Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu XVI Wydział Karny

w składzie

Przewodniczący: SSO Piotr Kurczewski

Protokolant: p.o. staż. A. K.

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej P. (...) w P. – Sławomira Szymańskiego

po rozpoznaniu w dniach 27 kwietnia 2018 r., 11 maja 2018 r., 21 maja 2018 r., 4 czerwca 2018 r., 5 lipca 2018 r. i 24 lipca 2018 roku

sprawy karnej

1.M. N. (1) ( (...)) ur. (...)

w Ż.

syna J. i A. zd. M.

PESEL (...)

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od 09 kwietnia 2015 r. do 22 października 2015 r. w P. jako pracownik (...) sp. z o.o. zatrudniony na stanowisku koordynatora zewnętrznej sieci sprzedaży działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz uzyskania dla siebie kredytu oraz prowizji z tytułu jego udzielenia jak również czyniąc sobie z popełnionego przestępstwa stałe źródło dochodu, za pomocą wprowadzenia w błąd pracowników banku (...) S.A. oraz (...) sp. z o.o. co do faktycznego złożenia wniosków kredytowych przez osoby fizyczne i przedkładając w tym celu podrobione przez siebie dokumenty w postaci umów kredytów gotówkowych wraz z wnioskami kredytowymi i załącznikami potwierdzającymi osiągane przez kredytobiorców dochody, ich sytuację majątkową i zdolność kredytową, stanowiące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, a także wskazując w treści umów należące do siebie rachunki bankowe jako właściwe do wypłaty udzielanego wsparcia finansowego oraz podając nieprawdziwie, iż zawarcie umów kredytowych nastąpiło z udziałem pośredników - Usługi (...), M. B. Bankowy Serwis (...), Agencja (...)/ (...) i K. R. (1) (...) doprowadził (...) Bank S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w łącznej kwocie 913 388,01 zł obejmującej koszty udzielenia kredytu brutto, jak również wypłaconą z tego tytułu prowizję oraz (...) sp. z o.o. w kwocie 7.150 zł wynikającą z wypłaty nienależnej prowizji i tak:

- w okresie od 09 kwietnia 2015 r. do 22 maja 2015 r. poprzez wprowadzenie w błąd (...) sp. z o.o. co do faktu zawarcia umowy kredytu gotówkowego o nr (...) z dnia 09 kwietnia 2015 r. w (...) Banku S.A. z klientem D. P. za pośrednictwem Agencji (...)/ (...) doprowadził ten podmiot do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 7.150 zł wynikającej z prowizji przekazanej na rachunek Agencji (...)/ (...) w dniu 22 maja 2015 r. na podstawie poświadczającej nieprawdę faktury o nr (...) z dnia 20 maja 2015 r.,

- w okresie od 04 maja 2015 r. do 05 maja 2015 r. przedłożył w (...) Banku S.A. dwa egzemplarze podrobionej umowy kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 04.05.2015 r. wraz z oświadczeniami o poddaniu się egzekucji zawartej z R. S. za zgodą małżonki E. S. których podpisy podrobił wraz z załącznikami tj.: dwoma egzemplarzami podrobionego wniosku o kredyt gotówkowy, na których podrobił podpisy R. S. i E. S. wraz z dwoma egzemplarzami informacji dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń i dwoma egzemplarzami formularzy informacyjnych dotyczących kredytu konsumenckiego, podrobionym wyciągiem z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobionym oświadczeniem wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 04.05.2015 r., na których podrobił podpisy R. S. oraz dwunastoma podrobionymi potwierdzeniami wykonania przelewu, zaświadczeniem o niezaleganiu w podatkach (...) z dnia 15.10.2014 r., zaświadczeniem o nie zaleganiu w opłacaniu składek ZUS z 15.10.2014 r., kserokopią dowodu osobistego na dane E. S. i R. S., podrobioną fakturą nr (...) z dnia 03.04.2015 r. wystawioną przez (...) Sp. z o. o., dwoma egzemplarzami kopii deklaracji PIT-36L i PIT/B za rok 2013, dwoma egzemplarzami podrobionych deklaracji PIT-36L i PIT/B za rok 2014, dokumentami zapisów w księdze i buforze dot. (...) Przedsiębiorstwo Budowlane (...) za okres 2013 i od 01.01.2014 do 30.09.2014, dwoma egzemplarzami zaświadczeń z (...) dot. (...) Przedsiębiorstwo Budowlane (...), wskazując w umowie swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A. do uruchomienia kredytu, w wyniku czego doprowadził (...) Bank S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 58 479, 53 zł obejmującej prowizję w wysokości 3250 zł przekazaną przez (...) Bank S.A. na rzecz (...) sp. z o.o., która następnie z tych środków kwotę 2750 zł wypłaciła wskazanej przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu kredytu Agencji (...)/ (...) w dniu 22 czerwca 2015 r. na podstawie poświadczającej nieprawdę faktury nr (...) z dnia 22 czerwca 2015 r.

- w dniu 21 maja 2015 r. przedłożył w (...) Banku S.A. podrobioną umowę kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 21.05.2015 r. wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji zawartą z A. W. za zgodą małżonki J. W., których podpisy podrobił wraz z załącznikami tj.: podrobionym wnioskiem o kredyt gotówkowy na którym podrobił podpisy A. W. oraz J. W. wraz z informacją dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń i formularzem informacyjnym dotyczącym kredytu konsumenckiego, podrobionym wyciągiem z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobionym oświadczeniem wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 21.05.2015 r., na których podrobił podpisy A. W. oraz kserokopią dowodu osobistego na dane J. W. i A. W., podrobionymi deklaracjami PIT-36L za rok 2013 i 2014, podrobionymi deklaracjami PIT/B za rok 2013 i 2014, podrobioną fakturą nr (...) z dnia 03.03.2015 wystawioną przez (...) Sp. z o. o., dwunastoma podrobionymi potwierdzeniami wykonania przelewu, zaświadczeniem z (...) dot. A. B. (1) - (...), wskazując w umowie swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A. do uruchomienia kredytu, w wyniku czego doprowadził (...) Bank S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 116 959,07 zł obejmującej prowizję w wysokości 6500 zł przekazaną przez (...) Bank S.A. na rzecz (...) sp. z o.o., która następnie z tych środków kwotę 5500 zł wypłaciła wskazanej przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu kredytu Agencji (...)/ (...) w dniu 22 czerwca 2015 r. na podstawie poświadczającej nieprawdę faktury nr (...) z dnia 22 czerwca 2015 r.

- w okresie od 12 czerwca 2015 r. do 16 czerwca 2015 r. przedłożył w (...) Banku S.A. podrobioną umowę kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 12.06.2015 r. wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji zawartą z J. S. (1) wraz z załącznikami tj.: podrobionym wnioskiem o kredyt gotówkowy wraz z informacją dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń i formularzem informacyjnym dotyczącym kredytu konsumenckiego, podrobionym wyciągiem z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobionym oświadczeniem wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 10.06.2015 r., na których podrobił podpisy J. S. (1) oraz kserokopią dowodu osobistego i prawa jazdy na dane J. S. (1), podrobioną fakturą nr (...) z dnia 05.05.2015 r. wystawioną przez(...) Sp. z o. o., podrobionymi deklaracjami PIT-36 za rok 2013 i 2014, podrobionymi deklaracjami PIT/B za rok 2013 i 2014, dwunastoma podrobionymi potwierdzeniami wykonania przelewu, zaświadczeniem z (...) dot. (...) J. S. (1), wskazując w umowie swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A. do uruchomienia kredytu, w wyniku czego doprowadził (...) Bank S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 149 707, 60 zł, obejmującej prowizję w wysokości 8320 zł przekazaną przez (...) Bank S.A. na rzecz (...) sp. z o.o., która następnie z tych środków kwotę 7040 zł wypłaciła wskazanej przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu kredytu R. Ł. (...) Usługi (...) w dniu 13 lipca 2015 r. na podstawie poświadczającego nieprawdę rachunku o nr (...)

- w dniu 22 lipca 2015 r. przedłożył w (...) Banku S.A. podrobioną umowę kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 22.07.2015 r. wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji zawartą z J. S. (2) wraz z załącznikami tj.: podrobionym wnioskiem o kredyt gotówkowy wraz z informacją dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń i formularzem informacyjnym dotyczącym kredytu konsumenckiego, podrobionym wyciągiem z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobionym oświadczeniem wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 21.07.2015 r., na których podrobił podpisy J. S. (2) oraz podrobionymi deklaracjami PIT- 36 za rok 2013 i 2014, podrobionymi deklaracjami PIT/B za rok 2013 i 2014, kserokopią podrobioną fakturą nr (...) z dnia 03.07.2015 r. wystawioną przez (...) Sp. z o. o., piętnastoma podrobionymi potwierdzeniami wykonania przelewu, kserokopią dowodu osobistego i prawa jazdy na dane J. S. (2), zaświadczeniem z (...) dot. J. S. (2) (...) PHU, wskazując w umowie swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A. do uruchomienia kredytu, w wyniku czego doprowadził (...) Bank S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 93 567,25 zł, obejmującej prowizję w wysokości 5200 zł przekazaną przez (...) Bank S.A. na rzecz (...) sp. z o.o., która następnie z tych środków kwotę 4400 zł wypłaciła wskazanej przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu kredytu K. R. (1) (...) w dniu 24 sierpnia 2015 r. na podstawie poświadczającego nieprawdę rachunku o nr (...)

- w okresie od 20 sierpnia 2015 r. do 25 sierpnia 2015 r. przedłożył w (...) Banku S.A. podrobioną umowę kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 21.08.2015 r. wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji zawartą z S. B. za zgodą małżonki A. B. (2) których podpisy podrobił wraz z załącznikami tj.: podrobionym wnioskiem o kredyt gotówkowy na którym podrobił podpisy S. B. oraz A. B. (2) wraz z informacją dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń i formularzem informacyjnym dotyczącym kredytu konsumenckiego, podrobionym wyciągiem z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobionym oświadczeniem wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 21.08.2015, na których podrobił podpisy S. B. oraz kserokopią dowodu osobistego na dane A. B. (2) i S. B., podrobioną fakturą nr (...) z dnia 03.08.2015 r. wystawioną przez (...) Sp. z o. o., podrobionymi deklaracjami PIT-36L za rok 2013 i 2014, podrobionymi deklaracjami PIT/B za rok 2013 i 2014, trzynastoma podrobionymi potwierdzeniami wykonania przelewu, zaświadczeniem z (...) dot. S. B. PHU (...), wskazując w umowie swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A. do uruchomienia kredytu, w wyniku czego doprowadził (...) Bank S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 82 840,24 zł, obejmującej prowizję w wysokości 4550 zł przekazaną przez (...) Bank S.A. na rzecz (...) sp. z o.o., która następnie z tych środków kwotę 3850 zł wypłaciła wskazanemu przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu kredytu M. C. (1) (...) w dniu 29 września 2015 r. na podstawie poświadczającej nieprawdę faktury o nr (...) z dnia 28.09.2015 r.

- w okresie od 27 sierpnia 2015 r. do 01 września 2015 r. przedłożył w (...) Banku S.A. kopię podrobionej umowy kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 01.09.2015 r. zawartej z J. M. wraz z załącznikami tj.: kopią podrobionego wniosku o kredyt gotówkowy wraz z kopią informacji dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń i kopią formularza informacyjnego dotyczącym kredytu konsumenckiego, kopią podrobionego wyciągu z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., kopią podrobionej faktury nr (...) z dnia 03.07.2015 r. wystawionej przez (...) Sp. z o. o., kopiami podrobionych deklaracji PIT- 36L za rok 2013 i 2014, kopiami podrobionych deklaracji PIT/B za rok 2013 i 2014, szesnastoma kopiami podrobionych potwierdzeń wykonania przelewu, kopią aktu notarialnego A nr (...), kopią podrobionego oświadczenia wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 01.09.2015 r., kopią zaświadczenia z (...) dot. J. M. (...), wskazując w umowie swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A. do uruchomienia kredytu, w wyniku czego doprowadził (...) Bank S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 142 011,84 zł, obejmującej prowizję w wysokości 7800 zł przekazaną przez (...) Bank S.A. na rzecz (...) sp. z o.o., która następnie z tych środków kwotę 6600 zł wypłaciła wskazanemu przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu kredytu M. C. (1) (...) w dniu 22 października 2015 r. na podstawie poświadczającej nieprawdę faktury o nr (...)/2015 zł z dnia 21.10.2015 r.

- w okresie od 20 września 2015 r. do 22 września 2015 r. przedłożył w (...) Banku S.A. podrobioną umowę kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 22.09.2015 r. wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji zawartą z M. D. wraz z załącznikami tj.: podrobionym wnioskiem o kredyt gotówkowy wraz z informacją dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń i formularzem informacyjnym dotyczącym kredytu konsumenckiego, podrobionym wyciągiem z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobionym oświadczeniem wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 22.09.2015 r., na których podrobił podpisy M. D. oraz podrobioną fakturą nr (...) z dnia 03.09.2015 r., wystawioną przez (...) Sp. z o. o., podrobionymi deklaracjami PIT-36L za rok 2013 i 2014, podrobionymi deklaracjami PIT/B za rok 2013 i 2014, siedemnastoma podrobionymi potwierdzeniami wykonania przelewu, kopią dowodu osobistego M. D., zaświadczeniem z (...) dot. PPUH (...), wskazując w umowie swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A. do uruchomienia kredytu, w wyniku czego doprowadził (...) Bank S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 121 893,49 zł, obejmującej prowizję w wysokości 6695 zł przekazaną przez (...) Bank S.A. na rzecz (...) sp. z o.o., która następnie z tych środków kwotę 5665 zł wypłaciła wskazanemu przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu kredytu M. C. (1) (...) w dniu 22 października 2015 r. na podstawie poświadczającej nieprawdę faktury o nr (...)/2015 zł z dnia 21.10.2015 r.

- w okresie od 25 września 2015 r. do 28 września 2015 r. przedłożył w (...) Banku S.A. podrobioną umowę kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 25.09.2015 r. wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji zawartą z K. D. za zgodą małżonki I. D., których podpisy podrobił i załącznikami tj.: podrobionym wnioskiem o kredyt gotówkowy na którym podrobił podpisy K. D. i I. D. wraz z informacją dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń i formularzem informacyjnym dotyczącym kredytu konsumenckiego, podrobionym wyciągiem z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobionym oświadczeniem wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 25.09.2015 r., na których podrobił podpisy K. D. oraz podrobionymi deklaracjami PIT-36L za rok 2013 i 2014, podrobionymi deklaracjami PIT/B za rok 2013 i 2014, podrobioną fakturą nr (...) z dnia 03.09.2015 r. wystawioną przez (...) Sp. z o. o., kopią dowodu osobistego na dane I. D. i K. D., siedemnastoma podrobionymi potwierdzeniami wykonania przelewu, zaświadczeniem z (...) dot. D. obróbka stali K. D., wskazując w umowie swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A. do uruchomienia kredytu, w wyniku czego doprowadził (...) Bank S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 147 928,99 zł, obejmującej prowizję w wysokości 8125 zł przekazaną przez (...) Bank S.A. na rzecz (...) sp. z o.o., która następnie z tych środków kwotę 6875 zł wypłaciła wskazanemu przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu kredytu M. C. (1) (...) w dniu 22 października 2015 r. na podstawie poświadczającej nieprawdę faktury o nr (...)/2015 zł z dnia 21.10.2015 r.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art.12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

II. w dniu 30 października 2015r. w P. w celu użycia za autentyczny i złożenia go w (...) Bank S.A. podrobił podpis A. W. na oświadczeniu o zawarciu kredytu gotówkowego nr (...)

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

2. R. Ł. (Ł.) ur. (...),

w P.

córki A. i L. zd. N.

oskarżonej o to, że

III. w okresie od 10 do 13 lipca 2015 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w zamiarze aby M. N. (1) dokonał wyłudzenia od (...) sp. z o.o. (...) Bank S.A. nienależnych mu środków z tytułu prowizji w kwocie 7.040 zł wynikającej z pośredniczenia w zawarciu umowy kredytu gotówkowego z dnia 12.06.2015 r. o nr (...) między (...) Bank S.A. a J. S. (1) ułatwiła mu popełnienie przestępstwa swoim zachowaniem polegającym na wystawieniu jako osoba uprawniona nierzetelnego rachunku o nr (...) z dnia 10 lipca 2015 r. na kwotę 7.040 zł za usługi finansowe, w którym poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne co do pośredniczenia przez nią w zawarciu tej umowy kredytu gotówkowego, a następnie po wpłaceniu w dniu 13 lipca 2015 r. kwoty prowizji przez (...) sp. z o.o. na jej rachunek bankowy przekazała ją M. N. (1),

tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

3. K. R. (1) ur. (...),

w E.

córki K. i D. z d. S.

oskarżonej o to, że:

IV. w okresie od 18 sierpnia 2015 r. do 25 sierpnia 2015 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w zamiarze aby M. N. (1) dokonał wyłudzenia od (...) sp. z o.o. (...) Bank S.A. nienależnych mu środków z tytułu prowizji w kwocie 4.400 zł wynikającej z pośredniczenia w zawarciu umowy kredytu gotówkowego o nr (...) z dnia 22.07.2015 r. między (...) Bank S.A. a J. S. (2) ułatwiła mu popełnienie przestępstwa swoim zachowaniem polegającym na wystawieniu jako osoba uprawniona - (...) nierzetelnego rachunku o nr (...) z dnia 18 sierpnia 2015 r. na kwotę 6.509,99 zł za pośrednictwo finansowe obejmującego prowizję w kwocie 4.400 zł wynikającą z wym. umowy kredytu, w którym to rachunku poświadczyła nieprawdę co do mającej znaczenie prawne okoliczności pośredniczenia w jej zawarciu, a następnie po wpłaceniu w dniu 24 sierpnia 2015 r. kwoty prowizji przez (...) sp. z o.o. na jej rachunek bankowy przekazała ją M. N. (1) dokonując dniu 25 sierpnia 2015 r. przelewu na jego rachunek bankowy kwoty 4100 zł,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

4. M. C. (1) ur. (...)

w O.

syna P. i J. zd. S.

oskarżonego o to, że:

V. w okresie od 21 sierpnia 2015 r. do 22 października 2015 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w zamiarze aby M. N. (1) dokonał wyłudzenia od (...) sp. z o.o. (...) Bank S.A. nienależnych mu środków z tytułu prowizji w łącznej kwocie 22.990 zł wynikających z pośredniczenia w zawarciu umów kredytu gotówkowego o nr (...) z dnia 21.08.2015 r. między (...) Bank S.A. a S. B., o nr (...) z dnia 25.09.2015 r. między (...) Bank S.A. a K. D., o nr (...) z dnia 22.09.2015 r. między (...) Bank S.A. a M. D. oraz o nr (...) z dnia 01.09.2015 r. między (...) Bank S.A. a J. M. ułatwił mu popełnienie przestępstwa swoim zachowaniem polegającym na wystawieniu jako osoba uprawniona - (...) Serwis (...) nierzetelnych faktur, w których poświadczył nieprawdę co do mającej znaczenie prawne okoliczności pośredniczenia w zawarciu w/wym. umów kredytu tj. faktury: o nr (...) z dnia 28.09.2015 r. na kwotę 3.850,00 zł zapłaconą w dniu 29.09.2015 r. oraz o nr 06/2015 zł z dnia 21.10.2015 r. na kwotę 19.140,00 zł zapłaconą w dniu 22.10.2015 r. obejmujące prowizje za pośredniczenie w zawarciu wym. umów kredytu w kwotach: 3.850,00 zł, 6.875,00 zł, 5.665,00 zł i 6.600,00 zł, które po wpłaceniu na jego rachunek bankowy przez (...) sp. z o.o. przekazał M. N. (1) umniejszając je o wartość podatku,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

5. S. S. (2) (S.) ur. (...)

w S.

syna P. i A. z d. K.

oskarżonego o to, że:

VI. w okresie od 20 maja 2015 do 22 czerwca 2015 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w zamiarze aby M. N. (1) dokonał wyłudzenia od (...) sp. z o.o. (...) Bank S.A. nienależnych mu środków z tytułu prowizji w łącznej kwocie 15.400 zł wynikających z pośredniczenia w zawarciu umów kredytu gotówkowego: o nr (...) z dnia 09 kwietnia 2015 r. między (...) Bank S.A. a D. P., o nr (...) z dnia 04.05.2015 r. między (...) Bank S.A. a R. S. oraz o nr (...) z dnia 21.05.2015 r. między (...) Bank S.A. a A. W. ułatwił mu popełnienie przestępstwa swoim zachowaniem polegającym na wystawieniu jako osoba uprawniona - posiadająca pełnomocnictwo do prowadzenia działalności gospodarczej Agencja (...)/ (...) nierzetelnych faktur, w których poświadczył nieprawdę co do mającej znaczenie prawne okoliczności pośredniczenia w zawarciu wym. umów kredytu tj. faktury o nr (...) z dnia 20 maja 2015 r. na kwotę 7.870 zł zapłaconą w dniu 22 maja 2015 r. oraz o nr (...) z dnia 22 czerwca 2015 r. na kwotę 8.700 zł zapłaconą w dniu 22 czerwca 2015 r. obejmujące prowizje za pośredniczenie w zawarciu wym. umów kredytu w kwotach: 7.150 zł, 2.750 zł i 5.500 zł, które po wpłaceniu na jego rachunek bankowy przez (...) sp. z o.o. przekazał M. N. (1),

tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

1. Uznaje oskarżonego M. N. (1) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie I tj. popełnionego w warunkach czynu ciągłego przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk i za to na podstawie art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i art. 33 § 2 kk wymierza mu karę 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pobawienia wolności i 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych.

2. Uznaje oskarżonego M. N. (1) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie II tj. występku z art. 270 § 1 kk i za to na podstawie art. 270 § 1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

3. Na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk łączy wymierzoną oskarżonemu M. N. (1) w punktach 1 i 2 kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

4. Na podstawie art. 41 § 1 kk w zw. z art. 43 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego M. N. (1) środek karny w postaci zakazu wykonywania zawodu pośrednika finansowego czy to w formie prowadzenia własnej działalności gospodarczej czy też zatrudnienia lub pełnienia funkcji w jakimkolwiek podmiocie zajmującym się pośrednictwem finansowym na okres 5 (pięciu) lat.

5. Uznaje oskarżoną R. Ł. za winną zarzucanego jej czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie III z tą zmianą, że sąd eliminuje z opisu czynu, że oskarżona działała w warunkach czynu ciągłego z art. 12 kk tj. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz przy przyjęciu, że działała ona w zamiarze by M. N. (1) dokonał wyłudzenia nienależnych mu środków z tytułu prowizji w kwocie 7.040 zł od (...) sp. z o.o. tj. występku z art. 271 § 3 kk i art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 11 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 37 a kk wymierza jej karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych.

6. Uznaje oskarżoną K. R. (1) za winną zarzucanego jej czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie IV z tą zmianą, że sąd eliminuje z opisu czynu, że oskarżona działała w warunkach czynu ciągłego z art. 12 kk tj. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz przy przyjęciu, że działała ona w zamiarze by M. N. (1) dokonał wyłudzenia nienależnych mu środków z tytułu prowizji w kwocie 4.400 zł od (...) sp. z o.o. tj. występku z art. 271 § 3 kk i art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 11 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 37a kk wymierza jej karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych.

7. Uznaje oskarżonego M. C. (1) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie V z tą zmianą, że sąd przyjął, że działał on w zamiarze by M. N. (1) dokonał wyłudzenia. nienależnych mu środków z tytułu prowizji w łącznej kwocie 22900 złotych od (...) sp. z o.o. tj. występku z art. 271 § 3 kk i art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 11 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 37a kk wymierza mu karę 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych.

8. Uznaje oskarżonego S. S. (2) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie VI z tą zmianą, że sąd przyjął, że działał on w zamiarze by M. N. (1) dokonał wyłudzenia. nienależnych mu środków z tytułu prowizji w łącznej kwocie 15400 złotych od (...) sp. z o.o. tj. występku z art. 271 § 3 kk i art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 11 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 37a kk wymierza mu karę 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych.

9. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego M. N. (1) środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej (...) Bank SA. poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 879.852,53 zł (osiemset siedemdziesiąt dziewięć tysięcy osiemset pięćdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt trzy grosze).

10 Na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk oraz art. 633 kpk i art. 2 ust. 1 pkt. 5 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983r.z późn.zm.) zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w częściach równych tj. po 1/5 w tym wymierza im następujące opłaty :

-M. N. (1) w kwocie 2400 złotych

- R. Ł. w kwocie 400 złotych

- K. R. (1) w kwocie 400 złotych

- M. C. (1) w kwocie 750 złotych

- S. S. (2) w kwocie 750 złotych

SSO Piotr Kurczewski

UZASADNIENIE

W sprawie M. N. (1), R. Ł., K. R. (1), M. C. (1) i S. S. (2) sąd ustalił następujący stan faktyczny.

(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. jest spółką zajmującą się pośrednictwem finansowym, która w ramach prowadzonej przez siebie działalności posiadała podpisane umowy o współpracy w z wieloma bankami.

W dniu 5 września 2014 r. zawarła ona z (...) Bankiem S.A. z siedzibą w W. (...) w ramach której upoważnieni pracownicy spółki uzyskiwali dostęp do systemu bankowego (...) Banku S. A. oraz formularza dostępu do systemu (...) i dzięki temu mogli sporządzać i podpisywać umowy kredytowe z klientami w imieniu pokrzywdzonego Banku.

W pokrzywdzonej spółce oskarżony M. N. (1) został po raz pierwszy zatrudniony 26 września 2011 r. na stanowisku młodszego doradcy do spraw produktów bankowych i pracował w niej do dnia 28 września 2012 r., a do jego obowiązków należała wówczas sprzedaż kredytów gotówkowych.

W czerwcu 2014 r. M. N. (1) został ponownie zatrudniony w (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. na tym samym stanowisku, po czym w dniu 1 kwietnia 2015 r. awansował na stanowisko koordynatora zewnętrznej sieci sprzedaży. Jednocześnie w dniu 4 marca 2015 r. zarząd spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. upoważnił oskarżonego do dostępu do systemu bankowego pokrzywdzonego (...) Banku SA oraz do systemu (...), dzięki czemu mógł on sporządzać wnioski kredytowe bezpośrednio w systemie informatycznym banku oraz uczestniczył w procedowaniu kredytowym czyli w zależności od wymagań uzupełniał dokumentację, o którą pytał Bank etc. Następnie po otrzymaniu pozytywnej decyzji kredytowej drukował umowę kredytową i w imieniu (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., posiadając stosowne pełnomocnictwo (...) Banku S.A., podpisywał z klientem całą dokumentację kredytową łącznie z załącznikami i na podstawie tak przesłanej dokumentacji pokrzywdzony Bank uruchamiał kredyt. Do głównych obowiązków podsądnego należało jednak pozyskiwanie pośredników finansowych, którzy mieli sprzedawać kredyty, przy czym pośrednik po podpisaniu umowy z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. i z (...) Bankiem S.A. otrzymywał pełnomocnictwa i elektroniczne dostępy do systemu bankowego służące do sprzedaży kredytów. Procedura podpisania wszystkich wspomnianych umów oraz uzyskania dostępu do systemów informatycznych w przypadku nowych pośredników trwała do 3 tygodni. Mając na uwadze, że pośrednicy często posiadali klientów zainteresowanych kredytem przed uzyskaniem przez nich pełnomocnictw i dostępów do systemów bankowych, umowa łącząca pokrzywdzoną spółkę i Bank dopuszczała możliwość procedowania wniosków kredytowych na dostępach (upoważnieniach) koordynatora (tj. m.in. M. N. (1)). W takim jednak przypadku procedury postępowania w (...) sp. z o.o. wymagały współdziałania pośrednika, koordynatora i klienta. Prowizja za tak udzielony kredyt należał się pośrednikowi albowiem koordynatorzy zatrudnieni w (...) sp. z o.o. na umowę o pracę wszelkie czynności łącznie z pozyskiwaniem klientów i zawieraniem umów czynili w ramach swojego zatrudnienia i wynagrodzenia.

Oskarżony N. wykorzystując uzyskany dostęp do systemów informatycznych (...) Banku SA oraz dane osobowe klientów I. B., które przywłaszczył wraz z bazą danych (...) Banku S. A., do której miał dostęp w czasie wykonywania pracy dla tego podmiotu, sfałszował opisane poniżej umowy kredytowe, z których przywłaszczył środki, przeznaczając je następnie niemal w całości na gdy hazard, od których jest on uzależniony.

M. N. (1) nie ograniczył się jednak wyłącznie do przywłaszczenia środków pochodzących ze sfałszowanych umów kredytowych. Mając na uwadze, że warunki zatrudnienia oskarżonego na stanowisku koordynatora w (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. jednoznacznie określały, iż nie należała mu się prowizji w sytuacji, gdy pozyskał klienta na kredyt osobiście, za każdym razem raportował on, iż „klient” został pozyskany przez pośrednika mającego umowę z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., co obligowało pokrzywdzoną spółkę do wypłacenia temu pośrednikowi stosownej prowizji. W tym celu M. N. (1) umówił się z oskarżonymi M. C. (1), R. Ł. (1), K. R. (1) i S. S. (2) (posiadał on pełnomocnictwo do prowadzenia działalności gospodarczej Agencja (...)/ (...)), których łączyła z pokrzywdzoną spółka umowa pośrednictwa, że wystawią oni na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. faktury, w których potwierdzą, iż pośredniczyli w zawarciu wyłudzonych przez M. N. (1) kredytów. Następnie po otrzymaniu prowizji od pokrzywdzonej spółki oskarżeni pośrednicy kredytowi przekazali ją M. N. (1) zatrzymując dla siebie wyłącznie równowartość koniecznego do zapłacenia z tego tytułu podatku VAT jeżeli byli płatnikami z tego tytułu.

Oskarżony M. N. (1) w ramach swoje działalności przestępczej dokonał sfałszowania następujących umów kredytowych:

1. W dniu 5 maja 2015 r. oskarżony M. N. (1) podrobił umowę kredytu gotówkowego nr (...) na nazwisko R. S. wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji, którą przedłożył następnie w (...) Banku S.A. celem uzyskania świadczenia w wysokości 50.000 zł, do którego została doliczona prowizja dla Banku w wysokości 8.479,53 zł. Na przedmiotowej umowie oraz załącznikach do niej oskarżony podrobił podpisy R. S. i jego małżonki E. S., która miała wyrazić zgodę na zawarcie wskazanego zobowiązania. J. do podrobionego wniosku o kredyt gotówkowy M. N. (1) załączył informację dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń, formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego, podrobiony wyciąg z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobione oświadczenie wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 4 maja 2015 r., na których oskarżony również podrobił podpisy R. S., dwanaście podrobionych potwierdzeń wykonania przelewu, zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach (...) z dnia 15 października 2014 r., zaświadczenie o nie zaleganiu w opłacaniu składek ZUS z 15 października 2014 r., kserokopię dowodu osobistego na dane E. S. i R. S., podrobioną fakturę nr (...) z dnia 3 kwietnia 2015 r. wystawioną przez (...) Sp. z o. o., dwa egzemplarze kopii deklaracji PIT-36L i PIT/B za rok 2013 R. S., dwa egzemplarze podrobionych deklaracji PIT-36L i PIT/B za rok 2014, dokumenty zapisów w księdze i buforze dot. (...) Przedsiębiorstwo Budowlane (...) za okres 2013 i od 1 stycznia 2014 r. do 30 września 2014 oraz dwa egzemplarze zaświadczeń z (...) dot. (...) Przedsiębiorstwo Budowlane (...). Jednocześnie M. N. (1) wskazał w umowie jako rachunek do uruchomienia kredytu swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A., na które zostały przekazane środki z uruchomionego kredytu.

(...) Bank S.A. za zawarcie przedmiotowej umowy kredytowej przekazał na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. prowizję w wysokości 3.250 zł, a A. sp. z o. z tych środków w dniu 22 czerwca 2015 r. wypłaciła kwotę 2.750 zł wskazanemu przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu kredytu Agencji (...)/ (...) na podstawie poświadczającej nieprawdę faktury nr (...) z dnia 22 czerwca 2015 r. wystawionej przez oskarżonego S. S. (2) na prośbę M. N. (1), któremu za pośrednictwe A. S. została przekazana w gotówce wynikająca z niej kwota.

