Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: KIO 2437/17
WYROK
z dnia 4 grudnia 2017 r.
Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:
Przewodniczący: Małgorzata Matecka

Protokolant: Piotr Cegłowski

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2017 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 20 listopada 2017 r. przez
wykonawcę C. P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.
w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego Państwowy Fundusz Rehabilitacji
Osób Niepełnosprawnych w W.

przy udziale wykonawcy A. K. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą S. S. I.
A. K. zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego,

orzeka:
1. oddala odwołanie,

2. kosztami postępowania obciąża wykonawcę C. P. Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością z siedzibą w W., i:

1) zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę C. P.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., tytułem wpisu od
odwołania,

2) zasądza kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) od
wykonawcy C. P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., na rzecz
zamawiającego Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w W.,
stanowiącą koszty poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1579, ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od
dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.

Przewodniczący: …..……………………………

Sygn. akt: KIO 2437/17
U z a s a d n i e n i e

Zamawiający – Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej jako
„Zamawiający”) prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie
zamówienia publicznego pn. „Dostawa infrastruktury teleinformatycznej w tym serwerów,
macierzy oraz przełączników SAN” (numer referencyjny: ZP/18/17), dalej jako
„Postępowanie”.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej
pod numerem 2017/S 180-368235 w dniu 20 września 2017 r.
I. W dniu 20 listopada 2017 r. wykonawca C. P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z
siedzibą w W. (dalej jako „Odwołujący”) wniósł odwołanie od:
1. zaniechania przez Zamawiającego odrzucenia ofert C. Spółka Akcyjna (dalej jako
„wykonawca C.”) i S. S. I. A. K. (dalej jako „wykonawca SSI”), co Zamawiający
obowiązany był uczynić na podstawie art. 89 ust. 1 pkt. 2) oraz pkt 8) ustawy z dnia
29 stycznia 2014 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1579, ze
zm.), dalej jako „ustawa Pzp”;
2. ewentualnie naruszenia art. 87 ust. 2 ustawy Pzp poprzez dokonanie poprawienia
oferty wykonawcy C. w zakresie zaoferowanej liczby dysków macierzy blokowej typ A
i B (wymaganie 5.30 i 6.30), a także art. 84 ust. 1 ustawy Pzp poprzez
zaakceptowanie zmiany oferty wykonawcy C. dokonanej w dniu 3 listopada 2017
roku;
3. bezpodstawnej odmowy udostępnienia Odwołującemu do wglądu oferty wykonawcy
C. w zakresie załącznika do oferty zawierającego specyfikację zaoferowanego
sprzętu [zarzut wycofany];
4. zaniechania odrzucenia oferty wykonawcy C. na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7b)
ustawy Pzp.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów:
1. art. 89 ust. 1 pkt. 2) i 8) ustawy Pzp,
2. art. 87 ust. 2 i art. 84 ust. 1 ustawy Pzp,
3. art. 8 ust. 3 ustawy Pzp [zarzut wycofany],
4. art. 89 ust. 1 pkt 7b ustawy Pzp.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania oraz nakazanie Zamawiającemu dokonania
następujących czynności:

1. uchylenie czynności wyboru oferty wykonawcy SSI jako oferty najkorzystniejszej;
2. odrzucenie oferty wykonawcy C. i oferty wykonawcy SSI;
3. dokonanie oceny pozostałych ofert;
4. udostępnienie Odwołującemu oferty C. w zakresie załącznika do oferty
zawierającego specyfikację zaoferowanego sprzętu.
Uzasadniając podniesione zarzuty Odwołujący wskazał, co następuje:
Zarzut naruszenia art. 89 ust. 2 pkt 2) i 8) ustawy Pzp.
Odwołujący wskazał, iż zgodnie z Załącznikiem nr 1 do Specyfikacji Istotnych Warunków
Zamówienia (dalej jako „SIWZ”) Zamawiający sformułował następujące wymaganie dla
macierzy blokowej typ A:
„ Wymagane jest dostarczenie macierzy dyskowej spełniającej wymagania pojemnościowe:
Macierz dyskowa składająca się z 3 obszarów dyskowych:
I - zapewniającego bardzo wysoką wydajność - musi zawierać dyski SSD w ilości minimum
54 sztuk udostępniając użytkownikowi powierzchnię użytkową (dla której nie wliczają się
dyski parzystości i dyski hot spare) minimum 54TB w konfiguracji RAID 5**”
Jednocześnie obowiązkiem wykonawcy było wykorzystanie Załącznika jako załącznika do
oferty oraz zamieszczenie w nim precyzyjnych danych odnoszących się do zaoferowanego
urządzenia:
„ Ilość zainstalowanych dysków SSD (wpisać ilość) szt. w tym ilość dysków (wpisać ilość) szt.
udostępniających użytkownikowi powierzchnię użytkową oraz ilość dysków (wpisać ilość) szt.
wykorzystanych na dyski parzystości i dyski hot spare. Wielkości każdego z dysków (wpisać
wielkość) GB. ”
W pkt 5.30 Zamawiający zdefiniował wymagania dla 3 obszarów dyskowych w sposób
analogiczny jak wyżej powołano z tą różnicą, iż wskazano odmienną liczbę minimalną (135
szt. dla 2 obszaru i 30 szt. dla 3 obszaru) oraz zdefiniował odmienną minimalną wartość
przestrzeni użytkowej dysków (192 TB dla 2 obszaru i 120 TB dla 3 obszaru).
Analogicznie Zamawiający zdefiniował wymaganie 6.30 (macierz blokowa typ B) poprzez
określenie minimalnej liczby dysków dla każdego z 3 obszarów (odpowiednio 9, 45 i 120 szt.)
oraz określenie minimalnej powierzchni użytkownej (odpowiednio 9TB, 64 TB, 480 TB).
W obu przypadkach (wymaganie 5.30 i 6.30) Zamawiający zastrzegł metodologię wyliczenia
liczby dysków zapasowych względnie przestrzeni zapasowej:
„Należy wyposażyć macierz w niezbędne dyski zapasowe (spare) zgodnie z zaleceniami
producenta macierzy (nie mniej niż 1 sztuka na 30 dysków) lub w zapasową przestrzeń

