Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 sierpnia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant st. sekr. sądowy Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku R. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury górniczej

na skutek odwołania R. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 13 lipca 2017r. sygn. (...) SP (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt V U 919/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 lipca 2017 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił wnioskodawcy R. R. przyznania prawa do emerytury górniczej wskazując w uzasadnieniu decyzji, że na podstawie przedłożonej dokumentacji udowodnił on okres pracy górniczej wynoszący: 22 lat, 11 miesięcy i 26 dni, w tym 21 lat, 2 miesiące i 17 dni pracy górniczej, określonej w art. 50c ust. 1 ustawy emerytalnej, a zatem brak jest podstaw prawnych do przyznania emerytury górniczej. Do stażu pracy górniczej nie zaliczono wnioskodawcy okresu zatrudnienia od dnia 1 stycznia 2006 roku do dnia 30 kwietnia 2012 roku na stanowiskach: próbobiorca węgla oraz górnika na odkrywce w oddziale (...), ponieważ stanowiska te na tym Oddziale nie figurują w Rozporządzeniu (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku.

W odwołaniu z dnia 16 sierpnia 2017 roku, R. R. wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do emerytury górniczej, wskazując w uzasadnieniu odwołania, iż w kwestionowanym przez ZUS okresie, jak wynika z wystawionego mu przez (...) z siedzibą w R. świadectwa pracy górniczej oraz ustalenie Komisji Weryfikacyjnej, faktycznie wykonywał pracę górniczą na stanowisku górnika na odkrywce tj. wymienioną w pozycji nr 1 załącznika nr 2 do Rozporządzeniu (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powielając argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

wnioskodawca R. R. urodził się w dniu (...).
W dniu 21 kwietnia 2008 roku wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury. (dowód: wniosek o emeryturę k.2-5 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 25 czerwca 2008 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z. odmówił R. R. prawa do emerytury górniczej wskazując, że nie udokumentował do dnia 3 marca 2008 roku wymaganego 25-letniego okresu pracy górniczej, a jedynie: 10 lat 5 miesięcy i 24 dni pracy górniczej.

Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do pracy górniczej okresu zatrudnienia od 1 grudnia 1987 roku do 31 grudnia 2005 roku na stanowisku betoniarza, ponieważ stanowisko takie nie figuruje w załączniku nr 2 do Rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku oraz do wymiaru półtorakrotnego okresu od dnia 1 grudnia 1987 roku do dnia 31 grudnia 2005 roku na stanowisku betoniarza oraz górnika odwadniacza złoża, ponieważ stanowiska te nie są wymienione w załączniku nr 3 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku (dowód: decyzja z dnia 25 czerwca 2008r. k.63 akta emerytalnych).

R. R. w dniu 18 lipca 2008 roku złożył odwołanie od powyższej decyzji do Sądu Okręgowemu w Gliwicach. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt VIII U 3012/08. Wyrokiem z dnia 25 września 2009 roku, wydanym w sprawie VIII U 3012/08, Sąd Okręgowy w Gliwicach oddalił odwołanie.

Na skutek apelacji złożonej przez wnioskodawcę od ww. wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach sprawa była rozpoznawana przez Sąd Apelacyjny w Katowicach, który wyrokiem z dnia 4 maja 2010 roku, wydanym w sprawie III AUa 3761/09, oddalił apelację wnioskodawcy.

Wnioskodawca złożył skargę kasacyjną od ww. wyroku Sąd Apelacyjnego w Katowicach, którą Sąd Najwyższy oddalił (dowód: odwołanie od decyzji k.2-5 akta sprawy VIII U 3012/08 wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 25 września 2009 roku k.69 akta sprawy VIII U3012/08, apelacja k.79-82 akta sprawy VIII U 3012/08, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 4 maja 2010 roku k.97 akta sprawy VIII U 3012/08, skarga kasacyjna k.107-109 akta sprawy VIII U 2414/12, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2011 roku k. 122-125).

