Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2018 r. w S.

odwołania T. I.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 1 marca 2018 r. Nr (...)

w sprawie T. I.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość emerytury

I.  oddala odwołanie;

II.  odstępuje od obciążania ubezpieczonego T. I. kosztami zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 395/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 1 marca 2018 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 88 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dokonał waloryzacji od dnia 1 marca 2018 r. przysługującej T. I. emerytury wskazując, że emerytura po waloryzacji od 1 marca 2018 r. wynosi 656,36, zł i w związku z tym, że jest niższa od świadczenia w najniższej wysokości to została podwyższona do kwoty emerytury najniższej tj. do kwoty 1029,80 zł brutto.

Odwołanie od w/w decyzji złożył T. I. wskazując, że emerytura jest za niska, bo w sądzie zostało mu przyznane 1280 zł, a następnie Sąd w Lublinie powyższe odrzucił (odwołanie k.1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wskazując, że waloryzacja emerytury została dokonana zgodnie z obowiązującymi przepisami (odpowiedź na odwołanie k. 2-3).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony T. I. ma prawo do emerytury od dnia 1 marca 2012 r. na podstawie decyzji z dnia 8 kwietnia 2012 r. Emerytura została obliczona na podstawie art. 53 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych na kwotę 371,20 zł i podwyższona do najniższej emerytury w kwocie 799,18 zł brutto (decyzja k.21-22 akt emerytalnych).

Kwota emerytury ustalona na dzień 28 lutego 2018 r. i wskazana przez organ rentowy w decyzji waloryzacyjnej to 637,37 zł brutto (okoliczności niesporne, brak zarzutów ubezpieczonego w tym zakresie).

Na gruncie niniejszej sprawy podkreślić należy również, że zakres rozpoznania i orzeczenia (przedmiot sporu) w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych wyznaczony jest w pierwszej kolejności przedmiotem decyzji organu rentowego zaskarżonej do sądu, a w drugim rzędzie przedmiotem postępowania sądowego, określonego zakresem odwołania od tej decyzji ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999 r., sygn. II UZ 52/99, opubl. OSNAPiUS rok 2000 Nr 15, poz. 601; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 2008 r. sygn. II UZ 4/08, opubl: OSNAPiUS rok 2009, Nr 11-12, poz. 163, str. 520). Przedmiotem merytorycznego rozstrzygnięcia sądu w niniejszej sprawie, była zatem ocena zgodności z prawem - zarówno w aspekcie formalnym jak i materialnym - wydanej przez organ rentowy decyzji z dnia 01.03.2018 r. o waloryzacji świadczenia. Tym samym za bezzasadne i wykraczające poza zakres sporu, uznać należało podniesioną przez ubezpieczonego kwestię, że Sąd Okręgowy w Siedlcach ustalił ubezpieczonemu emeryturę w kwocie wyższej we wcześniej toczącym się postępowaniu, które to orzeczenie zostało zmienione przez Sąd Apelacyjny w Lublinie. Należy w tym miejscu podkreślić, że ubezpieczony 19.01.2015 r. złożył do organu rentowego wniosek o obliczenie mu emerytury na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej, organ rentowy decyzją z dnia 30.01.2015 r. odmówił powyższego obliczenia (decyzja k. 44 akt emerytalnych), Sąd Okręgowy w Siedlcach wyrokiem z dnia 22 stycznia 2016 r. w sprawie IV U 351/15 zmienił powyższą decyzję i ustalił ubezpieczonemu wysokość emerytury od 1 stycznia 2015 r. na kwotę 1268,28 zł (k. 63 akt emerytalnych), a Sąd Apelacyjny w Lublinie rozpoznając apelację organu rentowego zmienił powyższy wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 22 stycznia 2016 r. i odwołanie oddalił (k. 75 akt emerytalnych). W związku z powyższym ostatecznie Sąd Apelacyjny w Lublinie uznał, że ubezpieczonemu nie przysługuje obliczenie emerytury na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej, co skutkowało prawidłowością decyzji organu rentowego z dnia 30 stycznia 2015 r. Podsumowując ubezpieczonemu od dnia 1 stycznia 2015r. emerytura nie została podwyższona do kwoty 1268,28 zł brutto i przysługuje mu nadal w wysokości najniższej emerytury z uwzględnieniem waloryzacji od 1 marca każdego roku. Powyżej podniesiona okoliczność przez ubezpieczonego nie ma zatem żadnego znaczenia w okolicznościach niniejszej sprawy.

Podsumowując w ocenie Sądu, organ rentowy prawidłowo dokonał waloryzacji przysługującego ubezpieczonemu świadczenia. Wysokość zwaloryzowanej emerytury została ustalona według obowiązujących przepisów prawa, na podstawie prawidłowego wskaźnika waloryzacji. Jak wynika z Komunikatu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 lutego 2018r. w sprawie wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2018 r. (M.P.2018.185) wskaźnik waloryzacji emerytur i rent w 2018 r. wynosi 102,98%. i taki też wskaźnik został zastosowany przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji. Nadto, wskaźnik ten, stosownie do powołanych wyżej przepisów, został pomnożony przez kwotę świadczenia ustalonego na ostatni dzień lutego 2018 r. a wysokość świadczenia została podwyższona do najniższej emerytury.

Mając powyżej na uwadze Sąd, na podstawie art.477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie.