Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Patrycja Abel-Mordasewicz

Protokolant: st. sekr. sądowy Marzena Białocerkowiec

w obecności oskarżyciela publicznego: nie stawił się

po rozpoznaniu w dniach 26/02/2018 r., 09/04/2018r. sprawy

1. P. K. syna C. i W. z domu K., ur. (...) r. w Ł.,

oskarżonego o to, że:

I.Zajmując się sprawami gospodarczymi, a w szczególności finansowymi, jako Prezes Zarządu w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., realizując umowę dzierżawy powierzchni, zawartą z R. B. z PHU (...) z siedzibą w M., w dniu 24 października 2016 roku w M. w lokalu (...) przy ulicy (...), urządzał gry na automatach H. S. bez numeru, A. H. M. (...) Nr (...), StarGames bez numeru, dzierżawiąc część powierzchni lokalu pod instalację ww. automatów i eksploatując je w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia naruszając dyspozycję określoną w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 23 a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. 2016 r., poz. 471)

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

II.Zajmując się sprawami gospodarczymi, a w szczególności finansowymi, jako Prezes Zarządu w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., realizując umowę dzierżawy powierzchni, zawartą z R. B. z PHU (...) z siedzibą w M., w dniu 22 listopada 2016 roku w M. w lokalu (...) przy ulicy (...), urządzał gry na automatach H. S. bez numeru, A. H. M. (...) bez numeru, SilverShark bez numeru, dzierżawiąc część powierzchni lokalu pod instalację ww. automatów i eksploatując je w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia naruszając dyspozycję określoną w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 23 a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. 2016 r., poz. 471)

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

2.R. B. syna P. i M. z domu K., ur. (...) w W.,

oskarżonego o to, że:

I.realizując umowę dzierżawy powierzchni, zawartą z P. K. Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., w dniu 24 października 2016 roku w M. w lokalu (...) przy ulicy (...), urządzał gry na automatach H. S. bez numeru, A. H. M. (...) Nr (...), StarGames bez numeru, wydzierżawiając część powierzchni lokalu pod instalację ww. automatów i eksploatację ich w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia naruszając dyspozycję określoną w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 23 a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. 2016 r., poz. 471)

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

II.Realizując umowę dzierżawy powierzchni, zawartą z P. K. Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., w dniu 22 listopada 2016 roku w M. w lokalu (...) przy ulicy (...), urządzał gry na automatach H. S. bez numeru, A. H. M. (...) bez numeru, SilverShark bez numeru, wydzierżawiając część powierzchni lokalu pod instalację ww. automatów i eksploatację ich w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia naruszając dyspozycję określoną w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 23 a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. 2016 r., poz. 471)

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

O R Z E K A :

I. Oskarżonych P. K. i R. B. uniewinnia od popełnienia zarzucanych im czynów;

II. koszty procesu ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

P. K. stanął pod zarzutem tego, że zajmując się sprawami gospodarczymi, a w szczególności finansowymi, jako Prezes Zarządu w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., realizując umowę dzierżawy powierzchni, zawartą z R. B. z PHU (...) z siedzibą w M., w dniu 24 października 2016 roku w M. w lokalu (...) przy ulicy (...), urządzał gry na automatach H. S. bez numeru, A. H. M. (...) Nr (...), StarGames bez numeru, dzierżawiąc część powierzchni lokalu pod instalację ww. automatów i eksploatując je w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia naruszając dyspozycję określoną w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 23 a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. 2016 r., poz. 471) tj. o popełnienie przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks oraz o to, że zajmując się sprawami gospodarczymi, a w szczególności finansowymi, jako Prezes Zarządu w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., realizując umowę dzierżawy powierzchni, zawartą z R. B. z PHU (...) z siedzibą w M., w dniu 22 listopada 2016 roku w M. w lokalu (...) przy ulicy (...), urządzał gry na automatach H. S. bez numeru, A. H. M. (...) bez numeru, SilverShark bez numeru, dzierżawiąc część powierzchni lokalu pod instalację ww. automatów i eksploatując je w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia naruszając dyspozycję określoną w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 23 a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. 2016 r., poz. 471) tj. o popełnienie przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

