Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Łowiczu w Wydziale III Rodzinnym i Nieletnich

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Honorata Wójcik

Protokolant: st. sekr. sąd. Elżbieta Gołaszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2018 roku

sprawy z powództwa małoletnich A. C. (1), B. C. i M. C. (1) reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową E. C.

przeciwko J. C. i M. C. (2)

o alimenty

1.  zasądza od J. C. na rzecz jej małoletnich wnuków: A. C. (1), ur.(...); B. C., ur. (...) i M. C. (1), ur. (...) alimenty w kwotach po 150,00 (sto pięćdziesiąt) złotych miesięcznie na rzecz każdego z nich, płatne z góry do dnia 15-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki dzieci E. C. poczynając od dnia 15 lutego 2018 roku,

2.  zasądza od M. C. (2) na rzecz jego małoletnich wnuków: A. C. (1), ur.(...); B. C., ur. (...) i M. C. (1), ur. (...) alimenty w kwotach po 50,00 (pięćdziesiąt) złotych miesięcznie na rzecz każdego z nich, płatne z góry do dnia 15-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki dzieci E. C. poczynając od dnia 15 lutego 2018 roku,

3.  oddala powództwo w pozostałej części,

4.  przyznaje radcy prawnego J. L. wynagrodzenie za reprezentację z urzędu przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów E. C. w kwocie 1.476,00 (jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć) złotych z VAT i należność tę nakazuje wypłacić z rachunku Skarbu Państwa- Sąd Rejonowy w Łowiczu,

5.  nie obciąża pozwanych kosztami postępowania, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa i w pozostałym zakresie wzajemnie znosi,

6.  nadaje wyrokowi w punkcie 1 i 2 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 15/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 lutego 2018 roku małoletni powodowie: A. C. (1), B. C., M. C. (1) reprezentowani przez przedstawicielkę ustawową E. C. wnieśli o zasądzenie od pozwanej J. C. alimentów w kwocie po 200 złotych miesięcznie oraz od pozwanego M. C. (2) alimentów w kwocie po 100 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich, przy czym alimenty miały być płatne do dnia 10-tego każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat. Ponadto wnieśli o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

W uzasadnieniu pozwu podniesiono, iż ojciec małoletnich A. C. (2) płaci zasądzone w wysokości po 50 złotych miesięcznie alimenty na rzecz każdego z małoletnich powodów, którego potrzeby w pozostałym zakresie musi zaspokajać matka – E. C.. Wykorzystując swoje możliwości zarobkowe, nie jest ona w stanie zaspokoić potrzeb dzieci wynoszących po około 870 - 970 złotych. Pozwani, dziadkowie ojczyści mają możliwości majątkowe do świadczenia alimentów, uprawiają bowiem gospodarstwo rolne (k. – 2 – 4).

W odpowiedzi na pozew J. C. reprezentowana przez pełnomocnika w osobie adwokata wniosła o oddalenie powództw (k. 19). M. C. (2) w odpowiedzi na pozew wniósł także o oddalenie powództwa (k. 34).

Postanowieniem z dnia 28 marca 2018 roku Sąd Rejonowy w Łowiczu ustanowił dla powodów pełnomocnika w osobie radcy prawnego (k. 543).

Na rozprawie w dniu 10 maja 2018 roku pełnomocnicy stron podtrzymali stanowiska w sprawie (e-protokół rozprawy z dnia 10.05.2018 r. 00:00:24, k. 86)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. C. (1) urodzona dnia (...), B. C. urodzona dnia (...), M. C. (1) urodzony dnia (...) są dziećmi E. C. i A. C. (2). Rodzice powoda są po rozwodzie, nie mieszkają razem.

(dowód: dokumenty z załączonych akt sprawy III RC 85/16, akty urodzenia powodów – k./ 5 – 7, okoliczności bezsporne)

Wyrokiem z dnia 14 lipca 2017 roku, wydanym w sprawie III RC 185/16 przez Sąd Rejonowy w Łowiczu zmienionym wyrokiem z dnia 15 listopada 2017 r. wydanym przez Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie XII Ca 374/17 zasądzone zostały od A. C. (2) na rzecz małoletnich dzieci A. C. (1), B. C., M. C. (1) alimenty w kwocie po 50 złotych miesięcznie płatne z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca do rąk matki dzieci wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności, którejkolwiek z rat.

(dowód: dokumenty z załączonych akt sprawy III RC 85/16, okoliczności bezsporne)

Obecnie małoletnia A. C. (1) chodzi do klasy II gimnazjum, małoletnia B. C. chodzi do klasy V szkoły podstawowej, małoletni M. C. (1) chodzi do klasy II szkoły podstawowej. Miesięczne potrzeby powodów wynoszą około 900 zł miesięcznie. Małoletni mieszkają wraz z matką w wynajmowanym mieszkaniu w Ł.. Miesięcznie na potrzeby każdego z powodów składają się następujące pozycje: 300 zł – wyżywienie, dodatkowo obiady w szkole (50 zł), 250 zł – udział w kosztach utrzymania mieszkania, 50 zł – koszty edukacyjne, 50 zł – środki czystości, 100 zł – ubrania, 20 zł – leki, 30 zł – telefon, 50 zł – edukacja. Małoletni powodowie nie korzystają z wycieczek szkolnych, gdyż ich na to nie stać. E. C. brakuje pieniędzy także na odzież i obuwie dla nich. Powodowie mają jeden komputer oraz każdy swój telefon komórkowy, nie mają telewizora w pokoju. Nie mają plecaków, nowych, ładnych ubrań. Powodowie uczestniczyli w bezpłatnych półkoloniach z Urzędu Miejskiego. Były przez tydzień u dziadków macierzystych, u który spędzają również weekendy.

(dowód: zeznania E. C. e- protokół rozprawy z dnia 25.06.2018 r. 00:06:21 – k. 121v w zw. z e-protokół z dnia 10.05.2018 r. 00:04:13 – k. 86v)

E. C., ma 39 lat, z zawodu jest technikiem ekonomistą. Ma problemy zdrowotne w związku z otyłością, nadciśnieniem, dużą wadą wzroku +10 dioptrii, kręgosłupem. W okresie od 11 października 2017 r. do 10 kwietnia 2018 r. była zatrudniona na stanowisku kasjer – sprzedawca na podstawie umowy o pracę i zarabiała 1.304,76 zł netto. Obecnie pracuje dorywczo przy zbiorze owoców i zarabia dziennie około 100 zł. Poszukuje stałej pracy adekwatnej do jej stanu zdrowia. Lekarz medycyny pracy w 2017 r. nie wyraził zgody na pracę w hipermarkecie ze względu na RR 190/100. Umowa o pracę skończyła się, kiedy przedstawicielka ustawowa przebywała na zwolnieniu lekarskim. Zdarzało się, że przebywała w salonie gier hazardowych, spożywała alkohol w obecności dzieci podczas remontu wynajmowanego mieszkania. Czasem pije piwo. Przedstawicielka ustawowa pali papierosy, które sama skręca w domu w ilości 10 sztuk dziennie. Próbuje rzucić palenie. Nie ma pieniędzy na leki np. na ciśnienie.

Wynajmuje mieszkanie w Ł.. Nie ma partnera. Zdecydowała wyprowadzić się wraz z dziećmi od rodziców z K., z uwagi na bardzo trudne warunki mieszkaniowe (jeden pokój z kuchnią, brak łazienki i ubikacji, przeciekający dach) oraz sytuację rodzinną (ojciec nadużywający alkoholu, konflikty z rodzeństwem). Powodowie myli się w misce i korzystali z ubikacji na podwórku. E. C. nie ma prawa jazdy i nie ma samochodu, miała problemy z dojazdem z dziećmi do lekarza, do sklepu, szkoły. Musiała prosić o podwiezienie kogoś z rodziny. W K. jest jeden sklep spożywczy. Powodowie do lekarza POZ mieli 3 km. W K. jest przystanek autobusowy, do którego przedstawicielka ustawowa musiała dojść 2 km. Czynsz najmu za mieszkanie wynosi 800 zł miesięcznie, opłaty za media około 200 zł miesięcznie. Na telewizor przeznacza 110 zł miesięcznie. E. C. posiada zadłużenie w ZUS i Urzędzie Skarbowym na kwotę łączną około 30.000 zł z tytułu prowadzonej wcześniej działalności gospodarczej w postaci usług budowlanych, które wykonywał ojciec małoletnich powodów w latach 2006 – 2008. Kiedy zorientowała się, że działalność prowadzona przez byłego męża generuje długi zamknęła ją.

Otrzymuje świadczenia z programu Rodzina 500+ oraz zasiłki rodzinne na troje dzieci, łącznie w kwocie około 2000 zł. Ponadto otrzymuje 150 zł tytułem alimentów na rzecz małoletnich powodów z funduszu alimentacyjnego. Korzysta z pomocy społecznej w postaci dofinansowania obiadów w szkole. W przypadku braku pieniędzy pożyczała kwoty 50 – 100 zł od brata, P. J.. Zdarza się, że dziadkowie macierzyści dają wnukom kieszonkowe, a siostra przedstawicielki ustawowej kupuje bluzki.

(dowód: zeznania E. C. – e-protokół z rozprawy z dnia 10.05.2018r. 00:04:13 – k. 86v w zw. z zeznaniami z dnia 25.06.2018r. 00:06:21 – k. 121v; zeznania świadka J. G. (1) – e-protokół z rozprawy z dnia 10.05.2018r. 01:14:13 – k. 88; zeznania świadka P. J. – e-protokół z rozprawy z dnia 10.05.2018r. 01:30:00 – k. 88v zaświadczenie o zarobkach – k. 28; zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego – k. 96, 97; historia wizyty pacjenta – k. 98-100; historia zdrowia i choroby – k. 101-103; decyzja MOPS – k. 95)

Ojciec małoletnich A. C. (2), ma 44 lata, utracił obie kończyny dolne, jest osobą niepełnosprawną. Legitymuje się zaświadczeniem o niezdolności do pracy w rolnictwie i braku konieczności przekwalifikowania się. Nie uzyskał świadczenia rentownego w KRUS i ZUS, a jego źródłem utrzymania jest zasiłek wyrównawczy i zasiłek pielęgnacyjny w łącznej kwocie 630 zł miesięcznie. Nie uiszcza zasądzonych alimentów w kwocie po 50 zł miesięcznie na rzecz każdego z małoletnich powodów. Utrzymuje kontakt z powodami raz na kwartał lub raz na pół roku.

(dowód: dokumenty z akt sprawy III RC 185/16)

Pozwana J. C., ma 72 lata, jest babką ojczystą małoletnich powodów. J. C. leczy się neurologicznie, korzysta z rehabilitacji z powodu zwyrodnień wielostawowych.

Jest właścicielką gospodarstwa rolnego we wsi P. w gminie Ł., o łącznej powierzchni gruntów: 16,89 ha, w tym powierzchni użytków rolnych: 13,05 ha. Przeciętny dochód z pracy w indywidualnych gospodarstwa rolnych z 1 ha przeliczeniowego w 2016 r. wynosił 2577 zł. Co w przypadku pozwanej dałoby kwotę 43.525,53 zł rocznie za 2016 rok. W gospodarstwo nastawione jest na produkcję mleczną oraz uprawę ziemniaków na powierzchni około 5 ha ziemi (plon kilka ton). Pozwana sprzedaje ziemniaki na rynku w detalu. Roczny dochód netto z tytułu dostaw mleka za okres od maja 2017 r. do kwietnia 2018 r. wyniósł 47.994,09 zł, co daje 3.999,50 zł miesięcznie. Ponadto z OSM Ł. otrzymuje paszę, leki, glicerynę dla bydła i olej napędowy do ciągnika. Otrzymuje również dopłaty unijne w wysokości 15.350 zł za 2016 r., z których około 10.000 zł przeznaczana jest na nawozy. Komornik nie zajął należności pozwanej z OSM Ł. ani z tytułu dotacji unijnych. J. C. dokonuje wpłat do komornika w kwotach po 200 zł miesięcznie, dług w KRUK spłaca miesięcznie kwotą 150 zł.

Prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z mężem, z synem A. (ojcem małoletnich powodów) oraz synem T. i jego córką - W.. Pozwana otrzymuje emeryturę rolniczą w wysokości około 150 zł. Syn T. oraz dorywczo syn J. pomagają pozwanej w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Uprawiają ziemniaki, zboże.

