Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca: S S.R. Kinga Grzegorczyk

Protokolant: st. sekr. sąd. Monika Miller

po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę 25860 złotych i ustalenie

1.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz A. K. kwoty:

a)  9660 (dziewięć tysięcy sześćset sześćdziesiąt) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 7 lipca 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

b)  1190 (tysiąc sto dziewięćdziesiąt) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 marca 2017 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz A. K. kwotę 1018,92 (tysiąc osiemnaście 92/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  zwraca ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi na rzecz A. K. kwotę 123,70 (sto dwadzieścia trzy 70/100) złote tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego z kwoty zaksięgowanej pod pozycją 500014429634,

5.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych:

a)  od A. K. kwotę 438,19 (czterysta trzydzieści osiem 19/100) złotych,

b)  od (...) Spółki Akcyjnej w S. kwotę 317,31 (trzysta siedemnaście 31/100) złotych.

Sygn. akt I C 68/15

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2015 r. A. K. wystąpiła przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S. z pozwem o zapłatę następujących kwot:

a)  10000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia zapłaty tytułem częściowego dalszego zadośćuczynienia,

b)  100 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lipca 2013 r. tytułem odszkodowania obejmującego koszty opieki,

c)  720 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania obejmującego zwrot kosztów leczenia (zakup leków i konsultacje specjalistyczne)

oraz o ustalenie, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność za skutki wypadku dnia 10 kwietnia 2013 r. mogące ujawnić się u powódki w przyszłości. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie od strony pozwanej na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powódki wskazał, że dochodzone roszczenia mają związek z wypadkiem z dnia 10 kwietnia 2013 r., w wyniku którego powódka doznała obrażeń ciała oraz w związku z którym wymagała pomocy osób trzecich i poniosła koszty na leczenie.

[pozew k.2-4]

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pełnomocnik strony pozwanej podniósł, że w toku postępowania likwidacyjnego powódce wypłacono kwotę 1000 zł tytułem zadośćuczynienia.

[odpowiedź na pozew k.75-78]

W piśmie z dnia 28 lipca 2016 r., które zostało doręczone pełnomocnikowi strony pozwanej w dniu 10 marca 2017 r., pełnomocnik powódki rozszerzył powództwo o kwotę 15040 zł, wnosząc o zasądzenie łącznie następujących kwot:

a)  24000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia zapłaty,

b)  1140 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich z ustawowymi odsetkami od kwoty 560 zł od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia zapłaty i od kwoty 580 zł od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu odpisu pisma z rozszerzeniem powództwa,

c)  720 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia zapłaty.

[pismo k.309-310, dowód doręczenia k.318]

W piśmie z dnia 20 marca 2017 r. pełnomocnik strony pozwanej wniósł o oddalenie powództwa.

[pismo k.322-323 odwr.]

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 kwietnia 2013 r. na skrzyżowaniu ulic (...) w Ł. doszło do wypadku komunikacyjnego, w którym uczestniczył pojazd marki V. o nr rej. (...), którym kierowała A. K., i pojazd marki H. o nr rej. (...). Sprawcą kolizji był kierowca H., który w chwili zdarzenia był objęty ubezpieczeniem OC w pozwanym Towarzystwie (...).

[okoliczność bezsporna]

Powódka po wypadku nie mogła samodzielnie wyjść z samochodu, miała problemy z poruszaniem się i była w szoku. Z miejsca zdarzenia została przewieziona przez pogotowie do (...) Szpitala (...) w Ł.. Powódka miała nudności i wymiotowała. Tego samego dnia, po konsultacji neurochirurgicznej oraz podaniu leków przeciwbólowych i przeciwwymiotnych, została wypisana do domu. Następnego dnia ponownie zgłosiła się do szpitala z powodu nasilających się dolegliwości bólowych brzucha z podejrzeniem poszerzenia UKM po stronie prawej i obecności złogu. W trakcie leczenia u powódki nie stwierdzono objawów uszkodzenia układu nerwowego. Przed wypadkiem powódka nie leczyła się. Po wypadku korzystała z wizyt u ortopedy, psychologa, neurologa i laryngologa. Korzysta także z pomocy rehabilitanta.

[dowód: zeznania świadka B. B. k.143 i M. M. k.143 odwr.]