Na poczet tego kredytu wyłudzonego na dane R. S., M. N. (1) dokonał wpłat w łącznej kwocie 6.146,51 zł:

- w dniu 23 czerwca 2015 r. – 1.215 zł,

- w dniu 20 lipca 2015 r. – 1.213,17 zł,

- w dniu 31 sierpnia 2015 r. – 1.255,17 zł,

- w dniu 28 września 2015 r. – 1.213,17 zł,

- w dniu 2 listopada 2015 r. – 1.250 zł.

R. S. o wyłudzeniu na jego nazwiska świadczenia kredytowego dowiedział się w październiku 2015 r. od pracownika (...) Banku S.A., który najpierw poinformował go telefonicznie o nieterminowym regulowaniu spłat zaciągniętego przez niego zobowiązania, a następnie do siedziby jego firmy przyszedł przedstawiciel pokrzywdzonego Banku okazując mu dokumentację kredytową wraz ze sfałszowanymi podpisami pożyczkobiorcy i jego żony.

2. W dniu 21 maja 2015 r. oskarżony M. N. (1) podrobił umowę kredytu gotówkowego nr (...) na nazwisko A. W. wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji, którą przedłożył następnie w (...) Banku S.A. celem uzyskania świadczenia w wysokości 100.000 zł, do którego została doliczona prowizja dla Banku w wysokości 16.959,07 zł. Na przedmiotowej umowie oraz załącznikach do niej oskarżony podrobił podpisy A. W. i jego małżonki J. W., która miała wyrazić zgodę na zawarcie wskazanego zobowiązania. J. do podrobionego wniosku o kredyt gotówkowy M. N. (1) załączył informację dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń, formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego, podrobiony wyciąg z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobione oświadczenie wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 21 maja 2015 r., na których oskarżony również podrobił podpisy A. W. oraz kserokopię dowodu osobistego na dane J. W. i A. W., podrobione deklaracje PIT-36L za rok 2013 i 2014, podrobione deklaracje PIT/B za rok 2013 i 2014, podrobioną fakturą nr (...) z dnia 3 marca 2015 wystawioną przez (...) Sp. z o. o., dwanaście podrobionych potwierdzeń wykonania przelewu oraz zaświadczenie z (...) dot. A. B. (1) - (...). Jednocześnie oskarżony N. w przedmiotowej umowie wskazał swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A. do uruchomienia kredytu.

W wyniku zawarcia umowy kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 21 maja 2015 r. (...) Bank S.A. przekazał spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. prowizję za pośrednictwo w zawarciu tej umowy w kwocie 6.500 zł. M. N. (1) dążąc w dalszym ciągu do zmaksymalizowania swoich korzyści poprosił oskarżonego S. S. (2) o wystawienie nierzetelnej faktury nr (...) z dnia 22 czerwca 2015 r. na kwotę 5.500 stanowiącą prowizję z tytułu rzekomego zawarcia wskazanej umowy kredytowej przez Agencję (...)/ (...), prowadzoną przez S. S. (2). Wypłacona na podstawie tej faktury S. S. (2) przez (...) sp. z o.o. kwota prowizji finalnie w całości została przekazana oskarżonemu M. N..

M. N. (1) na poczet wyłudzonego na nazwisko A. W. kredytu spłacił łącznie kwotę 7.824,39 zł:

- w dniu 23 czerwca 2015 r. – 1.548 zł,

- w dniu 29 lipca 2015 r. – 1.548,13 zł,

- w dniu 31 sierpnia 2015 r. – 1.600,13 zł,

- w dniu 28 września 2015 r. – 1.548,13zł,

- w dniu 2 listopada 2015 r. – 1.548 zł.

A. W. o rzekomym zawarciu przez niego umowy kredytowej z (...) Bankiem S.A. i ciążącym na nim z tego tytułu zadłużeniu dowiedział się w sierpniu 2015 r., gdy udał się do Banku (...) w N., gdzie chciał przedłużyć kredyt liniowy na swoją firmę (...) z siedzibą w N.. Uzyskał on wówczas informację, że jego kondycja finansowa pogorszyła się w związku z zawarciem w maju 2015 r. umowy kredytowej z (...) Bankiem na kwotę 116.959 zł. Informacja ta została następnie potwierdzona przez A. W. w Biurze (...), po czym zakwestionował on zawarcie przedmiotowej umowy wskazując, że złożone na niej podpisy przez niego i jego małżonkę zostały sfałszowane. Następnie M. N. (1), poproszony o wyjaśnienie zaistniałej sytuacji przez swojego bezpośredniego przełożonego w spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. – Kierownika (...) P. R., w celu zatuszowania całej sprawy utrzymywał, że została ona wyjaśniona i nastąpiło nieporozumienie, albowiem spotkał się on z klientem, który potwierdził, że podpisywał umowę. W celu uwiarygodnienia swoich twierdzeń w tym zakresie M. N. (1) w dniu 30 października podrobił podpis A. W. na oświadczeniu o zawarciu kredytu gotówkowego nr (...), które następnie przedłożone zostało przez niego w (...) Banku SA

W momencie gdy w dniu 2 listopada 2015 r. zażądano od podsądnego szczegółowych wyjaśnień dotyczących procesowania umowy z A. W. oskarżony M. N. fałszywie wskazał, że dokumenty kredytowe tego klienta otrzymał od pracownika (...) Banku (...), z którym (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. nie ma podpisanej umowy współpracy z uwagi na obowiązujący tego pośrednika zakaz konkurencji. Następnie M. N. (1) w dalszym ciągu próbując zamaskować swoją przestępczą działalność stwierdził, że na podstawie uzyskanych informacji i przedłożonej dokumentacji został wprowadzony wniosek klienta A. W., który otrzymał pozytywną decyzję kredytową, po uprzedniej weryfikacji telefonicznej przez Bank, a sama umowa kredytowa miała zostać podpisana w restauracji w N. i wysłana do banku w celu uruchomienia kredytu (oskarżony N. utrzymywał, że drugi egzemplarz umowy kredytowej wysłał do klienta na podany przez niego adres korespondencyjny).

3. W dniu 12 czerwca 2015 r. oskarżony M. N. (1) podrobił umowę kredytu gotówkowego nr (...) na nazwisko J. S. (1) wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji, którą przedłożył następnie w (...) Banku S.A. celem uzyskania świadczenia w wysokości 128.000 zł, do którego została doliczona prowizja dla Banku w wysokości 21.707,60 zł. J. do podrobionego wniosku o kredyt gotówkowy oskarżony N. załączył informację dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń, formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego, podrobiony wyciąg z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Banku S.A., podrobione oświadczenie wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 10 czerwca 2015 r., na których M. N. (1) podrobił podpisy J. S. (1), kserokopię dowodu osobistego i prawa jazdy na dane J. S. (1), podrobioną fakturę nr (...) z dnia 5 maja 2015 r. wystawioną przez (...) Sp. z o. o., podrobione deklaracje PIT-36 za rok 2013 i 2014, podrobione deklaracje PIT/B za rok 2013 i 2014, dwanaście podrobionych potwierdzeń wykonania przelewu oraz zaświadczenie z (...) dot. (...) J. S. (1). Sprawca w przedmiotowej umowie wskazał swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A. jako właściwy do uruchomienia kredytu. Na rachunek ten przekazana została kwota uruchomionego na podstawie w/w umowy kredytu.

(...) Bank S.A. za zawarcie przedmiotowej umowy kredytowej przekazał na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. prowizję w wysokości 8.320 zł, po czym (...) sp. z o.o. z tych środków w dniu 13 lipca 2015 r. wypłaciła kwotę 7.040 zł wskazanemu przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu kredytu R. Ł. (...) Usługi (...), na podstawie poświadczającego nieprawdę rachunku o nr (...). Oskarżona Ł. ustosunkowując się do okoliczności zawarcia umowy z J. S. (1) potwierdziła, iż nie był on jej klientem i nigdy się z nim nie widziała, a przedmiotową fakturę wystawiła na prośbę oskarżonego M. N., któremu również przekazała pieniądze otrzymane tytułem prowizji, zatrzymując dla siebie jedynie równowartość koniecznego do uiszczenia podatku VAT. Po wezwaniu do zapłaty R. Ł. (1) zwróciła (...) sp. z o.o. całe wypłacone jej wynagrodzenie.

M. N. (1) dokonał spłaty wyłudzonego na nazwisko J. S. (1) świadczenia kredytowego w łącznej kwocie 9.222,35 zł:

- w dniu 20 lipca 2015 r. – 1.983,45 zł,

- w dniu 31 sierpnia 2015 r. – 2.005,45 zł,

- w dniu 28 września 2015 r. – 1.983,45 zł,

- w dniu 2 listopada 2015 r. – 3.250 zł.

J. S. (1) o zaciągnięciu na swoje nazwisko kredytu w (...) Banku S.A. dowiedział się po tym, jak w dniu 25 listopada 2015 r. skontaktował się telefonicznie z pełnomocnikiem pokrzywdzonego Banku (...), który poinformował go że posiada w (...) Banku S.A. kredyt, którego nie spłaca. Następnego dnia udał się on do placówki pokrzywdzonego Banku przy ul. (...) w P., gdzie złożył reklamację w sprawie zaciągnięcia kredytu gotówkowego nr (...), która została zarejestrowana pod numerem (...) i otrzymał zeskanowaną dokumentację kredytową zawartą na jego nazwisko.

4. Kolejną podrobioną umowę kredytową z (...) Bankiem SA o nr (...) na dane J. S. (2), M. N. (1) przedłożył w pokrzywdzonym banku dniu 22 lipca 2015 r. Przedmiotem tejże umowy był kredyt w wysokości 80.000 zł, do którego została doliczona prowizja dla Banku w wysokości 13.567,25 zł. Do wskazanej umowy kredytu gotówkowego M. N. załączył sfałszowane przez siebie oświadczenie kredytobiorcy o poddaniu się egzekucji, podrobiony wniosek o kredyt gotówkowy wraz z informacją dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń i formularzem informacyjnym dotyczącym kredytu konsumenckiego, podrobiony wyciąg z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobione oświadczenie wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 21 lipca 2015 r., na których M. N. (1) podrobił podpisy J. S. (2) oraz podrobione przez niego deklaracje PIT- 36 za rok 2013 i 2014, deklaracje PIT/B za rok 2013 i 2014, kserokopię podrobionej faktury nr (...) z dnia 3 lipca 2015 r. wystawionej przez (...) Sp. z o. o., piętnaście podrobionych potwierdzeń wykonania przelewu, kserokopię dowodu osobistego i prawa jazdy na dane J. S. (2), a także zaświadczenie z (...) dot. J. S. (2) (...) PHU. Jednocześnie M. N. (1) w podrobionej przez siebie umowie kredytu gotówkowego nr (...) wskazał jako rachunek do uruchomienia kredytu swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A.

Jako prowizję za zawarcie przedmiotowej umowy kredytowej pokrzywdzony Bank przekazał na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 5.200 zł. Pracodawca oskarżonego M. N. ze środków tych przekazał następnie kwotę 4.400 zł oskarżonej K. R. (1) (...), jako wynagrodzenie za pośredniczenie w zawarciu przedmiotowej umowy na podstawie poświadczającego nieprawdę rachunku o nr (...) obejmującego m.in. w/w kwotę.

Wezwana w późniejszym czasie przez (...) sp. z o.o. do złożenia wyjaśnień w zakresie okoliczności zawarcia umowy kredytowej oskarżona K. – R. przyznała, że J. S. (2) nie był jej klientem, a wskazany rachunek wystawiła na prośbę M. N. (1), któremu również przekazała wynikającą z niego kwotę w wysokości 4.100 zł, zatrzymując dla siebie 300 zł tytułem koniecznego do uiszczenia na rzecz Urzędu Skarbowego podatku od towarów i usług.

M. N. (1) dokonał spłaty dwóch raty wyłudzonego na nazwisko J. S. (2) świadczenia kredytowego w łącznej kwocie 2.496,22 zł:

- w dniu 31 sierpnia 2015 r. – 1.258,11 zł,

- w dniu 28 września 2015 r. – 1.238,11 zł.

J. S. (2) po otrzymaniu w dniu 30 października 2015 r. telefonicznego zawiadomienia od pracownika (...) Banku S.A. o niedopłacie widniejącej na jego koncie kredytowym poinformował rozmówcę, iż w żadnym zakresie nie korzystał z oferty tego podmiotu, a następnie udał się do placówki pokrzywdzonego Banku, gdzie złożył pisemną reklamację wskazując, że zawierał umowy kredytowej nr (...), a jego podpisy na okazanych mu wówczas dokumentach są sfałszowane. M. N. (1) wezwany przez swojego przełożonego do szczegółowego wyjaśnienia sytuacji z klientem wskazał, że dokumenty związane z umową kredytową otrzymał od nieformalnego pośrednika, z którym spółka nie miała zawartej umowy o współpracy – P. K. (1) (osobę o tych danych osobowych M. N. (1) znał z czasów swojej pracy w (...) Banku S.A.) i na ich podstawie wprowadził wniosek klienta, który został pozytywnie zweryfikowany przez Bank drogą telefoniczną, po czym oskarżony wygenerował umowę kredytową i udał się na spotkanie z klientem w Centrum Handlowym (...) w P. w celu jej finalizacji. M. N. (1) utrzymywał następnie, że po podpisaniu dokumentów wysłał kompletną dokumentację zgodną z raportem przekazania dokumentów wygenerowaną z systemu do Banku w celu uruchomienia kredytu, a gdy to nastąpiło drugi egzemplarz umowy wysłał listownie na adres korespondencyjny wskazany przez klienta.

5. W dniu 21 sierpnia 2015 r. M. N. dokonał podrobienia kolejnej umowy kredytu gotówkowego oznaczonej numerem (...) wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji na nazwisko S. B., który prowadząc własne przedsiębiorstwo transportowe posiadał konto firmowe w (...) Banku S.A. Sfałszowany wniosek kredytowy został następnie przez sprawcę przedłożony w (...) Banku S.A. celem uzyskania świadczenia w wysokości 70.000 zł, do którego została doliczona prowizja dla Banku w wysokości 12.840,24 zł. Na przedmiotowej umowie oraz załącznikach do niej oskarżony podrobił podpisy S. B. i jego małżonki A. B. (2), która miała wyrazić zgodę na zawarcie wskazanego zobowiązania. J. do podrobionego wniosku o kredyt gotówkowy M. N. (1) załączył informację dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń, formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego, podrobiony wyciąg z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobione oświadczenie wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 21 sierpnia 2015 r., na których oskarżony również podrobił podpis S. B. oraz kserokopię dowodu osobistego na dane S. B. i A. B. (2), podrobione deklaracje PIT-36L za rok 2013 i 2014 dot. S. B., podrobione deklaracje PIT/B za rok 2013 i 2014 dotyczące dochodów uzyskiwanych przez S. B. z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, podrobioną fakturę nr (...) z dnia 3 sierpnia 2015 wystawioną przez (...) Sp. z o. o., trzynaście podrobionych potwierdzeń wykonania przelewu oraz zaświadczenie z (...) dot. S. B. " PHU (...). Jednocześnie M. N. (1) w podrobionej przez siebie umowie kredytu gotówkowego nr (...) wskazał jako rachunek do uruchomienia kredytu swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A.

(...) Bank S.A. za zawarcie przedmiotowej umowy kredytowej przekazał na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. prowizję w wysokości 4.550 zł, a spółka ta następnie z tych środków w dniu 29 września 2015 r. wypłaciła kwotę 3.850 zł wskazanemu przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu kredytu M. C. (1) (...), na podstawie poświadczającej nieprawdę faktury o nr (...)/2015 zł z dnia 28 września 2015 r.. Wypłaconą przez (...) sp. z o.o. prowizję M. C. (1) przekazał M. N. (1).

M. N. (1) dokonał spłaty dwóch rat wyłudzonego na nazwisko S. B. świadczenia kredytowego w łącznej kwocie 2.246 zł:

- w dniu 29 września 2015 r. – 1.096 zł,

- w dniu 2 listopada 2015 r. – 1.150 zł.

