Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale R. R. młodszego eksperta Służby Celno-Skarbowej we

W.

po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2018 r.

sprawy M. C.

syna W. i J. z domu M.

urodzonego (...) we W.

oskarżonego z art. 107 § 1 kks w związku z art. 9 § 3 kks

na skutek apelacji wniesionej przez Naczelnika(...) Urzędu Celno-Skarbowego we W.

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 19 października 2017 r. sygnatura akt VI K 31/16

I.  uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sygn.akt IV Ka 133 / 18

UZASADNIENIE

M. C. został oskarżony o to, że zarządzając firmą (...) Sp. z o.o. ul. (...), (...)-(...) B., urządzał 19 listopada 2014 gry losowe na urządzeniach o nazwie:

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

w lokalu w Ś. przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 z późn. zm.) a w szczególności art. 6 ust. 1 tej ustawy,

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107§1 kks w zw. z art. 9§3 kks

Sąd Rejonowy w Świdnicy wyrokiem z dnia 19 października 2017r. sygn. akt VI K 31 /16 :

I.  oskarżonego M. C. uniewinnił od popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. art. 107§1 kks w zw. z art. 9§3 kks;

II.  na podstawie art. 230§2 kpk zwrócił firmie (...) Sp. z o.o. na B. dowody rzeczowe z wykazu dowodów rzeczowych k. 18 akt sprawy w postaci trzech automatów do gier, depozytu gotówkowego, zestawu trzech kluczy i zeszytu formatu A5;

III.  kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Apelację od tego wyroku wywiódł oskarżyciel publiczny Naczelnik (...)Urzędu Celno – Skarbowego we W.:

- w części dotyczącej uniewinnienia oskarżonego M. C. s. W. od popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks na niekorzyść oskarżonego M. C.

- w części dotyczącej zwrotu firmie (...) Sp. z o.o. zs. w B. dowodów rzeczowych w postaci trzech automatów do gier, depozytu gotówkowego, zestawu trzech kluczy oraz zeszytu formatu A5.

Na podstawie art. 427 § 1 i 2 kpk, art. 437 § 2 kpk art. 438 pkt 1 i 4 kpk w związku z art. 113 § 1 kks, Naczelnik (...) Urzędu Celno-Skarbowego we W. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. obrazę przepisów prawa materialnego, a to m.in. przepisów art. 107 §1 kks i art. 6 §1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, mającą wpływ na treść wyroku, polegającą na przyjęciu przez Sąd Rejonowy w Świdnicy, że M. C. nie popełnił zarzucanego mu przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks, gdyż „zgromadzony materiał dowodowy nie dał najmniejszej podstawy do tego by oskarżonemu M. C. przypisać winę i sprawstwo w zakresie popełnienia czynu z art. 107 §1 kks"

2. obrazę przepisu art. 230 §3 kpk poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji nie orzeczenie przez Sąd przepadku zatrzymanych w dniu 19 listopada 2014 roku trzech automatów do gier: (...) bez numeru własnego, (...) o numerze (...) oraz H. (...) o numerze (...), który to rzeczy posiadanie jest zabronione.

Powołując się na przepisy art. 437 kpk i 454 § 1 kpk w związku z art. 113 § 1 kks wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w części dot. uniewinnienia M. C. od zarzucanego mu czynu oraz zwrotu firmie (...) Sp. z o.o. zs. w B. dowodów rzeczowych i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Świdnicy celem ponownego rozpoznania w tym zakresie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja okazała się skuteczna.

Sąd Rejonowy nie dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych uprawniających do stwierdzenia, iż cyt. „ zgromadzony materiał dowodowy nie dał najmniejszej podstawy do tego by oskarżonemu M. C. przypisać winę i sprawstwo w zakresie popełnienia czynu z art. 107 § 1 kks.” Niestety nie pochylił się tenże sąd nad materiałem dowodowym sprawy, jak to wynika z pisemnych motywów wyroku nie ustalił ani właściciela zabezpieczonych w dniu 19 listopada 2014r. przedmiotowych 3 automatów do gier ani także – wbrew oczywistym dowodom - nie ustalił związku faktycznego pomiędzy tymi automatami a oskarżonym. Nie podjął Sąd także próby ustalenia, czy to oskarżony urządzał gry na rzeczonych automatach i czy podejmując taką działalność czynił to w ramach udzielonej koncesji na prowadzenia kasyna gry w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych ( ugh) z dnia 19 listopada 2009r., co zarzucono przecież mu aktem oskarżenia. Dopiero dokonanie prawidłowych ustaleń faktycznych stworzy właściwą podstawę dla rozważań w kwestii winy oskarżonego.

Oskarżony w toku sprawy nie przyznał się do winy i nie złożył żadnych wyjaśnień, w tym nie powoływał się ani na opinie prawne ani sądowe kontrowersje w zakresie wykładni art. 107 kks w kontekście przepisów ustawy o grach hazardowych. Budzi więc zdziwienie, jako całkowicie bezpodstawna i nieuzasadniona dowodowo, dalsza część wywodów Sądu Rejonowego, w których sąd powołuje się na brak zaniechań, lekceważenia prawa czy wykorzystywania przez oskarżonego zawiłości prawnych i cyt.” prowadzenia działalności mimo jasnych sygnałów, że może być ona nielegalna. Przypomnieć trzeba, że spółka, której oskarżony był prezesem zarządu, korzystała z doradztwa wykwalifikowanych kancelarii, które przedstawiały analizy prawne wg których działalność spółki była w pełni legalna i nie naruszała przepisów ani kodeksu karnego skarbowego ani też ustawy o grach hazardowych. Nie można M. C. zarzucić niedbałości….” ( k. 67 akt). Słusznie zatem apelujący oskarżyciel kwestionuje przyjęte w wyroku okoliczności ekskulpujące oskarżonego z art. 10 § 4 kks, w tym i to , że oskarżony był już karany sądownie za czyny podobne z art. 107 § 1 kks w 2011 i 2012r., zatem był świadom warunków odpowiedzialności karnej za popełnienie czynu karnoskarbowego kwalifikowanego z art. 107 § 1 kks.

Wobec powyższych błędów procedowania koniecznym jest przeprowadzenie przez Sąd Rejonowy postępowania ponownie w całości, co skutkuje koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do jej ponownego rozpoznania ( art. 437 § 2 kpk).

W zależności od dokonanych ustaleń faktycznych w toku analizy prawnej Sąd Rejonowy uwzględni także aprobowaną powszechnie w judykaturze wykładnię prawa, zawartą w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2017 r. sygn. akt I KZP 17/16 cyt .” Kolizja prawa krajowego z prawem unijnym, w świetle zasady bezpośredniego stosowania prawa Unii Europejskiej (art. 91 ust. 3 Konstytucji), może prowadzić do zastąpienia przepisów krajowych uregulowaniami prawa unijnego albo do wyłączenia normy prawa krajowego przez bezpośrednio skuteczną normę prawa Unii Europejskiej. W konsekwencji, norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998 r., ze zm.), wyłącza możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s. przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 612) w pierwotnym brzmieniu. Natomiast art. 6 ust. 1 tej ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 k.k.s., o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony.”