Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2016r. R. K. działający przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł do Sądu Rejonowego w Kaliszu pozew o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego ustalonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 11 czerwca 2003r., w sprawie o sygn. akt III RC 1183/02 i na mocy którego zasądzono od R. K. na rzecz L. K. alimenty w kwocie 1.150,00 zł miesięcznie. Ponadto, wniósł o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów postępowania, w tym opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda podniósł, iż od uprawomocnienia się wyroku rozwodowego upłynęło ponad 5 lat, a jego sytuacja życiowo – majątkowa w porównaniu z chwilą orzekania o rozwiązaniu jego małżeństwa z pozwaną, uległa drastycznemu pogorszeniu, stąd nie jest on w stanie w dalszym ciągu regulować należności alimentacyjnych na rzecz pozwanej. Powód wskazał, iż posiada dwójkę małoletnich dzieci w wieku szkolnym, których wydatki na utrzymanie są dość wysokie.

Ponadto powód podał, iż L. K. od chwili orzeczenia rozwodu nie podjęła żadnych czynności, które miałyby na celu przysporzenie jakichkolwiek źródeł utrzymania, które zapewniłyby jej możliwość samodzielnego ponoszenia choćby podstawowych kosztów utrzymania.

Na rozprawie w dniu 10 października 2016r. L. K. działająca przez profesjonalnego pełnomocnika, w osobie radcy prawnego wniosła pozew wzajemny o przedłużenie obowiązku alimentacyjnego małżonka rozwiedzionego R. K. i zasądzenie od R. K. na jej rzecz renty alimentacyjnej w wysokości 1000,00 zł miesięcznie płatnej z góry do 5 dnia każdego miesiąca. Ponadto, wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana – powódka wzajemna wskazała, iż w niniejszej sprawie zachodzą wyjątkowe okoliczności uzasadniające przedłużenie obowiązku alimentacyjnego powoda na jej rzecz. Pozwana – powódka wzajemna wskazała, iż po orzeczeniu rozwodu miała nadzieje skutecznie podjąć starania w celu utrzymania siebie jak i wsparcia finansowego trójce dzieci, niestety popadła w głęboką depresję, która została stwierdzona w 2003r. Rodzaj i długotrwałość choroby uniemożliwia jej powrót do normalnej aktywności życiowej. Wskazała, iż od 2015r. otrzymuje rentę chorobową w wysokości 850 zł netto miesięcznie, która wraz z otrzymywanymi alimentami jest jej jedynym źródłem utrzymania.

Na rozprawie w dniu 22 stycznia 2018r. L. K. wskazała, iż zgodziłaby się na obniżenie alimentów do kwoty po 1000 zł miesięcznie ale w formule ugodowej. R. K. oświadczył, iż zgodziłby się na kwotę 500 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 07 października 1978 r. R. K. i L. K. zawarli związek małżeński w Urzędzie Stanu Cywilnego w L., które zapisane zostało za nr (...). Strony posiadają trójkę dorosłych dzieci w wieku: 29, 36, 39 lat.

L. K. przez większość małżeństwa nie pracowała, opiekując się dziećmi i pozostając na utrzymaniu męża. Wcześniej była zatrudniona w Gminnej Spółdzielni (...) w L. w okresie od 02 maja 1977r. do 18 października 1986r. początkowo jako kelnerka, a następnie jako sprzedawca.

(dowód: wyrok SO w Kaliszu z dn. 28.11.2000r. na k. 117 w aktach sprawy IC 596/00, zeznania R. K. z dnia 10 października 2016r. k. 60 – 62, czas od 00:11:52 do 00:45:37, świadectwo pracy k. 139, zeznania L. K. z dn. 22.01.2018r. k. 346 – 347 czas od 00:43:35 do 00:56:26)

Sąd Okręgowy w Kaliszu wyrokiem z dnia 28 listopada 2000r. w sprawie IC 596/00 rozwiązał małżeństwo stron przez rozwód. W punkcie 4 przedmiotowego wyroku Sąd zasądził od R. K. na rzecz L. K. rentę alimentacyjną po 1000,00 zł miesięcznie. Następnie wyrokiem z dnia 11 czerwca 2003r. w sprawie o sygn. akt III RC 1183/02 Sąd Rejonowy w Kaliszu podwyższył z dniem 01 grudnia 2002r. alimenty zasądzone od R. K. na rzecz L. K. z kwoty po 1000,00 zł miesięcznie do kwoty po 1150,00 zł miesięcznie.

(dowód: wyrok SO w Kaliszu z dn. 28.11.2000r. na k. 117 w aktach sprawy IC 596/00, wyrok SR w Kaliszu z dn. 11.06.2003r. na k. 26 w aktach III RC 1182/02)

W dacie ostatniego wyrokowania w przedmiocie alimentów R. K. miał 45 lat. Pracował w spółce (...) na stanowisku Prezesa za miesięcznym wynagrodzeniem 9.000 zł netto. R. K. był udziałowcem w przedmiotowej spółce. Prócz pozwanej – powódki wzajemnej i najmłodszego syna pochodzącego z małżeństwa stron nie posiadał nikogo więcej na utrzymaniu. Mieszkał samotnie w wynajętym mieszkaniu, za które miesięcznie ponosił koszt w kwocie 600 zł. Powód – pozwany wzajemny przeznaczał na swoje utrzymanie 12 zł dziennie. Ponadto, 50-60 zł miesięcznie przeznaczał na pralnie, 80 zł na zakup odzieży oraz spłacał kredyt w ratach po 6.000 zł miesięcznie, który zaciągnął na zakup samochodu. Nie posiadał żadnych oszczędności,

R. K. posiadał problemy zdrowotne z sercem oraz wątrobą. Chorował również na nerwicę.

(dowód: zeznania R. K. z dn. 06 czerwca 2003r. na k. 22 – 23 w aktach sprawy III RC 1182/02)

L. K. miała wówczas 45 lat. Mieszkała wraz z 16-letnim wówczas synem stron G., nad którym sprawowała bezpośrednią opiekę. Za czynsz pozwana – powódka wzajemna ponosiła koszt w kwocie 600 zł miesięcznie (w tym gaz), prąd 150 zł co dwa miesiące, telefon od 100 do 150 zł miesięcznie.

Pozwana – powódka wzajemna chorowała na depresję. Prywatnie leczyła się u lekarza psychiatry, do którego chodziła raz na miesiąc. Wizyta kosztowała 50 zł, natomiast na leki L. K. przeznaczała 40 zł miesięcznie.

L. K. od grudnia 2002r. była zarejestrowana w PUP jako bezrobotna bez prawa do zasiłku. Otrzymywała od byłego męża alimenty na siebie oraz małoletniego wówczas syna w łącznej kwocie 2200 zł miesięcznie.

(dowód: zeznania L. K. z dn. 06 czerwca 2003r. na k. 22 w aktach sprawy III RC 1182/02)

R. K. aktualnie ma 59 lat, z wykształcenia jest technikiem budowlanym. Mieszka wraz z konkubiną K. O. oraz dwójką ich wspólnych małoletnich dzieci w domu jednorodzinnym o powierzchni 320 m ² , położonym w K. przy ulicy (...).

K. O. ma 39 lat. Pracuje we własnym biurze księgowym - firmie (...). Miesięcznie osiąga dochód w kwocie ok. 5000,00 zł brutto.

Powód – pozwany wzajemny z nieformalnego związku z K. O. posiada dwójkę małoletnich dzieci – A. lat 10 i A. lat 5. Syn powoda A. uczęszcza do przedszkola, natomiast córka A. uczęszcza do Szkoły Podstawowej nr (...) w K. oraz do Szkoły Muzycznej.

Dzieci powoda – pozwanego wzajemnego są zdrowe.

R. K. na mocy zawartej ugody z konkubiną zobowiązał się do uiszczania na rzecz mał. A. i A. alimenty w łącznej kwocie 2000 zł miesięcznie.

Powód – pozwany wzajemny prowadzi działalność gospodarczą – Firmę (...) oraz pracuje i jest udziałowcem w kilku spółkach należących do wspólnych dzieci stron: (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o.

Z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej powód – pozwany wzajemny za rok 2016r. wykazał dochód w wysokości 43 877,97 zł, co miesięcznie daje kwotę ok. 3.657,00 zł.