R. B. stanął pod zarzutem tego, że realizując umowę dzierżawy powierzchni, zawartą z P. K., Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., w dniu 24 października 2016 roku w M. w lokalu (...) przy ulicy (...), urządzał gry na automatach H. S. bez numeru, A. H. M. (...) Nr (...), StarGames bez numeru, wydzierżawiając część powierzchni lokalu pod instalację ww. automatów i eksploatację ich w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia naruszając dyspozycję określoną w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 23 a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. 2016 r., poz. 471) tj. o popełnienie przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks oraz o to, że realizując umowę dzierżawy powierzchni, zawartą z P. K. Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., w dniu 22 listopada 2016 roku w M. w lokalu (...) przy ulicy (...), urządzał gry na automatach H. S. bez numeru, A. H. M. (...) bez numeru, SilverShark bez numeru, wydzierżawiając część powierzchni lokalu pod instalację ww. automatów i eksploatację ich w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia naruszając dyspozycję określoną w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 23 a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. 2016 r., poz. 471) tj. o popełnienie przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

P. K. jest Prezesem Zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., w związku z czym jest osobą uprawnioną do działania w imieniu spółki.

W dniu 03 czerwca 2015 roku PHU (...) zawarł umowę dzierżawy powierzchni w lokalu użytkowym z wydzierżawiającym (...) Spółka z o.o. z siedzibą w O. (d. umowa dzierżawy powierzchni w lokalu użytkowym k. 41). Przedmiotem umowy była dzierżawa miejsca w lokalu (...) przy ulicy (...) w M., o powierzchni 12 m2, na którym dzierżawca będzie prowadził działalność gospodarczą. Na mocy powyższej umowy do powyższego lokalu R. B. zostały wstawione automaty do gier. W imieniu spółki umowę te podpisał oskarżony P. K. jako prezes spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w O. (d. umowa dzierżawy powierzchni w lokalu użytkowym k. 41).

W dniu 24 października 2016 roku funkcjonariusze Urzędu Celnego w O. wykonywali obowiązki służbowe na terenie M. ukierunkowane na przestrzeganie przepisów regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych. W związku z charakterystycznym oznaczeniem udali się w tym celu do lokalu (...) położonego na ulicy (...). W lokalu tym ujawnili trzy automaty do gier H. (...) bez numeru, (...) H. (...) XXL nr (...), S. (...) bez numeru, które pod względem wizualnym i konstrukcyjnym przypominały urządzenia wykorzystywane do organizowania gier hazardowych (d. protokół oględzin automatów do gier k. 17-21). Funkcjonariusze przeprowadzili na powyższych urządzeniach w drodze eksperymentu procesowego doświadczenie polegające na ustaleniu przebiegu gry. Po przeprowadzonym eksperymencie funkcjonariusze ustalili, iż urządzenia te służą do prowadzenia gier o charakterze komercyjnym odpłatnym, a udostępniane na nim gry mają charakter losowy, co odpowiada definicji gier na automatach (d. protokół z przebiegu przeprowadzenia w drodze eksperymentu procesowego doświadczenia odtworzenia przebiegu gry na automacie k. 9-10).

Podobnie też w dniu 22 listopada 2016 roku funkcjonariusze Urzędu Celnego w O. wykonywali obowiązki służbowe na terenie M. i ponownie udali się do lokalu (...) położonego na ulicy (...). W lokalu tym ujawnili trzy automaty do gier H. (...) bez numeru, (...) H. (...) XXL nr (...) oraz Silver S. bez numeru, które pod względem wizualnym i konstrukcyjnym przypominały urządzenia wykorzystywane do organizowania gier hazardowych (d. protokół oględzin automatów do gier k. 17-21). Funkcjonariusze przeprowadzili na powyższych urządzeniach w drodze eksperymentu procesowego doświadczenie polegające na ustaleniu przebiegu gry. Po przeprowadzonym eksperymencie funkcjonariusze ustalili, iż urządzenia te służą do prowadzenia gier o charakterze komercyjnym odpłatnym, a udostępniane na nim gry mają charakter losowy, co odpowiada definicji gier na automatach (d. protokół przeszukania lokalu (...), spis i opis rzeczy k. 86, protokół oględzin miejsca k. 87-91, protokół z przebiegu przeprowadzenia w drodze eksperymentu procesowego doświadczenia odtworzenia przebiegu gry na automacie k. 78-79).

