Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III K 151/11

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Andrzej Żuk

Protokolant Patrycja Poczynek

w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Kazimierza Szczepańskiego

po rozpoznaniu dnia 2 maja 2012r., 5 czerwca 2012r., 12 lipca 2012r. , 26 lutego 2013r., 10 kwietnia 2013r., 19 września 2013r., 04 listopada 2013r., 15 listopada 2013r., 06 grudnia 2013r.

sprawy karnej

M. S. syna Z. i Z. zd. G.

ur. (...) w L.

oskarżonego o to, że :

I. w okresie od dnia 22 października 2004 roku do dnia 25 stycznia 2005 roku w L., J., woj. (...), W. i innych miejscach na terenie Polski kierował zorganizowaną grupą przestępczą w której brali udział K. S. (2), K. W., osoba o nieustalonych danych posługująca się imieniem (...) - wobec której wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia oraz inna osoba o nieustalonych danych - wobec której wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia, mającą na celu popełnianie przestępstw polegających na wyrządzeniu szkody majątkowej właścicielom rachunków bankowych prowadzonych przez Bank (...) SA, poprzez uzyskanie przez osoby nieuprawnione dostępu do tych rachunków w następstwie przełamania elektronicznych zabezpieczeń i przelania znajdujących się tam środków finansowych na założone w tym celu przez D. K. (1), D. K. (2), T. J. (1), P. S. (1), M. K. (1) i Ł. K. -wobec którego wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia, konta bankowe, w ten sposób, że wydawał członkom grupy polecenia pozyskania wymienionych osób w celu założenia przez nich wskazanych kont, a następnie pobrał od tych osób związaną z tym dokumentację wraz z kartami bankomatowymi i przynależnymi im numerami PIN, jak również dokonywał pobrania gotówki z tych kont, decydując następnie o podziale uzyskanych środków finansowych,

tj. o przestępstwo z art. 258 § 3 kk;

II. w okresie od dnia 22 października 2004 roku do dnia 25 stycznia 2005 roku w J. i W. województwa (...), W. oraz innych miejscach na terenie kraju, kierując opisaną w punkcie pierwszym zorganizowaną grupą przestępczą, wspólnie i w porozumieniu z K. S. (2), K. W., osobą posługującą się imieniem (...) - wobec której wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia oraz inną nieustaloną z imienia i nazwiska osobą - wobec której wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wyrządził szkodę M. H. (1), F. K., K. K. (1), A. F., firmie (...), firmie (...) s.c. D. G. i A. J. (1) oraz PPHU (...) - właścicielom rachunków bankowych prowadzonych przez Bank (...) SA w łącznej kwocie 253.540,00 złotych oraz usiłował wyrządzić szkodę M. T. i K. G. (1) -właścicielom rachunków bankowych prowadzonych przez Bank (...) SA w łącznej kwocie 32.465,00 złotych, stanowiących środki finansowe zgromadzone na rachunkach bankowych pokrzywdzonych, w ten sposób, że środki te zostały uprzednio przelane przez nieustalonego z imienia i nazwiska członka grupy przestępczej z rachunków bankowych pokrzywdzonych na konta bankowe założone w tym celu przez D. K. (1), D. K. (2), T. J. (1), P. S. (1), M. K. (1) i Ł. K. - wobec którego wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia, po dokonaniu bez upoważnienia zmiany zapisów danych informatycznych, stanowiących elektroniczny zapis operacji finansowych na rachunkach pokrzywdzonych prowadzonych przez Bank (...) SA, wykorzystując w tym celu uzyskane bez uprawnienia informacje dla niego nie przeznaczone, poprzez przełamanie elektronicznych zabezpieczeń w postaci indywidualnych haseł oraz kodów dostępu do tych rachunków, w tym:

-: w dniu 10 listopada 2004 roku wyrządził szkodę F. K. w kwocie 9.980,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonego numer (...) na rachunek numer (...) założony przez D. K. (1),
-: w dniu 12 listopada 2004 roku wyrządził szkodę F. K. w kwocie 5.980,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonego numer (...) na rachunek numer (...) założony przez D. K. (1),
-: w dniu 12 listopada 2004 roku wyrządził szkodę w kwocie 3.400,00 złotych firmie (...) w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonej firmy numer (...) na rachunek numer (...) założony przez D. K. (1),
-: w dniu 16 listopada 2004 roku wyrządził szkodę K. K. (1) w kwocie 9.980,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonej numer (...) na rachunek numer (...) założony przez D. K. (1),
-: w dniu 19 listopada 2004 roku wyrządził szkodę M. H. (1) w kwocie 43.000,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonego numer (...)- (...) na rachunek numer (...) założony przez D. K. (2),
-: w dniu 22 listopada 2004 roku wyrządził szkodę w kwocie 60.000,00 złotych firmie PPHU (...) w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonej firmy numer (...) na rachunek numer (...) założony przez Ł. K.,
-: w dniu 22 listopada 2004 roku wyrządził szkodę w kwocie 60.000,00 złotych firmie PPHU (...) w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonej firmy numer (...) na rachunek numer (...) założony przez T. J. (1),
-: w dniu 26 listopada 2004 roku wyrządził szkodę w kwocie 33.000,00 złotych firmie (...) s.c. D. G. i A. J. (1) w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonej firmy numer (...) na rachunek (...) założony przez M. K. (1),
-: w dniu 16 grudnia 2004 roku usiłował wyrządzić szkodę M.
T. w kwocie 11.922,00 złotych w wyniku podjęcia
próby przelania tych środków z rachunku wymienionej (...) na rachunek numer (...) założony przez P.
S., przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi
na zakwestionowanie i wstrzymanie powyższej transakcji przez bank,
-: w dniu 16 grudnia 2004 roku usiłował wyrządzić szkodę M.
T. w kwocie 12.022,00 złotych w wyniku podjęcia
próby przelania tych środków z rachunku wymienionej (...) na rachunek numer (...) założony przez P. S. (1), przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zakwestionowanie i wstrzymanie powyższej transakcji przez bank,
-: w dniu 16 grudnia 2004 roku wyrządził szkodę A. F. w kwocie 28.200,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonego numer (...) na rachunek numer (...) założony przez P. S. (1),
-: w dniu 25 stycznia 2005 roku usiłował wyrządzić szkodę K. G. (1) w kwocie 8.521,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonego numer (...) na rachunek numer (...) założony przez P. S. (1), przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zakwestionowanie i wstrzymanie powyższej transakcji przez bank, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w stosunku do mienia znacznej wartości,

tj. o przestępstwo z art. 267 § 1 kk i art. 294 § 1 kk w zw. z art. 287 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 287 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk;

K. S. (2) syna E. i M. zd. B.

ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że :

III. w okresie od dnia 22 października 2004 roku do dnia 25 stycznia 2005 roku w L., J., woj. (...), W. i innych miejscach na terenie Polski brał udział wspólnie z K. W., osobą posługującą się imieniem (...) - wobec której wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia oraz inną nieustaloną z imienia i nazwiska osobą - wobec której wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia w kierowanej przez M. S. zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wyrządzeniu szkody majątkowej właścicielom rachunków bankowych prowadzonych przez Bank (...) SA, poprzez uzyskanie przez osoby nieuprawnione dostępu do tych rachunków w następstwie przełamania elektronicznych zabezpieczeń i przelania znajdujących się tam środków finansowych na założone w tym celu przez D. K. (1), D. K. (2), T. J. (1), P. S. (1), M. K. (1) i Ł. K. - wobec którego wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia konta bankowe, w ten sposób, że na polecenie osoby kierującej grupą pozyskał wymienionych w celu założenia przez nich wskazanych kont, a następnie pobrał od tych osób związaną z tym dokumentację wraz z kartami bankomatowymi i przynależnymi im numerami PIN, jak również dokonywał pobrania gotówki z tych kont,

tj. o przestępstwo z art. 258 § 1 kk;

IV. w okresie od dnia 22 października 2004 roku do dnia 25 stycznia 2005 roku w J. i W. województwa (...), W. oraz innych miejscach na terenie kraju, działając w ramach opisanej w punkcie pierwszym zorganizowanej grupy przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z M. S., K. W., osobą posługującą się imieniem (...) - wobec której wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia oraz nieustaloną z imienia i nazwiska osobą - wobec której wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wyrządził szkodę M. H. (1), F. K., K. K. (1), A. F., firmie (...), firmie (...) s.c. D. G. i A. J. (1) oraz PPHU (...) - właścicielom rachunków bankowych prowadzonych przez Bank (...) SA w łącznej kwocie 253.540,00 złotych oraz usiłował wyrządzić szkodę M. T. i K. G. (1) -właścicielom rachunków bankowych prowadzonych przez Bank (...) SA w łącznej kwocie 32.465,00 złotych, stanowiących środki finansowe zgromadzone na rachunkach bankowych pokrzywdzonych, w ten sposób, że środki te zostały uprzednio przelane przez nieustalonego z imienia i nazwiska członka grupy przestępczej z rachunków bankowych pokrzywdzonych na konta bankowe założone w tym celu przez D. K. (1), D. K. (2), T. J. (1), P. S. (1), M. K. (1) i Ł. K. - wobec którego wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia, po dokonaniu bez upoważnienia zmiany zapisów danych informatycznych, stanowiących elektroniczny zapis operacji finansowych na rachunkach pokrzywdzonych prowadzonych przez Bank (...) SA, wykorzystując w tym celu uzyskane bez uprawnienia informacje dla niego nie przeznaczone, poprzez przełamanie elektronicznych zabezpieczeń w postaci indywidualnych haseł oraz kodów dostępu do tych rachunków, w tym:

-: w dniu 10 listopada 2004 roku wyrządził szkodę F. K. w kwocie 9.980,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonego numer (...) na rachunek numer (...) założony przez D. K. (1),
-: w dniu 12 listopada 2004 roku wyrządził szkodę F. K. w kwocie 5.980,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonego numer (...) 'na rachunek numer (...) założony przez D. K. (1),
-: w dniu 12 listopada 2004 roku wyrządził szkodę w kwocie 3.400,00 złotych firmie (...) w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonej firmy numer (...) na rachunek numer (...) założony przez D. K. (1),
-: w dniu 16 listopada 2004 roku wyrządził szkodę K. K. (1) w kwocie 9.980,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonej numer (...) na rachunek numer (...) założony przez D. K. (1),
-: w dniu 19 listopada 2004 roku wyrządził szkodę M. H. (1) w kwocie 43.000,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonego numer (...)- (...) na rachunek numer (...) założony przez D. K. (2),
-: w dniu 22 listopada 2004 roku wyrządził szkodę w kwocie 60.000,00 złotych firmie PPHU (...) w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonej firmy numer (...) na rachunek (...) założony przez Ł. K.,
-: w dniu 22 listopada 2004 roku wyrządził szkodą w kwocie
60.000,00 złotych firmie PPHU (...) wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonej
firmy numer (...) na rachunek (...) założony przez T. J. (1),
-: w dniu 26 listopada 2004 roku wyrządził szkodę w kwocie
33.000,00 złotych firmie (...) s.c. D. G. i A. J. (1) wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonej
firmy numer (...) na rachunek (...) założony przez M. K. (1),
-: w dniu 16 grudnia 2004 roku usiłował wyrządzić szkodę M.
T.w kwocie 11.922,00 złotych w wyniku podjęcia
próby przelania tych środków z rachunku wymienionej pokrzywdzonej
numer (...) na rachunek numer (...) założony przezP.
S., przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi
na zakwestionowanie i wstrzymanie powyższej transakcji przez bank,
-: w dniu 16 grudnia 2004 roku usiłował wyrządzić szkodęM.
T.w kwocie 12.022,00 złotych w wyniku podjęcia
próby przelania tych środków z rachunku wymienionej (...) na rachunek numer (...) założony przez P. S. (1), przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zakwestionowanie i wstrzymanie powyższej transakcji przez bank,
-: w dniu 16 grudnia 2004 roku wyrządził szkodę A. F. w kwocie 28.200,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonego numer (...) na rachunek numer (...) założony przez P. S. (1),
-: w dniu 25 stycznia 2005 roku usiłował wyrządzić szkodę K. G. (1) w kwocie 8.521,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku pokrzywdzonego numer (...) na rachunek numer (...) założony przez P. S. (1), przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zakwestionowanie i wstrzymanie powyższej transakcji przez bank, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w stosunku do mienia znacznej wartości, a ponadto w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za podobne przestępstwo umyślne wyrokiem Sądu Rejonowego w Strzelcach Opolskich z dnia 1 sierpnia 2000 roku, sygn. II K 112/00, za przestępstwo z art. 310 § 2 kk w związku z art. 12 kk na karę 3 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 30 sierpnia 1999 roku do dnia 31 października 2001 roku, warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary,

tj. o przestępstwo z art. 267 § 1 kk i art. 294 § 1 kk w zw. z art. 287 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 287 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk;

A. S. (1) syna T. i J. zd. K.

ur. (...) w J.

oskarżonego o to, że :

V. w bliżej nieustalonym okresie do dnia 22 października 2004 roku w W., chcąc aby D. K. (1) i D. K. (2), dokonał czynu zabronionego, polegającego na udzieleniu pomocnictwa M. S., K. W., K. S. (2), osobie o nieustalonych danych posługującej się imieniem (...) - wobec której wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia oraz innej osobie o nieustalonych danych - wobec której wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia do dokonania przestępstwa polegającego na wyrządzeniu szkody majątkowej właścicielom rachunków bankowych prowadzonych przez Bank (...) w kwocie łącznej 15.960,00 złotych, K. K. (1) w kwocie 9.980,00 złotych, firmie (...) w kwocie 3.400,00 złotych i M. H. (1) w kwocie łącznej 43.000,00 złotych poprzez uzyskanie przez osoby nieuprawnione dostępu do tego rachunku w następstwie przełamania elektronicznych zabezpieczeń i przelania znajdujących się tam środków finansowych na założone w tym celu przez niego konto bankowe, nakłonił D. K. (1) do założenia w (...) SA konta dla osób fizycznych z pakietem standard o numerze (...) oraz D. K. (2) do założenia w (...) SA konta dla osób fizycznych z pakietem standard o numerze (...) do których uzyskali karty bankomatowe V. E., jak również do przekazania wszelkich dokumentów związanych z założeniem tych kont oraz kart bankomatowych V. E. wraz z przynależnymi im numerami PIN, umożliwiając tym samym dostęp do tych kont,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 267 § 1 kk i art. 287 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk;

VI. w dniu 22 października 2004 roku w J. woj. (...) działając w zamiarze aby M. S., K. W., K. S. (2), osoba o nieustalonych danych posługująca się mieniem (...) - wobec której wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia oraz inna osoba o nieustalonych danych - wobec której wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia, dopuścili się przestępstwa polegającego na wyrządzeniu szkody majątkowej właścicielowi rachunku bankowego prowadzonego przez Bank (...) SA - PPHU (...) w kwocie 60.000,00 złotych, poprzez uzyskanie przez osoby nieuprawnione dostępu do tego rachunku w następstwie przełamania elektronicznych zabezpieczeń i przelania znajdujących się tam środków finansowych na założone w tym celu przez niego konto bankowe, ułatwił im popełnienie tego czynu w ten sposób, że uzyskał od T. J. (1) wszelkie dokumenty związane z założonym przez niego w (...) SA kontem dla osób fizycznych z pakietem standard o numerze (...) wraz z kartą bankomatową V. E. oraz przynależnym jej numerem PIN umożliwiających dostęp do tego konta,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 267 § 1 kk i art. 287 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

I. uznaje oskarżonego M. S. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, przy czym zamiast sformułowania „kierował zorganizowaną grupą przestępczą” przyjmuje, iż brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej oraz eliminuje sformułowanie, że wydawał członkom grupy polecenia pozyskania osób w celu założenia kont bankowych, przyjmując w to miejsce, że przekazywał innym członkom grupy potrzeby pozyskania takich osób, które założoną konta bankowe, tj. czynu z art. 258 § 1 kk i za to na podstawie art. 258 § 1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II. uznaje oskarżonego M. S. za winnego tego, że w okresie od dnia 22 października 2004 roku do dnia 25 stycznia 2005 roku w J. i W. województwa (...), W. oraz innych miejscach na terenie kraju, działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z M. S., K. W. i dwoma innymi nieustalonymi osobami i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu, poprzez dokonanie bez upoważnienia zmiany zapisów danych informatycznych stanowiących elektroniczny zapis operacji finansowych na rachunkach bankowych prowadzonych przez Bank (...) S.A. w K. na rzecz F. K., (...) A. P., K. K. (1), M. H. (1), S. W., D. G. i A. J. (1) - wspólników spółki cywilnej (...), M. T., A. F. i K. G. (1) przy wykorzystaniu uzyskanych bez uprawnienia informacji dla niego nie przeznaczonych i przełamaniu elektronicznych zabezpieczeń w postaci indywidualnych haseł oraz kodów dostępu do tych rachunków, w wyniku czego wprowadzona została dyspozycja dokonania przelewów pieniędzy z wymienionych rachunków na konta bankowe założone w tym celu przez D. K. (1), D. K. (2), T. J. (1), P. S. (1), M. K. (1) i Ł. K.:

-: w dniu 10 listopada 2004 roku wyrządził Bankowi (...) S. A. w K. oraz F. K. szkodę w kwocie 9.980,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku F. K. o numerze (...) na rachunek bankowy założony przez D. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);
-: w dniu 12 listopada 2004 roku wyrządził Bankowi (...) S. A. w K. oraz F. K. szkodę w kwocie 5.980,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku F. K. numer (...) na rachunek bankowy założony przez D. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);
-: w dniu 12 listopada 2004 roku wyrządził Bankowi (...) S. A. w K. oraz firmie (...) szkodę w kwocie 3.400,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku o numerze (...) na rachunek założony przez D. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);

