Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Protokolant: Monika Machulec

w obecności Jędrzeja Gruszkowskiego Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Raciborzu

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2018 r.

sprawy: E. S. /S./

c. B. i T.

ur. (...) w R.

oskarżonej o przestępstwo z art. 284 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionych przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego i obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 18 grudnia 2017r. sygn. akt II K 595/17

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw.B. K. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych oraz 23% podatku VAT w kwocie 96,60 złotych (dziewięćdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt groszy), łącznie kwotę 516,60 złotych (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

III.  zasądza od oskarżyciela posiłkowego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 10 (dziesięć) złotych i obciąża go opłatą za II instancję w kwocie 60 (sześćdziesiąt) złotych,

IV.  zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 526,60 zł (pięćset dwadzieścia sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) i obciąża ją opłatą w kwocie 120 (sto dwadzieścia) złotych.

SSO Sławomir Klekocki

Sygn. akt V.2 Ka 177/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2017 r. Sąd Rejonowy w Raciborzu uznał E. S. za winną tego, że w dniu 07 listopada 2015r. do 09 czerwca 2017r. w S. dokonała przywłaszczenia mienia powierzonego w postaci samochodu ciężarowego marki V. (...) nr rej. (...) wartości 58.000zł, na który został udzielony kredyt niekonsumencki nr (...)- (...)- (...), którego wbrew obowiązkowi powstałemu w wyniku pozostawania przez nią w 25-dniowej zwłoce z zapłatą rat kredytu nie wydała, czym działała na szkodę (...) Bank (...) SA z siedzibą w W. , przyjmując, że popełniła je w okresie od 14.04.2017r. do dnia 09.06.2017r. i za to na podstawie art. 284 § 2 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk i art. 37a kk skazał ją na karę grzywny w ilości 60 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20zł.

Na podstawie art. 230 § 2 kpk orzekł zwrot dowodu rzeczowego w postaci samochodu ciężarowego marki V. (...) o nr rej. (...) pokrzywdzonemu (...) Bank (...) SA z siedzibą w W. uznając go za zbędny dla dalszego postępowania.

Na podstawie § 17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. K. kwotę 516,60zł w tym Vat tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu.

Na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci wydatków w wysokości 70zł i obciążył ją opłatą w kwocie 120zł.

Apelację od tego wyroku wnieśli obrońca oskarżonej E. S. oraz pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego.

Obrońca oskarżonej zaskarżył wyrok w całości i na podstawie art. 438 pkt 3 kpk zarzucił :

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść polegający na uznaniu, że oskarżona działała z zamiarem zatrzymania samochodu ciężarowego marki V. (...) o nr rej. (...) na własność bez żadnego tytułu dopuszczając się w ten sposób przestępstwa z art. 284 § 2 kk podczas, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżona swym zachowaniem nie wypełniła znamion przestępstwa z art. 284 § 2 kk m.in. poprzez to, iż nie miała zamiaru zatrzymania przedmiotowego pojazdu na własność, a tymczasowe niezwrócenie przedmiotu umowy leasingu wynikało jedynie z braku rozstrzygnięcia w kwestii zwrotu dofinansowania wynikającego z umowy z (...);

2.błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść polegający na uznaniu, że samo bezprawie zatrzymania rzeczy i używanie jej, nawet w celu osiągnięcia zysku, jeżeli nie towarzyszy mu zamiar pozbawienia własności tej rzeczy przez sprawcę stanowi przestępstwo przywłaszczenia. Musi bowiem towarzyszyć zamiar zatrzymania rzeczy dla siebie lub dla innej osoby.

W oparciu o w/w zarzuty obrońca oskarżonej wnosił o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonej względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. w oparciu o art. 438 pkt 1 kpk zaskarżył wyrok w zakresie braku rozstrzygnięcia o obowiązku naprawienia szkody.

Na zasadzie art. 427 § 1 kpk oraz art. 437 § 2 kpk wniósł o zmianę wyroku i orzeczenie na rzecz pokrzywdzonego (...) Bank (...) SA obowiązku naprawienia szkody, poprzez zwrot mienia ruchomego w postaci samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) ewentualnie , w sytuacji gdy zwrot ten nie okaże się możliwy – wnoszę o zapłatę na rzecz tego pokrzywdzonego kwoty 95.805,05zł która stanowi wartość szkody.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

obie apelacje nie zasługują na uwzględnienie. Jeżeli chodzi o apelację pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego jest ona bezzasadna. Jak wynika z przedłożonych przez oskarżoną dokumentów pokrzywdzony w dniu 12 października 2017 r. wniósł pozew o zapłatę w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lubin –Zachód w Lublinie. W dniu 12.10.2017 r. został wydany Nakaz Zapłaty w postępowaniu upominawczym sygn. akt VI Nc-e 1973090/17 w którym nakazano E. S. zapłacić pokrzywdzonemu kwotę 100.317,95 zł wraz z odsetkami. Zgodnie z treścią art. 415 § 1 kpk obowiązku naprawienia szkody nie orzeka się, jeżeli roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania. Skoro toczy się sprawa p-ko oskarżonej przed sądem cywilnym, to sąd rejonowy słusznie nie orzekł na podstawie art. 46 § 1 kk obowiązku naprawienia szkody.

