Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód A. B. wniósł o zasądzenie od pozwanego L. S. kwoty 48.000 zł odszkodowania tytułem utraconych korzyści z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty, kwoty 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty i zasądzenie kosztów procesu oraz nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu wskazał, że po śmierci żony w dniu 27.02.2009 r. T. S. popadła w niedostatek. Od końca 2009 r. nie mógł nie mógł mieszkać sam z uwagi na stan zdrowia. Pozwany i jego rodzina nie zapewniali T. S. opieki, nie pomagali mu. T. S. w tej sytuacji musiał się wyprowadzić i partycypować w kosztach utrzymania siebie w domu pozostałych dzieci. (...). jego stan zdrowia uległ dalszemu pogorszeniu.

T. S. przekazał pozwanemu, umową darowizny, znaczny majątek. Podał, że w okresie od maja 2012 r. do marca 2015 r. opiekował się T. S., do czego zobowiązany był pozwany. Z uwagi na nie wypełnianie przez pozwanego obowiązku alimentacyjnego w stosunku do T. S., poniósł szkodę gdyż musiał zrezygnować z pracy i zająć się dziadkiem. Poprzez niewykonanie swojego obowiązku, oprócz szkody, naruszone zostało dobro osobiste powoda w postaci prawa do swobodnego kształtowania życia zawodowego. Brak dotychczas wykonywanej pracy wiązał się z krzywdą i cierpieniami, związanym z utratą możliwości realizowania wybranej drogi zawodowej. Brak wypełniania przez pozwanego swojego obowiązku wpłynął na strefę życia powoda zarówno osobistego, towarzyskiego i zawodowego. W związku z zaistniałą sytuacją pojawiły się u powoda zaburzenia adaptacyjno – depresyjne, co skutkowało przerwaniem na rok studiów doktoranckich oraz zamknięcie się w sobie.

Przed zaistnieniem powyższej sytuacji realizował się w W. w całej przestrzeni osobisto zawodowo społecznej. W związku z tym, że nie radził sobie ze stresem związanym z koniecznością zamieszkania w O., jego życie zmieniło się o 180 stopni. Musiał od początku budować swoją pozycję społeczną. W związku z zakresem naruszenia dóbr osobistych zasadne jest żądanie zasądzenia zadośćuczynienia.

Pozwany L. S. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu swego stanowiska podnosząc, że kwestionuje wszystkie twierdzenia powoda. Pozwany i jego żona otrzymali od rodziców pozwanego, w 1979 r. działkę o pow. 16 arów, a w 1988 r. gospodarstwo rolne o pow. 11,75 ha. Od listopada 2009 r. do śmierci, T. S. mieszkał w O. u rodziców powoda. Powód mógł, ale nie musiał, podejmować się opieki nad dziadkiem. Trudno zatem przyjąć, by po stronie pozwanego istniała odpowiedzialność oparta na konstrukcji czynu niedozwolonego. Matka powoda przejęła opiekę nad swoim ojcem w 2009 r. Nie kontaktowała się z pozwanym w kwestii przejęcie przez niego tej opieki. Powód zatem w pierwszym rzędzie wspomógł swoją matkę.

Ponadto powód nie wykazał wysokości kwoty dochodzonej tytułem odszkodowania za utracone korzyści.

Bezzasadne jest również roszczenie powoda o zapłatę zadośćuczynienia z tytułu naruszenia dóbr osobistych. Powód nie miał bowiem obowiązku podejmowania się opieki nad dziadkiem. Podjął takie działania dobrowolnie i trudno pozwanego obarczać skutkami takiej decyzji.

Na rozprawie w dniu 9.02.2017 r. (k.125) powód cofnął pozew w części co do kwoty odszkodowania ponad kwotę 41.377,97 zł, rozszerzył powództwo w części dotyczącej kwoty zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych o kwotę 5.000 zł.

Postanowieniem z dnia 7.06.2018 r. Sąd umorzył postępowanie w części co do kwoty 6.622,03 zł.

Mimo pouczenia o treści art. 193 § 2 ¹ k.p.c. powód nie złożył pisma z żądaniem zmiany powództwa co do kwoty zadośćuczynienia. (k.131)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. S. i H. S. umową darowizny z dnia 17.12.1979 r. przenieśli na syna L. S. i jego żonę własność niezabudowanej działki nr (...) o pow. (...), a umową przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 11.01.1988 r. przenieśli na L. S. własność nieruchomości opisanej w księdze wieczystej nr (...). (dowód: umowy k.8-11)

Żona T. S., H. S. zmarła w dniu 27.02.2009 r. Po śmierci żony, T. S. zamieszkał u swojej córki B. B. w O. jesienią 2009 r. B. B. zabrała ojca do swego miejsca zamieszkania gdyż stwierdziła, że mieszka on w złych warunkach, u niej będzie miał lepsze warunki mieszkaniowe i będzie miał blisko do lekarzy. Decyzję tą uzgodniła z pozostałym rodzeństwem, w tym także z pozwanym. Po przeprowadzce T. S. do O., opiekowała się nim córka B. B.. B. B. w tym czasie pracowała zawodowo i nadal pracuje. W opiece nad ojcem pomagała jej rodzeństwo, Z. S. i E. S.. Odwiedzali oni ojca w O., kontaktowali się z nim telefonicznie.

Powód A. B. w 2007 r. podjął studia stacjonarne w W.. Studia ukończył w 2012 r. Powód, w okresie studiów podjął pracę. Został zatrudniony w (...) Sp. z o.o. w W. na podstawie umów o pracę na czas określony, początkowo na okres próby od 12.09.2011 r. do 11.12. (...). na stanowisku recepcjonisty z wynagrodzeniem w kwocie 2.400 zł, następnie na czas określony od 12.12.2011 r. do 30.06.2012 r. na stanowisku recepcjonisty z wynagrodzeniem w kwocie 2.400 zł i następnie na czas określony od 1.07.2012 r. do 14.09.2012 r. na stanowisku młodszego specjalisty ds. administracji w wymiarze ½ etatu z wynagrodzeniem w kwocie 1.200 zł. (dowód: umowy k. 32-35, świadectwo pracy z dnia 17.09.2012 r. k. 191 (...)) W tym czasie, w okresie od 1.07.2012 r. do 30.09.2012 r. był też zatrudniony na stanowisku kierownika biura w zakładzie prowadzonym przez swojego ojca, PPHU (...) M. B..(dowód: świadectwo pracy k.179 akt (...))

Stan zdrowia T. S. pogarszał się. Orzeczeniem z dnia 29.08.2012 r. (...) ds. Orzecznictwa o Niepełnosprawności w S. przyznał T. S. znaczny stopień niepełnosprawności. (dowód: decyzja k. 35)

Po ukończeniu studiów, z uwagi na pogarszający się stan zdrowia dziadka, jego prośby, powód podjął decyzje że podejmie się opieki nad T. S.. Decyzja ta nie była uzgodniona z pozwanym. Powód opiekował się dziadkiem od września 2012 r. do jego śmierci w dniu 16.03.2015 r. (dowód: akt zgonu k.36) Pozwany nie pomagał w opiece nad T. S.. (bezsporne)

W związku z pogarszającym się stanem zdrowia, T. S. w czerwcu 2012 r. ustanowił swym pełnomocnikiem A. B..

Powód od 24.12.2012 r. był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna, od 1.07.2013 r. bez prawa do zasiłku. (dowód: zaświadczenie k.181 akt III RC 225/15)

W okresie sprawowania opieki nad dziadkiem, powód A. B. w dniu 15.11.2012 r. rozpoczął Niestacjonarne Studia (...). W okresie od 31.01.2014 r. do 31.01.2015 r. przebywał na urlopie zdrowotnym. (dowód zaświadczenie k. 28, 29) W okresie sprawowania opieki nad dziadkiem 2 razy powód świadczył pracę na podstawie na podstawie umów o dzieło. Przeprowadzał jednodniowe lub dwudniowe szkolenia. (dowód: umowy k.176- 179 akt(...)) W dniu 14.03.2014 r. powód zawarł umowę zlecenia z PPHU (...) M. B. na przeprowadzenie szkolenia w okresie od 21.03.2014 r. do 25.03.2014 r. (dowód: umowa k. 159, wypowiedzenie k. 156 akt (...)) W okresie sprawowania opieki nad dziadkiem, powód nie otrzymał innych propozycji zatrudnienia.

