Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2012 r.

na rozprawie

sprawyz wniosku Z. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o emeryturę

na skutek apelacji wniesionej przez stronę pozwaną

od wyroku Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu

z dnia 16 lipca 2012 r. sygn. akt III U 427/12

zmienia zaskarżony wyrok jedynie o tyle , że przyznaje wnioskodawcy Z. B. prawo do emerytury począwszy od dnia 1 marca 2012 roku .

Sygn. akt III AUa 921/12

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 grudnia 2012 r.

Decyzją z dnia 21 marca 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił Z. B. prawa do emerytury w obniżonym wieku. ZUS w podstawie rozstrzygnięcia powołał przepisy ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t. j. Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.).

Organ uznał za udowodniony na dzień 1 stycznia 1999 r. ogólny staż pracy wnioskodawcy w wymiarze 27 lat 5 miesięcy i 11 dni okresów składkowych i nieskładkowych, nie uznał natomiast za udowodnioną
w wymiarze co najmniej 15 lat pracę w szczególnych warunkach.

Nie uznano za dostatecznie udowodnioną pracę w warunkach szczególnych w Kopalniach i Zakładach Przetwórczych (...)w T. w okresach od 1 sierpnia 1978r. do 31 sierpnia 1998r. na stanowisku kierownik oddziału, działu, ponieważ z przedłożonych przez zakład pracy wyjaśnień wynikało, że wnioskodawca wykonywał czynności administracyjno biurowe w odrębnym miejscu, a nie bezpośrednio przy stanowiskach robotniczych. Przyjęto za udowodniony na dzień 1 stycznia 1999r. staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 2 lata, 4 miesiące i 16 dni.

W odwołaniu Z. B. wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do emerytury. Podniósł, że w spornym okresie pracował w szczególnych warunkach w KiZPS (...)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie odwołania. Podniósł, że z przedłożonego świadectwa pracy z 29 lutego 2012r. wynika, że
w dniu 29 lutego 2012r. rozwiązał stosunek pracy z Przedsiębiorstwem Utylizacji Odpadów (...)sp. z o.o. w T., a ponadto podał, że nie uwzględnił okresu zatrudnienia wnioskodawcy w KiZPS (...) od 1 sierpnia 1978r. do 31 sierpnia 1998r. na stanowisku kierownik działu, oddziału, ponieważ jak wynika z zapisu zawartego w świadectwie pracy w szczególnych warunkach dozór inżynieryjno-techniczny miał być sprawowany nad stanowiskami: aparatowy, maszynista stacji uzdatniania wody, maszynista kotła, maszynista urządzeń ciepłowniczych, maszynista pomp zasilających, natomiast z przedłożonego wyjaśnienia wynikało, że odwołujący wykonywał czynności administracyjno-biurowe
w odrębnym miejscu.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Tarnobrzegu wyrokiem z dnia 16 lipca 2012 r. zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy Z. B. prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych od ukończenia 60-go roku życia.

Sąd ustalił, że Z. B. ur. (...), na dzień
1 stycznia 1999r. udowodnił ogólny staż pracy w wymiarze 27 lat, 5 miesięcy i 11 dni. Niesporne w sprawie było, że wykazał 2 lata, 4 miesiące
i 16 dni zatrudnienia w szczególnych warunkach na stanowisku mistrz
i starszy mistrz.

W dniu 6 kwietnia 2011r. złożył po raz pierwszy wniosek o emeryturę z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Decyzją z dnia 28 września 2011r. Zakład odmówił wnioskodawcy prawa do dochodzonego świadczenia z powodu nie wykazania 15 lat pracy w szczególnych warunkach oraz nie rozwiązania stosunku pracy.

Prawomocnym wyrokiem z 12 stycznia 2012r. Sąd Okręgowy
w Tarnobrzegu oddalił odwołanie wnioskodawcy od zaskarżonej decyzji. Przeszkodą uniemożliwiającą przyznanie wnioskodawcy prawa do wcześniejszej emerytury był brak rozwiązania stosunku pracy. Wnioskodawca bowiem od 1 października 2000r. pozostawał w zatrudnieniu w Przedsiębiorstwie Termicznej Utylizacji Odpadów „(...)Sp. z o.o. w T..