-: w dniu 16 listopada 2004 roku wyrządził Bankowi (...) S. A. w K. oraz K. K. (1) szkodę w kwocie 9.980,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku K. K. (1) o numerze (...) na rachunek założony przez D. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);
-: w dniu 19 listopada 2004 roku wyrządził Bankowi (...) S. A. w K. oraz M. H. (1) szkodę w kwocie 43.000,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku M. H. (1) o numerze (...) na rachunek bankowy założony przez D. K. (2) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);
-: w dniu 22 listopada 2004 roku wyrządził Bankowi (...) S. A. w K. oraz S. W. szkodę w kwocie 60.000,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku firmowego S. W. o numerze (...) na rachunek bankowy założony przez T. J. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);
-: w dniu 22 listopada 2004 roku wyrządził Bankowi (...) S. A. w K. oraz S. W. szkodę w kwocie 60.000,00 złotych w wyniku przelania tych środków pieniężnych z rachunku firmowego S. W. o numerze (...) na rachunek założony przez Ł. K. w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);
-: w dniu 26 listopada 2004 roku wyrządził Bankowi (...) S. A. w K. oraz firmie (...) s.c. D. G. i A. J. (1) szkodę w kwocie 33.000,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku tej spółki cywilnej o numerze (...) na rachunek założony przez M. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);
-: w dniu 16 grudnia 2004 roku usiłował wyrządzić Bankowi (...) S. A. w K. oraz M. T. szkodę w kwocie 11.922,00 złotych poprzez dokonanie przelewu bankowego tych środków z rachunku M. T. o numerze (...) na rachunek założony przez P. S. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...), przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wstrzymanie transakcji przez bank;
-: w dniu 16 grudnia 2004 roku usiłował wyrządzić Bankowi (...) S. A. w K. oraz M. T. szkodę w kwocie 12.022,00 złotych poprzez dokonanie przelewu bankowego tych środków z rachunku M. T. o numerze (...) na rachunek założony przez P. S. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...), przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wstrzymanie transakcji przez bank;
-: w dniu 16 grudnia 2004 roku wyrządził Bankowi (...) S. A. w K. oraz A. F. szkodę w kwocie 28.200,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku A. F. o numerze (...) na rachunek założony przez P. S. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...),
-: w dniu 25 stycznia 2005 roku usiłował wyrządzić Bankowi (...) S. A. w K. oraz K. G. (1) szkodę w kwocie 8.521,00 złotych poprzez dokonanie przelewu bankowego tych środków z rachunku K. G. (1) o numerze (...) na rachunek założony przez P. S. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...), przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wstrzymanie transakcji przez bank,

przy czym czynu tego dopuścił się w stosunku do mienia znacznej wartości i wyrządził łącznie szkodę w wysokości 253.360,00 złotych oraz usiłował wyrządzić dalszą szkodę w wysokości 32.465 złotych, tj. czynu z art. 267 § 1 kk i art. 287 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 287 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 65 § 1 kk i za to na podstawie art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i w zw. z art. 65 § 1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności i na podstawie art. 33 § 2 kk karę 300 (trzysta) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych;

III. na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego M. S. w pkt I i II części dyspozytywnej wyroku i wymierza mu karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

IV. uznaje oskarżonego K. S. (2) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt III części wstępnej wyroku, przyjmując iż czyn ten popełnił w okresie od pierwszej połowy listopada 2004r. nie później niż 13 listopada 2004r. do dnia 25 stycznia 2005 roku oraz, że w skład grupy wchodził również M. S. i eliminując z opisu czynu zapis, że grupa ta była kierowana przez M. S., tj. czynu z art. 258 § 1 kk i za to na podstawie art. 258 § 1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

V. uznaje oskarżonego K. S. (2) za winnego tego, że w okresie od pierwszej połowy listopada 2004r. nie później niż 13 listopada 2004r. do dnia 25 stycznia 2005 roku w J. i W. województwa (...), W. oraz innych miejscach na terenie kraju, działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z M. S., K. W. i dwoma innymi nieustalonymi osobami i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu, poprzez dokonanie bez upoważnienia zmiany zapisów danych informatycznych stanowiących elektroniczny zapis operacji finansowych na rachunkach bankowych prowadzonych przez Bank (...) S.A. w K. na rzecz A. F., D. G. i A. J. (1) - wspólników spółki cywilnej (...), S. W., M. T. i K. G. (1) przy wykorzystaniu uzyskanych bez uprawnienia informacji dla niego nie przeznaczonych i przełamaniu elektronicznych zabezpieczeń w postaci indywidualnych haseł oraz kodów dostępu do tych rachunków, w wyniku czego wprowadzona została dyspozycja dokonania przelewów pieniędzy z wymienionych rachunków na konta bankowe założone w tym celu przez P. S. (1), M. K. (1) i Ł. K.:

-: w dniu 22 listopada 2004 roku wyrządził Bankowi (...) S. A. w K. oraz S. W. szkodę w kwocie 60.000,00 złotych w wyniku przelania tych środków pieniężnych z rachunku S. W. o numerze (...) na rachunek założony przez Ł. K. w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);
-: w dniu 26 listopada 2004 roku wyrządził Bankowi (...) S. A. w K. oraz firmie (...) s.c. D. G. i A. J. (1) szkodę w kwocie 33.000,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku tej spółki cywilnej o numerze (...) na rachunek założony przez M. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);
-: w dniu 16 grudnia 2004 roku usiłował wyrządzić Bankowi (...) S. A. w K. oraz M. T. szkodę w kwocie 11.922,00 złotych poprzez dokonanie przelewu bankowego tych środków z rachunku M. T. o numerze (...) na rachunek założony przez P. S. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...), przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wstrzymanie powyższej transakcji przez bank
-: w dniu 16 grudnia 2004 roku usiłował wyrządzić Bankowi (...) S.A. w K. oraz M. T. szkodę w kwocie 12.022,00 złotych poprzez dokonanie przelewu bankowego tych środków z rachunku M. T. o numerze (...) na rachunek założony przez P. S. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...), przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wstrzymanie powyższej transakcji przez bank;
-: w dniu 16 grudnia 2004 roku wyrządził Bankowi (...) S. A. w K. oraz A. F. szkodę w kwocie 28.200,00 złotych w wyniku przelania tych środków z rachunku A. F. o numerze (...) na rachunek założony przez P. S. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...),
-: w dniu 25 stycznia 2005 roku usiłował wyrządzić Bankowi (...) S. A. w K. oraz K. G. (1) szkodę w kwocie 8.521,00 złotych poprzez dokonanie przelewu bankowego tych środków z rachunku K. G. (1) o numerze (...) na rachunek założony przez P. S. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...), przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wstrzymanie powyższej transakcji przez bank,

którym to czynem wyrządził łącznie szkodę w wysokości 121 200 złotych oraz usiłował wyrządzić dalszą szkodę w wysokości 32465 złotych, zaś przypisanego mu czynu dopuścił się, będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Strzelcach Opolskich z dnia 1 sierpnia 2000 roku, sygn. II K 112/00 za przestępstwo z art. 310 § 2 kk w zw. z art. 12 kk na karę 3 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 30 sierpnia 1999 roku do dnia 31 października 2001 roku i został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary, tj. czynu z art. 267 § 1 kk i art. 287 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 287 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 65 § 1 kk i w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 287 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i w zw. z art. 65 § 1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 33 § 2 kk karę 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

VI. na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego K. S. (2) w pkt IV i V części dyspozytywnej wyroku i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VII. uznaje oskarżonego A. S. (1) za winnego tego, że działając w krótkich odstępach czasu i w podobny sposób:

1) w październiku 2004 r. do dnia 22 października 2004 r. w zamiarze ewentualnym, że M. S. i K. W. dokonają czynu zabronionego polegającego na wyrządzeniu szkody majątkowej właścicielom rachunków bankowych prowadzonych przez Bank (...) S.A. w K. poprzez zmianę zapisów danych informatycznych i przełamanie zabezpieczeń, udzielił im pomocy w realizacji ich czynu w ten sposób, że nakłonił D. K. (1) i D. K. (2) do założenia w (...) SA w W. kont dla osób fizycznych z pakietem standard, na które miały wpłynąć środki pieniężne z innych rachunków bankowych, a następnie zawiózł ich do W. w celu założenia tych kont, odebrał od nich karty bankomatowe i dokumenty dotyczące założenia rachunków oraz przekazał te karty wraz z przynależnymi im numerami PIN i dokumenty K. W., który następnie wspólnie i w porozumieniu z M. S. oraz dwoma nieustalonymi osobami poprzez dokonanie bez upoważnienia zmiany zapisów danych informatycznych stanowiących elektroniczny zapis operacji finansowych na rachunkach bankowych prowadzonych przez Bank (...) S.A. w K. na rzecz F. K., (...) A. P., K. K. (1) i M. H. (1) przy wykorzystaniu uzyskanych bez uprawnienia informacji dla niego nie przeznaczonych i przełamaniu elektronicznych zabezpieczeń w postaci indywidualnych haseł oraz kodów dostępu do tych rachunków, w wyniku czego wprowadzona została dyspozycja dokonania przelewów pieniędzy:

-: w dniu 10 listopada 2004 roku z rachunku bankowego F. K. o numerze (...) kwoty 9.980,00 złotych na rachunek bankowy założony przez D. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);
-: w dniu 12 listopada 2004 roku z rachunku bankowego F. K. o numerze (...) kwoty 5.980,00 złotych na rachunek bankowy założony przez D. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);
-: w dniu 12 listopada 2004 roku z rachunku bankowego (...) A. P. o numerze (...) kwoty 3.400,00 złotych na rachunek bankowy założony przez D. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);

-: w dniu 16 listopada 2004 roku z rachunku bankowego K. K. (1) o numerze (...) kwoty 9.980,00 złotych na rachunek bankowy założony przez D. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);
-: w dniu 19 listopada 2004 roku z rachunku bankowego M. H. (1) o numerze (...) kwoty 43.000,00 złotych na rachunek bankowy założony przez D. K. (2) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...);

tj. czynu z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 267 § 1 kk i art. 287 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

2) popełnił zarzucony mu czyn opisanego w pkt VI części wstępnej wyroku, przyjmując, iż ułatwił on popełnienie czynu zabronionego K. W. i M. S. w ten sposób, że zawiózł T. J. (1) do W. w celu założenia przez niego konta bankowego dla osób fizycznych z pakietem standard, przewidując i godząc się, iż konto to posłuży K. W. i M. S. do realizacji przez nich czynu zabronionego, tj. czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 267 § 1 kk i art. 287 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

i za to na podstawie art. 287 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i w zw. z art. 91 § 1 kk wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 33 § 2 kk karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

VIII. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie kary łącznej orzeczonej wobec oskarżonego A. S. (1) w pkt VII części dyspozytywnej wyroku warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

IX. na podstawie art. 415 § 4 kpk zasądza od oskarżonego M. S. na rzecz banku (...) SA w K. kwotę 79 360 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 9.980 zł liczonymi od dnia 10.11.2004r., od kwoty 9.380 zł liczonymi od dnia 12.11.2004r. i od kwoty 60.000 liczonymi od dnia 22.11.2004r. do dnia zapłaty;

X. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu K. S. (2) na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 20.03.2005 r. do dnia 08.11.2005r.;

XI. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu M. S. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 20.07.2005r. do dnia 16.01.2006r.;

XII. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu A. S. (1) na poczet orzeczonej kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 08.12.2004r. do dnia 18.03.2005r., przyjmując, iż jeden dzień pozbawienia wolności jest równy dwóm stawkom dziennym grzywny;

XIII. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. J. (2) koszty nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu K. S. (2) w kwocie 7896 złotych oraz dalsze 1816,08 podatku towarów i usług;

XIV. zwalnia oskarżonych M. S., K. S. (2) i A. S. (1) od zapłaty za rzecz Skarbu Państwa kosztów i opłat sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W nieustalonym czasie M. S. nawiązał kontakt z mężczyzną posługującym się językiem rosyjskim i imieniem (...) i być może innymi osobami. Powstało porozumienie co do zawiązania zorganizowanej grupy przestępczej, która miała na celu popełnianie przestępstw polegających na wyrządzeniu szkody majątkowej właścicielom rachunków bankowych prowadzonych przez bank (...) S.A. w K.. Miały one być przeprowadzone po uzyskaniu przez członków tej grupy dostępu do tych rachunków w wyniku przełamania elektronicznych zabezpieczeń w postaci indywidualnych haseł oraz kodów dostępu do tych rachunków. Grupa taka powstała najpóźniej w dniu 22 października 2004 r. i najpóźniej od tej daty uczestniczył w niej M. S., a także K. W., (...) i jeszcze jeden niezidentyfikowany mężczyzna. Co najmniej jeden z członków grupy posiadał wiedzę i umiejętności pozwalające mu na przełamanie takich zabezpieczeń stosowanych przez Bank (...) S.A. w K.. Wykorzystane zostały strony internetowe np. (...), (...), (...), na których zamieszczony został kod programu tzw. B..E..6 wykorzystujący lukę w przeglądarce(...). Kod ten był bez wiedzy użytkowników komputerów instalowany w systemie pod postacią pliku, który zmieniał ustawienia systemu w taki sposób, by uruchamiać się w sposób niewidoczny przy każdym starcie komputera. Program ten instalował kilka plików, wśród których był taki, który przechwytywał teksty wprowadzane przy pomocy klawiatury, tzw. keyloger, a który reagował na jedno ze słów kluczowych znajdujących się na stronie internetowych, a które to słowa odnosiły się do nazewnictwa bankowego i finansowego. W momencie otwarcia przez użytkownika zainfekowanego komputera strony internetowej z jednym ze słów kluczowych i wpisywał tekst na klawiaturze, był on przechwytywany i zapisywany w sposób niewidoczny w plikach, które bez wiedzy użytkownika były wysyłane na jeden z wykorzystywanych serwerów ftp, do którego dostęp mieli członkowie grupy.

(Dowód: częściowo wyjaśnienia K. S. (2) – k.1142 i 1291; częściowo wyjaśnienia M. S. – k.1401, 1406-1408, 2072-2076; częściowo protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania w charakterze świadka K. W. – k.1025-1027, 1774-1776, 1844-1850; częściowo protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania w charakterze świadka D. K. (1) – k.340-341; ekspertyzy z badania komputera – k.1144-1159, 1161-1167, 1638-1648 ; opinia biegłego R. P. – k.2374-2383 i 3520-3521)

Do zorganizowanej grupy przestępczej, w której uczestniczył m. in. M. S. w pierwszej połowie listopada dołączył K. S. (2) zaangażowany do niej bezpośrednio przez K. W.. Nie zdołano ustalić osoby kierującej grupą, ani też osoby, która zajmowała się bezpośrednio łamaniem zabezpieczeń stosowanych przez Bank (...) w K., który stał się celem ataku grupy. Dla realizacji celów grupy poszukiwane były osoby gotowe za odpłatnością założyć rachunki bankowe w E. O/W. oraz oddać dotyczącą tych rachunków dokumentację i karty bankomatowe członkom grupy. Zajmowali się tym m. in. K. W., który korzystał z pomocy A. S. (1), a także K. S. (2). Dokumenty te i karty bankomatowe trafiały do M. S., który przekazywał je (...). W razie nadarzenia sie okazji nieustalona osoba uzyskiwała dostęp do rachunków bankowych klientów (...) S.A. w K. i dokonywała na nich zmian polegających na formułowania przelewów określonych kwot pieniężnych na rachunki bankowe utworzone w E. przez osoby działające z namowy członków grupy. Pieniądze z tych rachunków były wybierane przez (...) i innych członków grupy przy użyciu kart bankomatowych otrzymanych od posiadaczy rachunków w E..

(Dowód: częściowo wyjaśnienia K. S. (2) – k.1142, 1291 i 1791-1793; częściowo wyjaśnienia M. S. – k.1401, 1406-1408, 2072-2076; częściowo wyjaśnienia A. S. (1) – k.260-263, 380, 1804-1805; częściowo protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania w charakterze świadka K. W. – k.1025-1027, 1774-1776, 1844-1850, 2977-2980 i 3796; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania w charakterze świadka D. K. (1) – k.340-341, 546-547, 3029-3030, 3132; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego przez świadka D. K. (2) – k.56-57, 179-180, 187-190 i 3028; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego przez świadka T. J. (1) – k.766-767, 984-985, 1015, 3030, 3276–3277 i 3770-3771; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania świadka J. S. – k.1005-1006, 3027-3028, 3031, 3381-3382 i 3769-3770; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego przez świadka M. K. (1) – k.842-843 i 3771; zeznania Ł. K. – k.3441; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego przez świadka P. S. (1) – k. 834-835, 2246; zestawienie rachunków – k.1296-1297; raporty z przeprowadzonej analizy połączeń telefonicznych – k.698-725, 1679-1703, 2436-2442; ekspertyzy z badania komputera – k.1144-1159, 1161-1167, 1638-1648 ; opinia biegłego R. P. – k.2374-2383 i 3520-3521; materiały uzyskane w drodze kontroli operacyjnej - teczki związkowe)

We wrześniu lub na początku października 2004 r. K. W. spotkał się z A. S. (1). Poinformował go, że poszukuje osób gotowych założyć rachunki bankowe w (...) S.A. z siedzibą w W., na które miały zostać przelane z innego banku pieniądze. Osoby te miały otrzymać określoną kwotę pieniędzy za założenie tych rachunków oraz przekazanie dokumentacji i kart bankomatowych wydanych do zawieranych umów. A. S. (1) zadeklarował, że znajdzie chętne osoby. W związku z tym w towarzystwie K. W.udał się do D. K. (1) z taklą propozycją. D. K. (1) pytał, jaki jest cel takiego działania i otrzymał odpowiedź, że mogą być z tego niezłe pieniądze, na rachunek ktoś przeleje środki finansowe. D. K. (1) zgodził się na założenie rachunku bankowego.