Oskarżony P. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż nie zrobił nic zakazanego prawem. Dodał, że spółka podejmując działalność sprawdziła, a w trakcie działalności utwierdzała się, że działalność nie jest zakazana, w związku z czym nie powinien mieć przedstawionych zarzutów. Nie rozumie powodów przedstawienia mu zarzutów (d. wyjaśnienia oskarżonego P. K. k. 202-203).

Oskarżony R. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że jego umowa z Panem P. K. obejmowała dzierżawę lokalu, na który pan P. prowadził własną działalność gospodarczą. Dodał, że nie miała nic wspólnego z jego działalnością. Nie interesował się tym co pan K. robi i w żaden sposób nie współpracował z P. K.. Dodał, że nie pamięta w jaki sposób nawiązał współpracę z panem K., najprawdopodobniej zgłosił się do niego w sprawie wydzierżawienia lokalu. Nie pamięta, w którym to było roku 2014 lub 2015. Umowę podpisywali wspólnie z panem P.. W momencie podpisywania umowy nie otrzymał dokumentów dotyczącej automatów. Nie rozmawiał na ten temat. W trakcie prowadzenia jego działalności na pewno pojawiła się taka rozmowa na temat Urzędu Celnego, chodziło o jakieś zatrzymania, chciał zaciągnąć informacji. Wcześniej też były zatrzymane automaty w tym lokalu. Nie pamięta czy po pierwszej sprawie wstawiono nowe automaty, nie pamięta z jakiego powodu został uniewinniony. Wydawało mu się to logiczne, jest tylko właścicielem lokalu. Z działalnością Pana P. nie ma nic wspólnego. Wyjaśnił nadto, że zna pana P. i pana K.. Zatrudniał ich w 2016 roku, a Pan A. P. jest dalej zatrudniony. Dodał, że ani on ani jego pracownicy nie obsługiwali tych automatów, mieli inne zadania. Dodał, że jedynie część lokalu była wydzierżawiona. W pozostałej części lokalu było biurko, toaleta dla pracowników, telewizor. Lokal był oznaczony napisem (...) ze względu na wcześniejszą nazwę i prowadzoną działalności. Wcześniej był to punkt gier na automatach o niskich wygranych, koncesjonowany, której był pracownikiem. Gdy zgłosił się pan P., nie zmieniali tego z uwagi na koszty. Dodał, że nie wiedział jaką działalność chce prowadzić Pan K.. Widział, że stoją tam automaty. Nie ma wiedzy na temat tego, czy urządzanie gier na automatach jest nielegalne. Wyjaśnił, że od około 14 lat zajmuje się branżą hazardową. Wcześniej serwisował automaty do gier dla firmy (...) z W.. Dodał, że po tej sprawie, w której został uniewinniony, nie zawierał nowej umowy dzierżawy. Nie pamięta czy te automaty zostały zabrane fizycznie z lokalu. Obecna sprawa jest kontynuacją sytuacji wcześniejszej. Pan P. wspominał mu, że automaty do niego wróciły. Stwierdził, że z jego uczestnictwa w branży i z rozmów z prawnikami wynikało, że przepisy są niejednoznaczne. Wie, że przepisy zmieniły się w 2009 roku, a potem były przepychanki z politykami. Nie przekazywał pieniędzy na wypłatę wygranych z automatów. W kasie pracownicy zawsze mieli pieniądze kasowe. Nie mieli kasy fiskalnej (d. wyjaśnienia oskarżonego R. B. k. 193, 292v-293).

Z punktu widzenia podstawy i istoty odpowiedzialności karnej oskarżonych istotne jest ustalenie zamiaru bezpośredniego lub ewentualnego prowadzenia przestępczej działalności, gdyż przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s. może być popełnione tylko wówczas, gdy sprawca działa umyślnie, a więc chce popełnić przestępstwo skarbowe albo przewidując, że go popełnia godzi się z tym. Zdaniem Sadu, w realiach niniejszej sprawy, nie sposób oskarżonym przypisać zamiaru popełnienia przestępstwa skarbowego w jakiejkolwiek z tych postaci.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że naczelne znaczenie dla oceny odpowiedzialności oskarżonych ma zatem kwestia strony podmiotowej zarzucanych im czynów. Podobnie ocena przepisu art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 roku o zmianie ustawy o grach hazardowych powinna być oceniana faktycznie w kontekście strony podmiotowej czynu zarzucanego oskarżonemu aktem oskarżenia. Te założenia muszą służyć właśnie ocenie strony podmiotowej działania oskarżonego, czyli jego zamiaru w rozumieniu art. 4 k.k.s. W konsekwencji i w realiach niniejszej sprawy, ocena zamiaru oskarżonych musi być poddana analizie w całym otoczeniu normatywnym, towarzyszącym temu zdarzeniu, w szczególności w kontekście art. 10 k.k.s.

