Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Dorota Scott- Sienkiel

Protokolant – st. sekr. sąd. Danuta Betlej

w obecności Prokuratora -------------------

po rozpoznaniu w dniu 30.01.2018r., 28.02.2018r., 4.04.2018r. na rozprawie

sprawy

1.  K. P. (1)

urodzonego (...) w G.

syna J. i D. z d. H.

2.  D. P. z d H.

urodzonej (...) w G.

córki S. i A. z d. S.

3.  M. P.

córki J. i D. z d. H.

urodzonej (...) w G.

oskarżonych o to, że: I. W okresie od 02 do 03 marca 2017r. na ul. (...) w K. działając wspólnie i w porozumieniu po uprzednim wybiciu szyby okiennej dostali się do wnętrza przyczepy kempingowej stojącej na działce rekreacyjnej skąd zabrali w celu przywłaszczenia telewizor (...) marki (...), urządzenie (...) do podtrzymywania napięcia, przedłużacze elektryczne, kolumny głośnikowe marki S., monitor do komputera, czajnik elektryczny, wzmacniacz sygnału GSM z anteną, komputer stacjonarny, kociołek żeliwny o wartości 2500 zł powodując łączne straty w wysokości 2550 zł na szkodę J. P. (1) a następnie po wyłamaniu okna dostali się do przyczep kampingowych stojących na sąsiedniej działce rekreacyjnej, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia wędki z kołowrotkiem o wartości 100 zł powodując łączne straty w wysokości 470 zł na szkodę H. J. oraz usiłowali dokonać kradzieży z włamaniem, gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych do domków letniskowych na następnej działce rekreacyjnej dostali się do ich wnętrza lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na brak w nich przedmiotów będących w ich zainteresowaniu powodując straty w wysokości 400 zł na szkodę I. N.

tj. o czyn z art. 279 §1 kk

a nadto D. P. oraz M. P.

o to, że:

II. W okresie od 03 do 10 października 2016r. w m. J. gm. K. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami po uprzednim przecięciu kłódki zabezpieczającej oraz wyłamaniu zamka w drzwiach wejściowych dostały się do wnętrza przyczepy kempingowej, skąd zabrały w celu przywłaszczenia obuwie wojskowe i lampki witrażowe, krzesła ogrodowe, namiot i plandekę o wartości 300 zł powodując łączne straty w wysokości 340 zł na szkodę B. W., a następnie po wyważeniu drzwi dostały się do wnętrza przyczepy kempingowej, skąd zabrały w celu przywłaszczenia radio, gumiaki, pościel, materac, namiot czteroosobowy, śpiwór, parasol ogrodowy o wartości 890 zł powodując łączne straty w wysokości 1340 zł na szkodę T. C. oraz po wyłamaniu zamka w drzwiach wejściowych dostały się do wnętrza przyczepy kempingowej, skąd zabrały w celu przywłaszczenia środki czystości, bluzę polarową, obuwie damskie, wyroby alkoholowe, wyroby spożywcze, pojemniki materiałowe, śpiwór, kalosze, boję pływacką o wartości 830 zł powodując łączne straty w wysokości 1330 zł na szkodę J. O.

tj. o czyn z art. 279 §1 kk

1.  Oskarżonych K. P. (1), D. P. i M. P. uznaje za winnych tego, że w okresie od 02 do 03 marca 2017r. na ul. (...) w K. działając wspólnie i w porozumieniu po uprzednim wybiciu szyby okiennej dostali się do wnętrza przyczepy kempingowej stojącej na działce rekreacyjnej skąd zabrali w celu przywłaszczenia telewizor (...) marki (...), urządzenie (...) do podtrzymywania napięcia, przedłużacze elektryczne, kolumny głośnikowe marki S., monitor do komputera, czajnik elektryczny, wzmacniacz sygnału GSM z anteną, komputer stacjonarny, kociołek żeliwny o wartości 2500 zł powodując łączne straty w wysokości 2550 zł na szkodę J. P. (2) i K. P. (2) a następnie po wyłamaniu okna dostali się do przyczep kampingowych stojących na sąsiedniej działce rekreacyjnej, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia wędki z kołowrotkiem o wartości 50 zł powodując łączne straty w wysokości 420 zł na szkodę H. J. i A. B. oraz po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych oraz wybiciu szyb okiennych do domków letniskowych na następnej działce rekreacyjnej dostali się do ich wnętrza, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia 3 polarowych koców, 2 dywaników, dekodera telewizyjnego o łącznej wartości 650 zł powodując straty w wysokości 1.050 zł na szkodę I.i M. N., tj. przestępstwa z art. 279§1 kk i za to na podstawie art. 279§1 kk ich skazuje.

