Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSR Wojciech Langer

Protokolant : sekr. sądowy Katarzyna Lorek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 06 września 2017 roku, 27 października 2017 roku, 02 lutego 2018 roku i 20 kwietnia 2018 roku

sprawy W. Ć.

syna Z. i J. z domu B.

urodzonego (...) w N.

oskarżonego o to, że:

W okresie od dnia 1 listopada 2014 roku do dnia 27 czerwca 2016 roku w miejscowości W. 52 powiatu (...) jako osoba faktycznie zarządzającą działalnością gospodarczą pod nazwą WOJ-M. A. Ć. NIP (...) REGON (...), będąc kierownikiem tego zakładu handlowego w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru nie dopełnił obowiązku nadzoru i przez to dopuścił do sprzedaży przez ustalonych pracowników tej firmy piwa bez wymaganego zezwolenia na sprzedaż alkoholu w tym miejscu

tj. o przestępstwo z art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk

I.  uznaje oskarżonego W. Ć. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 43 ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zw. z art. 12 kk i za to na mocy art. 43 ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi wymierza mu karę 300 (trzystu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

II.  na zasadzie art. 626 § 1 kpk i art. 627 kpk zasądza od oskarżonego W. Ć. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu częściowych kosztów sądowych, zaś na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwalnia go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w pozostałym zakresie;

III.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Adwokata J. G. kwotę 826,56 (osiemset dwadzieścia sześć 56/100) złotych obejmującą kwotę 154,56 (sto pięćdziesiąt cztery 56/100) złotych tytułem 23 % podatku VAT – tytułem nieopłaconych kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Sygn. akt II K 1656/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 27 kwietnia 2018r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

A. Ć. prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą Woj-M.. Od listopada 2014r. w ramach tej działalności prowadziła stację paliw w W. 52, którą kupiła od A. R.. Działalnością tą, faktycznie zarządzał mąż A. W. Ć., to z nim pracownicy ustalali wszystkie kwestie dotyczące działania stacji. Przedsiębiorstwo (...) to nie posiadało zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych na opisanej wyżej stacji paliw.

Dowody:

zeznania A. D.: k. 15; zeznania M. S. (1): k. 17-18, 232-232, 550-551; zeznania J. K.: k. 50-51; zeznania A. Ć.: k. 111; zeznania A. R.: k. 163-164; zeznania G. M.: k. 166-167; częściowo wyjaśnienia W. Ć.: k. 538, 552; informacja UG w C.: k. 25;

Mimo braku takiego zezwolenia, w okresie od 1 listopada 2014r. do 27 czerwca 2016r., na stacji paliw w W. sprzedawany był alkohol w postaci piwa. W. Ć. polecał pracownikom sprzedawać ten rodzaj alkoholu. Po dokonaniu zatrzymań piwa w dniach 19 stycznia i 11 kwietnia 2016r., W. Ć. ponownie przywoził lub zamawiał piwo, polecał także pracownikom by sprzedawali piwo bez wprowadzania tych transakcji do kasy fiskalnej.

Dowody:

zeznania K. W.: k. 2; zeznania M. S. (1): k. 17-18, 20, 232-233, 550-551; zeznania J. K.: k. 50-51, 118-119; zeznania A. R.: k. 163-164; zeznania K. S.: k. 204-205, 220; zeznania M. S. (2): k. 208-209, 223; częściowo wyjaśnienia W. Ć.: k. 552; paragony: k. 4, 213-214; protokół oględzin drukarki fiskalnej z 19.I.2016r.: k. 12-14 (materiał poglądowy: k. 38-40), k. 57-60 (wydruki transakcji dotyczących alkoholu: k. 61-103), k. 123; raporty sprzedaży: 236, 311-435; opinia biegłego z zakresu rachunkowości i informatyki: k. 299-303;

Na terenie stacji paliw w W. w dniu 19 stycznia 2016r. zabezpieczono:

1.  23 sztuki zgrzewek po cztery sztuki piwa marki T., w aluminiowych puszkach o pojemności każda 0,5 l,