dyskową (spare) w wielkości zgodnej z zaleceniami producenta macierzy. Wszystkie dyski
oferowanej i dostarczonej macierzy muszą pracować w trybie „Hot-Plug”. W każdym
z obszarów wszystkie dyski muszą być tego samego typu i pojemności/”
W konsekwencji każdy z wykonawców był obowiązany w zakresie macierzy blokowej A i B
do podania liczb dysków w każdym z 3 obszarów (razem 6) oraz do wypełnienia załącznika
do oferty wskazującego na łączną ilość dysków dla danego obszaru oraz liczbę dysków
udostępniających powierzchnię użytkową, a także liczbę dysków wykorzystanych na dyski
parzystości i dyski hot-spare, gdzie liczba dysków w obu grupach sumowała się do liczby
łącznej.
„Ilość zainstalowanych dysków SSD (wpisać ilość) szt (składowa A - przypis autora) w tym
ilość dysków (wpisać ilość) szt. (składowa B - przypis autora) udostępniających
użytkownikowi powierzchnię użytkową oraz ilość dysków (wpisać ilość) szt. (składowa C -
przypis autora) wykorzystanych na dyski parzystości i dyski hot spore. Wielkości każdego
z dysków (wpisać wielkość) GB. ”
Zdaniem Odwołującego, zgodnie z powyższym wymaganiem prawidłowy sposób wypełniania
liczby danych w poz. 5.30 i 6.30 powinien być zgodny ze wzorem A = B + C.
Wykonawca SSI w Załączniku do oferty w pozycji wymagania 5.30 i 6.30 wpisał wszędzie
jednakową liczbę dysków. Dla przykładu dla wymagania 5,30 obszar I wykonawca SSI podał:
„Ilość zainstalowanych dysków SSD 86 szt. (składowa A - przypis autora) w tym ilość dysków
86 szt. (składowa B - przypis autora) udostępniających użytkownikowi powierzchnię
użytkową oraz ilość dysków 86 szt. (składowa C - przypis autora) wykorzystanych na dyski
parzystości i dyski hot spore. Wielkości każdego z dysków (wpisać wielkość) GB. ”
Powyższy opis nie spełnia wymagania Zamawiającego, aby liczba dysków dla przestrzeni
użytkowej i zapasowej sumowała się do wartości łącznej.
Identycznie wypełnione dane w obszarze 2 i 3 wymagania 5.30 oraz 6.30 wszędzie
powielając identyczną dla danego obszaru liczbę dysków.
W identyczny sposób w zakresie wymagań 5.30 i 6.30 ofertę sporządził wykonawca C..
Zamawiający w dniu 31 października 2017 roku wezwał wykonawcę SSI i wykonawcę C. do
wyjaśnienia cyt. „oczywistej pomyłki” polegającej na podaniu w wymaganiach 5.30 i 6.30
identycznych liczb dysków w poszczególnych obszarach dyskowych, gdzie całkowita liczba
dysków była tożsama liczbą dysków przeznaczonych na przestrzeń użytkową i przestrzeń
zapasową

/dowody: zawiadomienia Zmawiającego z dnia 31 października 2017 roku adresowane do
wykonawcy SSI oraz wykonawcy C. - na okoliczność sposobu realizacji przez wykonawców
SSI i C. wymagania 5.30 i 6.30/
W dniu 2 listopada 2017 roku wykonawca SSI udzielił Zamawiającemu wyjaśnień, w których
jednoznacznie stwierdził, iż oferta nie zawiera omyłki, gdyż każdy z dysków może
udostępniać zarówno przestrzeń użytkową jak również pełnić funkcję zapasową.
/dowód: wyjaśnienia wykonawcy SSI z dnia 2 listopada 2017 roku - na okoliczność braku
omyłki w ofercie wykonawcy SSI oraz sporządzenia przez wykonawcę SSI oferty w sposób
świadomy/
W ocenie Odwołującego jest zatem oczywiste, iż oferta wykonawcy SSI w zakresie
spełnienia wymagań 5.30 i 6.30 pozostaje w sprzeczności z wymaganiami SIWZ.
W dniu 3 listopada 2017 roku wykonawca C. udzielił Zamawiającemu wyjaśnień, w których
zmodyfikował treść oferty poprzez podzielenie łącznej liczby dysków dla 6 obszarów objętych
wymaganiami 5.30 i 6.30 na dwa zbiory dysków sumujących się do wartości łącznej dla
danego zbioru.
/dowód: wyjaśnienia C. z dnia 3 listopada 2017 roku — na okoliczność modyfikacji przez
wykonawcę C. złożonej przez niego oferty/
Jest zatem oczywiste, iż złożona przez wykonawcę C. oferta w zakresie spełnienia wymagań
5.30 i 6.30 pozostaje w sprzeczności z wymaganiami SIWZ.
Zdaniem Odwołującego Zamawiający dokonując oceny ofert wykonawcy C. i wykonawcy SSI
winien stwierdzić nieusuwalną niegodność treści ich ofert z treścią SIWZ i ich dokonać
odrzucenia na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp, a także z uwagi na brak określenia
przedmiotu świadczenia (liczby oferowanych dysków) na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 8)
ustawy Pzp.
Zarzut naruszenia art. 87 ust. 2 oraz art. 84 ust. 1 ustawy Pzp.
Odwołujący wskazał, iż zwrócił się do Zamawiającego o udostępnienie jego korespondencji
z wykonawcami, a Zamawiający przekazał Odwołującemu kopie dokumentacji w dniu 15
listopada 2017 roku.
/dowód: pismo Zamawiającego z dnia 15 listopada 2017 roku - na okoliczność przekazania
Odwołującemu korespondencji z wykonawcami/
W dokumentach tych nie zawarto informacji Zamawiającego adresowanej do wykonawcy C.
informującej o dokonaniu poprawienia omyłki w ofercie wykonawcy C. pomimo, iż jak
wskazano w pkt 2 Uzasadnienia Odwołania Zamawiający stwierdził taką omyłkę, wezwał

wykonawcę C. do wyjaśnień, a wykonawca C. takich wyjaśnień udzielił. Biorąc pod uwagę
fakt, iż Zamawiający nie odrzucił oferty wykonawcy C. z uwagi na wady tej oferty określone w
piśmie Zamawiającego z dnia 31 października 2017 toku, należy uznać, iż:
1/ Zamawiający dokonał poprawienia oferty wykonawcy C. po dacie 15 listopada 2017 roku a
przed datą 18 listopada 2017 roku (data wyboru oferty najkorzystniejszej), co stanowiło
naruszenie art. 87 ust. 2 ustawy Pzp, względnie
2/ Zamawiający uwzględnił wyjaśnienia wykonawcy C. z dnia 3 listopada 2017 roku i w ten
sposób zaakceptował zmianę oferty wykonawcy C. w zakresie liczby dysków oferowanych
dla macierzy blokowych typu A i B (wymagania 5.30 i 6.30), naruszając tym samym art. 84
ust. 1 ustawy Pzp.
W ocenie Odwołującego znamiennym jest, że Zamawiający w wezwaniu z dnia 31
października 2017 roku posłużył się wyrażeniem „oczywista omyłka” jakkolwiek nie
sprecyzował jaką omyłkę (rachunkową, pisarką lub inną) miał na myśli.
O ile dostrzeżona przez Zamawiającego omyłka była omyłką rachunkową lub pisarską, to
podnieść wypada, iż zgodnie z art. 87 ust. 2 pkt 1) i 2) ustawy Pzp możliwości poprawienia
podlegają jedynie OCZYWISTE omyłki pisarskie lub rachunkowe. Sam wykonawca C. w
wyjaśnianiach z dnia 3 listopada 2017 roku kwalifikuje swoją omyłkę jako omyłkę pisarską.
/dowód: pismo wykonawcy C. z dnia 3 listopada 2017 roku — na okoliczności oceny omyłki
przez wykonawcę C./
Zgodnie z art. 87 ust. 2 pkt. 1) ustawy Pzp poprawieniu podlegają jedynie OCZYWISTE
omyłki pisarskie. Odwołujący powołał się na orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej
w sprawach KIO 1388/14, KIO 662/13 oraz KIO 2003/10.
W świetle powyższego orzecznictwa ewentualne dokonanie poprawienia oferty wykonawcy
C. było zdaniem Odwołującego niedopuszczalne, albowiem nie jest możliwe ustalenie
jednego oczywistego sposobu podzielenia ogólnej liczby dysków na dwa podzbiory, których
liczba sumuje się do ogólnej liczby dysków. Wypada podkreślić, iż wymaganie SIWZ co do
określenia liczby dysków brzmiało w sposób następujący: „Należy wyposażyć macierz
w niezbędne dyski zapasowe (spore) zgodnie z zaleceniami producenta macierzy (nie mniej
niż 1 sztuka na 30 dysków) łub w zapasową przestrzeń dyskową (spare) w wielkości zgodnej
z zaleceniami producenta macierzy. Wszystkie dyski oferowanej i dostarczonej macierzy
muszą pracować w trybie „ Hot-Pług ” W każdym z obszarów wszystkie dyski muszą być
tego samego typu i pojemności/”.
Powyższe wymaganie nie ustanawia prostej zależności 1 dysk zapasowy na 30 dysków
użytkowych, lecz ustala tą zależność jako zależność minimalną, z zastrzeżeniem że

zależność ta powinna być większa, jeżeli producent zaleca korzystniejszy stosunek dysków
użytkowych do dysków zapasowych. W takim stanie rzeczy nie istniała oczywistość co do
sposobu określenia liczby poszczególnych grup dyskowych, albowiem stosownego
obliczenia należy dokonać po uprzednim zapoznaniu się z wymaganiami producenta co do
stosunku dysków użytkownych do zapasowych.
Zarzut naruszenie art. 8 ust. 3 ustawy Pzp – zarzut wycofany
Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 7b) ustawy Pzp
Zgodnie z pkt IX. 5 SIWZ Zamawiający określił następujące wymagania dla wadialnej
gwarancji bankowej:
„ W przypadku wadium wnoszonego w formie gwarancji łub poręczenia treść dokumentu ma
zawierać zobowiązanie, odpowiednio podmiotu udzielającego gwarancji łub poręczyciela, do
bezwarunkowej, nieodwołalnej zapłaty wymaganej kwoty gwarancji lub poręczenia na
pierwsze żądanie pisemne Zamawiającego w okolicznościach określonych w art. 46 ust. 4a
ustawy i ort. 46 ust. 5 ustawy.
W dokumencie tym gwarant/poręczyciel nie może uzależniać dokonania zapłaty od
spełniania przez beneficjenta (PFRON) dodatkowych warunków lub przedłożenia
dodatkowych dokumentów z wyjątkiem dokumentu potwierdzającego umocowanie do
działania w imieniu PFRON. ”
Tymczasem wadialna gwarancja bankowa załączona do oferty wykonawcy C. zawiera
wymóg, aby żądanie wypłaty sumy gwarancyjnej zawierało potwierdzenie personaliów osób
podpisujących żądanie wypłaty dokonane przez bank Zamawiającego.
/dowód: wadialna gwarancja bankowa wykonawcy C. - na okoliczność wymogu
potwierdzenie podpisów przez bank Zamawiającego/
W konsekwencji wadialna gwarancja bankowa przedłożona przez wykonawcę C. zawiera
dodatkowe warunki dla spełnienia przez bank świadczenia gwarancyjnego na rzecz
Zamawiającego w postaci konieczności uzyskania przez Zamawiającego potwierdzenia
podpisów reprezentantów Zamawiającego, co jest sprzeczne z powołanym pkt IX. 5 SIWZ.
W takim stanie rzeczy wadium zostało wniesione przez wykonawcę C. w sposób
nieprawidłowy, co stanowiło podstawę do obligatoryjnego odrzucenia oferty wykonawcy C.
zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 7b) ustawy Pzp.
Na posiedzeniu przed Izbą Odwołujący złożył oświadczenie o cofnięciu zarzutu naruszenia
art. 8 ust. 3 ustawy Pzp. W toku rozprawy Odwołujący podtrzymał dotychczasowe
stanowisko w sprawie. Podkreślił, iż w jego ocenie zarówno wykonawca SSI, jak
i wykonawca C., zaoferowali rozwiązanie podstawowe, a nie rozwiązanie równoważne. W

jego ocenie wskazuje na to sposób wypełnienia formularza, który odpowiada rozwiązaniu
podstawowemu. Chcąc zaoferować rozwiązanie równoważne powinni wcześniej zwrócić się
z wnioskiem o wyjaśnienie do Zamawiającego, jak należy to uczynić, lub zawrzeć
jednoznaczną adnotację, że oferują oni macierz bazującą na wirtualizacji przestrzeni.
Podkreślił, że wykonawca nie jest całkowicie związany formularzem określonym w SIWZ, a
wynika to z tego, że przez niezgodność z treścią SIWZ należy rozumieć niezgodność
dotyczącą kwestii merytorycznych, a nie formalnych. Wskazał na z jednej strony identyczną
treść oferty, zarówno wykonawcy SSI, jak i wykonawcy C., a z drugiej strony na całkowicie
odmienną treść złożonych przez nich wyjaśnień. Odwołujący stwierdził, iż nie jest
jednocześnie znany dokładny zakres przedmiotu świadczenia oferowanego przez ww.
wykonawców, tym samym ich oferty nie zawierają essentialia negotii, a w konsekwencji
należy uznać je za nieważne. Brak podania dokładnej ilości dysków jednocześnie
uniemożliwia Zamawiającemu sprawdzenie, czy zostały spełnione wymagania, zalecane
przez producenta macierzy (postanowienie w ramach pkt 5.30 oraz 6.30), jak i dokonanie
oceny pod kątem rażąco niskiej ceny. Stwierdził, iż stanowisko Zamawiającego w
odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 7b) ustawy Pzp nie dotyczy istoty
sprawy, albowiem nie chodzi o to, czy postawiony warunek jest warunkiem w rozumieniu
prawa cywilnego, lecz chodzi o to, aby gwarancja nie zawierała jakichkolwiek utrudnień, w
tym natury formalnej.

