Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2017 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Wąsowicz

Protokolant: Dorota Chrząstek

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2017 roku w Częstochowie

sprawy S. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania S. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 17 maja 2017 roku Nr (...)

1. oddala odwołanie;

2. zasądza od ubezpieczonego S. M. na rzecz organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 896/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 maja 2017 roku numer (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. poinformował ubezpieczonego S. M., iż okres studiów od 1 października 1996 roku do 31 lipca 1972 roku został zaliczony w decyzji z dnia 22 września 2008 roku, a okres zatrudnienia
w Zespole (...) w K. do 28 lutego 2017 roku zaliczony został w decyzji z dnia 5 kwietnia 2017 roku. Równocześnie wskazano, iż różnica w ilości miesięcy składkowych i nieskładkowych wynika z faktu, że w 2003 roku w miesiącu listopadzie ubezpieczony osiągnął limit rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe, natomiast na zasiłkach chorobowych przebywał w okresie od 9 czerwca 2003 roku do 31 sierpnia 2003 roku, tzn. przed osiągnięciem limitu i wówczas okres ten jest uwzględniany w stażu jako okres nieskładkowy. Dotyczy to również roku 2007 roku, gdzie w miesiącu czerwcu 2007 roku ubezpieczony osiągnął limit rocznej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalno – rentowe, a zasiłki chorobowe wystąpiły w okresie od 26 marca 2007 roku do 18 kwietnia 2007 roku, tj. przed wystąpieniem limitu i dlatego też zostały uwzględnione w stażu pracy jako okresy nieskładkowe.

W odwołaniu wniesionym do Sądu ubezpieczony S. M. wniósł
o zmianę zaskarżonej decyzji i ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego przy uwzględnieniu do dnia 1 marca 2016 roku - 43 lat i 5 miesięcy okresów składkowych oraz 5 lat i 10 miesięcy okresów nieskładkowych, a po dniu 1 marca 216 roku przy uwzględnieniu wszystkich okresów składkowych i nieskładkowych. Domagał się nadto zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, iż w latach 1999-2015 opłacił składki emerytalno – rentowe w maksymalnej wysokości, a więc w latach 2003 i 2007 roku, kiedy to korzystał ze zwolnień lekarskich, okresy te winny zostać zaliczone jako okresy składkowe. Równocześnie ubezpieczony podniósł, że organ rentowy nie ustosunkował się do jego wniosku z dnia 13 marca 2017 roku o przeliczenie
i ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego poprzez uwzględnienie oraz doliczenie okresów składkowych i nieskładkowych przepadających po 1 marca 2016 roku.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w C. wniósł
o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

S. M. urodził się (...).

Decyzją z dnia 22 września 2008 roku przyznano ubezpieczonemu od dnia 1 sierpnia 2008 roku emeryturę. Wypłata świadczenia została zawieszona, z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych, tj. od stycznia 1990 roku do grudnia 1999 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 297,19% i został ograniczony do 250%. Zastosowano aktualną wówczas kwotę bazową w wysokości 2.275,37 złotych. Do ustalenia wysokości świadczenia przyjęto 35 lat, 8 miesięcy okresów składkowych oraz 6 lat i 1 miesiąc okresów nieskładkowych.

Następnie decyzją z dnia 2 lipca 2010 roku przeliczono S. M. emeryturę od dnia 1 czerwca 2010 roku przy uwzględnieniu kwoty bazowej
w wysokości 2.716,71 złotych. Kolejną decyzją z dnia 14 lipca 2011 roku skorygowano ubezpieczonemu podstawę wymiaru świadczenia, tj. przyjęto wskaźnik wysokości podstawy wymiaru w wysokości 294,31% (wyliczony z wynagrodzeń
z okresu od stycznia 1991 roku do grudnia 2000 roku) oraz kwoty bazowej
w wysokości 2.822,66 złotych. Do ustalenia wysokości świadczenia przyjęto 38 lat i 7 miesięcy okresów składkowych oraz 6 lat i 1 miesiąca okresów nieskładkowych.
Z kolei decyzją z dnia 2 kwietnia 2012 roku przyznano ubezpieczonemu od dnia 1 marca 2012 roku zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników za 22 kwartały.

