Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie IX Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Okręgowego Przemysław Grochowski (spr.)

Sędziowie : Sędzia Sądu Okręgowego Małgorzata Skoczyńska

Sędzia Sądu Rejonowego del. do SO Joanna Chylińska-Kurek

Protokolant : st. sekr. sądowy Agnieszka Olszewska-Judin

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 września 2016 roku w L.

sprawy z powództwa K. M.

przeciwko (...) spółki akcyjnej w S.

o 15.501 złotych z ustawowymi odsetkami

na skutek apelacji pozwanego (...) spółki akcyjnej w S. od wyroku z dnia 2 lutego 2016 roku w sprawie VIII GC 968/14 Sądu Rejonowego Lublin – Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku

I. zmienia zaskarżony wyrok w jego punkcie III. w ten sposób, że zasądzoną tam tytułem kosztów procesu kwotę 3.947 (trzy tysiące dziewięćset czterdzieści siedem złotych) obniżyć do kwoty 1.607 (tysiąc sześćset siedem złotych), zaś kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta złotych) z tytułu zastępstwa procesowego obniżyć do kwoty 60 (sześćdziesiąt złotych);

II. oddala apelację w pozostałej części;

III. zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej w S. na rzecz powódki K. M. kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO M. S. SSO P. G. SSR del.do SO J. C.-K.

