Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2018 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Magdalena Czaplińska

Protokolant Artur Pokojski

po rozpoznaniu w dniu 25.07.2018 r. sprawy:

Ł. S. , ur. (...) w G.,

syna W. i M. z domu S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 25 września 2017 r. w G. na ul. (...). W. prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki R. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, gdzie badanie przeprowadzone na urządzeniu A. 6020 (...) wykazało: I. badanie 0,38 mg/l, II. badanie 0,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a badanie na urządzeniu Alkotest 7110 D. wykazało: I. badanie 0,36 mg/l, II. badanie 0,35 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 k. k.

I.  ustalając, że oskarżony Ł. S. dopuścił się zarzucanego mu czynu kwalifikowanego z art. 178a § 1 k. k. oraz uznając, że wina sprawcy i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, na podstawie art. 66 § 1 i 2 k. k. w zw. z art. 67 § 1 k. k. postępowanie warunkowo umarza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

II.  na podstawie art. 67 § 3 k. k. w zw. z art. 39 pkt 3 k. k. w zw. z art. 43 § 1 k. k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku;

III.  na podstawie art. 67 § 3 k. k. w zw. z art. 39 pkt 7 k. k. w zw. z art. 43a § 1 k. k. orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 1.000 (jednego tysiąca) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  na podstawie art. 63 § 4 k. k. na poczet środka karnego orzeczonego w punkcie II. sentencji wyroku zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 25 września 2017 roku;

V.  na podstawie art. 626 § 1 k. p. k., art. 627 k. p. k. oraz art. 1, art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 200 złotych, w tym wymierza mu opłatę w kwocie 100 złotych.

Sygn. akt II K 449/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 września 2017 r. Ł. S. wsiadł jako kierowca do samochodu marki R. o numerze rejestracyjnym (...), chcąc udać się do pracy. Około godziny 3:45 rano jechał w/w samochodem ulicą (...). W. i wówczas urwało mu się koło w pojeździe. Ł. S. zadzwonił po swojego kolegę S. M.. Gdy ten przyjechał, mężczyźni próbowali zepchnąć samochód do pobliskiej zatoczki, jednakże z uwagi na zablokowane koło, nie było to możliwe. W tym czasie w pobliżu przejeżdżał patrol Policji w osobach O. G. i A. Ł.. Funkcjonariusze zatrzymali się i dokonali kontrolnego badania trzeźwości u obu mężczyzn. Przy czym S. M. był trzeźwy, zaś uprzednio prowadzący pojazd marki R. o numerze rejestracyjnym (...) Ł. S. poddany badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu uzyskał wynik dodatni. Urządzenie elektroniczne A. 6020 dało wyniki: I. badanie - 0,38 mg/l (3:52), II. badanie - 0,43 mg/l (4:07). Ł. S. został przewieziony do II Komisariatu Policji w G., gdzie został poddany kolejnemu badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, urządzeniem stacjonarnym A. 7110 MK III PL z wynikami: I. badanie - 0,36 mg/l (5:01) i II. badanie - 0,35 mg/l (5:04).

Dowód: protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem A. 6020 - k. 4; protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem A. 7110 PL – k. 7; zeznania świadka O. G. – k. 10-11; wyjaśnienia oskarżonego Ł. S. – k. 16-17, 72

Oskarżony Ł. S. przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego oraz przed Sądem przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśnił, iż dzień wcześniej około godziny 20-21 wypił dwa lub trzy mocne piwa. Rano jechał do pracy. Podjeżdża zawsze w okolice ulicy (...), skąd dalej zabiera go jego kolega. Tego dnia urwało mu się koło w samochodzie w okolicach ulicy (...). W. i zadzwonił po swojego kolegę, by pomógł mu zepchnąć samochód. Koło samochodu było całkowicie zablokowane i nie dało się go zepchnąć. Wówczas podjechał do nich patrol Policji. Został wtedy przebadany alkomatem i wynik był pozytywny. Oskarżony wskazał, iż był przekonany, iż jest już trzeźwy i może prowadzić samochód, gdyż czuł się dobrze. Wyjaśnił, iż bardzo żałuje tego co się stało, gdyby wiedział, że jeszcze jest pod wpływem alkoholu, to zadzwoniłby po kolegę i nie wsiadałby do samochodu.