Od dnia 1 kwietnia 2013 roku organ rentowy wznowił ubezpieczonemu wypłatę świadczenia emerytalnego. Do ustalenia wysokości wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenia z 10 lat kalendarzowych z okresu od stycznia 1993 roku do grudnia 2002 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 283,35% i ograniczony został do 250%. Zastosowano aktualną kwotę bazową w wysokości 3.080,84 złotych. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład uwzględnił 40 lat i 5 miesięcy okresów składkowych oraz 6 lat i 1 miesiąc okresów nieskładkowych. Następnie kolejnymi decyzjami z dnia 28 października 2013 roku, 18 marca 2014 roku, 30 marca 2015 roku oraz z dnia 21 marca 2016 roku organ rentowy korygował staż emerytalny ubezpieczonego. Następnie,
w wyniku rozpoznania wniosku z dnia 31 marca 2016 roku, organ rentowy decyzją
z dnia 29 kwietnia 2016 roku przeliczył ubezpieczonemu emeryturę przy uwzględnieniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wyliczonego z 20 lat kalendarzowych z całego okresu ubezpieczenia w wysokości 274,86% oraz kwoty bazowej w wysokości 3.408,62 złotych. Do ustalenia wysokości świadczenia przyjęto 43 lata i 2 miesiące okresów składkowych oraz 6 lat i 1 miesiąc okresów nieskładkowych. Ubezpieczony nie odwoływał się od tych decyzji.

W dniu 17 maja 2016 roku S. M. złożył kolejny wniosek
o przeliczenie jego emerytury. Do wniosku załączył zaświadczenie z Zespołu (...) w K. z informacją, iż w latach 1999-2015 opłacił składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w pełnej wysokości.

Pismem z dnia 20 czerwca 2016 roku organ rentowy odmówił ponownego ustalenia podstawy wymiaru świadczenia emerytalnego ubezpieczonego.

W dniu 7 marca 2017 roku ubezpieczony wniósł o doliczenie do stażu pracy dodatkowego okresu zatrudnienia i przeliczenie podstawy wymiaru emerytury
z uwzględnieniem kwoty bazowej z dnia 1 marca 2017 roku. Do wniosku załączył zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z Zespołu (...)
w K. z informacją o wykonywaniu pracy od 10 października 2013 roku do nadal oraz wykazem zarobków za rok 2016.

Decyzją z dnia 5 kwietnia 2017 roku organ rentowy przeliczył ubezpieczonemu od dnia 1 marca 2017 roku emeryturę przy uwzględnieniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru w wysokości 275,01%, który ograniczony został do 250% oraz aktualnej kwoty bazowej w wysokości 3.536,87 złotych. Do ustalenia wysokości świadczenia przyjęto 44 lata i 3 miesiące okresów składkowych oraz 6 lat i 1 miesiąc okresów nieskładkowych.

W międzyczasie pismem z dnia 13 marca 2017 roku S. M. wniósł
o ponowne ustalenie wysokości jego emerytury przy uwzględnieniu stażu emerytalnego w wymiarze 43 lat i 5 miesięcy okresów składkowych oraz 5 lat i 10 miesięcy okresów nieskładkowych.

W wyniku rozpoznania powyższego wniosku wydana została zaskarżona decyzja.

S. M. zatrudniony był w Zespole (...) od 1 sierpnia 1972 roku do 30 września 2013 roku oraz od 10 października 2013 roku pozostaje nadal w zatrudnieniu na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy. W latach 1999-2015 ubezpieczony przekroczył roczną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne:

-

w październiku 1999 roku;

-

w grudniu 2000 roku;

-

w grudniu 2001 roku;

-

w listopadzie 2002 roku;

-

w listopadzie 2003 roku;

-

w kwietniu 2004 roku;

-

w lipcu 2005 roku;

-

w lipcu 2006 roku;

-

w czerwcu 2007 roku;

-

w maju 2008 roku;

-

w październiku 2009 roku;

-

we wrześniu 2010 roku;

-

w sierpniu 2011 roku;

-

w sierpniu 2012 roku;

-

we wrześniu 2014 roku;

-

we wrześniu 2015 roku.