S. B. w dniu 25 listopada 2015 r., dowiedział się o zaciągnięciu na jego dane osobowe kredytu, albowiem zadzwoniła do niego wówczas jego żona A. B. (2) z informacją, że do ich miejsca zamieszkania przyszedł pełnomocnik (...) Banku S.A. – J. J. (3) mówiąc, że na nazwisko S. B. został zaciągnięty kredyt. Fakt ten S. B. potwierdził następnie w bezpośredniej rozmowie z pracownikiem Banku, po czym w dniu 27 listopada 2015 r. w placówce Banku odebrał on kserokopię umowy kredytowej nr (...) sfałszowanej przez M. N. (1).

6. W dniu 27 sierpnia 2015 r. M. N. (1) dokonał sfałszowania wniosku o kredyt gotówkowy w kwocie 120.000 zł na nazwisko J. M. wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji, na którym podrobił podpis „klienta”, przesyłając go jednocześnie w dniu 31 sierpnia 2015 r. drogą elektroniczną do (...) Banku S.A. wraz ze sfałszowaną dokumentacją w postaci: podrobionego wniosku o kredyt gotówkowy wraz z kopią informacji dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń, kopii formularza informacyjnego dotyczącego kredytu konsumenckiego, kopii dowodu osobistego na nazwisko J. M., kopii podrobionego wyciągu z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., kopii podrobionej faktury nr (...) z dnia 3 lipca 2015 r. wystawionej przez (...) Sp. z o. o., kopii podrobionych deklaracji PIT- 36 za rok 2013 i 2014, kopii podrobionych deklaracji PIT/B za rok 2013 i 2014, szesnastu kopii podrobionych potwierdzeń wykonania przelewu do Urzędu Skarbowego (7 sztuk) i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (9 sztuk), kopii aktu notarialnego A nr (...), kopii podrobionego oświadczenia wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 1 września 2015 r., a także kopii zaświadczenia z (...) dot. J. M. (...), na których to dokumentach sprawca dokonał podrobienia podpisu J. M..

W dniu 1 września 2015 r. działając w oparciu o skany sfałszowanej przez M. N. (1) dokumentacji kredytowej pokrzywdzony Bank uruchomił środki w ramach kredytu gotówkowego nr (...) przelewając kwotę 120.000 zł na rachunek bankowy wskazany w umowie tj. rachunek oskarżonego M. N. o nr (...) w banku (...) S.A.

Prowizja należna kredytodawcy określona została na kwotę 22.011,84 zł.

(...) Bank S.A. za zawarcie przedmiotowej umowy kredytowej przekazał na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. prowizję w wysokości 7.800 zł, która następnie z tych środków w dniu 22 października 2015 r. wypłaciła kwotę 6.600 zł wskazanemu przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu tego kredytu oskarżonemu M. C. (1), na podstawie wystawionej przez M. C. poświadczającej nieprawdę faktury o nr (...)/2015 zł z dnia 21 października 2015 r. Wskazaną prowizję w oskarżony M. C. przekazał M. N. (1), zatrzymując dla siebie wyłącznie kwotę odpowiadającą wysokości koniecznego do uregulowania podatku VAT.

M. N. (1) dokonał spłaty jednej raty wyłudzonego na nazwisko J. M. świadczenia kredytowego przekazując z tego tytułu w dniu 2 listopada 2015 r. kwotę 1.950 zł.

J. M. o wyłudzeniu na swoje dane osobowe kredytu dowiedział się w dniu 13 listopada 2015 r., kiedy zadzwonił do niego pracownik (...) Banku S.A. z pytaniem czy zawierał on z Bankiem umowę kredytową, a po otrzymaniu odpowiedzi negatywnej polecił zgłoszenie sprawy organom ścigania.

7. W dniu 22 września 2015 r. M. N. (1) podrobił umowę kredytu gotówkowego nr (...) na nazwisko M. D., wraz z oświadczeniem o poddaniu się przez kredytobiorcę egzekucji, którą przedłożył następnie w (...) Banku S.A. celem uzyskania świadczenia w wysokości 103.000 zł, do którego została doliczona prowizja dla Banku w wysokości 18.893,49 zł. Na przedmiotowej umowie oraz załącznikach do niej oskarżony podrobił podpisy M. D., a do podrobionego wniosku kredytowego M. N. (1) załączył informację dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń, formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego, podrobiony wyciąg z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobione oświadczenie wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 22 września 2015 r., na których M. N. (1) również podrobił podpisy M. D. oraz podrobioną fakturę nr (...) z dnia 3 września 2015 r. wystawioną przez (...) Sp. z o. o., podrobione deklaracje PIT-36L za rok 2013 i 2014, podrobione deklaracje PIT/B za rok 2013 i 2014, siedemnaście podrobionych potwierdzeń wykonania przelewu, kopię dowodu osobistego M. D. oraz zaświadczenie z (...) dot. PPUH (...). Jednocześnie oskarżony M. N. wskazał w przedmiotowej umowie swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A. jako właściwy do uruchomienia kredytu.

(...) Bank S.A. za zawarcie przedmiotowej umowy kredytowej przekazał na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. prowizję w wysokości 6.695 zł, która następnie z tych środków w dniu 22 października 2015 r. wypłaciła kwotę 5.665 zł wskazanemu przez M. N. (1) jako pośrednik w udzieleniu kredytu M. C. (1) na podstawie wystawionej przez niego nierzetelnej (poświadczającej nieprawdę) faktury nr (...)/2015 zł z dnia 21 października 2015 r. Oskarżony C. przedmiotowe środki przekazał następnie M. N. (1), po potrąceniu dla siebie równowartości konicznego do zapłacenia podatku VAT.

M. N. (1) dokonał spłaty jednej raty wyłudzonego na nazwisko M. D. świadczenia kredytowego przekazując z tego tytułu w dniu 2 listopada 2015 r. kwotę 1.650 zł.

M. D. po otrzymaniu w dnu 29 października 2015 r. z działu (...) Banku S.A. telefonicznego zawiadomienia o niedopłacie widniejącej na jego koncie kredytowym udał się następnego dnia do placówki pokrzywdzonego Banku, gdzie otrzymał kopię rzekomo zawartej przez niego umowy. Następnie M. D. złożył pisemną reklamację wskazując, że nigdy nie zaciągał zobowiązania, którego ma dotyczyć wskazana przez Bank niedopłata, a jego podpis na przedłożonej mu umowie został sfałszowany. W zaistniałej sytuacji mailem z dnia 2 listopada 2015 r. M. N. (1) został poproszony przez P. R. o szczegółowe wyjaśnienie zaistniałej sytuacji. Oskarżony, podobnie jak w przypadku umów kredytowych zawieranych na nazwisko A. W. i J. S. (2), utrzymywał że dokumenty otrzymał od nieformalnego pośrednika P. K. (1) i na ich podstawie został wprowadzony wniosek klienta, który został pozytywnie zweryfikowany przez Bank drogą telefoniczną, po czym oskarżony wygenerował umowę kredytową. Sprawca następnie fałszywie zapewniał swojego pracodawcę, że z racji tego, iż był koniec miesiąca i chciał on uruchomić jak największą ilość kredytów nie miał możliwości osobistego udania się na spotkanie z M. D. w celu podpisania przedmiotowej umowy, wobec czego przekazał ją pośrednikowi, który miał za zadanie zweryfikować klienta przy podpisaniu umowy oraz podpisać dokumentację w miejscach wyznaczonych. M. N. (1) oświadczył, że kolejnego dnia otrzymał podpisaną umowę w 2 kopiach i po jej weryfikacji przekazał ją wraz z kompletną dokumentacją do Banku, a po uruchomieniu środków drugi egzemplarz umowy wysłał na adres korespondencyjny klienta podany przez niego we wniosku.

8. W dniu 25 września 2015 r. M. N. (1) podrobił umowę kredytu gotówkowego nr (...) na nazwisko K. D., wraz z oświadczeniem o poddaniu się przez kredytobiorcę egzekucji, którą przedłożył następnie w (...) Banku S.A. celem uzyskania świadczenia w wysokości 125.000 zł, do którego została doliczona prowizja dla Banku w wysokości 22.928,99 zł. Na przedmiotowej umowie oraz załącznikach do niej oskarżony podrobił podpisy K. D. i jego małżonki I. D., która miała wyrazić zgodę na zawarcie wskazanego zobowiązania. Oskarżony do podrobionego wniosku o kredyt gotówkowy załączył następnie informację dla wnioskodawców o ryzyku i skutkach związanych ze zmienną stopą procentową dla kredytu gotówkowego i zmianą cen rynkowych zabezpieczeń i formularzem informacyjnym dotyczącym kredytu konsumenckiego, podrobiony wyciąg z taryfy prowizji i opłat dla osób fizycznych w (...) Bank S.A., podrobione oświadczenie wnioskodawcy/poręczyciela o zatrudnieniu i dochodach oraz braku zaległości podatkowych z dnia 25 września 2015 r., na którym oskarżony M. N. podrobił podpisy K. D. oraz podrobione deklaracje PIT-36L za rok 2013 i 2014, podrobione deklaracjami PIT/B za rok 2013 i 2014, podrobioną fakturę nr (...) z dnia 03 września 2015 r. wystawioną przez (...) Sp. z o. o., kopie dowodu osobistego na dane I. D. i K. D., siedemnaście fałszywych potwierdzeń wykonania przelewu oraz zaświadczenie z (...) dot. D. obróbka stali K. D.. Jednocześnie M. N. (1) wskazał w przedmiotowej umowie swój rachunek bankowy nr (...) w banku (...) S.A. do uruchomienia kredytu.

(...) Bank S.A. za zawarcie przedmiotowej umowy kredytowej przekazał na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. prowizję w wysokości 8.125 zł, która to spółka następnie z tych środków w dniu 22 października 2015 r. wypłaciła kwotę 6.875 zł wskazanemu przez oskarżonego M. N. jako pośrednik w udzieleniu kredytu M. C. (1), na podstawie wystawionej przez M. C. poświadczającej nieprawdę faktury o nr (...) z dnia 21 października 2015 r. Uzyskane w ten sposób pieniądze M. C. (1) przekazał M. N. (1) zatrzymując dla siebie równowartości koniecznego do zapłacenia podatku VAT.

M. N. (1) dokonał spłaty jednej raty wyłudzonego na nazwisko K. D. świadczenia kredytowego przekazując z tego tytułu w dniu 2 listopada 2015 r. kwotę 2.000 zł.

Wyłudzone przez oskarżonego prowizje za zawarcie sfałszowanych przez niego umów kredytowych nie były jedynymi, które M. N. (1) przywłaszczył w ramach swojej przestępczej działalności, albowiem w dniu 9 kwietnia 2015 r. w siedzibie (...) Oddziału (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. oskarżony M. N. pośredniczył w zawarciu umowy kredytu gotówkowego nr (...) wraz z oświadczeniem kredytobiorcy o poddaniu się egzekucji pomiędzy (...) Bankiem S.A. na kwotę 110.000 zł, do którego została doliczona prowizja dla Banku w wysokości 18.654,97 zł.

(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. za zawarcie wskazanej umowy kredytowej z wynagrodzenia przekazanego jej przez pokrzywdzony Bank wypłaciła następnie w dniu 22 maja 2015 r. kwotę 7.150 zł tytułem prowizji wskazanemu przez oskarżonego M. N. jako pośrednik w udzieleniu kredytu Agencji (...)/ (...), na podstawie poświadczającej nieprawdę faktury o nr (...)/1 zł z dnia 20 maja 2015 r. wystawionej przez S. S. (2). Oskarżony S. S. przedmiotową prowizję przekazał M. N..

Wszyscy oskarżeni pośrednicy kredytowi, którzy wystawili nierzetelne faktury, na podstawie których M. N. (1) wyłudził od swojego pracodawcy prowizje za zawarcie sfałszowanych przez siebie umów kredytowych, zostali wezwani przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. do zwrotu nienależnie wypłaconego wynagrodzenia. S. S. (2) wniósł wówczas o rozłożenie całej zaległości na raty, a M. C. (1) odmówił zwrotu na rzez (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. jakiejkolwiek kwoty. Natomiast R. Ł. (1) i K. R. (1) po wezwaniu przez A. sp. z o.o do zwrotu wypłaconej im prowizji uregulowały wobec niej całość zadłużenia z tego tytułu.

M. N. (1) ma 31 lat, jest kawalerem nie posiadającym nikogo na utrzymaniu. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest finansistą. Pracuje jako pracownik biurowy z wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 2.100 zł brutto, nie posiada żadnego majątku. Oskarżony był wcześniej karany wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 21 maja 2014 r. w sprawie VIII K 410/14 za ciąg dwóch przestępstw z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na 3 lata oraz grzywnę w wymiarze 150 stawek dziennych po 20 zł.

Na podstawie jednorazowego badania sądowo – psychiatrycznego oraz danych z akt sprawy opiniujący M. N. (1) biegli psychiatrzy nie stwierdzili u niego choroby psychicznej, ani niedorozwoju umysłowego, natomiast rozpoznali u niego uzależnienie od gier hazardowych oraz cechy osobowości nieprawidłowej, przy czym tempore criminis miał on zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia zarzucanych mu czynów oraz pokierowania swoim postępowaniem. Biegli jednoznacznie orzekli, iż M. N. (1) jest zdolny do intelektualnej kontroli swoich zachowań, potrafi odróżnić dobro od zła, a zważywszy na wcześniejszą karalność, zna i potrafi przewidzieć konsekwencje łamania prawa. Opiniujący w sferze psychicznej oskarżonego nie znaleźli żadnych dysfunkcji, które mogłyby wpływać na ograniczenie jego poczytalności.

Od dnia 23 czerwca 2016 r. M. N. (1) był pacjentem Ośrodka (...), a jego leczenie było zaplanowane do dnia 3 sierpnia 2016 r.

Oskarżona R. Ł. (1) ma 24 lata, jest bezdzietną panną, nie posiadającą nikogo na utrzymaniu. Posiada wykształcenie podstawowe, nie ma żadnego wyuczonego zawodu. Prowadzi ona własną działalność gospodarczą uzyskując z tego tytułu dochód w wysokości 5.000 – 6.000 zł netto miesięcznie. Oskarżony nie posiada żadnego majątku i nie była wcześniej karana sądownie.

Oskarżona K. R. (1) ma 35 lat, jest mężatką posiadającą dwoje dzieci, pozostających na jej utrzymaniu. Posiada wykształcenie wyższe, z zawodu jest ekonomistką prowadzącą własną działalność gospodarczą uzyskując z tego tytułu dochód w wysokości 2.000 – 3.000 zł brutto miesięcznie. Oskarżona jest właścicielką domu w budowie i samochodu marki F. (...), nie była ona dotychczas karana sądownie.

Oskarżony M. C. (1) liczy sobie 35 lat, jest kawalerem, ojcem jednego dziecka pozostającego na jego utrzymaniu. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest doradcą pracującym na ¼ etatu i osiągającego z tego tytułu dochód w kwocie 420 zł netto miesięcznie. Oskarżony nie posiada majątku w przeszłości nie był karany sądownie. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 31 stycznia 2017 r. w sprawie II K 1259/14 postępowanie prowadzone w stosunku do niego o przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. zostało warunkowo umorzono na okres 2 lat, w którym to czasie oddano go pod dozór kuratora sądowego.

Oskarżony S. S. (2) ma 34 lata, jest bezdzietnym kawalerem nie posiadającym nikogo na utrzymaniu. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest gastronomem. Zatrudniony jest w (...) Banku S.A. z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 1.800 zł netto. Oskarżony nie posiada majątku i nie był w przeszłości karany sądownie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następującego materiału dowodowego:

wyjaśnień oskarżonych: częściowo M. N. (1) (k. 778 – 780, 799 – 800, 1644 – 1645, 1785 – 1786, 2036), R. Ł. (k. 1147 – 1150, 1651 – 1652, 1774 – 1775, 2038 - 2039), częściowo K. R. (1) (k. 1160 – 1164, 1674 – 1675, 1771 – 1772, 2036 - 2038), M. C. (1) (k. 1169 – 1172, 1657 – 1658, 1780 – 1782, 2039 - 2040), S. S. (2) (k. 1203 – 1205, 1660 – 1661, 2040, 2054),

zeznań świadków: B. W. (k. 361 – 364, 1607 – 1608, 2110 - 2115), W. P. (k. 17 – 18, 372 – 375, 1058 – 1059, 2055 - 2057), P. R. (k. 31 – 32, 1609 – 1610, 1680, 2058 - 2062), A. W. (k. 206 – 209, 657 - 660), M. D. (k. 233v – 234, 2063 - 2064), S. B. (k. 265 – 268, 369 - 371), J. S. (2) (k. 316 – 318, 615, 1622, 2064 - 2065), J. S. (1) (k. 325 – 326, 2065), R. S. (k. 334 - 336), E. S. (k. 338 – 339, 2064 - 2067), A. B. (2) (k. 353, 2064), J. M. (k. 605, 2192), J. W. (k. 839, 2118), P. K. (1) (k. 869 – 871, 2117 - 2118), I. D. (k. 877 – 879, 2117), K. D. (k. 885, 2116 - 2117), S. S. (4) (k. 2188 – 2191)

dowodów z dokumentów k. 3-13, 21-30, 36-45, 48-55, 56-58, 75-98, 103-120, 213-223, 237-242, 243, 254-260, 272-301, 303-305, 307-311, 312-315, 319, 320-322, 327, 328-331, 337-340, 350-351, 355, 357-359, 365-366, 367, 368, 371, 376-382, 388-599, 601-602, 607, 608, 620-625, 634-635, 644-649, 651-652, 662, 663-667, 669-698, 701-738, 748, 750, 756-758, 761-763, 767-768, 781 - 798, 805-808, 816-826, 842, 872, 881-882, 887-888, 889-890, 891, 930-936, 989-993, 995-998, 1008-1015, 1023, 1024-1049, 1059 – 1071, 1074 -1085, 1086-1087, 1095-1115, 1130-1136, 1141, 1154-1156, 1190-1194, 1206-1374, 1375-1399, 1424-1458, 1460-1471, 1476-1517, 1532-1537, 1540-1592, 1700-1715, 1764, 1812-1844, 1862-1869, 2010-2031, 2132-2157, 2159-2161, 2166-2167, 2178-2179.

W toku postępowania przygotowawczego jak i przed sądem oskarżony M. N. (1) przyznał się do stawianych mu zarzutów za wyjątkiem zarzutu związanego z wyłudzeniem prowizji związanej z udzieleniem kredytu D. P. i złożył obszerne wyjaśnienia w ramach śledztwa (w postępowaniu przed sądem skorzystał on z prawa do odmowy składania wyjaśnień).

Będąc po raz pierwszy przesłuchany w ramach postepowania przygotowawczego oskarżony przedstawił początki swojej współpracy w (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., a następnie starał się przekonać śledczych, iż został wmanewrowany w sprawę z kredytami przez P. K. (1), który miał być nieformalnym pośrednikiem współpracującym z oskarżonym i to on miał dostarczać dokumenty klientów do zakwestionowanych umów kredytowych. Następnie M. N. (1) miał wprowadzać dane z dostarczonej mu dokumentacji do systemu bankowego, a środki z uruchomionych kredytów miały wpływać na jego konto z uwagi na blokadę rachunków bankowych klientów, po czym częściowo miał je przekazać P. K. (1) w gotówce spotykając się z nim na mieście.

Odpowiadając na pytanie prokuratora M. N.zmienił swoje wyjaśnienia i przyznał, iż osobiście podrobił zakwestionowane umowy kredytowe oraz podpisy na nich, a dokumentację klientów posiadał z bazy danych (...) Banku S. A., do której dostęp miał w czasie kiedy pracował w tym podmiocie. Potwierdził on również, że w razie potrzeby wytwarzał podrobione dokumenty związane z wnioskami kredytowymi, a P. K. (1) jest mu znany z czasów jego pracy w (...) Banku S.A. i nie miał on nic wspólnego z przestępczą działalnością oskarżonego, lecz jego osoba była mu niezbędna w celu wytłumaczenia kierownictwu skąd pozyskał klientów do sfałszowanych umów kredytowych.. Po uruchomieniu kredytu środki z niego przekazywane były na jedno z jego kont bankowych. Pieniądze te w 70 % przeznaczył je na hazard w Internecie, a w 30 % na grę w jednym z (...) kasyn, przy czym liczył on, że wygra i będzie w stanie spłacić te zobowiązania, co też czynił w ograniczonym zakresie za pomocą przelewów pocztowych.

Sprawca w toku postępowania przygotowawczego przedstawił również zakres swoich obowiązków na stanowisku koordynatora d.s. zewnętrznej sieci sprzedaży (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz potwierdził, że koordynatorzy w spółce otrzymywali prowizje, które były uzależnione od wysokości miesięcznej sprzedaży.

Oskarżony M. N. przedstawił również w jaki sposób wyłudzał prowizję z tytułu udzielenia fikcyjnych kredytów wskazując, iż dogadał się z pośrednikami mającymi umowę z A. – M. C. (1), R. Ł. (1), K. R. (1) i pracownikiem firmy należącej do P. L. (S. S. (5)), że w ramach przysługi potwierdzą oni wobec (...) sp. z o.o. (poprzez wystawienie nierzetelnych faktur) że to oni pozyskali klientów, których w rzeczywistości pozyskał on a następnie po wypłaceniu im tychże prowizji przez (...) sp. z o.o. po odliczeniu podatku oddawali mu te środki z prowizji. Podsądny utrzymywał również, że praktyka wystawiania nierzetelnych faktur przez pośredników w celu uzyskania prowizji za udzielony kredyt przez koordynatorów (którzy mieli własnych klientów) była znana w firmie (...) i na pewno znał ją jego przełożony – P. R..

Sprawca tłumacząc motywy swojego działania usprawiedliwiał się uzależnieniem od hazardu i presją kierownictwa ukierunkowaną na wypracowanie jak najlepszego wyniku finansowego.

Odnosząc się do umowy kredytowej zawartej na nazwisko D. P. podsądny wyjaśnił, że była ona zawarta na rzeczywistą osobę, albowiem kredytobiorca przyszedł do siedziby spółki (...), gdzie był legitymowany przez oskarżonego, który potwierdził jego dane osobowe, a w spotkaniu z nim brali udział również A. S. i P. R.. M. N. (1) utrzymywał, że w udzieleniu tego kredytu brał udział pośrednik i on nie otrzymał od niego żadnej prowizji za udzielnie tego świadczenia pieniężnego.

Oskarżona R. Ł. (1) w postępowaniu przygotowawczym nie przyznała się do zarzucanego jej czynu zabronionego, przy czym podczas rozprawy przed sądem zmieniła swoje stanowisko przyznając się do stawianych jej zarzutów, a następnie przedstawiła jak wygląda praca koordynatora w (...) sp. z o.o. z siedzibą w W..

Składając wyjaśnienia w niniejszej sprawie oskarżona wskazała, że zna M. N. (1) od ok. 1,5 – 2 lat i poznała go przez swojego konkubenta A. S., który również pracował jako koordynator w spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. i z którym utrzymywała kontakty o charakterze prywatnym. Podkreśliła ona, że pewnego dnia oskarżony M. N. poprosił ją o wystawienie mu faktury, by nie przepadła mu prowizja, przy czym zapewniał on, że klient jest jego (kredyt dotyczył osoby J. S. (1)) i on go zna.

Oskarżona przyznała następnie, że wystawiła M. N. (1) fakturę, o którą prosił, a klienta zaciągającego kredyt nigdy nie widziała i nie miała z nim żadnej styczności. Po otrzymaniu środków z tytułu prowizji przekazała je w gotówce oskarżonemu M. N. zatrzymując dla siebie wyłącznie kwotę koniecznego do uiszczenia podatku VAT, przy czym utrzymywała ona, że nie miała świadomości, iż wprowadzi firmę (...) sp. z o.o. w błąd wystawiając wskazaną fakturę.

Oskarżona K. R. (1) w toku postępowania przygotowawczego przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu w części dotyczącej wystawienia faktury dotyczącej klienta J. S. (2), natomiast nie przyznała się do oszustw na szkodę (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.. Swoje stanowisko w sprawie oskarżona podtrzymała w czasie rozprawy przed sądem wskazując nadto, że została zmanipulowana przez M. N. (1), albowiem będąc nowym pracownikiem spółki (...) oskarżony M. N. nie tylko był jej przełożonym, lecz również autorytetem i przekonywał ją, że wystawienie przez nią nierzetelnej faktury jest zgodne ze wszystkimi procedurami i przepisami.

Oskarżona składając wyjaśnienia w przedmiotowej sprawie wskazała, że od kwietnia 2015 r. współpracowała z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. i wówczas został jej przydzielony koordynator sprzedaży w osobie M. N. (1), który był zarazem jej opiekunem i przełożonym z ramienia pokrzywdzonej spółki, a następnie opisała na czym polegała dokładnie ich współpraca.

Odnosząc się konkretnie do wystawienia przez nią faktury obejmującą prowizję za udzielenie kredytu J. S. (2) wyjaśniła ona, że M. N. (1) poprosił ją o wystawienie tego dokumentu mówiąc jej, że umowa kredytowa z J. S. (2) została zawarta przez nowo pozyskanego przez niego pośrednika, który jest w trakcie podpisywania umowy o współpracy i nie może on jeszcze wystawić faktury za zawartą z klientem umowę. Oskarżony M. N. mówił jej, że w takich sytuacjach poszczególni pośrednicy wystawiają takie faktury, a następnie w momencie rozliczenia oddają prowizję docelowemu pośrednikowi. J. zapewnił ją, że działania takie są zgodne z wszelkimi procedurami i przepisami, ponieważ wszelkimi dokumentami, podpisywaniem umów, wprowadzaniem do systemu zajmie się on osobiście, ponieważ jest do tego upoważniony.

Oskarżona nadmieniła następnie, że po otrzymaniu prowizji od (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. za rzekomą umowę zawartą z J. S. (2) przekazała ją przelewem na rachunek bankowy M. N. (1), po odliczeniu kwoty podatku VAT, który musiała zapłacić do Urzędu Skarbowego, a następnie opisała procedurę wyjaśniania przedmiotowej sprawy z pokrzywdzoną spółką.

Oskarżony M. C. (1) w toku postępowania przygotowawczego, nie przyznał się do zarzucanego mu czynu zabronionego oraz zrelacjonował okres swojej pracy dla (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.. Składając natomiast wyjaśnienia w toku postępowania sądowego przyznał się on wyłącznie do wystawienia nierzetelnej faktury, natomiast nie przyznał się od do zarzucanego mu czynu w zakresie oszustwa i odmówił zarówno składania dalszych wyjaśnień, jak i odpowiedzi na pytania.

Składając wyjaśnienia w niniejszej sprawie oskarżony wskazał, że został poproszony o wystawienie dwóch faktur wymienionych w zarzucie przez firmę (...), od pracownika której to spółki dostał maila z wysokością tych faktur, przy czym nie były wyszczególnione umowy, których te faktury miały dotyczyć. M. C. (1) podkreślił również, że o wystawienie przedmiotowych faktur poprosił go M. N. (1), któremu przekazał środki pochodzące z prowizji, a on sam rozliczył się z tego tytułu z Urzędem Skarbowym.

Oskarżony stanowczo zaznaczył również, że sytuacja polegająca na wskazywaniu przez koordynatorów osób, które mają wystawić faktury była powszechna w firmie (...) wobec czego prośba ze strony M. N. (1) w tym zakresie nie wzbudziła jego podejrzeń.

Oskarżony S. S. (2) zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed sądem przyznał się do wystawienia nierzetelnych faktur, natomiast nie przyznał się do zarzutu oszustwa.

Oskarżony wskazał, że od samego początku działalności Agencji (...) to on zajmował się jej prowadzeniem na podstawie udzielonych mu przez P. L. (będącego jego partnerem) pełnomocnictw, a następnie scharakteryzował przebieg funkcjonowania firmy, w tym współpracę z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W..

S. S. (2) odnosząc się do wystawionych przez niego faktur stanowiących podstawę wypłaty prowizji za wyłudzone przez oskarżonego M. N. kredyty wskazał, że dokumentacja ta została wystawiona na prośbę A. S., będącego jego przełożonym z ramienia pokrzywdzonej spółki i na podstawie danych otrzymanych od niego drogą mailową. Podsądny potwierdził również, że koordynatorzy w spółce (...) nie mogli od niej otrzymywać prowizji z tytułu sprzedanych przez siebie kredytów. Stwierdził również, że w firmie na porządku dziennym były praktyki polegające na tym, że jeśli nowy pośrednik nie otrzymał jeszcze dostępów do danego banku to mógł sprzedać kredyt i uzyskać prowizję, ale umowa była wprowadzana na kodach dostępu koordynatora.

Oskarżony wyjaśnił następnie, że przed wystawieniem przez niego nierzetelnych faktur nie znał on osoby M. N. (1), a o przysługę tą poprosił go jego koordynator A. S. mówiąc, że oskarżony M. N. nie może otrzymać prowizji z banku od sprzedanych swoim klientom kredytów, a następnie przysłał mu maila z kwotami, na które miała opiewać prowizja. Sprawca podkreślił, że po otrzymaniu prowizji wynikających z wystawionych przez niego przekazał pieniądze z tego tytułu w gotówce A. S., który następnie dał je M. N. (1).

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy sąd zważył co następuje:

Sąd jedynie w części dał wiarę zebranym w sprawie dowodom z dokumentów, które sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, w zakresie przyznanych im kompetencji i w prawem przewidzianej formie nie były kwestionowane przez strony niniejszego postępowania a z uwagi na wskazane cechy, również sąd z urzędu nie miał podstaw do poddawania w wątpliwość ich rzetelności. Dokumentami które sąd ocenił jako nieprawdziwe były sfałszowane przez M. N. (1) umowy kredytowe wraz z podrobioną przez oskarżonego dokumentacją, albowiem nie odzwierciedlały one rzeczywistych intencji osób na nich podpisanych, stanowiąc wyłącznie środek do uzyskania przez oskarżonego M. N. korzyści majątkowej. Odnosząc się natomiast do faktur wystawionych przez oskarżonych R. Ł., K. R. (1), M. C. (1) oraz S. S. (2), na podstawie których (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wypłaciła wskazanym osobom prowizje tytułem zawarcia zakwestionowanych umów kredytowych, sąd uznał, że zostały wystawione przez osoby je podpisujące, natomiast ich treść nie jest zgodna z rzeczywistością, albowiem potwierdzały one okoliczność, która nigdy nie miała miejsca.

Odnośnie opinii psychiatryczno - psychologicznych dotyczących stanu zdrowia oraz poczytalności M. N. (1) sąd pragnie podkreślić, że była ona sporządzona w sposób rzetelny, przez kompetentnych biegłych, którzy szczegółowo opisali stan zdrowia oskarżonego, w tym jego zdolność do rozumienia znaczenia popełnionego przez niego czynu oraz pokierowania swoim postępowaniem. Żadna ze stron nie zgłaszała uwag co do tej opinii, wobec czego sąd dał jej wiarę w całości.

Jako pełnowartościowy dowód sąd ocenił również opinię biegłego z dziedziny kryminalistycznych badań dokumentów – mgr Z. M.. Biegły w sposób bardzo szczegółowy przeanalizował dostępny materiał porównawczy, przedstawiając obszernie przebieg czynności porównawczych. Wskazał również na indywidualne cechy grafizmu autorów badanego pisma, w następstwie czego wydał jednoznaczną opinię co do autentyczności podpisów znajdujących się na zakwestionowanych umowach kredytowych i załączonych do nich dokumentach. Lektura opinii przekonuje o dużej wiedzy i doświadczeniu jej autora w zakresie badań z zakresu pismoznawstwa. Opinia ta zresztą nie była podważana przez którąkolwiek ze stron niniejszego postępowania, a w szczególności przez oskarżonego, który przyznał, iż to on dopuścił się zarzucanych mu fałszerstw.

W pełni wiarygodna była także wydana w trakcie postępowania przygotowawczego opinia biegłego z dziedziny informatyki. Biegły rzeczowo opisał zastosowane metody oraz użyte celem sporządzenia opinii narzędzia. Zarówno wywody jak i wnioski zawarte opinii są czytelne i zrozumiałe – efekty jego pracy zostały bowiem przedstawione zarówno w formie tekstowej, jak i plików zarejestrowanych na płytach CD. Żadna ze stron nie zgłaszała jakichkolwiek zastrzeżeń odnośnie tych dowodów, zaś sąd z przyczyn wcześniej wskazanych nie miał jakichkolwiek wątpliwości co do ich rzetelności.