2.  23 sztuki zgrzewek po cztery sztuki piwa marki Ż., w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

3.  6 sztuk puszek piwa marki Ż. o pojemności każda 0,5 l,

4.  3 sztuki zgrzewek po cztery sztuki piwa marki R.’s, w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

5.  6 sztuk puszek piwa marki R.’s o pojemności każda 0,5 l – jabłko i trawa cytrynowa,

6.  2 sztuki zgrzewek po sześć sztuki piwa marki L. P., w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

7.  1 sztuka zgrzewki po cztery sztuki piwa marki L. P., w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

8.  5 sztuk puszek piwa marki L. P. o pojemności każda 0,5 l,

9.  1 sztuka zgrzewki po cztery sztuki piwa marki O. (...), w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

10.  5 sztuk puszek piwa marki O. (...) o pojemności każda 0,5 l,

11.  3 sztuki zgrzewek po cztery sztuki piwa marki K. (...), w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

12.  5 sztuk puszek piwa marki K. (...), w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

13.  5 sztuk zgrzewek po cztery sztuki piwa marki Ż. (...), w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

14.  5 sztuk puszek piwa marki Ż. (...), o pojemności każda 0,5 l,

15.  11 sztuk zgrzewek po cztery sztuki piwa marki H. (...), w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

16.  76 sztuk puszek piwa marki K. (...), o pojemności każda 0,5 l,

17.  11 sztuk puszek piwa marki H. (...), w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

18.  2 sztuki zgrzewek po cztery sztuki piwa marki T. (...), w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

19.  12 sztuk puszek piwa marki T. (...), w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

20.  77 sztuk piwa marki H. (...), w butelkach szklanych o pojemności każda 0,5 l, w 4 zielonych transporterach na butelki z opisem C. Polska,

21.  75 sztuk piwa marki T. (...), w butelkach szklanych o pojemności każda 0,5 l, w 4 czerwonych transporterach na butelki z opisem T.,

22.  29 sztuk piwa marki Ż. (...), w butelkach szklanych o pojemności każda 0,5 l, w 2 czerwonych transporterach na butelki z opisem Ż.,

23.  16 sztuk piwa marki K. (...), w butelkach szklanych o pojemności każda 0,5 l, w 1 transporterze na butelki koloru zielonego,

24.  15 sztuk piwa marki EB P., w butelkach szklanych o pojemności każda 0,5 l,

25.  70 sztuk piwa marki Ż., w butelkach szklanych o pojemności każda 0,5 l, w 3 transporterach na butelki koloru zielonego,

26.  23 sztuki piwa marki L. P., w butelkach o pojemności każda 0,5 l,

27.  20 sztuk piwa marki L. P., w butelkach szklanych o pojemności każda 0,5 l, w 2 transporterach na butelki koloru zielonego,

28.  18 sztuk piwa marki W. (...), w butelkach szklanych o pojemności każda 0,5 l, w 1 transporterze na butelki koloru zielonego,

29.  11 sztuk piwa marki W. (...), w butelkach szklanych o pojemności każda 0,5 l.

Część spośród opisanego wyżej piwa znajdowała się w ogólnodostępnej części sklepu, część zaś na zapleczu.

Dowody:

Protokół przeszukania z 19.I.2016r.: k. 5-11 ( materiał poglądowy: k. 29-33); protokół oględzin: k. 42-43;

Na terenie stacji paliw w W. w dniu 11 kwietnia 2016r. zabezpieczono:

1.  51 sztuk piwa marki H., w butelkach o pojemności każda 0,5 l, w 3 transporterach (2 z napisem O. i 1 z napisem Ż.), 12 sztuki zgrzewek po cztery sztuki piwa marki H., w puszkach o pojemności każda 0,5 l i 1 puszka luzem,

2.  40 sztuki piwa marki Ż., w butelkach o pojemności każda 0,5 l, w 2 transporterach, 3 butelki luzem, oraz 16 sztuk zgrzewek puszek piwa po cztery sztuki, 1 sztuka puszki luzem,