Ze zwolnienia lekarskiego ubezpieczony korzystał w następujących okresach, tj.:

-

od 9 czerwca 2003 roku do 31 sierpnia 2003 roku;

-

od 26 marca 2007 roku do 18 kwietnia 2007 roku;

-

od 3 lutego 2014 roku do 7 lutego 2014 roku;

-

od 8 grudnia 2014 roku do 17 grudnia 2014 roku.

Organ rentowy uznał ubezpieczonemu następujące okresy nieskładkowe, tj.:

-

od 1 października 1966 roku do 31 lipca 1972 roku;

-

od 9 marca 2003 roku do 31 sierpnia 2003 roku;

-

od 26 marca 2007 roku do 18 kwietnia 2007 roku oraz

-

od 3 lutego 2014 roku do 7 lutego 2014 roku.

(vide: akta rentowe)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku, poz. 1383 ze zm.) przy ustalaniu prawa do emerytury i renty i obliczaniu ich wysokości uwzględnia się, z zastrzeżeniem ust. 2-5, następujące okresy:

1) składkowe, o których mowa w art. 6;

2) nieskładkowe, o których mowa w art. 7.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy okresami składkowymi są ubezpieczenia.

Z kolei art. 7 pkt 1 ustawy stanowi, iż okresami nieskładkowymi są okresy pobierania:

a) wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wypłaconego na podstawie przepisów Kodeksu pracy,

b) zasiłków z ubezpieczenia społecznego: chorobowego lub opiekuńczego,

c) świadczenia rehabilitacyjnego,

d) świadczeń wymienionych w lit. b i c po ustaniu obowiązku ubezpieczenia.

Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku
o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku, poz. 1778) roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób,
o których mowa w art. 6 i 7, w danym roku kalendarzowym nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy, określonego w ustawie budżetowej, ustawie o prowizorium budżetowym lub ich projektach, jeżeli odpowiednie ustawy nie zostały uchwalone - z zastrzeżeniem ust. 2 i 9.

Okres nieopłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek, o której mowa w ust. 1, traktuje się jak okres ubezpieczenia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zwanych dalej "przepisami o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych" (ust. 7).

W niniejszej sprawie niekwestionowane jest, iż w S. M. z tytułu zatrudnienia w Zespole (...) w K. w latach 1999-2015 przekroczył roczną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalno – rentowe, przy czym przekroczenia tej kwoty następowały w miesiącach wskazanych w zaświadczeniach z dnia 20 maja 2016 roku i z dnia 28 lipca 2016 roku. Równocześnie niesporne są okresy korzystania przez ubezpieczonego ze świadczeń związanych z chorobą.

Wbrew jednak twierdzeniom odwołującego przekroczenie limitu podstawy wymiaru składek w danym roku nie oznacza automatycznie uznania wszystkich przypadających w tym czasie okresów nieopłacenia składek w związku z chorobą. Wyjątek z art. 19 ust. 7 ustawy dotyczy wyłącznie okresów choroby przypadających po miesiącu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty rocznej podstawy wymiaru składek. Do momentu przekroczenia tego limitu nie zachodzą bowiem żadne podstawy do uznania tych okresów za okresy składkowe. Tym samym organ rentowy prawidłowo okresy: od 9 czerwca 2003 roku do 31 sierpnia 2003 roku, w sytuacji, gdy limit rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalno – rentowe przekroczony został w listopadzie 2003 roku oraz od 26 marca 2007 roku do 18 kwietnia 2007 roku, w sytuacji gdy limit przekroczony został w czerwcu 2007 roku, uznał za okresy nieskładkowe.

Na uwagę nie zasługują również zarzuty ubezpieczonego dotyczące nie uwzględnienia do stażu emerytalnego okresów zatrudnienia przypadających po 1 marca 2016 roku, albowiem okres do 28 lutego 2017 roku zaliczony został już
w decyzji z dnia 5 kwietnia 2017 roku, gdzie staż emerytalny ustalony został
w wymiarze 44 lat, 3 miesięcy i 8 dni oraz 6 lat, 1 miesiąca i 21 dni okresów nieskładkowych, co wynika wprost z decyzji z dnia 5 kwietnia 2017 roku. Na rozprawie w dniu 13 września 2017 roku strona ostatecznie tego nie zakwestionowała.

Z tych względów, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako bezzasadne.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1, 3 i 4 k.p.c. w związku z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804 ze zm.).