Powódka była dwukrotnie na badaniach psychologicznych, tj. 27 kwietnia 2013 r. i 31 stycznia 2014 r. Koszt każdej z tych wizyt wyniósł po 100 zł. Odbyła również terapię psychologiczną w dniu 30 września 2013 r., której koszt wyniósł 50 zł, oraz wizytę u neurologa w dniu 22 kwietnia 2013 r., za którą zapłaciła 100 zł. Za wizytę u ortopedy w dniu 24 kwietnia 2013 r. powódka zapłaciła 120 zł.

[dowód: rachunki k.65-67]

Powódka obecnie skarży się na bóle kręgosłupa, karku i głowy, które występują zarówno w dzień, jak i w nocy, uniemożliwiając powódce normalne funkcjonowanie. Odczuwa ból kręgosłupa w pozycji siedzącej. Odczuwa również bóle i zawroty głowy. Powódka nie może spacerować z dziećmi, jak i wykonywać innych czynności, do których była przyzwyczajona przed wypadkiem. Cały czas musi odbywać wizyty u lekarzy związane z bólem kręgosłupa oraz prowadzić rehabilitację. Do chwili obecnej przyjmuje leki przeciwbólowe.

[dowód: zeznania świadka B. B. k.143, zeznania powódki e-protokół rozprawy 00:09:07-00:16:26 CD k.308 i e-protokół rozprawy 00:04:20-00:13:45 CD k.353 w zw. z k.144-144 odwr.]

W wyniku wypadku z dnia 10 kwietnia 2013 r. powódka doznała powierzchownego urazu głowy, skręcenia i naderwania odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa oraz powierzchownego urazu klatki piersiowej w okolicy mostka.

[dowód: pisemna opinia biegłego sądowego neurologa k.153-155, pisemna opinia biegłego sądowego chirurga k.165-167, pisemna opinia biegłej sądowej laryngolog k.181-186, pisemna opinia biegłej sądowej z zakresu rehabilitacji medycznej k.339-341]

Po przebytym urazie kręgosłupa szyjnego i piersiowego u powódki nie rozpoznano objawów powikłań korzeniowych. Rozpoznano natomiast zespół bólowy kręgosłupa. Dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego po przebytym urazie były umiarkowane do 3 miesięcy po urazie. Po tym czasie były mierne. Z neurologicznego punktu widzenia powódka do 3 miesięcy mogła wymagać pomocy innych osób przy wykonywaniu cięższych prac fizycznych przez 2 godziny dziennie. Koszt leczenia farmakologicznego środkami przeciwbólowymi przez 3 miesiące wyniósł do 30 zł miesięcznie, a przez następne 6 miesięcy – kilkanaście złotych miesięcznie. Rokowanie powódki po doznanym urazie było i jest dobre. Brak jest danych, że powódka doznała uszkodzenia układu nerwowego. Obecny stan zdrowia powódki jest dobry. Dolegliwości bólowe kręgosłupa piersiowego nie są związane z przedmiotowym wypadkiem. Można je wiązać ze stwierdzonymi w badaniu MRI zmianami zwyrodnieniowymi.

[dowód: pisemna opinia biegłego sądowego neurologa k.153-155]

Z chirurgicznego punktu widzenia cierpienia fizyczne powódki były mierne, przy czym przez pierwsze 14-30 dni były one bardziej nasilone, a następnie zmniejszały się z upływem czasu. Obecnych dolegliwości nie należy łączyć ze zdarzeniem z dnia 10 kwietnia 2013 r. W czasie wypadku powódka doznała urazu głowy bez utraty świadomości, co wyklucza postawienie rozpoznania wstrząśnienia i urazu czaszkowo-mózgowego. Przez pierwsze 14-30 dni po wypadku powódka wymagała pomocy osób trzecich z powodu nasilonych dolegliwości bólowych i oporów natury psychicznej, w wymiarze 4 godzin dziennie. Koszt środków przeciwbólowych mógł wynieść 50 zł miesięcznie przez pierwsze 3 miesiące, później wydatki te wynosiły 20-30 zł miesięcznie. Obecny stan zdrowia i rokowania z chirurgicznego punktu widzenia są dobre.