2.  Oskarżone D. P. i M. P. uznaje za winne tego, że działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w okresie od 03 do 10 października 2016r. w m. J. gm. K. działając wspólnie i w porozumieniu po uprzednim przecięciu kłódki zabezpieczającej oraz wyłamaniu zamka w drzwiach wejściowych dostały się do wnętrza przyczep kempingowych, skąd zabrały w celu przywłaszczenia obuwie wojskowe i lampki witrażowe, krzesła ogrodowe, namiot i plandekę o wartości 300 zł powodując łączne straty w wysokości 340 zł na szkodę B. W., a następnie po wyważeniu drzwi dostały się do wnętrza przyczepy kempingowej, skąd zabrały w celu przywłaszczenia radio, gumiaki, pościel, materac, namiot czteroosobowy, śpiwór, parasol ogrodowy o wartości 790 zł powodując łączne straty w wysokości 1240 zł na szkodę T. C. oraz po wyłamaniu zamka w drzwiach wejściowych dostały się do wnętrza przyczepy kempingowej, skąd zabrały w celu przywłaszczenia środki czystości, bluzę polarową, obuwie damskie, wyroby alkoholowe, wyroby spożywcze, pojemniki materiałowe, śpiwór, kołdrę, kalosze, boję pływacką o wartości 910 zł powodując łączne straty w wysokości 1410 zł na szkodę J. O., tj. przestępstwa z art. 279§1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 279§1 kk w zw. z art. 12 kk je skazuje.

3.  Na podstawie art. 279§1 kk w zw. z art. 69§1 i 2 kk, art. 70§2 kk, art. 72§1 pkt 1 kk, art. 73§2 kk za czyn opisany w pkt 1 wyroku wymierza oskarżonemu K. P. (1) karę 1 (jeden) roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesza tytułem próby na okres 3 (trzy) lat, oddając w tym czasie oskarżonego pod dozór kuratora sądowego, zobowiązując go do informowania kuratora o przebiegu okresu próby co 6 (sześć) miesięcy.

4.  Uznając, iż oskarżone D. P. i M. P. czynów opisanych w pkt 1 i 2 wyroku dopuściły się w warunkach ciągu przestępstw, na podstawie art. 279§1 kk przy zastosowaniu art. 91§1 kk w zw. z art. 69§1 i 2 kk, art. 70§1 kk, art. 72§1 pkt 1 kk, art. 73§1 kk wymierza im kary po 1 (jeden) roku pozbawienia wolności, których wykonanie warunkowo zawiesza tytułem próby na okres 3 (trzy) lat, oddając w tym czasie oskarżone pod dozór kuratora sądowego, zobowiązując je do informowania kuratora o przebiegu okresu próby co 6 (sześć) miesięcy.

5.  Na podstawie art. 33§2 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk orzeka wobec oskarżonych karę grzywny:

- w stosunku do K. P. (1) w wymiarze 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 20 (dwadzieścia) złotych,

- w stosunku do D. P. w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 10 (dziesięć) złotych,

- w stosunku do M. P. w wymiarze 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 10 (dziesięć) złotych.

6.  Na podstawie art. 46§1 kk orzeka wobec oskarżonych D. P. i M. P. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę solidarnie pokrzywdzonej J. O. kwoty 1.350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych.