IX Ga 224/16

UZASADNIENIE

Powództwo dotyczyło zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej w S. kwoty 15.501 złotych odsetkami od wniesienia pozwu tytułem świadczenia wynikającego z umowy ubezpieczenia mienia w związku z wystąpieniem zdarzenia objętego tym stosunkiem prawnym polegającego na wybuchem w dniu 24 listopada 2012 roku pożaru w budynku podlegającemu ubezpieczeniu.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 13.951 złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 500 złotych od dnia 7 marca 2014 roku i od kwoty 13.451 złotych od dnia 4 listopada 2015 roku wraz z kosztami procesu w wysokości 3.947 złotych i oddalił powództwo w pozostałej części; nakazał także ściągnięcie od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwoty 823,33 złotych tytułem wydatków na opinię biegłego oraz kwotę 746 złotych tytułem brakującej opłaty od rozszerzonego powództwa. Jako przesłanki swojego rozstrzygnięcia wskazał , że powód prowadzi działalność gospodarczą na działce nr (...) przy ul. (...) w C. pod nazwą Bar Na (...). Weszła ona w posiadanie przedmiotowej działki i znajdującego się na niej kiosku gastronomicznego, składającego się z 1 pomieszczenia z piwniczką o łącznej powierzchni 15m ² na podstawie umowy najmu nr (...) z dnia 2 maja 2011 roku, zawartej z Miejskim Ośrodkiem Sportu i Rekreacji z siedzibą w C., który jest zarządcą tej nieruchomości . Z treści § 4 ust.3 umowy najmu wynika, że koszty remontu poniesione przez najemcę przedstawione w formie kosztorysu po akceptacji wynajmującego zostaną zaliczone na poczet czynszu najmu na podstawie faktur przedstawionych przez najemcę. Powódka przeprowadziła gruntowny remont budynku oraz go rozbudowała. Dobudowano jedno pomieszczenie, które stanowiło salę konsumpcyjną, przerabiając altanę. Wewnątrz budynku postawiono ścianę działową i zamontowano w niej okno, aby utworzyć pomieszczenie do wydawania posiłków. Wstawiono dwoje drzwi antywłamaniowych, wymieniono wszystkie okna, wyburzono sufity i podniesiono je do góry, podniesiono całą konstrukcję dachu do góry, w miejsce papy położono blachę, istniejącą łazienkę wyremontowano, wykonano nową łazienkę, wykonano nową instalację elektryczną oraz alarmową, zmodernizowano i przebudowano instalację wodno - kanalizacyjną, wszystkie ściany od wewnątrz pokryto płytami i pomalowano farbami zmywalnymi, ogrodzono całą posesję. Po remoncie lokal użytkowy składał się z kuchni, pomieszczenia do wydawania posiłków, sali konsumpcyjnej i dwóch łazienek. W dniu 14 czerwca 2012 roku powódka zawarła umowę ubezpieczenia m.in. mienia od ognia i innych zdarzeń losowych z pozwaną (...) Spółką Akcyjnej w S. na okres do dnia 13 czerwca 2013 roku. Przedmiotem ubezpieczenia był lokal na sumę 120.000 zł, urządzenia i wyposażenie na sumę 40.000 zł oraz środki obrotowe na sumę 5.000 zł . Umowa została zwarta na podstawie Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Hestia (...) oraz wniosku ubezpieczeniowego z dnia 14 czerwca 2012 roku . Załącznikiem do wniosku o ubezpieczeniowego była umowy najmu nr (...) z dnia 2 maja 2011 roku. W dniu 24 listopada 2012 roku w nocy wybuchł pożar w budynku Baru Na (...). Przyczyną pożaru było podłożenie ognia przez nieustaloną osobę. Postanowieniem z dnia 28 stycznia 2013 roku Prokuratura Rejonowa w Chełmie umorzyła dochodzenie w sprawie uszkodzenia mienia w Barze Na (...) w wyniku pożaru o łącznej wartości powstałych strat w kwocie 20.000 zł na szkodę K. M. tj. o czyn z art.288 § 1k.k. - wobec nie wykrycia sprawcy . W dniu 27 listopada 2012 roku powódka zgłosiła szkodę majątkową do pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w S. . Na miejsce zdarzenia przybył likwidator pozwanej, który dokonał oględzin powstałych uszkodzeń, sporządził dokumentację fotograficzną oraz sporządził protokół szkody z dnia 27 listopada 2012 roku, który podpisała powódka K. M. . Pismami z dnia 7 grudnia 2012 roku i 27 grudnia 2012 roku pozwana wezwała powódkę do dostarczenia dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia likwidacji szkody i ustalenia odpowiedzialności w tym m.in. dokumentów potwierdzających własność mienia, oświadczenia o wartości wszystkich maszyn, urządzeń i wyposażenia objętych ochroną ubezpieczeniową na dzień powstania szkody. W odpowiedzi powódka przesłała pozwanej spis urządzeń podlegających ubezpieczeniu na łączną wartość 40.100 zł, opinię firmy specjalistycznej na temat instalacji alarmowej , opinię firmy specjalistycznej na temat mebli (. Pozwana pismem z dnia 17 stycznia 2013 roku poinformowała powódkę, iż nie znajduje podstaw do wypłaty odszkodowania, gdyż w toku czynności likwidacyjnych ustalono, że budynek Baru Na (...) jest w posiadaniu powódki na podstawie umowy najmu nr (...) z dnia 2 maja 2011 roku. Powódka nie udowodniła aby miała interes majątkowy w ubezpieczeniu nieruchomości, nie przedstawiła stosownej dokumentacji w tym zakresie. Z tego względu roszczenie w części dotyczącej nieruchomości zostało rozpatrzone odmownie. Ponadto pozwana wezwała ponownie powódkę do uzupełnienia dokumentacji potwierdzającej własność mienia . W piśmie z dnia 5 marca 2013 roku pozwana oświadczyła, iż nie znajduje podstaw do zmiany stanowiska. Podała, że zebrana w toku postępowania likwidacyjnego dokumentacja nie wykazała prawa ubezpieczonego do żądania odszkodowania za naprawę uszkodzeń budynku. Podniosła także, że dotychczas nie otrzymała dokumentów niezbędnych do rozpatrzenia roszczenia z tytułu szkody w wyposażeniu. Powódka odwołała się do decyzji pozwanej pismem z dnia 5 czerwca 2013 roku. W piśmie złożyła propozycję przedsądowego polubownego załatwienia. W piśmie z dnia 10 lipca 2013 roku pozwana oświadczyła, że ponownie przeanalizowała akta sprawy i w dalszy ciągu nie znajduje podstaw do wypłaty odszkodowania. Ponadto poinformowała powódkę, że jej decyzja jest ostateczna i ewentualne dalsze dochodzenie roszczeń może być kontynuowane na drodze sądowej. W toku niniejszego sporu, na wniosek powódki, Sąd wywołał opinię biegłego sądowego z zakresu rzeczoznawstwa majątkowego A. M. celem wyceny wartości szkody jaką poniosła powódka K. M. w związku z pożarem budynku o powierzchni ponad 80 m ² przy ul. (...) w C. w dniu 24 listopada 2012 roku, w dwóch wariantach: według wartości odtworzeniowej i według wartości rzeczywistej z potrąceniem zużycia technicznego. W opinii z dnia 16 czerwca 2015 roku biegły A. M. podał, że opiniowany budynek przy ul. (...) w C. posiada powierzchnię zabudowy 74,47 m ², w tym powierzchnię użytkową 68,65 m ². Biegły wskazał, że nie był w stanie określić jakie elementy opiniowanego budynku są własnością powódki, tym samym w opinii określił wartość szkody budowlanej budynku przy ul. (...) w C. bez rozstrzygania czyją własnością są poszczególne jego elementy. Biegły ustalił, że w wartość szkody pożarowej w opiniowanym budynku według wartości odtworzeniowej przy zakresie wskazanym przez powódkę wynosi 25.407 zł, a według zakresu szkody przyjętego przez biegłego wynosi 15.501 zł. Natomiast szacunkowa wartość szkody pożarowej w opiniowanym budynku według wartości rzeczywistej przy zakresie wskazanym rzez powódkę wynosi 22.866 zł, a według zakresu szkody przyjętego przez biegłego wynosi 13.951 zł. Biegły uznał, iż uszkodzenia drzwi zewnętrznych do sali konsumpcyjnej jak również przemieszczenia ścian zewnętrznych nie mogły zaistnieć w wyniku niedużego pożaru jaki miał miejsce w dniu 24 listopada 2012 roku. Przedmiotowe uszkodzenia powstały w innym czasie lub z innego powodu.