A. S. (1) w październiku 2004 r. zaproponował również założenie rachunku bankowego w (...) S.A. w oddziale w W. swojemu znajomemu D. K., obiecując w zamian 200 zl. Zapewnił go, że rachunek ten jest potrzebny mu osobiście, ale nie może założyć go na swoje nazwisko, ponieważ jest w trakcie rozwodu z żoną. D. K. (2) przystał na propozycję. Obaj mężczyźni ustalili, iż skontaktują się telefonicznie, aby ustalić szczegóły wyjazdu do W..

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1) - k.120-121, 260-263, 380, 1140, 1804-1805; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego przez świadka D. K. (2) - k.56-57, 179-180, 187-190, 552-554, 3028-3029, 3132, 3297-3298; historia połączeń telefonicznych – k.281-291; raport z przeprowadzonej analizy połączeń telefonicznych – k.698-725)

W październiku 2004 r. K. W. zadzwonił do swojego znajomego J. S. i zaproponował mu zarobienie pieniędzy za znalezienie osoby, która założy rachunek bankowy. J. S. zadeklarował, że postara się znaleźć chętną osobę. Zaproponował to koledze z klasy T. J. (1), obiecując mu, że może zarobić na tym od 1000 do 2000 zł. T. J. (1) zgodził się. J. S. miał być jego pośrednikiem w umawianiu się na wyjazd do W..

(dowód: protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego przez świadka T. J. (1) – k.766-767, 984-985, 1015, 3030, 3132, 3276–3277 i 3770-3771; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania świadka J. S. – k.1005-1006, 3027-3028, 3031, 3381-3382 i 3769-3770)

W dniu 22 października 2004 r. A. S. (1) przywiózł D. K. (1) i D. K. (2) na parking przy stacji paliw S. w J.. Tam około godziny 12.00 J. S. przywiózł T. J. (1), który przesiadł się do samochodu kierowanego przez A. S. (1). Czterj mężczyźni pojechali do W.. Po drodze A. S. (1) instruował pozostałych, jakie rachunki mają założyć i jak mają to zrobić. W oddziale (...) S.A w W. mieszczącym się na terenie hipermarketu A., D. K. (1), D. K. (2) oraz T. J. (1) podpisali umowy o założenie rachunków bankowych. W konsekwencji otrzymali karty bankomatowe, które umożliwiały pobieranie pieniędzy do wysokości stanu gotówki znajdującej się na rachunku bankowym. D. K. (2) oraz D. K. (1) przekazali dokumentację rachunku wraz z kartami bankomatowymi A. S. (1). T. J. (1) zamierzał przekazać dokumenty i kartę J. S.. Mężczyźni udali się w drogę powrotną i na stacji paliw S. w J. rozstali się. W nieustalonym czasie T. J. (1) przekazał dokumentację rachunku i kartę bankomatową J. S., który wszystko to oddał w późniejszym czasie K. W.. Otrzymał od niego 2700 zł, z czego 1000 zł oddal T. J. (1). Również A. S. (1) przekazał K. W. dokumentację i karty otrzymane od D. K. (1) i D. K. (2). W późniejszym czasie A. S. (1) otrzymał od K. W. kwotę 300 zł, którą przekazał D. K. (1). D. K. (2), pomimo monitowania A. S. (1), nie otrzymał od niego pieniędzy za założenie rachunku bankowego.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1) - k.120-121, 260-263, 380, 1140, 1804-1805; częściowo protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania świadka K. W. - k. 1025-1027, 1774-1776, 1844-1850, 2978 -2980, 3264-3265 i 3796; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania świadka D. K. (1) – k.340-341, 546-547, 3029-3030, 3132, 3296-3297; opinia sądowo-psychiatryczna - k.687-690; opinie psychologiczne – k.3080, 3133 i 3297; opinia psychiatryczna – k.3851-3853; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego przez świadka D. K. (2) - k.56-57, 179-180, 187-190, 552-554, 3028-3029, 3132; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego przez świadka T. J. (1) – k.766-767, 984-985, 1015, 3030, 3132, 3276–3277 i 3770-3771; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania świadka J. S. – k.1005-1006, 3027-3028, 3031; historia połączeń telefonicznych – k.281-291; raport z przeprowadzonej analizy połączeń telefonicznych – k.698-725; zeznania świadka M. K. (2) - k.198-199 i 784-786; zeznania świadka M. P. - k.205-206; zestawienie rachunków – k.1296-1297; umowy o prowadzenie konta wraz z załącznikami – k.799-805 i 1302-1305; informacja E. – k.81-82, 237 i 398; dokumenty dot. rachunku D. K. (2) – k.83-88; dokumenty dot. rachunku D. K. (1) – k.399-400; raport z analizy telefonicznej – k.1679-1703,

K. W. skontaktował się z M. S. i poinformował go, że ma 3 komplety dokumentacji wraz z kartami bankomatowymi, a następnie podał mu numer rachunku bankowego oraz numer karty bankomatowej D. K. (1). M. S. powiedział, że należy czekać na następny kontakt telefoniczny. Uzyskane dane przekazał osobie posługującej się imieniem (...).

(dowód: częściowo wyjaśnienia M. S. – k.2072-2076, 2192-2194; częściowo protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania w charakterze świadka K. W. – k.1025-1027, 1774-1776, 1844-1850, 2977-2980; raporty z analizy telefonicznej - k.698-725, 1679-1703, 2436-2443)

W listopadzie 2004 r. F. K. posiadał rachunek osobisty w Banku (...) S.A. w K. o nr (...). Korzystał z systemu bankowości elektronicznej, używając nadanego identyfikatora i ustalonych haseł dostępu. Nie miał świadomości, że w wyniku działań członków grupy przestępczej dane niezbędne do logowania zostały uzyskane w sposób bezprawny przez nieuprawnione osoby, które wykorzystały do tego oprogramowanie szpiegowskie zainstalowane na komputerze, z którego F. K. logował się do systemu bankowości elektronicznej. W dniu 10 listopada 2004 r. nieustalona osoba wykonując cele istniejącej grupy przestępczej, w skład której wchodził M. S., zalogowała się na rachunek bankowy F. K., posługując się prawidłowym identyfikatorem oraz hasłem dostępu i utworzyła dyspozycję przelewu kwoty 9980 zł na rachunek bankowy założony przez D. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...). Przelew ten został zrealizowany przez bank.

(dowód: zeznania świadka F. K. - k.156-159, 241-242 i 620; zeznania A. R. k.532-534, 2423-2424 i 3439-3441; historia logowań – k.246-247 i 566-582; przelewy – k.248-249 i 621-622; zawiadomienie – k. 496-501; raport z przeprowadzonego postępowania reklamacyjnego – k.534-538; informacja – k.2424-2425; opinia biegłego R. P. – k.2374-2383 i 3520-3521)

W dniu 10 listopada 2004 r. M. S. i (...) przyjechali do J. i spotkali się z K. W.. Razem pojechali następnie w trójkę taksówką do L.. Wysiedli w centrum miasta. (...) otrzymał od K. W. kartę bankomatową do rachunku D. K. (1) i posługując się nią z bankomatu (...) S.A pobrał kwotę 9950 zł. Wrócił do czekających na niego pozostałych mężczyzn. W czasie tego spotkania K. W. przekazał M. S. dokumentację bankową D. K. (2) i T. J. (1).

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. S. - k.1401, 1406-1408, 2072-2076, 3080-3081, 3261-3262; częściowo protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania w charakterze świadka K. W. – k.1025-1027, 1774-1776, 1844-1850, 2977-2980, 3264-3265; wykaz transakcji - k.398–404; zestawienie rachunków – k.1296-1297; umowy o prowadzenie konta wraz z załącznikami – k.799-805 i 1302-1305; informacja E. – k.81-82; raporty z analizy telefonicznej - k.698-725, 1679-1703, 2436-2443)

W dniu 12 listopada 2004 r. nieustalona osoba wchodząca w skład zorganizowanej grupy przestępczej, w której uczestniczył również M. S. ponownie zalogowała się na rachunek bankowy F. K., posługując się prawidłowym identyfikatorem oraz hasłem dostępu. Bez wiedzy posiadacza rachunku i wbrew jego woli utworzona została dyspozycję przelewu kwoty 5980 zł na rachunek bankowy założony przez D. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...). Także ten przelew został zrealizowany. Dopiero po jego realizacji F. K. został powiadomiony przez bank o jego wykonaniu i dopiero w dniu 12 listopada 2004 r. zauważył dwa niewykonane przez siebie przelewy na rzecz nieznanej mu osoby.

W listopadzie 2004 r. Bank (...) S.A. w K. prowadził również rachunek firmowy na rzecz A. P. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) o nr (...). Klientka ta również korzystała z systemu bankowości elektronicznej, używając ustalonego identyfikatora i ustalonych haseł dostępu. Nie miała świadomości, że w wyniku działań członków grupy przestępczej dane niezbędne do logowania zostały uzyskane w sposób bezprawny przez nieuprawnione osoby, które wykorzystały do tego oprogramowanie szpiegowskie zainstalowane na komputerze w miejscu zamieszkania A. P.. Przy użyciu pliku pobranego ze strony (...), członkowie grupy przestępczej odczytali sekwencję wciskanych klawiszy w czasie logowania do systemu bankowości elektronicznej. Kradnąc identyfikator i hasło dostępu, uzyskali dostęp do rachunku bankowego A. P. prowadzonego w (...) S.A. w K. i informacji w nim zapisanych. W dniu 12 listopada 2004 r. nieustalona osoba, wykonując cele istniejącej grupy przestępczej, w skład której wchodził M. S., zalogowała się na rachunek bankowy A. P.. Posługując się prawidłowym identyfikatorem oraz hasłem dostępu, utworzyła dyspozycję przelewu kwoty 3400 zł na rachunek na rachunek bankowy założony przez D. K. (1) w (...) S.A. oddział w W.. Przelew ten został zrealizowany przez bank. W dniu 15 listopada 2004 r. bank zwrócił A. P. całą przelaną kwotę.

(dowód: zeznania świadka A. P. - k.525-526, 627-628; zeznania P. P. (1) - k.529-530 i 631-632; zeznania A. R. k.532-534, 2423-2424 i 3439-3441; protokół zatrzymania rzeczy – k.634-635; raport z przeprowadzonego postępowania reklamacyjnego – k.539-541; zestawienie logowań – k.583-588; zestawienie transakcji – k.614-615; informacja – k.2428; ekspertyza informatyczna – k.1144-1160; opinia biegłego R. P. – k.2374-2383 i 3520-3521; informacja banku – k.3932

Nieustalona osoba wchodząca w skład zorganizowanej grupy przestępczej, w skład której wchodził M. S., w okresie od 12 do 16 listopada 2004 r., wykorzystując kartę bankomatową przekazaną przez D. K. (1) K. W. i dalej M. S., pobrała z bankomatów m. in. na terenie B. łącznie kwotę 11.400 zł. z rachunku bankowego D. K. (1).

(dowód: informacja (...) S.A. - k.398; wyciąg z rachunku – k.399-404

Poszukując osoby gotowe do założenia rachunków bankowych w E. O/W., K. W. rozmawiał również z K. S. (2). Mężczyzna ten wykazał zainteresowanie całym procederem i przyłączył się w pierwszej połowie listopada 2004 r. do działającej już zorganizowanej grupy przestępczej. W ramach przyjętego na siebie obowiązku podjął się namówienia inne osoby do założenia rachunków bankowych, na które mogą być dokonane przelewy środków pieniężnych z innych banków.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. S. (2) - k.1142 i 1291; częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. S. - k. 2072-2076, 3080-3081, 3261-3262; częściowo protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania w charakterze świadka K. W. – k.1025-1027, 1774-1776, 1844-1850, 2977-2980, 3031,3264-3265, 3796; raport z analizy telefonicznej - k.1679-1703

W listopadzie 2004 r. K. S. (2) zaproponował koledze Ł. K., by znalazł osoby chętne do założenia rachunku bankowego w (...) S.A, które przekazałyby następnie jemu dokumentację rachunku bankowego wraz z kartą bankomatową. Miało się to odbyć za odpłatnością na rzecz Ł. K., który się na to zgodził. Przy okazji jednego ze spotkań podobną propozycję K. S. (2) złożył znajomemu Ł. K.– P. S. (2). Za założenie rachunku obiecał mu 1000 zl. P. S. (2) zgodził się na propozycję. W dniu 13 listopada 2004 r. pojechali we trzech do W. do oddziału (...) S.A w hipermarkecie A.. W trakcie jazdy samochodem K. S. (2) instruował P. S. (1), jak ma się odbyć założenie rachunku. W oddziale banku P. S. (1)zawarł umowę rachunku bankowego i wydana mu została do niej karta bankomatowa. Kartę tę i dokumentację przekazał on K. S. (2). Mężczyźni wrócili do J.. P. S. (1) nie otrzymał obiecanych pieniędzy.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. S. (2) - k.1142, 1291, 1791-1793, 1991-1993, 2416-2417, 2980; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego przez świadka P. S. (1) - k.834-835, 2246; zeznania świadka Ł. K. - k.3441; zeznania M. K. (2) - k.784-786 i 1898-1900)

W listopadzie 2004 r. K. K. (1) posiadała rachunek osobisty w Banku (...) S.A. w K. o nr (...). Korzystała ona z systemu bankowości elektronicznej, używając ustalonego identyfikatora i ustalonych haseł dostępu. Nie miała świadomości, że w wyniku działań członków grupy przestępczej dane niezbędne do logowania zostały uzyskane w sposób bezprawny przez nieuprawnione osoby, które wykorzystały do tego oprogramowanie szpiegowskie zainstalowane na komputerze w jej miejscu zamieszkania. Przy użyciu pliku pobranego ze strony (...), członkowie grupy przestępczej odczytali sekwencję wciskanych klawiszy w czasie logowania do systemu bankowości elektronicznej. Kradnąc identyfikator i hasło dostępu, uzyskali dostęp do rachunku bankowego K. K. (1) i informacji w nim zapisanych. W dniu 16 listopada 2004 r. nieustalona osoba, wykonując cele istniejącej grupy przestępczej, w skład której wchodził M. S., zalogowała się na rachunek bankowy K. K. (1), posługując się prawidłowym identyfikatorem oraz hasłem dostępu. Utworzyła ona dyspozycję przelewu kwoty 9980 zł na rachunek na rachunek bankowy założony przez D. K. (1) w (...) S.A. oddział w W.. Przelew ten został zrealizowany przez bank, jednak w późniejszym czasie cała kwota została zwrócona na rachunek K. K. (1).

(dowód: zeznania K. K. (1) - k.253-254; zeznania A. R. k.532-534, 2423-2424 i 3439-3441; historia logowań – k.255-256; przelew – k.224, 225; zawiadomienie Banku (...) S.A - k.496-500; protokół zatrzymania rzeczy – k.623-625; raport z przeprowadzonego postępowania reklamacyjnego – k.542-543;zestawienie logowań – k.589-612; ekspertyza informatyczna – k.1144-1160; informacje banku – k.2426 i 3932; oświadczenie – k.3916; opinia biegłego R. P. – k.2374-2383 i 3520-3521)

W listopadzie 2004 r. Ł. K. zdecydował się również założyć rachunek bankowy w E.. W tym celu miał jechać w dniu 18 listopada 2004 r. do W.. W tym dniu spotkał kolegę M. K. (1), któremu zaproponował wspólny wyjazd w celu założenia rachunku bankowego, za co miał on otrzymać prowizję od środków finansowych zgromadzonych na rachunku. Tłumaczył tę propozycję przysługą dla znajomego, któremu komornik sądowy zajął rachunek bankowy. M. K. (1) zgodził się. W oddziale (...) S.A w W. M. K. (1) oraz Ł. K. założyli rachunki bankowe i otrzymali karty bankomatowe. M. K. (1) przekazał swoją kartę i dokumentację Ł. K., po czym wrócili do J.. W tym samym dniu Ł. K. spotkał się z K. S. (2) i przekazał mu dokumentację i karty bankomatowe wydane do rachunków bankowych założonych przez niego i M. K. (1). K. S. (2) zadzwonił do K. W. i poinformował go, że posiada trzy komplety dokumentów. K. W. kazał mu czekać na decyzję oraz kontakt telefoniczny, sam zaś przekazał dane dotyczące umów o prowadzenie rachunków bankowych na rzecz P. S. (1), M. K. (1) i Ł. K. M. S.. M. K. (1) nie otrzymał żadnych pieniędzy.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. S. (2) – k.1141-1143 i 2980; częściowo protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania świadka K. W. - k.1025-1027, 1334-1335, 1844-1850, 1969-1971; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego przez świadka P. S. (1) k.834-835 i 2246; protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego przez świadka M. K. (1) – k.842, 3382, 3383 i 3771; zeznania świadka Ł. K. - k.3441; zeznania M. K. (2) - k.784-786 i 1898-1900; raport z analizy telefonicznej - k.698-725, 1679-1703, 2436-2443)

Bank (...) w K. prowadził również rachunek osobisty dla M. H. (1) o nr (...). Klient korzystał z systemu bankowości elektronicznej, używając ustalonego identyfikatora i ustalonych haseł dostępu. Nie miał świadomości, że w wyniku działań członków grupy przestępczej dane niezbędne do logowania zostały uzyskane w sposób bezprawny przez nieuprawnione osoby, które wykorzystały do tego oprogramowanie szpiegowskie zainstalowane na komputerze, z którego M. H. (1) co najmniej raz zalogował się do systemu bankowości elektronicznej, przy czym nie był to jego komputer osobisty. Przy użyciu tego oprogramowania członkowie grupy przestępczej odczytali sekwencję wciskanych klawiszy w czasie logowania do systemu, kradnąc identyfikator i hasło dostępu. Uzyskali w ten bezprawny sposób dostęp do rachunku bankowego M. H. (1) i informacji w nim zapisanych. W dniu 19 listopada 2004 r. nieustalona osoba, wykonując cele istniejącej grupy przestępczej, w skład której wchodził M. S., zalogowała się na rachunek bankowy M. H. (1), posługując się prawidłowym identyfikatorem oraz hasłem dostępu i utworzyła dyspozycję zerwania lokaty z tego rachunku, a bezpośrednio po tym dyspozycję przelewu kwoty 25.000 zł na rachunek bankowy o nr (...) założony przez D. K. (2) w (...) S.A. Oddział w W.. Po upływie ponad dwóch godzin utworzona została bez wiedzy posiadacza rachunku bankowego kolejna dyspozycja przelewu tym razem kwoty 18.000 zł na ten sam rachunek założony przez D. K. (2). Oba przelewy zostały zrealizowane przez bank.

