Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Ka 1184/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Lutostańska

Sędziowie: SO Anna Górczyńska

SO Magdalena Chudy (spr.)

Protokolant: st.sekr.sądowy Marzena Wach

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Janusza Płońskiego

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2014r.

sprawy oskarżonego R. A. o przestępstwo z art. 278§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydziału Karnego

z dnia 25 października 2013r. sygn. akt II K 451/13

orzeka:

I zaskarżony wyrok zmienia w ten tylko sposób, iż uzupełnia podstawę wymiaru wobec oskarżonego kary o art.58§3kk,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Giżycku wyrokiem z dnia 25 października 2013r., sygn. akt IIK451/13 w sprawie R. A. oskarżonego o to, że: w nocy 19 na 20 kwietnia 2013 r. w miejscowości B. z nieogrodzonej posesji dokonała zaboru w celu przywłaszczenia resora autobusu marki A. (...) o wartości 1200 zł na szkodę K. Z., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

orzekł:

I.  uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia i za to na podstawie. 278 § 1 k.k.w zw. z art. 34 § 1 i 2 k.k. i art. 35 § 1 k.k. skazał go na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podsatwie art. 2 ust 2 zw zw. ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. nr 49, poz. 223 z 1983r. z późniejszymi zmianami) i art.627kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł tytułem opłaty sądowej oraz obciążył go kosztami postępowania w sprawie w kwocie 90 zł.

Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator, zaskarżając orzeczenie w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze. Apelujący wyrokowi zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego- art. 58§3 k.k. polegającą na pomięciu tego przepisu w podstawie wymiaru wobec oskarżonego kary 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie podczas, gdy art.278§1kk ni przewiduje sankcji ograniczenia wolności i taką karę można orzec powołując przy podstawie wymiaru kary art.58§3kk.

W oparciu o powyższy zarzut apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I poprzez orzeczenie wobec oskarżonego R. A. przy zastosowaniu art. 58 § 3 k.k. kary 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie.

Zauważyć bowiem należy, że Sąd I instancji uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu przyjął, iż stanowi on występek z art. 278 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 34 § 1 i 2 k.k. i art. 35 § 1 k.k. skazał oskarżonego na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin. Jako podstawę wymiaru Sąd I instancji wskazał przepis art. 278 § 1kk., nie przewidujący jednak jako sankcji za ten czyn kary ograniczenia wolności, a jedynie karę pozbawienia wolności. Sąd decydując się na modyfikację ustawowego zagrożenia przewidzianego w przepisie stanowiącym podstawę skazania, powinien stosować art. 58 § 3 k.k. Przywołany przepis stanowi, że jeżeli przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 5 lat, sąd może orzec zamiast kary pozbawienia wolności grzywnę albo karę ograniczenia wolności, w szczególności jeżeli orzeka równocześnie środek karny. Cytowany przepis stwarza sądowi możliwość przejścia na karę nieizolacyjną nawet wówczas, gdy nie jest ona przewidziana w ustawowym zagrożeniu za dany typ czynu zabronionego, jeżeli wymagają tego ogólne lub szczególne zasady i dyrektywy wymiaru kary .

W takiej sytuacji podstawa wymiaru kary powinna jednak uwzględniać przepis art. 58 § 3 k.k.

Marginesowo należy dodać, iż uchybienie powyższe dostrzegł także Sąd Rejonowy, przyznając ten fakt w uzasadnieniu wyroku.

W tym stanie rzeczy podzielając wywody apelacji zaskarżony wyrok wymagał dokonania stosownej korekty poprzez uzupełnienie podstawy wymiaru kary orzeczonej w pkt I o treść art. 58 § 3 k.k. W pozostałym zakresie Sąd Okręgowy wyrok jako słuszny utrzymał w mocy. ( art. 437 § 1 i 2 k.p.k. ).

O kosztach procesu za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 624 §1 k.p.k. w zw. z art.17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 opłatach w sprawach karnych (Dz.U nr.49 poz.223 z 1983 r. z poźn. Zm ) mając na uwadze sytuację osobistą i majątkową oskarżonego, jak również okoliczność, iż konieczność skorygowania wyroku wynikła z dość oczywistej omyłki sądu.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13