Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2018 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w B.

przeciwko E. K.

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 24 maja 2017 r. sygn. akt IX GC 1217/16

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Krakowie do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego.

SSA Andrzej Struzik SSA Sławomir Jamróg SSA Grzegorz Krężołek

Sygn, akt I Ga 82/18

UZASADNIENIE

P. I Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny nr (...) z siedzibą w B. wniósł o zasądzenie od pozwanej E. K. na swoją rzecz kwoty 131.392,01 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 92.469,71 zł od dnia 24 czerwca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 92.469,71 zł od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami postępowania . Powód podniósł, że w dniu 25 czerwca 2015 roku nabył w drodze cesji od cedenta Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. wierzytelności objęte bankowym tytułem egzekucyjnym przysługujące tejże spółce wobec E. K.. Zawiadomił pozwaną o przejęciu wierzytelności i wezwał do dobrowolnej zapłaty , co okazało się bezskuteczne.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania . podniosła zarzut braku legitymacji czynnej po stronie powoda , wobec nie spełnienia obowiązków wynikających z art. 509 i 511 k.c w szczególności braku zawiadomienia dłużnika o przelewie wierzytelności . Zgłosiła zarzut przedawnienia roszczenia uzasadniając go tym ,że termin przedawnienia w związku z istniejącą wierzytelnością rozpoczął bieg wraz z wypowiedzeniem przez Bank (...) S.A z siedzibą w K. porozumień dot. spłaty długu tj. najpóźniej w dniu 06 listopada 2012 r. i nie uległ przerwaniu w stosunku do powoda.

Wyrokiem z dnia 24 maja 2017 r. Sygn. akt IX GC 1217/16 Sąd Okręgowy w Krakowie oddalił powództwo (pkt1) i zasądził od strony powodowej (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w B. na rzecz pozwanej E. K. kwotę 7.217,00 złotych tytułem kosztów postępowania (pkt 2).

Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowił następujący stan faktyczny:
W dniu 25 czerwca 2015 roku (...) l Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w B., wpisany w rejestrze funduszy inwestycyjnych pod pozycją (...), nabył w drodze cesji od cedenta Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. wierzytelności przysługujące tejże spółce wobec E. K., prowadzącej w dacie powstania zobowiązania działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo Usługowa (...) K. E. opiewające w dacie cesji na łączną kwotę 131.874,46 zł.;

Na nabytą wierzytelność składały się należności:

- z tytułu opłat i prowizji związanych z prowadzeniem rachunku bankowego na podstawie Umowy Kompleksowej Pakietu Harmonium z dnia 18 marca 2010 roku, w łącznej wysokości 163.77 zł ;

- z tytułu limitu debetowego przyznanego na podstawie Umowy Kompleksowej Pakietu Harmonium z dnia 18 marca 2010 roku, zmienionej Aneksem nr (...) do tejże umowy - zapisy szczegółowe dotyczące limitu debetowego, zawartym w dniu 23 lutego 2011rokuroku, zmienionym Aneksem nr (...)do tegoż aneksu, zawartym w dniu 14 marca 2012 roku, objętych następnie Porozumieniem nr (...) w sprawie spłaty zadłużenia z dnia 26 kwietnia 2012 roku, w łącznej kwocie 118.519,68 zł ;

- z tytułu transakcji dokonanych kartami obciążeniowymi (...) na podstawie Umowy Kompleksowej Pakietu Harmonium z dnia 18 marca 2010 roku, zmienionej Aneksem nr (...) do tejże umowy - postanowienia szczegółowe dotyczące karty obciążeniowej (...), zawartym w dniu 15 października 2010 roku, objętych następnie Porozumieniem nr (...) w sprawie spłaty zadłużenia z dnia 26 kwietnia 2012 roku, w łącznej kwocie 13.191,01 zł .

- objęte wystawionym w dniu 18 stycznia 2013 roku przez cedenta przeciwko pozwanej Bankowym Tytułem Egzekucyjnym nr (...) na łączną kwotę 98.394,84 zł, przy czym z tytułu:

- opłat i prowizji powstałych w związku z prowadzeniem przez cedenta rachunku bankowego pozwanej, stwierdzono należność w wysokości 123,00 zł

- limitu debetowego przyznanego w rachunku bieżącym pozwanej, stwierdzono należność w wysokości 87.546,62 zł;

- transakcji dokonanych kartami obciążeniowymi (...), stwierdzono należność w wysokości 10.752,22 zł.

Nadto cedent zastrzegł uprawnienie do naliczania dalszych odsetek umownych w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym, liczonych od kwoty wymagalnego roszczenia, tj. 98.394,84 zł począwszy od dnia 18 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty.

Postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2013 roku Sąd Rejonowy dla K. Ś. wK. Wydział V Gospodarczy sygn. akt V GCo 363/13/S, wydał klauzulę wykonalności dla (...). Wszczęta egzekucja prowadzona przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla K. P. wK. P. K. pod sygnaturą akt KM 1471/13, okazała się bezskuteczna i zostało postanowieniem z dnia 23 grudnia 2014 roku umorzone.

Pozwana zawarła w dniu 26 kwietnia 2012 roku porozumienie z Bankiem (...) (...)w sprawie spłaty zadłużenia z tytułu spłaty zadłużenia z rachunku (...),które zostało wypowiedziane pismem z dnia 06.11.2012 roku wobec nie dotrzymania warunków przez pozwaną .

W dniu 8 sierpnia i 26 sierpnia 2013 roku pozwana skierowała pismo do banku o wstrzymanie egzekucji i oświadczyła, że zamierza wywiązać się z zobowiązania wobec banku . Z uwagi na dużą wysokość kwoty wniosła aby należność została rozłożona na raty.

W dniu 26 kwietnia 2014 roku pozwana zawarła z Bankiem (...) S.A. w K. porozumienie Nr (...), w ramach którego jako dłużnik uznała , że na dzień 26 kwietnia 2014r. r. Bankowi przysługuje niesporna wymagalna wierzytelność z tytułu zadłużenia powstałego z transakcji dokonanych kartami obciążeniowymi (...), ewidencjonowanych na rachunkach technicznych nr (...) oraz (...), prowadzonych w ramach Umowy Kompleksowej Pakietu Harmonium z dnia 18/03/2010r., zmienionej Aneksem nr (...) z dnia 15/10/2010r. Postanowienia szczegółowe dotyczące karty obciążeniowej (...). Pismami z dnia 10 lipca 2015 roku powód zawiadomił pozwaną o nabyciu wierzytelności od banku i wezwała do dobrowolnej zapłaty objętej cesją należności w terminie do dnia 17 lipca 2015 roku . Pisma pozostały bez odpowiedzi .

Przy tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy oddalił powództwo uznając za zasadny podniesiony przez pozwana zarzut przedawnienia .

Sąd uznał także , że strona powodowa nie wykazała by pozwanej , została doręczone zawiadomienie o dokonanej cesji. Kopie pism z dnia 10 lipca 2015 roku jedynie wskazują , że do pozwanej została skierowana określona przesyłka . Powód do pozwu dołączył tylko wezwanie do zapłaty skierowane do strony pozwanej z dnia 10 lipca 2015 roku, z wyznaczeniem jej terminu do zapłaty i informacją o nabyciu wierzytelności. To jednak na powodzie spoczywał ciężar wykazania, że strona pozwana te pisma otrzymała. W sytuacji gdy powód przedstawił tylko dowód wysłania wezwania o zapłatę, bez dowodu jej doręczenia, a pozwana zaprzeczyła, by wezwanie to otrzymała, to należy uznać, że powód nie wykazał, by wezwanie do zapłaty czy informacje o przejęciu zadłużenia czyli umowie cesji pozwana otrzymała wcześniej niż doręczono jej odpis pozwu. Sąd Okręgowy nie podzielił prezentowanego w orzecznictwie SM poglądu (m.in. wyrok SN z dnia 17 marca 2010r., II CSK 454/09, OSNC 2010/10/142) , wedle którego z dowodu nadania przesyłki poleconej wynika domniemanie jej doręczenia adresatowi. Sąd wskazał jednak , ze rozważania w tym przedmiocie są czysto teoretyczne. Nawet bowiem przy przyjęciu , że pozwana nie została zawiadomiona to zgodnie z art. 509 § l k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie zastrzeżeniu umownemu alb właściwości zobowiązania. Z kolei w oparciu o przepis art. 512 k.c. - brak zawiadomienia dłużnika o przelewie, powoduje jedynie, iż spełnienie świadczenia do rąk poprzedniego wierzyciela ma skutek względem nabywcy.