Wynagrodzenie powoda – pozwanego wzajemnego uzyskane z tytułu zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. za miesiące: kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień 2017r. wyniosło 2 806,96 zł netto miesięcznie. Z tytułu zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. za miesiące: kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień 2017r. wyniosło 2.806,96 zł netto miesięcznie. Z tytułu zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. wynagrodzenie za miesiące: kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień 2017r. wyniosło 472,40 zł netto miesięcznie. Z tytułu zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. za miesiące: kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień 2017r. wyniosło 5.002,45 zł netto.

Względem spółek: (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. toczą się przed sądami nieliczne postępowania tak przeciwko w/w spółkom jak i z ich powództwa, o kwoty zazwyczaj nie przekraczające 10.000,00 zł.

Powód – pozwany wzajemny do niedawna był także współzarządzającym spółki (...) Sp. z o.o. S.K.A., która znajduje się w stanie upadłości. Przeciwko przedmiotowej spółce toczą się liczne postępowania sądowe (213) na łączną kwotę 18 987 990,31 zł.

Powód – pozwany wzajemny w ostatnich latach spłacił swojego wspólnika H. D. na kwotę liczoną w milionach złotych. Ponadto, spłacił kredyty w bankach.

Pieniądze na powyższe uzyskał ze sprzedaży majątku oraz zaciągniętych kredytów i zobowiązań.

Miesięczne wydatki powoda – pozwanego wzajemnego łącznie wynoszą 17 932 zł, na kwotę tą składa się:

- alimenty na rzecz mał. A. i A. 2.000 zł,

- środki czystości 250 zł

- wyżywienie i koszty utrzymania pojazdów 2.500 zł,

- rata kredytu gotówkowego w wysokości 796,00 zł,

- rata kredytu hipotecznego w wysokości 1.457,00 zł,

- rata kredytu hipotecznego w wysokości 7.279,00 zł,

- koszty zw. z utrzymaniem domu w wysokości ok. 3.100,00 zł (woda i ścieki ok. 260 zł, Telewizja i (...) ok. 150 zł, ogrzewanie gazowe ok. 1600 zł, energia elektryczna ok. 1000 zł, monitoring nieruchomości 61,50 zł, ubezpieczenie nieruchomości ok. 41 zł ( 493 zł rocznie),

- koszty zw. z kupnem odzieży i kosmetyków 250,00 zł,

- opieka lekarska i leki 300,00 zł.

Powód – pozwany wzajemny choruje na nadciśnienie oraz niedoczynność tarczycy. Bierze lek – E.. Od dziecka ma kłopot z wątrobą – skaza genetyczna. Leczy się u lekarza rodzinnego , do specjalisty chodzi raz na miesiąc, czasem raz na kwartał. R. K. leczy się prywatnie w O., W. bądź w P. oraz w M. w K..

R. K. do maja 2016r. regularnie płacił zasądzone na rzecz L. K. alimenty. Pismem datowanym na dzień 10 maja 2016r. poinformował pozwaną – powódkę wzajemną , iż na mocy art. 60 § 3 ustawy z dnia 25 lutego 1964r. jego obowiązek alimentacyjny względem niej wygasł. R. K. zaprzestał regulować zasądzone alimenty.

W związku z powyższym L. K. w celu egzekwowania zasądzonych alimentów wniosła sprawę do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Kaliszu, który na podstawie tytułu wykonawczego wszczął postępowanie egzekucyjne (Kmp 6/16).

Obecnie powód – pozwany wzajemny od września 2017r. płaci zasądzone na rzecz byłej małżonki alimenty, które przekazuje jej w gotówce.

(dowód: zaświadczenia o zarobkach k. 28- 31, 252-275, dokument k. 276, faktury VAT k. 34 – 36, 279 – 316, potwierdzenie przelewu k. 317, informacje dot. kredytu k. 318 – 328, ugoda alimentacyjna k. 329, zeznanie podatkowe k. 37 – 40, 352 – 356, dokument k. 27, polisa k. 278, zeznania R. K. z dn. 10.10.2016r. k. 60 -62 czas od 00:11:52 do 00:45:37, uchwały k. 76 – 83, listy spraw sądowych spółek k. 84 – 131, zeznania R. K. z dn. 22.01.2018r. k. 344 – 346 czas od 00:08:37 do 00:42:49, zawiadomienie o wszczęciu egzekucji k. 11)

Pozwana – powódka wzajemna L. K. ma 59 lat, z zawodu jest malarzem ściennym. Utrzymuje się z alimentów od R. K. w kwocie 1150,00 zł oraz przyznanej renty z KRUS-u w wysokości 867,12 zł. Nie posiada oszczędności.