3.  2 sztuki zgrzewek po cztery sztuki piwa marki R.’s, w puszkach o pojemności każda 0,5 l, 3 puszki luzem (o smaku jabłko), 3 sztuki zgrzewek po cztery sztuki (o smaku żurawina),

4.  7 sztuk piwa marki W. (...), w butelkach o pojemności każda 0,5 l, w transporterze z napisem T.,

5.  29 sztuk piwa marki Ż., w butelkach o pojemności każda 0,5 l, w transporterze z napisem żywiec, 4 sztuki puszek, pakowanych po 4 sztuki, luzem 2 sztuki puszek,

6.  19 sztuk piwa marki K., w butelkach o pojemności każda 0,5 l, w transporterze z napisem O., 9 sztuk zgrzewek, po cztery puszki, 2 puszki luzem,

7.  27 sztuk piwa marki L., w butelkach o pojemności każda 0,5 l, w 2 transporterach z opisem Piwo jasne pełne, 2 zgrzewki puszek, po 6 sztuk, 3 puszki luzem,

8.  6 sztuk piwa marki T., w puszkach o pojemności każda 0,5 l,

9.  2 sztuki zgrzewek po 24 sztuki piwa marki K., w puszkach o pojemności każda 0,5 l, 8 puszek luzem,

10.  17 sztuk zgrzewek piwa marki EB, w butelkach o pojemności każda 0,5 l, w transporterze opisanym J. strona piwa,

11.  60 sztuk piwa marki T., w butelkach o pojemności każda 0,5 l, w 3 transporterach z napisem T., 22 zgrzewki po 4 puszki, 1 puszka luzem,

12.  2 sztuki piwa marki O. (...), w puszkach o pojemności każda 0,5 l.

Część spośród opisanego wyżej piwa znajdowała się w ogólnodostępnej części sklepu, część zaś na zapleczu.

Dowody:

Protokół zatrzymania rzeczy z 11.IV.2016r.: k. 114-117 (materiał poglądowy: k. 144-156); protokół oględzin: k. 135-139;

Na terenie stacji paliw w W. w dniu 27 czerwca 2016r. zabezpieczono:

1.  20 puszek piwa marki H., o pojemności każda 0,5 l,

2.  1 puszkę piwa marki R.’s, o pojemności 0,5 l,

3.  13 puszek piwa marki O., o pojemności każda 0,5 l,

4.  16 puszek piwa marki T., o pojemności każda 0,5 l,

5.  15 puszek piwa marki K., o pojemności każda 0,5 l,

6.  10 puszek piwa marki Ż., o pojemności każda 0,5 l,

7.  10 puszek piwa marki L., o pojemności każda 0,5 l,

8.  32 puszki piwa marki Ż., o pojemności każda 0,5 l,

9.  21 puszek piwa marki T., o pojemności każda 0,5 l,

10.  70 puszek piwa marki K., o pojemności każda 0,5 l,

11.  13 butelek piwa marki L., o pojemności każda 0,5 l,

12.  43 butelki piwa marki Ż., o pojemności każda 0,5 l,

13.  28 butelek piwa marki T., o pojemności każda 0,5 l,

14.  36 butelek piwa marki Ż., o pojemności każda 0,5 l,

15.  26 butelek piwa marki K., o pojemności każda 0,5 l,

16.  25 butelek piwa marki H., o pojemności każda 0,5 l,

17.  8 butelek piwa marki EB, o pojemności każda 0,5 l.

Dowody:

protokół zatrzymania rzeczy z 27.VI.2016r.: k. 227-229 (materiał poglądowy: k. 256-271); protokół oględzin: k. 230-231;

W dniu 30 czerwca 2016r. zostało wydane zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych dla (...) sp. z o.o., stworzonej przez W. Ć.. Do wniosku o wydanie tego zezwolenia została dołączono umowa dzierżawy lokalu użytkowego w W., zawarta z A. Ć. jako wydzierżawiającą i spółki (...) jako dzierżawcą.