Sąd Okręgowy wskazał, że w sprawie zastosowanie znajduje 3 letni termin przedawnienia roszczenia określony w art. 118 k.c., albowiem dochodzone roszczenie związane jest z działalnością gospodarczą cedenta. Przedawnienie roszczeń, ogólnie uregulowanych w art. 120 § l k.c., rozpoczyna bieg od dnia ich wymagalności. Roszczenie stało się wymagalne co zdaniem Sadu było przyznane w dniu 5 czerwca 2012 r., a więc po upływie 30 dni od daty doręczenia pozwanej pism z 26 kwietnia 2012 r.

Sąd Okręgowy odwołał się do art. 123 §1 pkt l k.c. i stwierdził , że bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętym bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczeń. Zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Podstawowym wynikiem przelewu wierzytelności jest sukcesyjne wstąpienie cesjonariusza w miejsce cedenta. Przelew powoduje więc, że cedent przestaje być wierzycielem, a staje się nim cesjonariusz. Stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji rozpoczęcie egzekucji przez bank na podstawie (...) a następnie jej umorzenie nie odniosło skutku w stosunku do aktualnego wierzyciela czyli powoda . Sąd Okręgowy odwołał się przy tym do stanowiska SN zawartego w wyroku z dnia 19 listopada 2014 roku sygn. akt IICSK 196/14 i w uchwale z dnia 29 czerwca 2016 r., III CZP 29/16. Zdaniem Sadu Okręgowego skutki prawne postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego związane są tylko z podmiotami w nim uczestniczącymi na podstawie tego tytułu w granicach podmiotowych i przedmiotowych ukształtowanych treścią klauzuli wykonalności. Fundusz sekurytyzacyjny nie mógł powołać się na bankowy tytuł egzekucyjny, przejście uprawnień i uzyskać klauzulę wykonalności na podstawie art. 788 § 1 k.p.c.

Sąd Okręgowy uznał też, że nie spowodowały przerwy biegu przedawnienia pisma pozwanej z dnia 8 i 26 sierpnia kierowane do banku albowiem były to oświadczenia złożone wobec innego podmiotu i pozostają one bez znaczenia dla sporu pozwanej z powodowym funduszem. Uznanie roszczenia (art. 123 § 1 pkt 2 kc) stanowi czynność prawną, w której dłużnik potwierdza swe zobowiązanie, zasadniczo mając na celu jego ustalenie lub zabezpieczenie. Uznanie jest więc przejawem lojalności dłużnika w stosunku do wierzyciela i zapobiega wytaczaniu niepotrzebnych procesów. Pozwana wierzyciela upatrywała w banku i do niego kierowalna oświadczenia Fundusz nie zadbał aby uzyskać podobne oświadczenie ,generalnie nie zrobił nic aby przerwać bieg przedawnienia. Czynności przerywające bieg przedawnienia, o których mowa w art 123 § 1 pkt 1 k.c., muszą być zdaniem sądu skierowane przeciwko adresatowi roszczenia. Zdaniem sądu uznanie nie ma skutku konstytutywnego, a zatem nie stwarza nowej podstawy prawnej roszczenia wierzyciela. Jako podstawę rozstrzygnięcia o kosztach Sąd Okręgowy powołał art. 98 § 1 i § 3 k.p.c., zgodnie z którymi strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu), a także, iż do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach. ,w tym przypadku jest to kwota 7.200,00 zł . Niewątpliwie do kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw i celowej obrony strony reprezentowanej przez radcę prawnego podlega zaliczeniu wydatek poniesiony przez nią w związku z koniecznością uiszczenia opłaty skarbowej od dokumentu stwierdzającego ustanowienie pełnomocnika (vide: uchwała SN z dnia 12 marca 2003 roku, sygn. III CZP 2/03, opubl: OSNC rok 2003, Nr 12, poz. 161), a skoro w przedmiotowym postępowaniu strona powodowa takowy wydatek poniosła, to Sąd uwzględnił także tę kwotę, przy obliczaniu kosztów postępowania.

Apelację od tego wyroku wniosła strona powodowa zaskarżając orzeczenie w całości, zarzucając naruszenie prawa materialnego a to:

1. art. 123§1 pkt 1 k.c. w zw. z art. 124§2 k.c. poprzez ich błędna wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, skutkujące błędnym przyjęciem, że wniosek cedenta o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) z dnia 18 stycznia 2013r. wszczynający postępowanie zakończone prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla K. Ś. wK. z dnia 23 kwietnia 2013r. o nadaniu klauzuli wykonalności a następnie postępowanie egzekucyjne prowadzone z wniosku cedenta przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym dla K. P. wK. P. K., zakończone prawomocnym postanowieniem z dnia 12 grudnia 2014 roku o umorzeniu tego postępowania z uwagi na bezskuteczność egzekucji, nie stanowiły czynności przerywających bieg przedawnienia dochodzonego pozwem roszczenia, podczas gdy prawidłowa wykładnia wskazanych wyżej przepisów prowadzi do przeciwnych wniosków;

2) art. 509 § 2 k.c. poprzez jego błędną i niepełną wykładnię, skutkującą nietrafnym przyjęciem, iż przepis ten nie obejmuje wierzytelności bankowych i nabywców tych wierzytelności niebędących bankami, podczas gdy prawidłowa wykładnia omawianego przepisu nie powinna pozostawiać wątpliwości interpretacyjnych i wynika z niej wprost, iż utrwalona w tym przepisie norma prawna nie przewiduje wyjątków od ogólnej zasady sukcesji praw związanych z przelewaną Wierzytelnością, co wyraża zawarte w tym przepisie sformułowanie, iż „wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa”, przez co należy rozumieć wszelkie uprawnienia o charakterze materialnoprawnym, w tym status nabywanej wierzytelności jako Wierzytelności nieprzedawnionej w dacie przelewu, która to reguła do chwili obecnej nie została zmodyfikowana przez ustawodawcę;

3) art. 123 § 1 pkt 2) k.c. poprzez jego błędną wykładnię i niezastosowanie w okolicznościach rozpoznawanej sprawy, skutkujące błędnym przyjęciem, iż trzykrotne pisemne uznanie długu przez pozwaną złożone w pismach z dnia 8 i 26 sierpnia 2013 roku oraz 10 września 2013 roku a zatem jeszcze przed cesją wierzytelności, nie stanowiło czynności prawnej dłużnika przerywającej bieg przedawnienia, wywołującej skutek prawny również wobec nabywcy wierzytelności, jako prawo związane z Wierzytelnością w rozumieniu art. 509 § 2 k.c.

Strona powodowa wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanej E. K. na rzecz powoda (...) 1 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w B. kwoty 131.392,01 zł wraz z odsetkami:

ustawowymi liczonymi od kwoty 92.469,71 zł obowiązującymi przed 1 stycznia 2016 roku za okres od dnia 24 czerwca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku, ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 92469,71 zł od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty.

Pozwana wniosła o oddalenie apelacji i o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa z urzędu. .

Rozpoznając apelację Sąd Apelacyjny zasadniczo uznał za własne ustalenia Sądu Okręgowego z tą z zmianą iż uznaje , że bieg terminu przedawnienia rozpoczął się na nowo po zawarciu porozumień i inaczej ocenia oświadczenia pozwanej stanowiące uznanie prawidłowe długu.

