Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2018 r. w Gdyni

sprawy z powództwa (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko K. K., K. M. (1) i

Z. M.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo;

II.  Zasądza od powoda (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz pozwanej K. K. kwotę 1 800zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanych: K. S. (1), K. K., Z. M. i K. M. (1) solidarnie kwoty 5.750,04 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu wskazując, że w dniu 06 sierpnia 2008 r. kredytobiorca K. S. (2) zawarł
z poprzednikiem prawnym powoda – (...) S.A. umowę o „K. (...)”,
w dniu 13 marca 2014 r. kredytobiorca zmarł, zaś w dniu 6 października 2016 r. w sprawie o sygn. akt VIII Ns 2767/15 Sąd Rejonowy w Gdyni VII Wydział Cywilny stwierdził, że spadek po K. S. (2) nabyli: K. S. (1), K. K., Z. M. i K. M. (1). Powód wskazał, że przysługuje mu wobec pozwanych wierzytelność pieniężna w kwocie 5.750,04 zł tytułem niespłaconej należności głównej wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia następnego po dniu śmierci kredytobiorcy.

/pozew k. 5-6v/

W odpowiedzi na pozew pozwana K. K. wniosła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana nie zakwestionowała zarówno okoliczności zawarcia przez jej ojca K. S. (2) umowy na którą powoływał się powód, jak i faktu nabycia spadku po zmarłym ojcu, pozwana wskazywała natomiast, że spadek nabyła z dobrodziejstwem inwentarza i ponosi odpowiedzialność tylko do wartości ustalonego w wykazie inwentarza albo ustalonego w spisie inwentarza czynnego stanu spadku. Pozwana K. K. wskazywała, że nie ponosi żadnej odpowiedzialności za długi spadkowe swego ojca, w związku z okolicznością, iż stan czynny spadku po K. S. (2) wynosi 0 zł, co stwierdził w sporządzonym spisie inwentarza Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w G..

/odpowiedź na pozew – k. 73-74v/

K. M. (2) – przedstawicielka ustawowa małoletnich Z. i K. M. (1), wniosła o oddalenie powództwa w całości, kwestionując powództwo zarówno co do zasady jak
i wysokości. Przedstawicielka ustawowa małoletnich pozwanych podniosła, iż powód nie wykazał sposobu wyliczenia poszczególnych kwot roszczenia, a nadto nie przedłożył wezwań do zapłaty
i dowodów ich doręczeń. K. M. (2) podniosła również zarzut przedawnienia roszczenia, wskazując iż od daty śmierci K. S. (2) do dnia wniesienia powództwa upłynął okres 3 lat. Matka małoletnich pozwanych – Z. i K. M. (1) wskazała także, iż pozwana K. S. (1) zmarła w dniu 29 kwietnia 2014 r.

/odpowiedź na pozew – k. 48/

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2018 r. Sąd odrzucił pozew
w stosunku do K. S. (1) z uwagi na śmierć pozwanej.

/postanowienie z dn. 26.04.2018 r. – k. 65/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 sierpnia 2008 r. 2008 r. (...) S.A. Spółka Akcyjna
z Oddziałem w Polsce zawarła z K. S. (2) umowę o „K. (...)” na kwotę 20.100,00 zł. K. S. (2) zobowiązał się do spłaty kredytu w 84 ratach płatnych miesięcznie w kwocie 383,32 zł poczynając od dnia 14 sierpnia 2008 r. Spłata ostatniej raty miała nastąpić
w dniu 14 lipca 2015 r.

/okoliczność niesporna, a nadto umowa o „K. (...)” z dnia 06.08.2008 r. - k. 9-10/

W dniu 19 września 2011 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki (...) Spółki Akcyjnej z Oddziałem w Polsce.

/okoliczność niesporna, a nadto odpis pełny KRS - k. 17-26/

W dniu 14 listopada 2012 r. doszło do połączenia (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą
w W. (spółka przejmująca) z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. (spółka przejmowana) w trybie art. 492 § 1 pkt. 1 k.s.h. poprzez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na rzecz spółki przejmującej.

/okoliczność niesporna, a nadto odpis pełny KRS - k. 17-26/

W dniu 13 marca 2014 r. K. S. (2) zmarł, zaś spadek po nim na podstawie ustawy nabyli: K. S. (1) (żona) – w 2/6 częściach, K. K. (córka) – w 2/6 częściach, a także Z. M. (wnuczka) i K. M. (1) (wnuk) – w 1/6 części. Wszyscy spadkobiercy nabyli spadek z dobrodziejstwem inwentarza.