Dowody:

wyjaśnienia W. Ć.: k. 552; pismo UG w C.: k. 248; odpis KRS: k. 249-251; umowa dzierżawy: k. 252-253;

W. Ć. nie wykazuje zaburzeń psychotycznych, nie jest upośledzony umysłowo. Stwierdzono u niego istnienie nieprawidłowej osobowości.

Dowody:

opinia biegłych lekarzy psychiatrów: k. 465-466

W. Ć. po postawieniu mu zarzutu nie odniósł się do jego treści (k. 459).

Przed Sądem oskażony „nie bardzo” przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, odmówił składania wyjaśnień, dodając, że pomagał żonie przy prowadzeniu stacji (k. 538).

Przed zamknięciem przewodu sądowego W. Ć. wyjaśnił (k. 552), odpowiadając na pytania obrońcy, że kupili stację z żoną w 2012r., R. oddał im ją w 2014r., na stacji u R. było piwo, on też miał załatwić koncesję na piwo i dał mu numer telefonu do hurtowni. Oskarżony stwierdził, że kiedy żona miała problemy zdrowotne on zajmował się stacją. Wg niego R. chce mu zaszkodzić. W. Ć. podał, że piwo mogło być sprzedawane na stacji, ale poza jego wiedzą, zaraz potem stwierdził jednak, że czasami przywoził sam piwo na stację, gdy nie zdążyli go dowieźć z hurtowni, on jednak nie miał świadomości, co schodzi na stacji. Oskarżony wyjaśnił, że problem koncesji wyszedł przy pierwszym nalocie, w lutym 2016r., potem były kolejne w marcu i czerwcu 2016r. W. Ć. stwierdził, że nie udało się uzyskać koncesji na firmę (...), bo nie było odbioru budynku stacji, dlatego też stworzył nowy podmiot, który wynająłby budynek, dlatego stworzył spółkę (...), dostał koncesję i kupował piwo, żeby je sprzedawać jako PKN O.. Oskarżony podał, że nie był właścicielem butelek i transporterów, które były wypożyczone. W. Ć. stwierdził, że po pierwszym nalocie zakazał sprzedaży piwa.

Wyjaśnienia oskarżonego są zmienne i chaotyczne. Dlatego też Sąd dał im wiarę tylko częściowo, w zakresie w jakim potwierdził on fakt sprzedaży alkoholu na stacji bez koncesji, a także faktyczne zajmowanie się przez niego stacją należącą do żony oskarżonego, a także czas w jakim żona nabyła stację. Oskarżony od początku prowadzenia stacji przez jego żonę miał świadomość braku koncesji, skoro podał, że sprawą jej załatwienia miał zająć się A. R., dlatego też zupełnie niezrozumiałe są jego wyjaśnienia, gdy podał, że brak koncesji „wyszedł” przy pierwszej kontroli. W. Ć. miał także świadomość, że na stacji jest sprzedawane piwo, skoro wiedział, że jest dowożone z hurtowni, a nawet sam je z niej przywoził. Relacja oskarżonego, który twierdził, że nie wiedział jakimi rzeczami handluje się na stacji, w sytuacji gdy jak wynika z zeznań świadków, zajmował się jej bieżącym funkcjonowaniem, a także dokumentacją dotyczącą obrotu piwa, a wreszcie faktem znajdowania się dużej ilości tego alkoholu na stacji (zarówno w części ogólnodostępnej jak i na zapleczu), jest niewiarygodna. Ponowne pojawienie się piwa na stacji, po dwóch nalotach, w połączeniu z zeznaniami świadków, twierdzących, że oskarżony nakazywał sprzedaż tego alkoholu po każdym nalocie, nawet bez rejestrowania transakcji w kasie fiskalnej, czyni niewiarygodnymi wyjaśnienia W. Ć. w zakresie twierdzeń dotyczących zakazu sprzedaży alkoholu, jaki miał wydać, po pierwszym nalocie.

K. W., przypadkowa klientka stacji, potwierdziła nabycie piwa na stacji w W.. W takim też zakresie jej relacja, jako wiarygodna stała się podstawą dla dokonanych wyżej ustaleń faktycznych.