II. Pismem z dnia 30 listopada 2017 r. odpowiedzi na odwołanie udzielił Zamawiający
wnosząc o oddalenie odwołania w całości. Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie
Zamawiający stwierdził w szczególności co następuje:
Zarzut naruszenia art. 89 ust. 2 pkt 2) i 8) ustawy Pzp.
Zamawiający wskazał, iż w trakcie Postępowania Zamawiający nie dokonywał zmiany treści
pkt 5.30 i 6.30 Załącznika nr 1 do SIWZ. Oznacza to, że od samego początku brzmienie
wymagań SIWZ było znane wszystkim potencjalnym wykonawcom. I tak zarówno dla
macierzy blokowej typu A jak i typu B Zamawiający wskazał następujące wymaganie:
„Należy wyposażyć macierze w niezbędne dyski zapasowe (spare) zgodnie z zaleceniami
producenta macierzy (nie mnie/ niż 1 sztuka na 30 dysków) lub w zapasową przestrzeń
dyskową (spare) w wielkości zgodnie z zaleceniami producenta”.
W ocenie Zamawiającego przywołane postanowienie pkt 5.30 i 6.30 dopuszcza, aby
wykonawcy ubiegający się o udzielenie zamówienia zaproponowali jedno z opisanych
rozwiązań. Innymi słowy możliwe było przedstawienie oferty przy zastosowaniu
równoważnego rozwiązania dopuszczonego przez Zamawiającego. Pierwsze z opisanych

rozwiązań oparte zostało o zasadę fizycznych dysków zapasowych dołączonych do
macierzy, natomiast rozwiązanie równoważne przewidywało wykorzystanie zapasowej
przestrzeni dyskowej (bez konieczności dostarczania zapasowego dysku/dysków).
Pierwsze z rozwiązań zostało zaoferowane przez Odwołującego, natomiast drugie
(równoważne) przez wykonawcę SSI oraz wykonawcę C..
Złożona przez wykonawcę SSI oraz wykonawcę C. oferta oparta zostało o rozwiązanie
bazujące na przestrzeni zapasowej, która tworzona jest na bazie wirtualizacji. Przy taki
rozwiązaniu wszystkie dyski biorą udział w tworzeniu i udostępnianiu przestrzeni parzystości
oraz przestrzeni zapasowej (spare 1). Wobec powyższego przy zastosowaniu rozwiązania
wirtualizacji przestrzeni macierzy powierzchnia użytkowa jest rozproszona i znajduje się na
wielu zainstalowanych dyskach (fizycznych), analogicznie jak dane parzystości oraz
przestrzeń hot spare. Wynika z tego, że przy zastosowaniu takiego rozwiązania na każdym
lub na niektórych dyskach znajdować się będzie powierzchnia użytkowa, powierzchnia
danych parzystych oraz powierzchnia hot spare. Co najważniejsze, nie spowoduje to
sytuacji, w której matryca nie będzie spełniać wymagań Zamawiającego.
Innymi słowy w ocenie Zamawiającego zaoferowane rozwiązania spełniają wymagania
specyfikacji, gdyż oferują minimalną liczbę dysków, minimalną powierzchnię dyskową oraz
trzy obszary (patrz. kolumna „wymagania" w załączniku nr 1 do SIWZ pkt 5.30 i 6.30).
Oznacza to także, że w ofercie danego wykonawcy dopuszczalne i prawidłowe było
określenie, że wszystkie dyski zaoferowane wypełniają jednocześnie wymogi dla dysków
parzystości oraz dyski hot spare.
Za nietrafione uznał twierdzenie odwołania, jakoby zaoferowane rozwiązania nie spełniały
algorytmu wskazanego przez Odwołującego, z którego miałoby wynikać, że na łączną liczbę
dysków A składać się ma suma dysków B i C tj. A=B+C (s. 4 Odwołania). Po pierwsze
zasady takiej Zamawiający nie wprowadził do treści specyfikacji (załącznik nr 1 do SIWZ) jak
to literalnie twierdzi Odwołujący. Po drugie nawet jeżeliby uznać, że taki algorytm jest
prawidłowo wyprowadzony w świetle treści specyfikacji to takie zdanie matematyczne nie ma
zastosowania dla rozwiązania równoważnego, które wykorzystuje rozwiązanie wirtualizacji
przestrzeni macierzy. Algorytmem A=B+C potencjalnie można by dokonać weryfikacji oferty
Odwołującego się, który zaproponował klasyczne rozwiązanie macierzy z fizycznymi
dyskami zapasowymi. Natomiast dla rozwiązania równoważnego prawidłowy algorytm winien
brzmieć: A=B=C. Takie też rozwiązania zaproponowali wykonawca SSI oraz wykonawca C.,
a w stosunku do których Odwołujący kieruje swoje zarzuty.
Po trzecie, w ocenie Zamawiającego w załączniku nr 1 do SIWZ zdanie:

„Ilość zainstalowanych dysków SSD (wpisać ilość) szt. w tym ilość dysków (wpisać ilość) szt.
udostępniających użytkownikowi powierzchnię użytkową oraz ilość dysków (wpisać ilość) szt.
wykorzystywanych na dyski parzystości i dyski hot spare. Wielkość każdego z dysków
(wpisać wielkość) GB.” zostało tak sformułowane, aby prawidłowe były oba algorytmy.
Wymagania nie zostały bowiem zapisane wzorem matematycznym, ale zdaniem z którego
wynika, że przy określonej technologii, wiele lub wszystkie zaoferowane dyski macierzy
spełniają wszystkie trzy funkcje, a zatem prawdziwe będzie zdanie, że wszystkie trzy zbiory
A, B i C zawierają się w sobie, a z konsekwencją są tym samym zbiorem spełniającym
wszystkie funkcje.
Zamawiający wskazał, że argumentacja Odwołującego w swojej istocie wymierzona
przeciwko ofertom wykonawcy SSI i wykonawcy C., tak naprawdę zmierza do
zakwestionowania treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia. W świetle zarzutów
odwołania, które kwestionuje zaoferowane rozwiązanie równoważne tylko z tego powodu, że
rzekomo nie sumuje się ono do przedstawionego algorytmu wyprowadzonego z kolumny
„parametry” załącznika nr 1 do SIWZ, kwestionowana jest w istocie możliwość zaoferowania
macierzy z wirtualizacją przestrzeni. Nie jest tajemnicą dla osób rozeznanych w takiej
technologii, że nie jest możliwe określenie z góry, które dyski i w jakim zakresie będą
wykorzystywane dla parzystości, a które dla hot spare. Zatem takie czytanie przez
Odwołującego treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, które wymaga
zastosowania dla takiego rozwiązania algorytmu podziału dysków A=B+C de facto
kwestionuje w całości możliwość zastosowania takiej metody przez wykonawcę
składającego ofertę. Tymczasem stoi to w sprzeczności z treścią specyfikacji oraz celami
Zamawiającego.
Za niesłuszny uznał Zamawiający również zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp.
W odwołaniu nie zostało w żaden sposób wskazane w jakim zakresie oferty złożone
w Postępowaniu przez wykonawcę SSI lub wykonawcę C. miałyby nosić znamiona
nieważności. Należy wskazać, że sankcja nieważności jest najdalej idącą konsekwencją
prawną związaną z ingerencją w dany stosunek prawny i ustawodawca wymaga, aby była to
nieważność wynikająca wprost z przepisu prawa. W tym przypadku (art. 89 ust. 1 pkt 8
ustawy Pzp) chodzi o przepisy odrębne. Oznacza to, że ustalenie, iż dana oferta jest
nieważna dokonywane jest głównie z uwzględnieniem przepisów Kodeksu cywilnego. W grę
zatem mogą wchodzić takie sytuacje jak: niezachowanie wymaganej formy dla oferty (art. 73
§ 1 KC), niewykazanie umocowania do złożenia oferty (art. 104 KC w zw. z art. 26 ust. 3a
ustawy Pzp), bezprawność czynności (art. 58 § 1 KC), umowa o świadczenie niemożliwe
(art. 387 § 1 KC).