Mieszka samotnie w mieszkaniu, które otrzymała w ramach podziału majątku wspólnego z powodem – pozwanym wzajemnym. Mieszkanie o powierzchni 120 m ² posiada 4 pokoje, salon, kuchnie. Pozwana – powódka wzajemna starała się sprzedać w/w lokal, jednak nikt nie był zainteresowany jego kupnem.

Ponadto, w 2004r. w ramach podziału majątku pozwana – powódka wzajemna otrzymała 150.000,00 zł. Z pieniędzy tych pozwana – powódka wzajemna korzystała w trakcie 13 lat i przeznaczała na codzienne wydatki oraz wyjazdy do córki do W.. Pozwana – powódka wzajemna posiadała grunt w L., który sprzedała w 2005r. za kwotę 40.000,00 zł. Pieniądze ze sprzedaży w 2006r. przeznaczyła na leczenie zębów i wstawienie implantów za 30.000,00 zł.

Miesięczne wydatki pozwanej – powódki wzajemnej wynoszą łącznie ok. 1920,00 zł, na kwotę tą składa się:

- czynsz 600 zł,

- prąd 100 zł,

- telewizja 120 zł,

- telefon 50 zł,

- wyżywienie 700 zł,

- odzież 50 zł,

- lekarstwa 150 zł,

- środki czystości 50 zł,

- wizyty lekarskie 100 zł.

Pozwana – powódka wzajemna od 2003r. choruje na zaburzenia depresyjne nawracające. Od tego czasu pozostaje pod stałą opieką lekarzy, zażywa przepisane jej leki psychotropowe takie jak: D., D., F. oraz witaminy. L. K. była parokrotnie hospitalizowana w szpitalach psychiatrycznych w W. i S.. Ostatni raz w okresie od 25 kwietnia 2017r. do 09 maja 2017r.

Choroba L. K. jest długotrwała, charakteryzująca się okresami poprawy (remisji objawów) i zaostrzenia (nawrotu depresji). Pozwana – powódka wzajemna posiada również epizody myśli samobójczych. Zaburzenia stanu psychicznego, częste nawracanie depresji, wymagające częstych hospitalizacji i stałego leczenia ambulatoryjnego powodują, iż pozwana - powódka wzajemna nie jest zdolna do wykonywania pracy zarobkowej, nawet w ograniczonym zakresie.

Pozwana – powódka wzajemna jest Wolontariuszką Caritasu Diecezji K.. Pracuje nieodpłatnie od poniedziałku do piątku, w godzinach od 7:00 do 13:00. L. K. korzysta ze wsparcia Caritasu w postaci bezpłatnych posiłków (śniadanie i obiad), raz w tygodniu otrzymuje wsparcie w postaci paczki żywnościowej.

(dowód: decyzja KRUS k. 49-50, 196,341-343, karty leczenia k. 51 – 56, 140 – 149, 207 – 209, wyciąg z konta k. 197, pismo Caritas k. 57, 198, pismo (...) k. 199, zeznania L. K. z dn. 10.10.2016r. k. 62 -63 czas od 00:45:37 do 01:01:57, pisemna opinia biegłego psychiatry k. 218 – 222, ustna opinia uzupełniająca biegłego lekarza psychiatry z dn. 13.11.2017r. k. 333 – 335 czas od 00:03:25 do 00:38:05, zeznania L. K. z dn. 22.01.2018r. k. 346 – 347 czas od 00:43:35 do 00:56:26 )