/okoliczność niesporna, a nadto odpis postanowienia w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku po zmarłym K. S. (2) – k. 11/

W dniu 3 marca 2017 r. (...) Bank (...) S.A. wystawił wyciąg z ksiąg bankowych,
w treści którego wskazał, że przysługuje mu wymagalna wierzytelność od dłużników: K. K., K. S. (1), K. M. (1) i Z. M., będących spadkobiercami zmarłego w dniu 13 marca 2014 r. kredytobiorcy K. S. (2), a zadłużenie to wynika z zawartej przez niego w dniu 6 sierpnia 2008 r. umowy
o „K. (...)”. W treści wyciągu wskazano, że na zadłużenie składa się: kwota 5.588,22 zł
z tytułu niespłaconej należności głównej; kwota 161,82 zł z tytułu odsetek ustawowych naliczonych za okres od dnia 14 października 2016 r. do dnia 13 marca 2017 r., a nadto dalsze odsetki ustawowe za opóźnienie, które na dzień wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych wynoszą 7 % i naliczane są od niespłaconego kredytu w kwocie 5.588,22 zł.

/niesporne, nadto wyciąg z ksiąg bankowych z dn. 13.03.2017 r. – k. 7

(...) Bank (...) S.A. sporządził dokument zatytułowany „K. S. (2) umowa o K. (...) z dnia 6 sierpnia 2008 r. Zestawienie transakcji z rachunku (...) 0030 0000 2764” za okres od dnia 6 sierpnia 2008 r. do dnia 14 marca 2014 r.

/dowód – vide k. 80-85 /

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie w/w dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania. W zakresie służącym do ustalenia w/w stanu faktycznego dokumenty te nie budziły wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności,
a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty zgromadzone
w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności.

Powód domagając się zasądzenia od pozwanych solidarnie kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na umowę o kredyt zawartą przez swego poprzednika prawnego w dniu 6 sierpnia 2008 r. przez K. S. (2) oraz fakt, iż kredytobiorca przed śmiercią nie spłacił
w całości kredytu zaciągniętego na podstawie tejże umowy, zaś pozwani jako jego spadkobiercy ustawowi są zobowiązani do zapłaty długów spadkowych zmarłego.

Jak wynika z treści art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U.
z 2012 r., poz. 1376 ze zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych
w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zgodnie natomiast z art. 925 k.c. spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, zaś otwarcie spadku następuje zawsze w chwili śmierci osoby fizycznej (art. 924 k.c.). Z chwilą otwarcia spadku określone prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą na spadkobierców (art. 922 k.c.) i wchodzą do ich majątku, stając się prawami i obowiązkami tych osób. Spadek stanowi zatem ogół praw i obowiązków majątkowych zmarłego o charakterze cywilnoprawnym, zaś obowiązki majątkowe zmarłego (długi spadkowe), przechodząc na spadkobierców, rodzą po ich stronie obowiązek ich uregulowania.

Bezspornym między stronami procesu był fakt, że pozwani są spadkobiercami ustawowymi K. S. (2), przyjęli spadek po zmarłym z dobrodziejstwem inwentarza. Pozwani kwestionowali natomiast zasadność i wysokość roszczenia dochodzonego niniejszym pozwem, zarzucając, po pierwsze, że nie powinni ponosić odpowiedzialności za długi spadkowe zmarłego, gdyż stan czynny spadku po K. S. (2) wynosi 0 zł, co stwierdzono w spisie inwentarza Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w G.. Kolejno pozwani zarzucali, że powód nie wykazał, na jakiej podstawie określił wysokość swojego żądania. Pozwani podnosili również, że powód nie wykazał, aby doręczył pozwanym jakiekolwiek wezwania do dobrowolnego uregulowania sporu. Przedstawicielka ustawowa małoletnich pozwanych Z. i K. M. (1) podniosła również zarzut przedawnienia roszczenia.

W odniesieniu do pierwszego z zarzutów wyjaśnić należy, iż okoliczność przyjęcia przez pozwanych spadku z dobrodziejstwem inwentarza, w zestawieniu z faktem, iż długi spadkowe przekraczają stan czynny spadku, nie podlega badaniu w postępowaniu w sprawie o zapłatę i nie jest to podstawa do oddalenia powództwa.

