Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z 25 sierpnia 2017 r. znak sprawy (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał L. P. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w dniu 31 stycznia 2017r. w wysokości odpowiadającej 5% uszczerbku na zdrowiu. W uzasadnieniu decyzji powołano orzeczenie Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 16 sierpnia 2017 r. (decyzja – k. 21 plik II akt rentowych)

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona L. P., domagając się jej zmiany poprzez przyznanie jej prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w wysokości 8% uszczerbku na zdrowiu. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazała, że ręka po urazie jest nadal niesprawna, a ubezpieczona zmuszona jest do korzystania z pomocy rodziny w sprawach życia codziennego. Wskazała także, że kwestionuje zgłoszony przez Głównego Orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zarzut wadliwości i celowego działania. Dodał, że nie rozumie dlaczego lekarz, który bezpośrednio jej nie badał ma prawo do zgłoszenia zarzutu wadliwości orzeczenia wydanego przez lekarza orzecznika. Zaznaczyła, że jest to działanie na szkodę ubezpieczonego. (odwołanie – k. 2 – 2v)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, przywołując argumenty jak w uzasadnieniu decyzji z dnia 25 sierpnia 2017 r. (odpowiedź na odwołanie – k. 3 – 4)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

L. P. w dniu 31 stycznia 2017 r. rozpoczęła pracę o godzinie 9.00 na dużej scenie w budynku głównym Teatru (...) w S.. Około godziny 11.00 znajdując się na schodach w okolicach małej sceny potknęła się, uderzając prawą nogą w stopień, lewą ręką chwytając się poręczy. W wyniku potknięcia straciła równowagę i upadła na schody. Przez cały czas trzymała się ręką poręczy. Po upadku poczuła ból w barku lewej ręki.

Po zdarzeniu, L. P. została skierowana na Izbę Przyjęć (...) Szpitala (...) w S. gdzie udzielono jej pomocy.

W wyniku wypadku przy pracy w dniu 31 stycznia 2017 r. L. P. doznała skręcenia lewego stawu ramiennego.

Niesporne , a nadto dowód: protokół Nr (...) r. – k. 4 – 7 plik II akt rentowych, protokół oględzin – k. 8 plik II akt rentowych, wyjaśnienia poszkodowanego – k. 9 - 10 plik II akt rentowych, wyjaśnienia świadka – k. 11 – 13 plik II akt rentowych, karta informacyjna izby przyjęć – k. 13 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS

W okresie od 31 stycznia 2017 r. do 18 kwietnia 2017 r. L. P. była niezdolna do pracy.

Dowód: zaświadczenie lekarskie – k. 19 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS

L. P. w październiku 2017 r. odbyła leczenie sanatoryjne w ramach prewencji rentowej ZUS.

Niesporne

W dniu 30 maja 2017 r. L. P. za pośrednictwem swojego pracodawcy złożyła wniosek o przyznanie prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy.

Niesporne , a nadto: wniosek o przyznanie odszkodowania – k. 1 plik II akt rentowych

Lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych orzeczeniem z 5 lipca 2017 r. stwierdził u L. P. 8% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Na skutek zgłoszenia przez głównego lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zarzutu wadliwości orzeczenia Komisja Lekarska ZUS wydała 16 sierpnia 2017 r. orzeczenie stwierdzające 5% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Przyjęto uszczerbek według numeru 104 tabeli.

Niesporne , a nadto: opinia lekarza orzecznika ZUS – k. 25 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 17 plik II akt rentowych, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS – k. 30 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 19 plik II akt rentowych, zarzut wadliwości – k. 26 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS

U L. P. rozpoznano pourazowy zespół bólowy lewego barku z ograniczeniem jego ruchomości w związku z wypadkiem przy pracy w dniu 31 stycznia 2017 r. u osoby praworęcznej.

W wyniku wypadku przy pracy 2 dniu 31 stycznia 2017 r. ubezpieczona doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Schorzenie pourazowy zespół bólowy lewego barku powoduje uszczerbek na zdrowiu w wysokości 8% wg poz. 104 tabeli uszczerbkowej dla osoby praworęcznej.

U ubezpieczonej stwierdzono ograniczenie ruchu w lewym stawie barkowym w zakresie odwiedzenia i unoszenia ręki ze zgięcia. Deficyt ograniczenia funkcji lewego barku stanowi 30 st. w porównaniu do prawidłowej wartości kątowej uniesienia (180 st.) w prawym stawi e barkowym. Lewy staw barkowy ma o 33,33% ograniczoną funkcję unoszenia i odwiedzenia w stosunku do nieuszkodzonego prawego stawu barkowego.

Uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonej jest długotrwały i nie można wykluczyć, że w przyszłości stan zdrowia ubezpieczonej ulegnie poprawie.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii - traumatologii M. G. – k. 28 – 31, opinia uzupełniająca – k. 48

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Kwestię rodzajów świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz warunków nabywania prawa do tych świadczeń reguluje ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst – Dz. U. z 2018 r. poz. 1376), zwana dalej „ustawą wypadkową”.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy jednorazowe odszkodowanie przysługuje ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Definicja stałego i długotrwałego uszczerbku na zdrowiu zawarta została w art. 11 ust. 2 i 3 wskazanej ustawy. W myśl wymienionych przepisów stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie jego czynności nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie sprawności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie. Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, a także w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy (art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej).

Zgodnie zaś z dyspozycją § 9 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postepowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. Dz. U z 2002 r., nr 234, poz. 1974 ze zm.) jeżeli wypadek przy pracy lub choroba zawodowa spowodowały uszkodzenie kilku kończyn, narządów lub układów, ogólny stopień długotrwałego uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku ustalonych za poszczególne uszkodzenie, w sposób określony w ocenie procentowym, z ograniczeniem do 100%.

