Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 maja 2013r.r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił L. D. prawa do emerytury, powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.).

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że ubezpieczony nie spełnia warunków do przyznania żądanego świadczenia, w szczególności nie udowodnił, że w okresie do 01.01.1999r. przez 15 lat pracował w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w tym posiada wymagany okres pracy
w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone
w uzasadnieniu zaskarżonych decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

Zgodnie z art. 27 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r. przysługuje emerytura, jeżeli osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 60 lat dla kobiety i 65 lat dla mężczyzny oraz mają okres składkowy
i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety i 25 lat dla mężczyzny.

Natomiast w myśl art. 29 ust.1 ustawy przytoczonej na wstępie - ubezpieczeni urodzeni przed 1 stycznia 1949 r., będący pracownikami, którzy nie osiągnęli wieku emerytalnego określonego w art. 27 pkt. 1 mogą przejść
na emeryturę – mężczyźni – po osiągnięciu wieku 60 lat, jeżeli mają
co najmniej 25 letni okres składkowy i nieskładkowy oraz zostali uznani
za całkowicie niezdolnych do pracy.

Modyfikacje w zakresie wieku przewiduje art. 184 ustawy, uzależniając wcześniejsze nabycie prawa do emerytury od zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zgodnie bowiem z przytoczonym wyżej przepisem ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz;

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie, czy ubezpieczony spełnia warunek wymaganego czasu pracy w warunkach szczególnych, niezbędny do uzyskania tzw. emerytury wcześniejszej.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, w tym zapoznał się z dokumentami zgromadzonymi w aktach rentowych , a także przesłuchał ubezpieczonego i świadków: H. D. i Z. Ł. (nagranie z rozprawy z dnia 02.12.2013r.). Nie udało się uzyskać dokumentacji pracowniczej – albowiem (...) nie podejmowały żadnej korespondencji kierowanej z Sądu.

Po przeanalizowaniu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, Sąd doszedł do przekonania, że potwierdza on twierdzenie ubezpieczonego dotyczące posiadania wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Jak wynika bowiem ze wspomnianych wyżej dowodów, ubezpieczony był zatrudniony w (...)w S. w Zakładzie (...)w R. w okresie od 19 grudnia 1971r. do 31 lipca 1991r. oraz od 1 lutego 1993r. do 9 kwietnia 1994r.

Przez cały okres swego zatrudnienia ubezpieczony wykonywała w pełnym wymiarze czasu pracy pracę kierowcy ciągnika, były to głównie prace polowe, a ponadto usługi transportowe wykonywane dla rolników, a także innych zakładów przez cały rok oraz odśnieżanie dróg w okresie zimowym. Ubezpieczony nie korzystał z urlopów bezpłatnych, nie miał też dłuższych okresów choroby.

Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego oraz świadków, albowiem były one spójne i logiczne, a dodatkowo potwierdzone dokumentacją pracy.

Ponadto należy zaznaczyć, iż świadkowie zeznający
w sprawie byli osobami obcymi dla ubezpieczonego, zatem nie byli bezpośrednio zainteresowani wynikiem sprawy, a dodatkowo jako osoby pracujące z ubezpieczonym, opierali złożone zeznania na własnych spostrzeżeniach.

Wspomniane wyżej dowody w sposób jednoznaczny wskazują,
że podczas zatrudnienia we wskazanym wyżej (...)rze ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracę określoną w wykazie A dziale VIII pod pozycją 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i rozważania należy stwierdzić, że odwołanie ubezpieczonego jest w pełni uzasadnione, dlatego też Sąd działając zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Jednocześnie w pkt. 2 wyroku Sąd stwierdził brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania wyroku, albowiem przed organem rentowym obowiązują ograniczenia dowodowe, które uniemożliwiają prowadzenie postępowania dowodowego w takim zakresie, jak to uczynił sąd, co uniemożliwiało organowi rentowemu wydanie decyzji takiej jak rozstrzygniecie Sądu.

SSO Karolina Chudzinska- Koczorowicz