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o wyżej powołane dowody. Sąd dał wiarę zeznaniom L. K. i R. K. w zakresie ujętym w stanie faktycznym. Sąd nie dał wiary twierdzeniom R. K. odnośnie tego, iż L. K. wykonując nieodpłatnie pracę w Caritasie Diecezji K. mogłaby wykonywać pracę zarobkową. Twierdzenia te nie znajdują odzwierciedlenia w zebranym materiale dowodowym. Pozwana – powódka wzajemna choruje na depresję, która charakteryzuje się okresami poprawy (remisji objawów) i zaostrzenia (nawrotu depresji). Z powodu choroby nie może podjąć jakiejkolwiek pracy zarobkowej. Wolontariatu przez nią pełnionego nie można traktować jako wykonywanie pracy, gdyż pozwana – powódka wzajemna nie otrzymuje z tego tytułu żadnego wynagrodzenia, nie jest zobowiązana do regularnego stawiania się w Caritasie. Praca zarobkowa jest regularnym obowiązkiem, którego pozwana – powódka wzajemna nie byłaby w stanie spełnić w momencie zaostrzenia objawów depresji. Depresja może powodować, że jednego dnia powódka jest w stanie funkcjonować poprawnie, natomiast następnego dnia może nie wyjść z domu. Sąd odmówił również wiary twierdzeniom powoda – pozwanego wzajemnego odnośnie jego sytuacji materialnej, która nie pozwala mu na płacenie alimentów na rzecz pozwanej – powódki wzajemnej, gdyż w/w twierdzenia stoją w sprzeczności z zebranym materiałem dowodowym w sprawie.

Sąd w całości dał wiarę pisemnej opinii oraz ustnej uzupełniającej opinii biegłego lekarza psychiatry. Pisemna opinia biegłego lekarza została sporządzona zgodnie z tezą dowodową, przez lekarza o specjalizacji adekwatnej do schorzeń pozwanej – powódki wzajemnej, jest ona jasna, precyzyjna i nie budząca wątpliwości Sądu. Ustna opinia uzupełniająca również jest jasna i wyczerpująca.

Zastrzeżenia pełnomocnika R. K. (k. 239-241) stanowią jedynie polemikę z w/w opinią, nie zaś argumentację, która mogłaby podważyć jej wiarygodność.

Sąd zważył co następuje:

Zasądzenie od powoda – pozwanego wzajemnego na rzecz byłej żony alimentów nastąpiło w oparciu o przepis art. 60 § 1 KRiO (Dz.U. z 1964r., nr 9, poz. 59 ze zm.) zgodnie z którym, małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży wymieniony termin pięcioletni (art. 60 § 3 KRiO).

W niedostatku znajduje się ten, kto nie może własnymi siłami zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb w całości lub w części. Usprawiedliwione potrzeby to takie, których zaspokojenie zapewni uprawnionemu normalne warunki bytowania, odpowiednie do jego stanu zdrowia i wieku (wyrok SN z dn. 07.09.2000r. w sprawie I CKN 872/00, legalis 54668).

Sąd Najwyższy wskazał, że regulacja przewidziana w art. 60 § 3 jest przejawem "zastosowania na gruncie prawa rodzinnego zasad współżycia społecznego" oraz wyeksponował leżące u podstaw tej regulacji założenie, "aby rozwiedzeni małżonkowie, których przez szereg lat łączyły wyjątkowo bliskie więzy rodzinne i których małżeństwo zostało rozwiązane z przyczyn niedyskwalifikujących moralnie żadnego z nich, nie pozostali obojętni na swoje losy również po rozwodzie i aby poczuwali się do obowiązku wzajemnej pomocy, jeśli wymaga jej wyjątkowo krytyczna sytuacja jednego małżonka, a pozwala na to sytuacja materialna drugiego (uchwała SN z dn. 16.04.1975r. w sprawie III CZP 22/75, komentarz do art. 60 KRO red. Pietrzykowski 2018, wyd. 5/K. Pietrzykowski).