W roku 2012 dochód powoda wyniósł kwotę 18.217,53 zł, w roku 2013 – 3.421,40 zł, w roku 2014 – 600 zł. (dowód: zaświadczenia z Urzędu Skarbowego k. 189-190 akt III RC 225/15)

T. S. w okresie gdy mieszkał w O. przebywał w szpitalu w okresie od 9.01. do 6.02.2012 r., od 20.01.2014 r. do 29.01.2014 r., od 8.07. do 16.07.2014 r. od 5.01. do 10.01.2015 r., od 11.01. do 28.01.2015 r., od 11.02.2015 r. do 6.03.2015 r., od 10.03. do 16.03.2015 r. (dowód: dokumentacja medyczna k. 33- 42 akt III RC 225/15)

W dniu 23.05.2014 r. powód uzyskał zaświadczenie, stwierdzające u niego zaburzenia adaptacyjno depresyjne. W zaświadczeniu, wydający je lekarz stwierdził, że od stycznia 2014 r. w związku z trudną sytuacją rodzinną, osobistą i zawodową nie mógł skutecznie realizować programu studiów. (zaświadczenie k. 136)

Powód w lipcu 2014 r. złożył do (...)wniosek o ustalenie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad T. S.. W toku postępowania administracyjnego odmówiono przyznania powodowi tego świadczenia. (dowód: dokumenty k. 97- 175 akt III RC225/15)

Wyrokiem z dnia 18.03.2016 r. Sąd Rejonowy w Szczytnie Wydział Rodzinny i Nieletnich w sprawie (...)zasądził od L. S. na rzecz A. B. kwotę 8.260 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 28.04.2015 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów opieki nad dziadkiem T. S.. Sąd Okręgowy w Olsztynie Wyrokiem z dnia 15.06.2016 zmienił wyrok Sądu Rejonowego w Szczytnie, w ten sposób, że obniżył ustaloną tam kwotę do 4.640 zł. (dowód: wyroki k. 194, 256 akt (...)

Po śmierci F. S., powód nie podjął pracy zarobkowej. Ukończył studia doktoranckie.

W związku ze sprawowaniem opieki nad dziadkiem, u powoda mogło wystąpić poczucie dyskomfortu psychicznego. Pojawiły się też zaburzenia emocjonalne z powodu, których korzystał z porad lekarza psychiatry w 2014 r. Nie występowały u powoda w okresie od 2010 r. do 2015 r. zaburzenia psychiczne, których rodzaj i nasilenie byłyby istotne z puntu widzenia psychiatrycznego. Z punktu widzenia psychiatrycznego brak jest podstaw do uznania, że w okresie od 2010 r. do 2015 r. wystąpiły u powoda zaburzenia tej wagi i o takim nasileniu aby z ich powodu powód nie był w stanie kontynuować nauki lub nie mógł podjąć pracy zawodowej. Okres sprawowania opieki nad dziadkiem nie miał istotnego wpływu na rozwój osobisty powoda. (dowód: pisemna opinia biegłej z zakresu psychiatrii A. K. k. 162-167)

Nieobecność powoda w W., spowodowana opieką nad dziadkiem, była przemijająca, nie trwała długo i nie spowodowała istotnego uszczerbku na jego życiu intelektualnym, osobistym i społecznym. Przez cały czas powód był aktywny zarówno w opiece nad dziadkiem jak i w sprawach, które prowadził. Skumulowanie się szeregu problemów życiowych spowodowało, że A. B. poczuł się psychicznie gorzej, miał uczucie dyskomfortu. Okres sprawowania opieki nad dziadkiem nie miał istotnego wpływu na rozwój osobisty powoda. (dowód: pisemna opinia biegłej psycholog Z. M. k. 169-174)

ponadto powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków B. B. 129-130, Z. S. k.130, zeznań powoda k.131, zeznań pozwanego 132 odwr. .

Sąd zważył, co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, że bezspornym jest między stronami, że w okresie pobytu T. S. w O., pozwany nie pomagał w opiece nad nim. Pozwany bowiem przyznał tą okoliczność.

Odpowiedzialność pozwanego za ewentualną szkodę wyrządzoną powodowi z tytułu utraconych korzyści należy rozpatrywać na podstawie art. 415 k.c. Stron bowiem nie łączył żaden stosunek zobowiązaniowy.