7.  Zwalnia oskarżone D. P. i M. P. od obowiązku ponoszenia opłat i pozostałych kosztów sądowych.

8.  Zasądza od oskarżonego K. P. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty i pozostałe koszty sądowe w kwocie 73,33 (siedemdziesiąt trzy 33/100) złotych.

Sygn. akt V K 182/17

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. P. i jej córka M. P. (dalej: M. P.) jesienią 2016r. powzięły pomysł dokonania kradzieży z włamaniem do domków letniskowych. Liczyły na łatwy zarobek, gdyż z reguły ich właściciele rzadko przebywają nad jeziorem w okresie jesienno- zimowo- wczesnowiosennym, często pozostawiając w zamkniętych pomieszczeniach wartościowe rzeczy.

W październiku 2016r. wytypowały działki znajdujące się w miejscowości J. gm. K. nad jeziorem Ż., przy czym kradzieży z włamaniem dokonały dwukrotnie, działając w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem w okresie od 3 do 10 października 2016r.

Do wnętrza dwóch przyczep kempingowych należących do B. W. dostały się podważając zamek i wyłamując drzwi, do drugiej poprzez przecięcie kłódki zabezpieczającej drzwi. Z ich wnętrza zabrały w celu przewłaszczenia buty wojskowe wartości 50 zł, lampki witrażowe wartości 20 zł, namiot wartości 60 zł, plandekę wartości 20 zł. Podczas kolejnego włamania dokonały kradzieży 3 krzeseł ogrodowych wartości 150 zł,. Łączna wartość skradzionych rzeczy wyniosła 300 zł, zaś koszt naprawy uszkodzonej kłódki i zamka w drzwiach- 40 zł (zeznania B. W., k. 38-39, 109, 160v-161).

Oskarżone dokonały także dwukrotnego włamania do przyczepy kempingowej znajdującej się na tej samej działce, należącej do T. C.. Do środka przyczepy weszły po uprzednim wyłamaniu- podważeniu drzwi, skąd zabrały w celu przywłaszczenia radio wartości 200 zł, gumiaki wartości 30 zł, poszewki i poduszkę wartości 100 zł, materac wartości 100 zł, namiot wartości 200 zł, śpiwór wartości 100 zł, parasol ogrodowy wartości 60 zł. Łączna wartość skradzionych rzeczy wyniosła 790 zł, zaś koszt naprawy uszkodzonego zamka, ramy drzwiowej i drzwi- 450 zł (zeznania T. C., k. 41-42, 161, C. C., k. 114, 161, protokół oględzin, k. 43-55).

Kolejna przyczepa kempingowa, do której włamały się oskarżone należała do J. O.. Do jej środka dostały się po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych, skąd zabrały w celu przywłaszczenia środki czystości, bluzę polarową, obuwie damskie, wyroby alkoholowe, wyroby spożywcze, 2 pojemniki materiałowe, śpiwór, kołdrę, kalosze, boję pływacką o łącznej wartości 910 zł, powodując razem z kosztami naprawy drzwi straty w wysokości 1410 zł na szkodę J. O. (zeznania J. O., k. 45-46, 103-104, 161v, materiał poglądowy, k. 48-53).

Po upływie kilku miesięcy, zachęcone brakiem konsekwencji prawnych za czyny popełnione jesienią, D. P. i M. P. postanowiły kontynuować swoją przestępczą działalność, przy czym udział w niej zaproponowały K. P. (1). Nocą z 2 na 3 marca 2017r. we trójkę udali się do miejscowości K. na ul. (...), gdzie na działkach nad jeziorem G. znajdowały się domki letniskowe.

