Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Dorota Scott - Sienkiel

Protokolant – st. sekr. sąd. Danuta Betlej

w obecności Prokuratora -------------------

przy udziale oskarżyciela publicznego Naczelnika (...) Urzędu

Celno-Skarbowego w O.

po rozpoznaniu w dniach 25.09.2017 r., 12.02.2018r., 23.04.2018r. na rozprawie

sprawy A. G. (1) z d. G.

urodzonej (...) w O.

córki B. i R. z d. M.

oskarżonej o to, że: będąc Prezesem Zarządu tj. osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i finansowe (...) sp. z. o.o. z siedzibą w O., poprzez swoje działanie polegające na zawarciu umowy o dzierżawę powierzchni w lokalu bez nazwy mieszczącym się przy ulicy (...) w W. celem organizowania w nim gier na automacie w dniu 19 września 2016 r. urządzała bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym tj. w ww. lokalu gry na automacie o nazwie: A. G. (2) nr (...) naruszając dyspozycję określoną w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 oraz w art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j Dz.U.2016, poz. 471)

tj. o czyn z art. 107 §1 kks w zw. z art. 9 §3 kks

1.  Oskarżoną A. G. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 107 §1 kks w zw. z art. 23 §1 i 3 kks skazuje ją na karę grzywny w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 80,00 (osiemdziesiąt) złotych.

2.  Na podstawie art. 30 §5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa automatu do gier A. G. (2) nr (...) oraz środków pieniężnych w kwocie 1710,00 (jeden tysiąc siedemset dziesięć) złotych.

3.  Zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 800,00 (osiemset) złotych tytułem opłaty i pozostałe koszty sądowe w kwocie 2384,00 (dwa tysiące trzysta osiemdziesiąt cztery) złotych.

Sygn. akt VK 99/17

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Czeska firma (...) s.r.o. mająca swoją siedzibę w P. zwróciła się do Instytutu (...) w W. celem przeprowadzenia badań urządzenia komputerowego Q. pod kątem tego, czy udostępniane na automacie gry pod ogólną nazwą Konkursy (...) (KWP) zawierają element losowości. Instytut (...) posiadał upoważnienie Ministra Finansów do badań technicznych automatów i urządzeń do gier (upoważnienie z dnia 6 października 2014r., k. 287). W wyniku przeprowadzonych badań Instytut wydał w dniu 5 sierpnia 2016r. opinię techniczną o numerze (...) z wynikiem negatywnym stwierdzając, że oprogramowanie nie ma charakteru losowego, zaś wyniki z uzyskiwanych odpowiedzi na zadane pytanie nie zależą od przypadku, lecz od wiedzy uczestnika konkursu i udzielenia poprawnej odpowiedzi w odpowiednim czasie (opinia, k.129-130, zeznania R. F., k. 142-144, 362, protokół z badań, k. 415-422).

A. G. (1) została ustanowiona Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. w dniu 7 lipca 2016r. Zanim zaczęła pełnić funkcję Prezesa zajmowała się prowadzeniem dokumentacji rachunkowej P. D., P. B. oraz T. W., którzy prowadzili działalność związaną z urządzaniem nielegalnych gier na automatach i którym urzędy celne na terenie całego kraju wielokrotnie w latach 2013-2015 stawiały zarzuty za czyny z art. 107§1 kks (wydruki aktywnych dokumentacji rachunkowych podmiotu, lista spraw, k. 213-217).

W dniu 26 sierpnia 2016r. oskarżona jako Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. podpisała z właścicielem lokalu znajdującym się przy ul. (...) w W.- W. T. umowę dzierżawy powierzchni lokalu celem umieszczenia w nim urządzenia o nazwie Q.. W wykonaniu umowy w lokalu stanęło urządzenie elektroniczne Q. A. G. (2) nr (...) (ramowa umowa dzierżawy powierzchni, k. 72-75, zeznania W. T., k. 362v).