Zgodnie z art. 415 k.c., kto z winy swej wyrządzi drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Przesłankami odpowiedzialności na podstawie powołanego przepisy są zatem: powstanie szkody, zdarzenie z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy oznaczonego podmiotu (czyn niedozwolony) oraz związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą. Czyn, zarówno działanie jak i zaniechanie, musi być bezprawny i zawiniony przez sprawcę.

Analiza materiału dowodowego zebranego w sprawie, zdaniem Sądu, nie daje podstaw do przyjęcia, ze pozwany dopuścił się względem powoda czynu niedozwolonego, nie można mu przypisać bezprawności działania lub zaniechania.

Z zeznań przesłuchanych w sprawie świadków B. B. i Z. S. oraz z zeznań powoda wynika bowiem, że T. S. został zabrany przez B. B. do O., do jej miejsca zamieszkania, we wrześniu 2009 r. Decyzja ta jak wynika z zeznań świadka B. B. była uzgodniona z pozostałym rodzeństwem, w tym z pozwanym, podyktowana była złymi warunkami, w których mieszkał T. S., brakiem opieki ze strony pozwanego, możliwością zapewnienia mu lepszych warunków mieszkaniowych w domu B. B. i lepszym dostępem do opieki lekarskiej. Z ich zeznań wynika, że w okresie od września 2009 r. do września 2012 r. opiekę nad T. S. sprawowała B. B.. Rodzeństwo Z. S., E. S. czasami odwiedzali ojca, kontaktowali się z nim telefonicznie. Jak wynika z tych zeznań, powód w tym czasie studiował w W., ukończył studia w 2012 r. Po ukończeniu studiów, jak wynika z powołanych zeznań, powód podjął decyzję, że przejmie opiekę nad dziadkiem T. S. by odciążyć matkę, B. B. i z uwagi na to, że był zżyty z dziadkiem. Świadkowie i powód zeznali, że była to samodzielna decyzja powoda, decyzja ta nie była konsultowana z pozwanym.

W świetle powyższych zeznań, w ocenie Sądu, nie można przyjąć by pozwany dopuścił się czynu bezprawnego. Nikt, w tym pozwany, nie oczekiwał, nie wymagał od powoda, by podjął się opieki nad dziadkiem. Powód samodzielnie, bez jakiejkolwiek interwencji w tym zakresie ze strony pozwanego, podjął decyzję, że będzie się opiekował T. S..

Ponadto w ocenie Sądu, powód nie przedstawił żadnych dowodów, by w związku ze sprawowaną opieką nad T. S. poniósł szkodę w postaci utraconych korzyści.

Powód podał, że dochodzi odszkodowania za szkodę związaną z utratą zarobków.

Z art.361 § 2 k.c. wynika, że naprawienie szkody ma zapewnić całkowita kompensatę doznanego uszczerbku. Szkoda obejmuje, zarówno stratę poniesioną przez poszkodowanego, jak i pozbawienie korzyści, które poszkodowany mógłby uzyskać, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Szkoda związana z utraconymi korzyściami ma zawsze charakter hipotetyczny i polega na braku spodziewanego powiększenia majątku poszkodowanego, spowodowanego zdarzeniem szkodzącym. Obejmuje m.in. postać związana z utrata zarobków. Ta postać szkody ograniczona jest do wysokości utraconych dochodów netto z wykonywanej pracy, obejmuje bowiem utratę dochodów a nie przychodów. (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 28.12.2016 r. IACa 1135/16) Szkoda w postaci utraconych korzyści nie może być całkowicie hipotetyczna, ale musi być wykazana przez poszkodowanego z tak dużym prawdopodobieństwem, że w świetle doświadczenia życiowego uzasadnia przyjęcie, że utrata spodziewanych korzyści rzeczywiści nastąpiła. (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 13.03.2017 r. IACa 251/15)