Sąd jako wiarygodne ocenił zeznania świadków będących pracownikami pokrzywdzonych w sprawie instytucji finansowych – B. W. , W. P. , P. R. . Podawane przez tych świadków relacje były rzeczowe, konsekwentne, zbieżne z zebranymi w sprawie dowodami z dokumentów. Ich kontakt ze sprawą wynikał wyłącznie z racji zatrudnienia w pokrzywdzonych instytucjach, nie byli zainteresowani jakimkolwiek konkretnym rozstrzygnięciem niniejszej sprawy, co zeznania ich czyniło całkowicie bezstronnymi. Świadkowie zatrudnieni w (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. dokładnie zrelacjonowali przebieg kariery zawodowej M. N. (1) w tej spółce, zakres jego obowiązków oraz działania podjęte w związku z zakwestionowanymi umowami kredytowymi zawieranymi przez tego oskarżonego, a ich relacja była zbieżna z przedłożoną w niniejszym postępowaniu dokumentacją.

Istotne znaczenie miały zeznania świadków B. W. i P. R. w zakresie, w jakim przedstawił on zakres obowiązków koordynatorów w spółce (...) oraz system wynagradzania zarówno ich, jak i pośredników. Świadek wyraźnie zaznaczył również, iż jedyną sytuacją, w której koordynator mógł procesować wniosek klienta na własnych kodach dostępu do systemów bankowych, była sytuacja w której nowy pośrednik podpisał z A. umowę o współpracy i nie otrzymał jeszcze kodów dostępu do systemów bankowych, a czynił się to dlatego, by nie stracić klienta. W takim przypadku musiały być zachowane jednak wszystkie procedury bankowe, tj. koordynator musiał się osobiście spotkać z klientem, zweryfikować klienta na podstawie dokumentu tożsamości, zweryfikować wszelkie kserokopie dokumentów za zgodność z oryginałem, a w takim spotkaniu winien również uczestniczyć pośrednik, który dokonał pozyskania klienta.

Żaden ze świadków nie był również w konflikcie, z którymkolwiek z oskarżonych, co wyklucza składanie przez nich instrumentalnych zeznań ukierunkowanych na wyrządzenie szkody któremukolwiek z nich.

W pełni prawdziwe były także zeznania osób, na dane których M. N. (1) wyłudził świadczenia kredytowe oraz ich małżonków, których zgoda na zawarcie niektórych z przedmiotowych zobowiązań również była podrabiana przez sprawcę - A. W. , J. W., M. D. , S. B. , J. S. (2) , J. S. (1) , R. S. , E. S. , J. M. , I. D. , K. D. , albowiem ich wiedza w niniejszej sprawie opierała się wyłącznie na informacjach uzyskanych od pracowników pokrzywdzonego Banku, czy też Biura (...). Relacje wskazanych osób były spontaniczne, wewnętrznie spójne i szczere, a nadto korespondowały zarówno ze sobą, jak i z pozostałym zebranym w toku niniejszego postepowania materiałem dowodowym w postaci dokumentów. Potwierdzili oni, że nie zawierali żadnej z zakwestionowanych umów, a ich podpisy na nich, jak również załączona do nich dokumentacja zostały sfałszowane, co potwierdził zarówno biegły z zakresu pismoznastwa jak i sam oskarżony. Świadkowie przyznali natomiast, że korzystali wcześniej z oferty bankowej świadczonej przez (...) Bank S.A, który to podmiot posiadał dokumenty zawierające ich dane osobowe wykorzystane następnie przez M. N. (1) w toku swojej przestępczej działalności. Jednocześnie świadkowie ci nie pozostawali z oskarżonym M. N. w jakiejkolwiek zażyłości o charakterze prywatnym, jak również nie byli z nim w żadnym konflikcie, co stanowi o bezstronności i wiarygodności ich relacji.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka S. S. (4) , który przedstawił swoją karierę zawodową w spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz potwierdził istnienie praktyk związanych z przekazywaniem „swoich klientów” przez koordynatorów zaufanym pośrednikom zewnętrznym, którzy zawierali z takim klientem umowę. Relacja świadka skutecznie zakwestionowała linię obrony oskarżonych pośredników finansowych, albowiem świadek stanowczo wskazał, że to przekazywanie polegało jednak na tym, że to pośrednik zawierał umowę z klientem skierowanym przez koordynatora, a w zamian za takiego „darmowego klienta” pośrednik polecał koordynatora znanym sobie pośrednikom finansowym, dzięki czemu koordynator pozyskiwał nowych pośredników i realizował tym samym założony plan sprzedaży. S. S. (4) wskazał, że omówione przez niego praktyki miały formę barteru pomiędzy koordynatorem, a pośrednikiem zewnętrznym, natomiast w żadnym fragmencie swoich zeznań nie wskazał on, by praktyką obowiązującą w (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. było wystawianie przez pośredników zewnętrznych nieprawdziwych faktur dokumentujących zawarcie przez nich umów kredytowych, które nigdy nie miały miejsca, a same umowy były zawierane przez koordynatorów. Świadek wspomniał wprawdzie, iż słyszał „przy kawie” o możliwym dzieleniu się prowizją za zawarcie umowy z klientem przez koordynatora i pośrednika, lecz nie miał wiedzy na temat faktycznego występowania w spółce tego typu praktyk.

Dla przedmiotowego postępowania marginalne znaczenie miały wiarygodne zeznania złożone przez świadka P. K. (1) , który potwierdził, że był zatrudniony w (...) Banku S.A. w P. od 9 lipca 2012 r. do 31 stycznia 2014 r. i znał M. N. (1), z którym utrzymywał wyłącznie relacje o charakterze zawodowym. Zeznania świadka w pełni korespondowały z wyjaśnieniami M. N. (1) na okoliczność ich wspólnej znajomości, wobec czego sąd nie znalazł najmniejszych podstaw do odmówienia im wiarygodności w jakimkolwiek zakresie.

Dla przedmiotowej sprawy całkowicie bez znaczenia były zeznania świadka D. P. (k. 1727), który w zakresie umowy kredytu gotówkowego o nr (...) zawartej z (...) Bankiem S.A. do akt postępowania przygotowawczego załączył postanowienie Prokuratury Rejonowej P. w P. w sprawie 1 Ds. 1368/15 o umorzeniu śledztwa, korzystając jednocześnie z przysługującego mu uprawnienia do odmowy udzielenia odpowiedzi na kolejne pytania. Jednocześnie w toku postępowania sądowego świadek złożył zeznania, których treść nie dotyczyła całkowicie materii niniejszej sprawy, nie potrafił on odpowiedzieć na jakiekolwiek pytania związane z przedmiotowym postępowaniem i nieustannie zasłaniał się niepamięcią, co nie pozwoliło na odtworzenie na podstawie jego relacji stanu faktycznego w sprawie.

Całkowicie bez znaczenia dla ustaleń faktycznych poczynionych w niniejszej sprawie były również zeznania złożone w ramach postępowania przygotowawczego przez D. B. (k. 1800), który wprawdzie znał osobę D. P., lecz podkreślił, iż nie miał niczego wspólnego z zawarciem przez niego umowy kredytowej i nic na ten temat nie wie.

Świadek A. S. pouczony o możliwości odmowy składania zeznań jako osoba najbliższa dla oskarżonej R. Ł. z prawa tego skorzystał wskazując, że nie chce zeznawać (k. 2110)

Kończąc ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego na wyjaśnieniach oskarżonych sąd ocenił je w następujący sposób.

Prawdziwe były wyjaśnienia M. N. (1) w zakresie zbieżnym z poczynionymi w sprawie ustaleniami faktycznymi. Prawdę powiedział oskarżony w zakresie w jakim opisał historię swojej kariery zawodowej w (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., aż do otrzymania wypowiedzenia stosunku pracy.

W całości potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym znalazły wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się on do wszystkich zarzutów związanych z oszustwami kredytowymi, albowiem w pełni korespondowały one z treścią złożonych przez niego wniosków kredytowych zestawionych następnie z zeznaniami rzekomych „klientów”, którzy zgodnie zaprzeczyli, jakoby zaciągali wskazane zobowiązania finansowe. Wyjaśnienia te znalazły także potwierdzenie w opinii biegłego z zakresu pismoznawstwa – Z. M., co do okoliczności podrobienia przez M. N. (1) podpisów klientów oraz ich małżonków na przedmiotowych umowa kredytowych.

M. N. (1) dokładnie przedstawił również modus operandi dokonanych oszustw kredytowych oraz ukazał proceder polegający na wyłudzeniu nienależnej mu prowizji za zawarcie przedmiotowych umów. Relacja przedstawiona przez oskarżonego w pełni korespondowała zarówno z treścią zgromadzonej w niniejszej sprawie dokumentacji, jak i z zeznaniami przesłuchanych świadków, wobec czego Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw do odmówienia jej wiarygodności we wskazanym zakresie.

W całości na wiarę zasługiwały również wyjaśnienia oskarżonego odnoszące się do jego znajomości z P. K. (1) i próby wmanewrowania tej osoby w przestępczą działalność M. N. (1), albowiem zebrany w toku niniejszego postępowania materiał dowodowy, w tym zeznania złożone przez samego P. K. (1), w całości potwierdzał twierdzenia podsądnego we wskazany zakresie.

Sąd nie dał natomiast wiary twierdzeniom oskarżonego jakoby motywem jego przestępczego działania poza uzależnieniem od hazardu była również presja kierownictwa dążącego do uzyskania jak najlepszego wyniku finansowego, albowiem przełożeni oskarżonego zgodnie twierdzili, że byli zadowoleni z jego pracy, wobec czego tłumaczenia M. N. (1) sąd ocenił wyłącznie jako próbę umniejszenia swojej winy przez zrzucenie części odpowiedzialności na osoby decyzyjne w spółce.

Sąd nie dał natomiast wiary oskarżonemu jakoby praktyka wystawiania nierzetelnych faktur celem uzyskania nienależnej prowizji była powszechna w pokrzywdzonej spółce i akceptowana w spółce (...) i wiedział o tym jego bezpośredni przełożony P. R., albowiem świadek stanowczo zaprzeczył relacji M. N. (1) w tym zakresie, podobnie jak zakwestionował ją B. W. stanowczo wskazując, że jeżeli taka praktyka faktycznie funkcjonowałaby, to była ona niedopuszczalna. Co więcej stwierdzić należy, że zaprzeczenie akceptacji tego rodzaju praktyk w spółce (...) znajduje również potwierdzenie w zasadach logiki i doświadczenia życiowego. Skoro bowiem spółka (...) otrzymywała od banków, dla których znajdowała klientów, stosowne prowizje, którymi dzieliła się jedynie z pośrednikami zewnętrznymi, którzy pracowali dla niej, to logiczne jest, że nie musząc się „dzielić” tą prowizją w sytuacji gdy klienta banku znajdował jej etatowy pracownik, a takimi byli koordynatorzy, nie była zainteresowana umniejszaniem swojego zysku, poprzez umożliwianie pracownikom etatowym przejmowania części prowizji, która im się nie należała.

Nieprawdziwe były także wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim starał się przekonać sąd, iż nie uzyskał prowizji za udzielenie kredytu D. P., albowiem jak wynika z wiarygodnych wyjaśnień S. S. (2) przekazał on w całości przedmiotową prowizję M. N. (1), po uprzednim wystawieniu nierzetelnej faktury poświadczającej jego pośrednictwo przy zawieraniu tej umowy. Mając na uwadze, że zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy potwierdzał relację oskarżonego S., a w części wyjaśnienia te były zbieżne z wyjaśnieniami pozostałych oskarżonych, w tym w szczególności M. N. (1), sąd ocenił, iż w przedmiotowej kwestii na wiarę zasługują twierdzenia S. S. (2) odmawiając jednocześnie tego przymiotu wyjaśnieniom M. N. (1).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej R. Ł. w tym przyznaniu się przez nią do stawianego jej zarzutu. Wyjaśnienia oskarżonej były zbieżne z materiałem dowodowym zebranym w toku przedmiotowego postępowania, w tym z wyjaśnieniami oskarżonego M. N. (1). Oskarżona przyznała, że wystawiła na prośbę M. N. (1) fakturę potwierdzająca, iż była pośrednikiem przy zawieraniu umowy kredytowej z J. S. (1), pomimo tego, że z „klientem” tym nigdy nie miała styczności, a otrzymaną kwotę prowizji przekazała oskarżonemu N. zatrzymując dla siebie wyłącznie kwotę podatku VAT, który musiała zapłacić.

Sąd jedynie częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej K. R. (1) . Podsądna krótko przedstawiła swój udział w przestępczym procederze stanowiącym podstawę zarzucanego jej czynu, potwierdzając że wystawiła rachunek nr (...) z dnia 18 sierpnia 2015 r. na kwotę 6.509,99 zł za pośrednictwo finansowe obejmujące prowizję w kwocie 4.400 zł wynikającą z umowy kredytu, która miała być zawarta z J. S. (2), po czym po otrzymaniu wynagrodzenia od pokrzywdzonej spółki kwotę 4.100 zł przekazała M. N. (1) zatrzymując dla siebie wyłącznie kwotę koniecznego do uregulowania podatku VAT. W omówionym wyżej zakresie wyjaśnienia oskarżonej w całości korespondowały z zebraną w niniejszym postępowaniu dokumentacją oraz twierdzeniami M. N. (1), wobec czego organ orzekający nie znalazł jakichkolwiek podstaw do zakwestionowania jej relacji.

Sąd nie dał natomiast wiary oskarżonej w zakresie w jakim nie przyznała się ona do pomocnictwa M. N. w popełnieniu przez niego wyłudzenia prowizji jak również co do jej twierdzeń, iż wystawiając nierzetelną fakturę została zmanipulowana przez M. N. (1), albowiem jej twierdzenia w tym zakresie pozostają w oczywistej sprzeczności z elementarną logiką i zasadami doświadczenia życiowego stanowiąc wyłącznie element przyjętej przez nią linii obrony. Oskarżona ma wykształcenie wyższe, wobec czego musi być świadoma tego, że wystawiając fakturę dokumentującą zdarzenie, w którym nie brała udziału poświadcza nieprawdę. Nie sposób wobec tego racjonalnie wytłumaczyć jak mogła ona przypuszczać, iż wystawianie nierzetelnych faktur celem wyłudzenia nienależnych prowizji jest praktyką akceptowalną, skoro z samek istoty jest działaniem niewłaściwym i nielegalnym w kontekście powszechnej świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd ocenił jako prawdziwe wyjaśnienia złożone przez oskarżonego M. C. (1) , w których zrelacjonował, w jaki sposób wyglądała jego współpraca z M. N. (1), w tym przedstawił okoliczności związane z wystawieniem przez niego nierzetelnych faktur. Twierdzenia oskarżonego znalazły swoje potwierdzenie zarówno w dokumentacji zgromadzonej w toku przedmiotowego postepowania, jak również w wyjaśnieniach pozostałych oskarżonych, którzy w analogiczny sposób zobrazowali modus operandi ich przestępczej działalności zorientowanej na pomoc M. N. (1) w uzyskaniu od pracodawcy nienależnej mu prowizji za wyłudzone świadczenia kredytowe.

Na wiarę nie zasługiwało natomiast twierdzenie tego oskarżonego w którym kwestionował on swoje sprawstwo i winę odnośnie zarzutu pomocnictwa do oszustwa albowiem twierdzenie to pozostaje w oczywistej sprzeczności z zebranymi w sprawie dowodami i stanowi ewidentnie element linii obrony, zorientowanej na uniknięcie odpowiedzialności.

Sąd nie znalazł również żadnych podstaw do odmówienia wiarygodności wyjaśnieniom złożonym przez S. S. (2) , w których przedstawił przebieg swojej działalności zawodowej jako pełnomocnika Agencji (...)/ (...) i potwierdził, że wystawił na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. nierzetelne faktury, w których ujął prowizje z tytułu udzielenia kredytów gotówkowych, mimo, że nie uczestniczył w żaden sposób w zawarciu tych umów, w tym umowy z D. P..

Na wiarę nie zasługiwało natomiast twierdzenie oskarżonego, że nie pomógł on M. N. w popełnieniu przestępstwa oszustwa, albowiem jest to sprzeczne z ustalonym w sprawie na podstawie wiarygodnych dowodów stanem faktycznym i stanowi, w ocenie sądu wyłącznie element linii obrony ukierunkowanej na umniejszenie jego odpowiedzialności.