A. D., funkcjonariusz (...), w swoich zeznaniach odniósł się do braku posiadania koncesji na sprzedaż alkoholu, przez właściciela stacji paliw w W.. Sąd dał wiarę jego zeznaniom i wykorzystał je przy dokonywaniu ustaleń faktycznych. Podobnie Sąd ocenił i wykorzystał zeznania G. M., z Urzędu Gminy w C..

M. S. (1), pracownik stacji paliw, w swoich pierwszych zeznaniach (k. 17-18) podał kiedy nastąpiła zmiana właściciela stacji, wskazał także, że codzienną działalnością stacji kierował W. Ć., którego określał w zeznaniach mianem szefa. Świadek ten zeznał przy tym, że od początku w ofercie sprzedażowej stacji było piwo, zaś W. Ć. mówił mu, by prowadził jego sprzedaż. M. S. (1) zeznał przy tym, że po kolejnych zatrzymaniach piwa, ponownie pojawiało się ono na stacji, które później było sprzedawane bez wprowadzania do kasy fiskalnej, co miało być pomysłem oskarżonego. Relacja ta jest wiarygodna i stała się podstawą poczynienia istotnych ustaleń faktycznych. Podobnie Sąd ocenił i wykorzystał zeznania J. K., który opisał zachowanie oskarżonego po jednej z kontroli, kiedy to pomimo zatrzymania piwa, ponownie je sprowadził i nakazał jego sprzedaż.

A. Ć. w swoich zeznaniach opisała zakres prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w tym na stacji paliw w W., potwierdziła przy tym, że nie posiadała, ani nie starała się o koncesję na sprzedaż alkoholu. W związku z tym, że świadek odmówiła odpowiedzi na kluczowe pytania dotyczące roli jaką w firmie pełnił jej mąż, czyli oskarżony W. Ć., Sąd tylko w powyższym zakresie wykorzystał jej zeznania przy dokonywaniu ustaleń faktycznych, były one zbieżne z szeregiem innych dowodów.

A. R., poprzedni właściciel stacji w swoich zeznaniach opisał okoliczności jej sprzedaży A. Ć., wskazał także, że po transakcji miał udostępnione na stacji pomieszczenie, z którego korzystał, w tym czasie widział, że stacją zajmuje się W. Ć., a także, że jest na niej sprzedawane piwo. W takim zakresie, jako wiarygodne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, jego zeznania zostały wykorzystane przy dokonywaniu ustaleń faktycznych. Oceny tej nie zmienia spór istniejący między świadkiem a oskarżonym, relacja A. R. w zakresie dotyczącym zarzutu postawionego oskarżonemu w tej sprawie odnosi się bowiem do okoliczności wynikających także z innych dowodów.

K. S., przedsiębiorca zajmujący się hurtową sprzedażą alkoholu, potwierdził, że sprzedawał piwo dla stacji w W. w okresie objętym zarzutem, co potwierdzają przedłożone przez niego faktury. Sąd uznał jego zeznania za wiarygodne i posłużył się nimi przy dokonywaniu ustaleń faktycznych. Podobnie Sąd ocenił i wykorzystał zeznania M. S. (2). Świadkowie ci rozpoznali także oskarżonego, jako osobę, która kupowała u nich piwo dla stacji w W..

W toku postępowania powołano biegłego z zakresu rachunkowości i informatyki, który na podstawie danych znajdujących się na zabezpieczonych nośnikach elektronicznych, potwierdził, że na stacji w W. sprzedawano piwo. Opinia ta, w ocenie Sadu, jest jasna, pełna i rzetelna, dlatego też należało podzielić jej wnioski i wykorzystać je przy dokonywaniu ustaleń faktycznych.

Podobnie Sąd ocenił i wykorzystał opinię biegłych lekarzy psychiatrów, który badali oskarżonego ambulatoryjnie.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd wykorzystał także: paragony, protokoły przeszukań, oględzin, informację z Urzędu Gminy w C., danych dotyczących sprzedaży piwa, dokumentację związaną z zezwoleniem na sprzedaż alkoholu dla spółki (...).

