Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2018 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewelina Wolny

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Anny Szelugi-Skłodowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 11 czerwca, 11 lipca, 8 sierpnia i 18 września 2018 roku sprawy

J. D.

syna C. i W. z domu U., ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 18 czerwca 2017r. w S., województwo (...), usiłował dokonać kradzieży z włamaniem do salonu gier przy ul. (...) w ten sposób, że po uprzednim podważeniu i wypchnięciu drzwi włamał się do wnętrza lokalu, w którym znajdowało się 7 sztuk maszyn do gier – dwie firmy (...), dwie firmy (...), jedna firmy (...), jedna firmy (...), jedna firmy (...), a następnie przy użyciu łomu wyrywał osłony zabezpieczające maszyn (...) i (...), wyjmując z ich wnętrza dwie zamknięte kasetki z zawartością pieniędzy w kwocie 840 zł i 950 zł oraz pieniądze w bilonie o nominałach po 5 zł w łącznej kwocie 860 zł usiłując dokonać ich zaboru, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na podjęcie interwencji przez funkcjonariuszy policji czym działał na szkodę firmy (...) S. P. (1) z siedzibą w M.,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

I.  oskarżonego J. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z ustaleniem, że dopuścił go na szkodę S. P. (2) i za to z mocy art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk opierając wymiar kary o art. 14 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci śrubokrętu z przekrzywioną rękojeścią, łomu, pary rękawiczek lateksowych, jednej rękawiczki gumowej, kombinerek, dwóch sztuk śrubokrętów, młotka, noża do sera, śrubokrętu z przezroczystą rękojeścią, torby opisanych w pkt 1do 11 i 14 za numerem 16/18 księgi przechowywanych przedmiotów Sądu Rejonowego w Szczytnie,

III.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zarządza zwrot pokrzywdzonemu S. P. (2) dwóch kasetek na pieniądze opisanych w pkt 12 do 13 za numerem 16/18 księgi przechowywanych przedmiotów Sądu Rejonowego w Szczytnie,

IV.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zarządza zwrot pokrzywdzonemu S. P. (2) środków płatniczych zdeponowanych w Oddziale Okręgowym Narodowego Banku Polskiego w O. opisanych w pkt 3 i 18 do 91 wykazu dowodu rzeczowych na k. 228 do 230v akt sprawy,

V.  na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w całości w kwocie 894,01 (osiemset dziewięćdziesiąt cztery 01/100) zł i opłatę w kwocie 180 (sto osiemdziesiąt) zł,

VI.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej (...) kwotę 852 (osiemset pięćdziesiąt dwa) zł tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu oraz kwotę 195,96 (sto dziewięćdziesiąt pięć 96/100) zł tytułem podatku VAT.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2017r. przed godz. 7.00 oskarżony J. D. udał się ze swego miejsca zamieszkania na ulicy (...) w S. do oddalonego o kilkaset metrów salonu gier na ulicy (...), mieszczącego się w lokalu należącym do M. P., wynajmowanego S. P. (2), prowadzącemu działalność gospodarczą o nazwie (...). Miał ze sobą torbę zawierającą łom, cztery śrubokręty, kombinerki, młotek, nóż do sera, posiadał także przy sobie parę rękawiczek lateksowych i jedną rękawiczkę gumową. Po uprzednim podważeniu drzwi wejściowych, uszkadzając listwę dolną i boczną krawędź drzwi oraz po wysunięciu rygla zamka na skutek ich wypchnięcia, wszedł do wnętrza pomieszczenia, gdzie znajdowało się siedem automatów do gier – dwie firmy (...), dwie firmy (...), jedna firmy (...), jedna firmy (...) i jedna firmy (...). Przy użyciu łomu trzymanego w dłoni zabezpieczonej gumową rękawiczką, oskarżony wyrwał osłony zabezpieczające z dwóch maszyn, marki (...) i (...) i wyjął z ich wnętrza dwie zamknięte kasetki z pieniędzmi, koloru czarnego i szarego, z zawartością pieniędzy w kwocie łącznej 1790 zł. Wezwani telefonicznie przez zaalarmowanych hałasem mieszkańców sąsiednich budynków funkcjonariusze Policji M. S. i K. G. zastali oskarżonego w trakcie niszczenia łomem trzymanym w ręce z nałożoną rękawiczką zabezpieczeń automatu o nazwie (...). Oskarżony oświadczył przybyłym policjantom, że chciał zakończyć bezprawny hazard i wymierzyć sprawiedliwość. Znalezione przy nim narzędzia wraz z torbą, dwie wyjęte z maszyn kasetki z pieniędzmi oraz monety o nominałach po 5 zł w łącznej kwocie 860 zł zostały zabezpieczone, a J. D., po zbadaniu stanu trzeźwości, zatrzymany.