Sąd uznał, iż w przedmiotowej sprawie zachodzą wyjątkowe okoliczności uzasadniające przedłużenie obowiązku alimentacyjnego R. K. względem jego byłej małżonki L. K.. Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego L. K., z uwagi na jej stan zdrowia nie jest zdolna do wykonywania pracy zarobkowej, nawet w ograniczonym zakresie. Cierpi ona na zaburzenia depresyjne nawracające z epizodami myśli samobójczych. Zaburzenia stanu psychicznego, częste nawracanie depresji, wymagające częstych hospitalizacji i stałego leczenia ambulatoryjnego powodują, iż pozwana - powódka wzajemna nie jest zdolna do podjęcia jakiejkolwiek pracy. Wbrew twierdzeniu powoda – pozwanego wzajemnego wolontariat pełniony przez pozwaną – powódkę wzajemną w Caritasie Diecezji K. nie jest wykonywaniem przez nią pracy. Powódka w zamian za udzielaną pomoc w placówce otrzymuje wsparcie w postaci bezpłatnych posiłków oraz paczek żywnościowych. Ponadto, zdaniem Sądu wolontariat, biorąc pod uwagę charakterystykę choroby na którą cierpi L. K. może stanowić dla niej pewną formę terapii. Jedynymi dochodami pozwanej – powódki wzajemnej są alimenty od powoda – pozwanego wzajemnego w kwocie 1150,00 zł oraz renta z KRUS-u w wysokości 867,12 zł. L. K. bez otrzymywanych alimentów od R. K. nie byłaby w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb. Jest ona osobą samotną, nie posiadającą żadnych oszczędności. Pozwana – powódka wzajemna starała się sprzedać mieszkanie, w którym zamieszkuje, jednak nikt nie był zainteresowany jego kupnem.

Podkreślenia wymaga również, iż strony pozostawały w związku małżeńskim przez ponad 22 lata. Ze związku posiadają trójkę dorosłych już dzieci. W małżeństwie stron doszło do swoistego podziału ról – R. K. pracował zarobkowo utrzymując rodzinę, natomiast L. K. pozostawała w domu, opiekując się dziećmi i domem. Obowiązek alimentacyjny powoda – pozwanego wzajemnego wynika z zawarcia przez niego związku małżeńskiego z pozwaną – powódką wzajemną. Choć strony nie są już razem, a R. K. pozostaje obecnie w związku konkubenckim, z którego pochodzi dwójka małoletnich dzieci, powinien on wspierać chociażby finansowo swoją byłą małżonkę, która jest osobą chorą, nie zdolną do podjęcia jakiejkolwiek pracy. W ocenie Sądu sytuacja finansowa powoda – pozwanego wzajemnego pozwala mu na to, aby płacił alimenty na rzecz byłej małżonki w kwocie po 1150 zł miesięcznie. Powód – pozwany wzajemny jest czynny zawodowo. Prowadzi działalność gospodarczą – Firmę (...) oraz pracuje i jest udziałowcem w kilku spółkach należących do wspólnych dzieci stron: (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. Jak wynika z przedłożonych przez R. K. zaświadczeń jego miesięczny dochód wynosi ok. 14 745,77 zł, lecz biorąc pod uwagę doświadczenie życiowe jest on o wiele wyższy skoro powód – pozwany wzajemny wydaje na utrzymanie kwotę ok. 17 932 zł. Powód – pozwany wzajemny żyje na bardzo wysokim poziomie, w ostatnich latach spłacił swojego wspólnika H. D. na kwotę liczoną w milionach złotych, stać go m.in. na płacenie rat kredytów hipotecznych w łącznej wysokości 8736 zł miesięcznie. Co należy wskazać, nieruchomość w której zamieszkuje również generuje bardzo wysokie koszty utrzymania.

Biorąc pod uwagę powyższe na podstawie powołanych wyżej przepisów Sąd oddalił powództwo R. K. przeciwko L. K. o wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

W punkcie 2 sentencji wyroku przedłużył obowiązek alimentacyjny R. K. względem L. bnKubiak.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2005 Nr 167, poz. 1398 ze zm.) Sąd zasądził od R. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 976 zł tytułem opłaty, od której powódka wzajemna była zwolniona z mocy ustawy o czym w punkcie 3 wyroku.

L. K. była reprezentowana przez pełnomocnika procesowego, zatem Sąd w oparciu o przepis art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z § 2 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015r. poz. 1804 ze zm.) orzekł jak w punkcie 4 sentencji wyroku. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika procesowego pozwanej – powódki wzajemnej, z uwagi na to, iż powód – pozwany wzajemny w całości przegrał proces zostało ustalone od sumy wartości przedmiotu sporu powództwa głównego i powództwa wzajemnego.

SSR Katarzyna Mituta – Nawrocka

Sygnatura akt III RC 278/16

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...):

- (...) D. K.

3.  (...)

K., dn. 06.03.2018r.

SSR Katarzyna Mituta – Nawrocka