W dniu 31 marca 2017 roku wnioskodawca wystąpił ponownie do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (dowód: wniosek o emeryturę z dnia 31 marca 2017 roku k. 102-105 akt emerytalnych).

Zaskarżoną decyzją z dnia 13 lipca 2017 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił wnioskodawcy R. R. przyznania prawa do emerytury górniczej. W uzasadnieniu ZUS podał, że na podstawie przedłożonej dokumentacji udowodnił on okres pracy górniczej wynoszący 22 lat, 11 miesięcy i 26 dni, w tym 21 lat, 2 miesiące i 17 dni pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 ustawy emerytalnej, a zatem brak jest podstaw prawnych do przyznania emerytury górniczej. Do stażu pracy górniczej nie zaliczono wnioskodawcy okresu zatrudnienia od dnia 1 stycznia 2006 roku do dnia 30 kwietnia 2012 roku na stanowiskach: próbobiorca węgla oraz górnika na odkrywce w oddziale (...), ponieważ stanowiska te na tym Oddziale nie figurują w Rozporządzeniu (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku (dowód: decyzja z dnia 13 lipca 2017 roku k. 152 akt emerytalnych, odpowiedź na odwołanie k.6 akt sprawy).

R. R. od 1 grudnia 1987 roku do chwili obecnej jest zatrudniony w (...) S.A. Oddział Kopalnia (...) na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy (dowód: świadectwo wykonywania pracy górniczej z dnia 16 marca 2017 roku k. 108 akt emerytalnych).

W okresie od 1 stycznia 2006 roku do 16 listopada 2006 roku wnioskodawca pracował na stanowisku próbobiorcy węgla na Oddziale (...) (dowód: angaż z dnia 3 stycznia 2006 roku k.38 akt osobowych).

Z dniem 17 listopada 2006 roku powierzono wnioskodawcy stanowisko górnika odkrywce na Oddziale (...). Zmiana stanowiska pracy z próbobiorcy na górnik na odkrywce wynikała ze zmian organizacyjnych kopalni, a nie ze zmiany charakteru wykonywanych prac. (dowód: wniosek o zmianę stanowiska pracy k.46 akt osobowych, angaż z dnia 29 grudnia 2006 roku k.47 akt osobowych charakterystyka stanowiska pracy z dnia 18 stycznia 2018 roku k.12 akt sprawy).

Z dniem 1 maja 2012 roku zostało powierzone wnioskodawcy stanowisko górnika na odkrywce na Oddziale (...) (...) P. B. ( dowód: angaż z dnia 24 kwietnia 2012 roku k.80 akt osobowych).

Do stałych obowiązków wnioskodawcy w okresie od 1 stycznia 2006 roku do 30 kwietnia 2012 roku należało:

-pobieranie próbek bruzdowych z poziomów roboczych koparek węglowych w wyrobisku, służących do badań wykorzystywanych przez służby geologiczne do przygotowywania bieżących planów koparek oraz długofalowego prognozowania jakości węgla,

-przygotowywanie zgodnie z normami i procedurami próbek węgla brunatnego do badań,

-pobieranie i przygotowywanie próbek węgla na terenie próbobierni w (...),

-wykonywanie wyznaczonych badań węgla. (dowód: pismo pracodawcy z dnia 26 czerwca 2017 roku k.131 akt emerytalnych, charakterystyka stanowiska pracy z dnia 18 stycznia 2018 roku k.12 akt sprawy zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2018 roku 3:18-9:26 k.14-15 oraz protokół rozprawy z dnia 21 sierpnia 2018 roku 3:16-4:53 k.30-31)