Nie zasadna okazała się także apelacja obrońcy oskarżonej. . Podniesiony w apelacji zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku jest nie trafny. Tymczasem " zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku może okazać się trafnym tylko wówczas, gdy podnoszący go w apelacji zdoła wykazać sądowi orzekającemu w I instancji uchybienie przy ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegające na nieuwzględnieniu przy jej dokonywaniu - tak zasad logiki, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego, jak też całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności (art. 410 kpk). W sytuacji, w której takowych uchybień on nie wykazuje, poprzestając ( co jest bardzo częstym zjawiskiem ) na zaprezentowaniu własnej, nieliczącej się ( na ogół ) z wymogami tegoż art. 410 kpk, nie sposób uznać, że rzeczywiście Sąd I instancji dopuścił się przy wydaniu tego zaskarżonego orzeczenia tego rodzaju uchybienia." (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 27.04.2006 r. II AKa 80/06 Lex nr 183575). Sąd rejonowy w przedmiotowej sprawie wskazał dowody, na których oparł swoje ustalenia jednocześnie wskazując przesłanki , którymi się kierował odmawiając wiary dowodom przeciwnym przy czym dokonanych ustaleń dokonał zgodnie z zasadami swobodnej oceny dowodów. Obrona oskarżonej w swojej apelacji twierdzi, że oskarżona swoim zachowaniem nie wyczerpała znamion z art. 284 § 2 kk, albowiem nie chciała zatrzymać przedmiotowego samochodu. Jednak jak wynika z zebranego materiału dowodowego oskarżona w październiku 2015 r. nie uiściła płatności, a w dniu 7 listopada 2015 r. pozostawała w 25-cio dniowej zwłoce z zapłatą raty za samochód. Zgodnie z § 9 w dniu 3 lutego (...) Bank (...) S.A. wypowiedział oskarżonej umowę kredytu. Zostało wydane wezwanie do wydania pojazdu, którego oskarżona odmówiła przyjęcia. Pomimo późniejszych prób oskarżona nadal odmawiała wydania przedmiotowego samochodu i rozporządzała nim jak właściciel. W tych okolicznościach w ocenie Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości, iż zachowanie oskarżonej wyczerpało znamiona przypisanego jej czynu. Sąd rejonowy dokonał oceny dowodów zgromadzonych zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego w sposób bezstronny, nie przekraczając granic swobodnej oceny dowodów, a przy tym uwzględnił zasady doświadczenia życiowego, a swój pogląd na ostateczne wyniki przewodu sądowego przekonująco uzasadnił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Tym samym zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego mają w ocenie Sądu Okręgowego charakter czysto polemiczny i sprowadzają się do negowania właściwych ocen i ustaleń sądu, przeciwstawiając im własne oceny i wnioski, które w żadnym razie nie mogą podważyć trafności rozstrzygnięcia sądu rejonowego. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8.06.2004 r. sygn. II Aka 112/04 KZS 2004/7-8/6 "sama tylko możliwość przeciwstawienia ustaleniom dokonanym w zaskarżonym wyroku odmiennego poglądu uzasadnionego odpowiednio dobranym materiałem dowodowym nie świadczy, że dokonując tych ustaleń sąd popełnił błąd. Dla skuteczności zarzutu błędu niezbędne jest wykazanie nie tylko wadliwości ocen (wniosków wyprowadzonych przez sąd) ale i wykazanie konkretnych uchybień w ocenie materiału dowodowego jakich dopuścił się sąd". Ponieważ apelacja obrońcy oskarżonego skierowana jest co do całości orzeczenia, obowiązkiem Sądu Okręgowego jest również sprawdzenie, czy wymierzona oskarżonej kara nie jest rażąco surowa. Oskarżonej E. S. sąd rejonowy przy zastosowaniu art. 37 a kk wymierzył karę grzywny w ilości 60 stawek dziennych po 20 zł każda. Podkreślić należy, że przestępstwo z art. 284 § 2 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Wymierzona zatem kara grzywny jest karą łagodną. Dolegliwość tej kary zdaniem sądu odwoławczego nie przekracza stopnia winy oskarżonej i prawidłowo realizuje cele zapobiegawcze w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej. Z tych też względów nie uznając zasadności zarzutów apelacji obrońcy oskarżonej i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, nie podzielając przytoczone na ich poparcie argumentów Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. O kosztach sądowych orzeczono po myśli art. 636 § 1 kpk.

SSO Sławomir Klekocki