[dowód: pisemna opinia biegłego sądowego chirurga k.165-167]

Z punktu widzenia laryngologicznego cierpienia powódki bezpośrednio po zdarzeniu z dnia 10 kwietnia 2013 r. związane były z bólami głowy oraz towarzyszącymi im zawrotami głowy z nudnościami i wymiotami. Bezpośrednio po wypadku u powódki stwierdzono obrzęk podskórny oraz bolesność głowy w okolicy skroniowej lewej. Siedem miesięcy po wypadku powódka została skierowana do Poradni Laryngologicznej z rozpoznaniem zawrotów głowy, lecz nie przeprowadzono ich diagnostyki. W styczniu 2014 r. stwierdzono u powódki prawidłowy słuch. Z przyczyn laryngologicznych powódka po zdarzeniu z dnia 10 kwietnia 2013 r. nie wymagała pomocy osób trzecich. Doznany uraz głowy spowodował pourazowe zaburzenia funkcji ucha wewnętrznego, w tym części słuchowej i statycznej, powodując objawy kliniczne w postaci szumu usznego, nieznacznego upośledzenia słuchu oraz zawroty głowy związane z zaburzeniami układu przedsionkowego, tj. niewielkie zmniejszenia pobudliwości prawego błędnika. Zaburzenia funkcji błędnika prawego są już w znacznym stopniu skompensowane dzięki naprawczemu działaniu ośrodkowego układu nerwowego. Deficyt prawostronny wynosi 18 % przy wartości normatywnej wynoszącej maksymalnie 15 %. Z laryngologicznego punktu widzenia powódka doznała 10 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w związku ze stwierdzeniem niewielkiego stopnia zaburzeniami przedsionkowymi, które mogą całkowicie ustąpić po rehabilitacji (trening przedsionkowo-habituacyjny). Aktywność życiowa i funkcjonalna powódki nie uległy istotnym zmianom po wypadku z dnia 10 kwietnia 2013 r. Ze względu na możliwość wystąpienia parosekundowych zawrotów głowy ze zmiany położenia głowy u powódki przeciwwskazana jest praca na wysokości i przy maszynach w ruchu.

[dowód: pisemna opinia biegłej sądowej laryngolog k.181-186, pisemna opinia uzupełniająca biegłej sądowej laryngolog k.215-217]

Kolizja drogowa była dla powódki źródłem stresu i dyskomfortu. Wpłynęła na jej funkcjonowanie, powodując wystąpienie lęku przed poruszaniem się samochodem we własnym zakresie przez 2 miesiące. Po tym czasie powódka zaczęła samodzielnie jeździć samochodem, przy czym miesięcznie przejeżdża do 2000 km. Nie można wykluczyć, że na sytuację, że powódka nie korzystała z samochodu, nie miał również wpływu fakt, że samochód powódki był w naprawie. Cierpienia psychiczne powódki były lekkie przez 2 miesiące. Z punktu widzenia psychiatry powódka nie wymagała pomocy osób trzecich. Powódka poniosła koszty leczenia w wysokości 250 zł z tytułu badań psychologicznych. Brak jest podstaw do rozpoznania u powódki PTSD czy zaburzeń adaptacyjnych związanych z przedmiotowym wypadkiem. Rokowania na przyszłość są pomyślne. W chwili obecnej powódka ujawnia cechy zaburzeń , objawiające się chwiejnością emocjonalną i zaburzeniami snu oraz cechy nieprawidłowo ukształtowanej osobowości. Zaburzenia nerwicowe nie są spowodowane wypadkiem z dnia 10 kwietnia 2013 r., a jedynie trudnościami życiowymi powódki. Obecnie relacjonowana ostrożność w jeździe samochodem jest prawidłową reakcją emocjonalną. Brak jest podstaw do stwierdzenia, że obecna funkcjonalność i aktywność życiowa powódki uległy zmianie po wypadku.