Głównym miejscem wykonywania pracy przez wnioskodawcę był budynek (...). Jeżeli była potrzeba to R. R. jechał do wkopu pod maszynę urabiająca i pobierał próbki węgla. Następnie przywoził go do miejsca swojej pracy, gdzie go mielił w młynku i przygotowywał próbki dla laboratorium. Praca ta nie wymagała codziennej obecności na wkopie ( dowód: zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2018 roku 3:18-9:26 k.14-15 oraz protokół rozprawy z dnia 21 sierpnia 2018 roku 3:16-4:53 k.30-31, pismo pracodawcy z dnia 12 czerwca 2018 roku k.27 akt sprawy)

Powołana przez pracodawcę wnioskodawcy Komisja Weryfikacyjna na posiedzeniu w dniu 21 marca 2007 roku ustaliła, że R. R. zatrudniony w okresie od dnia 1 grudnia 1987 roku do dnia 21 stycznia 2007 roku wykonywał pracę górniczą w okresach:

- od 1 stycznia 2006 roku do 16 listopada 2006 roku pomimo posiadania angażu na stanowisku próbobiorca na oddziale (...) faktycznie wykonywał pracę na stanowisku wymienionym załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. poz.1 tj. górnika na odkrywce;

- od 17 listopada 2006 roku do nadal pomimo posiadania angażu na stanowisku górnika na odkrywce na Oddziale (...) faktycznie wykonywał pracę na stanowisku wymienionym załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. poz.1 tj. górnika na odkrywce (dowód: protokół z posiedzenia Komisji Weryfikacyjnej z dnia 21 marca 2007 r. 129 akt ZUS).

Pracodawca ubezpieczonego zaewidencjonował wnioskodawcy następującą liczbę dniówek przepracowanych w wymiarze półtorakrotnym:

-1987 - 23 dniówek;

- 1988 r.- 218 dniówek;

- 1989 r. – 215 dniówek;

- 1990 r. – 240 dniówek;

- 1991 r. - 238 dniówek

- 1992 r. - 219 dniówek

- 1993 r. - 219 dniówek

- 1994 r.- 192 dniówek

-1995 r. – 204 dniówek

- 1996 r. – 240 dniówek

- 1997 r. – 196 dniówek

- 1998 r. – 216 dniówek

- 1999 r. – 249 dniówek,

- 2000 r. – 238 dniówek,

- 2001 r. – 237 dniówek,

- 2002 r. – 230 dniówek,

- 2003 r. – 246 dniówek,

- 2004 r. – 224 dniówek,

- 2005 r. – 224 dniówek,

- 2012 r. –61 dniówek,

- 2013 r. –246 dniówek,

- 2014 r. –234 dniówek,

- 2015 r. – 178 dniówek,

- 2016 r. –199 dniówek,

- 2017 r. –24 dniówek (dowód: załączniki do kart ewidencyjnych pracowników, k. 111 akt emerytalnych).

(...) S.A. Oddział (...) wystawił w dniu 16 marca 2017 roku ubezpieczonemu R. R. świadectwo wykonywania pracy górniczej, w którym zaświadczył, że w okresie od 1 grudnia 1987 roku do nadal jest on zatrudniony w tymże zakładzie i wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę górniczą:

- od 1 grudnia 1987 roku do 31 grudnia 2005 roku oraz od 1 października 2012 roku do nadal to jest a stanowisku górnika kopalni odkrywkowej wymienionym w załączniku nr 3 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku, Dział III pod poz. 1;

- od dnia 1 stycznia 2006 roku do 30 września 2012 roku na stanowisku górnika na odkrywce to jest na stanowisku wymienionym w załączniku nr 2 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku, pod poz. 1 (dowód: świadectwo wykonywania pracy górniczej z dnia 16 marca 2017 roku k. 108 akt emerytalnych.)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Przesłanki nabycia prawa do emerytury górniczej określa ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ).

Zgodnie z art. 50 a ust 1 i 2 ustawy emerytura górnicza przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1.  ukończył 55 lat życia,

2.  ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1,

3.  nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu

emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej 20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat.

Zgodnie z art. 50 b w/w ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.