W dniu 19 września 2016r. pracownicy Służby Celnej wykonywali obowiązki służbowe na terenie W.. Około godz. 14.30 weszli do lokalu przy ul. (...), gdzie zauważyli Q., pod względem wizualnym i konstrukcyjnym przypominający urządzenia wykorzystywane do organizowania gier hazardowych. W lokalu zastano jedną osobę grającą na automacie- A. C. (1). W związku z powziętym podejrzeniem, że może stanowić przedmiot przestępstwa karnego skarbowego z art. 107§1 kks, postanowili przeprowadzić oględziny urządzenia oraz eksperyment procesowy polegający na odtworzeniu gry na automacie celem ustalenia zasad gry. Po wykonaniu tych czynności stwierdzono, że: 1) przedmiotowy automat jest urządzeniem komputerowym 2) prowadzone na nim gry są grami o wygrane pieniężne 3) zawierają element losowości (wraz z uruchomieniem bębnów automat generował pytania, które podczas eksperymentu można było pominąć, nie udzielając na nie odpowiedzi 4) automat wypłaca wygrane pieniężne. Po stwierdzeniu, że gra zawiera element losowości, automat zatrzymano (protokół przeszukania, k. 11-13, protokół z przebiegu przeprowadzonego w drodze eksperymentu procesowego doświadczenia odtworzenia przebiegu gry na automacie, k. 14-16, protokół oględzin rzeczy wraz z dokumentacją fotograficzną, k. 19-23, zeznania B. W., k. 68-69, 361-362).

Jak wynika z akt sprawy, w dacie 19 września 2016 r., będącej datą dokonania przez funkcjonariuszy celnych kontroli, (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna gry, jak również nie posiadał zezwolenia na prowadzenie gier poza kasynem gry.

Oskarżona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu wywodząc, że gry prowadzone na Q. nie zawierają elementu losowości. Wyjaśniła, że Q. został przed wprowadzeniem na rynek polski zweryfikowany przez programistów i informatyków producenta jako urządzenie quiz, nie mieszczące się w katalogu gier polskiej ustawy o grach hazardowych. Powołała się na opinię techniczną nr (...) z dnia 5 sierpnia 2016r. wydaną przez Instytut (...) z siedzibą w W. (k. 129-130)- jednostki badającej upoważnionej przez Ministra Finansów, z której wynikało, że programy KWP na quizomatach umożliwiają uczestnikowi konkursu uzyskanie nagrody wyłącznie na podstawie jego wiedzy. Uzyskanie nagrody nie zależy od przypadku. Oskarżona podkreśliła, że uczestnictwo w grze- konkurs wiedzy powszechnej (KWP) wymaga zaakceptowania i zatwierdzenia regulaminu przez uczestnika, bez tego etapu udział w grze nie jest możliwy. Regulamin zaś wskazuje, że uczestnik decyduje o przebiegu KWP oraz czasie jego trwania. KWP są odpłatne, polegają na zadawaniu pytań rożnej trudności i przyznaniu nagród o różnej wartości adekwatnej do stopnia trudności pytań. Uczestnik ma do dyspozycji encyklopedię oraz w trakcie odpowiedzi na pytanie w czasie 180 sekund może skorzystać z podpowiedzi. Uczestnik w każdym czasie może powrócić do regulaminu, w każdym czasie ukończyć konkurs i tylko uczestnik ma wpływ na KWP. Zastosowana w KWP wizualizacja w postaci obrazów, podobnych do wizualizacji wykorzystywanych do automatów do gier hazardowych, zdaniem oskarżonej, jest elementem niezależnym mającym charakter marketingowy i nie wpływa na wynik konkursu. W dniu 8 listopada 2016r. na zlecenie obrońcy została sporządzona opinia przez (...) w przedmiocie prawnej oceny KWP organizowanych i prowadzonych z wykorzystaniem urządzeń typu Q. w świetle przepisów ustawy o grach hazardowych, z której wynika, że KWP jest quizem o charakterze wiedzowym, nielosowym (k. 120-128). Wynik KWP w całości i wyłącznie jest uzależniony od wiedzy jego uczestnika, nie od przypadku. Taki stan wyklucza uznanie konkursu za grę losową. Z tego względu KWP nie stanowi gry na automatach, nie może być uznany za grę hazardową w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Sporządzenie kolejnej opinii zostało zlecone profesorowi R. Z., który podzielił powyższe stanowisko (opinia z dnia 2 listopada 2016r., 116-119). W ocenie oskarżonej KWP ma podobny charakter do konkursów typu „Milionerzy”, „Milion w rozumie” lub „Krzyżówka z nagrodą”, „Jaka to melodia”. Podobieństwo do urządzeń hazardowych ma jedynie cel marketingowy, jest chwytem reklamowym, który stosuje wiele firm funkcjonujących na rynku. Oskarżona powołała się także na audyt urządzenia A. Q. sporządzony przez firmę (...) Sp. z o.o. na zlecenie obrońcy (audyt, k. 311-320, wyjaśnienia oskarżonej, k. 94-96, 470-471).