[dowód: pisemna opinia biegłej psychiatry k.249-271, pisemna opinia uzupełniająca biegłej psychiatry k.292-293]

Z punktu widzenia rehabilitacji medycznej zakres cierpień fizycznych powódki w związku z wypadkiem z dnia 10 kwietnia 2013 r. był umiarkowany przez 4 tygodnie, a przez kolejne kilka tygodni był lekki. Dolegliwości bólowe związane z wypadkiem zmniejszały się z tendencją do ustępowania. Po wypadku powódka mogła wymagać pomocy osób trzecich przez 4 tygodnie w wymiarze 4 godzin dziennie. Konieczność pomocy wynikała z ograniczenia sprawności powódki w wyniku dolegliwości bólowych. Pomoc dotyczyła prac związanych ze schylaniem się oraz dźwiganiem, np. robienie zakupów, gotowanie, prace porządkowe w domu, pomoc w opiece nad małoletnimi dziećmi. Powódka nie ponosiła kosztów związanych z rehabilitacją. Nie kupowała zaopatrzenia ortopedycznego. W późniejszym okresie zakupiła piłkę i taśmy do ćwiczeń, z czego zakup tylko jednej sztuki każdego sprzętu był uzasadniony potrzebami wynikającymi z przedmiotowego wypadku. Kolejne zakupy wynikają z potrzeb powódki w związku z rehabilitacją z powodu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Rehabilitacja powódki w latach 2013-2015 była zlecana z powodu dolegliwości ze strony kręgosłupa piersiowego. Rokowania na przyszłość są dobre. Leczenie i rehabilitacja związane z wypadkiem zostały zakończone. W wyniku wypadku nie nastąpiło trwałe naruszenie struktur narządu ruchu.

[dowód: pisemna opinia biegłej sądowej z zakresu rehabilitacji medycznej k.339-341]

Z punktu widzenia neurologicznego, chirurgicznego, psychiatrycznego i rehabilitacji medycznej brak jest podstaw do orzeczenia uszczerbku na zdrowiu powódki.

[dowód: pisemna opinia biegłego sądowego neurologa k.153-155, pisemna opinia biegłego sądowego chirurga k.165-167, pisemna opinia biegłej psychiatry k.249-271, pisemna opinia uzupełniająca biegłej psychiatry k.292-293, pisemna opinia biegłej sądowej z zakresu rehabilitacji medycznej k.339-341]

Stawka jednej roboczogodziny za usługi opiekuńcze, obowiązująca w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Ł. w okresie od stycznia 2011 r. do czerwca 2013 r. wynosiła w dni robocze 9,50 zł a w dni wolne od pracy – 19 zł, natomiast od lipca 2013 r. do marca 2014 r. – 11 zł w dni robocze i 22 zł w dni wolne od pracy.

[dowód: pismo z MOPS k.61]

Pismem datowanym 28 maja 2013 r. pełnomocnik powódki zgłosił szkodę stronie pozwanej, wnosząc o wypłatę na rzecz powódki zadośćuczynienia w kwocie 40000 zł, zwrotu kosztów opieki w wysokości 560 zł i odszkodowania z tytułu kosztów leczenia w szacunkowej kwocie 100 zł.

[dowód: zgłoszenie szkody k.62-63]

Wezwanie do zapłaty zostało doręczone stronie pozwanej w dniu 4 czerwca 2013 r.

[okoliczność przyznana k.77]

W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powódce kwotę 1000 zł tytułem zadośćuczynienia

[okoliczność bezsporna]

Sąd pominął dokumentację lekarską, która została złożona do akt celem wydania opinii przez biegłych sądowych.

Sąd nie uwzględnił rachunku na 100 zł za wizytę u ortopedy w dniu 29 stycznia 2014 r. (k.65 odwr.), albowiem biegli nie potwierdzili, aby był to wydatek usprawiedliwiony i związany z wypadkiem z dnia 10 kwietnia 2013 r.

Sąd nie uwzględnił również faktury za leki na kwotę 29,66 zł (k.68), albowiem powódka nie wykazała, aby były to leki związane z przedmiotowym wypadkiem, a biegli nie wskazali tych wydatków jako związanych z leczeniem powódki po przedmiotowym wypadku.

Sąd nie uwzględnił również faktury za zabieg rehabilitacyjny z kwietnia 2014 r. (k.69), tj. rok po wypadku, albowiem biegła z zakresu rehabilitacji wskazała, że rehabilitacja powódki w latach 2013-2015 była związana z dolegliwościami bólowymi kręgosłupa piersiowego, które w ocenie biegłych wydających opinie w rozpoznawanej sprawie nie mają związku z przebytym wypadkiem tylko ze zmianami zwyrodnieniowymi. Z tych samych powodów Sąd nie uwzględnił specyfikacji dojazdów do placówek medycznych w związku z rehabilitacją w 2015 r. (k.119) oraz faktury z 22 stycznia 2015 r. (k.122).

