Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 26 czerwca 2018r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Grzegorz Olejarczyk

Protokolant st. sekr. sądowy Agnieszka Nowicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 czerwca 2018r. w K. sprawy

z powództwa J. H.

przeciwko R. R.

o zasądzenie alimentów celem przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny

I.  Zobowiązać pozwanego R. R. do przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny w kwocie 1200,00 (jeden tysiąc dwieście) zł miesięcznie z ustawowymi odsetkami w wypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 14 grudnia 2017r. do rąk J. H. .

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Zasadza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 726,00 (siedemset dwadzieścia sześć) złotych w tym 6,00 złotych za klauzulę wykonalności tytułem zwrotu kosztów sądowych, od których strona powodowa była zwolniona.

IV.  Zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1440,00 (jeden tysiąc czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

V.  Wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Grzegorz Olejarczyk

sygn. akt III RC 334/17

UZASADNIENIE

J. H. wniosła pozew przeciwko mężowi R. R. o zaspokojenie potrzeb rodziny poprzez łożenie alimentów na jej rzecz w kwocie 3000 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu podała, że strony małżeństwem są od 2006r, nie posiadają własnych dzieci, choć sami posiadają dorosłe dzieci z poprzednich związków. Pozwany prowadzi działalność gospodarczą, z której osiąga wysokie dochody rzędu 10.000 zł miesięcznie. Natomiast powódka jest osobą ze stwierdzoną niepełnosprawnością od 2007r. W dniu 15.09.2007r pozwany prowadząc samochód spowodował wypadek, w którym powódka uczestniczyła jako pasażer. Od tej pory powódka nie jest w stanie podjąć stałej pracy zarobkowej. Utrzymuje się ze świadczeń MOPS, dorywczej pracy, co w dacie złożenia pozwu dało łącznie 444 zł miesięcznie (k 3). Natomiast jej miesięczne potrzeby powódka wyliczyła na kwotę 2460 zł.

Pozwany ma problem alkoholowy, uczestniczył w terapiach odwykowych. Jak podała powódka w dniu 26.11.2017r będąc w ciągu alkoholowym wyprowadził się z domu, przestał łożyć na utrzymanie domu i powódki.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości (k 29). W uzasadnieniu zaprzeczył, by osiągał tak wysokie dochody, jak wskazuje powódka. W 2017r zamiast dochodu, działalność przyniosła mu 17668 zł straty. Ponadto od lutego 2017r pozostaje w abstynencji. Jego koszty własne określił na 2000 zł miesięcznie, w tym koszty wynajęcia kawalerki – 750 zł miesięcznie odstępnego plus czynsz z funduszem remontowym 450 zł oraz energia, woda ok 90 zł rachunki co miesiąc. Pozostała kwota to koszt wyżywienia, ubrania, środków czystości

Odnosząc się do kwestii wyprowadzki z domu, to w ocenie pozwanego, miało to miejsce za obopólną zgodą, a wręcz na życzenie powódki. Zatem od chwili wyprowadzki istnieje między nimi faktyczna separacja, która jest przesłanką negatywną do orzekania o alimentach w trybie art. 27 kro. Dlatego pozwany ocenia to powództwo jako dalsze roszczenie w związku ze spowodowanym przez niego wypadkiem samochodowym, w którym poszkodowaną była powódka.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 15.01.2018r sąd zabezpieczył na czas trwania postępowania roszczenie powódki do kwoty 600 zł miesięcznie (k 38). Orzeczenie to zostało utrzymane w mocy przez Sąd Okręgowy w Olsztynie postanowieniem z dnia 1 marca 2018r (k 88).