Sprawująca pieczę nad lokalem na podstawie udzielonego jej przez córkę pełnomocnictwa matka M. P. M. K. stwierdziła brak kradzieży bądź uszkodzeń na szkodę właściciela lokalu, przedkładając umowę najmu.

(dowód: zeznania świadka M. S. na k. 69v i k. 283 – 283v, M. K. na k. 71v-72, k. 103v, k. 283v, W. S. na k. 283v, protokół zatrzymania oskarżonego na k. 2-3, protokół badania stanu trzeźwości oskarżonego na k. 4-4v, protokół przeszukania osoby na k. 5-8, protokół oględzin miejsca na k. 9-11 z dokumentacją fotograficzną na k. 12-35, płyta CD na k. 50, ślady kryminalistyczne na k. 235, umowa najmu lokalu na k. 77-77v, pełnomocnictwo na k. 78, oświadczenie o odbiorze lokalu na k. 52, protokoły otwarcia kasetek na k. 152 – 155v, dokumentacja depozytowa na k. 141 – 144, 175-180v, 232, wykaz środków płatniczych na k. 183-184).

W toku postępowania oskarżony został poddany badaniu przez biegłych lekarzy psychiatrów i biegłego psychologa. Nie stwierdzając choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego ani organicznych zaburzeń osobowości, rozpoznali u J. D. cechy osobowości dyssocjalnej, przebyty epizod depresyjny oraz przebyte objawy zaburzeń adaptacyjnych, konkludując, iż wymieniony w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, jefo poczytalność nie budzi wątpliwości

(dowód: opinie na k. 124 – 129).

Oskarżony J. D. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśniając, iż jego zamiarem było jedynie zniszczenie nielegalnych maszyn do gier hazardowych, do czego skłoniła go historia jego znajomego, który przegrał około 5000 – 7000 zł i został źle potraktowany przez osobę obsługującą automaty. Zaznaczył także, iż nie dokonał włamania, gdyż pracownik lokalu o pseudonimie (...) pozostawił mu klucze do drzwi wejściowych w znajdującym się naprzeciwko sklepie monopolowym i stamtąd je odebrał od pracującej wówczas dziewczyny. Dodał, że nie wspominał wymienionemu i zamiarze zniszczenia maszyn, zaś tamten mężczyzna wyraził zgodę na pozostawienie kluczy bez zadawania pytań. Wskazał, iż dopiero potem podjął decyzję, że nie poprzestanie na zniszczeniu automatów i powstrzymaniu innych osób przez nielegalnym hazardem, lecz także zrekompensuje straty swemu koledze. Oświadczył nadto, że nie pamięta, czy rozwalił monitor w którejkolwiek z kilku stojących w lokalu maszyn, gdyż działo się to szybko, zamierzał użyć do tego ujawnionego przy nim łomu, przyniesionego w torbie z pozostałymi narzędziami, do czasu przyjazdu policji zdążył wyjąć dwie kasetki z pieniędzmi. (vide wyjaśnienia oskarżonego na k. 261 – 261v).

Sąd zważył, co następuje:

Przytoczone wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na podzielenie, albowiem pozostają w sprzeczności zarówno z całokształtem zgromadzonego materiału dowodowego, jak i zasadami logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego przeciętnej dorosłej osoby, stanowiąc nieudolną próbę uniknięcia odpowiedzialności za zarzucone mu przestępstwo.