Powódka dochodziła odszkodowania w związku ze szkodą pożarową z dnia 24 listopada 2012 roku w budynku przy ul. (...) w C., który był ubezpieczony u pozwanego na podstawie umowy z dnia 14 czerwca 2012 roku, potwierdzonej polisą nr (...). Dla oceny praw i obowiązków stron w ramach stosunku ubezpieczenia podstawowe znaczenie ma łącząca strony umowa ubezpieczenia. Zgodnie z art. 805 § 1 i § 2 pkt 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Ponadto, na podstawie art. 384 § 1 k.c. strony wiążą ogólne warunki ubezpieczenia. W myśl tego przepisu ustalony przez jedną ze stron wyrzec umowy, w szczególności ogólne warunki umów, wzór umowy, regulamin, wiąże drugą stronę, jeżeli został jej doręczony przed zawarciem umowy. Stosownie do treści art. 812 § 8 k.c. różnicę między treścią umowy a ogólnymi warunkami ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązany jest przedstawić ubezpieczającemu w formie pisemnej przed zawarciem umowy. W razie niedopełnienia tego obowiązku ubezpieczyciel nie może się powoływać na różnicę niekorzystną dla ubezpieczonego. Przepisu nie stosuje się do umów ubezpieczenia zawieranych w drodze negocjacji. Do umowy ubezpieczenia zawartej przez strony sporu, potwierdzonej polisą nr (...), mają zastosowanie Ogólne Warunków Ubezpieczenia Hestia (...), które weszły w życie z dniem 10 stycznia 2011 roku i mają zastosowanie do umów ubezpieczenia zawartych po tej dacie (dalej OWU). W myśl § 5 ust.1 pkt. 1 OWU przedmiotem ubezpieczenia może być określone w umowie ubezpieczenia mienie wykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością, ewidencjonowane mienie stanowiące własność Ubezpieczającego lub mienie będące na podstawie tytułu prawnego w jego posiadaniu : a) budynki, budowle i lokale, b) maszyny, urządzenia oraz wyposażenie, c) środki obrotowe, d) wartości pieniężne, e) nakłady inwestycyjne. Stosownie do treści § 9 ust.1 OWU suma ubezpieczenia stanowi górną granicę odpowiedzialności Ubezpieczyciela, chyba że strony w umowie ustaliły odrębny, niższy limit odpowiedzialności. Zgodnie z treścią § 13 ust.1 OWU rozmiar szkody dla poszczególnych przedmiotów ubezpieczenia określa się w granicach ich sum ubezpieczenia lub odrębnie określonych przez strony w umowie limitów odpowiedzialności, na podstawie cen z dnia ustalenia odszkodowania :