Weszli na działkę rekreacyjną o nr 273/1, której właścicielem jest J. P. (1). Do stojącej na niej przyczepy kempingowej oskarżeni dostali się wybijając szybę w oknie. Z przyczepy zabrali w celu przywłaszczenia telewizor (...) marki LG o wartości 350 zł, urządzenie (...) do podtrzymywania napięcia do komputera o wartości 400 zł, 15 sztuk przedłużaczy elektrycznych o łącznej wartości 200 zł, 2 kolumny głośnikowe marki S. o wartości 400 zł, monitor do komputera o wartości 150 zł, czajnik elektryczny o wartości 100 zł, wzmacniacz sygnału GSM z anteną o wartości 200 zł, komputer stacjonarny o wartości 500 zł, kociołek żeliwny o wartości 200 zł, powodując łączne straty na szkodę właściciela ruchomości K. P. (2) oraz (...) w łącznej wysokości 2500 zł. Koszt naprawy szyby wyniósł 50 zł (zeznania J. P. (1), k. 5-6, 162, K. P. (2), k. 71-73. 160, protokół oględzin, k. 11-14, materiał poglądowy, k. 15-19).

Właścicielem sąsiedniej działki o nr (...) są I. i M. N.. Na działce posiadają 3 domki holenderskie i jedną przyczepę kempingową. Oskarżeni dostali się do ich wnętrza wybijając szyby w 2 domkach holenderskich i wyłamując zamki w drzwiach do trzeciego domku holenderskiego i przyczepy kempingowej. Właściciele działki początkowo nie stwierdzili kradzieży żadnych rzeczy, ale później brak niektórych przedmiotów zauważyła M. N.. Stwierdziła kradzież 3 polarowych koców wartości 150 zł, 2 dywaników wartości 400 zł, dekodera wartości 100 zł, czyli mienia o łącznej wartości 650 zł. W wyniku wybicia szyb okiennych, uszkodzenia drzwi i zamków oskarżeni spowodowali szkodę w wysokości 400 zł, bo tyle wyniosła naprawa uszkodzonych elementów (zeznania I. N., k. 9-10, 95, 160v, M. N., k. 170, protokół oględzin, k. 11-14, materiał poglądowy, k. 15-19).

Łupem oskarżonych padła także wędka z kołowrotkiem wartości 50 zł, której właścicielem był A. B., przechowywana w jednej z 2 przeczep kempingowych należących do H. J., stojących na działce rekreacyjnej sąsiadującej z działkami J. P. (1) i I. N.. Oskarżeni weszli do przyczep wyłamując okna i powodując tym samym straty w wysokości 370 zł, bo tyle kosztowała ich naprawa (zeznania H. J., k. 98-99, 161v-162, zeznania A. B., k. 171).

Część rzeczy pochodzących z kradzieży odnaleziono po przeszukaniu miejsca zamieszkania oskarżonych (protokół przeszukania, k. 24-27) i zwrócono pokrzywdzonym (protokół okazania rzeczy K. P. (3), k. 71-73, J. O., k. 103-104, B. W., k. 109, pokwitowanie, k. 74, 105, 110).

Oskarżona D. P. przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów. Podała, że włamań do przyczep kempingowych znajdujących się w miejscowości J. dokonała tylko z córkąM. To córka przy pomocy łyżki montażowej podważała kłódki lub zamki w drzwiach. Z wnętrza przyczep dokonały zaboru rzeczy ich zdaniem wartościowych, które przewiozły do miejsca zamieszkania. W marcu 2017r. wraz z córką pojechały do K., by wytypować kolejne miejsce kradzieży z włamaniem. Wróciły tam nocą, już z K. P. (1) i działając we trójkę przełamywali zabezpieczenia przyczep kempingowych i domków holenderskich, wchodzili do ich wnętrz i dokonywali zaboru rzeczy, które następnie przenosili do samochodu (wyjaśnienia D. P., k. 67, 118-119, 159v, 161).

Oskarżona M. P. również przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów. Wyjaśniła, że był to wspólny pomysł jej i matki. Z jesiennej kradzieży z włamaniem najlepiej zapamiętała kradzież krzeseł ogrodowych, bo jej zdaniem były najcenniejsze, inne rzeczy były drobne. Wiosną w kradzieżach towarzyszył im jej brat K. P. (1). Wtedy wspólnie po uprzednim włamaniu się do przyczep dokonali kradzieży sprzętu RTV w dużej ilości, pościeli i innych drobnych rzeczy (wyjaśnienia M. P., k. 81, 120-121, 160).

