Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 lipca 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22 maja 2017 r., odmówił J. D. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 7 lipca r. ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy.

/decyzja – k. 61 akt ZUS/

Od decyzji ZUS odwołanie w dniu 11 sierpnia 2017 r. złożyła wnioskodawczyni J. D. i wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazała, że ma bardzo duży przykurcz ręki utrudniający jej życie codzienne i zawodowe. Wskazała, że wymaga dalszej rehabilitacji by mogła podjąć pracę. Dodała, że osoby chorej nikt nie chce zatrudnić.

/odwołanie – k. 2/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame co w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 4/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni J. D. urodziła się (...) Posiada wykształcenie zawodowe. Z zawodu jest kucharzem małej gastronomii, ostatnio pracowała jako kasjer – sprzedawca.

/okoliczności bezsporne/

Ubezpieczona do dnia 30 czerwca 2017 r. pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

Ubezpieczona posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 22 maja 2017 r. ubezpieczona złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 97 – 98 akt ZUS)

Lekarz orzecznik rozpoznał u ubezpieczonej guza prawego dołu łokciowego (dermatofibrosarcoma) po leczeniu operacyjnym w marcu 2013 r. z następową radioterapią 7 września 2013 r. bez cech wznowy badaniu RM w kwietniu 2017 r. po rehabilitacji ruchowej z niewielkim ograniczeniem sprawności, Guz skóry podudzia prawego i dołu podkolanowego prawego (dermatofibroma) po leczeniu operacyjnym w sierpniu 2016 r. bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej, stan po usunięciu guza łagodnego prawego dołu łokciowego. Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 16 czerwca 2017 r. uznał wnioskodawczynię za zdolną do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika – k. 59 akt ZUS, k. 15 – 18 dokumentacji medycznej/

Ubezpieczona w dniu 21 czerwca 2017 r. złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.

/sprzeciw – k. 19 – 20 dokumentacji medycznej/

Komisja lekarska rozpoznała u ubezpieczonej dermatofibrosarkomę prawego dołu biodrowego po leczeniu operacyjnym i radioterapii w 2013 r., bez cech wznowy i przerzutów, ograniczenie ruchomości stawu łokciowego, dermatofibromę okolicy prawego dołu podkolanowego po leczeniu operacyjnym bez upośledzenia sprawności. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 7 lipca 2017 r. nie uznała wnioskodawczyni za osobę niezdolną do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 60 akt ZUS, opinia lekarska – k. 22 – 24 dokumentacji medycznej/

W konsekwencji powyższego orzeczenia organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy zaskarżoną decyzją z dnia 12 lipca 2017 r.

/decyzja – k. 61 akt ZUS/

U wnioskodawczyni w sądowym badaniu ortopedycznym rozpoznano włókniaka dołu łokciowego prawego leczony w 2013 r. operacyjnie i radioterapią wygojony z częściowym ograniczeniem wyprostu łokcia, przebyte usunięcie włókniaka skóry około dołu podkolanowego prawego. W kolejnych latach w badaniach RM nie stwierdzono cech wznowy. Częściowe ograniczenie wyprostu łokcia prawego jest utrwalone i przy zachowanej czynności pozostałych stawów kończyny górnej prawej miernie upośledza jej funkcjonalność. Przebyte usunięcie włókniaka około dołu podkolanowego prawego nie upośledza czynności kończyny dolnej prawej. Wnioskodawczyni profilaktycznie nie powinna podejmować na otwartym rynku prac wymagających przeciążenia kończyny górnej prawej. Może pracować na stanowisku przystosowanym do niepełnosprawności. Wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Rehabilitacja (w ograniczonym zakresie) może być prowadzona podczas zasiłku chorobowego bądź w czasie wolnym od pracy zarówno w ramach prewencji rentowej ZUS jak i z NFZ oraz z innych programów finansowanych przez PFRON, UE, Budżet Miasta czy województwa i inne.