(dowód: zeznania M. H. (1) – k.1-2, 67 i 682; zeznania M. H. (2) – k.68; zeznania A. R. - k.211-212, 2423-2424 i 3439-3441; wydruki operacji – k.3-5; zawiadomienie Banku (...) S.A - k.63-64 i 146-147; raport z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego – k.91-93; zestawienie logowań – k.559-565; informacja – k.2427; ekspertyza informatyczna – k.1151-1153; opinia biegłego R. P. – k.2374-2383 i 3520-3521; opinia ustna biegłego T. W. – k.210; informacja (...) S.A. – k.237)

W dniu 18 listopada 2004 r. M. S. zadzwonił do K. W. i poinformował, iż przyjedzie po niego i pojadą razem do W. w sprawie kart bankomatowych. Dnia następnego o godz. 3.00 rano mężczyźni wyjechali do W.. Spotkali się na Dworcu Centralnym w W. z (...) i udali się do hipermarketu (...), gdzie znajdował się bankomat (...) S.A. (...) bezskutecznie próbował wybrać pieniądze. Zadzwonił do nieustalonej osoby i spytał się, czy pieniądze zostały przelane, uzyskując potwierdzenie. Po zakończeniu rozmowy udało mu się wybrać nieustaloną sumę pieniędzy. Ponieważ mężczyźni zaczęli zwracać uwagę ochrony, opuścili hipermarket. Podjeżdżali samochodem pod bankomaty na terenie W., z których (...) pobierał pieniądze z rachunku bankowego D. K. (2) zł. M. S. i K. W. odwieźli go później na Dworzec Centralny w W., sami zaś wrócili do J.. M. S. przekazał K. W. kwotę 5000 zł.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. S. - k.2072-2076, 2192-2194; częściowo protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania w charakterze świadka K. W. – k.1025-1027, 1774-1776, 1844-1850, 2977-2980, 3264-3265, 3796; wyciąg z rachunku bankowego – k.87-89, 200-201, 803 i 1305, umowa – k.799-802 i 1302-1304; raport z analizy telefonicznej - k.698-725, 1679-1703, 2436-2443)

Bank (...) w K. prowadził rachunek firmowy dla S. W. o numerze (...). Korzystała ona z systemu bankowości elektronicznej, używając ustalonego identyfikatora i ustalonych haseł dostępu. Nie miała świadomości, że w wyniku działań członków grupy przestępczej dane niezbędne do logowania zostały uzyskane w sposób bezprawny przez nieuprawnione osoby, które wykorzystały do tego oprogramowanie szpiegowskie zainstalowane na komputerze biurowym użytkowanym przez S. W.. Przy użyciu pliku pobranego ze strony (...), członkowie grupy przestępczej odczytali sekwencję wciskanych klawiszy w czasie logowania do systemu bankowości elektronicznej. Kradnąc identyfikator i hasło dostępu, uzyskali dostęp do rachunku bankowego S. W. i informacji w nim zapisanych. W dniu 22 listopada 2004 r. nieustalona osoba, wykonując cele istniejącej grupy przestępczej, w skład której wchodził M. S., zalogowała się na rachunek bankowy S. W.. Przy użyciu prawidłowego identyfikatora oraz hasła dostępu utworzona została dyspozycja przelewu kwoty 60.000 zł na rachunek bankowy założony przez T. J. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...). Przelew ten został zrealizowany przez bank. W czasie tej samej sesji utworzona została kolejna dyspozycja przelewu również kwoty 60.000 zł tym razem na rachunek bankowy o nr o numerze (...) założony przez Ł. K. w (...) S.A. Oddział w W.. Przelew został zrealizowany, jednak kwota ostatecznie została zablokowana i nie można było jej wypłacić z rachunku beneficjenta. Ostatecznie w wyniku reklamacji cała kwota 120.000 zł została zwrócona S. W..

(dowód: zeznania M. W. - k.640-641; zeznania A. R. - k.726-731, 2423-2424 i 3439-3441; wyciąg z rachunku bankowego – k.642; pismo do (...) k.647; zawiadomienie Banku (...) S.A - k.1314-1316; raport z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego – k.731-736; historia logowań - k.739-741; protokół przeszukania biura – k.951-953; informacja – k.2430, 3910 i 3932; wydruki przelewów – k.3914 i 3915; ekspertyza informatyczna – k.1638-1648; opinia biegłego R. P. – k.2374-2383 i 3520-3521)

W dniu 22 listopada 2004 r. nieustalony członek grupy przestępczej będący w towarzystwie K. W., posługując się kartą bankomatową przynależną do rachunku bankowego założonego przez T. J. (1), na terenie W. pobrał środki pieniężne w łącznej wysokości 59.990 zł.

(dowód: częściowo wyjaśnienia K. S. (2) – k.1142; dokumenty hotelowe – k.1056, 1062-1068 i 1071-1085; protokół zatrzymania rzeczy – k.1054-1058; zeznania P. R. – k.1069-1070;

Bank (...) w K. prowadził również rachunek firmowy o numerze (...) dla spółki cywilnej (...), A. J. (1). Przedstawiciele spółki korzystali z systemu bankowości elektronicznej, używając ustalonego identyfikatora i ustalonych haseł dostępu. Nie mieli świadomości, że w wyniku działań członków grupy przestępczej dane niezbędne do logowania zostały uzyskane w sposób bezprawny przez nieuprawnione osoby, które wykorzystały do tego oprogramowanie szpiegowskie zainstalowane na nieustalonym komputerze, z którego miało miejsce logowanie do systemu bankowości elektronicznej. Przy użyciu tego oprogramowania członkowie grupy przestępczej odczytali sekwencję wciskanych klawiszy w czasie logowania do systemu, kradnąc identyfikator i hasło dostępu. Uzyskali w ten bezprawny sposób dostęp do rachunku bankowego spółki cywilnej i informacji w nim zapisanych. W dniu 26 listopada 2004 r. nieustalona osoba, wykonując cele istniejącej grupy przestępczej, w skład której wchodzili M. S. i K. S. (2), zalogowała się na rachunek (...) spółki (...), posługując się prawidłowym identyfikatorem oraz hasłem dostępu i utworzyła dyspozycję wykonania przelewu kwoty 33.000 zł na rachunek bankowy założony przez M. K. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...). Przelew został zrealizowany przez bank. W następstwie postępowania wyjaśniającego cała kwota została zwrócona na konto pokrzywdzonej spółki cywilnej.

(dowód: zeznania A. J. (1) - k. 2311-2312; zeznania A. R. - k.726-731, 2423-2424 i 3439-3441; wydruki operacji – k.2313-2314; zawiadomienie o przestępstwie - k.2352-2353; raport z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego – k.742-744; informacja – k.3910 i 3932; oświadczenie – k.3922; wydruki przelewów – k.3921 i 3922; ekspertyza informatyczna – k.1151-1153; opinia biegłego R. P. – k.2374-2383 i 3520-3521)

W dniu 16 grudnia 2004 r. o godzinie 19.00. K. W. oraz K. S. (2) spotkali się z (...), któremu towarzyszyło dwóch niezidentyfikowanych mężczyzn posługujących się językiem rosyjskim. K. S. (2) miał przy sobie dokumentację dotyczącą P. S. (1), M. K. (1) oraz Ł. K.. Wykonane zostały kserokopie dokumentów, które przekazano obcokrajowcom i mężczyźni rozstali się.

(dowód: częściowo protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania K. W. - k.1023-1028, 1844-1850, 1969-1971, 2978-980, 3264-3265; częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. S. (2) - k.1142, 1791-1793, 1991-1993; raport z analizy telefonicznej - k. 698-725, 1679-1703, 2436-2443)

W grudniu 2004 r. A. F. posiadał rachunek w Banku (...) w K. o numerze (...). Korzystał z systemu bankowości elektronicznej, używając ustalonego identyfikatora i ustalonych haseł dostępu. Nie miał świadomości, że w wyniku działań członków grupy przestępczej dane niezbędne do logowania zostały uzyskane w sposób bezprawny przez nieuprawnione osoby, które wykorzystały do tego oprogramowanie szpiegowskie. Było ono zainstalowane na nieustalonym komputerze, z którego miało miejsce logowanie do systemu bankowości elektronicznej. Członkowie grupy przestępczej odczytali sekwencję wciskanych klawiszy w czasie logowania do systemu, kradnąc identyfikator i hasło dostępu m. in. A. F.. Uzyskali w ten bezprawny sposób dostęp do jego rachunku bankowego i informacji w nim zapisanych. W dniu 16 grudnia 2004 r. nieustalona osoba, wykonując cele grupy przestępczej, w skład której wchodzili M. S. i K. S. (2), zalogowała się na rachunek bankowy A. F., posługując się prawidłowym identyfikatorem oraz hasłem dostępu i utworzyła dyspozycję wykonania przelewu kwoty 28.200 zł n na rachunek założony przez P. S. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...). Przelew został zrealizowany, jednak cała kwota została przez bank zwrócona na rachunek A. F..

(dowód: zeznania A. F. - k.2363-2364; zeznania A. R. - k.726-731, 2423-2424 i 3439-3441; raport z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego – k.748-750; zawiadomienie (...) S.A. – k.2354-2355; informacja – k.2432; opinia biegłego R. P. – k.2374-2383 i 3520-3521)

Bank (...) w K. prowadził rachunek dla M. T. o numerze (...). Korzystała ona z systemu bankowości elektronicznej, używając ustalonego identyfikatora i ustalonych haseł dostępu. Nie miała świadomości, że w wyniku działań członków grupy przestępczej dane niezbędne do logowania zostały uzyskane w sposób bezprawny przez nieuprawnione osoby, które wykorzystały do tego oprogramowanie szpiegowskie zainstalowane na nieustalonym komputerze, z którego logowała się ona do systemu bankowości elektronicznej. Członkowie grupy przestępczej odczytali sekwencję wciskanych klawiszy w czasie logowania do systemu, kradnąc identyfikator i hasło dostępu m. in. M. T.. Uzyskali w ten bezprawny sposób dostęp do jej rachunku bankowego i informacji w nim zapisanych. W dniu 16 grudnia 2004 r. nieustalona osoba, wykonując cele istniejącej grupy przestępczej, w skład której wchodził M. S. i K. S. (2), zalogowała się na rachunek bankowy M. T.. Przy użyciu prawidłowego identyfikatora oraz hasła dostępu utworzyła dyspozycję przelewu kwoty 12.022 zł na rachunek bankowy założony przez P. S. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...). Tego samego dnia 11 godzin później nastąpiło kolejne logowanie nieuprawnionej osoby do rachunku bankowego M. T. oczywiście bez jej wiedzy. Została utworzona nowa dyspozycja przelewu tym razem kwoty 11.922 zł na ten sam rachunek bankowy P. S. (1). Oba przelewy były prawidłowo podpisane kluczem klienta z wykorzystaniem prawidłowego hasła do autoryzacji zleceń. Przed wykonaniem pierwszego z nich pracownik banku skontaktował się z M. T., która nie autoryzowała transakcji. Została ona zablokowana. Następnie też osobiście ona zablokowała realizację drugiego z złożonych przelewów. W związku z tym żadna kwota pieniędzy nie opuściła rachunku M. T. i nie poniosła ona szkody.

(dowód: zeznania M. T. - k.2361-2362; zeznania A. R. - k.726-731, 2423-2424 i 3439-3441; zawiadomienie Banku (...) S.A - k.2354-2355; raport z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego – k.751-753; informacja – k.2431; opinia biegłego R. P. – k.2374-2383 i 3520-3521)

Przed 20 grudnia 2004 r. M. S. zadzwonił do K. W. i powiedział, aby wziął trzy karty bankomatowe i pojechał do W. w celu spotkania z (...). K. W. wraz z K. S. (2) w dniu 20 grudnia 2004 r. pojechali do W.. Obaj pojechali do W.. Ten drugi miał ze sobą karty bankomatowe do rachunków założonych przez P. S. (1), M. K. (1) i Ł. K.. Zameldowali się w tym samym hotelu (...) w W.” wraz z (...). Na terenie W. sprawdzali oni następnie, czy na podstawie przywiezionych kart bankomatowych będzie można dokonać wypłat pieniędzy. Pierwszego dnia nie było to możliwe, więc mężczyźni postanowili pozostać w W. do dnia następnego. Bez wiedzy K. W. i K. S. (2) (...) z samego rana wyjechał z W., zabierając wszystkie karty bankomatowe. Telefonicznie poinformował K. W., że musiał nagle wyjechać do P., więc pozostali wrócili do J.. Jeszcze będąc w W., K. W. zadzwonił do A. S. (1), który poinformował go, że z rachunku bankowego D. K. (2) zostało wybrane 43 000 zł. Skontaktował się w związku z tym do M. S., który uspokoił go, że wszystko jest w porządku i by nie blokował kart bankomatowych.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. S. (2) - k. 1142, 1291, 1340, 1791-1793, 1991-1993; częściowo protokoły wyjaśnień złożonych w charakterze podejrzanego i zeznania K. W. – k.1025-1027, 1774-1776, 1844-1850, 2977-2980, 3264-3265, 3796; raport z analizy telefonicznej - k.698-725, 1679-1703, 2436-2443)

W styczniu 2005 r. K. G. (2) posiadał rachunek w Banku (...) w K. o numerze (...). Korzystał z systemu bankowości elektronicznej, używając ustalonego identyfikatora i ustalonych haseł dostępu. Nie miał świadomości, że w wyniku działań członków grupy przestępczej dane niezbędne do logowania zostały uzyskane w sposób bezprawny przez nieuprawnione osoby, które wykorzystały do tego oprogramowanie szpiegowskie. Było ono zainstalowane na nieustalonym komputerze, z którego miało miejsce logowanie do systemu bankowości elektronicznej. Członkowie grupy przestępczej odczytali sekwencję wciskanych klawiszy w czasie logowania do systemu, kradnąc identyfikator i hasło dostępu m. in. K. G. (1). Uzyskali w ten bezprawny sposób dostęp do jego rachunku bankowego i informacji w nim zapisanych. W dniu 25 stycznia 2005 r. nieustalona osoba, wykonując cele grupy przestępczej, w skład której wchodzili M. S. i K. S. (2), zalogowała się na rachunek bankowy K. G. (1), posługując się prawidłowym identyfikatorem oraz hasłem dostępu i utworzyła dyspozycję wykonania przelewu kwoty 8 251 zł na rachunek założony przez P. S. (1) w (...) S.A. oddział w W. o numerze (...). Pracownik banku skontaktował się telefonicznie z K. G. (1), który zaprzeczył dokonaniu transakcji i poprosił o zablokowanie jej. Pieniądze nie opuściły jego rachunku bankowego.

(dowód: zeznania K. G. (1) - k.2308-2309; zeznania A. R. - k.726-731, 2423-2424 i 3439-3441; zawiadomienie Banku (...) S.A - k.2350-2351; raport z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego – k.745-747; informacja – k.2433; opinia biegłego R. P. – k.2374-2383 i 3520-3521)

Oskarżony K. S. (2) był uprzednio karany sądownie. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Strzelcach Opolskich z dnia 1 sierpnia 2000 roku (sygn. II K 112/00) został skazany za przestępstwo z art. 310 § 2 kk w związku z art. 12 kk na karę 3 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 30 sierpnia 1999 roku do dnia 31 października 2001 roku, kiedy uzyskał warunkowe przedterminowe zwolnienie z odbycia reszty kary. K. S. (2) w miejscu zamieszkania poostrzegany jest jako osoba konfliktowa, która nadużywa alkoholu.

(dowód: dane o karalności – k.3950-3952; odpis wyroku Sądu Rejonowego w Strzelcach Opolskich – k.1748-150; odpisy innych orzeczeń – k. 1742-1743, 1744, 1745, 1746, 1747; wywiad środowiskowy - k.3407-3408)

Oskarżony M. S. dotychczas nie był karany sądownie.

(dowód: dane o karalności – k.3949; wywiad środowiskowy - k.3428)

Oskarżony A. S. (1) przed popełnieniem czynów, których dotyczy przedmiotowe postępowanie nie był karany za przestępstwa. Został skazany wyrokami roku 2011 i 2013. Nie odbywał kary pozbawienia wolności.