1) dla budynków, budowli i lokali - według wartości kosztów odbudowy lub remontu w tym samym miejscu, z uwzględnieniem dotychczasowych technologii, konstrukcji i standardu wykończenia, przy zastosowaniu dotychczasowych wymiarów i materiałów, potwierdzonych rachunkiem wykonawcy lub kalkulacją poszkodowanego:

a) przy ubezpieczeniu według wartości ewidencyjnej brutto oraz wartości odtworzeniowej (nowej) - w pełnej wysokości,

b) przy ubezpieczeniu według wartości rzeczywistej - z potrąceniem zużycia technicznego,

2) dla maszyn, urządzeń oraz wyposażenia - według cen zakupu, kosztów naprawy bądź wytworzenia rzeczy tego samego rodzaju, typu lub mocy powiększonej koszty transportu i montażu, z uwzględnieniem zasad podanych w pkt1) powyżej,

3) dla środków obrotowych - według cen ich zakupu, kosztów wytworzenia, kosztów naprawy albo czyszczenia,

4) dla nakładów inwestycyjnych - według kosztów ich odbudowy lub remontu w tym samym miejscu, z uwzględnieniem dotychczasowych wymiarów, konstrukcji i materiałów, potwierdzonych rachunkiem wykonawcy lub kalkulacją poszkodowanego.

W myśl ust.2 § 13 OWU rozmiar szkody zmniejsza się o wartość pozostałości, które mają być przeznaczone do dalszego użytku, przeróbki lub sprzedaży. Stosownie zaś do treści ust.3 § 13 OWU jeżeli Ubezpieczający nie podjął odbudowy lub remontu mienia rozmiar szkody ustalony zostanie z potrąceniem stopnia technicznego zużycia. Powyższe postanowienie ma zastosowanie dla mienia, którego suma ubezpieczenia została określona wg wartości odtworzeniowej (nowej) lub ewidencyjnej brutto. Z kolei, myśl § 16 OWU odszkodowanie stanowi kwotę obliczoną zgodnie z postanowieniami §§ 13 - 15 pomniejszoną o franczyzę redukcyjną ustaloną w umowie ubezpieczenia, nie mniej niż 400 zł. F. redukcyjna ma zastosowanie dla całego objętego ochroną ubezpieczeniową mienia. Z treści polisy ubezpieczeniowej nr (...) nie wynika co było przedmiotem ubezpieczenia na sumę 120.00 zł : lokal o powierzchni 15 m ² czy cały budynek o powierzchni ponad 80 m ². Z przedmiotowej polisy nie wynika również czy suma ubezpieczenia w kwocie 120.000 zł została ustalona według wartości rzeczywistej czy odtworzeniowej i w związku z tym, w jakiej wartości powinna być rozliczona szkoda tj. czy według wartości odtworzeniowej (nowej), czy według wartości rzeczywistej z potrąceniem zużycia technologicznego. W ocenie Sądu Rejonowego, istniejące nieścisłości w umowie ubezpieczenia należy interpretować na korzyść powódki, bowiem powstały one z winy przedstawiciela pozwanej.

W tej sytuacji Sąd ten przyjął, że przedmiotem ubezpieczenia na sumę 120.000 zł był budynek, który wskutek rozbudowy przez powódkę z zwiększył powierzchnię z 15 m ² do 74,47 m ², w tym 68,65 m ² to powierzchnia użytkowa, a suma ubezpieczenia w kwocie 120.000 zł została ustalona w umowie według wartości odtworzeniowej (nowej). Zatem, szkoda pożarowa z dnia 24 listopada 2012 roku powinna być rozliczona według wartości odtworzeniowej (nowej). Skoro jednak powódka nie podjęła się remontu budynku po pożarze, to rozmiar szkody należy ustalić z potrąceniem zużycia technicznego, stosownie do treści § 13 ust. 3 OWU. Podzielając opinię biegłego A. M. Sąd Rejonowy przyjął, że wartość szkody pożarowej w budynku według wartości rzeczywistej wynosi 13.951 zł. Za biegłym Sąd przyjął, że uszkodzenia drzwi zewnętrznych do sali konsumpcyjnej jak również przemieszczenia ścian zewnętrznych nie mogły zaistnieć w wyniku pożaru z dnia 24 listopada 2012 roku. Sąd nie pomniejszył należnego powódce odszkodowania o franczyzę redukcyjną w kwocie 400 zł, bowiem umowa stron nie przewidywała zastosowania przez pozwaną franczyzy redukcyjnej.