Kolejno, w kwestii zarzutu przedawnienia wskazać należy, że zarzut ten także okazał się chybiony. Do roszczeń dochodzonych przez powoda ma zastosowanie trzyletni termin przedawnienia, określony w art. 118 k.c. Termin ten liczony jest od dnia wymagalności roszczenia, w przedmiotowej sprawie – od dnia 13 marca 2014 r., w którym wskutek śmierci kredytobiorcy umowa uległa rozwiązaniu, zaś całe zobowiązanie zostało postawione w stan natychmiastowej wymagalności. Pozew w niniejszej sprawie został zaś wniesiony do Sądu w dniu 13 marca 2017 r.,
a więc przed upływem trzyletniego okresu przedawnienia.

Co do zaś zarzutu dotyczącego niewykazania przez powoda, aby doręczył pozwanym jakiekolwiek pismo wzywające do dobrowolnego uregulowania wartości przedmiotu sporu, wskazać należy, iż faktycznie powód okoliczności tej nie wykazał, gdyż z przedłożonych dokumentów nie wynika, by powód kierował do pozwanych wezwania do dobrowolnej zapłaty. Brak doręczenia wezwania do zapłaty nie stanowi jednak przesłanki uniemożliwiającej złożenie pozwu inicjującego postępowanie w niniejszej sprawie.

Przechodząc natomiast do podniesionego zarzutu niewykazania przez powoda wysokości jego żądania – Sąd uznał zarzut ten za uzasadniony. Wskazać należy, że wobec kwestionowania przez stronę pozwaną wysokości żądania powoda, to powód winien wykazać podstawę i sposób wyliczenia swojej wierzytelności dochodzonej pozwem. Stosownie bowiem do treści art. 6 k.c. ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne - zgodnie
z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 3 października 1969 r. w sprawie o sygn. akt II PR 313/69 (OSNC 1970/9/147), na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów przemawiających za zasadnością jego roszczenia.

W ocenie Sądu powód nie wykazał faktycznej wysokości dochodzonego roszczenia.
Z dokumentów przedłożonych przez powoda nie wynika bowiem w sposób oczywisty wysokość żądania wskazana w pozwie. Wskazać należy, że powód nie wykazał wysokości naliczonych odsetek od salda zadłużenia. Powód nie wskazał bowiem sposobu ich wyliczenia, ani podstawy ich żądania w określonej wysokości. Z przedłożonych przez powoda dokumentów nie wynika, jaka wysokość stopy procentowej obowiązywała przez cały okres, za który powód naliczył odsetki od salda zadłużenia oraz w jaki sposób wysokość ta ulegała zmianom. Nie wykazano również jaka jest wysokość niespłaconego kapitału – brak jest wyliczenia rat pozostałych do zapłaty.

W kwestii dokumentów zaoferowanych przez powoda jako materiał dowodowy
w niniejszej sprawie zauważyć należy, że na potwierdzenie wysokości żądanej kwoty przedłożył wyciąg z ksiąg bankowych (k-43 akt) oraz dokument prywatny zatytułowany „K. S. (2) umowa o K. (...) z dnia 6 sierpnia 2008 r. Zestawienie transakcji z rachunku (...) 0030 0000 2764” (k-80 i nast.). Dokument ten złożony w formie kserokopii nie został poświadczony za zgodność z oryginałem przez reprezentującego powoda radcę prawnego. Wobec zaś przedłożenia przez powoda ww. dokumentu prywatnego we wskazanej formie należało uznać, że nie ma on mocy dowodowej
w postępowaniu cywilnym i nie został włączony przez Sąd w poczet materiału dowodowego (tak też Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z dnia 14 lutego 2007 r. w sprawie II CSK 401/06, LEX nr 453727). Pismo to jest jedynie dokumentem prywatnym i jako taki dokument, zgodnie z treścią art. 245 k.p.c., stanowi dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w tym dokumencie. Podkreślenia wymaga też, że z treści wyciągu z ksiąg bankowych wynikają ogólne kwoty zadłużenia z rozbiciem na niespłacona należność gówna i odsetki, brak jest natomiast 9przy zakwestionowaniu przez stronę pozwaną) możliwości zweryfikowania w jaki sposób te kwoty zostały wyliczone. Na marginesie należy wskazać, że z załączonego dokumentu zatytułowanego „K. S. (2) umowa o K. (...) z dnia 6 sierpnia 2008 r. Zestawienie transakcji z rachunku (...) 0030 0000 2764” w żaden sposób nie wynika kwota dochodzonych roszczeń.

Reasumując, na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1376 ze zm.) w zw. z art. 6 k.c. a contrario w zw. z art. 509 k.c. Sąd w pkt. I wyroku oddalił powództwo w całości.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. w zw. z § 2 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.) i uznając powoda za stronę przegrywająca postępowanie zasądził od powoda solidarnie na rzecz pozwanych kwotę 1 800,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt II wyroku).