Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z dnia 11 października 2017 roku w sprawie o sygn. akt I C 1312/16 z powództwa L. I Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. przeciwko A. Y.
o zapłatę, Sąd Rejonowy w Pabianicach oddalił powództwo.

W uzasadnieniu powyższego orzeczenia Sąd I instancji ustalił i zważył, że w dniu 24 maja 2012 r. pozwany A. Y. zawarł z Bankiem (...) S.A.
z siedzibą we W. umowę nr (...) o udzielenie kredytu i wydanie karty płatniczej kredytowej. Na podstawie umowy Bank udzielił pozwanemu limitu kredytowego
w całkowitej kwocie 5.000 zł. Kredyt został udzielony na czas określony, który upływał po okresie 2 lat, liczonych od ostatniego dnia miesiąca, w którym umowa została zawarta. Pozwany zobowiązał się ponieść wszelkie koszty związane z zawarciem i realizacją umowy.

Pozwany A. Y. naruszył warunki umowy. W dniu 9 lipca 2015 r. Bank (...) S.A. we W. zawarł z (...) Finanse I (...) Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w K. umowę przelewu wierzytelności. Wykaz wierzytelności zawierał Załącznik nr 2 do umowy. Przejście wierzytelności wskazanych w Załączniku nr 2 następowało pod warunkiem uiszczenia w całości przez nabywcę całej ustalonej ceny w wysokości i z chwilą uznania rachunku bankowego Banku. Załącznik nr 2 do umowy sprzedaży wierzytelności zawiera dane osobowe pozwanego i stan jego długu na dzień umowy przelewu. Powód nie załączył dowodu uiszczenia ceny.

Pismem z dnia 10 sierpnia 2015 r. Bank (...) S.A. zawiadomił pozwanego o dokonaniu przelewu przysługującej mu wobec niego wierzytelności z tytułu umowy nr (...) z dnia 24 maja 2012 r. na rzecz (...) Finanse I (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K..

Pismem z dnia 10 sierpnia 2015 r. (...) Finanse I (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 7.475,62 zł, obejmującej kwoty: 5.312,42 zł tytułem kapitału, 2.013,20 zł tytułem odsetek, 150 zł tytułem kosztów. Dnia 11 marca 2016 r. uległa zmianie nazwa powoda z (...) Finanse I (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. na L. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K.. L. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wielokrotnie wzywał pozwanego do zapłaty, przedstawiając różne warianty spłaty zadłużenia.

A. Y. posiada niemieckie obywatelstwo i prawdopodobnie zamieszkuje w Niemczech. Nie jest zameldowany na terenie Polski ani na stałe, ani tymczasowo.

Na podstawie tak poczynionych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy uznał, że powództwo podlega oddaleniu w całości. Wskazał, że źródłem roszczenia jest zawarta umowa bankowa w rozumieniu art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe. Roszczenie to według powoda przeszło na niego na skutek umowy przelewu wierzytelności.

Przedstawiona treść umowy przelewu wierzytelności z dnia 9 lipca 2015 r. uzależniała w punkcie 2.1 i 2.2 skuteczność przeniesienia wierzytelności nią objętych od zapłaty przez powoda jako nabywcy ceny w kwocie i terminie określonym w treści umowy, zaś ziszczenia się tego warunku powód nie wykazał zdaniem Sądu Rejonowego w żaden sposób. Brak jest zatem dowodu na skuteczność przeniesienia wierzytelności na powoda jako następcę prawnego Banku w rozumieniu art. 509 i n. k.c., a tym samym powód nie wykazał, że nabył wszelkie prawa związane z wierzytelnością, w szczególności - prawo dochodzenia przedmiotowego roszczenia przed sądem. Powód nie wykazał więc, iż posiada legitymację procesową czynną jako nabywca całej wierzytelności w stosunku do pozwanego na gruncie art. 6 k.c. i art. 3 k.p.c. W tym stanie rzeczy nie sposób w ocenie Sądu pierwszej instancji przyjąć, iż powód udowodnił zgłoszone przez siebie okoliczności, skutkujące odpowiedzialnością pozwanego.

Apelację od powyższego wyroku złożyła strona powodowa, zaskarżając orzeczenie
w całości. Rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego skarżący zarzucił naruszenie prawa procesowego, tj.:

1.  art. 233 § 1 k.p.c, poprzez nieprawidłowe przeprowadzenie postępowania

dowodowego przez nierozważnie w sposób wszechstronny dowodów przedstawionych przez powoda i tym samym wyprowadzenie z materiału dowodowego wniosków z nim sprzecznych, a mianowicie takich, że:

- powód nie wykazał swojej legitymacji czynnej do wystąpienia przeciwko o stronie

pozwanej, podczas gdy zaoferowane przez powoda dowody w postaci umowy przelewu wierzytelności z dnia 09.07.2015 r., zawiadomienia o przelewie wierzytelności z dnia 10.08.2015 r., umowy o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej z dnia 24.05.2012 r. nr (...), wezwania do zapłaty z dnia 10.08.2015 r. oraz potwierdzenia zapłaty ceny nabycia wierzytelności z dnia 23.07.2015 r., których treść nie powinna budzić w ocenie powoda wątpliwości, wskazują w sposób jednoznaczny legitymację czynną strony powodowej, a pozwany w toku całego procesu tej okoliczności nie kwestionował;

- powód nie udowodnił, że ziścił się warunek zapłaty ceny określony w umowie

przelewu wierzytelności, podczas gdy okoliczność ta została należycie wykazana przez powoda przede wszystkim przez przedłożenie potwierdzenia zapłaty ceny nabycia wierzytelności z dnia 23.07.2015 r., a także umowy o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej z dnia 24.05.2012 r. nr (...), wezwania do zapłaty z dnia 10.08.2015 r., zawiadomienia o przelewie wierzytelności z dnia 10.08.2015 roku oraz umowy cesji wierzytelności z dnia 09.07.2015 r. i nie były kwestionowane przez pozwanego;

2.  art. 217 § 3 w zw. z art. 227 k.p.c. poprzez pominięcie wniosku dowodowego

strony powodowej wykazującego spełnienie warunku zapłaty ceny nabycia wierzytelności zastrzeżonego w umowie cesji z dnia 09.07.2015 r., podczas gdy wniosek ten dotyczył faktu mającego istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, co doprowadziło do rozstrzygnięcia przez Sąd I instancji na podstawie niepełnego materiału dowodowego, a w konsekwencji oddalenia powództwa,

3.  art. 232 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez przyjęcie, że powód nie przedłożył

wystarczających dowodów wykazujących nabycie roszczenia przysługującego mu względem pozwanego, podczas gdy powód zaoferował dowody w postaci umowy udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej z dnia 24.05.2012 r. nr (...), wezwania do zapłaty z dnia 10.08.2015 r., zawiadomienia o przelewie wierzytelności z dnia 10.08.2015 r., umowy cesji wierzytelności z dnia 09.07.2015 r. oraz potwierdzenia zapłaty ceny nabycia wierzytelności z dnia 23.07.2015 r.;

4.  art. 229 w zw. z art. 230 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie, pomimo istniejących

ku temu przesłanek i w konsekwencji brak uznania przez Sąd I instancji, że niezaprzeczenie przez pozwanego faktowi istnienia zobowiązania oraz skutecznego przelewu wierzytelności powoduje, że twierdzenia powoływane przez powoda zostały przez pozwanego przyznane;

5.  art. 328 § 2 k.p.c, co w konsekwencji doprowadziło do nierozpoznania istoty

sprawy – poprzez pominięcie w uzasadnieniu wyroku istotnych elementów podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, w szczególności brak wskazania dowodów, na których Sąd się oparł, a także tych, którym odmówił wiarygodności, co uniemożliwia ocenę zasadności

rozstrzygnięcia, jak również poprzez sporządzenie uzasadnienia nie wyjaśniającego podstawy prawnej wyroku, poprzez nieprzedstawienie w uzasadnieniu wyroku motywów, jakimi kierował się Sąd oddalając powództwo, co skutkowało uznaniem, że stronie powodowej nie przysługuje legitymacja czynna do występowania w postępowaniu.

W konsekwencji podniesionych zarzutów skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego

wyroku poprzez uwzględnianie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania za obie instancje.

Jednocześnie powód wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z :

1.  pisma procesowego powoda z dnia 14.08.2017 r., na okoliczność jego treści w

tym na okoliczność złożenia przez stronę powodową wniosku
o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z potwierdzenia zapłaty ceny,

2.  potwierdzenia zapłaty ceny, na okoliczność skutecznego nabycia

wierzytelności powoda,

3.  wyciągu z książki nadawczej strony powodowej z dnia 14.08.2017 r., na

okoliczność nadania pisma procesowego powoda z dnia 14.08.2017 r. na adres Sądu I instancji.