Roszczenie odsetkowe powódki uzasadnia przepis art. 481 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, przy czym jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. zdanie drugie. Powódka uległa pozwanej nieznacznie (kwota uwzględniona 90% kwoty dochodzonej pozwem). Z tego względu Sąd obciążył pozwaną wszystkimi kosztami procesu poniesionymi przez powódkę które wynoszą 3.947 zł i obejmują: opłatę od pozwu w kwocie 30 zł, koszty zastępstwa procesowego według norm w kwocie 2.400 zł, uiszczoną zaliczkę na wynagrodzenie biegłego w kwocie 1.500 zł i opłatę skarbową od pełnomocnictwa procesowego w kwocie 17 zł. Ponadto, na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. z 2010 roku, Dz. U. Nr 90 poz.594 ze zm.) Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 823,33 zł tymczasowo wyłożoną z sum budżetowych na wynagrodzenie biegłego oraz kwotę 746 zł tytułem brakującej opłaty od rozszerzonego powództwa.

Apelację wniosła strona pozwana zaskarżając wyrok w części obejmującej rozstrzygnięcia w punktach I,II, i IV i wnosiła o jego zmianę poprzez oddalenie powództwa, zasądzenie kosztów procesu od powódki na rzecz pozwanego oraz obciążenie kosztami procesu powódkę w całości, jak też o zasadzenie od nie na rzecz pozwanego kosztów postępowania odwoławczego, zarzucając :

- naruszenie art..805§1 i §2 kc poprzez zasądzenie odszkodowania, podczas gdy nie udowodniono ażeby w związku ze zdarzeniem wypadkowym zachodził uszczerbek majątkowy u powódki,

- naruszenie art.233§1 kpc w zw. z art.217§1 kpc w zw. z art.232 kpc w zw. z art.6 kc poprzez naruszenie zasad rozkładu ciężaru dowodowego i uznanie , że na skutek wypadku doszło do uszczerbku majątkowego po stronie powódki,

- naruszenie art.233§1 kpc poprzez dowolną ocenę dowodu z zeznań świadka G. M. bezpośrednio zainteresowanego korzystnym rozstrzygnięciem dla powódki, a w konsekwencji uznanie , że w związku ze zdarzeniem wypadkowym doszło do uszczerbku majątkowego u powódki,

- naruszenie art.481§1 kc poprzez niewłaściwe ustalenie daty początkowej odsetek od kwoty 13.451 na dzień 4 listopada 2015 roku, podczas gdy naliczane one być winny od dnia doręczenia pozwanej pisma procesowego rozszerzającego żądanie pozwu , to jest od dnia 23 listopada 2015 roku;

- naruszenie art. 98 kpc w zw. z §4 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu poprze niewłaściwe ich zastosowanie w sytuacji gdy pierwotnie dochodzona kwota 500 złotych uzasadniała zasądzenie kosztów w wysokości 60 złotych, a nie 2.400 złotych.

W odpowiedzi na apelację powódka wnosiła o oddalenia apelacji oraz zasądzenie kosztów postepowania apelacyjnego według norm przepisanych

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja, w świetle podnoszonych w niej zarzutów, nie prowadziła do uwzględnienia sformułowanych w niej wniosków odnoszących się do roszczenia dochodzonego pozwem.

Nie zachodziło naruszenie art.805§1 i 2 kc w sposób sformułowany w pierwszym z zarzutów apelacji. Sąd Rejonowy właściwie zarówno zastosował to uregulowanie, jak też odniósł je do zasad umownej odpowiedzialność ubezpieczyciela za zaistnienie ryzyka objętego polisą. Przepis omawianego unormowania nie uzależnia odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia majątkowego od charakteru mienia objętego umową w tym przedmiocie ani nie ogranicza jej przesłanek do uszczerbku w zakresie prawa własności ubezpieczonego. Doszukiwanie się podstaw własnej odpowiedzialności wyłącznie w odniesieniu do tego rodzaju składnika mienia ubezpieczonego pozostaje w sprzeczności instytucja ubezpieczenia majątkowego oraz treścią umowy zawartej przez strony.

