalkulacji i ustalania cen robót budowlanych, elektrycznych i instalacyjnych stosowanych w budownictwie z uwzględnieniem dotychczasowej konstrukcji, wymiarów i standardu wykończenia przy zastosowaniu takich samych lub najbardziej zbliżonych materiałów. Natomiast treść § 2 pkt 106 precyzowała pojęcie „wartość rzeczywista” jako wartość nową pomniejszoną o stopień zużycia technicznego

W ustaleniach poczynionych w toku procesu nie budziło wątpliwości, iż ubezpieczony budynek z racji jego wieku i stanu technicznego miał przed szkodą wskaźnik zużycia technicznego na poziomie około 72 %.

Trzeba przy tym pamiętać, że odszkodowanie to odpowiednik wartości utraconego mienia, którego jedynie górną granicą jest ustalona w umowie suma ubezpieczenia. Zatem skoro wskutek zdarzenia w postaci pożaru doszło do zniszczenia dachu budynku i uszkodzenia jego stropu i w tym stanie stopień zużycia technicznego budynku wynosił 91,47 %, to należy zgodzić się z biegłym J. O. , że okoliczność ta nie uzasadnia poniesienia kosztów w celu przywrócenia budynku do stanu przed szkodą, bo już stan zużycia technicznego budynku przed szkodą na poziomie około 72% eliminuje uzasadnioną ekonomicznie konieczność odbudowy budynku i przywrócenia go do stanu sprzed szkody. Nie można przy tym wiązać zaistnienia szkody i zakresu odszkodowania z faktem zaszłej następnie po pożarze rozbiórki całego budynku.

Odszkodowanie ubezpieczeniowe nigdy nie może przewyższać rzeczywistej, tj. wykazanej co do wysokości, szkody powstałej w ubezpieczonym mieniu, gdyż w przeciwnym razie byłoby to bezpodstawne wzbogacenie ubezpieczającego, co sprzeciwiałoby się istocie i celowi ubezpieczeń majątkowych ( por. wyrok S.N. z dnia 19 grudnia 1997 r. , II CKN 534/97, Lex nr 1102252).

Przy tych założeniach trzeba przyjąć, że w celu odtworzenia uszkodzonych elementów wskutek pożaru przedmiotowego budynku konieczne było przeprowadzenie: rozbiórki dachu, montażu dachu, robót murowych w zakresie rozbiórki i robót murowych, tynków, rozbiórki podłogi i polepy, budowy stropu, malowania podłóg, ościeżnic, rozbiórki schodów, robót malarskich, rozbiórki kominów, budowy kominów, demontażu przewodów ee, montażu tychże przewodów, wywozu gruzu. Łącznie koszt takiej odbudowy zawierający w sobie koszty rozbiórki i wywózki odpadów wynosi 107.518,04 złotych netto ( 101.012,30 + 6.505,74), a brutto przy zastosowaniu stawki podatku na poziomie 23% - 132.247.26 złotych. Do tego zaś zgodnie z zapisem § 5 ust. 3 ogólnych warunków ubezpieczenia należy doliczyć koszty uprzątnięcia miejsca po zdarzeniu w wysokości 5% sumy ubezpieczenia, co stanowi kwotę 7500 złotych. Te wartości jedynie w aspekcie kosztów odbudowy ( bez kosztów rozbiórki i wywózki odpadów) należy następnie pomniejszyć o stopień zużycia technicznego, który w przypadku całego ubezpieczonego budynku przed szkodą określono na poziomie 72%. Jednakże zasady wynikające z treści § 22 ust. 3 ogólnych warunków ubezpieczenia wskazują, iż „ w odniesieniu do kosztów naprawy powłok ścian, podłóg, sufitów i schodów takich jak : powłoki malarskie, lakiernicze znajdujące się wewnątrz lokalu mieszkalnego, budynku mieszkalnego, budynku niemieszkalnego, budynku mieszkalnego w stadium budowy lub budynku niemieszkalnego w stadium budowy, nie uwzględnia się stopnia zużycia technicznego. To zaś prowadzi do wniosku, że przy uwzględnieniu zużycia technicznego pozostałych elementów koniecznych do naprawienia szkody ( w zakresie przyjętym przez biegłego w opinii z dnia 13 listopada 2017 r. - kolumna 4 tabeli na k. 4 opinii- k. 312 akt ) wartość poniesionej szkody zamyka się kwotą 62.091,42 złotych. Jest to więc wartość odpowiadająca „wartości rzeczywistej” przyjętej w ogólnych warunkach ubezpieczenia ( § 2 pkt 106), będącej różnicą „wartości nowej” i kosztów zużycia.

Taki sposób ustalenia wartości szkody jest zdeterminowany warunkami ustalenia zakresu szkody i wyliczenia wartości jej naprawienia obowiązujących w stosunku prawnym stron w postaci umowy ubezpieczenia mienia , na gruncie której powód wystąpił z przedmiotowym roszczeniem.

Sąd uwzględnił w tym aspekcie wartość stawki podatku VAT na poziomie 23 %, bowiem przyjęcie stawki 8% oznaczałoby nałożenie na poszkodowanego obowiązku naprawienia szkody systemem gospodarczym, to zaś kłóci się z cytowaną na wstępie zasadą pełnej kompensaty szkody ( art. 361 § 2 k.c. ), niezależnie od tego czy poszkodowany rzeczywiście doprowadzi do odbudowy czy też nie. Nie zasługiwał na uwzględnienie także zarzut pozwanego co do pominięcia kosztów uprzątnięcia miejsca zdarzenia po zaistnieniu szkody wobec braku ich „udokumentowania”. Potrzeba bowiem dokonania takich czynności przy tego rodzaju szkodzie z doświadczenia życiowego jest niezbędna, zaś stawka jaka została uwzględniona wynika z dowodu w postaci wiarygodnej opinii biegłego, co niweluje podnoszone przez pozwanego braki dowodowe.

Zatem jeśli wartość poniesionej szkody wynosi 62.091,42 złotych, a bezspornym jest, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłacono powodowi 13.293,23 złote, to powództwo było zasadne co do kwoty 48.798,19 złotych i w pozostałym zakresie jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.

Odsetki od uwzględnionej części roszczenia zasądzono na podstawie art. 481 § 1 k.c. , przyjmując, że od kwoty 30.000 złotych, jako roszczenia objętego przedsądowym wezwaniem do zapłaty są należne od daty wymagalności wynikającej z tego wezwania z dnia 2 marca 2015 roku , gdzie określono termin zapłaty na 15 marca 2015 r. Pozostała kwota ponad powyższą stała wymagalna od doręczenia odpisu pisma z rozszerzeniem w tym zakresie powództwa czyli od 27 stycznia 2018 r.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. , przy zastosowaniu zasady ich stosunkowego rozdzielenia . Powód wygrał sprawę w 51 %, zatem w takiej proporcji łączne koszty procesu winien ponieść pozwany. Powód poniósł koszty sądowe w zakresie opłat i wydatków w wysokości łącznej 8.291 złotych , zaś pozwany jedynie koszty zastępstwa procesowego. Zatem koszty w zakresie zastępstwa procesowego podlegały wzajemnemu zniesieniu między stronami, a w części kosztów sądowych pozwany winien partycypować w 51 %, co stanowi kwotę 4.228,41 złotych, którą zasądzono w ramach rozliczenia kosztów.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.