W myśl art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS za pracę górniczą uważa się zatrudnienie za pracę górniczą uważa się zatrudnienie na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.

Rozporządzeniem, o którym mowa wyżej, jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz. U. z 1995r., nr 2, poz. 8), zwane dalej rozporządzeniem. Zachowało ono moc na podstawie art. 194 ustawy w zakresie, w jakim jego przepisy nie są sprzeczne z aktem normatywnym wyższego rzędu.

Nie powinno budzić wątpliwości, iż oceniając, czy ubezpieczony wykonywał prace górniczą, nie można skupiać się wyłącznie na nazwach zajmowanych przez niego stanowisk pracy, ale należy badać, jakie czynności wykonywał on w okresie, który poddawany jest badaniu. Tym samym nie ma jednak również decydującego znaczenia dokonana przez pracodawcę kwalifikacja zajmowanego przez konkretnego pracownika stanowiska, jak i ewentualna zmiana tej kwalifikacji na podstawie protokołu komisji weryfikacyjnej. O uznaniu pracy za pracę górniczą w rozumieniu omawianych przepisów nie decyduje bowiem treść wymienionych dokumentów, ale charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 25 marca 1998 roku, II UKN 570/97, OSNAPiUS 1999/6/213, z dnia 22 marca 2001 roku, II UKN 263/00, OSNAPiUS 2002/22/553).

Jak zauważył Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 28 kwietnia 2010 roku (I UK 339/09, LEX nr 607444), zasady nabywania prawa do emerytur górniczych odbiegają od zasad obowiązujących powszechnie, co wynika z charakteru pracy górniczej, angażującej we wzmożonym stopniu siły fizyczne i psychiczne zatrudnionych. Z tego powodu ustalając ogólne zasady nabywania prawa do górniczej emerytury ustawodawca z jednej strony uznał, że do zaliczenia pracy górniczej do okresu, od którego zależy nabycie prawa do emerytury wystarczające jest, jeżeli praca ta była wykonywana co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy (przytoczony art. 50b ustawy), z drugiej natomiast - uznał za pracę na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego tylko zatrudnienie łączące się z wykonywaniem czynności o określonym charakterze i na wyszczególnionych w rozporządzeniu stanowiskach pracy. Jest to w pełni uzasadnione, jeśli uwzględni się charakter zatrudnienia na odkrywce. Z uwagi na warunki jego wykonywania i stopień bezpieczeństwa, wpływające na obciążenie fizyczne i psychiczne, nie może równać się ona z charakterem zatrudnienia pod ziemią.

Dlatego też, przepisy normujące zasady nabywania prawa do emerytury górniczej muszą być wykładane ściśle, przede wszystkim przy uwzględnieniu ich wykładni gramatycznej, zaś dla oceny charakteru pracy górniczej nie mogą mieć decydującego znaczenia ani zakładowe wykazy stanowisk, ani protokoły komisji weryfikacyjnej kwalifikujące określone zatrudnienie jako pracę górniczą. Z brzmienia cytowanego art. 50c ust. 1 pkt 4 omawianej ustawy wynika bowiem, że w jego rozumieniu pracą górniczą jest wyłącznie zatrudnienie przy pracach bezpośrednio łączących się z procesami związanymi z wydobywaniem kopalin, polegającymi na pozyskiwaniu złóż siarki i węgla brunatnego na odkrywce, a zatem zatrudnienie przy pracach ściśle górniczych, do których zaliczono roboty górnicze przy urabianiu i ładowaniu (w tym strzałowe i odwadniające), roboty transportowe przy przewozie nadkładu i złoża, miernicze oraz bieżące prace konserwacyjne utrzymujące sprawność techniczną agregatów i urządzeń wydobywczych. W konsekwencji, ani rozporządzenie wykonawcze, ani tym bardziej wewnętrzne zarządzenia pracodawcy nie mogą przyznawać ubezpieczonym większych uprawnień niż uczynił to ustawodawca.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że o uznaniu zatrudnienia, jako pracy górniczej nie przesądza nazwa stanowiska, użyta w wydanym przez pracodawcę świadectwie wykonywania pracy górniczej, odpowiadająca nomenklaturze zawartej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, lecz pozytywna weryfikacja dokumentu pod kątem zgodności rzeczywiście wykonywanej przez pracownika pracy z ustawowymi wymaganiami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 maja 2010 roku, I UK 30/10, LEX nr 590314).