Zarzut naruszenia art. 87 ust. 2 oraz art. 84 ust. 1 ustawy Pzp.
W pierwszej kolejności Zamawiający wskazał, iż dokonał wezwania wykonawców do
wyjaśnienia treści oferty w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp. Nie miał on wątpliwości co do
zgodności treści tych ofert z treścią SIWZ, jednakże uznał, że muszą one zostać wyjaśnione
w zakresie wyliczenia liczby dysków przeznaczonych do poszczególnych celów (pkt. 5.30
i 6.30 załącznika nr 1 do SIWZ) w taki sposób, aby Zamawiający upewnił się czy dobrze
zrozumiał treść oferty. Zamawiający wskazał, że w niezbyt precyzyjny sposób z punktu
widzenia postanowień art. 87 ustawy Pzp użył sformułowania „oczywista omyłka” oraz
sformułował samo wezwania. W istocie Zamawiający, co wynika chociażby z treści
wezwania, oczekiwał złożenia wyjaśnień co do treści oferty w rozumieniu art. 87 ust. 1
ustawy Pzp. W przekonaniu Zamawiającego oferty zawierały niejasne wyliczenie liczby
dysków, które mogłoby być potraktowane jako oczywista omyłka rachunkowa, niezgodność
treści z ofertą lub też prawidłowo złożona oferta. Zarówno ustawa jak i orzecznictwo Krajowej
Izby Odwoławczej dopuszcza, aby potencjalne poprawienie oferty czy to w wyniku
stwierdzenia oczywistej omyłki czy też innej omyłki poprzedzone było wezwaniem do
złożenia wyjaśnień w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp.
W wyniku przedstawionych przez wykonawcę SSI oraz wykonawcę C. wyjaśnień
Zamawiający nie dokonał poprawienia żadnej z przedstawionych mu ofert. Wyjaśnienia
przedstawione przez wykonawców okazały się wystarczające dla usunięcia wątpliwości
Zamawiającego co do istnienia/nieistnienia omyłki i uznania ofert za prawidłowo złożone
biorąc pod uwagę, że oferty od samego początku spełniały wymagania wskazane
w Załączniku nr 1 do SIWZ.
Zamawiający nie dokonał zmiany w którejkolwiek z ofert przedstawionych przez
Wykonawców.
Zarzut naruszenie art. 8 ust. 3 ustawy Pzp – zarzut wycofany
Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 7b) ustawy Pzp
Zamawiający w specyfikacji istotnych warunków zamówienia przewidział możliwość
wniesienia wadium w formie gwarancji bankowej (patrz pkt V.5 SIWZ).
Zgodnie z art. 81 ust. 1 Prawo bankowe gwarancją bankową jest jednostronne zobowiązanie
banku-gwaranta, że po spełnieniu przez podmiot uprawniony (beneficjenta gwarancji)
określonych warunków zapłaty, które mogą być stwierdzone określonymi w tym zapewnieniu
dokumentami, jakie beneficjent załączy do sporządzonego we wskazanej formie żądania
zapłaty, bank ten wykona świadczenie pieniężne na rzecz beneficjenta gwarancji
bezpośrednio albo za pośrednictwem innego banku.

Zamawiający w specyfikacji zastrzegł przy tym, że gwarancja ma zawierać zobowiązanie
bezwarunkowej i nieodwołalnej zapłaty wymaganej kwoty gwarancji (patrz pkt V.5 SIWZ).
Dodatkowo Zamawiający zastrzegł, że w dokumencie gwarancji nie jest dopuszczalne
uzależnienie dokonania zapłaty od spełnienia przez beneficjenta dodatkowych warunków lub
przedłożenia dodatkowych dokumentów z wyjątkiem dokumentów potwierdzających
umocowanie do działania w imieniu PFRON (patrz. V.5 zdanie ostatnie SIWZ).
Wskazał, iż zarówno doktryna jak i praktyka dopuszcza, aby w treści gwarancji znalazły się
postanowienia wskazujące na określone czynności, jakie konieczne są do przeprowadzenia
procedury związanej z uruchomieniem gwarancji. Zamawiający wskazał przy tym, że nie
chodzi tutaj o warunki lub dodatkowe dokumenty, lecz o czynności natury technicznej
związane z potwierdzeniem tożsamości osób składających podpisy pod dokumentem.
Powołał się na poglądy wyrażane w orzecznictwie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20
września 2013 r.; sygn. Il CSK 670/12 oraz wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 9
kwietnia 2014 r.; sygn. KIO 601/14, z dnia 7 marca 2017 r.; sygn. 364/17).
Stwierdził, iż przedstawiona przez wykonawcę C. gwarancja bankowa zawiera
bezwarunkowe zobowiązanie się banku-gwaranta do spełnienia świadczenia i wprowadzenie
formalności polegającej na potwierdzeniu tożsamości osób podpisujących dokument nie stoi
w sprzeczności z samą istotą gwarancji. Wprowadzony w treści gwarancji wymóg
poświadczenia podpisu beneficjenta na wezwaniu do zapłaty w żadnym względzie nie stoi
postanowieniami SIWZ (mającym do tego charakter instrukcyjny). Wskazał, że zawarty
w treści złożonej gwarancji ubezpieczeniowej wymóg odnosił się tylko i wyłącznie do
poświadczenia podpisów zawartych na wezwaniu do zapłaty przez notariusza lub przez bank
prowadzący rachunek beneficjenta. Gwarancja wadialna nie wprowadzała natomiast
żadnych innych wymogów czy też formalności np. polegających na przedstawieniu żądania
za pośrednictwem banku prowadzącego rachunek zamawiającego. Czynności takiej SIWZ
nie zakazała w sposób wyraźny.
Zamawiający podkreślił, że gwarancja jest bezwarunkowa, gdy zamawiający nie musi
uzasadniać żądania zapłaty z tej gwarancji, a gwarant nie może badać podstaw.
tj. zasadności takiego żądania i jest zobowiązany dokonać zapłaty jedynie w oparciu
o oświadczenie zamawiającego. iż zaistniały okoliczności uzasadniające taką wypłatę (por.
Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 7 czerwca 2011 r. KIO 1110/11, wyrok z dnia 24
września 2010 r. KIO/UZP 1940/10, wyrok z 11 lutego 2009r. (KIO/UZP 1867/09), wyrok KIO
z 6 sierpnia 2010 r., sygn. akt: KIO/UZP 1545/10, wyrok Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej
z 10 września 2009 r., sygn. akt Il Ca 404/09).