wyjaśnienia oskarżonego – k. 16-17, 72v

Oskarżony Ł. S. ma 33 lata, jest żonaty, ma dwójkę małoletnich dzieci w wieku 10 lat i 3 lata. Syn w wieku 3 lat posiada orzeczoną niepełnosprawność. Ł. S. posiada wykształcenie średnie, pracuje jako sprzedawca, zarabiając miesięcznie 2000 złotych. Posiada samochód osobowy F. (...) rocznik 2010. Uprzednio nie był karany sądownie. Prawo jazdy posiada od 2004 roku.

Dowód: zaświadczenie o zarobkach - k. 50-51; skrócone odpisy aktów urodzenia dzieci – k. 13-54; orzeczenie o niepełnosprawności – k. 55-56; dane o karalności – k. 70

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie jest bezsprzeczny. Został on ustalony przez Sąd w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności zaś w oparciu o protokoły badań stanu trzeźwości, zeznania świadka O. G. i wyjaśnienia oskarżonego Ł. S..

Sąd w całości dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego Ł. S.. W swoich wyjaśnieniach przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu, co odnajduje swoje oparcie w zeznaniach świadka – funkcjonariusza Policji O. G. oraz w protokołach przeprowadzonych badań trzeźwości. Oskarżony w sposób wyczerpujący opisał przebieg wydarzeń, który został odzwierciedlony w zebranym materiale dowodowym.

Oceniając zeznania świadka O. G. Sąd nie znalazł podstaw, by odmówić im wiarygodności. Świadek ten przedstawił, w jaki sposób doszło do ujęcia oskarżonego. Zeznania tego świadka nie były w żaden sposób kwestionowane, a ponadto znajdują swoje potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz w protokołach przeprowadzonych badań trzeźwości.

Sąd w całości uwzględnił protokoły badań trzeźwości oskarżonego. Dokumenty te nie były podważane przez żadną ze stron, a ich treść odpowiada rzeczywistemu stanowi faktycznemu. Oskarżony bowiem przyznał się, iż spożywał alkohol, a dwa niezależne urządzenia do badania pomiaru alkoholu w wydychanym powietrzu przedstawiały zbliżone wartości dotyczące zawartości alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu. Ponadto oba urządzenia posiadały aktualne świadectwa wzorcowania.

Sąd także w całości uwzględnił dokumenty w postaci danych o karalności. Dokumenty te zostały sporządzone zgodnie z właściwymi przepisami, przez upoważnione do tego organy oraz nie były kwestionowane przez żadną ze stron, dlatego Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich wiarygodności. Stanowią one dowód faktów w nich opisanych.

Sąd nie znalazł również podstaw, by nie uwzględnić dokumentów w postaci kopii zaświadczeń o zarobkach, kopii odpisów skróconych aktów urodzenia małoletnich dzieci oraz kopii orzeczenia o niepełnosprawności. Dokumenty te przedstawiają sytuację materialną i rodzinną oskarżonego i posłużyły przy orzekaniu o konsekwencjach prawnych czynu oskarżonego.

Powyżej ustalony stan faktyczny dał podstawy do przypisania oskarżonemu Ł. S. czynu z art. 178a § 1 k. k. Zgodnie z art.178a § 1 k. k. kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Zgodnie z dyspozycją art. 115 § 16 k. k., stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Analizując zachowanie oskarżonego od strony przedmiotowej stwierdzić należy, że podczas I. badania urządzeniem A. 6020 Ł. S. posiadał 0,38 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Kolejne badania zarówno tym samym urządzeniem, jak i urządzeniem A. 7110, wskazywały na podobne wartości stężenia alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu. Ponadto nie budzi wątpliwości, iż oskarżony prowadził w tym czasie pojazd marki R. o nr rej. (...).

Wobec powyższego stwierdzić należy, że od strony przedmiotowej oskarżony wypełnił ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k. k.