W rozpoznawanej sprawie poza sporem leżało, iż ubezpieczona uległa 31 stycznia 2017 r. wypadkowi przy pracy. Sporną pozostawała jedynie wysokość należnego jej z tego tytułu odszkodowania. Spór ten wynikał z odmiennej oceny stron w zakresie wysokości uszczerbku na zdrowiu L. P.. Organ rentowy oceniał uszczerbek na zdrowiu poszkodowanej na 5%, z czym nie zgadzała się ubezpieczona uznając wskazaną wartość za zaniżoną, domagając się przyznania uszczerbku na zdrowiu w wysokości 8%.

Z wydanej w niniejszej sprawie na zlecenie sądu opinii biegłego z zakresu ortopedii M. G. (pod pojęciem opinii sąd rozumie tu opinię podstawową wraz z jej pisemnym uzupełnieniem) wynika, że uraz doznany wskutek wypadku przy pracy skutkował ośmioprocentowym uszczerbkiem na zdrowiu ubezpieczonej.

Opinia biegłego, wydana po badaniu ubezpieczonej oraz analizie akt sprawy, w tym w szczególności dokumentacji medycznej L. P. (której rzetelność, a w efekcie wiarygodność nie budziły wątpliwości sądu i nie były kwestionowane przez strony postępowania), jest jasna, pełna i spójna, a jej wnioski w sposób logiczny i przekonujący uzasadnione. Biegły szczegółowo opisał stan lewego stawu barkowego ubezpieczonej, uszkodzenie jego struktur oraz upośledzenie funkcji ruchomości. Przyjęty przez biegłego uszczerbek na zdrowiu występującej z odwołaniem mieści się w granicach przewidzianych w tabeli znajdującej zastosowanie przy ocenie uszczerbku na potrzeby odszkodowania z art. 11 ustawy wypadkowej. Biegły wskazał, że stwierdzona ograniczona ruchomość lewego stawu barkowego o 33,33% w stosunku do nieuszkodzonego prawego stawu barkowego daje podstawę do zastosowania w ocenie uszczerbku poz. 104 z tabeli uszczerbkowej dla osób praworęcznych. Biegły zaznaczył, że zakres orzekania uszczerbku na zdrowiu z poz. 104 tabeli uszczerbkowej dla osób praworęcznych wynosi od 5% do 25% w zależności od wielkości ograniczenia funkcji. Jeżeli zatem 100% deficytu funkcji stawu stanowi uszczerbek w wysokości 25% to 33,33% deficytu stanowi 8,3325% uszczerbku na zdrowiu. Dodatkowo wskazał, że rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu przewiduje wartości uszczerbku do rzędu jednostek, nie przewiduje zaś wartości ułamkowej, dlatego orzeczony uszczerbek wynosi 8%. Dodał, że uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonej nie jest stały, ponieważ istnieje w przyszłości możliwość poprawy stanu zdrowia ubezpieczonej.

Powyższe, przy uwzględnieniu, że biegły to wysokiej klasy fachowiec z tytułami naukowymi, o wieloletnim doświadczeniu klinicznym, wieloletnim doświadczeniu orzeczniczym i specjalności odpowiedniej do schorzeń ubezpieczonej, nakazywało uznać opinię za rzetelną i wiarygodną, a w konsekwencji podzielić jej wnioski nie znajdując podstaw do ich kwestionowania.

Za taką podstawę nie mogły zostać uznane zarzuty organu rentowego. Do zarzutów tych odniósł się biegły M. G. w opinii uzupełniającej. W zarzutach do opinii biegłego organ rentowy stwierdził, że komisja lekarska ZUS w badaniu przedmiotowy ubezpieczonej stwierdziła mierne upośledzenie funkcji lewego stawu barkowego oraz nie stwierdzono istotnych odchyleń (w tym zaników mięśni) poza demonstrowanym bólowym ograniczeniem ruchomości w stawie.

Natomiast biegły w logiczny sposób na te zarzuty odpowiedział podnosząc, że mierzone zakresy ruchów w stawach barkowych dotyczyły pomiaru ruchu biernego, a nie czynnego, co powinno wykluczyć agrawację ze strony badanego pacjenta. Biegły zwrócił uwagę na to, że zasada określania zakresu ruchów w stawach barkowych stosowana w schematach organu rentowego różni się nieznacznie od zasad stosowanych w ortopedii. Różnica ta polega na tym, że zgięcie i odwiedzenie w stawie odbywa się w przedziale od 1 do 90 stopni. Zakresy powyżej wartości 90 stopni określane są przez ortopedów jako unoszenie ze zgięcia i unoszenie z odwiedzenia. Prawidłowy zakres unoszenia to 90 st., ale mierzony od wartości 90 do 180 st. Zaznaczył, że wyliczenie uszczerbku na zdrowiu w sposób przez niego przedstawiony pozwala zminimalizować subiektywną ocenę wysokości uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonej.

Ubezpieczona nie wniosła zarzutów do opinii biegłego.

Stanowisko biegłego jest zgodne z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U z 2002 r., nr 234, poz. 1974 ze zm.), wydanym w oparciu o delegację ustawową zawartą w art. 11 ust. 5 ustawy wypadkowej.

Na podstawie przywołanego już § 9 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, Sąd uznając opinię biegłego za logiczną i przekonującą uznał, że w wyniku wypadku przy pracy w dniu 31 stycznia 2017 r. L. P. doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 8%.

Mając na uwadze wszystko powyższe Sąd w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał L. P. prawo do jednorazowego odszkodowania za wypadek przy pracy w dniu 31 stycznia 2017 r. w wysokości odpowiadającej 8% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Z:

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)),

5.  (...)

(...)