Dług związany z limitem debetowym czy też limitu globalnego związanego z zadłużeniem związanym z operacjami wykonanymi kartą debetową jest wymagalny wówczas gdy istnieje obowiązek jego spłaty co z reguły zachodzi albo z upływem terminu, który dopuszczał istnienie zadłużenia albo w chwili wypowiedzenia limitu . W tym przypadku jednak umowy aneksowano określając obowiązek spłaty zadłużenia w rachunku ratalnie a w przypadku braku spłaty z upływem 30 dni od doręczenia wypowiedzenia. Wypowiedzenie aneksów otwarło drogę do dochodzenia całego zadłużenia jednak następnie zawarto kolejne porozumienia w których zwarto oświadczenie o cofnięciu wypowiedzenia. Pozwana podpisując porozumienia wyraziła zgodę na uchylenie skutków wypowiedzenia i rozwiązano aneksy na czas trwania porozumienia. Porozumienia: nr (...) nr -dotyczące zadłużenia w ramach limitu debetowego do umowy kompleksowej pakietu H. i nr (...)- dotyczące zadłużenia z tytułu transakcji dokonanych kartami M. B. na rachunkach prowadzonych w ramach Umowy Kompleksowej Pakietu Harmonium stanowiły o spłacie należności w ratach , które miały być spłacane do dnia 26 maja 2017r. k-56, k-64. Porozumienia te stanowiły wprost w paragrafach 1 uznanie właściwe długu co prowadziło do przerwania i otwarcia na nowo biegu terminów przedawnienia ale dopiero od momentu wymagalności poszczególnych rat. Porozumienie bowiem określało nowe dłuższe terminy spłaty. Dopiero więc podjęcie czynności wypowiedzenia tych porozumień mogło otwierać drogę do dochodzenia całego długu a nie poszczególnych rat wskazanych w harmonogramach stanowiących załącznik do porozumienia. W porozumieniach bowiem udzielono dłużnikowi zwłoki. Brak jest dowodów by raty spłacano. Ponowne rozpoczęcie biegu terminu przedawnienia powinno nastąpić 30 dni od dnia doręczenia pism wypowiadających porozumienia. W tym przypadku pisma z dnia 6 listopada 2012r w wypowiedzenia porozumienia zostały doręczone 14 listopada 2012r. (170-172, k-181-184). Należy jednak uwzględnić, że wypowiedzenie to mogło nastąpić już w przypadku opóźnienia z zapłatą co najmniej 2 rat. Zgodnie z art. 120§1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie. Najwcześniej więc złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu porozumień mogło nastąpić w dniu 27 lipca 2012r. , co przy uwzględnieniu 30 dniowego terminu wypowiedzenia oznacza, ze termin przedawnienia całego zadłużenia mógł rozpocząć ponownie bieg od dnia 27 sierpnia 2012r.

Niewątpliwie od tej daty trzyletni termin przedawnienia upłynął przed dniem wniesienia pozwu, co powoduje konieczność odniesienia się do ewentualnej kolejnej przerwy biegu terminu przedawnienia.

Co do zasady złożenie wniosku zarówno o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności, jak i o wszczęcie egzekucji przerywa bieg przedawnienia, stanowi bowiem czynność przedsięwziętą bezpośrednio w celu zaspokojenia roszczenia o jakiej mowa w art. 123 § 1 pkt 1 k.c. W orzecznictwie ugruntowany jest jednak aktualnie pogląd, że wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia objętego tym tytułem wobec cesjonariusza niebędącego bankiem (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2017 r. III CZP 17/17 OSNC 2018/3/25). Nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może też powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. Uprawnienie do wystawiania bankowych tytułów egzekucyjnych przysługiwało wyłącznie bankom oraz że tylko na ich rzecz mogła być nadawana tym tytułom klauzula wykonalności. Cesjonariusz nie może więc kontynuować egzekucji wszczętej przez bank bez uprzedniego ustalenia roszczenia w drodze procesu sądowego i uzyskania nowego tytułu wykonawczego (zob. uchwały Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2004 r., III CZP 9/04, OSNC 2005, Nr 6, poz. 98, i z dnia 19 lutego 2015, III CZP 103/14, OSNC 2015 r., Nr 12, poz. 137). b. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2014 r., II CSK 196/14. OSNC 2015, Nr 12, poz. 145). Przerwanie więc biegu przedawnienia na skutek wszczęcia postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności jest związane tylko z podmiotami uczestniczącymi w tym postępowaniu i na podstawie tego tytułu, w granicach ukształtowanych klauzulą wykonalności (zob. też postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2016 r., III CZP 52/16, nie publ. uchwała SN z dnia 29 czerwca 2016 r., III CZP 29/16 OSNC 2017/5/55, jak również wyrok z dnia 25 kwietnia 2017 r., V CSK 493/16 LEX nr 2332329). Cedent niebędący bankiem nie wchodzi więc w sytuację prawną związaną z wystawieniem (...) , nadaniem klauzuli czy wszczęciem egzekucji.