Z uwagi na fakt, iż wina oskarżonego i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa, Sąd w punkcie I. wyroku warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego na okres dwóch lat tytułem próby.

Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki zastosowania wobec oskarżonego instytucji warunkowego umorzenie postępowania karnego. Zgodnie z art. 66 § 2 k. k., warunkowego umorzenia postępowania nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności. Przestępstwo z art. 178a § 1 k. k. jest zagrożone karą pozbawienia wolności do lat dwóch. Stąd nie było przeszkód formalnych co do warunkowego umorzenia postępowania karnego wobec oskarżonego Ł. S..

Odnośnie winy oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynu, zdaniem Sądu, nie są one znaczne. Przedmiotem ochrony przepisu art. 178a k. k. są wprawdzie najważniejsze dobra chronione prawem, takie jak życie, zdrowie i mienie. Jednakże oskarżony prowadził pojazd w godzinach wczesno - porannych w terenie zabudowanym. O tej porze ruch zarówno pieszych, jak i samochodowy, jest niewielki. Ponadto oskarżony miał przejechać jedynie niewielką odległość, po czym miał się przesiąść jako pasażer do samochodu kolegi. Dodatkowo stężenie alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu wskazywało na wartości stosunkowo niskie, odpowiadające relacji oskarżonego co do pory i ilości spożytego alkoholu. Okoliczności te wskazują, iż oskarżony nie spożywał alkoholu bezpośrednio przed rozpoczęciem jazdy samochodem, a spożywał go znacznie wcześniej i alkohol ten po prostu nie zdążył się spalić. Okoliczności te pozwalają na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego na niskim poziomie, jednakże należy zaznaczyć, iż nie wyklucza to odpowiedzialności oskarżonego. Każdy dorosły człowiek winien liczyć się z konsekwencjami spożywania alkoholu i jego działaniem na organizm.

Okoliczności popełnienia omawianego czynu zabronionego nie budzą żadnych wątpliwości. Oskarżony przyznał się do jego popełnienia i na każdym etapie postępowania składał konsekwentne wyjaśnienia, które znajdowały oparcie, zarówno w zeznaniach świadka, jak i w innych dowodach zgromadzonych w niniejszej sprawie. Przeprowadzone dowody nie były kwestionowane przez żadną ze stron i nie budziły wątpliwości Sądu.

Odnośnie warunków osobistych, dotychczasowego życia i postawy oskarżonego, pozwalają one przypuszczać, iż Ł. S. nie popełni ponownie czynu zabronionego. Oskarżony prowadzi bowiem ustabilizowany tryb życia. Jest żonaty i posiada na utrzymaniu dwójkę małoletnich dzieci. Posiada on stałe zatrudnienie. Ł. S. nie był uprzednio karany sądownie. Prawo jazdy posiada od 2004 roku. Powyższe okoliczności pozwalają stwierdzić, iż niniejszy występek miał charakter incydentalny i nie powinien się powtórzyć. Dodatkowo konsekwencje w postaci zatrzymania prawa jazdy (na chwilę obecną minął niemal rok od jego zatrzymania), w okolicznościach konieczności dowożenia dzieci do przedszkola i szkoły oraz niepełnosprawności jednego z dzieci oskarżonego, wskazują, iż są to wystarczające dolegliwości, jakie oskarżony poniósł w związku ze swoim czynem. Ponadto Ł. S. przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu, a przede wszystkim wyraził żal w związku z popełnionym czynem zabronionym i zapewnił, iż więcej takie zachowanie się nie powtórzy.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, iż warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec oskarżonego będzie najwłaściwszą formą zakończenia niniejszego procesu. Skazanie oskarżonego w powyższych okolicznościach na jakąkolwiek karę byłoby nadmiernie surowe i przekroczyłoby, zdaniem Sądu, stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, a sprawca, co już wyżej podkreślono, został dostatecznie „ukarany” uciążliwościami związanymi z zatrzymaniem prawa jazdy, które trwa do tej pory. Warunkowe umorzenie postepowania karnego spełni wszelkie cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec takiego sprawcy, jakim jest Ł. S. i sprawi, iż w przyszłości nie dopuści się on czynów zabronionych.