Sąd pominął faktury za paliwo i gaz ze stycznia 2015 r. (k.118), albowiem powódka nie żądała zapłaty tytułem zwrotu kosztów przejazdów. Ponadto nie wykazała z jakimi przejazdami związane są te faktury.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie okolicznością bezsporną jest fakt, że sprawca wypadku, jakiemu powódka uległa w dniu 10 kwietnia 2013 r., posiadał w dacie zdarzenia umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartą z pozwanym (...) S.A. w S.. Strona pozwana nie kwestionowała zasady swej odpowiedzialności. Wskazywała jedynie, że wypłacone w toku postępowania likwidacyjnego zadośćuczynienie w kwocie 1000 zł rekompensuje krzywdę, jakiej doznała powódka.

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 zd. 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie rozumieniem pojęcia „odpowiednia suma” należy rozumieć przez nią kwotę pieniężną, której wysokość utrzymana jest w rozsądnych granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa oraz dostosowaną do okoliczności konkretnego wypadku. Wysokość zadośćuczynienia powinna być uzależniona od nasilenia cierpień, długotrwałości choroby, rozmiaru kalectwa oraz trwałości następstw zdarzenia, przy uwzględnieniu również okoliczności dotyczących życia osobistego osoby poszkodowanej (tak m. in. SN w wyrokach z 1.04.2004 r., II CK 131/03, publ. LEX nr 327923, z 5.12.2006 r., II PK 102/06, publ. OSNP 2008/1-2/11, z 20.04.2006 r., IV CSK 99/05, publ. LEX nr 198509). Określenie wysokości zadośćuczynienia powinno być zatem rozważane w każdym przypadku indywidualnie (tak m. in. SN w wyrokach z 22.08.1977 r., II CR 266/77, publ. LEX nr 7980, z 22.06.2005 r., III CK 392/04, publ. LEX nr 177203). Należy mieć również na uwadze, że zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, które spełnia rolę kompensacyjną w zakresie cierpień fizycznych i psychicznych, powinno reprezentować ekonomicznie odczuwalną dla poszkodowanego wartość i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne (tak m. in. SN w uchwale z 8.12.1973 r., III CZP 37/73, publ. OSNCPiUS 1974/9/145 oraz wyroku z 14.02.2008 r., II CSK 536/07, publ. Lex nr 461725).

Ustalając wysokość należnego zadośćuczynienia w rozpoznawanej sprawie, Sąd wziął pod uwagę, że w wyniku wypadku powódka doznała powierzchownego urazu głowy, skręcenia i naderwania odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa oraz powierzchownego urazu klatki piersiowej w okolicach mostka. Z laryngologicznego punktu widzenia uraz ten spowodował również pourazowe zaburzenie funkcji ucha wewnętrznego, powodując szum uszny, nieznaczne upośledzenie słuchu i zawroty głowy związane z zaburzeniami układu przedsionkowego, które mogą całkowicie ustąpić po rehabilitacji. Z uwagi na możliwość wystąpienia parosekundowych zawrotów głowy ze zmiany położenia głowy powódka ma przeciwwskazania do pracy na wysokości i przy maszynach w ruchu. Powódka w związku z dolegliwościami laryngologicznymi doznała 10 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Cierpienia fizyczne powódki w pierwszych trzech miesiącach były umiarkowane, a następnie stopniowo się zmniejszały. Powódka wymagała wówczas przyjmowania leków przeciwbólowych. Podczas przedmiotowego zdarzenia powódka nie straciła przytomności. Jak wynika z opinii biegłych neurologa, chirurga i z zakresu rehabilitacji medycznej, dolegliwości bólowe kręgosłupa piersiowego nie są związane z wypadkiem z 10 kwietnia 2013 r. tylko ze zmianami zwyrodnieniowymi. Rokowania powódki są dobre, jej stan ogólny po wypadku też jest dobry.