Przepis art. 10 k.k.s. normuje kwestę błędu, co do okoliczności stanowiącej znamię, oraz co do bezprawności i karalności czynu. Jest oczywiste, że działanie w błędzie, co do okoliczności stanowiącej znamię czynu, wyłącza odpowiedzialność sprawcy czynu umyślnego. Błąd tego rodzaju niweczy umyślną stronę typu czynu zabronionego.

Nie budzi wątpliwości także, że wyłączenie winy przy błędzie, co do karalności jest wtedy, gdy błąd ten jest usprawiedliwiony, czyli zaistniał w sytuacji, w której oskarżonemu nie można zarzucić, że gdyby wykazał się należytą starannością, to rozpoznałby w sposób właściwy daną okoliczność.

W realiach niniejszej sprawy należy wskazać, że brak jest okoliczności pozwalających na uznanie, że oskarżeni P. K. i R. B. powinni mieć świadomość, że prowadzona przez nich działalność jest nielegalna. Oskarżony P. K. powoływał się interpretację przepisów prawnych dotyczącą urządzania gier hazardowych, a także orzeczenia wydane przez Sądy, organy prowadzące postępowania przygotowawcze. Podobną argumentację zaprezentował oskarżony R. B. stwierdzając, że wcześniej prowadzone przeciwko niemu sprawy zakończyły się jego uniewinnieniem. Od tego czasu nie zawierał żadnej nowej umowy dzierżawy z oskarżonym P. K., a obecna sprawa jest kontynuacją sytuacji wcześniejszej. Stwierdził, że P. K. wspominał mu, że automaty do niego wróciły. Stwierdził, że z jego uczestnictwa w branży i z rozmów z prawnikami wynikało, że przepisy są niejednoznaczne.

W tym miejscu należy wskazać, że istniały istotne wątpliwości i poważne kontrowersje związane nie tylko z problemem notyfikacji przepisów ustawy o grach hazardowych przez Komisję Europejską, jak również interpretacje art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 roku, zawierające przepis przejściowy, który zakładał obowiązek dostosowania się do wymogów określonych w ustawie zmienionej w art. 1. W doktrynie i orzecznictwie wielokrotnie wskazywano, że sens językowy można interpretować różnorako, tj. przyjmowano, że podmioty prowadzące działalność w zakresie gry na automatach mają czas do 01 lipca 2016 roku na uzyskanie koncesji, zezwolenia na umieszczenie automatów w kasynach gry, bez względu na to, czy dotychczasową działalność prowadziły zgodnie z przepisami ustawy, bądź też wskazywano, że okres dostosowawczy należy stosować jedynie do podmiotów prowadzących działalność w zakresie gier na automatach zgodnie z brzmieniem ustawy.

W granicach tych wszystkich okoliczności i ustaleń należy wskazać, że w dacie czynów zarzucanych oskarżonym, nie można było doszukać się klarownej i jednoznacznej wykładni kształtującej w sposób pewny zasady odpowiedzialności karno-skarbowej za urządzenie gier na automatach.

Sąd Najwyższy, jak również przedstawiciele nauki prawa, przekonani byli o bezskuteczności nienotyfikowanych przepisów ustawy o grach hazardowych, to w tej sytuacji takie przekonanie mogli mieć obywatele, mając przy tym na uwadze, że także w judykatach Sądu Najwyższego wskazuje się, że przyczyną nieświadomości sprawcy może być niski stopień jasności przepisów.