W punktach II. i III. wyroku Sąd orzekł wobec oskarżonego Ł. S. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku oraz świadczenie pieniężne w wysokości 1.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Należy przy tym zaznaczyć, iż w razie warunkowego umorzenia postępowania karnego, Sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów, wymieniony w art. 39 pkt 3 k. k. oraz świadczenie pieniężne, wymienione w art. 39 pkt 7 k. k. Orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów przy warunkowym umorzeniu postępowania ma zawsze charakter fakultatywny. Przepis art. 67 § 3 k. k. stanowi bowiem, że sąd może go orzec, a jest to przepis o charakterze szczególnym w stosunku do przepisu art. 42 k. k. (A. Marek, Kodeks karny..., 2010, s. 223, oraz wyrok SN z dnia 6 lutego 2014 r., III KK 481/13, LEX nr 1427472). Podobnie orzeczenie świadczenia pieniężnego ma w tym przypadku charakter fakultatywny i Sąd może go orzec w dowolnej wysokości, nie przekraczając granic ustawowych przewidzianych w art. 43a § 1 k. k. Orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów wymaga spełnienia przesłanek szczególnych upoważniających do zastosowania tego środka, wymienionych w art. 42 k. k., tj. gdy sprawca, będąc uczestnikiem ruchu, popełnił przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. W ocenie Sądu, orzeczenie tego środka karnego wobec oskarżonego Ł. S. jest zasadne. W przypadku warunkowego umorzenia postępowania karnego środek ten można orzec w wymiarze do lat 2. W ocenie Sądu, wystarczające będzie orzeczenie tego środka karnego w wymiarze 1 roku. Oskarżony winien ponieść pewne konsekwencje swojego zachowania, które będą dla niego stanowić realną uciążliwość. Pomoże to dokonać oskarżonemu przemyśleń dotyczących jego zachowania i zapobiec popełnianiu podobnych przestępstw w przyszłości, uświadamiając sprawcy, iż popełnianie przestępstw nie jest opłacalne. Orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w wymiarze jednego roku będzie wystarczające dla spełnienia swoich celów. Od zatrzymania oskarżonemu prawa jazdy minął już bowiem pewien okres czasu, co pozwoliło mu doświadczyć negatywnych skutków tego środka karnego i uświadomić mu konsekwencje popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 k. k., czemu oskarżony dał wyraz chociażby na rozprawie w dniu 25 lipca 2018 r. Orzekanie tego środka w wymiarze wyższym, tj. 2 lat, byłoby zdecydowanie nader uciążliwe wobec właściwości osobistych i postawy oskarżonego. Przede wszystkim powodowałoby nadmierne uciążliwości w życiu rodzinnym oskarżonego, gdyż brak prawa jazdy jest utrudnieniem dla całej jego rodziny, w tym małoletnich dzieci. Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, jego uprzednia niekaralność oraz postawa i dotychczasowe życie wskazują, iż jeden rok zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dla Ł. S. będzie wystarczającą nauczką. Z podobnych względów Sąd orzekł świadczenie pieniężne w wysokości 1.000 złotych. Z uwagi na sytuację rodzinną oskarżonego i jego stosunkowo niskie dochody, świadczenie w wysokości 1.000 złotych będzie wystarczające. Orzekanie tego świadczenia w większej wysokości powodowałoby trudności w jego spełnieniu przez oskarżonego i mogłoby odbić się negatywnie na sytuacji finansowej jego rodziny, co przekroczyłoby stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego.

W punkcie IV. sentencji wyroku Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy w niniejszej sprawie od dnia 25 września 2017 r. Orzeczenie to było obligatoryjne.

W punkcie V. sentencji wyroku Sąd obciążył oskarżonego kosztami postępowania i stosowną opłatą, albowiem nie są one nadmiernie wysokie, a oskarżony winien ponieść koszty postępowania wywołanego swoim postępowaniem, co jest zasadą procesu karnego.