Drugi z zarzutów apelacji stanowi konsekwencje przyjęcia przez skarżącego koncepcji związanej z odpowiedzialnością ubezpieczyciela wyłącznie z tytułu uszczerbku z zakresie prawa własności, co, jak wskazano wyżej, nie znajdowało uzasadnionych podstaw. Nie można było przy tym zasadnie przeczyć, by Sąd Rejonowy nieprawidłowo, zważywszy na treść łączącej strony umowy oraz sposób jej wykładni, przyjął brak ujęcia ubezpieczeniem przedmiotów i obiektu zniszczonego w wyniku pożaru w dniu 24 listopada 2012 roku.

Nie można było dostrzec także, na tle przyczyn podnoszonych w apelacji, prowadzących do zdyskredytowania wiarygodności zeznań świadka G. M.. Podważenie prawdomówności świadka wyłącznie na zasadzie więzi z jedną ze stron czy osobistych czy majątkowych negowałoby w ogóle dopuszczalność i sens przeprowadzania tego rodzaju dowodu, co nie znajduje oparcia w zasadach postępowania dowodowego. W sytuacji, gdy brak jest przy tym innych przekonujących okoliczność prowadzących do zakwestionowania rzetelności składanych zeznań, ocena tego dowodu dokonana przez Sąd Rejonowy nie została dotknięta wadliwością sugerowaną w apelacji.

W odniesieniu do zarzutu podważającego datę zasądzenia odsetek od daty rozszerzenia powództwa, to zaskarżone rozstrzygniecie pozostaje w zgodzie z art.817 kc, który stanowi o obowiązku ubezpieczyciela spełnienia świadczenia w ciągu 30 dni od otrzymania zawiadomienia o szkodzie, zaś najpóźniej w ciągu dni 14 od kiedy stało się możliwe, przy dochowaniu należytej staranności, ustalenie okoliczności odpowiedzialności ubezpieczyciela. W postępowaniu likwidacyjnym powódka zgłaszała wyższe odszkodowania, zaś do spełnienia świadczenia nie doszło w żadnym z tych terminów, przy tym brak jest okoliczności usprawiedliwiających tę opieszałość po stronie ubezpieczyciela, co uzasadniało możliwość dochodzenia odsetek z tytułu opóźnienia od daty wskazanej w wyroku Sądu Rejonowego, która przypadała po upływie okresu wynikającego z art.817 kc.

Za zasadny uznać należało jedynie zarzut odnoszący się do kwoty kosztów procesu, której wysokości określona została z naruszeniem uregulowania powołanego w treści apelacji (a ściśle – rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych…), w myśl którego opłata za zastępstwo procesowe radcy prawnego należna być mogła od zmienionego powództwa dopiero od następnej instancji. Argumentacja na ten temat podnoszona w odpowiedzi na apelację nie negowała przesłanek przewidzianych przepisem §4 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłata za czynności radców prawnych…, jak też pomijała inne konsekwencje materialno prawne, procesowe i w zakresie kosztów sadowych wniesienia nowego pozwu, zamiast zmiany powództwa w toku toczącego się postępowania. W tej sytuacji koszty procesu na rzecz powódki uwzględniać powinny dotychczasowa wartość przedmiotu sporu i wynikającą stąd stawkę wynagrodzenia w kwocie 60 złotych (§6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych…), jak tez pozostałe składniki przewidziane w orzeczeniu Sądu Rejonowego.

Apelacja nie konkretyzowała zarzutów dotyczących rozstrzygnięć o obciążeniu pozwanego kosztami sądowymi, zatem zaskarżenie w tym zakresie stanowiło konsekwencje kwestionowania zasady odpowiedzialności pozwanego za wynik procesu i ulegnięcia przez niego ze swoim stanowiskiem negującym zasadność powództwa. Sokoro zatem nie doszło do negatywnej weryfikacji zaskarżonego wyroku, utrzymaniu podlegały podstawy rozstrzygnięć z punktu IV wyroku wynikające z art. 113 ust.1 ustawy o kosztach sadowych w sprawach cywilnych.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art.386u1 kpc, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania apelacyjnego orzekł, zważywszy na jego wynik, w oparciu o art.98§1 kpc, zaś należność z tego tytułu objęła, w myśl art. 98§3 w zw. z art.99 kpc, wynagrodzenie radcy prawnego (§2 pkt 5 w zw. z §10 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych).

SSO M. S. SSO P. G. SSR del.do SO J. C.-K.