Na podzielenie twierdzenia J. D., kwestionującego włamanie się do przedmiotowego lokalu i powołującego się na użycie klucza pozostawionego mu przez mężczyznę o pseudonimie (...) i przekazanego za pośrednictwem sklepu U (...) na ulicy (...), nie pozwalają zeznania zatrudnionej w dniu zdarzenia w tymże sklepie (...), która wykluczyła, by opisywana sytuacja kiedykolwiek miała miejsce, zaś oskarżonego kojarzyła jedynie jako klienta (vide zeznania świadka na k. 283v), nadto przeciwko prawdziwości słów wymienionego w zakresie sposobu dostania się do wnętrza pomieszczenia przemawia protokół oględzin drzwi wejściowych (vide k. 9-11) oraz dokumentacja fotograficzna (vide k. 14-15), obrazujące uszkodzenia futryny, krawędzi bocznej i listwy dolnej, a także wysunięty rygiel górnego zamka.

Nie sposób ponadto nie zauważyć, iż udokumentowany zapisami w protokole oględzin (k. 9-11) i zdjęciami na k. 15-17 i k. 26-36 wygląd automatów do gier nie wskazuje bynajmniej na sugerowany przez oskarżonego zamiar ich zniszczenia i uczynienia niezdatnymi do dalszej gry, dodatkowo w stanie wzburzenia. Podkreślenia wymaga brak jakichkolwiek zarysowań lub wgnieceń powierzchni maszyn, w szczególności wyświetlaczy, poza usunięciem zabezpieczeń osłon wnętrz dwóch maszyn, mieszczących kasetki z pieniędzmi. Sposób działania sprawcy, precyzyjne dotarcie do ukrytych w środku automatów pojemników zawierających monety przeznaczone na potencjalną wygraną, przy pomocy przygotowanych uprzednio licznych narzędzi, użycie rękawiczek, podważa wiarygodność wersji prezentowanej przez J. D., schwytanego na gorącym uczynku przez wezwanych na miejsce policjantów, w tym M. S. (vide zeznania na k. 69v i k. 283 – 283v). Wskazać należy, iż wspomniany funkcjonariusz, podobnie jak wymieniona uprzednio W. S., jest osobą obcą dla oskarżonego, przekazał jedynie swe naoczne spostrzeżenia, zaś jego relacja znajduje odzwierciedlenie w sporządzonej dokumentacji (vide

protokół zatrzymania oskarżonego na k. 2-3, protokół badania stanu trzeźwości oskarżonego na k. 4-4v, protokół przeszukania osoby na k. 5-8, protokół oględzin miejsca na k. 9-11 z dokumentacją fotograficzną na k. 12-35, płyta CD na k. 50, ślady kryminalistyczne na k. 235), zasługuje tym samym na podzielenie.

Nie kwestionując nadto prawdziwości zeznań świadka M. K. (vide k. 71v – 72, k. 103v i k. 283v) wskazać należy, iż dotyczą one co do zasady statusu przedmiotowego lokalu oraz pozwalają na ustalenie osoby faktycznie pokrzywdzonej czynem J. D., tj. najemcy S. P. (2), co wynika także z załączonej umowy najmu (vide k. 77 – 77v). Nadmienić w tym miejscu należy, iż wymieniony pokrzywdzony kilka lat temu wyprowadził się, wyjechał do W. (...), jego miejsce pobytu nie jest znane (vide k. 306), co uniemożliwiło jego przesłuchanie.

Na podzielenie zasługują nadto w pełni opinia biegłych lekarzy psychiatrów oraz biegłego psychologa (vide k. 124 – 129), jako jasne, wyczerpujące, wydane przez osoby dysponujące wiedzą specjalistyczną i wieloletnim doświadczeniem zawodowym, na podstawie wnikliwej analizy akt sprawy i badania oskarżonego, obrazujące tok wnioskowania biegłych i zawierające jednoznaczne konkluzje.