(dowód: dane o karalności – k.3946-3947; wywiad środowiskowy - k.3421-3423

Oskarżony M. S. nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. W swoich wyjaśnieniach składanych wielokrotnie w czasie postępowania przygotowawczego i sądowego zaprzeczył, by kierował jakąkolwiek grupą przestępczą, czy w ogóle brał w takiej udział. Wyjaśnił, że z inicjatywą zakładania kont w polskich bankach zwrócił się do niego rosyjskojęzyczny mężczyzna o imieniu (...), który twierdził, że mają one posłużyć przelaniu pieniędzy jego znajomych z Białorusi, którzy chcą prowadzić interesy w Polsce, lecz nie mogą zgodnie z prawem białoruskim przelać większych kwot pieniężnych. Oskarżony podał, że nie podejmował żadnych działań w tej sprawie, natomiast w czasie spotkania z (...) w L. był obecny również K. W., który później zaangażował się w cały proceder. M. S. wyjaśnił, że to właśnie K. W. był pomysłodawcą zarabiania pieniędzy poprzez ich pobieranie z bankomatów za pomocą kart bankomatowych wystawianych na nazwiska innych osób. Przyznał, że otrzymał od K. W. jedną lub dwie karty bankomatowe, które przekazał (...). Zapewnił, że sam nigdy nie wybierał pieniędzy z bankomatów, natomiast zajmował się tym K. W. w towarzystwie (...). W postępowaniu przygotowawczym M. S. podał, że domyślał, iż pieniądze wybierane z bankomatów pochodzą z przestępstwa i nie chciał mieć z tym nic wspólnego. Wskazał jednak, że nie do końca zdawał sobie sprawę z wszystkiego. Wiedział, że pieniądze są kradzione z banku, jednak nie wiedział, w jaki sposób. M. S. potwierdził, że był obecny w W. na spotkaniu (...) z K. W. i otrzymał za ten wyjazd pieniądze, przy czym w różnych wyjaśnieniach podawał różną kwotę.

W swoich pierwszych wyjaśnieniach M. S. podał, że w W. był obecny K. S. (2), jednak w kolejnych stwierdził, że nie zna tego współoskarżonego i pierwszy raz zobaczył go w areszcie śledczym. W wyjaśnieniach składanych już w ostatniej fazie śledztwa i przed Sądem ponownie potwierdził obecność K. S. (2) na wyjeździe do W., a ponadto podał, że był on wraz z K. W. zaangażowany w cały proceder, był wraz z nim w L. na spotkaniu z (...).

M. S. wyjaśnił ponadto, że z A. S. (1) miał wcześniej tylko kilka razy kontakt i znał go jako ochroniarza na dyskotece. Podał, że nie ma on nic wspólnego z tą sprawą oprócz tego, że raz przywiózł K. W. do L..

W wyjaśnieniach złożonych już na rozprawie M. S. podniósł, że przestępstwa w istocie miały charakter fikcyjny. Wskazał, że właściciele rachunków bankowych naruszyli regulamin ich prowadzenia, a ich reklamacje były niezasadne, zaś uwzględnione zostały przez bank tylko z powodów wizerunkowych. Wskazał, że w jego ocenie fikcyjny charakter miały same przelewy i tym samym kradzieże z kont.

Oskarżony K. S. (2) w pierwszych swoich wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i zaprzeczył, by z K. W. prowadził jakieś interesy. Później w postępowaniu przygotowawczym i w czasie pierwszego postępowania przed Sądem przyznał się do popełnienia czynów mu zarzuconych. Wyjaśnił, że to K. (...)zachęcił go do zaangażowania się w sprawę rachunków bankowych, odbierał od niego dokumenty i przekazywał rosyjskojęzycznemu mężczyźnie o imieniu (...). K. S. (2) potwierdził również swoją znajomość z M. S., z którym miał kontakt w tej właśnie sprawie. Wskazał go jako ”mózg całej sprawy”, który zlecał K. W. wyszukiwanie osób, które założą konta, zapoznał go ze znanym sobie już wcześniej (...).

W postępowaniu obecnym podtrzymał swoje dotychczasowe wyjaśnienia i przyznał się do działań podejmowanych wspólnie z K. W., ale nie do wyłudzenia, albowiem nie wiedział, jaki to proceder i o wszystkim dowiedział się dopiero na Policji.

Oskarżony A. S. (1) w toku całego postępowania nie przyznawał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Początkowo zaprzeczył, by namawiał kogokolwiek do zakładania kont bankowych, a potwierdził tylko, że zawoził do W. D. K. (2) i D. K. (1), a później przekazał dokumenty od nich otrzymane mężczyźnie o imieniu P.. W kolejnych swoich wyjaśnieniach przyznał, że proponował D. K. (2) i D. K. (1) zarobek za założenie kont i zawoził ich następnie do banku w W.. Wyjaśnił, że działał za namową K. W., od którego dostał pieniądze i któremu też przekazał później dokumenty dotyczące tych kont. Zapewnił, że nie wiedział, po co były te dokumenty K. W..

A. S. (1) wyjaśnił również, że zna M. S., ale nic nie wie o jego roli w całym procederze. Podał, że jeden raz widział go w mieszkaniu K. W., jednak nie wie, co ich łączyło. Zapewnił również, że nie miał żadnych interesów z K. S. (2).

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonych, będące wyrazem przyjętej przez nich linii obrony, w dużej części nie zasługują na danie im wiary. Czynienie w sprawie kategorycznych ustaleń było w niniejszej sprawie trudne, a to z uwagi już na samą materię postępowania, ale również upływ czasu oraz postawę oskarżonych oraz niektórych świadków będących wcześniej oskarżonymi (podejrzanymi), którzy formułowali wzajemne oskarżenia. Specyfiką tego postępowania było to, że bardzo wiele dowodów pochodziło od osób bezpośrednio zaangażowanych w sprawę, mających interes w przerzuceniu odpowiedzialności na inne osoby.

Wyjaśnienia M. S. są bardzo niespójne i nielogiczne. Bardzo wiele jego kolejnych twierdzeń stoi w sprzeczności z wcześniejszymi wypowiedziami. Dotyczy to w szczególności jego postawy w stosunku do czynów będących przedmiotem postępowania, ale także jego relacji z innymi osobami. Przed Sądem zaczął on w ogóle kwestionować istnienie czynów opisanych w akcie oskarżenia, sugerując, iż „kradzieże” pieniędzy z rachunków bankowych nie zaistniały. Abstrahując już nawet od gołosłowności tych jego twierdzeń, podkreślić trzeba, że nie podważał on tych transakcji w toku postępowania przygotowawczego. Co więcej przyznawał, że zdawał sobie sprawę z tego, że pieniądze wybierane przez K. W. i (...) pochodzą z przestępstwa, są kradzione z banku (k.2072-2076) i właśnie dlatego nie brał udziału w tym procederze. Już w pierwszych swoich wyjaśnieniach tak to przedstawiał. Nawet w tych, w których zaczął podnosić fikcyjność kradzieży, przyznawał, że K. W., K. S. (2) i (...) wybierali pieniądze z bankomatów. Pierwszego z wymienionych czynił nawet postacią wiodącą (k.3080-3081).

W świetle pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie nie budzi wątpliwości, iż przelewy środków pieniężnych (dokonane lub usiłowane) wyszczególnionych w zarzutach aktu oskarżenia nie były fikcyjne. W swoich twierdzeniach M. S. nie przedstawił jakiejkolwiek argumentacji na potwierdzenie swojej tezy. Nie wskazał w szczególności, w jaki sposób zupełnie obce osoby – klienci jednego banku – w jednym czasie wpadli na pomysł oszukania banku w bardzo podobny czy nawet identyczny sposób. Co więcej ani z tych sugestii oskarżonego, ani też z żadnego innego dowodu nie wynika, w jaki sposób posiadacze rachunków bankowych nawiązali kontakt z osobami, na których konta pieniądze były lub miały być przelane. Znamienne przy tym jest, że o ile powiązań pomiędzy klientami banku (...) S.A. a tymi beneficjentami przelewów nie sposób dostrzec, o tyle takie powiązania (bezpośrednie lub pośrednie) są ewidentne z oskarżonymi czy K. W.. Twierdzenia M. S. są w tym zakresie całkowicie niewiarygodne. Zebrane dowody w postaci zgromadzonej dokumentacji uzyskanej z banków, zeznań osób pokrzywdzonych – klientów (...) S.A. w K., zeznań pracowników banku, w szczególności A. R., ale również wyjaśnień/zeznań innych osób wcześniej współpodejrzanych w niniejszym postępowaniu oraz uzyskane opinie biegłych pozwalają w sposób niebudzący wątpliwości ustalić, że przelewy środków pieniężnych z rachunków bankowych klientów (...) S.A. w K. na rachunki bankowe D. K. (1), M. K. (1), D. K. (2), T. J. (1), P. S. (1) i Ł. K. miały charakter rzeczywisty. Nie wszystkie zostały doprowadzone do końca, albowiem niektóre zostały zablokowane przez system (...) lub samych posiadaczy rachunków. Były one dokonywane bez wiedzy i wbrew woli tych posiadaczy poprzez wykorzystanie programów szpiegowskich, które pozwalały na przechwytywanie haseł i kodów dostępu do rachunków. Mechanizm doprowadzenia do tych przelewów wynika w sposób bezpośredni z opinii biegłych – zarówno tych ogólnych (pisemnej i ustnej) R. P., jak i szczegółowych wydanych po analizie poszczególnych zabezpieczonych w sprawie dysków z komputerów właścicieli rachunków (np. k. 1144-1160, 1638-1648). W komputerach niektórych z nich ujawnione zostało oprogramowanie służące celowi opisanemu powyżej i pozwalające na przechwytywanie tekstów wprowadzonych przy pomocy klawiatury i parametrów logowania do kont bankowych. Rzeczywiście nie we wszystkich zabezpieczonych i badanych komputerach ujawniono takie oprogramowanie. Nie może to jednak prowadzić do wniosku, że w tych przypadkach nie doszło do zdarzeń opisanych w zarzutach stawianych oskarżonym, ale miały one charakter fikcyjny. Przeciwnie mechanizm powstania i realizacji przelewów z rachunków bankowych prowadzonych na rzecz S. W., K. K. (1), czy A. P. był identyczny z tym, który dotyczył pozostałych rachunków w banku (...) S.A. Transakcje te miały miejsce w zbliżonym czasie, wszystkie one były wykonywane na rachunki osób zaangażowanych do tego procederu z inicjatywy M. S., K. W. lub K. S. (2), co wynika z zeznań/wyjaśnień tych osób. Z analizy przeprowadzonej przez bank przy okazji badania kolejnych składanych przez klientów reklamacji wynika również zbieżny sposób postępowania osób, które dokonywały tych przelewów. Nie sposób ustalić, w jaki sposób sprawcy tych przelewów poznali dane służące do logowania się do rachunków bankowych innych posiadaczy (np. F. K., M. H. (1)), ale przecież nie można wykluczyć, że używali oni przy korzystaniu z bankowości internetowej komputerów innych niż badane, nawet jeżeli nie ujawnili tego w toku postępowania karnego. Zwrócił na to uwagę również biegły R. P.. Trzeba mieć też na uwadze, że z opinii biegłego T. W. (k.210) wynika, iż w dniu 19 listopada 2004 r. z komputera zabezpieczonego u M. H. (1) na pewno nie było dokonane logowanie do systemu (...) S.A. Nieujawnienie na komputerach programów szpiegowskich mogło być też wynikiem upływu czasu i nadpisania innego oprogramowania.

W ocenie Sądu nie budzi żadnych wątpliwości ani to, że przelewy z rachunków bankowych wyszczególnionych w zarzutach były dokonywane bez wiedzy i woli posiadaczy rachunków, ani też sposób, w jaki do takich transakcji w ogóle mogło dojść. Ta konstatacja jest wynikiem oceny wyżej wskazanych opinii biegłych, ale również dowodów korespondujących. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze zeznania świadków będących posiadaczami rachunków bankowych lub ich bliskich: A. J. (1) (k.2311), M. W. (k.640-641), K. K. (1) (k.253-254), M. H. (2) (k.67-68 i 682), A. P. ((k.525-526 i 627-628), F. K. (k.241-242), A. F. (k.2363-2364), M. T. (k.2361), K. G. (1) (k.2308-2309). Zgodnie i stanowczo zaprzeczyli oni, by dokonywali kwestionowanych transakcji i by w ogóle mieli powód dokonywania przelewów na rzecz nieznanych im osób. Ich relacje korespondowały przy tym z dokumentami bankowymi, w szczególności z raportami z postępowań reklamacyjnych oraz historiami logowań. Wyszczególnione tam były logowania przez prawdziwych posiadaczy oraz te, które wykorzystywały polaczenia IP z innych krajów. U podstaw powyższych wniosków leżała również analiza zeznań pracowników banków A. R. i M. K., które były w pełni zgodne z zeznaniami posiadaczy rachunków oraz dokumentami. A. R. wyraźnie przy tym zeznał, że w toku postępowań wyjaśniających wykluczono prawdopodobieństwo świadomego działania klientów rozumianego jako celowe przekazanie osobom trzecim haseł lub kodów dostępu. Wreszcie dla pełnej oceny nie można było pominąć wyjaśnień/zeznań osób, które zakładały rachunki bankowe wykorzystywane do realizacji przelewów z banku (...) S.A. w K.: D. K. (1), D. K. (2), T. J. (1), P. S. (1), M. K. (1), Ł. K., a także J. S., który namawiał do takich działań. Ich twierdzenia, z których wynikała motywacja założenia tych kont, okoliczności, a także osoby, które namawiały ich do takiego działania, choć odnosiły się do różnych zdarzeń, przecież obrazowały ten sam model postępowania. Zachęcani byli pośrednio (przez Ł. K. lub J. S.) albo bezpośrednio przez K. W., A. S. (1) lub K. S. (2). Konta zakładali w tym samym banku, zaś całą otrzymaną dokumentację przekazywali tym osobom, które nakłaniały ich do założenia kont. Wszyscy też zgodnie opisywali, w jaki sposób dochodziło do tych transakcji oraz potwierdzali, że nie dokonywali jakichkolwiek operacji na tych nowozałożonych rachunkach, nie były one im w ogóle potrzebne i nigdy nie wpłacały ani nie wypłacały pieniędzy z tych kont.

Z wyjątkiem zeznań/wyjaśnień D. K. (1) wszyscy wymienieni świadkowie w toku całego postępowania składali relacje konsekwentne, spójne i wzajemnie dopełniające się z innymi dowodami. Sąd nie znalazł podstaw, by podważyć wiarygodność tych dowodów. Również wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego przez podejrzanego D. K. (1), jako korespondujące z innymi dowodami, logiczne i stanowcze, Sąd potraktował jako wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych. Nie pominął przy tej ocenie opinii sądowo-psychiatrycznej złożonej w toku postępowania sądowego, z której wynika, że świadek cierpi na chorobę psychiczną upośledzającą jego funkcjonowanie psychospołeczne, umysłowe oraz zdolność postrzegania rzeczywistości. Jego zdolności postrzegania, zapamiętywania i odtwarzania wydarzeń są zaburzone i osłabione. Pomimo tych stwierdzeń biegła nie była jednak w stanie wykluczyć, że we wcześniejszym okresie świadek zeznawał prawdę, a obecnie z powodu osłabionych funkcji amnestycznych nie pamięta lub odmawia mówienia na temat z pobudek chorobowych. Z całą pewnością ocena wiarygodności zeznań tego świadka musi być ostrożna. Wcześniejsze przesłuchania go odbywały się przy udziale biegłej psycholog, w świetle której opinii wynikało, że podczas składania zeznań świadek miał zachowaną zdolność spostrzegania, zapamiętywania i odtwarzania spostrzeżeń. Odpowiedzi świadka były logiczne, składne i adekwatne do zadawanych pytań. Dla tej oceny szczególnie ważkie musi być odniesienie zeznań D. K. (1) do innych dowodów. Nie można pominąć ich zgodności z zeznaniami D. K. (2) a także T. J. (1). Wprawdzie świadkowie ci nie relacjonowali dokładnie o wszystkim, o czym mówił D. K. (1), jednak w zakresie wydarzeń, w których uczestniczyli wraz z nim, w pełni z nimi korespondują. Nawet jeśli biegła psychiatra wskazała na urojenia u D. K. (1), to przecież nie sposób przyjąć, że dotyczyły one właśnie tych wydarzeń, a D. K. (1) uroił sobie czyny, które potwierdzili inni świadkowie. W tej sytuacji Sąd przyjął, że podczas składania zeznań w postępowaniu przygotowawczym oraz w pierwszym przesłuchaniu przed Sądem świadek ten zeznawał prawdę, a jego relację Sąd przyjął jako podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Wszystkie powyższe dowody oceniane łącznie i we wzajemnym powiązaniu pozwalają w sposób jednoznaczny ustalić, że doszło do zdarzeń opisanych szczegółowo w pkt II części wstępnej wyroku, a polegających na wyrządzeniu szkody majątkowej wskazanym tam osobom poprzez przelanie lub usiłowanie przelania środków pieniężnych z rachunków bankowych tych osób prowadzonych przez (...) S.A. na rachunki bankowe założone w E. przez D. K. (1), D. K. (2), Ł. K., T. J. (1), M. K. (1) i P. S. (1). Oskarżony nie przywołał żadnych dowodów potwierdzających jego tezę, a poza tym pominął całkowicie zbieżność czasową zdarzeń, tożsamość banku, w którym prowadzone były rachunki bankowe, zbieżność sposobu działania, a wreszcie bliski związek osób, które otworzyły rachunki w E. i były lub miały być beneficjentami przelewów ze sobą oraz z poszczególnymi oskarżonymi w sprawie lub K. W.. Już na wstępie Sąd wskazał zresztą wewnętrzną sprzeczność i niespójność wyjaśnień M. S.. Dlatego tym wyjaśnieniom i sugestiom tego oskarżonego nie sposób było dać wiary.