M. C. (2) jest dziadkiem ojczystym małoletnich powodów. Ma 74 lata, z zawodu jest rolnikiem. Otrzymuje świadczenie emerytalne z KRUS w wysokości 694,95 zł kwartalnie. Pozwany leczy się psychiatrycznie. Ma przepisywane leki od lekarza psychiatry. Nie wszystkie recepty wykupuje. Prowadzona jest wobec niego egzekucji komornicza dotycząca kwoty zadłużenia na dzień 22 czerwca 2018 r. 5.556,45 zł.

(dowód: zaświadczenie wójta gminy Ł. – k. 43, potwierdzenie składki KRUS – k. 44; decyzja o wysokości emerytury rolniczej – k. 45; legitymacja emeryta-rencisty – k. 73; skierowanie do poradni neurologicznej – k. 72,74-75; skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne – k. 76; przekaz pocztowy – k. 77; niewykupione recepty – k. 78-85 i 117-120; wykaz dostaw mleka z OSM Ł. – k.93; F. Vat – k. 105, 107; zestawienie operacji z konta – k. 106, 112; harmonogram spłat kredytu M. C. (3) – k. 108-109; plan spłaty zadłużenia M. C. (2) – k. 113-115; zaświadczenie o egzekucji komorniczej M. C. (2); rata składki KRUS T. C. – k. 110; zaświadczenie z KRUS o stanie zadłużenia – k. 111; informacja o zakupie wierzytelności – k. 124, informacja o zadłużeniu – k. 125, f. vat na zakup nawozów – k. 131-132; decyzja w sprawie przyznania płatności bezpośrednich – k. 126-130 )

Sąd uznał za wiarygodne przedstawione w sprawie dowody z dokumentów oraz dowody z zeznań strony powodowej, które to zeznania w zasadniczej części pokrywały się w materiale dowodowym z dokumentów. Za wiarygodne w większości – za wyjątkiem fragmentu dotyczącego braku telefonów komórkowych przez powodów – Sąd ocenił zeznania świadka J. G. (2) oraz P. J..

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom pozwanej J. C. w zakresie wysokości dochodów osiąganych z gospodarstwa rolnego, które stoją w sprzeczności z dokumentami w postaci dochodów uzyskiwanych z dostaw mleka do OSM w Ł. oraz płatności bezpośrednich, jak również były sprzeczne z zeznaniami pozwanego M. C. (2) w zakresie dotyczącym braku dochodów z tytułu uprawy ziemniaków. Pozwana wraz ze świadkiem T. C. stworzyli taką linię obrony na potrzeby niniejszego postępowania i wykazania znikomych dochodów pozwanej. W tym zakresie jako w pełni wiarygodne Sąd ocenił zeznania pozwanego, które były spontaniczne, nieuzgodnione z pozwaną oraz świadkiem – T. C.. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd ocenił dochody pozwanych na kwotę co najmniej 6.000 zł netto miesięcznie (dostawy mleka, handel ziemniakami, renty, dopłaty unijne, dofinansowanie do paliwa, zakupu leków, paszy gliceryny).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo małoletnich A. C. (1), B. C., M. C. (1) zasługuje na uwzględnienie co do zasady, ale nie co do wysokości. Żądanie zgłoszone przez powodów, reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową, oparte zostało na treści art. 132 i 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Rodzice zobowiązani są w pierwszej kolejności do alimentowania swoich dzieci. Zgodnie z art. 132 obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności np. dziadków powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.

Jednak ustawodawca odmiennie określił przesłanki obowiązku alimentacyjnego rodziców względem ich małoletnich dzieci a inaczej dalszych krewnych. W przypadku obowiązku rodziców jest on uzależniony od braku samodzielności dziecka, które nie jest w stanie się samodzielnie utrzymać, w pozostałych przypadkach - zgodnie z art. 132 § 2 k.r.o. - uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku . Sąd podziela pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy, o tym, że niedostatek nie musi wiązać się z sytuacją, w której wierzyciel alimentacyjny nie ma żadnych środków utrzymania, gdyż wystarczy, aby nie był on w stanie samodzielnie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb w zakresie utrzymania i wychowania (wyrok SN z dnia 20 lutego 1974 r., III CRN 388/73, OSNCP 1975, nr 2, poz. 29).