/opinia lekarza biegłego sądowego specjalisty w zakresie ortopedii i rehabilitacji dr n. med. E. B. – k. 32 – 34, pisemna opinia uzupełniająca – k. 63/

U wnioskodawczyni rozpoznano mięsaka skóry prawego dołu po łokciowego chirurgicznym usunięciu i uzupełniającej radioterapii w 2013 r. Uzyskano całkowite wyleczenie choroby nowotworowej. 5-letni okres obserwacji po leczeniu, bez cech wznowy. Przeżycie 4 lub 5 letnie, jak u wnioskodawczyni, świadczy również o wysokim prawdopodobieństwie całkowitego wyleczenia z choroby nowotworowej. Leczenie powikłane bliznowatymi zmianami popromiennymi w zakresie tkanek miękkich prawego dołu łokciowego i stawu łokciowego z przykurczem ramienia i niewielkim ograniczeniem ruchu w stawie łokciowym w zakresie odwodzenia. Powyższe uszkodzenia nie uniemożliwiają wykonywania pracy zarobkowej, ograniczają wykonywanie ciężkich prac fizycznych. Z onkologicznego punktu widzenia ubezpieczona jest zdolna do pracy zarobkowej zgodnie z kwalifikacjami. Od daty złożenia wniosku do ZUS tj. od 22 maja 2017 r. Zdolność do pracy ubezpieczonej została oceniona na podstawie sprawności J. D., a nie na podstawie oceny czasu przeżycia po leczeniu.

/opinia lekarza biegłego sądowego onkologa S. F. – k. 45 – 46, pisemna opinia uzupełniająca – k. 73/

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych onkologa oraz ortopedy rehabilitanta.

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawczyni w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawczyni. Biegli rozpoznali u ubezpieczonej mięsaka skóry prawego dołu łokciowego po chirurgicznym usunięciu i uzupełniającej radioterapii w 2013 r., częściowe ograniczenie wyprostu łokcia po leczeniu, przebyte usunięcie włókniaka skóry około dołu podkolanowego prawego.

Biegli uznali, że z powodu naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy zgodnej z poziomem wykształcenia i kwalifikacji zawodowych.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawczyni. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wszelkie niejasności jakie mogłyby powstać w ocenie Sądu zostały wyjaśnione przez biegłych w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych w opiniach uzupełniających. W ocenie Sądu brak jest podstaw do powoływania kolejnych biegłych sądowych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2015 r., poz. 748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia powodują, że nie jest ona niezdolna do pracy.

U skarżącej stwierdzono mięsaka skóry prawego dołu łokciowego po chirurgicznym usunięciu i uzupełniającej radioterapii w 2013 r., częściowe ograniczenie wyprostu łokcia po leczeniu, przebyte usunięcie włókniaka skóry około dołu podkolanowego prawego.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno organowi rentowemu, jak i wnioskodawczyni z zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich i złożenia ewentualnych pytań do biegłych.

Wnioskodawczyni wnosiła zastrzeżenia do opinii biegłych.

Sąd Okręgowy podzielił opinie biegłych specjalistów, uznając, że są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków. Wskazać należy, że biegli sądowi w sposób nie budzący wątpliwości wyjaśnili wszelkie okoliczności dotyczące stanu zdrowia ubezpieczonej. Wnioski z powyższych opinii sprowadzały się do stwierdzenia, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy zarobkowej.

Opinia biegłego może być oceniona przez sąd i podważona dowodem z innej opinii. Ubezpieczona, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winna dowodzić swoich racji, a nie tylko przedstawiać swoje poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Wskazać w tym miejscu należy, że o nabyciu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy nie mogą przesądzać subiektywne odczucia osoby ubezpieczonej. Również sam fakt stwierdzenia choroby nie jest równoznaczny z nabyciem prawa do renty. Istnienie schorzeń powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi bowiem samodzielnej przyczyny uznania częściowej niezdolności do pracy, choć może wymagać czasowych zwolnień lekarskich. O niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena, czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Jeżeli zatem stan zdrowia nie powoduje naruszenia sprawności organizmu w stopniu mającym wpływ na zdolność do pracy dotychczas wykonywanej lub innej mieszczącej się w ramach posiadanych lub możliwych do uzyskania kwalifikacji, brak jest prawa do tego świadczenia ( por. wyrok SN z dnia 12 lipca 2005, sygn. akt II UK 288/04, publ. OSNP 2006/5-6/99; wyrok SN z dnia 1 grudnia 2000 roku, sygn. akt II UKN 113/00, publ. OSNP 2002/14/343; wyrok SA w Szczecinie z dnia 17 marca 2016 roku, sygn. akt III AUa 546/15, LEX nr 2090464).

Reasumując w ocenie Sądu Okręgowego, dopuszczone w postępowaniu rozpoznawczym dowody w postaci opinii biegłych – pozwalają na niebudzące wątpliwości ustalenie, iż stan zdrowia ubezpieczonej, nie pozwalał na przyjęcie całkowitej ani nawet częściowej niezdolności do pracy. Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawczyni mimo stwierdzonych u niej schorzeń jest zdolna do wykonywania pracy zarobkowej, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawczyni.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni.

K.K.-W.