Ustalenie zaistnienia poszczególnych zdarzeń nie jest oczywiście równoznaczne z przypisaniem tych czynów konkretnym osobom. Przecież nie budzi wątpliwości, że bardzo wiele dowodów odnosi się wyłącznie do przedmiotowej strony zdarzeń i nie wnosi nic do ustalenia sprawstwa poszczególnych osób. Przede wszystkim odnosi się to do zeznań osób – posiadaczy rachunków bankowych w (...) S.A., z których były lub miały być dokonane przelewy. Również dokumenty bankowe, choć obrazują przebieg zdarzeń i mechanizm działania sprawców nie prowadzą bezpośrednio do ustalenia osób odpowiedzialnych za te działania. Nieprzydatne w tym zakresie były również zeznania pracowników banków. Powiązanie poszczególnych oskarżonych ze zdarzeniami będącymi przedmiotem postępowania było możliwe natomiast na podstawie wyjaśnień oskarżonych, zeznań/wyjaśnień K. W., zeznań/wyjaśnień innych osób, którym w toku postępowania były stawiane zarzuty, ale również dokumentów, które wykazywały związki tych osób ze sobą: wykazów połączeń telefonicznych, opinii biegłych, nagrań rozmów telefonicznych będących materiałami tajnymi.

W świetle tych dowodów całkowicie niewiarygodne są wyjaśnienia M. S., że w zasadzie nie uczestniczył w wybieraniu pieniędzy z bankomatów, a nawet powstrzymywał od tego K. W.. Takie twierdzenie jest nielogiczne nawet w świetle innych wypowiedzi tego oskarżonego. Przyznał on przecież, że to on był adresatem propozycji (...), dzięki niemu doszło do spotkania tego mężczyzny z K. W.. M. S. przyznał również, że przekazał temu mężczyźnie jedną lub dwie karty bankomatowe od K. W.. Potwierdził nawet wyjazd do W., w trakcie którego doszło do licznych prób podejmowania pieniędzy z bankomatów, a w związku z którym to wyjazdem oskarżony ten otrzymał niemałe wcale pieniądze – 1000 zł (k.1401) lub 1500 zł (k.2072-2076). Dla oceny tych wyjaśnień oskarżonego znaczenie mają natomiast wyjaśnienia współoskarżonego K. S. (2) oraz zeznania K. W., z których zgodnie wynika, że to właśnie M. S. odgrywał większą rolę od nich. K. S. (2) wyjaśnił, że to właśnie ten współoskarżony był „mózgiem całej sprawy” (k.1291). Wskazał również, że to do niego K. W. zwracał się o zablokowanie kont i decyzję w tym względzie podejmował właśnie M. S.. Te informacje wskazują na to, że stopień zaangażowania M. S. w cały proceder był daleko większy, aniżeli on sam to przestawiał, a także że nie odgrywał on w nim pośledniej roli. W związku z tym wyjaśnienia K. S. (2) korespondują z relacjami K. W., który także M. S. przedstawił jako osobę wiodącą w całym procederze. Wprawdzie początkowo nie ujawnił jego danych, jednak w świetle późniejszych wyjaśnień nie budzi żadnych wątpliwości, że już w pierwszych wyjaśnieniach mówił o zachowaniach M. S.. Z tych wyjaśnień wynikało zaś niezbicie, że to właśnie ten oskarżony uczestniczył od samego początku w realizacji czynu, był obecny przy wszystkich spotkaniach z mężczyzną rosyjskojęzycznym, inicjował spotkania i wyjazdy. Także M. S. zaangażował samego K. W. w uzyskiwanie kart bankomatowych, wskazując przy tym, ile kart potrzebuje i kiedy będą one potrzebne. Oczywiście K. W. miał interes, by przedstawiać siebie w jak najlepszym świetle, minimalizować swój udział w zdarzeniach, a podkreślać rolę M. S.. Jego wyjaśnienia na pewno nie mogą być samodzielną podstawą ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie zarówno z powodu tego interesu, jak i z powodu wyraźnego unikania przedstawiania okoliczności obciążających jego samego. W świetle innych dowodów rola K. W. wcale nie była bagatelna, a jego zaangażowanie w sprawie było znaczące. Wyjaśnienia jego ocenione przez pryzmat innych dowodów mogą jednak służyć ustaleniom w sprawie, o ile są znajdują potwierdzenie w innych dowodach. Takie potwierdzenie mają natomiast jego twierdzenia m. in. o roli M. S.. Przecież podobnie przedstawiał ją K. S. (2), ale wynika ona również w ten sposób z dokumentów zgromadzonych w sprawie.

Kilkakrotna analiza wykazów połączeń telefonicznych wskazuje jednoznacznie, że to właśnie M. S. był osobą centralną (przynajmniej jeśli chodzi o osoby objęte zarzutami w niniejszym postępowaniu), do której była wykonywana największa liczba połączeń telefonicznych i to od różnych osób. Także z materiałów uzyskanych w drodze kontroli operacyjnej wynika, że M. S. nie był osobą pasywną w całym procederze, ale to on poszukiwał osób mogących założyć rachunki bankowe. Wszystkie te dowody powiązane ze sobą, wzajemnie ocenione pozwalają na stanowczy wniosek, że wyjaśnienia oskarżonego M. S. w tym zakresie nie są wiarygodne. Sąd dal natomiast wiarę wyjaśnieniom K. S. (2) co do przytaczanych w tym zakresie faktów, jak również jego oceny roli M. S.. Za podstawę ustaleń faktycznych w tej części Sąd przyjął również zeznania K. W.. Oczywiście obaj ci mężczyźni usiłowali zminimalizować swoją rolę w zdarzeniach. Taka była ich linia obrony i ich zamiarem nie było na pewno przedstawienie wszystkich faktów zgodnie z rzeczywistym ich przebiegiem. Nie dyskwalifikuje to jednak wiarygodności całości ich wyjaśnień, choć nakazywało ostrożną ich ocenę z uwzględnieniem interesu każdego z nich w niniejszym postępowaniu. Nie są to jednak jedyne dowody wskazujące na rolę M. S., dlatego akurat w odniesieniu do tego oskarżonego Sąd dał wiarę twierdzeniom K. S. (2) i K. W..

K. S. (2) przyznał się do namawiania innych osób do założenia rachunków bankowych w E.. Wyjaśnił przy tym, że już na samym początku dowiedział się, że jego działanie posłuży popełnieniu przestępstwa i wyłudzeniu mienia. Powiedział mu o tym K. W., angażując go w poszukiwanie osób gotowych do założenia rachunków bankowych. (k.1142). Miał zatem świadomość pochodzenia pieniędzy wybieranych z bankomatów, wiedział, że zostały uzyskane w drodze przestępstwa. Jego sytuacja była odmienna od sytuacji trzeciego współoskarżonego A. S. (1). Rola tego ostatniego – w świetle zebranych dowodów - ograniczyła się do namówienia D. K. (2) i D. K. (1) do założenia rachunków bankowych w E., zawiezienia ich oraz T. J. (1) do W., a następnie odebrania od pierwszych dwóch dokumentów i kart bankomatowych i ich przekazania K. W.. K. S. (2) uczestniczył w dużo więcej działaniach. Oprócz podobnej roli w stosunku do P. S. (1), M. K. (1) i Ł. K., uczestniczył również kilkakrotnie w spotkaniach M. S. i K. W. z (...) oraz innym mężczyzną posługującym się językiem rosyjskim. Wyjeżdżał w celu takich spotkań poza J., nawet do W.. Był obecny przy wybieraniu pieniędzy z bankomatów. Co istotne słyszał również rozmowy pomiędzy innymi uczestnikami wydarzeń, m. in. tę cytowaną w swoich wyjaśnieniach pomiędzy K. W. i M. S. na temat zablokowania kart bankomatowych i groźby wybrania pieniędzy przez (...), który zabrał karty. W tym świetle zupełnie nieprawdziwe są twierdzenia K. W. i M. S., że rachunki były potrzebne dla przetransferowania środków finansowych z Białorusi do Polski. W takiej przecież sytuacji nie mieliby mężczyźni obiekcji do zabrania kart przez mężczyznę, który odpowiadać miał za transfer środków z Białorusi do Polski. Skoro zresztą K. W. wiedział, że rachunki bankowe posłużą do wyłudzenia pieniędzy, to taką świadomość musiał mieć również M. S., który go zaangażował do całej sprawy.

Nieprawdziwe są oczywiście wyjaśnienia K. S. (2) złożone na samym początku, w których zaprzeczył, by cokolwiek łączyło go z zakładaniem kont w E. i by miał jakiekolwiek interesy z K. W.. Późniejsze wyjaśnienia tego oskarżonego nie tylko są logiczne i konsekwentne, ale również korespondują z zeznaniami P. S. (1), M. K. (1) i Ł. K., którzy tożsamo opisali sposób nawiązania kontaktów i okoliczności założenia rachunków bankowych oraz przekazania dokumentacji bankowej wraz z kartami bankomatowymi. Zmienione wyjaśnienia K. S. (2) zostały potwierdzone również dowodami z dokumentów, tj. dokumentacją bankową, wyciągami z książki meldunkowej hoteli w W.. W części zbieżnej z wyjaśnieniami K. S. (2) Sąd przydał walor wiarygodności również zeznaniom K. W., choć w przypadku tego dowodu jeszcze bardziej wyraźna jest tendencja przerzucenia odpowiedzialności na inne osoby. W świetle wyjaśnień K. S. (2) nie sposób dać wiary relacji K. W., iż nowozakładane rachunki miały posłużyć przelewom dokonywanym z rachunków na terenie Białorusi na rachunki w Polsce, by móc wykorzystać te środki w inwestycjach z ominięciem przepisów białoruskich zakazujących zbyt wysokich transferów pieniężnych za granicę. Przeciwnie od samego początku musiał on mieć świadomość, że rachunki są zakładane w celu wyciągnięcia pieniędzy z banków, z rachunków innych osób, bo w ten właśnie sposób przedstawił to K. S. (2).

Tylko w części Sąd przydał walor wiarygodności wyjaśnieniom A. S. (2). Pierwsza jego relacja sprzeczna z pozostałymi dowodami jest całkowicie niewiarygodna. Późniejsze jego wyjaśnienia mogą stanowić podstawę czynienia w sprawie ustaleń faktycznych w tej części, w jakiej zbieżne są z zeznaniami D. K. (2), D. K. (1) i T. J. (1). Z relacji tych świadków (będących wcześniej osobami wspópodejrzanymi) zgodnie wynika, jaką rolę odgrywał A. S. (1) i z kim współpracował. Oskarżony potwierdził swoje rozmowy z osobami nakłanianymi do założenia rachunków bankowych, ich zawiezienie do W., a następnie odebranie dokumentów od dwóch z nich i ich przekazanie K. W.. Te fakty należy zatem uznać za udowodnione. Jednocześnie jednak A. S. (1) zaprzeczył, by zdawał sobie sprawę z tego, do czego posłużą zakładane rachunki bankowe. Przed Sądem wyraźnie zaznaczył, że w ogóle nie zdawał sobie sprawy z tego, że są możliwe włamania na rachunki bankowe. Linia obrony tego oskarżonego od samego początku ukierunkowana była na uniknięcie odpowiedzialności karnej. Stąd pierwsze wyjaśnienia całkowicie negujące jego udział w zdarzeniach oraz późniejsze, z których miało wynikać, że był nieświadomą marionetką w rękach K. W.. Wprawdzie oskarżyciel nie postawił mu zarzutu udziału w zorganizowanej grupie przestępczej, dostrzegając inny charakter jego działań, jednak zeznania D. K. (2), D. K. (1) i T. J. (1) oraz analiza wszystkich zachowań tego oskarżonego nie pozwala na przyjęcie tej linii obrony za wiarygodną. Z zeznań wymienionych świadków wcale nie wynika bierność A. S. (1). Nie ograniczył się on przecież tylko do namówienia dwóch pierwszych z nich do założenia konta oraz do zawiezienia wszystkich trzech do W.. Udzielał im również instrukcje, w jaki sposób założyć konto bankowe, jaki ma to być rodzaj rachunku bankowego. Przypomniał D. K. (2) konieczność zabrania dowodu osobistego. On też odebrał dokumenty od niego i D. K. (1) i przekazał je K. W.. Szczególne znaczenie dla oceny wiarygodności tej linii obrony mają zeznania D. K. (1). Wynika z nich, że rozmowa na temat założenia rachunku bankowego miała miejsce w jego mieszkaniu, uczestniczył w niej również K. W.. Co najważniejsze jednak, na pytanie o cel takiego działania D. K. (1) usłyszał, że „mogą być z tego niezłe pieniądze, na rachunek ktoś przeleje środki finansowe”. Wyżej już Sąd przeprowadził analizę, która doprowadziła do wniosku, że zeznania (wyjaśnienia składane w charakterze podejrzanego) tego świadka z postępowania przygotowawczego, pomimo jego choroby psychicznej i występujących obecnie zaburzeń jego zdolności postrzegania, zapamiętywania i odtwarzania wydarzeń, zasługują na danie im wiary. Podkreślić trzeba, że potwierdzał on również okoliczności dla niego niekorzystne, zatem nie sposób mówić o gołosłownym i bezpodstawnym pomówieniu. Większość jego wypowiedzi zgodnych było zresztą z twierdzeniami samego A. S. (1). Dowód z zeznań D. K. (1) pozwala wyprowadzić wniosek o bardziej istotnej roli tego oskarżonego niż on sam przedstawiał w swoich wyjaśnieniach. Z zeznań tych wynika przecież, że A. S. (1) znał – przynajmniej co do zasady – cel zakładania rachunków bankowych. Wiedział, ze posłużą one zdobyciu pieniędzy, będą dokonane przelewy środków finansowych i na dodatek będą to „niezłe pieniądze”. Co więcej A. S. (1) znał sytuację osób, które namówił do założenia rachunków bankowych. Wiedział, że rachunki te są całkiem im zbyteczne i właśnie dlatego zaangażował tych mężczyzn. Skoro zabrał od nich karty bankomatowe i przekazał je K. W., to oczywiste jest, że wiedział, iż z tych rachunków zostaną wybrane pieniądze przy użyciu tych kart. W dodatku za swój trud otrzymał wcale niemałe pieniądze od K. W.. Przecież według jego wyjaśnień otrzymał 800 zł. Musiał więc mieć też świadomość znacznej skali całego procederu, skoro za jego działania, które nie były mocno angażujące, mógł liczyć na znaczny zarobek.

Dlatego też Sąd uznał, że wbrew zapewnieniom A. S. (1), wiedział on, że jego działania będą służyć uzyskaniu w sposób bezprawny pieniędzy. Co więcej wiedział też, ze będą to pieniądze przelewane z innych banków. Nie ma dowodu na to, że miał pełną świadomość sposobu, w jaki to nastąpi, jednakże w ocenie Sądu nie budzi żadnej wątpliwości, że dysponował wiedzą pozwalającą mu przewidzieć, iż nastąpi to w sposób bezprawny. Zdecydował się na udzielenie pomocy K. W. i podjął działania zmierzające do ułatwienia mu realizacji tego bezprawnego czynu. W świetle poczynionych ustaleń było mu co najmniej zupełnie obojętne, w jaki sposób dojdzie do realizacji danego czynu, jaka będzie to skala i jakie normy prawne zostaną w ten sposób naruszone. Dlatego nie można było w całości uznać jego wyjaśnień za wiarygodne, a na pewno nie można było na ich podstawie ustalać jego świadomości i zamiaru.

W toku postępowania żadna z przesłuchanych osób nie potwierdziła istnienia grupy przestępczej opisanej w pkt I i III części wstępnej wyroku. Konsekwentnie i stanowczo przeczyli temu M. S. i K. W., również wyjaśnienia K. S. (2) nic w tej sprawie nie wnosiły. Pozostali przesłuchani świadkowie oraz oskarżony A. S. (1), choć podawali fakty związane z działalnością, którą miała się ta grupa zajmować, na temat jej istnienia nie wiedzieli lub przynajmniej nic nie ujawnili. Także wśród dokumentów nie istnieją takie, które w sposób bezpośredni wskazują na rzeczywisty byt takiej grupy. Nie oznacza to jednak wcale konieczności dania w tym zakresie wiary wyjaśnieniom oskarżonych. Wprawdzie nie ma takiego dowodu, który samodzielnie istnienie tej grupy wykazałby, jednak analiza całokształtu zebranego materiału dowodowego pozwoliła przyjąć, że M. S., K. W., K. S. (2) i dwie inne niezidentyfikowane osoby tworzyli grupę przestępczą. Miała ona na celu popełnianie przestępstw polegających na wyrządzeniu szkody majątkowej właścicielom rachunków bankowych prowadzonych przez Bank (...) S.A. poprzez uprzednie uzyskanie dostępu do tych rachunków w następstwie przełamania elektronicznych zabezpieczeń i dokonywanie przelewów zgromadzonych na rachunkach środków pieniężnych na rachunki bankowe utworzone dla potrzeb tego czynu. Dostęp do tych rachunków mieli członkowie tej grupy.

Oczywiste jest, że ocena powyższa musiała zostać poprzedzona analizą nie tylko dowodów pod kątem istnienia wzajemnych powiązań pomiędzy osobami mającymi tworzyć grupę, ale w dodatku analizą prawną w celu ustalenia, że powiązania takie wykraczają poza formy współdziałania przestępczego określone w art. 18 kk i wykazują cechy zorganizowanej grupy przestępczej z art. 258 § 1 kk. Już wyżej Sąd wykazał, że pomiędzy działaniami M. S., K. W., K. S. (2) oraz (...) i innego mężczyzny zachodzi ścisły związek. Wzajemnie się te działania dopełniały, podejmowane były w ustalonej kolejności wynikającej z potrzeb skuteczności i warunkowały one realizację zamiaru towarzyszącego poszczególnym osobom. Z wyjaśnień K. S. (2) i zeznań K. W. wynika taki ścisły związek w fazie zakładania kont bankowych przez inne osoby, jak i później w fazie wybierania pieniędzy z bankomatów na terenie kilku miast w Polsce. Oskarżony M. S. negował wprawdzie współdziałanie z innymi osobami, jednak potwierdzał, że taka forma współpracy była pomiędzy innymi osobami. Wiązał on przecież działania (...), K. W. i K. S. (2), choć – w sposób niewiarygodny – z powiązań tych eliminował siebie. Dalej idące wnioski co do współdziałania tych osób można wysnuć na podstawie dokumentów wskazywanych już wcześniej (billingi telefoniczne, analizy połączeń telefonicznych, zapisy rozmów w trakcie kontroli operacyjnej).