Sąd miał również na uwadze, że kolizja drogowa była dla powódki źródłem stresu i dyskomfortu, powodując wystąpienie u powódki lęku przed poruszaniem się samochodem we własnym zakresie przez 2 miesiące. Biegła psychiatra nie wykluczyła jednak, że na fakt, iż powódka nie jeździła w tym czasie samochodem, nie wpłynęło również to, że jej samochód był w tym czasie w naprawie. Powódka znowu samodzielnie jeździ samochodem, pokonując miesięcznie do 2000 km. Cierpienia psychiczne powódki były lekkie przez 2 miesiące. Brak jest podstaw do rozpoznania u powódki PTSD czy zaburzeń adaptacyjnych związanych z przedmiotowym wypadkiem. W chwili obecnej powódka ujawnia chwiejność emocjonalną i zaburzenia snu oraz cechy nieprawidłowo ukształtowanej osobowości. Zaburzenia nerwicowe nie są jednak spowodowane wypadkiem z dnia 10 kwietnia 2013 r., a jedynie trudnościami życiowymi powódki. Ostrożność w jeździe samochodem jest prawidłową reakcją emocjonalną.

W późniejszym okresie powódka zakupiła piłkę i taśmy do ćwiczeń, z czego zakup tylko jednej sztuki każdego sprzętu był uzasadniony potrzebami wynikającymi z wypadku. Kolejne zakupy wynikają z potrzeb powódki w związku z rehabilitacją z powodu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Rehabilitacja powódki w latach 2013-2015 była zlecana z powodu dolegliwości ze strony kręgosłupa piersiowego. Leczenie i rehabilitacja związane z wypadkiem zostały zakończone. W wyniku wypadu nie nastąpiło trwałe naruszenie struktur narządu ruchu.

Sąd uznał, że kwotą adekwatną z tytułu zadośćuczynienia jest kwota 10000 zł. Uwzględniając kwotę 1000 zł, jaką powódka otrzymała tytułem zadośćuczynienia od strony pozwanej w toku postępowania likwidacyjnego, Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki zadośćuczynienie w wysokości 9000 zł (10000 zł – 1000).

Zgodnie z treścią art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Do kosztów wynikłych z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia należą koszty opieki osób trzecich oraz poniesione koszty leczenia. Zakres pojęcia „kosztów leczenia” nie jest ograniczony do wydatków kompensowanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Korzystanie z prywatnych wizyt lekarskich było celowe oraz uzasadnione, gdyż umożliwiło powodowi szybkie rozpoczęcie leczenia i zapobiegło dalszemu powiększeniu się doznanej szkody (tak m. in. SN w wyroku z 26.06.1969 r., II PR 217/69, publ. OSNCPiUS 1970 r., Nr 3, poz. 50; A. Kidyba [red.] Kodeks cywilny. Komentarz, t. III, Warszawa 2010, teza 9 do art. 444 k.c.; U. Drozdowska, Cywilnoprawna ochrona praw pacjenta, Warszawa 2007).

W rozpoznawanej sprawie powódka dochodziła kwoty 1140 zł z tytułu kosztów pomocy osób trzecich oraz kwoty 720 zł z tytułu zwrotu kosztów leczenia.

Powódka wymagała pomocy osób trzecich z neurologicznego punktu widzenia przez 3 miesiące w wymiarze 2 godzin dziennie oraz z chirurgicznego punktu widzenia – do 30 dni w wymiarze 4 godzin dziennie. Z laryngologicznego i psychiatrycznego punktu widzenia nie wymagała opieki innych osób. Natomiast z punktu widzenia rehabilitanta wymagała pomocy osób trzecich ewentualnie przez 4 tygodnie przez 4 godziny dziennie.

Wysokość stawki z tytułu opieki osób trzecich Sąd ustalił w oparciu o przedstawione przez powódkę pismo Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. z dnia 18 marca 2014 r., które w ocenie Sądu stanowi miarodajny wskaźnik kosztów udzielenia pomocy w przeliczeniu na roboczogodzinę.

Żądanie zapłaty odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów pomocy osób trzecich w kwocie 1140 zł za 30 dni w wymiarze 4 godzin dziennie przy uwzględnieniu stawki w wysokości 9,50 zł za godzinę jest zatem w pełni zasadne.

Jeśli chodzi o zwrot kosztów leczenia, to Sąd uwzględnił te, które wskazali biegli chirurg i neurolog, przyjmując że przez pierwsze 3 miesiące koszty te wyniosły łącznie 150 zł (3 miesiące × 50 zł), a przez kolejne 6 miesięcy łącznie 90 zł (6 miesięcy × 15 zł). Ponadto powódka wykazała, że poniosła koszty leczenia psychologicznego i ortopedycznego w łącznej kwocie 370 zł (2 × 100 zł, 120 zł i 50 zł) oraz koszty związane z wizytą u neurologa w wysokości 100 zł.