Oskarżony K. P. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podał, że na działki w miejscowości K. udał się nocą wspólnie z matką D. P. i siostrą M. P.. Włamywali się do domków holenderskich i przyczep kempingowych albo wybijając szyby albo podważając okna lub drzwi. Skradzione rzeczy załadowali do samochodu i przewieźli do swojego miejsca zamieszkania (wyjaśnienia K. P. (1), k. 32, 122-123, 159v).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych, gdyż są zgodne ze sobą, wraz z zeznaniami świadków i protokołami oględzin stanowią spójną całość. Zeznania świadków były w szczególności pomocne, by odtworzyć, jakie rzeczy zostały skradzione, gdyż oskarżeni działając w pośpiechu i zabierając wszystko, co wpadło im w ręce, nie pamiętali ich listy oraz miejsc, z których zostały zabrane. Sąd oparł się również na zeznaniach pokrzywdzonych ustalając wartość rzeczy. Oskarżeni nie kwestionowali wyceny dokonanej przez właścicieli przedmiotów, nie budzi ona również zastrzeżeń Sądu, gdyż odpowiada ich wartościom rynkowym.

Sąd zmienił opis czynu zarzucanego oskarżonym w pkt I aktu oskarżenia po dokonaniu ustalenia, iż właścicielem wędki z kołowrotkiem był A. B., który wycenił jej wartość na 50 zł. Wprawdzie nie pamiętał, gdzie pozostawił wędkę, jednak zeznawał długi czas po kradzieży, zaś właścicielka działki i domków H. J. zeznając świeżo po ujawnienia przestępstwa nie miała wątpliwości, że wędka znajdowała się w zamkniętej przyczepie kempingowej. Zmiana opisu czynu z pkt I aktu oskarżenia polegała także na przyjęciu, iż oskarżeni dopuścili się przestępstwa kradzieży z włamaniem na szkodę I. i M. N. w formie sprawstwa, nie usiłowania, gdyż już po złożeniu zeznań przez pokrzywdzonych ujawnili oni fakt kradzieży przedmiotów na ogólną kwotę 650 zł.

Zmiana opisu czynu, a za tym jego kwalifikacji prawnej, zarzucanego oskarżonym w pkt II aktu oskarżenia polegała na przyjęciu, iż D. P. i M. P. czynu dopuściły się w warunkach czynu ciągłego z art. 12 kk, gdyż działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dwukrotnie dokonały kradzieży z włamaniem do przyczep kempingowych należących do B. W. i T. C.. Na miejsce przestępstwa wróciły, gdyż za pierwszym razem nie były w stanie zabrać wszystkich interesujących je rzeczy, w szczególności krzeseł ogrodowych, które padły ich łupem dopiero za drugim razem. W związku z tym, że Sąd ustalił inną wartość rzeczy skradzionych na szkodę T. C. i J. O., stosowna zmiana została zawarta w opisie czynu przypisanego oskarżonym.

Mając na względzie ustalony stan faktyczny należy stwierdzić, że oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 279§1 kk. Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art. 279 § 1 polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia, przy czym zabór musi zostać dokonany z włamaniem. Celem działania sprawcy musi być włączenie rzeczy do majątku sprawcy, objęcie jej w posiadanie lub postępowanie z nią jak z własną. Dopuszczając się kradzieży z włamaniem, sprawca narusza nie tylko prawo do mienia, lecz także system bezpieczeństwa mienia, który polegał na umieszczeniu go w odpowiednim pomieszczeniu lub schowku albo w innym miejscu wyposażonym w funkcjonujące zamknięcie, w celu ochrony przed kradzieżą (por. wyrok SN z 3 lutego 1999 r., V KKN 566/98, Prok. i Pr. 1999, nr 7-8, poz. 7).