Z zebranych dowodów wynika, że powód w okresie gdy studiował, także pracował. Z dokumentów wynika, że był zatrudniony w (...) Sp. z o.o. w W. na podstawie umów o pracę na czas określony, początkowo na okres próby od 12.09.2011 r. do 11.12. (...). na stanowisku recepcjonisty z wynagrodzeniem w kwocie 2.400 zł, następnie na czas określony od 12.12.2011 r. do 30.06.2012 r. na stanowisku recepcjonisty z wynagrodzeniem w kwocie 2.400 zł i następnie na czas określony od 1.07.2012 r. do 14.09.2012 r. na stanowisku młodszego specjalisty ds. administracji w wymiarze ½ etatu z wynagrodzeniem w kwocie 1.200 zł. W okresie od 1.07.2012 r. do 30.09.2012 r. był też zatrudniony na stanowisku kierownika biura w zakładzie prowadzonym przez swojego ojca, PPHU (...) M. B.. Z dokumentów wynika, że stosunek pracy uległ rozwiązaniu z uwagi na upływ okresu na jaki zostały zawarte umowy. Powód nie przedstawił żadnych dowodów, z których wynikałoby, z dużym prawdopodobieństwem, że umowy te zostały by z nim przedłużone, że nadal pracowałby w tych przedsiębiorstwach, gdyby nie konieczność sprawowania opieki nad dziadkiem.

Ponadto, z dokumentów wynika także, że w okresie sprawowania opieki nad dziadkiem powód podejmował zatrudnienie, dwa razy świadczył pracę na podstawie na podstawie umów o dzieł, przeprowadził jednodniowe i dwudniowe szkolenia, a w dniu 14.03.2014 r. zawarł umowę zlecenia z PPHU (...) M. B. na przeprowadzenie szkolenia w okresie od 21.03.2014 r. do 25.03.2014 r. Z zeznań powoda wynika natomiast, że w okresie sprawowania opieki nad dziadkiem, nie otrzymał żadnej innej oferty pracy. Dopiero dwa lata po śmierci dziadka, otrzymał propozycje pracy w Trybunale Konstytucyjnym, ale jej nie przyjął. Nadal nie podjął zatrudnienia. Z zeznań świadków również nie wynika by powód miał szansę na kontynuowanie pracy, którą wykonywał gdyby nie podjął się opieki nad dziadkiem.

Powód nie przedstawił żadnych dowodów by stan zdrowia dziadka wymagał, sprawowania nad nim opieki przez 24 godziny na dobę.

Należy zauważyć, że powód w okresie studiów był w stanie kontynuować naukę i pracować, przy czym w okresie od 1.07.2012 r. do 30.09.2012 r. w dwóch miejscach pracy, w (...) Sp. z o.o. w W. i w PPHU (...) M. B. w O..

Odnośnie żądania kwoty zadośćuczynienia z tytułu naruszenia dóbr osobistych, to również w ocenie Sądu, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie zasługuje ono na uwzględnienie.

Żądanie to, powód wywiódł z naruszenia swych dób osobistych w postaci możliwości kształcenia się, rozwoju osobistego i zawodowego.

Sąd rozpoznający sprawę o ochronę dóbr osobistych w pierwszej kolejności winien poddać ocenie czy i jakie dobro osobiste zostało naruszone, a następnie ocenić, na zarzut pozwanego, czy pomimo naruszenia tych dóbr nie zachodzi podstawa do wyłączenia jego odpowiedzialności ze względu na brak bezprawności działania. (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 3.02.2017 r. VI Aca 1849/15) Oceniając, czy w konkretnym przypadku działanie naruszające dobro osobiste innej osoby miało charakter bezprawny, należy uwzględnić szereg czynników. Za bezprawne uważa się każde działanie naruszające dobro osobiste, jeżeli nie zachodzi żadna ze szczególnych okoliczności usprawiedliwiających. Do okoliczności wyłączających bezprawność naruszenia dobra osobistego z reguły zalicza się działanie w ramach porządku prawnego to jest działanie dozwolone przez obowiązujące przepisy prawa, wykonywanie prawa podmiotowego za zgoda pokrzywdzonego, działania w obronie uzasadnionego interesu. Dla uchylenia się od odpowiedzialności konieczne jest stwierdzenie przesłanek wyłączających bezprawność. (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 20.07.2017 r. IACa 1769/16)

Powód zeznał, że z uwagi na sprawowaną opiekę nad dziadkiem, którą winien sprawować pozwany, i związana z tym konieczność zamieszkanie w O., nie miał możliwości rozwoju zawodowego, podnoszenia kwalifikacji.