Reasumując treść wyjaśnień oskarżonej, należy stwierdzić, że zmierzała ona do wykazania, iż swoim zachowaniem nie wyczerpała znamion przestępstwa z art. 107§1 kks w zw. z art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy o grach losowych, gdyż po pierwsze -gry, które urządzała na automatach Q. nie miały charakteru losowości, po drugie – dysponując opinią Instytutu (...) nie działała w zamiarze popełnienia przestępstwa. Kwestie te zatem będą przedmiotem dalszych rozważań.

Artykuł 107 § 1 KKS penalizuje nielegalne urządzanie lub prowadzenie gier hazardowych. Pod pojęciem "urządzania" należy rozumieć m.in. wynajęcie i przystosowanie lokalu, organizowanie gry (Komentarz do Kodeksu karnego skarbowego, Wilk 2018, wyd. 4). Zgodnie z art. 1 ust 2 ustawy z dnia 19.11.2009r. o grach hazardowych (t.j. z 2018r. poz. 165) grami hazardowymi są gry losowe, zakłady wzajemne, gry w karty, gry na automatach. Grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzane przez sieć Internet o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości ( art. 2 ust 3 ugh). Ww. przepisy w zakresie w jakim mają zastosowanie w przedmiotowej sprawie, po wejściu z dniem 1 kwietnia 2017r. zmian do ustawy, pozostały niezmienione. Orzecznictwo sądowoadministracyjne pod rządami ustawy o grach i zakładach wzajemnych opracowało sposób pojmowania "gry losowej", który pozostał aktualny w odniesieniu do uregulowań ustawy o grach hazardowych (por. wyroki NSA z dnia 14 lipca 2014 r., sygn. akt II GSK 714/10, z dnia 30 września 2014 r., sygn. akt II GSK 1852/13, opubl. orzeczenia.nsa.gov.pl). W wyroku z dnia 5 maja 2007 r., sygn. akt II GSK 87/07, opubl. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wyrażony w art. 2 ust. 1 ugzw. warunek "przypadku", jaki wystąpić musi w grze losowej i to jedynie w "szczególności", a tym samym nie wyłącznie, dotyczyć musi wyniku gry. Jednocześnie zależność wyniku gry od przypadku - o którym mowa w przywołanym art. 2 ust. 1 ugh. - nie oznacza, iż wynik ten zależy tylko i wyłącznie od przypadku. Zasady gry mogą przewidywać dodatkowe warunki, które uczestnik postępowania musi spełnić. Do warunków takich w orzecznictwie zalicza się właśnie obowiązek udzielenia odpowiedzi na zadane pytania (por. wyroki NSA w sprawie II GSK 87/07, z dnia 5 maja 2003 r., sygn. akt II SA 2145/01, z dnia 6 grudnia 1999 r., sygn. akt II SA 1513/99, z dnia 18 maja 1999 r., sygn. akt II SA453/99). Tym samym, wprowadzenie dodatkowego wymogu udzielenia odpowiedzi na pytanie automatycznie nie przesądza, że gra nie ma charakteru gry losowej. Rozważenia w takiej sytuacji wymaga, czy wprowadzenie elementu wiedzy nie ma na celu jedynie stworzenia pozorów braku losowości, albowiem ostateczny wynik gry i tak nie jest determinowany posiadaniem przez jej uczestnika określonego rodzaju wiedzy (poziomem wiedzy), która podlega obiektywnej ocenie i weryfikacji i ma decydujący wpływ na rezultat konkurs, lecz uzależniony jest od przypadku – czynnika, na który uczestnik nie ma wpływu (por. wyrok NSA z dnia 4 grudnia 2014 r., II GSK 1296/13).