Jednakże, obowiązek alimentacyjny dziadków nie polega na przerzuceniu na nich niespełnionego obowiązku alimentacyjnego ojca dzieci, mogą oni bowiem być zobowiązani jedynie do takich świadczeń na jakie pozwalają ich możliwości majątkowe, przy uwzględnieniu również ich usprawiedliwionych potrzeb (art. 135 § 1 k.r.o.), (wyrok SN z dnia 8.10.1976 r., III CRN 205/76, LEX nr 7853).

Określenie zakresu obowiązku alimentacyjnego powinno być dokonane przy uwzględnieniu przepisu art. 135 § 1 kro, z którego wynika, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych
i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie.

Przez możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego należy rozumieć te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Możliwości świadczenia alimentów nie ma ten, kto nie posiada majątku, nie jest, ze względu na stan zdrowia, zdolny do pracy zarobkowej i nie otrzymuje świadczeń. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć bieżące potrzeby w zakresie utrzymania (tj. mieszkania, wyżywienia, ubrania itd.) oraz w zakresie wychowania (tj. odpowiednie wykształcenie, rozwijanie zainteresowań i uzdolnień itd.). Podkreślić trzeba, że niezdolne do samodzielnego utrzymania dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że małoletni A., B. i M. C. (4) nie są zdolni do samodzielnego utrzymania. W tej sytuacji zobowiązanymi do zapewnienia im wychowania i środków utrzymania, a w późniejszym okresie wykształcenia jest ich matka, tj. przedstawicielka ustawowa E. C. oraz ojciec A. C. (2). Wyrokiem Sądu Rejonowego w Łowiczu z dnia 14 lipca 2017 roku, wydanym w sprawie III RC 185/16 zmienionym wyrokiem z dnia 15 listopada 2017 r. wydanym przez Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie XII Ca 374/17 zasądzone zostały od A. C. (2) na rzecz małoletnich dzieci A. C. (1), B. C., M. C. (1) alimenty w kwocie po 50 złotych miesięcznie płatne z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca do rąk matki dzieci wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności, którejkolwiek z rat. Alimenty w wysokości 150 złotych na troje powodów wypłacane są przedstawicielce ustawowej przez fundusz alimentacyjny. A. C. (2) nie jest w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb z uwagi na niepełnosprawność, pozostaje na utrzymaniu rodziców oraz otrzymuje zasiłek w wysokości 630 zł. Jednocześnie nie jest on w stanie uczynić w pełni zadość obowiązkowi alimentacyjnemu względem swoich małoletnich dzieci z uwagi na brak możliwości zarobkowych powyżej kwoty 50 zł na każde z dzieci.

Jak wskazano powyżej alimenty są to bieżące środki na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb. Zasadniczy ciężar opieki nad małoletnimi powodami spoczywa na ich matce, która pokrywa większość wydatków związanych z utrzymaniem dzieci: kupuje środki czystości i pielęgnacyjne, żywność, ponosi opłaty związane ze szkołą, zapewnieniem potrzeb mieszkaniowych, odzieży obuwia. Nie wystarcza jej jednak pieniędzy na zaspokojenie wszystkich usprawiedliwionych potrzeb małoletnich. Pozwani, jako zobowiązani do alimentacji w dalszej kolejności utrzymywali rzadko kontakt z małoletnimi, nie zabiegają o ten kontakt. Jednakże Sąd zważył również na fakt, że pozwani utrzymują niezdolnego do pracy syna – A., ojca powodów. Jednakże pozwani pomagają w utrzymaniu także swojemu dorosłemu synowi T. i jego córce W., a syn jest w stanie samodzielnie zaspokoić swoje usprawiedliwione potrzeby. Sąd zważył wobec powyższego, że obowiązek alimentacyjny dziadków ojczystych względem małoletnich powodów wyprzedza obowiązek pomocy ich dorosłemu i pełnosprawnemu synowi - T.. Ponadto biorąc pod uwagę, iż dobrowolnie wpierają wnuczkę W. na co dzień powinni przełożyć tę relację na pozostałe wnuki - powodów w niniejszym postępowaniu.