W świetle zebranych dowodów, nie można przyjąć by doszło do naruszenie dobra osobistego powoda w postaci prawa do kształcenia. Z zebranych dowodów wynika bowiem, że w dniu 15.11.2012 r., a więc już w okresie sprawowania opieki nad dziadkiem, powód rozpoczął Niestacjonarne Studia (...), w okresie od 31.01.2014 r. do 31.01.2015 r. przebywał na urlopie zdrowotnym. Powód wskazywał, że pobyt na urlopie zdrowotnym spowodowany był jego stanem zdrowia wywołanym sprawowaniem opieki nad dziadkiem. Na okoliczność tą przedstawił zaświadczenie z dnia 23.05.2014 r., stwierdzające u niego zaburzenia adaptacyjno depresyjne, w którym, wydający je lekarz stwierdził, że od stycznia 2014 r. w związku z trudną sytuacją rodzinną, osobistą i zawodową powód nie mógł skutecznie realizować programu studiów.

Z opinii biegłej psychiatry A. K., wynika natomiast, że w związku ze sprawowaniem opieki nad dziadkiem, u powoda mogło wystąpić poczucie dyskomfortu psychicznego, pojawiły się też zaburzenia emocjonalne z powodu, których korzystał z porad lekarza psychiatry w 2014 r., nie występowały u powoda w okresie od 2010 r. do 2015 r. zaburzenia psychiczne, których rodzaj i nasilenie byłyby istotne z puntu widzenia psychiatrycznego. Z punktu widzenia psychiatrycznego brak jest podstaw do uznania, że w okresie od 2010 r. do 2015 r. wystąpiły u powoda zaburzenia tej wagi i o takim nasileniu aby z ich powodu powód nie był w stanie kontynuować nauki lub nie mógł podjąć pracy zawodowej. Okres sprawowania opieki nad dziadkiem nie miał istotnego wpływu na rozwój osobisty powoda. Biegła ta odniosła się w swojej opinii do przedstawianego przez powoda zaświadczenia, wskazując, że włączenie przez lekarza specjalistę jedynie leku uspakajanego doraźnie, już świadczy o wykluczeniu zaburzeń poważniejszego rodzaju i o istotnym nasileniu. Można przypuszczać, że wskazaniem do zastosowania leku o profilu głównie doraźnym uspakajającym było rozpoznaje co najwyżej zaburzeń emocjonalnych o charakterze lekowym, dysforycznym, ewentualnie zaburzeń snu. .

Natomiast biegła psycholog Z. M. zaopiniowała, że nieobecność powoda w W., spowodowana opieką nad dziadkiem, była przemijająca, nie trwała długo i nie spowodowała istotnego uszczerbku na jego życiu intelektualnym, osobistym i społecznym, przez cały czas powód był aktywny zarówno w opiece nad dziadkiem jak i w sprawach, które prowadził. Skumulowanie się szeregu problemów życiowych spowodowało, że A. B. poczuł się psychicznie gorzej, miał uczucie dyskomfortu. Okres sprawowania opieki nad dziadkiem nie miał istotnego wpływu na rozwój osobisty powoda.

Sąd podzielił opinie biegłych. Nie były one kwestionowane przez strony.

Ponadto, jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego w okresie sprawowania opieki nad dziadkiem w lipcu 2014 r. złożył do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie wniosek o ustalenie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad T. S. i jak wynika z akt (...) prowadził aktywne postępowanie w celu przyznania mu zasiłku opiekuńczego.

Należy także zauważyć, że powód w okresie sprawowania opieki nad dziadkiem, mieszkał w domu swoich rodziców. Nie był wiec jedyną osobą, która mogła sprawować opiekę nad T. S.. Tym bardziej, że ojciec powoda, M. B., jak wynika z dokumentów (k.144- 146 akt (...)), w dniu 7.03.2014 r. zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej i był zarejestrowany w PUP w O. jako osoba bezrobotna.

Zastanawiająca jest zbieżność dat rozpoczęcia przez powoda urlopu zdrowotnego w dniu 31.01.2014 r. a zakończenie przez jego ojca działalności gospodarczej i uzyskanie statutu osoby bezrobotnej.

Ponadto mając na uwadze okoliczności podjęcia się przez powoda opieki nad dziadkiem, które zostały omówione wcześniej, zdaniem sądu nie można przypisać działaniu pozwanego bezprawności, co skutkuje podstawą do wyłączenia jego odpowiedzialności ze naruszenie ewentualnych dóbr osobistych powoda.

W tym stanie rzeczy na mocy powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98 k.p.c.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)