Podsumowując powyższe rozważania, stwierdzić należy, iż fakt popełnienia przez J. D. zarzucanego mu występku nie budzi wątpliwości. Pokonując zabezpieczenie lokalu przy ul. (...), poprzez podważenie i wypchnięcie drzwi wejściowych, a następnie, po wejściu do wnętrza pomieszczenia, wyrywając przy użyciu łomu osłony zabezpieczające dwa z siedmiu automatów do gier i wyjmując znajdujące się w środku kasetki z pieniędzmi, usiłował dokonać ich zaboru, co uniemożliwiła interwencja funkcjonariuszy Policji. Opisane zachowanie wyczerpuje tym samym znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk.

Oskarżony działał umyślnie, z zamiarem kierunkowym osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez rozporządzenie przedmiotowym mieniem jak swoją własnością, w sposób przemyślany i poprzedzony przygotowaniem narzędzi służących do przełamania zabezpieczeń. Stopień jego winy uznać tym samym należy za znaczny.

Analogicznie potraktowano stopień społecznej szkodliwości przypisanego J. D. występku. Jakkolwiek nie osiągnął on zamierzonego celu i jego działanie nie przekroczyło granic formy stadialnej usiłowania, jednakże jedynie w wyniku skutecznej interwencji policjantów, którzy ujęli wymienionego na gorącym uczynku, w trakcie włamania do drugiego z automatów. Na jego niekorzyść przemawia także przemyślany sposób działania oraz relatywnie wysoka wartość zabezpieczonego mienia. Nie sposób także nie odnotować wyrażanego przez oskarżonej opinii o dopuszczalności, a nawet szlachetności własnego działania, prezentowanego jako wymierzanie sprawiedliwości organizatorom nielegalnych gier hazardowych i dążenie do przekazania pechowym graczom utraconych przez nich pieniędzy. Kwestia zgodności przedmiotowej działalności pokrzywdzonego z obowiązującymi przepisami pozostaje poza kognicją Sądu, natomiast postawa J. D. świadczy o lekceważącym stosunku do obowiązującego porządku prawnego i przekonaniu o możliwości samowolnego działania w sposób niezgodny z przepisami na zjawiska budzące jego niezadowolenie. Przedstawiana przez oskarżonego motywacja nie może być samym przyjęta jako okoliczność łagodząca.

Dodać trzeba, iż wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 02 lutego 2018r. w sprawie II K 627/18 J. D. został skazany za czyn z art. 178a § 1 kk, popełniony w dniu 20 sierpnia 2016r. (vide odpis wyroku na k. 222).

Mając powyższe na uwadze, wymierzoną karę pozbawienia wolności, odpowiadającą minimalnej przewidzianej w art. 279 § 1 kk, zgodnie z art. 14 § 1 kk, przewidującą tożsame zagrożenie sankcją karną w przypadku usiłowania i dokonania, uznać należy za adekwatną do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, nie noszącą zarazem cech nadmiernej surowości. Poprzez swą realną dolegliwość jest w stanie skutecznie zrealizować cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, powstrzymując oskarżonego przed podobnymi zachowaniami w przyszłości, a także kształtowania społecznej świadomości prawnej, przekonując o nieuchronności reakcji karnej na zamach na cudze dobro chronione prawem, zwłaszcza wobec sprawców ujętych na gorącym uczynku.

Prezentowany konsekwentnie w toku postępowania brak poczucia winy ze strony J. D. oraz przekonania o prawidłowości własnego postępowania przemawia przeciwko przyjęciu wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej i zasadności zastosowania środków probacyjnych o charakterze wolnościowym.

Na podstawie art. 44 § 2 kk orzeczono przepadek ujawnionych na miejscu zdarzenia, należących do oskarżonego przedmiotów, jako służących do popełnienia przestępstwa, zaś zgodnie z art. 230 § 2 kk zarządzono zwrot zabezpieczonych kasetek i środków pieniężnych pokrzywdzonemu S. P. (2) jako osobie uprawnionej.

W konsekwencji wydania wyroku skazującego, kierując się dyspozycją art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych obciążono J. D., prowadzącego działalność gospodarczą, kosztami postępowania oraz opłatą.

O wynagrodzeniu obrońcy oskarżonego z urzędu orzeczono na podstawie obowiązujących stawek, uwzględniając nakład pracy obrońcy.