Jak wynika z opinii biegłego A. C. (2) gry urządzane na skontrolowanym urządzeniu zawierają element losowości. Biegły zwrócił uwagę, że urządzenie oferuje gry- wizualizacje video, które są komputerowymi emulacjami typowych gier hazardowych o charakterze losowym – gier typu (...) 3,4 i 5-cio bębnowych. Odpowiedzi na pytania ( o wartości równej jeden lub wynikającej z układu symboli uzyskanych na samoczynnie zatrzymujących się bębnach), które pojawiają się na zakończenie każdej wizualizacji można najwyżej potraktować jako formę wypłaty wygranej w grze- wizualizacji, oczywiście jeśli gracz na nie odpowiada. Udzielenie odpowiedzi bowiem nie jest warunkiem koniecznym do kontynuacji gry. Wizualizacja (jej wynik) i wartość pytania są ze sobą nierozerwalnie związane (są tożsame ze sobą). Algorytm gry traktuje je jako jedną wartość. Nie ma zależności między wartością pytania a jego stopniem trudności, powtarzające się pytania mogą mieć rożne wartości. Pytania są losowo dobierane przez algorytm gry, gracz nie ma żadnego wpływu na to, jakie pytanie pojawi się w kolejnej grze- wizualizacji i jaka będzie jego wartość (opinia, k. 77-86). Taki ocenę charakteru gier pod nazwą KWP urządzanych na automatach A. G. (2)/Q. podzielił Minister (...) i (...). Decyzją z dnia 30 grudnia 2016r. Nr PS3. (...).150.2016 rozstrzygnął, że są one grami na automatach w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych decyzja, k. 157-159). Sąd dał wiarę opinii, gdyż jest jasna, pełna, zawiera szczegółowe i zrozumiałe uzasadnienie wniosków. Szczegółowo wypunktowuje te elementy gry, które świadczą o losowym jej charakterze. W odróżnieniu do omawianej opinii biegły Z. S. (opinia, k. 433-444), który wyciągnął wniosek, iż urządzenie Q., na którym był odtwarzany KWP nie posiada cech automatu do gier losowych, zrobił to bez głębszej analizy, ograniczając się do prześledzenia zasad gry prowadzonej zgodnie z regulaminem. Możliwość prowadzenia gry w sposób szczególny, z pominięciem zasad określonych w regulaminie biegły skwitował tylko jednym zdaniem, że może sugerować podobieństwo do gry na automatach hazardowych i dawać podstawy do opinii negatywnych, kwalifikujących przebieg konkursu jako gry o charakterze losowym, a więc podlegającej ustawie o grach hazardowych. Tymczasem właśnie możliwość prowadzenia gry niezgodnie z regulaminem i jej wpływ na losowość powinna być poddana szczegółowej analizie. Stąd zarzut biegłego co do braku obiektywizmu przy przeprowadzaniu eksperymentu jest chybiony. Eksperyment miał za zadanie ustalenie, czy jest możliwość prowadzenie gry po wyeliminowaniu elementów wiedzy gracza i tej tezy dowiódł. Co więcej, słusznie oskarżyciel publiczny wytknął biegłemu błąd we wnioskowaniu, że dowodem na brak wpływu wizualizacji na przebieg konkursu jest możliwość jego prowadzenia bez wizualizacji. Tymczasem ze zrzutu ekranu z widokiem MENU wynika, że na badanym urządzeniu wyłączona była możliwość prowadzenia gry bez wizualizacji (k. 6 opinii). Należy się również zgodzić z oskarżycielem publicznym, że o losowym charakterze gry świadczy okoliczność, że po zamianie wszystkich pytań na jedno pytanie i skorzystaniu z przycisku POMOC, odpowiedź na pytanie nie wymaga posiadania wiedzy, bo odpowiedź jest sugerowana przez system. Mając na względzie powyższe uwagi Sąd pominął w ustalaniach faktycznych wnioski wynikające z opinii biegłego Z. S., nie dając jej wiary z powodu błędów w rozumowaniu, nieprzekonywującego uzasadnienia.