Czynów oskarżeni dopuścili się w formie współsprawstwa. Wedle powszechnie przyjmowanego w piśmiennictwie i orzecznictwie poglądu jurydyczna istota współsprawstwa zasadza się na stworzeniu podstaw do przypisania każdemu ze współsprawców całości popełnionego wspólnie przez kilka osób przestępstwa, a więc także tego, co zostało realizowane przez innych współdziałających, przy czym każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność tak, jak gdyby sam „wykonał” czyn zabroniony (a więc zrealizował jego znamiona w całości własnoręcznie), niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających (por. wyrok SA w Krakowie z 15 stycznia 2003 r., II Aka 353/02, Prok. i Pr. 2003, z. 9, poz. 18; wyrok SA w Lublinie z 15 czerwca 2000 r., II Aka 70/00, Prok. i Pr. 2001, z. 5, poz. 24). Trafnie w orzecznictwie zwraca się uwagę, że o wspólnym działaniu w takich warunkach stanowi również brak stanowczego sprzeciwu oskarżonego przeciw przestępnym działaniom, a co za tym idzie, aprobata takiego zachowania, popełnionego na wspólny rachunek (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 19 czerwca 2008r., II AKa 147/08, Prok. i Pr. – wkł. 2009/2/27, LEX nr 526730). Oskarżeni niewątpliwie działali ze sobą w porozumieniu, mieli wspólny cel- dokonać kradzieży po pokonaniu zabezpieczenia. Każdy ze sprawców przedsiębrał środki zmierzające do dokonania przestępstw nie sprzeciwiając się działaniom podejmowanym na wspólny rachunek przez drugiego ze sprawców, w pełni aprobując je.

Oskarżone D. P. i M. P. czynów im przypisanych dopuściły się w warunkach ciągu przestępstw, bo w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności. Krótkie odstępy czasu, jakie muszą wystąpić między przestępstwami objętymi ciągiem, to pojęcie nieostre i różnie interpretowane. W literaturze określane są jako czas orientacyjnie do kilku (sześciu) miesięcy ( P. Kardas, w: Wróbel, Zoll (red.), Kodeks karny, t. I, 2016, s. 716–717).

Ciąg przestępstw może objąć czyny jednorazowe i czyny ciągłe, jeśli wyczerpują one znamiona tego samego typu przestępstwa, jako że art 12 KK nie modyfikuje granic grożącej sprawcy kary ( P. Kardas, w: Wróbel, Zoll (red.), Kodeks karny, t. I, 2016, s. 706; wcześniej zob. wyr. SN z 24.11.2005 r., WA 32/05, OSNKW 2006, Nr 1, poz. 11; wyr. SA we Wrocławiu z 29.11.2005 r., II AKa 297/05, OSA 2006, Nr 5, poz. 27).

W przypadku ciągu przestępstw nie wymierza się kar za poszczególne przestępstwa, lecz za wszystkie jedną karę, która może być orzeczona do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Przy wymiarze kary K. P. (1) Sąd miał na uwadze jego dotychczasową niekaralność (karta karna, k. 168) oraz młody wiek- w chwili czynu był sprawcą młodocianym. Te okoliczności zaważyły na tym, by wymierzyć mu karę w dolnej granicy ustawowego zagrożenia- 1 rok pozbawienia wolności. Jednocześnie dotychczasowa niekaralność oskarżonego pozwoliła na postawienie pozytywnej prognozy kryminologicznej w zakresie przestrzegania przez niego porządku prawnego w przyszłości. Zdaniem Sądu zaistniały przesłanki do warunkowego zawieszenie wykonania kary względem K. P. (1) określone z art. 69§ 1 i 2kk. Sąd określił okres próby na 3 lata wskazując w jego podstawie art. 70§ 2 kk i orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny dozór kuratora sądowego (art. 73§ 2 kk). Mając na względzie treść art. 72§ 1 kk, który zobowiązuje Sąd przy warunkowym zawieszeniu wykonania kary do nałożenia jednego z obowiązków wymienionych w tym przepisie, Sąd zobowiązał oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy.