Z kolejnym wnioskiem emerytalnym wnioskodawca wystąpił w dniu 29 lutego 2012r. dołączając świadectwo pracy z tej samej daty wydane przez Przedsiębiorstwo (...)Sp. z o.o. w T..

W oparciu o powyższe świadectwo Sąd ustalił , że wnioskodawca był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie: od 16 lipca 1975r. do 30 września 2000r. w KiZPS (...) w T. oraz od 1 października 2000r. do 29 lutego 2012r. na mocy art. 23 ¹ k.p. przeszedł do Przedsiębiorstwa Termicznej Utylizacji Odpadów (...)Sp. z o.o. w T. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonując do dnia 31 grudnia 2008r. prace tj. dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie A dział XIV, poz. 24 załącznika do zarządzenia nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z 7 lipca 1987r.

W ocenie Sądu wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego pozwalają na stwierdzenie, że wnioskodawca będąc zatrudniony
w KiZPS (...)w T. jako kierownik oddziału, działu
w okresie od 1 sierpnia 1978r. do 31 sierpnia 1998r. tj. przez 20 lat
i 1 miesiąc pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych wykonując prace, które dają uprawnienia do uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku. Okres ten po zsumowaniu
z uwzględnionym przez ZUS okresem 2 lat, 4 miesięcy i 16 dni daje łącznie 22 lata pracy w szczególnych warunkach.

Dokonując oceny prawnej sprawy Sąd Okręgowy powołał treść art. 184 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 53, poz. 1227 ze zm.) oraz art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c. i stwierdził, że wnioskodawca spełnia przesłanki do przyznania prawa do emerytury w obniżonym wieku.

Końcowo Sąd podkreślił, że należało przyznać odwołującemu prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych od dnia
1 marca 2012r. tj. od dnia następnego po rozwiązaniu stosunku pracy, gdy tymczasem Sąd omyłkowo wskazał zamiast wymienionej daty dzień ukończenia 60-go roku życia.

W apelacji od powyższego wyroku w części dotyczącej daty, od której Sąd przyznał wnioskodawcy świadczenie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. zarzucił naruszenie art. 100 ust. 1
w zw. z art. 129 ust. 1 w pow. z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z FUS (t. j. z 2009 r. Dz. U. Nr 53, poz. 1227 ze zm.) i wniósł o zmianę kwestionowanego wyroku w zaskarżonej części
i przyznanie prawa do świadczenia od 1 marca 2012r.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja organu rentowego okazała się uzasadniona, dlatego Sąd II instancji zmienił zaskarżony wyrok o tyle, że przyznał Z. B. prawo do emerytury od dnia 1 marca 2012r. tj. od dnia spełnienia wymaganych ustawą o emeryturach i rentach warunków do tego prawa.

Na wstępie należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, że uprawnienie wnioskodawcy do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych należało rozpoznawać pod kątem uregulowania
z art. 184 w zw. z art. 32 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 53, poz., 1227 ze zm.).

Należy zgodzić się ze stanowiskiem ZUS, że Sąd Okręgowy nie był władny przyznać wcześniejszej emerytury od ukończenia przez wnioskodawcę 60 roku życia tj. w dniu 4 maja 2011r. (pogląd ten podzielił również Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku).

Z ust. 2 art. 184 wynika, że wcześniejsza emerytura przysługuje,
w przypadku ubezpieczonych będących pracownikami, po rozwiązaniu stosunku pracy. W przypadku wnioskodawcy rozwiązanie umowy
o pracę nastąpiło z dniem 29 lutego 2012r., dlatego w uwzględnieniu apelacji organu rentowego, Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok na podstawie art. 386 § 1 kpc.

(...)

(...)