Z brzmienia cytowanego art. 50c ust. 1 pkt 4 omawianej ustawy wynika bowiem, że w jego rozumieniu pracą górniczą jest wyłącznie zatrudnienie przy pracach bezpośrednio łączących się z procesami związanymi z wydobywaniem kopalin, polegającymi na pozyskiwaniu złóż siarki i węgla brunatnego na odkrywce, a zatem zatrudnienie przy pracach ściśle górniczych, do których zaliczono roboty górnicze przy urabianiu i ładowaniu (w tym strzałowe i odwadniające), roboty transportowe przy przewozie nadkładu i złoża, miernicze oraz bieżące prace konserwacyjne utrzymujące sprawność techniczną agregatów i urządzeń wydobywczych. W konsekwencji, ani rozporządzenie wykonawcze, ani tym bardziej wewnętrzne zarządzenia pracodawcy nie mogą przyznawać ubezpieczonym większych uprawnień niż uczynił to ustawodawca.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że o uznaniu zatrudnienia jako pracy górniczej nie przesądza nazwa stanowiska, użyta w wydanym przez pracodawcę świadectwie wykonywania pracy górniczej, odpowiadająca nomenklaturze zawartej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, lecz pozytywna weryfikacja dokumentu pod kątem zgodności rzeczywiście wykonywanej przez pracownika pracy z ustawowymi wymaganiami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 maja 2010 roku, I UK 30/10, LEX nr 590314).

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 25-letni okres pracy górniczej. Organ rentowy zakwestionował bowiem, aby wnioskodawca w okresie od 1 stycznia 2006 roku do 30 kwietnia 2012 roku wykonywał pracę górniczą, gdyż stanowiska zajmowane przez wnioskodawcę próbobiorca węgla oraz górnika na odkrywce w oddziale (...), ponieważ stanowiska te na tym Oddziale nie figurują w Rozporządzeniu (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku.

Wnioskodawca zakwestionował w tym zakresie decyzję organu rentowego i wniósł o zaliczenie ww. okresu do pracy górniczej na podstawie art. 50 c ustęp 1 pkt 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS podnosząc, że w całym spornym jak wynika z wystawionego mu przez (...) z siedzibą w R. świadectwa pracy górniczej oraz ustalenie Komisji Weryfikacyjnej wykonywał pracę okresie wykonywał on pracę górniczą na stanowisku górnika na odkrywce tj. wymienioną w pozycji nr 1 załącznika nr 2 do Rozporządzeniu (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku.

Wnioskodawca dysponował świadectwem z dnia 16 marca 2017 roku, wystawionym przez (...) z siedzibą w R. potwierdzającym fakt wykonywania pracy górniczej w okresie od 1 grudnia 1987 roku do 31 grudnia 2005 roku oraz od 1 października 2012 roku do nadal to jest a stanowisku górnika kopalni odkrywkowej wymienionym w załączniku nr 3 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku, Dział III pod poz. 1

oraz od dnia 1 stycznia 2006 roku do 30 września 2012 roku na stanowisku górnika na odkrywce to jest na stanowisku wymienionym w załączniku nr 2 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku, pod poz. 1.

Świadectwo pracy nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 k.p.c., nie korzysta zatem z domniemania prawdziwości i autentyczności, a tylko dokumentem prywatnym, który stanowi jedynie dowód tego, że osoba która go podpisała złożyła oświadczenie w nim zawarte (art. 245 k.p.c. ). Świadectwo pracy samo przez się nie tworzy zatem praw podmiotowych ani ich nie pozbawia.