Dotychczasowa niekaralność oskarżonych D. P. i M. P. (karty karne, k. 167, 168), ich dobra współpraca z wymiarem sprawiedliwości przejawiająca się przyznaniem się do winy, w sposób zasadniczy wpłynęły na decyzję Sądu, by warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonych wobec nich kar. Ta z kolei decyzja zdeterminowała wymiar kary- 1 rok pozbawienia wolności, gdyż art. 69§1 kk pozwala na warunkowe zawieszenie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku. Sąd określił okres próby na maksymalny okres 3 lat wskazując w jego podstawie art. 70§ kk i orzekł wobec oskarżonych dozór kuratora sądowego (art. 73§ 1 kk), jednocześnie zobowiązał oskarżone do informowania kuratora o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy.

Mając na względzie okoliczność, iż oskarżeni działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, Sąd orzekł wobec każdego z nich karę grzywny na podstawie art. 33§ 2 kk. Wysokość stawek dziennych Sąd zróżnicował w zależności od stopnia społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonych. Największym stopniem społecznej szkodliwości, zdaniem Sądu, odznaczają się czyny popełnione przez oskarżoną D. P.. Nie tylko, że dopuściła się ona dwóch przestępstw, to pełniła wiodącą rolę w ich popełnieniu. Jako matka M. P. i K. P. (1) powinna być dla nich wzorem, kształtować ich właściwe zachowania społeczne, a postąpiła odwrotnie, zaangażowała swoje dzieci do popełnienia czynów zabronionych kierując się niskimi pobudkami, chęcią wzbogacenia się bez względu na szkodę wyrządzaną przypadkowym ludziom. Z tego względu, jak również ze względu na rozmiar wyrządzonej szkody, wymiar 100 stawek dziennych dla D. P., zdaniem Sądu, jest w pełni uzasadniony. W przypadku M. P., jej udział w dwóch przestępstwach i rozmiar wyrządzonej szkody uzasadniał wymiar 70 stawek dziennych grzywny. K. P. (1) dopuścił się tylko jednego przestępstwa i tą okoliczność należało uwzględnić przy wymiarze kary grzywny w ilości. 50 stawek.

Wysokość stawki dziennej Sąd określił indywidualnie względem każdego z oskarżonych mając na względzie, że D. P. pracuje tylko dorywczo zarabiając około 500 zł miesięcznie. Z kolei M. P. wyjeżdża do pracy za granicę, ale tylko sezonowo, na utrzymaniu ma jedno dziecko. Z tego względu Sąd przyjął wysokość jednej stawki dziennej dla obu oskarżonych na kwotę 10 złotych. Wyższą wartość stawki dziennej – 20 zł, Sąd określił dla K. P. (1), który prowadzi własną działalność gospodarczą i zarabia około 3-5 tys. zł miesięcznie.

W związku z tym, że tylko jedna pokrzywdzona J. O. złożyła wniosek o naprawienie szkody, Sąd orzekł względem oskarżonych D. P. i M. P. solidarnie środek kompensacyjny w trybie art. 46§1 kk w wysokości ustalonej wartości szkody- 1.350 zł. Pozostali pokrzywdzeni zrzekli się swoich roszczeń względem oskarżonych.

Mając na względzie sytuację majątkową oskarżonych D. P. i M. P., nałożone na nich zobowiązanie naprawienia szkody oraz obowiązek zapłaty grzywny, Sąd zwolnił je od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych (art. 624§1 kpk).

Stosownie do art. 627 kpk, art. 633 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t..j. Dz. U. z 1983r., Nr 49, poz. 223), Sąd zasądził od oskarżonego K. P. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 280 zł tytułem opłaty oraz kwotę 73,33 zł tytułem 1//3 części kosztów sądowych (koszty doręczenia korespondencji, opłata za karty karne).