Przyjmując zatem jako zasadne, w świetle obowiązujących przepisów, żądanie wsparcia finansowego ze strony dziadków ojczystych małoletnich na wspomniane wydatki, Sąd uznał, iż kwota 200 zł na każdego z małoletniego powoda płatna w kwotach: po 150 zł od babki J. C. oraz 50 zł od dziadka M. C. (2) płatne miesięcznie będzie sumą adekwatną do zaspokojenia ich potrzeb i oddalił powództwo w pozostałym zakresie jako zbyt wygórowane w stosunku do wyartykułowanych potrzeb uprawnionych. Należy w tym miejscu podkreślić, iż Sąd wziął pod uwagę fakt, że potrzeby małoletnich powodów wynoszą po około 800 zł i taka kwota pozostaje w zgodzie z zasada równej stopy życiowej z rodzicami. E. C. dysponowała dotychczas kwotą 2.000 zł z pomocy społecznej, zarabia około 1500 zł miesięcznie i ma 150 zł alimentów, co daje łącznie około 3.650 zł, co z kolei na jednego członka rodziny pozwoli przeznaczyć po 900 zł. Jako niezaspokojone pozostają potrzeby powodów w zakresie lepszego ubrania i wyżywienia, a także potrzeb edukacyjnych (wycieczki szkolne), rozrywka (gry, książki, muzyka, kino).

Zatem E. C. brakuje co miesiąc kwoty po około 200 złotych do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb każdego z jej małoletnich dzieci i w tym zakresie Sąd uznał ten stan za niedostatek, który przedstawicielka ustawowa stara się niwelować zaciągniętymi pożyczkami u krewnych i znajomych. Małoletni powodowie są w fazie dojrzewani, czyli w fazie intensywnego rozwoju, wymagają częstszej wymiany garderoby oraz znacznych nakładów na wyżywienie, oczywistym jest, że ich potrzeby z biegiem lat rosną.

Z drugiej strony wysokość alimentów uwarunkowana jest możliwościami majątkowymi pozwanych. Biorąc pod uwagę dochody osiągane przez pozwanych, które miesięcznie wynoszą około 6.000 zł, zgodnie z przedłożonymi zaświadczeniami z OSM w Ł., decyzji przyznających płatności obszarowych, zeznaniami co do osiągania dochodów z uprawy ziemniaków oraz innych dopłat z tytułu produkcji mlecznej otrzymywanych za pośrednictwem OSM Ł. zasądzenie kwot po 200 złotych miesięcznie na każdego z małoletnich powodów: w wysokości 150 od J. C. oraz 50 złotych miesięcznie od M. C. (2), są kwotami adekwatnymi do ich możliwości zarobkowych. Pozwani bowiem udokumentowali ponoszenie wysokich wydatków związanych z utrzymaniem gospodarstwa rolnego, jak również z koniecznością wspomagania swojego dorosłego syna, po amputacji kończyn. Jednakże pozwana usiłowała zataić przed Sądem rzeczywiście osiągane dochody, z tytułu posiadanego i dobrze prosperującego w zakresie produkcji mlecznej i uprawy ziemniaków - gospodarstwa rolnego o powierzchni prawie 17 ha. Złożone przez pozwaną zeznania, potwierdzone przez świadka T. C. nie zasługiwały na uwzględnienie wobec przedłożonych dowodów z dokumentów, jak również wobec zeznań pozwanego. Pozwani wspomagają ponadto syna T. i jego córkę W., zatem mogą pomagać w utrzymaniu wnuków – dzieci syna A..

Alimenty zasądzono od dnia 15 lutego 2018 roku, to jest od daty doręczenia odpisu pozwu pozwanym, uznając, iż wówczas pozwani zostali wezwani do niezwłocznego spełnienia świadczenia na podstawie art. 455 k.c. Z chwilą doręczenia odpisu pozwu na pozwanej, jako dłużniku, zaczął ciążyć obowiązek niezwłocznego spełnienia świadczenia – płacenia podwyższonych alimentów. Strona powodowa nie wskazała żadnych okoliczności uzasadniających podwyższenie alimentów z datą wsteczną.

W oparciu o art. 100 k.p.c. Sąd zniósł wzajemnie między stronami koszty zastępstwa oraz nie obciążył pozwanych kosztami postępowania, które Sąd przejął na rachunek Skarbu Państwa, przyznając radcy prawnemu reprezentującemu powodów z urzędu wynagrodzenia w kwocie 1.476 zł z rachunku Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Łowiczu.

Stosownie do art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w części zasądzającej świadczenia alimentacyjne.

Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak w sentencji.