Odnosząc się do kwestii czasu popełnienia zarzucanych oskarżonym czynów wskazać należy, że notyfikowanie przepisu art. 14 ustawy o grach hazardowych, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 12 czerwca 2015 roku, nie może niweczyć poglądu Sądu Najwyższego z 27 listopada 2014 roku IIK 55/14, o tym że przepisy art. 14 ust. 1 i art. 6 ustawy o grach hazardowych są przepisami technicznymi zgodnie z dyrektywą 98/34 WE i ocena ta odnosi się do czasu popełnienia zarzucanych oskarżonym czynów, który ustalono na dni 24 października i 22 listopada 2016 roku, gdy tymczasem wskazać należy, że jak ponad wszelką wątpliwość ustalono, umowa dzierżawy powierzchni została zawarta 03 czerwca 2015 roku (k. 41), a więc przez 03 września 2015 roku, kiedy to znowelizowano ustawę o grach hazardowych, którą poddano procedurze notyfikacji Komisji europejskiej (nr powiadomienia (...)). Poza tym zauważyć trzeba, że dopiero 13 października 2016 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że przepis sformułowany w art. 6 ust. 1 ugh nie wchodzi w zakres pojęcia przepisów technicznych w rozumieniu dyrektywy 98/34 WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 22 czerwca 1998 roku (Dz. U. 1998 L 204 s 37).

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że oskarżeni P. K. i R. B. pozostawali w usprawiedliwionym wcześniejszymi ocenami prawnymi, błędnym przekonaniu do obowiązujących przepisów prawa, a z uwagi na to, że w prawie karnym skarbowym podstawowe znamiona czynu często definiowane są przez przepisy prawa finansowego, należy uznać, że w niniejszej sprawie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 10 § 1 k.k.s., przemawiające z niemożnością pociągnięcia oskarżonego do odpowiedzialności karnej. Tym samym nie można wymagać od obywatela aby odczytywał on znaczenie przepisu w sposób nieomylny i z całą pewnością nie można uznać jego zawinienia, że w warunkach niepewności co do prawa, zinterpretował przepis w sposób błędny.

W tym miejscu należy wskazać, że problematykę technicznego charakteru artykułu 6 i art. 14 ustawy o grach hazardowych rozstrzygnął jak się wydaje Sąd Najwyższy w uchwale IKZP 17/16. Wskazano tam, że kolizja prawa krajowego z prawem unijnym w świetle zasady bezpośredniego stosowania prawa unii europejskiej może prowadzić do zastąpienia przepisów krajowych uregulowaniami prawa unijnego albo do wyłączenia normy prawa krajowego przez bezpośrednio skuteczną normę prawa unii europejskiej. W konsekwencji wyłączono możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s. przepisu art. 14 usta. 1 ustawy o grach hazardowych w pierwotnym brzmieniu. Jest zatem oczywiste, że w przedmiotowej sprawie nie jest możliwe wypełnienie normy blankietowej treścią tego przepisu.

W świetle powyższych rozważań oraz odwołując się do realiów niniejszej sprawy na marginesie należy zauważyć, że przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych teoretycznie może znaleźć zastosowanie w odniesieniu do sytuacji oskarżonych, tym niemniej należy w tym miejscu wskazać, że przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s. jest przestępstwem wieloczynowym, trwałym i nie może być kwalifikowane z art. 12 k.k. czy też 6 k.k.s. Przestępstwa trwałe polegają na utrzymywaniu przez dłuższy czas stanu niezgodnego z prawem i nie należy mylić czynu ciągłego z tzw. przestępstwami wieloczynowymi, gdzie znamiona określone są wieloczynowo. Niewątpliwie w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z jednym przestępstwem skarbowym, którego znamiona realizowane są jednokrotnie przez wiele zachowań. Odnosząc się do treści zarzutów z aktu oskarżenia wskazać należy, że oskarżonym zarzucono działanie w dniach 24 października i 22 listopada 2016 roku, gdy tymczasem jak ustalono przestępstwa to miały trwać w okresie od 03 czerwca 2015 roku.

Nie można zatem uznać, że oskarżeni w pewnym momencie zyskali świadomość nielegalności swojego przedsięwzięcia, gdyż brak jest ku temu jakichkolwiek powodów. Faktycznie można uznać, że dopiero od dnia 19 stycznia 2017r. ( data wydania uchwały Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego w sprawie IKZP 17/16) w sposób oczywisty zniwelowała wątpliwości w zakresie urządzania gry na automatach w rozumieniu art. 107 § 1 k.k.s.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uniewinnił oskarżonych od popełnienia zarzucanych im czynów.

O kosztach orzeczono jak w punkcie II.