Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lipca 2018r.

Sąd Rejonowy w Ostrzeszowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2018r. w Ostrzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z o.o. w W.

przeciwko K. W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda (...) spółka z o.o. w W. na rzecz pozwanego K. W. kwotę 437,10 ( czterysta trzydzieści siedem złotych 10/100 ) tytułem zwrotu kosztów procesu.

/-/ Małgorzata Wierzba-Golicka

Sygn. akt I C 295/18

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z o.o. wystąpił z pozwem przeciwko K. W. o zapłatę kwoty 1160,42 złotych ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. Wyjaśnił, że nabył w drodze przelewu wierzytelność (...) Szkoły Wyższej wobec pozwanego z tytułu nieuiszczonych opłat za studia wynikających z umowy zawartej w dniu 1 października 2008r.. Powód wskazał, iż na kwotę dochodzoną w pozwie składają się: kwota 613,25 złotych, z tytułu nieopłaconego zaległego czesnego, płatna w terminie do 15 sierpnia 2011r., kwota 89,75 złotych, z tytułu nieopłaconego zaległego czesnego, płatna w terminie do 15 lipca 2011r., oraz skapitalizowane odsetki od ww. kwot za okres od dnia wymagalności do dnia 13 listopada 2017r..

Nakazem zapłaty wydanym dnia 30 listopada 2017r. Sąd Rejonowy w Kępnie uwzględnił powództwo i orzekł o kosztach procesu.

Wskazany nakaz zapłaty został zaskarżony w całości sprzeciwem przez pozwanego, który wniósł o oddalenie powództwa i zwrot kosztów procesu. Pozwany podniósł zarzut przedawnienia oraz zakwestionował roszczenie co do zasady i co do wysokości.

Postanowieniem z dnia 7 marca 2018r. Sąd Rejonowy w Kępnie na zarzut pozwanego stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ostrzeszowie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje.

Kwestia przedawnienia roszczeń o opłaty za studia lub usługi edukacyjne została w sposób wyraźny uregulowana w art. 160a ustawy z dnia 27 lipca 2005r. Prawo o szkolnictwie wyższym, zgodnie z którym roszczenia wynikające z umowy przedawniają się z upływem trzech lat. Przepis ten znajduje zastosowanie zarówno do umów między uczelnią a studentem lub osobą przyjętą na studia zawieranych tak przez uczelnie publiczne, jak i przez uczelnie niepubliczne.

Przywołany art. 160a został dodany do ustawy z dniem 1 października 2014r., wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 11 lipca 2014r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw. W przepisie przejściowym umiejscowionym w art. 32 ustawy nowelizującej przewidziano, że do umów w sprawie warunków odpłatności za studia lub usługi edukacyjne, o których mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepis art. 160a ust. 7 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Wykładni przepisów o przedawnieniu roszczeń o czesne dokonał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 8 grudnia 2017r. w sprawie III CZP 74/17 ( Legalis 1695654 ). Sąd Najwyższy zajął stanowisko – odmiennie niż we wcześniejszej uchwale z dnia 21 października 2015r. w sprawie III CZP 67/15 – że analizowane roszczenia nie podlegają ogólnemu, dziesięcioletniemu terminowi przedawnienia, a przed wejściem w życie art. 160a ustawy istniały istotne argumenty za stosowaniem dwuletniego terminu przedawnienia wynikającego z art. 751 pkt 2 k.c. lub trzyletniego terminu przedawnienia dla roszczeń związanych z działalnością gospodarczą. Dodał, że celem określenia w art. 160a ust. 7 ustawy terminu przedawnienia roszczeń o czesne nie była zmiana dotychczasowego terminu przedawnienia tych roszczeń – jego skrócenie lub wydłużenie, lecz jedynie usunięcie dotychczasowych wątpliwości co do terminu ich przedawniania się przez jednoznaczne jego określenie. Uwzględniając siłę podniesionych przez Sąd Najwyższy argumentów, Sąd w rozpoznawanej sprawie przyjął trzyletni termin przedawnienia dla dochodzonych roszczeń. Wynika on z zakwalifikowania tych roszczeń do kategorii roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej ( art. 118 kc ). Działalność uczelni w zakresie prowadzenia płatnych studiów nosi cechy działalności gospodarczej na gruncie prawa prywatnego w postaci zawodowego, stałego i powtarzalnego charakteru składających się na nią działań oraz podporządkowania ich zasadzie racjonalnego gospodarowania. Z uwagi na autonomiczny charakter pojęcia działalności gospodarczej w prawie prywatnym na przeszkodzie takiej kwalifikacji nie stoi przepis art. 106 ustawy, którego stosowanie ogranicza się do kwalifikacji działalności uczelni na gruncie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej ( por. uzasadnienie przywołanej uchwały Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2017r. w sprawie III CZP 74/17 oraz przytoczone tam orzecznictwo ).

Roszczenie powoda, zgodnie z twierdzeniami zawartymi w pozwie stało się wymagalne w okresie od lipca 2011 roku do sierpnia 2011 roku i mając na względzie przedstawioną wyżej argumentację uległy przedawnieniu z upływem trzyletniego terminu, to jest w okresie od lipca 2014 roku do sierpnia 2014 roku. Jako że powództwo zostało wytoczone w listopadzie 2017 roku, podniesiony zarzut przedawnienia okazał się zasadny, a powództwo podlegało oddaleniu jako przedawnione na podstawie art. 117 § 2 w związku z art. 118 kc.

W związku z powyższym orzeczono jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 kpc mając na względzie wynik procesu. Na koszty te składają się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,- złotych, kwota 270,- złotych stanowiąca wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego ustalone na podstawie § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz koszty dojazdu w kwocie 150,10 złotych. W związku z powyższym zasądzono od powoda na rzecz pozwanego kwotę 437,10 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

/-/ Małgorzata Wierzba-Golicka