Sąd ustalił, co następuje:

Strony zawarły związek małżeński w dniu 14.10.2016r. (k 9). Wspólnych dzieci nie posiadają. Każde z małżonków dobrowolnie pomaga swoim dzieciom z poprzednich związków, które w dacie rozpoznania sprawy mimo pełnoletniości są jeszcze nie usamodzielnione. J. H. okazjonalnie w kwotach ok 500 zł na kwartał (k 113) pomaga córce K. S. w utrzymaniu na studiach w Anglii (k 57-60). Opłaty miesięczne powódki za mieszkanie wynoszą ok 800 zł miesięcznie (k 144), uzyskuje także dochód z odstępnego z tytułu wynajmowania mieszkania 700 zł miesięcznie minus 18% podatku (k 185v).

Powódka sama mieszka w odziedziczonym drugim mieszkaniu po matce, którego koszt utrzymania wynosi 800 zł miesięcznie.

Powódka jest niepełnosprawna (k 165-168 zaświadczenia lekarskie). W dniu 15.09.2017r pozwany prowadząc samochód nieumyślnie naruszył przepisy ruchu drogowego, przekraczając prędkość stracił panowanie nad pojazdem i zderzył się z jadącym z naprzeciwka samochodem. Powódka doznała licznych obrażeń ciała, które spowodowały u niej chorobę zagrażającą życiu w rozumieniu art. 156§1pk2 kk. Wyrokiem z dnia 17.04.2008r pozwany został skazany za ten czyn zakwalifikowany z art. 177§2 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej na okres 2 lat. (k 9-10). Powódka z tego tytułu posiada orzeczenie o niepełnosprawności (k 13) z ustalonym znacznym jego stopniem. Jest w trakcie ustalania prawa do renty ZUS. Obecnie jest bezrobotna(k 61), choć pracuje na umowy zlecenia. Przez 3 miesiące była zatrudniona w Szpitalu (...) w K. na umowę zlecenie (k 101), która została rozwiązana za porozumieniem stron. Następnie do 30.12.2017r pracowała także na umowę zlecenie Środowiskowym Ognisku Wychowawczym (...) w K. z wynagrodzeniem 291 zł miesięcznie (k 10). Obecnie pracuje na dwóch umowach zlecenia i łącznie miesięcznie ma z tego tytułu dochód ok 800 zł (k 185v). Powódka posiada także zasoby pieniężne w kwocie 130 000 zł pochodzące z wypłaconego odszkodowania wraz z odsetkami w łącznej kwocie 200 000 zł (k 143-149, oraz wyjaśnienia k 185v), posiada aktywa w postaci udziałów w funduszach inwestycyjnych (k 156-159), które nie przynoszą jednak obecnie zysku.

J. H. po wypadku jako osoba niepełnosprawna korzysta ze świadczeń rehabilitacyjnych, które w większości są odpłatne (k 173-177). Czeka ją także operacja endoprotezoplastyki stawu biodrowego i kręgosłupa, na które posiada skierowanie (k 162-164, 172), przyjmuje także leki. Podaje, że na tzw. życie, opłaty i leki potrzebuje 2500 zł miesięcznie (k 186), ale gdyby pozwany honorowo dał jej sam 1500 zł miesięcznie to też by się zgodziła (k 185v)

W dniu 26.11.2016r pozwany wyprowadził się i zamieszkał w wynajętej kawalerce (k 35-36). Kosz jej utrzymania to 400 zł opłat i 750 zł odstępnego (k 186). Pozwany chciał kupić mieszkanie, ale dostał negatywną ocenę zdolności kredytowej (k 180). Nie prowadzi z nikim wspólnego gospodarstwa domowego. Prowadzi działalność gospodarcza w branży elektrycznej, z której jednak nie ma dużego dochodu. Posiada zadłużenia w banku (k 177) oraz zadłużenia w hurtowniach (k 178-179), zapożycza się u brata (k 181-183). Pomimo tego jednak rozwija swoją działalność zdobył ostatnio kontrakt na 1 mln zł związany z budową stadionu w K., zwiększył z tego powodu zatrudnienie pracowników, a w 2017r wyleasingował nowe maszyny a w 2018r samochód K. (...) (k 134).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo co do zasadny jest słuszne. Pozwany jako małżonek winien wspierać żonę J. H. realizując treść art. 23 kro w zakresie praw i obowiązków wynikających z zawarcia małżeństwa. Natomiast Sąd uznał kwotę 3000 zł dochodzonego powództwa jako znacząco wygórowaną. Powódka nigdy nie otrzymywała od pozwanego takich kwot pieniężnych na finansowe utrzymanie ich małżeństwa. Przeciwnie - gdy strony mieszkały razem, to pozwany przekazywał żonie 2.000 zł miesięcznie na utrzymanie ich mieszkania oraz wyżywienie (k 185v). Brakujące środki na utrzymanie powódka zabezpieczała poprzez własną pracę zarobkową, a częściowo także z pieniędzy z odszkodowania.

Sąd ocenił, iż utrzymanie mieszkania kosztowało strony ok. 800 zł miesięcznie, zatem z jej wypracowanego dochodu, który także wynosi ok. 800 zł miesięcznie, powódka była w stanie sama zabezpieczyć opłaty za mieszkanie. Obecne niższe koszty utrzymania mieszkania mogą wynikać z faktu, iż teraz tylko powódka jest zameldowana oraz z faktu mniejszego zużycia mediów. Pozostała kwota z tych 2000 zł miesięcznie od pozwanego była przeznaczana na wyżywienie. Oprócz 1200 zł pozwanego powódka także ze swoich dochodów dokładała się w razie potrzeby do wyżywienia z pieniędzy uzyskanych z odszkodowania.

Powódka podała, iż leki, zabiegi wraz z dojazdami kosztują ją ok 300-400 zł miesięcznie (k 185v). Sąd uznał jednak, iż pozwany nie musi dokładać się do tych kosztów, albowiem powódka ma na ten cel zabezpieczone środki z odszkodowania. Z istoty odszkodowania wynika bowiem, że nie są to pieniądze na każdy cel, ale na cel związany z powrotem do zdrowia, polepszeniem sytuacji życiowej, zdrowotnej – o ile to możliwe. Z pieniędzy z odszkodowania powódka także kupiła sobie samochód by dojeżdżać na zabiegi. Koszt jego utrzymania wynosi 200-300 zł miesięcznie (k 185v).

W powyższych okolicznościach Sąd uznał, że pozwany winien przyczynić się do zaspokojenia potrzeb rodziny w formie alimentów na powódkę w wysokości 1200 zł miesięcznie. Pieniądze te będą odpowiednikiem wcześniejszego przyczyniania się do zaspokojenia potrzeb rodziny, gdy łożył po 2 000 zł miesięcznie na ten cel. 1200 zł miesięcznie, czyli po 300 zł tygodniowo zabezpieczy przede wszystkim potrzeby powódki związane z wyżywieniem na podobnym poziomie, na jakim strony żyły przed wyprowadzką pozwanego z domu.