Reasumując poczynione w sprawie ustalenia faktycznej jak i dokonaną w sposób wyżej przedstawiony ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego sad zważył co następuje

Oskarżony M. N. (1) stanął przed sądem po zarzutem wyłudzenia w warunkach czynu ciągłego, czyniąc sobie z popełniania przestępstw stałego źródła dochodu, poprzez podrobienie ośmiu wniosków kredytowych oraz licznych dołączonych do tych wniosków dokumentów, oraz wprowadzenie pracowników (...) sp. z o.o. w błąd co do pośredników, którzy pozyskali klientów, na dane których wyłudził on kredytu - ośmiu kredytów wraz z prowizjami za ich udzielenie oraz w jedynym przypadku poprzez wprowadzenie pracowników (...) sp. z o.o. w błąd co do pośrednika, który pozyskał klienta, który zawarł umowę kredytową bezpośrednio z nim - prowizji za udzielenie kredytu tj. pieniędzy w łącznej kwocie 920 538,01 złotych co stanowi przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk.

Nadto oskarżonemu temu przedstawiony został zarzut podrobienia podpisu A. W. na oświadczeniu o zawarciu umowy kredytowej na dane A. W. tj. przestępstwa z art. 270 § 1 kk

Oskarżeni R. Ł. (1), K. R. (1), M. C. (1) i S. S. (2) stanęli natomiast przed sądem pod zarzutem popełnienia w warunkach czynu ciągłego przestępstwa polegającego na udzieleniu pomocy M. N. (1) do wyłudzenia przez niego od (...) Bank SA oraz (...) sp. z o.o. nienależnych mu prowizji z tytułu zawarcie umów kredytowych poprzez poświadczenie w wystawionych dokumentach faktur nieprawdy co do okoliczności mającej znaczenie prawne tj. tego, że to ci oskarżeni pośredniczyli w zawarciu umów wymienionych w postawionych im zarzutach tj. przestępstw z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w całości potwierdził zasadność wszystkich postawionych oskarżonym zarzutów, potwierdzając zarówno sprawstwo jak i winę wszystkich oskarżonych w zakresie stawianych im zarzutów.

Niewielkiej korekty co do opisu i kwalifikacji prawnej wymagały jedynie zarzuty stawiane oskarżonym R. Ł., K. R. (1), M. C. (1) oraz S. S. (2). W przypadku bowiem R. Ł. i K. K. –R. ich działania jakkolwiek rozciągnięte w czasie nie realizowały znamion przestępstwa popełnionego w warunkach czynu ciągłego czyli tzw. przestępstwa na raty. Regulacja art. 12 kk dotyczy bowiem sytuacji gdy wiele pojedynczych zachowań, z których każde wyczerpuje wszystkie znamiona czynu zabronionego, z uwagi na zbieżność czasową ich popełnienie oraz jednolity, z góry powzięty zamiar ich popełnienia, traktuje się jako jedno wieloczynowe przestępstwo.

W przypadku R. Ł. i K. K. –R. w przeciwieństwie do M. C. (1) i S. S. (2), sytuacja taka nie miała miejsca. Obie te oskarżony wystawiły tylko po jednej nierzetelnej fakturze w której poświadczyły nieprawdę co do ich rzekomego pośrednictwa w zawarciu umowy kredytowej , którą w rzeczywistości w całości zajmował się M. N. (1). Fakt, że pomiędzy wystawieniem faktury oraz przekazaniem im pieniędzy na podstawie tej faktury upłynął pewien okres, nie pozwala na przyjęcie konstrukcji art. 12 kk, albowiem mimo, że czyn ten był rozciągnięty w czasie, to jednak stanowił jedno zdarzenie historyczne o znamionach z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk.

Wyeliminowania z opisów czynów przypisanych wszystkim pośrednikom tj. R. Ł., K. K. – R., M. C. (1) oraz S. S. (2), jako okoliczność nie potwierdzona dowodowo, wymagało również wskazanie, że oskarżeni ci pomagali M. N. (1) w wyłudzeniu przez niego nienależnej mu prowizji zarówno od (...) sp. z o.o. jak (...) Banku SA. Wskazanie bowiem (...) Banku SA w opisie tych czynów mogłoby sugerować, że oskarżeni ci wiedzieli, że z tytułu umów kredytowych, co do których poświadczali nieprawdę, że pośredniczyli w ich zawarciu, nie należała się żadna prowizja od (...) Banku SA, albowiem umowy kredytowe zostały podrobione zaś same kredyty wyłudzone i w takiej sytuacji żadna prowizja się od banku nie należała. W niniejszej sprawie nie przedstawiono żadnych dowodów na taką świadomość wspomnianych oskarżonych, którzy poza wszelką wątpliwością mieli jedynie świadomość, że pomagają w wyłudzeniu prowizji od (...) sp. z o.o..

Z tych też względów sąd z opisu czynów przypisanych tym oskarżonym wyeliminował, że pomagali oni M. N. wyłudzić prowizję od (...) Banku SA.

Przechodząc do omówienia poszczególnych postawionych oskarżonych zarzutów sąd stwierdza co następuje:

Stosownie co do zrekonstruowanego stanu faktycznego w zakresie pierwszego z zarzutów postawionych M. N. (1), nie sposób mieć jakichkolwiek wątpliwości, że zachowanie oskarżonego w nim opisane wyczerpało wszelkie znamiona przestępstwa oszustwa kredytowe (art. 297 § 11 kk) połączonego z wyłudzeniem cudzego mienia znacznej wartości (art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk) w przy wykorzystaniu dokumentów, które oskarżony osobiście podrobił (art. 270 § 1 kk) czyniąc to w warunkach czynu ciągłego (art. 12 kk) i czyniąc sobie z faktu popełniania przestępstw stałe źródło dochodu (art. 65 § 1 kk).

M. N. (1) działając w okresie od 9 kwietnia 2015 roku kiedy to po zawarciu umowy z D. P. namówił S. S. (2) aby ten poświadczył nieprawdę w wystawionej dla (...) sp. z o.o. fakturze, że to prowadzona przez niego firma pośredniczyła w zawarciu umowy kredytowej z D. P., dzięki czemu i przy pomocy S. S. (2) uzyskał korzyść majątkową w postaci nienależnej mu prowizji, do 22 października 2015 roku kiedy to M. C. (3) wypłacona została przez (...) sp. z o.o. nienależna prowizja za rzekomy udział w zawarciu umowy kredytowej na dane J. M., którą to prowizję przekazał on stosownie do wcześniejszego ustalenia M. N. (1), zajmował się praktycznie zawodowo wyłudzaniem cudzego mienia w postaci kredytów oraz prowizji za ich udzielenie poprzez podrabianie dokumentów, wprowadzenie w błąd pracowników (...) Banku SA oraz (...) sp. z o.o. a wszystko to celem uzyskiwania korzyści majątkowej w postaci setek tysięcy złotych co w pełni zasadną czyni kwalifikację jego zachowania z art. 65 § 1 kk.

Nie może budzić również jakichkolwiek racjonalnych wątpliwości, że ośmiokrotne przedłożenie do (...) Banku SA podrobionych wniosków kredytowych wraz z licznymi dodatkowymi podrobionymi dokumentami, mającymi znaczenie dla ich pozytywnego rozpoznania, w celu wyłudzenia kredytów wyczerpało wszelkie znamiona oszustwa kredytowego opisanego w art. 297 § 1 kk.

Jasne dla sądu jest również, że zachowania oskarżonego, który przy pomocy wprowadzania w błąd pracowników (...) Banku SA, przy wykorzystaniu podrabianych przez siebie dokumentów, co do tego, że wnioskodawcami są osoby, których dane zostały podane we wnioskach, doprowadzał (...) Banku SA do niekorzystnego rozporządzenia jego mieniem poprzez wypłatę wnioskowanych kredytów na rachunki, które oskarżony wskazywał w podrabianych wnioskach wyczerpało wszelkie znamiona przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 kk.

Całkowicie klarowna dla sądu jest okoliczność, że rozporządzenie mieniem ze strony (...) Banku SA jak i ze strony (...) sp. z o.o. było każdorazowo rozporządzeniem niekorzystnym. I bez znaczenia w tym kontekście jest podnoszona obszernie przez obrońcę oskarżonego M. N. okoliczność, że oskarżony spłacał zaciągnięte na dane innych osób kredyty, co rzekomo miało świadczyć o braku po jego stronie zamiaru oszustwa. Wskazać bowiem należy, że znamię niekorzystnego rozporządzenia mieniem, nie jest tożsame z pojęciem szkody i nawet brak szkody po stronie pokrzywdzonego, która to szkoda w niniejszej sprawie wystąpiła i to znacznej wartości, nie wyłącza wyczerpania przez sprawcę znamion przestępstwa z art. 286 § 1 kk. W niniejszym przypadku niekorzystność rozporządzenia mieniem wynikała chociażby z faktu braku wiedzy banku o osobie faktycznego kredytobiorcy a tym samym braku wiedzy na temat jego zdolności kredytowej, wobec czego niemożliwe było nawet skalkulowanie faktycznego ryzyka i podjęcie rzeczowej decyzji o przyznaniu czy też nie przyznaniu kredytu. Uwzględniając łączny wolumen kredytów wziętych przez oskarżonego, obiektywnie stwierdzić należy, że przy posiadanych dochodach oraz posiadanym majątku oskarżony nie miał żadnych realnych możliwości wywiązania się z tych zobowiązań wobec czego od początku zakładał, że ich nie ureguluje i jego działanie od początku miało charakter oszukańczy o czym zresztą jednoznacznie wskazuje podjęty sposób działania obejmujący podrabianie dokumentów, wykorzystywanie cudzych danych osobowych, zaś deklaracje o faktycznej woli uregulowania zobowiązań ocenić należy jedynie w kategoriach nierealnego życzenia oskarżonego, mającego umniejszyć negatywną ocenę jego zachowania.

Również w zakresie prowizji wypłaconych przez (...) sp. z o.o. z tytułu wyłudzonych przez oskarżonego M. N. kredytów jak i w przypadku prowizji od umowy zawartej z D. P., bez wątpienia działanie M. N. miało charakter oszukańczy. Aby uzyskać te prowizje, które były nienależne nie tylko z uwagi na fikcyjny i oszukańczy charakter umów zawartych przez M. N., ale również z uwagi na okoliczność, że oskarżonemu jako etatowemu pracownikowi (...) sp. z o.o. prowizja taka nie przysługiwała, oskarżony namówił inne osoby (współoskarżonych) do podjęcie w ramach pomocy dla niego działań przestępczych polegających na poświadczenia nieprawdy w wystawianych przez nich dokumentach a wszystko to po to aby wprowadzić (...) sp. z o.o. w błąd, że inne osoby niż on pośredniczyły w zawarciu umów kredytowych, którymi w rzeczywistości zajmował się jedynie M. N., przez co doprowadził (...) sp. z o.o. do wypłaty na rzecz tychże pomocników oskarżonego prowizji, które ostatecznie przejmował właśnie M. N.. Oczywistym jest, że w przypadku posiadania przez (...) sp. z o.o. chociażby wiedzy, że to nie zewnętrzni pośrednicy, lecz ich pracownik pośredniczył w zawarciu umów kredytowych, nie wypłaciłby prowizji za pośrednictwo albowiem takowa prowizja M. N. jako pracownikowi nie przysługiwała. Tym bardziej nie trzeba przekonywać nikogo, że w przypadku posiadania przez (...) sp. z o.o. wiedzy, że zawarte umowy, to wynik oszustwa dokonanego przez M. N., nie tylko nie wypłaciłaby z tego tytuły prowizji lecz bezzwłocznie zwolniłaby oskarżonego.

Mając na uwadze, że pomiędzy poszczególnymi podrabianymi wnioskami, jakie oskarżony składał w następstwie czego wyłudzał coraz to kolejne kredyty, upływały okresy nie przekraczające miesiąca oraz biorąc pod uwagę, że praktycznie w każdym przypadku sposób działania był identyczny, zasadna była przyjęta przez oskarżyciela publicznego, podzielona również przez sąd, konstrukcja działania oskarżonego w ramach czynu ciągłego z art. 12 kk albowiem wskazane wyżej okoliczności pozwalają na przyjęcie, że wszystkim oszukańczym działaniom oskarżonego towarzyszył z góry powzięty zamiar.

Uwzględniając z kolei, że łączna kwota wyłudzonych przez oskarżonego M. N. kredytów wraz z prowizjami wyniosła niemal milion złotych, w pełni zasadne było przyjęcie w kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu, że jego działanie w warunkach czynu ciągłego dotyczyło mienia znacznej wartości w rozumieniu art. 294 § 1 kk.

Wszelkie znamiona występku podrobienia dokumentu opisanego w art. 270 § 1 kk wyczerpało również zachowanie oskarżonego opisane w II ze stawianych mu zarzutów. W momencie bowiem gdy A. W. dowiedział się o bezprawnym wykorzystaniu jego danych dla wyłudzenia kredytu, co rozpoczęło postępowanie wyjaśniające, także w spółce (...), wówczas to oskarżony dążąc w sposób desperacki do opóźnienia momentu ujawnienia faktu popełnienia przez niego przestępstw, po raz kolejny podrobił podpis A. W. –tym razem na dokumencie oświadczenia A. W. o zaciągnięciu kredytu w (...) Banku SA a następnie dokumentem tym posłużył się przekazując go swojemu przełożonemu, jako potwierdzenie rzekomo prawidłowego procedowania przy kredycie udzielonym A. W., co było jednak oczywistą nieprawdą i kolejnym fałszerstwem dokumentu dokonanym przez M. N..

Rozważając kwestię winy oskarżonego w zakresie przypisanych mu przestępstw, to wina ta pozostaje poza jakąkolwiek racjonalna dyskusją. Wszelkim działaniom oskarżonego towarzyszyła umyślność w formie zamiaru bezpośredniego w większości o charakterze kierunkowym zorientowanym na uzyskanie korzyści majątkowej.

M. N. (1) jest osobą, dorosłą, nie upośledzoną umysłowo, nie cierpiącą na żadną chorobę psychiczną, posiadającą średnie wykształcenie, zajmującą się zawodowo finansami. Uwzględniając wszystkie te okoliczności uznać należy, że zna on w stopniu co najmniej przeciętnym normy społeczne, etyczne i prawne. Normy prawnej zakazujące oszukiwania innych osób, podrabiania dokumentów, wprowadzania innych osób w błąd celem wyzyskania ich błędu i doprowadzenia tychże osób do niekorzystnego rozporządzenia ich mieniem należą do elementarnych zasad porządku prawnego. Oskarżony znał je i nie znajdował się w żadnej anormalnej sytuacji decyzyjnej uniemożliwiającej zastosowanie się do tych zasad. M. N. (1) w inkryminowanym czasie zajął się niemal zawodowo wyłudzaniem kredytów z (...) Banku SA oraz prowizji od swojego pracodawcy albowiem chciał tak robić, uznał, to za najszybszy i najłatwiejszy sposób pozyskiwania pieniędzy tym samym działaniom jego towarzyszył zamiar bezpośredni o charakterze kierunkowym . O stopniu winy oskarżonego świadczy również, to, że M. N. zdawał sobie sprawę zarówno ze swojego uzależnienie jak i z naganności i przestępczości swojego postępowania dotyczącego wyłudzania pieniędzy z kredytów i prowizji, jednak zamiast podjąć walkę z uzależnieniem skupił się na pozyskiwaniu pieniędzy na uczestniczenie w grach hazardowych.

Wszelkie znamiona przestępstwa poświadczenie nieprawdy w dokumencie co do okoliczności mającej znaczenie prawne i to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej a wszystko to w ramach pomocy udzielonej M. N. do wyłudzenie przez niego prowizji od spółki (...) sp. z o.o. wyczerpało również zachowanie pozostałych oskarżonych w sprawie tj. R. Ł., K. R. (1), M. C. (1) i S. S. (2).