Ponieważ organ rentowy zaprzeczał prawdziwości świadectwa, co do charakteru wykonywanej przez wnioskodawcę pracy w spornym okresie (spór dotyczył dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby niż strona zaprzeczająca), ciężar wykazania prawdziwości tego dokumentu prywatnego w myśl art. 253 zd. 2 k.p.c. spoczywał na wnioskodawcy jako osobie, która chce z tego dokumentu skorzystać. To samo odnosi się do protokołu z posiedzeń Komisji weryfikacyjnej.

Sąd ustalił charakter i miejsce wykonywania pracy przez wnioskodawcę na podstawie dokumentów w postaci: pisma pracodawcy z dnia 26 czerwca 2017 roku ( k.131 akt emerytalnych), charakterystyki stanowiska pracy z dnia 18 stycznia 2018 roku (k.12 akt sprawy), pisma pracodawcy z dnia 12 czerwca 2018 roku (k.27 akt sprawy), pisma wnioskodawcy 22 maja 2018 roku ( k. 22-23) oraz zeznań wnioskodawcy. Z dowodów tych wynika, że wnioskodawca nie wykonywał swoich obowiązków codziennie we wkopie na odkrywce, albowiem przebywał tam tylko w czasie dokonywania poboru próbek węgla. W piśmie z dnia z dnia 12 czerwca 2018 roku pracodawca wnioskodawcy wskazał, że wykonywane przez niego czynności nie wymagały codziennej obecności we wkopie, nadto sam wnioskodawca przyznał, że głównym miejscem jego pracy był budynek (...).

W ocenie Sądu, przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wykazało, aby ubezpieczony wykonywał w spornym okresie wyżej wymienione czynności, co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy, jak tego wymaga art. 50b ustawy o emeryturach i rentach z FUS, okoliczności tej nie przede wszystkim potwierdził pracodawca powoda, co skutkuje uznaniem braku udowodnienia powyższej okoliczności przez skarżącego. Wskazać należy, że praca ubezpieczonego polegała na pobieraniu próbek bruzdowych z poziomów roboczych koparek węglowych w wyrobisku, służących do badań wykorzystywanych przez służby geologiczne do przygotowywania bieżących planów koparek oraz długofalowego prognozowania jakości węgla, przygotowywaniu zgodnie z normami i procedurami próbek węgla brunatnego do badań, pobieraniu i przygotowywaniu próbek węgla na terenie próbobierni w (...) oraz wykonywanie wyznaczonych badań węgla. Praca ta nie wymagała codziennej obecności we wkopie. Wobec powyższego uznać należy, iż nie zostały spełnione warunki przewidziane w art. 50 c ust. 1 pkt 4 ustawy, albowiem wnioskodawca nie pracował przy urabianiu, ładowaniu oraz przewodzie nakładu i złoża, pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych. Zajmowanie stanowiska wymienionego w rozporządzeniu nie jest zatem wystarczające dla przyznania emerytury górniczej.

Na prymat ustawy nad przepisem wykonawczym wyraźnie zwrócił uwagę Sąd Najwyższy, który zaakceptował opisaną wyżej wykładnię, w porównywalnych stanach faktycznych (por. wyrok SN z dnia 28 kwietnia 2010 r., I UK 339/09). Powoływanie się przez wnioskodawcę na fakt, iż z dokumentacji pracowniczej wynika, że zajmował stanowisko przewidziane w rozporządzeniu nie ma istotnego znaczenia w przedmiotowej sprawie. Sąd stwierdził, że nie nazwa stanowiska, lecz praca faktycznie wykonywana miała znaczenie dla kwalifikacji pracy, jako górniczej.

Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że wnioskodawca nie wykazał w niniejszym procesie wszystkich przesłanek przyznania prawa do emerytury górniczej.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, uznał odwołanie za uzasadnione i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.