Sąd zważył co następuje.

Ustalony w niniejszej sprawie stan faktyczny nie pozostawia wątpliwości, że oskarżony W. Ć. był osobą faktycznie zarządzającą działalnością gospodarczą swojej żony: Woj M. Ć., w W. 52, był więc kierownikiem tego zakładu handlowego. Pełniąc tę funkcję dopuścił, w okresie od 1 listopada 2014r. do 27 czerwca 2016r., do sprzedaży przez pracowników firmy (...) piwa bez wymaganego pozwolenia. Zachowanie to było realizacją z góry powziętego zamiaru, o czym świadczy to, że po kolejnych kontrolach, od razu piwo wracało do sprzedaży, zaś jego sprowadzaniem do stacji zajmował się osobiście oskarżony. Sprzedaże piwa, na przestrzeni opisanego wyżej czasu, odbywała się przy tym w krótkich odstępach czasu. Dopuszczenie do takiej sprzedaży stanowiło więc czyn ciągły. Zachowanie oskarżonego było przy tym zawinione i społecznie szkodliwe w stopniu przekraczającym znikomość. W. Ć. jest osobą dorosłą, zdolną do ponoszenia winy, stwierdzona u niego nieprawidłowa osobowość, nie wpływa na jego poczytalność. Swoim czynem godził on w zdrowie publiczne, gdyż dopuścił do sprzedaży alkoholu, na szeroką skalę (co wynika z ilości zatrzymanego piwa), bez wymaganego zezwolenia. Tym samym dopuścił się on przestępstwa z art. 43 ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zw. z art. 12 kk.

Uznając oskarżonego winnym Sąd wymierzył mu karę 300 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 10 zł. Za taką wysokością jednej stawki przemawiała sytuacja majątkowa oskarżonego, który nie pracuje, utrzymuje się z zasiłku, nie ma majątku, ma na utrzymaniu żonę (także niepracującą) i 5 małoletnich dzieci (k. 551). Wymierzając taką karę Sąd miał na względzie zarówno okoliczności łagodzące jak i obciążające. Do tych pierwszych należy zaliczyć przyznanie się do winy (choć miało ono dość niejednoznaczną postać). Okolicznością obciążającą jest to, że oskarżony, po dwóch kontrolach, w trakcie których zabezpieczano piwo, ponownie dopuszczał do jego sprzedaży. Biorąc te okoliczności pod uwagę, Sąd uznał, że karą sprawiedliwą będzie kara 300 stawek dziennych grzywny. Będzie ona realną dolegliwością dla oskarżonego, która pozwoli mu zrozumieć nie tylko nieopłacalność, ale przede wszystkim naganność własnego postępowania. Informacja o tym wyroku dotrze także do najbliższego otoczenia oskarżonego, a przez to przyczyni się do kształtowania świadomości prawnej tej części społeczeństwa, zwłaszcza w zakresie konieczności przestrzegania zasad handlu alkoholem przez przedsiębiorców. Dolegliwość tej kary nie przekracza stopnia winy i jest adekwatna do wagi czynu.

Sąd zasądził od oskarżonego W. Ć. kwotę 500 zł na rzecz Skarbu Państwa, tytułem częściowych kosztów sądowych, zwalniając go od ich ponoszenia w pozostałym zakresie. Za takim zwolnieniem przemawia opisana wyżej sytuacja materialna oskarżonego, a także konieczność wykonania kary grzywny. Tym samym obciążanie oskarżonego kosztami sądowymi w całości byłoby dla niego, a zwłaszcza dla jego dzieci i żony, zbyt uciążliwe.

Oskarżony był reprezentowany w toku postępowania sądowego przez obrońcę z urzędu adw. J. G., koszty tak udzielonej pomocy prawnej nie zostały opłacone. Dlatego też Sąd zasądził od Skarbu Państwa na jej rzecz kwotę 826,56 zł, w tym kwotę 154,56 zł tytułem podatku VAT.