Oczywiście samo to stwierdzenie nie jest wystarczające dla przyjęcia istnienia zorganizowanej grupy przestępczej w rozumieniu art. 258 § 1 kk. Grupę taka tworzą co najmniej 3 osoby, których celem jest popełnianie określonych przestępstw lub też generalnie popełnianie przestępstw przy większym określeniu ról niż przy współsprawstwie ( wyrok S.A. w Poznaniu z dnia 25 marca 1999 r., II AKa 45/99, OSA 2000/2/15). W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, iż grupa zorganizowana to coś więcej niż współsprawstwo czy luźna grupa osób zamierzających popełnić przestępstwo. W pojęciu „zorganizowania" tkwią warunki podstawowej wewnętrznej struktury organizacyjnej (choćby z niskim stopniem zorganizowania), jakaś trwałość, więzy organizacyjne w ramach wspólnego porozumienia, planowanie przestępstw, akceptacja celów, trwałość zaspokojenia potrzeb grupy, gromadzenie narzędzi popełniania przestępstw, wyszukiwanie miejsc dla przechowywania łupu, rozprowadzanie go, podział ról, skoordynowany sposób działania, powiązania socjologiczno-psychologiczne między członkami (w ten sposób SA w Krakowie w wyroku z 7 grudnia 2000 r., II AKa 184/00, KZS 2001, z. 1, poz. 26; podobnie SA w Łodzi w wyroku z 24 stycznia 2001 r., II AKa 240/01, Prok. i Pr. 2004, nr 5, poz. 26). Grupa przestępcza może mieć strukturę pionową z przywódcą kierującym jej działalnością, ale również strukturę poziomą bez widocznego przywództwa, o ile pomiędzy osobami tworzącymi ją istnieje porozumienie co do istnienia owej grupy, której działalność ma charakter planowy i skoordynowany. Nie musi zostać zatem stwierdzone widoczne przywództwo w tej grupie, nie musi zostać wyróżniony sprawca kierujący grupą, o ile pomiędzy jej członkami występuje tożsamość celów i sposobów działania ukierunkowanych na realizację tychże celów. Nie jest wymagana specjalna wewnętrzna struktura organizacyjna, ani niezmienny skład, ani określony stopień zorganizowania, szczegółowe określenie zasad przynależności czy sankcje za wystąpienie przeciw dyscyplinie. Członkowie grupy mogą popełniać przestępstwa w różnych układach personalnych. Łączyć ich musi jedynie wspólna chęć popełniania przestępstw w ramach jednej struktury. Dla jurydycznego funkcjonowania grupy wystarczającym pozostaje spostrzeżenie w jej konstrukcji jedynie hierarchii poziomej, tj. funkcjonalnej, w której każdy członek ściśle zna swoje obowiązki, akceptuje je, choć nie musi posiadać pełnej wiedzy o działalności grupy i jej składzie, godząc się na stanowienie części (elementu) szerszego przestępczego procesu (por. wyroki SA we Wrocławiu z dnia 28 października 2009 r., sygn. II AKa 313/09 i z dnia 11 marca 2010 r., sygn. II AKa 35/10).Taka właśnie hierarchia zależności w przedmiotowej sprawie występuje.

Zgromadzony materiał dowodowy potwierdził zdaniem Sądu, że M. S. i K. S. (2) wraz z K. W., rosyjskojęzycznym mężczyzną posługującym się imieniem (...) oraz jeszcze jednym nieustalonym mężczyzną wchodzili w skład zorganizowanej grupy przestępczej. Zasady ich współdziałania i organizacji czynów odpowiadały wymogom wyżej wskazanym. Pomiędzy tymi osobami doszło do zawiązania współpracy mającej na celu popełnianie przestępstw związanych z operacjami bankowymi i było to związane z podziałem ról w realizacji czynów oraz udziale w zyskach. Istniała też hierarchizacja zależności. Wskazują na to wyjaśnienia samych oskarżonych (w części uznanej za wiarygodne), relacja K. W. oraz inne dowody wyszczególnione powyżej. Z dowodów tych wynika, że pomiędzy wymienionymi osobami dochodziło do szerokiej, częstotliwej i przedmiotowo uporządkowanej wymiany danych, poglądów, zadań i poleceń. Z dowodów wynikają przecież rozmowy M. S. z (...), przy których obecni byli K. W. lub K. S. (2), M. S. i K. W., przy których był K. S. (2) czy K. W. i K. S. (2). Te rozmowy odnosiły się bezpośrednio do zamierzonych lub już zrealizowanych działań przestępczych i związane były z werbunkiem podwykonawców (czyli osób zakładających rachunki bankowe), zasad udostępniania dokumentów i kart bankomatowych, ale również bezpieczeństwem uzyskanych z tej działalności pieniędzy. Poszczególne działania przestępcze w stosunku do pieniędzy zgromadzonych na rachunkach (...) S.A. w K. nie były realizowane ad hoc w wyniku nagle podjętego zamiaru którejkolwiek z osób mających tworzyć grupę przestępczą i namówienia innych do współdziałania. Przeciwnie sam charakter czynów zakładał konieczność uprzedniego zaplanowania specjalistycznych działań wymagających szczególnej wiedzy oraz rozciągnięcie realizacji zamiaru w czasie. Z samego podziału ról wynikało, że od początku owa grupa osób (więcej niż trzy osoby) miała na celu popełnianie przestępstw opisanych w zarzucie związanych z wyrządzeniem szkody majątkowej właścicielom rachunków bankowych banku (...) S.A. w K.. M. S. faktycznie nadzorował K. W. i pośrednio K. S. (2) oraz współpracował bezpośrednio z (...). K. W. zajmował się m. in. organizowaniem osób gotowych odpłatnie założyć rachunki bankowe w E., przy czym czynił to za pośrednictwem innych osób, którym udzielał pomocy i które nadzorował. K. S. (2) wykonywał zadania na najniższym szczeblu organizacji, werbując „podwykonawców”. Oczywiście uzgodnienia te nie ograniczały się tylko do tych trzech osób, choć znacznie trudniej zakreślić podział ról w stosunku do osób nie do końca zidentyfikowanych. Z całą jednak pewnością w świetle istniejących dowodów mężczyzna o imieniu (...) był tym, którego działania finalizowały ciąg kolejnych zdarzeń, albowiem to on wybierał pieniądze z bankomatów i – być może – decydował o podziale ich pomiędzy członków grupy. Z żadnego dowodu nie wynika, by pieniądze z bankomatów wybierał ktokolwiek inny. Co więcej, o ile w innych sytuacjach dochodziło do spotkań samych polskich członków grupy, to przy wybieraniu pieniędzy (...) zawsze był, czy to w L., czy w W., dokąd musieli pojechać M. S., K. S. (2) i K. W.. W skład grupy musiała wchodzić osoba posiadająca wiedzę i umiejętności pozwalające łamać zabezpieczenia systemów bankowych, jednak Sąd nie był w stanie ustalić, kim była ta osoba. Zamiar popełniania przestępstw związanych z działaniem na szkodę banków powstał już w czasie kształtowania się grupy, nawiązywania współpracy. W późniejszym czasie następowała jedynie konkretyzacja uzgodnień co do miejsca, czasu i przede wszystkim przedmiotu przestępstwa, co w oczywisty sposób wiązało się z ustaleniem możliwości takich działań. Na podstawie zebranych dowodów możliwe jest ustalenie minimalnej ilości osób uczestniczących w działaniach grupy, zakresu ich zindywidualizowanych działań, ale również schematyczności tych działań i zdolności do powtarzania w zależności od dalszej sposobności przez każdego z uczestników. Zwrócić trzeba uwagę na zaangażowanie poszczególnych członków grupy i ich gotowość do dalszego działania w przedmiotowym zakresie nie ograniczone tylko do poszczególnych czynów, ale wykraczające na przyszłość. Poszukiwane były osoby, które założą rachunki bankowe, mimo że nie było jeszcze pewności, ile takich osób będzie potrzebnych, ile osób należy zgromadzić, kiedy te rachunki zostaną wykorzystane i w jaki sposób oraz z jakiego źródła zostaną przelane na nie pieniądze.

Organizacja działań związana była ze znajomością poszczególnych członków grupy. Nie budzi przecież wątpliwości, że pomiędzy nimi istniały – choć nie pomiędzy wszystkimi – powiązania również o charakterze towarzyskim. M. S. na pewno znał się osobiście z (...) i K. W., ten drugi z kolei z K. S. (2). Te znajomości wyprzedzały czasokres funkcjonowania grupy przestępczej, tak że nie sposób nawet ustalić, w którym dokładnie momencie nastąpiło ukształtowanie danej grupy, jej zorganizowanie. Nie można przecież wykluczyć, ze podwaliny późniejszej organizacji położone zostały daleko przed ostatecznym rozpoczęciem jej czynnego funkcjonowania.

Wszyscy członkowie grupy akceptowali zasady jej działania, jej cele, wszyscy też wnosili określone „aktywa” do tej działalności, np. czas, znajomości lub osobiste umiejętności. Określony był typowy zakres ich działań, które były skoordynowane i zmierzały do wspólnego celu, tj. doprowadzenia do wykonania przelewu z jednego z rachunków bankowych (...) S.A. na utworzony specjalnie w tym celu rachunek bankowy „podwykonawcy”, do którego dostęp miał zapewniony jeden z członków grupy, a następnie wybranie z tego rachunku za pomocą kart bankomatowych pieniędzy, które były dzielone pomiędzy członków grupy po uprzednim poniesieniu kosztów współdziałania z tymi „podwykonawcami”.

Z tego względu Sąd przypisał M. S. i K. S. (2) sprawstwo w zakresie przestępstwa z art. 258 § 1 kk. Pomimo rozbieżnej roli w tej grupie, większego znaczenia w niej pierwszego z nich, w świetle istniejących dowodów brak było jednak podstaw przyjęcia, iż M. S. tą organizacją przestępczą kierował. Oczywiście to właśnie on inicjował działalność K. W. i K. S. (2), nadzorował ich, wydawał im nawet polecenia, określał im kierunki działań. Można więc wnioskować, że w grupie zajmował on wyższą pozycję niż wymienieni. To nie oznacza jednak, że tożsamą pozycję zajmował w stosunku do pozostałych członków grupy. O tym natomiast trudno wnioskować na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego. O ile jest on wystarczający, by określić wzajemne powiązania M. S. oraz K. W. i K. S. (2), o tyle niewystarczający, by wnioskować o takich powiązaniach z innymi – nie w pełni zidentyfikowanymi członkami grupy, w tym z (...). Znikoma ilość dowodów w ogóle o tej relacji stanowi. Nie wynika z nich, że M. S. był władny wydawać (...) polecenia. Ani z zeznań K. W., ani z wyjaśnień K. S. (2) nie można wywieść, że takie sytuacje miały miejsce. Gdy zważyć, że niektóre karty bankomatowe M. S. przekazywał (...), ten mężczyzna wybierał pieniądze z bankomatów, określał miejsca spotkań, to wnioskować można o nie mniej ważnej roli w grupie niż M. S.. Jednoznacznych wniosków nie sposób też wyprowadzić na podstawie analizy zgromadzonych dokumentów. Trzeba jednak zwrócić uwagę na to, że w rozmowie telefonicznej to M. S. pytał (...) o możliwość samodzielnego założenia niezbędnych dla operacji rachunków bankowych.

K. S. (2) wyjaśnił, że to właśnie M. S. był „mózgiem całej sprawy”, jednak z zeznań K. W. już tak daleko idący wniosek nie wynika. Co więcej sam K. S. (2) podał, że kiedy (...) wziął karty bankomatowe w W. i K. W. zwrócił się do M. S. o ich zablokowanie, ten oskarżony nie powołał się na swoją decydującą rolę w grupie, a jedynie odwołał do zaufania, jakie ma do (...). Gdyby to M. S. kierował grupą przestępczą, to przecież nie byłoby potrzeby blokowania kart, albowiem od woli tego oskarżonego zależałyby dalsze działania (...). M. S. nie powoływałby się jedynie na zaufanie, ale na polecenie czy zakaz. Warto również zwrócić uwagę na wypowiedzi K. S. (2) i K. W. wskazujące na ich obawy w stosunku do (...). Gdyby istotnie to M. S. kierował grupą, to przecież bez jego zgody i wiedzy nic pozostałym mężczyznom nie groziłoby.

Przez kierującego zorganizowaną grupą przestępczą rozumie się tego, kto pełni w niej funkcje władcze, określa kierunek działalności i wydaje wiążące polecenia podległym członkom. Istotą kierowania grupą jest przewodzenie, czyli intelektualne i faktyczne panowanie nad istnieniem i działalnością związku przez rzeczywistą możliwość kształtowania jego sytuacji, zatem podejmowanie czynności dotyczących jego istnienia i działania (por. wyrok SA w Krakowie z 24 stycznia 1997 r., II Aka 57/97, Prok. i Pr. 1997, nr 12, poz. 22). Takiej roli M. S. w przedmiotowym postępowaniu Sąd nie był w stanie ustalić. Zbyt mało jest dowodów na opisanie jego relacji z (...) oraz inną niezidentyfikowaną osobą. Możliwe jest kierowanie kolektywne (współkierowanie), a także samodzielne kierowanie fragmentem szerszej struktury pod przewodnictwem innego, wyższego dowódcy. Zachodzi to wtedy, gdy liczebność uczestników, trwałość i charakter organizacyjny pozwalają ten fragment traktować jako zdolny do bytu samoistnego. Również jednak w tym zakresie nie ma dostatecznych dowodów, by w taki sposób ukształtować odpowiedzialność karną M. S.. Pojęcie kierowania zorganizowaną grupą obejmuje kierowanie wyodrębnionymi elementami struktury, które jednak, gdyby nie powiązanie z bardziej rozbudowaną organizacją, spełniałyby cechy samodzielnej zorganizowanej grupy przestępczej. Nawet przy ustaleniu, że miał on funkcję władczą wobec K. W. i K. S. (2), to nie sposób mówić o samodzielności takiej trzyosobowej struktury. Osoby te nie byłyby w stanie realizować zamierzonych działań przestępczych już choćby przez brak wystarczającej wiedzy informatycznej. Nie ma też dowodów na to, że M. S. uczestniczył w wieloosobowym kierownictwie.

W tych okolicznościach Sąd przyjął, iż o ile istnienie zorganizowanej grupy przestępczej, w której brali udział m. in. M. S. i K. S. (2) nie budzi wątpliwości, o tyle nie sposób na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego jednoznacznie stwierdzić, kto daną grupą kierował. Nie ograniczyła się ona przecież tylko do wymienionych oskarżonych oraz K. W., ale w jej skład weszli jeszcze dwaj mężczyźni, o których relacjach z M. S. nie można zbyt wiele powiedzieć. Z tego względu Sąd przypisał zarówno K. S. (2), jak i M. S. popełnienie czynów zabronionych z art. 258 § 1 kk (pkt I i IV części dyspozytywnej). W przypadku K. S. (2) Sąd zmodyfikował czasokres popełnienia przez niego przestępstwa, albowiem z żadnego dowodu nie wynika, by już w październiku 2004 r. brał on udział w grupie. Oczywiście nie można tego wykluczyć, jednak dopiero jego aktywne działanie w pierwszej połowie listopada 2004 r. i nakłanianie innych osób do założenia rachunków bankowych w E. pozwala na stanowcze ustalenie, że w tym okresie czasu w skład takiej grupy przestępczej już wchodził.

Na podstawie zebranych dowodów można było również wyprowadzić wniosek o odpowiedzialności karnej oskarżonych M. S. i K. S. (2) za przestępstwa popełnione w ramach zorganizowanej grupy przestępczej przypisane im odpowiednio w pkt II i V części dyspozytywnej wyroku. Z zeznań pokrzywdzonych, pracowników banków, osób zakładających rachunki bankowe w E. oraz z dokumentów bankowych i opinii biegłych wynika, w jakich datach miały miejsce przelewy środków pieniężnych z rachunków osób pokrzywdzonych na rachunki D. K. (2), D. P., P. S. (1), Ł. K., M. K. (1) i T. J. (2). Ustalić można było również sposób, w jaki dochodziło do złożenia tych przelewów, z których niektóre nie zostały zrealizowane. Nie budzi w świetle tych dowodów wątpliwości, że doszło do nich na skutek dokonanej bez upoważnienia zmiany zapisów danych informatycznych stanowiących elektroniczny zapis operacji finansowych na rachunkach bankowych prowadzonych przez Bank (...) S.A. w K. na rzecz F. K., (...) A. P., K. K. (1), M. H. (1), S. W., D. G. i A. J. (1) - wspólników spółki cywilnej (...), M. T., A. F. i K. G. (1). Sprawcy wykorzystali do tego uzyskane bez uprawnienia informacje dla nich nieprzeznaczone. Przełamali elektroniczne zabezpieczenia w postaci indywidualnych haseł oraz kodów dostępu do rachunków tych osób. W wyniku takich działań wprowadzili dyspozycję dokonania przelewów pieniędzy z wymienionych rachunków na konta bankowe założone w tym celu przez D. K. (1), D. K. (2), T. J. (1), P. S. (1), M. K. (1) i Ł. K..