Skarżący wskazał przy tym, że wnioskował o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z potwierdzenia zapłaty ceny, ale Sąd Rejonowy pominął ten wniosek dowodowy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna, co skutkuje zmianą zaskarżonego wyroku.

W pierwszej kolejności wyjaśnienia wymaga, że niniejsza sprawa była rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym, w związku z czym Sąd Okręgowy na podstawie art. 505 ¹⁰ § 1 i § 2 k.p.c. rozpoznał apelację na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego.

Zaznaczyć należy również, że w postępowaniu uproszczonym zgodnie z art. 505 ⁹ § 1 ¹ k.p.c. apelację można oprzeć tylko na zarzutach naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy. Natomiast stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy podziela zarzuty apelacji odnoszące się do pominięcia w ustaleniach faktycznych okoliczności, że w dniu 23 lipca 2015 roku dokonano zapłaty ceny nabycia wierzytelności, co oznacza, że, wbrew twierdzeniom Sądu pierwszej instancji, spełniony został warunek, o jakim mowa w punktach 2.1. i 2.2. umowy przelewu wierzytelności z dnia 9 lipca 2015 roku.

Sąd Rejonowy w swoich rozważaniach nie wyjaśnił, dlaczego pominął
dowód z potwierdzenia dokonanej operacji bankowej z dnia 23 lipca 2015 roku, uznając jednocześnie wykazanie okoliczności uiszczenia ceny nabycia wierzytelność za przesądzającą dla rozstrzygnięcia. Bezspornym jest, że do akt sprawy wpłynęło ww. potwierdzenie przelewu, które stanowi prawidłowy dokument księgowy, będący potwierdzeniem przeprowadzony operacji gospodarczych i nie wymaga podpisu ani stempla, co wynika
z art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe ( Dz.U. z 2017 roku, poz. 1876 t.j.). Powód wniósł o przeprowadzenie dowodu ze wspomnianego dokumentu, co zostało bezpodstawnie pominięte przez Sąd Rejonowy, czym Sąd ten naruszył art. 217 § 3 w zw. z art. 227 k.p.c., co w konsekwencji doprowadził do błędnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, poprzez uznanie, że powód nie wykazał zapłaty ceny.

Prawidłowa analiza przedłożonych przez powoda dokumentów prowadzić powinna zaś do wniosku, że wykazana została skuteczność przeniesienia wierzytelności na powoda jako następcę prawnego pierwotnego wierzyciela, co oznacza legitymację czynną powoda do wystąpienia z powództwem przeciwko A. Y.. Sąd Rejonowy oddalając powództwo motywował to jedynie niewykazaniem, w jego ocenia, zapłaty ceny nabycia wierzytelności. Tymczasem okoliczność ta została w sposób bezsporny wykazana. Dodać należy przy tym, że zastrzeżenie w umowie przelewu wierzytelności, polegające na powiązaniu skutku rozporządzającego dopiero z zapłatą ceny, jest dopuszczalne w świetle art. 510 § 1 k.c., który ma charakter dyspozytywny ( tak SA w Warszawie w wyroku z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. VI ACa 226/14, publ. LEX nr 1677100).

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok na podstawie
art. 386 § 1 k.p.c. w ten sposób, że zasądził od A. Y. na rzecz L. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. kwotę 7 833,58 złotych z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, nie wyższymi niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, od dnia 25 lipca 2016 r., tj. od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Zmiana wyroku w zakresie roszczenia głównego skutkować musiała również zasądzeniem od A. Y. na rzecz L. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. kosztów postępowania w wysokości 3 317 złotych. O kosztach tych Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800 ze zm.) uwzględniając również opłatę od pozwu (300 zł), opłatę od pełnomocnictwa (17 zł) oraz wydatki związane z ustanowieniem kuratora dla pozwanego nieznanego z miejsca pobytu (600 zł).

Zważywszy na wynik kontroli instancyjnej Sąd Okręgowy o kosztach postępowania orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800 ze zm.) w brzmieniu nadanym Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku zmieniającym rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2016 roku, poz. 1668), które weszło w życie z dniem 27 października 2016 roku i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1292 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, uwzględniając opłatę od apelacji w wysokości 392,00 zł.