Z pisemnej opinii biegłej sądowej laryngolog wynika, że z powodu zwrotów głowy powódka miała zalecony lek o nazwie Betaserc, nie wiadomo jednak jak długo przyjmowała ten lek i ile jego opakowań zakupiła. Co więcej, powódka nie wykazała, aby w ogóle dokonała zakupu tego leku.

Z opinii biegłej sądowej z zakresu rehabilitacji medycznej wynika, że powódka nie ponosiła kosztów rehabilitacji w związku z przedmiotowym wypadkiem i nie kupowała zaopatrzenia ortopedycznego. W późniejszym okresie zakupiła piłkę i taśmę do ćwiczeń, które kupuje co roku, jednakże w ocenie biegłej tylko pierwszy zakup piłki i taśmy był uzasadniony przebytym wypadkiem. Kolejne zakupy wynikają natomiast z potrzeb rehabilitacji z powodu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Powódka nie wykazała jednak, jaki był koszt zakupu piłki i taśmy do ćwiczeń.

Łączne koszty leczenia powódki wyniosły zatem 710 zł (150 + 90 + 370 + 100).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.p.c. Powódka zgłosiła szkodę stronie pozwanej w piśmie z dnia 28 maja 2013 r., które zostało doręczone stronie pozwanej w dniu 4 czerwca 2013 r. Pełnomocnik powódki wystąpił do strony pozwanej z żądaniem zapłaty na rzecz A. K. kwot: 40000 zł z tytułu zadośćuczynienia, 560 zł z tytułu zwrotu kosztów opieki osób trzecich i 100 zł z tytułu zwrotu kosztów leczenia. Żądanie odsetek jest zatem zasadne:

a)  w przypadku zadośćuczynienia od kwoty 9000 zł od dnia 7 lipca 2013 r. (po upływie 30 dni od zgłoszenia szkody),

b)  w przypadku odszkodowania z tytułu zwrotu pomocy osób trzecich od kwoty 560 zł od dnia 7 lipca 2013 r. i od kwoty 580 zł od dnia 11 marca 2017 r. (dzień po doręczeniu stronie pozwanej odpisu pisma z rozszerzeniem powództwa w tym zakresie),

c)  w przypadku odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów leczenia od kwoty 100 zł od dnia 7 lipca 2013 r. i od kwoty 610 zł od dnia 11 marca 2017 r.,

mając na uwadze, że od dnia 1 stycznia 2016 r. należą się odsetki ustawowe za opóźnienie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwoty:

a)  9660 zł (9000 zł tytułem zadośćuczynienia + 560 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich + 100 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia) z ustawowymi odsetkami od dnia 7 lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

b)  1190 zł (580 zł tytułem zwrotów kosztów opieki osób trzecich + 610 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 marca 2017 r. do dnia zapłaty,

zaś w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

O kosztach w pkt 3 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., mając na uwadze, że powódka wygrała proces w 42 %. Ogólne koszty procesu poniesione przez powódkę wyniosły łącznie 5763,77 zł (541 zł – opłata od pozwu, 2805,77 zł – wydatkowana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłych, 2400 zł – koszty zastępstwa procesowego i 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa), natomiast strona pozwana poniosła koszty w łącznej wysokości 2417 zł (2400 zł – koszty zastępstwa procesowego, i 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa). Strona pozwana jest zatem zobowiązana do zwrotu na rzecz powódki kwoty 1018,92 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Z uwagi na to, że w toku procesu powódka uiściła m. in. 600 zł tytułem kolejnej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłych, z której biegłym została wypłacona kwota 476,30 zł, to na podstawie art. 84 ust. 1 i 2 w zw. z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 300 z późn. zm.) Sąd zwrócił ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi na rzecz powódki kwotę 123,70 zł.

O kosztach w pkt 5 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 300 z późn. zm.) w zw. z art. 100 k.p.c. Na koszty te składają się następujące kwoty: 752 zł – opłata od rozszerzonej części powództwa i 3,50 zł – wynagrodzenie za sporządzenie kserokopii dokumentacji medycznej powódki, które zostały uiszczone tymczasowo z funduszy Skarbu Państwa.