Z daleko posuniętej ostrożności procesowej, Zamawiający podniósł, że treść dokumentu
wadialnego nie powinna być oceniana pod kątem ewentualnej niezgodności z treścią SIWZ,
na co zwróciła przed nowelizacją ustawy PZP Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia
9 maja 2011 r.; sygn. KIO 881/11, w którym stwierdziła, że wadium (czy raczej dokument
potwierdzający/stanowiący wadium w formie innej niż pieniężna) nie jest częścią oferty
rozumianej jako oświadczenie woli wykonawcy w przeciwieństwie do wszelkich
doprecyzowujących to oświadczenie dokumentów i informacji, co do zakresu i sposobu
wykonania zobowiązania, będącego przedmiotem zamówienia.
Na rozprawie przed Izbą Zamawiający podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.
Dodał, iż informację o tym, że złożono ofertę z rozwiązaniem równoważnym należy również
wywieść ze wskazanego typu urządzenia (producent, model). W związku z tym Zamawiający
był w stanie sprawdzić, na podstawie informacji ze stron internetowych, spełnienie - przez
produkty oferowane przez wykonawcę SSI oraz wykonawcę C. – wymagań postawionych w
SIWZ. Gdyby to nie było możliwe, zwróciłby się w tym zakresie o wyjaśnienia do
wykonawców. Na pytanie Izby oświadczył, że wezwania do wyjaśnień z dnia 31 października
2017 r. zostały wystosowane w celu jednoznacznego potwierdzenia treści oferty. W
odniesieniu do oferty wykonawcy C. podkreślił, że od początku zawierała ona rozwiązanie
równoważne, nie zostało to zmienione w trakcie Postępowania, nie doszło do poprawienia
omyłki, ani też do zmiany oferty. W odniesieniu do rozbieżności, pomiędzy treścią wyjaśnień
wykonawcy SSI a treścią wyjaśnień wykonawcy C., Zamawiający stwierdził, że z jego wiedzy
wynika, że tylko wykonawca SSI posiadał dodatkowe informacje od producenta, pozwalające
mu na złożenie odpowiednich wyjaśnień. Zauważył, iż skoro jak twierdzi Odwołujący,
wykonawca nie jest związany treścią formularza oferty, to oznacza to, że wykonawca może
go również interpretować w taki sposób, w jaki uczynili to wykonawca SSI oraz wykonawca
C., wpisując w treści kolumny 3 formularza stanowiącego załącznik nr 1 do SIWZ oferowane
rozwiązanie równoważne.
III. W terminie przewidzianym przepisami ustawy Pzp przystąpienie do postępowania
odwoławczego po stronie Zamawiającego zgłosił wykonawca A. K. prowadzący działalność
gospodarczą pod nazwą S. S. I. A. K..
Izba stwierdziła skuteczność przystąpienia ww. wykonawcy (dalej jako „wykonawca SSI” lub
„Przystępujący”) do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.
Swoje stanowisko w sprawie Przystępujący przedstawił w toku rozprawy przed Izbą.
Potwierdził, iż z nazwy macierzy można w sposób jednoznaczny wywnioskować, że
przedmiot oferty dotyczy rozwiązania równoważnego. Jako dowody w sprawie złożył
oświadczenie producenta z dnia 28 listopada 2017 r., z którego między innymi wynika, iż

oferowane przez wykonawcę SSI macierze charakteryzują się wirtualizowaną przestrzenią
oraz spełniają wymagania Zamawiającego postawione w treści SIWZ. Dodał, że nie miał on
obowiązku dopytywania się Zamawiającego o sposób wypełnienia formularza. Podkreślił, iż
sam producent zarówno brał udział we wspomnianym przez Zamawiającego dialogu
technicznym, jak i wypełnił formularz i przekazał go zarówno Przystępującemu, jak i
wykonawcy C. Powołał się na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej, wydane, w jego
ocenie w analogicznej sprawie (sygn. KIO 473/14). Ponadto, jako dowód w sprawie, złożył
analizę własną, przedstawiającą w sposób graficzny informacje zawarte w złożonych
wyjaśnieniach oraz dane potwierdzające spełnianie wymagań SIWZ, w zakresie pkt 5 i 6.
Ponadto, jako dowody w sprawie, złożył również dokumentację producenta, w tym
dokumentację dotyczącą oferowanej macierzy, na okoliczność, iż z nazw oferowanych
macierzy można w sposób jednoznaczny wywnioskować, iż oferowane jest rozwiązanie
równoważne. Przedstawiciel producenta, występujący w charakterze pełnomocnika
Przystępującego, potwierdził, iż tylko wykonawca SSI zwrócił się do niego o dodatkowe
informacje, potrzebne do złożenia wyjaśnień. W związku z tym, w ocenie Przystępującego,
nie można go obciążać negatywnymi konsekwencjami błędnych wyjaśnień złożonych przez
wykonawcę C..
Izba dopuściła i przeprowadziła dowody z dokumentacji Postępowania oraz z dokumentów
załączonych przez Odwołującego do odwołania, przez Zamawiającego do odpowiedzi na
odwołanie oraz złożonych przez Przystępującego w toku rozprawy.

Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron i uczestnika postępowania na
podstawie zebranego materiału w sprawie oraz oświadczeń i stanowisk Stron Krajowa
Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje.
Izba ustaliła, że nie została wypełniona żadna z przesłanek, o których stanowi art. 189 ust. 2
ustawy Pzp, skutkujących odrzuceniem odwołania.
Izba nie podzieliła stanowiska Przystępującego, w ocenie którego zaistniała przesłanka
odrzucenia odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp w związku z tym, iż
Odwołujący nie załączył oryginału pełnomocnictwa do odwołania. Obowiązek załączenia
oryginału pełnomocnictwa Przystępujący wywodził z treści art. 187 ust. 3 ustawy Pzp.
Wbrew jednak twierdzeniem Przystępującego przepis art. 187 ust. 3 ustawy Pzp nie
wskazuje wprost na obowiązek załączenia oryginału pełnomocnictwa do dokumentu
odwołania. W ocenie składu orzekającego Izby należy przede wszystkim wziąć pod uwagę
okoliczność, iż postępowanie odwoławcze stanowi postępowanie „wpadkowe” w stosunku do
postępowania głównego, jakim jest postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego. Tym

samym, w przypadku gdy w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego zostało już
złożone pełnomocnictwo, to z oczywistych względów nie jest możliwe ponowne załączenie
oryginału tego pełnomocnictwa do odwołania. W konsekwencji, gdy istnieje możliwość
zweryfikowania, czy dane pełnomocnictwo znajduje się w aktach postępowania, za
wystarczające należy uznać załączenie do odwołania kopii tego pełnomocnictwa
potwierdzonej za zgodność z oryginałem.
Izba stwierdziła, że Odwołujący jest legitymowany, zgodnie z przepisem art. 179 ust. 1
ustawy Pzp, do wniesienia odwołania. Zgodnie z tym przepisem wykonawcy przysługuje
legitymacja do wniesienia odwołania, gdy ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz
może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.
W ocenie Izby Odwołujący wykazał spełnienie powyższych przesłanek, co nie było też
sporne.

Izba uznała, iż odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zarzut naruszenia art. 89 ust. 2 pkt 2) i 8) ustawy Pzp.
Izba ustaliła, iż stan faktyczny sprawy odnoszący się do tego zarzutu nie był pomiędzy
stronami sporny. Istota sporu sprowadzała się przede wszystkim do oceny treści formularza
(załącznik nr 1 do SIWZ) składającego się na oferty wykonawcy SSI oraz wykonawcy C. – w
kontekście wymagań postawionych przez Zamawiającego w treści SIWZ.
Jak wynika z dokumentacji Postępowania zarówno dla macierzy blokowej typu A jak i typu B
Zamawiający zawarł w treści SIWZ (pkt 5.30 oraz 6.30 Załącznika nr 1 do SIWZ, kolumna
„Wymaganie”) następujące postanowienie: „Należy wyposażyć macierze w niezbędne dyski
zapasowe (spare) zgodnie z zaleceniami producenta macierzy (nie mnie/ niż 1 sztuka na 30
dysków) lub w zapasową przestrzeń dyskową (spare) w wielkości zgodnie z zaleceniami
producenta”. Z powyższego zapisu SIWZ wynika, iż Zamawiający dopuścił zarówno
rozwiązanie podstawowe, jak i rozwiązanie równoważne (tj. macierze z wirtualizowaną
przestrzenią dyskową) – okoliczność ta nie była pomiędzy stronami sporna.
Sposób wypełnienia przez wykonawcę ww. formularza (kolumna „Parametry/cechy
oferowanego Sprzętu”) w odniesieniu do trzech obszarów dyskowych, zarówno dla macierzy
blokowej typu A jak i typu B, został przez Zamawiającego określony w następujący sposób:
„Ilość zainstalowanych dysków SSD/ SAS/ SAS/NL-SAS (wpisać ilość) szt. w tym ilość
dysków (wpisać ilość) szt. udostępniających użytkownikowi powierzchnię użytkową oraz ilość
dysków (wpisać ilość) szt. wykorzystanych na dyski parzystości i dyski hot spore. Wielkości
każdego z dysków (wpisać wielkość) GB.”

W ocenie składu orzekającego Izby, jakkolwiek wskazany powyżej sposób wypełnienia
kolumny „Parametry/cechy oferowanego Sprzętu” ewidentnie bardziej odpowiadał
rozwiązaniu podstawowemu, a nie rozwiązaniu równoważnemu (macierze z wirtualizowaną
przestrzenią), to jednak zauważenia wymaga, iż dla dokonania oceny treści oferty
wykonawcy znaczenie powinien mieć przede wszystkim opis przedmiotu zamówienia
dokonany w zakresie ww. wymogu przez Zamawiającego. Skoro bowiem Zamawiający
wprost dopuścił w treści SIWZ także możliwość zaoferowania macierzy z wirtualizacją
przestrzeni dyskowej, to okoliczność ta musi zatem w sposób oczywisty wpływać na sposób
interpretacji odpowiedniego fragmentu formularza ofertowego, tj. jako odnoszącego się
również do rozwiązania równoważnego.
Przyjmując argumentację prezentowaną przez Odwołującego należałoby dojść do wniosku,
iż Zamawiający z jednej strony dopuścił rozwiązanie równoważne w stosunku do rozwiązania
podstawowego, a następnie uniemożliwił wykonawcom złożenie oferty na taki przedmiot
zamówienia poprzez brak możliwości uwzględnienia go w treści formularza oferty.
Należy przy tym stwierdzić, iż nawet gdyby poczynić założenie, iż Zamawiający w istocie
przy sporządzaniu SIWZ omyłkowo nie uwzględnił w treści formularza rozwiązania
równoważnego, to po upływie terminu składania ofert obowiązany jest on dokonywać
interpretacji treści ofert wykonawców w sposób uwzględniający jednoznaczne postanowienia
SIWZ przewidujące możliwość zaoferowania macierzy z wirtualizacją przestrzeni dyskowej.
Trzeba przy tym przypomnieć, iż zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie Krajowej Izby
Odwoławczej zasadą wątpliwości co do treści SIWZ należy rozstrzygać na korzyść
wykonawców.
Należy zatem stwierdzić, iż zaoferowanie rozwiązania równoważnego w zakresie macierzy
blokowej typu A oraz typu B zarówno przez wykonawcę SSI jak oraz wykonawcę C. wynika
ze złożonych przez nich ofert, w tym z podanej nazwy i typu oferowanych macierzy.
Okoliczność ta została ustalona na podstawie stanowiska Zamawiającego i Przystępującego,
a także dowodów złożonych przez Przystępującego (oświadczenie oraz dokumentacja
producenta), a ponadto twierdzeniu temu nie zaprzeczył Odwołujący.
Jednocześnie sposób wypełnienia przez ww. wykonawców kolummy „Parametry/cechy
oferowanego Sprzętu” nie odpowiada rozwiązaniu podstawowemu, a zatem wskazuje na
drugą z możliwości, tj. rozwiązanie równoważne
Skoro zatem ww. wykonawcy zaoferowali rozwiązanie równoważne i co innego nie wynikało
z treści złożonych przez nich ofert, to nie można uznać za zasadny zarzut postawiony przez
Odwołującego, iż w tym zakresie wystąpiła niezgodność treści oferty ww. wykonawców

z treścią SIWZ, czy też nie doszło do określenia przedmiotu świadczenia. Przy czym,
w odniesieniu do oferty wykonawcy SSI zarzut ten jest oczywiście bezzasadny

Zarzut naruszenia art. 87 ust. 2 oraz art. 84 ust. 1 ustawy Pzp.
Zarzut naruszenia art. 87 ust. 2 ustawy Pzp nie potwierdził się, albowiem jak wynika z akt
Postepowania Zamawiający nie dokonał poprawienia omyłki w ofercie wykonawcy C..
W ocenie składu orzekającego Izby nie doszło również do naruszenia art. 84 ust. 1 ustawy
Pzp, poprzez zmianę oferty, a przynajmniej nie było możliwe stwierdzenie tego na obecnym
etapie Postępowania, bez dodatkowych wyjaśnień wykonawcy C..
W istocie treść złożonych przez tego wykonawcę wyjaśnień (pismo z dnia 3 listopada 2017
r.) należy uznać za niezrozumiałą, w szczególności wobec treści wyjaśnień złożonych przez
drugiego z wykonawców oferującego ten sam produkt.
Niemniej jednak należy wziąć pod uwagę, iż po pierwsze, przedmiot świadczenia wynikał
z całokształtu oferty złożonej przez wykonawcę C., tj. w szczególności z nazwy i typu
oferowanych macierzy. Pierwotny sposób wypełnienia kolumny „Parametry/cechy
oferowanego Sprzętu” temu przedmiotowi świadczenia odpowiadał. W następnie złożenia
wyjaśnień nie doszło jednak do zmiany przedmiotu świadczenia, albowiem oferta tego
wykonawcy w dalszym ciągu dotyczyła tego samego produktu i nie uległo to zmianie
w związku z treścią złożonych wyjaśnień (wykonawca nie podał innej nazwy oferowanych
macierzy). Wyjaśnienia te – w świetle informacji wynikających ze zgromadzonego w sprawie
materiału dowodowego – należy uznać za błędne, jednakże sama ich treść nie świadczy
jeszcze o tym, iż doszło do zmiany oferty ww. wykonawcy w zakresie wskazanej nazwy
i typu oferowanych macierzy.
Po drugie, należy wskazać, iż wezwanie przez Zamawiającego do złożenia wyjaśnień
zarówno wykonawcy SSI jak i wykonawcy C. było wezwaniem nadmiarowym i zbędnym dla
Postępowania, o ile prawdziwe jest twierdzenie Zamawiającego, iż określony przez niego
sposób wypełnienia kolumny „Parametry/cechy oferowanego Sprzętu” dotyczył zarówno
rozwiązania podstawowego, jak i rozwiązania równoważnego. Podkreślenia wymaga, iż
jakkolwiek żądanie wyjaśnień stanowi uprawnienie zamawiającego, to jednak możliwość
skorzystania z instytucji uregulowanej w art. 87 ust. 1 ustawy Pzp nie powinna być przez
zamawiającego nadużywana. Wykonawcy, którzy wypełniają formularz ofertowy zgodnie
z treścią postanowień SIWZ, mają prawo zakładać, iż nie będą wzywani do złożenia w tym
zakresie dodatkowych wyjaśnień.
Mając powyższe na uwadze, ww. zarzut podlegał oddaleniu.

Na marginesie jedynie należy dodać, iż ewentualne uwzględnienie tego zarzutu nie mogłoby
skutkować uwzględnieniem odwołania wobec oddalenia zarzutu dotyczącego wykonawcy
SSI, którego oferta została wybrana jako najkorzystniejsza w Postępowaniu. Z tego samego
powodu, Izba nie uznała za możliwe i celowe nakazanie Zamawiającemu wezwanie
wykonawcy C. do złożenia wyjaśnień na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp.
Zarzut naruszenie art. 8 ust. 3 ustawy Pzp – zarzut wycofany
Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 7b) ustawy Pzp
W odniesieniu do ww. zarzutu, skład orzekający podziela wyrażany w orzecznictwie Krajowej
Izby Odwoławczej pogląd, iż gwarancja jest bezwarunkowa, gdy zamawiający nie musi
uzasadniać żądania zapłaty z tej gwarancji, a gwarant nie może badać podstaw,
tj. zasadności takiego żądania i jest zobowiązany dokonać zapłaty jedynie w oparciu
o oświadczenie zamawiającego Jak przykładowo wskazała Krajowa Izba Odwoławcza
w wyroku z dnia 7 marca 2017 r. (KIO 364/17) „wymóg poświadczenia podpisu na żądaniu
zapłaty nie jest warunkiem w rozumieniu art. 89 KC, gdyż w świetle tegoż przepisu warunek
to zdarzenie przyszłe i niepewne, zaś forma pisemna z podpisami notarialne
poświadczonymi to szczególna forma czynności prawnej art. 73 § 2 KC, art. 75 KC, czy art.
79 KC. W ocenie Izby trudno jest przyjąć za zdarzenie niepewne wykonanie czynności
poświadczenia własnoręcznego podpisu przez notariusza, czy bank skoro obowiązek
dokonywania przez te podmioty takich czynności wynika z przepisów ustawy.”
Jednakże wymaga zauważenia, iż w Postępowaniu Zamawiający nie tylko wymagał, aby
gwarancja była bezwarunkowa, ale również został postawiony w treści SIWZ wymóg, aby
dokonanie zapłaty nie było uzależnione od „przedłożenia dodatkowych dokumentów
z wyjątkiem dokumentu potwierdzającego umocowanie do działania w imieniu PFRON. (pkt
IX.5 SIWZ)”
W ocenie Izby poświadczenie podpisów osób uprawnionych do zaciągania zobowiązań
w imieniu Zamawiającego stanowi sposób przedstawienia przez beneficjenta żądania
zapłaty, którego celem jest potwierdzenie umocowania do działania w imieniu beneficjenta, a
zatem w stanie faktycznym niniejszej sprawie należy je zaliczyć do „dokumentów
potwierdzających umocowanie do działania w imieniu Zamawiającego”.
W związku z powyższym Izba uznała, iż zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 7b) ustawy Pzp
nie potwierdził się.

Biorąc pod uwagę powyższy stan rzeczy ustalony w toku postępowania, Izba orzekła, jak
w sentencji, na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp.

O kosztach postępowania odwoławczego Izba orzekła na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp
oraz § 3 pkt 1 i 2 i § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca
2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów
kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze
zm.), stosownie do wyniku postępowania.

Przewodniczący: …..……………………………