Sąd ocenił, iż pozwanego stać na łożenie środków w tak ustalonej wysokości tytułem przyczynienia się do zaspokojenia rodziny. Sąd nie dał wiary jego twierdzeniem, iż znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, albowiem fakty są zgoła odmienne. Pozwany od wielu lat osiąga kilkusettysięczne przychody. W obecnym roku ten wzrost przychodów będzie trwał. Pozwany ma duży kontrakt na milion złotych (k 186), zwiększył zatrudnienie, kupował maszyny. Oczywiście bezspornym jest, iż pozwany posiada także duże wydatki, które zmniejszają jego realny dochód, jednak w żaden sposób nie jest to odczuwalne dla jego firmy. Pozwany korzysta z kredytów kupieckich o odroczonym terminie płatności w hurtowniach (k 178,179). Jego zaległości w hurtowniach sięgają nawet ćwierć miliona złotych (k 179), jednak żadna z hurtowni nie wypowiedziała mu rachunku i po pozwany w dalszym ciągu kupuje towar z odroczonym terminem płatności. Żadna z firm nie skierowała do niego wezwań przedsądowych do natychmiastowej spłaty, nie wszczęła postępowań egzekucyjnych. Potwierdzeniem jego dobrej sytuacji materialnej jest także fakt kupna samochodu osobowego w lutym 2018r (k 134). W tak trudnej sytuacji finansowej jako to przedstawił pozwany taki zakup jest po prostu nie do obrony pod względem ekonomicznym. Po co kupować w 2018r samochód osobowy na działalność gospodarczą warty ok 100.000 zł, mając już samochód osobowy R. (...) oraz 3 letni V. (...) (k 134). W ocenie Sądu taki zakup jest tylko wtedy uzasadniony, gdy sytuacja firmy jest dobra, a wręcz bardzo dobra i można sobie pozwolić na zbytki.

W powyższych okolicznościach Sąd uznał za nieistotne złożone zaświadczenie o braku zdolności hipotecznej (k 180), skoro pozwany nie chce oszczędzać na mieszkanie. Mając możliwość mieszkać u ojca, nie korzysta z tej możliwości i łoży 1100 zł na cudzą stancję. Tak nie zachowuje się osoba, która pogrążona finansowo z długami widniejącymi na wyciąg z rachunku bankowego (k 140-141), czy zaciągająca pożyczki po 600 zł u brata.

Należy dodać, że pozwany ma gest i nie oszczędza na swoich zachciankach typu rower za 5000 zł oraz wydatki związane z uprawianiem sportu (nie było to zaprzeczone przez pozwanego), czy obiady w restauracjach. Były także zakupy dla pozwanej, kiedy zabierał ją na zakupy i mogła kupować dla siebie co chciała. Było to w jeszcze listopadzie 2017r (k 185v), gdy w dniu 26 listopada 2017r pozwany się od żony wyprowadził.

W powyższych okolicznościach Sąd doszedł do przekonania, że co do zasady powództwo jest zasadne. W zakresie kwoty przyczyniania się do zaspokojenia potrzeb rodziny Sąd także ustalił, iż kwota 1200 zł miesięcznie leży w zakresie możliwości finansowych pozwanego.

Ponad kwotę 1200 zł miesięcznie natomiast powództwo jest wygórowane, albowiem powódka także posiada zabezpieczone środki na leczenie z tytułu ubezpieczenia. Może ponadto wspomagać się finansowo wykorzystując kwotę odstępnego z wynajmu swojego mieszkania, ponieważ przesłuchana świadek K. S. zeznała, że pozostaje na utrzymaniu jej biologicznego ojca w Anglii, a na potrzeby nauki zaciągnęła w Anglii kredyt studencki.

W powyższych okolicznościach Sąd orzekł na podstawie art. 27 kro jak w punkcie I wyroku, oddalając natomiast powództwo jako wygórowane w pozostałym zakresie (punkt II wyroku).

W punkcie III wyroku Sąd orzekł o kosztach sądowych zasądzając je od pozwanego w wartości przedmiotu sporu licząc od kwoty zasądzonego powództwa podwyższając ją o kwotę opłaty kancelaryjnej zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 oraz 77 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

W punkcie IV wyroku mając na uwadze, iż strona powodowa wygrała w 40% w porównaniu do dochodzonego żądania pozwu Sąd zasądził od strony przeciwnej adekwatny zwrot kosztów zastępstwa procesowego na podstawie art. 100 kpc oraz §4 ust. 4 w zw. z §2 pkt. 5 Rozp. Min. Spr. z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

W punkcie V wyroku na podstawie art. 1082 kpc Sąd nadaje klauzulę wykonalności z urzędu, omyłkowo nie dopisano jednakże, iż klauzula winna dotyczyć jedynie pkt. I wyroku.