Jest to jednak wyjątek, którego nie można interpretować rozszerzająco. Co do zasady bowiem ( jak wskazał zresztą Sad Okręgowy) w razie cesji wierzytelności na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi oraz wszystkie właściwości, przywileje i braki. Ustawodawca więc ustawodawca zakłada identyczność wierzytelności cesjonariusza z wierzytelnością cedenta (art. 509 § 2 k.c.). Co do zasady nabywca wstępuje w sytuację prawną cedenta, w tym również w zakresie przedawnienia, zbycie bowiem wierzytelności nie ma znaczenia dla jego biegu. Jakkolwiek więc w tym przypadku przerwa biegu przedawnienia wynikająca z czynności procesowych wierzyciela nie odniosła skutków względem cesjonariusza, to odnoszą się względem niego czynności samej dłużniczki tj wskazane wyżej czynności uznania właściwego długu zawartego w porozumieniu i uznanie niewłaściwe, które polega na tym, że dłużnik nie składa wprawdzie wyraźnego oświadczenia o uznaniu roszczenia, lecz na podstawie objawów jego zachowania kontrahent może zasadnie przyjmować, że dłużnik ma świadomość ciążącego na nim zobowiązania i ma zamiar dobrowolnie spełnić świadczenia. W doktrynie i w orzecznictwie jako przykład takiego uznania niewłaściwego podaje się deklarację dłużnika o spłacaniu należności w ratach ( por. wyrok Sądu najwyższego z dnia 11 sierpnia 2011r. sygn. akt I CSK 703/10 LEX nr 898249 . W tym przypadku treść pisma z dnia 8 sierpnia 2013r. k-151 wskazuje, że pozwana w sposób jednoznaczny identyfikowała dług i znana była jej wysokość zadłużenia, co jest oczywiste wobec odniesienia się do egzekucji, w której przy rozpoczęciu wskazano zakres zajęcia. Dłużniczka dała jednoznacznie wyraz temu, iż wierzycielowi przysługuje w stosunku do niej wierzytelność wynikająca z niewywiązywania się z kompleksowej umowy pakietu Harmonium z dnia 23 lutego 2011r. Zarówno limit debetowy jak i możliwość korzystania z kart obciążeniowych (...) wynikała z umowy kompleksowej Pakietu Harmonium. Dla wierzyciela takie oświadczenie stanowiło wyraz, że dłużnik ma świadomość ciążącego na nim zobowiązania i ma zamiar dobrowolnego spełnienia świadczenia. Do uznania roszczenia może dojść nie tylko formalnie czyli niejako wprost, ale również poprzez każde zachowanie dłużnika przyznające obowiązek świadczenia. Tak też zresztą traktował to oświadczenie wierzyciel udzielając w dniu 26 sierpnia 2013r. odpowiedzi (k153). Wolę wywiązania się z zobowiązania powódka potwierdziła w piśmie z dnia 26 sierpnia 2013r. k-155. Nawet więc jeżeli czynności egzekucyjne nie odniosły skutku względem cesjonariusza to taki skutek musiał wynikać z oświadczeń samej dłużniczki. Sąd Okręgowy uznał, że cesjonariusz dopuścił się zaniedbania , jednak nie wskazał jakie akty staranności cesjonariusz miał jeszcze wykonać. Strona powodowa podjęła bowiem czynności celem zawiadomienia o przelewie a następnie wniosła pozew. Nawet jeżeli Sąd Okręgowy nie podzielał istnienia domniemania możliwości zapoznania się z tym zawiadomieniem to nie miało to znaczenia w aspekcie dojścia do dłużnika informacji o cesji w toku procesu iw aspekcie braku jakichkolwiek dowodów wpłat pomiędzy cesją a rozpoznaniem sprawy.

Zasadnym więc okazał się zarzut naruszenia art. 123§1 pkt 2 k.c.

Wprawdzie wysokość długu była przyznana w porozumieniu jednak w sprzeciwie pozwana podniosła zarzut nieistnienia wierzytelności a samo uznanie nie tworzy podstawy istnienia długu. Kwesta wysokości zadłużenia w szczególności co do odsetek nie była przedmiotem rozpoznania w sprawie. Uznanie przez Sąd Okręgowy skuteczności zarzutu przedawnienia bez odniesienia się do zarzutu merytorycznego strony musi prowadzić do oceny nierozpoznania istoty sprawy (por. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 września 2014 r. sygn. akt IV CZ 49/14 LEX nr 1537278).

Mając powyższe na uwadze orzeczono na podstawie art. 386§ 4 k.p.c. o uchyleniu zaskarżonego wyroku i przekazaniu sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

SSA Andrzej Struzik SSA Sławomir Jamróg SSA Grzegorz Krężołek