Odnosząc się do przedstawionej przez oskarżoną opinii (...) z dnia 8 listopada 2016 r. należy zauważyć, że została sporządzona przez podmiot, który miał uzasadnić z góry założone stanowisko, że KWP organizowany w użyciem Q. nie może być uznany za grę hazardową, z czego wynika, że urządzenie nie może zostać uznane za automat do gier w rozumieniu ugh. Ta sama bowiem kancelaria wystąpiła w trybie art. 2 ust. 6 ustawy o grach hazardowych do Ministra (...) i (...) o wydanie decyzji, że KWP nie posiada cech wskazanych w art. 2 ugh i nie stanowi gry losowej w rozumieniu ustawy (wniosek, k. 112-115). Jest to zatem pogląd wydany na potrzeby usankcjonowania już wcześniej podjętej działalności w zakresie urządzania gier na quizomatach. Podobnie należy ocenić dołączoną do akt opinię prof. dr hab. R. Z.. Zresztą obie opinie sporządzono na podstawie dokumentów i informacji uzyskanych od zleceniodawcy. Nie badano ani nie weryfikowano prawdziwości przedstawionego stanu faktycznego. Opinia prof. dr hab. R. Z. została nadto wydana wyłącznie na podstawie opisu producenta zasad KWP. Autor opinii nie dokonał oględzin urządzenia, nie przeprowadził konkursów próbnych. Z przywołanych względów wnioski zawarte w obu opiniach pozostają irrelewantne dla ustaleń i wniosków Sądu.

Audyt sporządzony przez firmę (...) Sp. z o.o. został przeprowadzony w celu ustalenia sposobu działania urządzenia, zabezpieczeń dostępu i bezpieczeństwa użytkownika i nie wniósł istotnych treści z punktu widzenia przedmiotowej sprawy.

Reasumując, należy stwierdzić, że materiał zgromadzony w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że ujawniony w przedmiotowym lokalu, w trakcie kontroli przeprowadzonej w dniu 19 września 2016 r. przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego, automat do gier o nazwie Q. A. G. (2) nr (...) jest urządzeniem elektronicznym korzystającym z sieci Internet, który realizuje wygrane pieniężne i oferuje gry zawierające element losowości, spełnia zatem ustawowe przesłanki nakazujące zaliczyć go do urządzeń, na których prowadzona jest gra w rozumieniu art. 2 ust. 3 ugh. Nadanie urządzeniu określonej nazwy, sugerującej inne przeznaczenie urządzenia, nie zmienia jego charakteru. Także fakt, że na urządzeniu można grać zgodnie z regulaminem nie ma znaczenia w sprawie niniejszej, skoro urządzenie to zostało tak skonstruowane, że umożliwia przeprowadzanie gier losowych w rozumieniu ustawy i gry te są rzeczywiście na nim przeprowadzane (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 2 lutego 2017r., III SA/Wr 1260/16).

Jeżeli chodzi o stronę podmiotową przestępstwa z art. 107§ kks obejmuje ona umyślność w obu postaciach zamiaru. Należy zwrócić uwagę, że służby celne na nowe zjawisko w przestrzeni publicznej w postaci urządzania gier na automatach nowego typu- Q. zareagowały błyskawicznie. Pierwsze kontrole odbyły się już w sierpniu 2016r. (z decyzji Ministra (...) i (...), k. 157-158, zestawienie listy spraw prowadzonych przez (...)- (...) Urząd Celno- Skarbowy w O., k. 201-202, odpis wyroku nakazowego SR w Ełku sygn. akt IIK 644/17, k. 496). Od samego początku ocena charakteru gier urządzanych na tych automatach budziła zastrzeżenia funkcjonariuszy celnych, którzy kolejno zatrzymywali automaty. Wiedza ta była znana oskarżonej, bo pełniła ona funkcję Prezesa Zarządu spółek H. Q., na których terenie działania te kontrole były przeprowadzane. Zatem od dnia pierwszej kontroli powinna powziąć wątpliwości co do legalności organizowania gier na Q.. O ile wcześniej mogło ją usprawiedliwiać zaufanie do rzetelności i prawdziwości opinii Instytutu (...), to po zakwestionowaniu jej ustaleń przez służby celne powinna zawiesić działalność w zakresie urządzania gier. Od tej bowiem chwili, co najmniej godziła się na to, że urządzając gry na urządzeniach typu Q. popełnia przestępstwo z art. 107§ kks. Wydaje się zresztą, że ze względu na skalę przedsięwzięcia, jego bezprecedensowy charakter, oskarżona już na etapie planowania powinna wystąpić w trybie art. 2 ust. 6 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych do ministra właściwego do spraw finansów publicznych o wydanie decyzji rozstrzygającej, czy oceniana gra jest grą na automatach w rozumieniu tej ustawy. Wszczynając takie postępowanie dopełniłaby wszelkiej staranności wymaganej w danej sytuacji. Tym bardziej, że współpracując wcześniej z P. D., P. B. oraz T. W. była wtajemniczona w kulisy postępowań karno- skarbowych prowadzonych przeciwko wymienionym z art. 107§1 kks i to powinno ją skłonić do uzyskania jednoznacznej opinii ze strony organów państwa, które objęte kontrolą sądów administracyjnych mają w tej sprawie decydujący głos.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że oskarżona swoim zachowaniem wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 107§1 kks, gdyż urządzała jako osoba odpowiedzialna za sprawy gospodarcze i finansowe Spółki z o.o. (...) z siedzibą w O. bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nieprzeznaczonym gry na automacie naruszając dyspozycje określone w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 oraz w art. 23a ustawy o grach hazardowych. Cytowane przepisy ustawy stanowią o tym, że działalność w zakresie gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry i to na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu. Automaty do gier mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celno-skarbowego.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze okoliczność, że na dzień popełnienia czynu, oskarżona była niekarana (karta karna, k. 464-466) oraz, że w lokalu w W. urządzała gry na niewielką skalę i tylko w jednym dniu. Z drugiej strony trzeba było uwzględnić okoliczność, że przypisany oskarżonej czyn stanowił tylko fragment gospodarczego założenia spółki obejmującego swoim zasięgiem cały kraj. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia oskarżonej będzie kara grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych. Zdaniem Sądu kara ta spełni względem oskarżonej funkcję wychowawczą, a także prewencyjną. Przy ustalaniu stawki dziennej Sąd kierował się wskazaniami z art. 23§3 kks, tj. wziął pod uwagę dochody oskarżonej, jej warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Wprawdzie A. G. (1) pracuje jako księgowa z dochodami ok. 8.000 zł miesięcznie, lecz samotnie wychowuje dziecko, nadto na mocy kolejnych wyroków rosną jej zobowiązania finansowe względem Skarbu Państwa z tytułu grzywien i kosztów sądowych. Z tego względu Sąd określił wysokość stawki dziennej na kwotę 80 zł, bliską ustawowemu minimum.

Stosownie do art. 30§5 kks Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa automatu do gier A. G. (2) nr (...) oraz środków pieniężnych w kwocie 1.710 zł, które znajdowały się w zabezpieczonym w sprawie automacie (protokół oględzin rzeczy, k.137).

O kosztach orzeczono stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U. z 1983r., Nr 49, poz. 223) i art. 627 kpk w zw. z art. 113§1 kks. Na koszty sądowe złożyły się koszty doręczenia korespondencji (40 zł), opłaty za karty karne (90 zł), ryczałt za przechowanie przedmiotu (40 zł) oraz wynagrodzenie biegłego (2.214 zł).