Uwzględniając ustalone w sprawie okoliczności, że wyżej wymienieni oskarżeni prowadzili działalność gospodarczą, tym samym uprawnieni byli do wystawiania dokumentów sprzedaży swoich usług w formie faktur, a zatem byli innymi osobami uprawionymi do wystawienia dokumentu w rozumieniu art. 271 kk. Oczywistym jest, że wykonanie usługi, na okoliczność której wystawiane były przez oskarżonych dokumenty w postaci faktur, stanowiły okoliczność o znaczeniu prawnym gdyż stanowiły podstawę rozliczeń oskarżonych z ich kontrahentami, uzasadnienie roszczeń o zapłatę.

W tej sytuacji poświadczając w wystawianych dokumentach faktur nieprawdę, że wykonali oni usługi na rzecz A. sp. z o.o , których w rzeczywistości nie wykonali a wszystko to po to aby doprowadzić do wypłaty na ich rzecz przez A. sp. z o.o, nienależnej im prowizji, którą następnie przekazywali M. N. wyczerpywali oni wszelkie znamiona poświadczenia nieprawdy w dokumencie, popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej co wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 271 § 3 kk

Jedynie tytułem przypomnienia wskazać należy, że korzyść majątkowa to nie tylko korzyść osiągnięta przez sprawcę ale również przez inną osobę.

Przenosząc powyższe na grunt ustaleń poczynionych w niniejszej sprawie nie można mieć wątpliwości, że oskarżeni R. Ł., K. R., M. C. i S. S. poświadczali nieprawdę w wystawianych dokumentach faktur w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez M. N..

Mając dodatkowo na uwadze, że poświadczenia nieprawdy a tym samym wprowadzenie w błąd pracowników spółki (...), dokonali oni wskutek wcześniejszych ustaleń poczynionych z M. N., że uczynią tak aby przekazać M. N. wypłacone im na podstawie tych nierzetelnych faktur prowizje, to klarownym jest, że zachowaniem swoim pomogli oni M. N. wyłudzić od (...) sp. z o.o. prowizje co wyczerpuje wszelkie znamiona pomocnictwa do oszustwa tj. występku z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk.

Odnosząc się w tym miejscu do wielokrotnie podnoszonych przez obrońców wszystkich tych oskarżonych argumentów, że wobec powszechności praktyki wystawiania przez jednych pośredników współpracujących ze spółką (...) faktur na nie swoje transakcje lecz transakcje innych osób, brak jest podstaw do przyjęcia, że oskarżeni uczestniczyli świadomie w procederze oszustwa, sąd stwierdza, że w kontekście elementarnych zasad logiki oczywistym jest, że wystawienie przez oskarżonych pośredników nierzetelnych faktur dla spółki (...) sp. z o.o., w których wskazywali oni, że wykonali na rzecz (...) sp. z o.o. usługi, których w rzeczywistości nie wykonali to tym samym wprowadzali oni (...) sp. z o.o. w błąd co do ich uprawnienia do uzyskania zapłaty za te usługi (prowizji od pośredniczenia w zawarciu umów) i doprowadzali (...) sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia jej mieniem w formie wypłaconych im prowizji, których A. nie wypłaciłaby gdyby wiedziała, że oskarżeni pośrednicy nie wykonali usług na (...) sp. z o.o. i czynili to na prośbę M. N., który ostatecznie wypłacone prowizje przejmował. W świetle powyższego uparte twierdzenia oskarżony pośredników, że praktyka taka była powszechna, w żaden sposób nie zmienia oceny tego zachowania jako nielegalnego i karalnego. A zatem nawet w przypadku przekonania o powszechności tego rodzaju praktyk, oskarżeni w sposób oczywisty mieli świadomość, że jest to postępowanie nielegalne, które akceptowali z przyczyn koniunkturalnych, co jednak w żaden sposób nie zmienia oceny ich sprawstwa co do ich pomocnictwa do oszustw popełnianych przez M. N..

Marginalnie sad pragnie jedynie wskazać , że nieprzekonująca była nawet owa deklarowana przez oskarżonych naiwność i nieświadomość ich działań albowiem zarówno z wyjaśnień S. S. jak i wyjaśnień M. N., wynika dość klarownie, że M. N. prosząc oskarżonych o wystawienie nierzetelnych faktur na wskazanych przez niego klientów, informował, że w przeciwnym razie nie uzyska prowizji za danego klienta, z czego jednoznacznie wynikało, że w przypadku nie wystawienia nierzetelnych faktur, dana prowizja się nie należy a jedynie działanie nielegalne doprowadzi do jej wypłacenia (wyłudzenia).

Poza jakąkolwiek wątpliwością pozostaje również wina oskarżonych. Wszyscy ci oskarżenia są osobami dorosłymi, przedsiębiorcami, zawodowo uczestniczącymi w obrocie prawnym. Jak każdy dorosły człowiek mieli oni pełną świadomość obowiązujących norm postępowania w tym norm zakazujących takich zachowań jak oszukiwanie, wyłudzanie, poświadczanie nieprawdy w dokumentach. Postępując w sposób opisany w zarzutach, nie znajdowali się w żadnej anormalnej sytuacji decyzyjnej, sprawiającej, że nie mogli postąpić zgodnie ze znanymi sobie zakazami i nakazami. Zgodzili się pomóc M. N. (1) w wyłudzeniu przez niego nienależnych mu prowizji ponieważ chcieli tak postąpić, chcieli wyświadczyć mu przysługę o która prosił. Również poświadczenia nieprawdy nie uczynili przypadkowo , czy nieświadomie. Dopuścili się tego z pełna premedytacją, doskonale zdając sobie sprawę, że postępują bezprawnie i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez M. N.. Tym samym ich postępowaniu towarzyszył zamiar bezpośredni o charakterze kierunkowym.

Uwzględniając fakt, że M. C. (1) oraz S. S. kilkukrotnie na prośbę M. N. wystawili poświadczające nieprawdę faktury, celem umożliwienia M. N. uzyskania od (...) sp. z o.o. nienależnych mu prowizji zaś uczynili to w ten sam sposób, w krótkich odstępach czasu, tym samym sąd przyjął, w ślad za aktem oskarżenia, że działali oni w warunkach czynu ciągłego z art. 12 kk.

Wymierzając oskarżonym kary za przypisane im przestępstwa jak również orzekając karę łączną sad kierował się wytycznymi sądowego wymiaru kary opisanymi w art. 53 kk.

Jako wysoki sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonych a w szczególności oskarżonego M. N.. Wszyscy oskarżeni są osobami zawodowo uczestniczącymi w obrocie prawnym, w usługach finansowych. Winni oni zatem ze szczególną starannością dbać o uczciwość tego obrotu oraz rzetelność dokumentów znajdujących się w tym obrocie. Tymczasem oskarżeni w dążeniu do partykularnych korzyści, w celu osiągnięcia dodatkowych korzyści sprzeniewierzyli się zasadom uczciwości tego obrotu. Niewątpliwie najbardziej naganne było postępowanie oskarżonego M. N., którzy obdarzony przez swojego pracodawcę zaufaniem wyrażającym się w nadaniem mu uprawnień do dostępu do systemów informatycznych kontrahentów tegoż pracodawcy, w sposób cyniczny zaufanie to wykorzystał do wyłudzenia pieniędzy na szkodę (...) Banku SA. Co więcej działania oskarżonego M. N. były skrupulatnie zaplanowane i konsekwentnie realizowane. Uczestnicząc w pośrednictwie finansowym winien czuwać nad rzetelnością dokumentów, tymczasem w sposób zaplanowany fałszował szereg dokumentów, które następnie wykorzystywał do wyłudzania pieniędzy na szkodę innych instytucji finansowych.

Postępowanie takie niewątpliwie zasługuje na stanowcze potępienie.

Znaczny jest również stopień winy wszystkich oskarżonych, których działaniom na płaszczyźnie podmiotowej, towarzyszył zamiar bezpośredni o charakterze kierunkowym. I ponownie szczególne było nasilenie złej woli w przypadku M. N., które nie tylko wykazał się szczególnym zaangażowaniem w przestępczy proceder, z którego uczynił sobie w inkryminowanym okresie stałe źródło całkiem sporych dochodów ale wykazał się również wyjątkową pazernością w sytuacji gdy wyłudzając w formie kredytów na dane innych osób setki tysięcy złotych, dodatkowo wyłudzał jeszcze prowizje od „udzielenia” tych kredytów, mimo, że wiedział, że nawet w przypadku, gdyby uczestniczył w uczciwym udzieleniu takiego kredytu, to i tak jako etatowemu pracownikowi (...) sp. z o.o. prowizja by mu się nie należała.

Dodatkową okolicznością obciążającą w przypadku oskarżonego M. N. jest również okoliczność posłużenia się do popełnienia przypisanych mu przestępstw owocem wcześniejszego przestępstwa w postaci nielegalnie przejętej bazy danych klientów I. B..

Nie bez znaczenia dla negatywnej oceny zachowania oskarżonego M. N. jest również bardzo wysoka szkoda jaką wyrządził w mieniu pokrzywdzonego (...) Banku SA.

Na niekorzyść oskarżonego wpływa również fakt jego wcześniejszej karalności sądowej.

Z kolei dotychczasowy ustabilizowany tryb prowadzonego życia, nie karalność sądowa były okolicznościami łagodzącymi, jakie sąd uwzględnił na korzyść oskarżonych R. Ł., K. R., M. C. i S. S..

Jako okoliczność łagodząca sąd uwzględnił również fakt przyznania się oskarżonych do stawianych im zarzutów. Okoliczność ta najdonioślejsza była w przypadku oskarżonego M. N., który od pewnego etapu postępowania bardzo obszernie i szczerze opisał przestępczy proceder w jakim uczestniczył. W przypadku pozostałych oskarżonych okoliczność ta była znacznie mniej doniosła albowiem potwierdzali oni zasadność zarzutów jedynie w zakresie poświadczenia nieprawdy w dokumentach, co w kontekście zebranych w sprawie dowodów było oczywiste.

Pewną okolicznością również przemawiająca na korzyść oskarżonych M. N., R. Ł. i K. R., było zwrócenie przez osoby te nielegalnie uzyskanych korzyści, przez M. N. wprawdzie w bardzo niewielkiej części. Świadczy to o świadomości tych oskarżonych, że wyrządzone szkody trzeba naprawiać.

Wyważając wszystkie przytoczone powyżej okoliczności jak również uwzględniając okoliczności przedmiotowe popełnionych przez oskarżonych czynów, sąd jako adekwatne uznał następujące kary:

- dla M. N. (1) za przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz z uwagi na motyw jego działania jakim była chęć osiągnięcia korzyści majątkowej, którą zresztą uzyskał dodatkowo karę 200 stawek dziennych grzywny po 50 złotych za stawkę.

- dla M. N. (1) za występek z art. 270 § 1 kk karę 4 miesięcy pozbawienia wolności

które to kary jednostkowe pozbawienia wolności wobec zbieżności czasowej i funkcjonalnej przestępstwa z art. 270 § 1 kk (zarzut II) z przestępstwem z zarzutu I sąd połączył na zasadzie absorpcji w karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności

- dla R. Ł., K. K. (3), M. C. (1) i S. S. (2), za przypisane im występki, na zasadzie art. 37 a kpk, samoistne kary grzywny w wymiarze 80 stawek po 50 złotych za stawkę dla R. Ł. i K. R. oraz 150 stawek dziennych po 50 złotych za stawkę dla M. C. i S. S..

Wymierzając powyższe kary jednostkowe oraz kare łączną w przypadku M. N., sąd uznał, że w najpełniejszym wymiarze spełnią one swoje cele zarówno na płaszczyźnie prewencji indywidualnej jak i ogólnospołecznej i kształtowania pełniejszej świadomości prawnej społeczeństwa.

Dla oskarżonego M. N. wymierzona mu kara łączną będzie odpłatą za bezprawie jakiego się dopuścił, uwzględniającą fakt nie incydentalnego złamania przez niego zasad porządku prawnego o czym świadczy jego wcześniejsza karalność. Kara ta winna być dla niego również przestrogą na przyszłość, że powtarzalne wchodzenie w konflikt z prawem oznaczać będzie zdecydowane reakcje ze strony organów wymiaru sprawiedliwości i stanowić tym samym narzędzie zmiany jego przyszłego postępowania.

Odnosząc się w tym miejscu do wniosków sformułowanych przez oskarżyciela publicznego i jeszcze surowszego wniosku pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, sąd stwierdza, że wnioski te nie uwzględniały wszystkich okoliczności dotyczących oskarżonego i zakładały realizację wyłącznie represyjnego celu kary jako odwetu, nie uwzględniając wychowawczego celu kary jako zmierzającej do przywrócenia oskarżonego na powrót do społeczeństwa po jego resocjalizacji. Z tych też powodów sąd ocenił wniosku te jako nieadekwatne.

Z kolei incydentalny charakter czynów popełnionych przez pozostałych oskarżonych przy uwzględnieniu ich dotychczasowego trybu życia i nie karalności sądowej przemawiał zdaniem sądu, za zastosowaniem łagodniejszej sankcji aniżeli przewidziana w przepisach ustawy opisujących znamiona czynów jakich oskarżeni ci dopuścili się. Z tych tez względów, na zasadzie art. 37 a kk, sąd zdecydował o wymierzeniu oskarżonym R. Ł., K. R., M. C. i S. S. samoistnych kar grzywien. Różnicując wymiar tychże kar sąd miał na uwadze ilość czynów popełnionych przez poszczególnych oskarżonych jak również wartość mienia, do wyłudzenia którego oskarżeni ci pomogli.

W ocenie sądu tak wymierzone kary, w przeciwieństwie do stanowiska oskarżycieli, które podobnie jak w przypadku oskarżonego M. N. uwzględniały jedynie cel represyjny, całkowicie ignorując cel wychowawczy, uświadomią oskarżonym naganność ich wcześniejszego postępowania i sprawią, że nauczeni doświadczeniem przeprowadzonego postępowania i ukarani finansowo w przyszłości nie złamią oni ponownie zasad porządku prawnego.

Zdaniem sądu również dla innych członków społeczeństwa będzie to jednoznaczny sygnał, że żadne przestępstwo nie uniknie kary, jednak kary adekwatnej zarówno do czynu jak i osoby sprawcy.

Z uwagi na fakt, że M. N. dopuszczając się przypisanych mu przestępstwo sprzeniewierzył się wykonywanemu zawodowi pośrednika finansowemu, sąd stosownie do regulacji art. 41 § 1 kk orzekł wobec niego zakaz wykonywania zawodu pośrednika finansowego czy to w formie prowadzenia własnej działalności gospodarczej czy też zatrudnienia lub pełnienia funkcji w jakimkolwiek podmiocie zajmującym się pośrednictwem finansowym na okres 5 (pięciu) lat. Zdaniem sądu uwzględniając sposób wykorzystania przez M. N. wykonywanego zawodu jako sposobności do popełnienia przestępstwa, konieczne jest aby przez dłuższy czas nie zajmował się działalnością w zakresie pośrednictwa finansowego. Orzeczony okres zakazu będzie w ocenie sądu czasem koniecznym dla przemyślenia przez oskarżonego czy potrafi on uczciwie pracować w pośrednictwie finansowym, czy też stanowią to dla niego zbytnią pokusa do popełnienia przestępstwa i winien on zmienić rodzaj aktywności zawodowej.

Sąd nie podzielił stanowiska oskarżyciela posiłkowego aby zakazy takie orzec również wobec oskarżonych M. C. i S. S. a to z uwagi na odosobniony charakter ich postępowania. Co więcej w ocenie sądu wniosek ten motywowany był wyłącznie okoliczności, że oskarżeni ci nie rozliczyli się z (...) sp. z o.o. z pobranych nienależnie prowizji i stanowił element swoistego odwetu a nie zasadnej kary.

Ponieważ swoim przestępczym zachowaniem oskarżony M. N. wyrządził szkodę w mieniu (...) Banku SA, o naprawienie której jego pełnomocnik wnosił w toku niniejszego postępowania, sąd w punkcie 9 wyroku obowiązek taki na oskarżonego nałożył. Wysokość szkody pozostającej do naprawienia uwzględnia kwoty dotychczas wpłacone przez oskarżonego w ramach częściowych spłat poszczególnych wyłudzonych kredytów.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie przepisów wskazanych w ostatnim punkcie wyroku. Uznając, że wszyscy oskarżeni w równym stopniu przyczynili się do powstania kosztów, sąd obciążył ich kosztami tymi w częściach równych tj. po 1/5, wymierzając oskarżonym również opłaty stosowne do wymierzonych im kar.

SSO P. Kurczewski