Działania powyższe, choć rozciągnięte w czasie, były z góry zaplanowane i miały być podejmowane wraz z nadarzającymi się okazjami. Były one uwarunkowane oczywiście uzyskaniem dostępu do określonych rachunków bankowych. Z opinii biegłych wynika przy tym, że działanie oprogramowania wykorzystanego przez sprawców nie było ukierunkowane na jeden konkretny komputer, ale służyło ono śledzeniu wszystkich komputerów, które nadawały się do zainfekowania tym oprogramowaniem. Mając to na uwadze oraz uwzględniając, że działania sprawców były rozciągnięte w czasie, właściwy przelew poprzedzany był często wcześniejszymi logowaniami do danych rachunków, Sąd wnioskował, że wszystkie ustalone działania na szkodę ustalonych pokrzywdzonych były wyrazem jednego z góry powziętego zamiaru. Ponieważ poszczególne zachowania podejmowane były w krótkich odstępach czasu zasadne było przyjecie, iż stanowiły one jeden czyn ciągły.

W przypadku M. S., uwzględniając jego aktywność od samego początku, zaangażowanie do całej sprawy K. W. i za jego pośrednictwem innych osób, jego rolę w procederze zasadne było ustalenie, że brał on udział we wszystkich ustalonych zachowaniach opisanych w pkt II części dyspozytywnej wyroku. Nie podejmował on wprawdzie bezpośrednich starań zmierzających do zakładania rachunków bankowych w E. (to działania K. S. (2), A. S. (1) i K. W.), jednak nie budzi wątpliwości w świetle zeznań K. W., istniejącej dokumentacji oraz zarejestrowanych rozmów telefonicznych, że od samego początku nadzorował przebieg tych starań, on je inicjował, określał potrzeby co do ilości zakładanych rachunków. On też otrzymywał dokumentację bankową i karty bankomatowe, które później przekazywał (...). To M. S. poznał K. W. z (...), on też umawiał późniejsze spotkania z tym rosyjskojęzycznym mężczyzną. W tej sytuacji Sąd przyjął, że brał on udział we wszystkich zdarzeniach, które są opisane w pkt II części dyspozytywnej wyroku.

W odniesieniu do K. S. (2) tak daleko idących ustaleń Sąd nie był w stanie poczynić. Już wyżej wskazywano, że rola K. S. (2) była zupełnie inna i ograniczała się do działań na najniższym szczeblu. Nie sposób stwierdzić jednoznacznie, od kiedy miał on świadomość grupy przestępczej i od kiedy w niej brał udział. Jest oczywiste, że sam udział w zorganizowanej grupie przestępczej nie oznacza odpowiedzialności za wszystkie czyny, które przez członków tej grupy i w związku z celem jej działalności zostały popełnione. Dla takiej odpowiedzialności niezbędne jest, by członek takiej grupy istotnie współpracował w realizacji konkretnego zamiaru przestępczego. Nie ma dowodów na taką współpracę K. S. (2) w zakresie zachowań, w wyniku których doszło do złożenia dyspozycji przelewów pieniędzy na rachunki bankowe D. K. (2), D. K. (1) lub T. J. (1). Zarówno z zeznań wymienionych osób, jak i z zeznań A. S. (1) wynika, że K. S. (2) w ogóle nie uczestniczył w zakładaniu rachunków bankowych tych osób. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że dopiero K. W. wprowadził go w temat, kiedy zwrócił się do niego o znalezienie osób gotowych założyć takie rachunki. Było to już po tym, jak D. K. (2), D. K. (1) i T. J. (1) rachunki założyli. Z całokształtu materiału dowodowego wynika, że K. W. prowadził swoje działania ukierunkowane na wyszukanie osób równolegle za pośrednictwem A. S. (1) i K. S. (2), którzy wzajemnie o sobie nie wiedzieli. K. S. (2) nie znał żadnego z mężczyzn zaangażowanych przez A. S. (1). Z żadnego dowodu nie wynika również bliska znajomość tych dwóch współoskarżonych. Zważyć przy tym trzeba, że sam oskarżyciel publiczny nie zarzucił A. S. (1) udziału w grupie przestępczej. Nie ma dowodów, na podstawie których można byłoby wyprowadzić wniosek, że K. S. (2) w jakikolwiek inny sposób współdziałał przy realizacji zachowań, w wyniku których doszło do przelewów pieniędzy na rachunki bankowe D. K. (2), D. K. (1) lub T. J. (1). Z żadnego dowodu nie wynika, by w ogóle miał świadomość takich przelewów i udziału wymienionych osób w zdarzeniu. Z żadnego dowodu nie wynika też, by chociażby był obecny przy wybieraniu pieniędzy z założonych przez wymienione osoby rachunków bankowych lub uczestniczył w podziale uzyskanych pieniędzy.

Z całą natomiast pewnością K. S. (2) współdziałał przy realizacji tych zachowań, w wyniku których doszło do złożenia dyspozycji przelewów pieniędzy z rachunków klientów (...) S.A. na rachunki bankowe założone przez P. S. (1), Ł. K. oraz M. K. (1). Pierwszych dwóch to właśnie K. S. (2) namówił na założenie rachunków w E., zawiózł ich do W., a następnie odebrał od nich dokumentację oraz karty bankomatowe, które przekazał K. W.. Co więcej w późniejszym czasie w W. brał on też udział w próbach podejmowania środków pieniężnych z rachunków wymienionych osób. M. K. (1) zaangażował bezpośrednio Ł. K., jednak czynił to za sprawą namówienia go do tego przez K. S. (2). Ten oskarżony otrzymał zresztą od niego dokumentację i kartę bankomatową i przekazał je K. W.. Dlatego też w pełni uzasadnione było przypisanie mu sprawstwa w zakresie zdarzeń, które były związane z przelewami środków pieniężnych na rachunki bankowe P. S. (1), Ł. K. i M. K. (1) (pkt V części dyspozytywnej wyroku). Skutkowało to pominięciem w opisie czynu innych zachowań wyszczególnionych w zarzucie oraz ograniczeniem czasu popełnienia tego przestępstwa, jak i przestępstwa z art. 258 § 1 kk od pierwszej połowy listopada 2004 r., albowiem w tym czasie doszło do pierwszych możliwych do ustalenia działań K. S. (2).

Nie budzi żadnych wątpliwości, że zarówno M. S., jak i K. S. (2) czyny przypisane im w pkt II i V części dyspozytywnej wyroku popełnili w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. Działali z góry powziętym bezpośrednim zamiarem, którym obejmowali sposób działania oraz skutek. Działali z całą pewnością w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Nie sposób było uznać, że ich rola ograniczyła się do pomocnictwa w realizacji przestępstwa, albowiem ich udział został jasno określony potrzebami grupy, a w realizacji czynu aktywnie uczestniczyli od samego początku (założenie rachunków bankowych przez „podwykonawców”) do końca (podjęcie pieniędzy z bankomatów). Ta ich aktywność, również w przypadku K. S. (2) wykraczała zdecydowania poza ramy pomocnictwa i z całą pewnością w pełni uzasadnione było przypisanie mu współsprawstwa. Przecież już wyżej wykazane zostało, że znał on cel działania i wiedział, czemu posłużą zakładane rachunki bankowe. Nawet jeśli nie znał wszystkich szczegółów, to wiedział, że na te rachunki wpłyną pieniądze przelewane z rachunków bankowych innych osób i odbędzie się to bez ich zgody.

W wyniku przypisanych im działań M. S. wyrządził szkodę Bankowi (...) S.A. oraz F. K., firmie (...), K. K. (1), M. H. (1), S. W., firmie (...) s.c. D. G. i A. J. (1) i A. F. w kwotach wyszczególnionych w pkt II części dyspozytywnej wyroku. Nadto usiłował wyrządzić dalej idącą szkodę temu bankowi oraz M. T. i K. G. (1) w kwotach opisanych w tym samym punkcie części dyspozytywnej wyroku, jednak celu swojego nie osiągnął z uwagi na wstrzymanie złożonych już przelewów przez bank. Łącznie, działając w sposób opisany w tym punkcie wyroku, wyrządził szkodę majątkową w kwocie 253.360 złotych oraz usiłował wyrządzić dalszą szkodę w kwocie 32.465 złotych. Czynu swojego oskarżony M. S. dopuścił się w stosunku do mienia znacznej wartości, albowiem wysokość szkody wykracza poza granice określone w art. 115 § 5 kk niezależnie od tego, czy przyjąć brzmienie tego przepisu z daty popełnienia czynu, czy też – z daty orzekania.

Sprawstwo i wina M. S. nie budzi żadnych wątpliwości. Swoim czynem wypełnił znamiona zarówno art. 267 § 1 kk, jak i art. 287 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk z uwagi na znaczną wartość mienia. Wraz z innymi członkami zorganizowanej grupy przestępczej uzyskał on przecież dostęp do informacji dla niego nieprzeznaczonej, przełamując informatyczne zabezpieczenie. Informacją chronioną tym przepisem jest z całą pewnością treść zapisów na rachunku bankowym. Informacje takie nie są przeznaczone do udostępniania osobom postronnym, nieuprawnionym i mogą czy też muszą pozostać znane tylko ściśle określonym jednostkom czy grupom osób. Są one zresztą chronione tajemnicą bankową. Jest też oczywiste, że M. S. uzyskał dostęp do informacji bez wiedzy i wbrew woli osób uprawnionych, przełamując elektroniczne zabezpieczenia w postaci indywidualnych haseł i kodów dostępu do tych rachunków. Przełamanie to nastąpiło w sposób opisywany w opinii biegłego z zakresu informatyki. Typowy mechanizm opierał się na wykorzystaniu przez włamywacza błędu istniejącego przeglądarce (...)i zamieszczeniu na jednej z ustalonych stron internetowych ((...); (...)) kodu programu tzw. B..E..6 wykorzystującego lukę w przeglądarce. Po uruchomieniu szkodliwego pliku w komputerze nieświadomego użytkownika program instalował w systemie m. in. plik pełniący funkcję przechwytywania tekstów wprowadzanych przy pomocy klawiatury, tzw. keyloger reagujący na jedno ze słów kluczowych o charakterze bankowym lub finansowym. Gdy użytkownik otwierał stronę związaną z jednym z kluczowych słów i wpisywał tekst na klawiaturze, był on przechwytywany i zapisywany w sposób niewidoczny w określonych plikach wysyłanych bez wiedzy użytkownika na jeden z serwerów ftp. Tekst ten był następnie wykorzystywany przy uzyskiwaniu dostępu do informacji zapisanych na rachunkach bankowych użytkownika. M. S. wyczerpał zatem niewątpliwie znamiona występku z art. 267 § 1 kk, przy czym był to środek prowadzący do uzyskania korzyści majątkowej w wyniku oszustwa komputerowego, a więc wypełnił również znamiona art. 287 § 1 kk. Przepis ten chroni prawa majątkowe i informacje związane z mieniem. M. S. wraz ze współsprawcami po uzyskaniu nieprzeznaczonych dla nich informacji odnośnie salda na rachunkach bankowych wyszczególnionych w pkt II części dyspozytywnej wyroku, zmienił następnie zapis danych informatycznych w elektronicznym systemie bankowym w ten sposób, że z rachunków tych dokonywał wbrew woli ich posiadaczy transakcje bankowe w postaci opisanych w wyroku przelewów na rachunki bankowe utworzone w celu przyjęcia tych środków, do których dostęp mieli sprawcy, w tym M. S.. W wyniku tej ingerencji doszło do zmodyfikowania zapisów dotyczących mienia pokrzywdzonych.

Mając na uwadze powyższe oraz ustalenie, że M. S. dopuścił się tego przestępstwa w stosunku do mienia znacznej wartości, przy czym niektóre z zapisanych przelewów nie zostały zrealizowane, Sąd zakwalifikował czyn tego oskarżonego z art. 267 § 1 kk i art. 287 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 287 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 65 § 1 kk.

Powyższe rozważania można niemal w całości odnieść również do czynu przypisanego oskarżonemu K. S. (2), przy czym wysokość wyrządzonej szkody przez niego wymagała pominięcia w kwalifikacji prawnej art. 294 § 1 kk, albowiem nie dopuścił się swojego czynu w stosunku do mienia znacznej wartości. W wyniku przypisanych mu działań K. S. (2) wyrządził szkodę Bankowi (...) S.A. oraz S. W., firmie (...) s.c. D. G. i A. J. (1) i A. F. w kwotach wyszczególnionych w pkt V części dyspozytywnej wyroku. Nadto usiłował wyrządzić dalej idącą szkodę temu bankowi oraz M. T. i K. G. (1) w kwotach opisanych w tym samym punkcie wyroku, jednak celu swojego nie osiągnął z uwagi na wstrzymanie przez bank złożonej już transakcji przelewu. Łącznie, działając w sposób opisany w wyroku, wyrządził szkodę majątkową w kwocie 121.200 złotych oraz usiłował wyrządzić dalszą szkodę w kwocie 32.465 złotych.

Sąd zakwalifikował czyn K. S. (2) z art. 267 § 1 kk i art. 287 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 287 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 65 § 1 kk, ale uwzględnił ponadto art. 64 § 1 kk, albowiem ten oskarżony działał w warunkach powrotu do przestępstwa. W przeszłości wyrokiem Sądu Rejonowego w Strzelcach Opolskich z dnia 1 sierpnia 2000 roku, sygn. II K 112/00 został on skazany za przestępstwo z art. 310 § 2 kk w zw. z art. 12 kk na karę 3 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 30 sierpnia 1999 roku do dnia 31 października 2001 roku i został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary Był zatem skazany wcześniej za przestępstwo umyślne, które jest podobne do przypisanego mu niniejszym postępowaniu z uwagi na cel działania, tj. osiągnięcie korzyści majątkowej. Wprawdzie cel ten nie jest wyraźnie wyeksponowany w przepisie art. 310 § 2 k.k., jednak wynika z istoty tego czynu (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 28 grudnia 2006 r., II AKa 405/06, KZS 2007/5/71). Wymierzona mu została uprzednio kara w wymiarze wyższym niż 6 miesięcy i odbył on z tego tytułu ponad 6 miesięcy tej kary. Zakończył jej odbywanie w dniu 31 października 2001 r. i niespełna 5 lat po tej dacie popełnił będące przedmiotem niniejszego postępowania umyślne przestępstwo przeciwko mieniu i bezpieczeństwu informacji.

W świetle dokonanej uprzednio analizy poszczególnych dowodów pod kątem ich wiarygodności, wzajemnej konfrontacji tych dowodów, poczynionych w oparciu o nie ustaleń faktycznych Sąd uznał za udowodnione sprawstwo oskarżonego A. S. (1) co do czynów przypisanych mu w pkt VII części dyspozytywnej wyroku. Jego zachowania nie ocenił jednak jako współsprawstwa, ale jako pomocnictwo. Nie ma dowodów, na podstawie których można byłoby ustalić, że A. S. (1) znał zamiar członków zorganizowanej grupy przestępczej, a nawet w ogóle miał świadomość, że taka grupa istnieje. Znał K. W. i był świadomy jego zamiaru i sposobu działania. Wiedział, że podejmuje czynności, które mają służyć uzyskaniu niemałej sumy pieniężnej w drodze przelewów bankowych, jednakże swoje działania ograniczył tylko do wstępnej fazy tego przestępczego projektu. Przyczynił się do założenia rachunków bankowych, na które miały pieniądze wpłynąć. Z żadnego dowodu nie wynika, by w późniejszym czasie w ogóle interesował sie tym, czy rzeczywiście te pieniądze wpłynęły, by rościł sobie jakiekolwiek pretensje do udziału w zyskach. W momencie przekazania K. W. dokumentów i kart bankomatowych do rachunków D. K. (2) i D. K. (1) jego udział w zdarzeniach się zakończył. Zdaniem Sądu poprzestał on więc jedynie na ułatwieniu sprawcom popełnienia zamierzonego czynu zabronionego. W istocie dostarczył on im – wprawdzie niematerialne – narzędzie do popełnienia tego czynu. Rachunki bankowe były właśnie takim narzędziem, które zostało wykorzystane przez sprawców.

Dla udzielenia karalnej pomocy do popełnienia czynu zabronionego nie jest na pewno konieczna pełna wiedza na temat planów sprawcy/ów, sposobu działania i skutku. Odpowiada za pomocnictwo ten, kto w zamiarze, by inna osoba popełniła czyn zabroniony ułatwia jego popełnienie. Ten zamiar nie musi być bezpośredni, ale wystarczające jest, by pomocnik przewidywał możliwość popełnienia czynu zabronionego i godził się na to (zamiar ewentualny). Właśnie z takim zamiarem działał A. S. (1). Nie znał wszystkich szczegółów dotyczących realizacji przestępstwa, ale miał świadomość, że ma ono polegać na zdobyciu „niezłej kasy”, że ma to nastąpić w wyniku realizacji przelewów pieniędzy oraz że właśnie w tym celu zostaną wykorzystane rachunki bankowe, do których założenia on się przyczynił, namawiając inne osoby na ich założenie, pomagając w ich założeniu oraz dostarczając K. W. dokumenty i karty bankomatowe do tych rachunków. A. S. (1) miał wystarczająco wiele informacji, by wyrobić sobie obraz zaplanowanych działań, by mieć świadomość, że przestępstwo zostanie popełnione przy wykorzystaniu operacji bankowych dokonywanych przez osoby nieuprawnione. Oceny Sądu nie zmienia to, że mógł rzeczywiście nie rozumieć technicznej strony planowanych działań, dokładnego sposobu, w jaki środki sprawcy uzyskają dostęp do środków pieniężnych innych osób. Istotne jest to, że było mu to całkowicie obojętne. Właśnie ta obojętność wyraża jego ewentualny zamiar udzielenia pomocy sprawcom. Przewidywał on, że czyn zabroniony polegający na przełamaniu zabezpieczeń w bankach i wyrządzeniu szkody majątkowej bankowi i jego klientom zaistnieje i godził się na to. Z tego względu Sąd uznał, że działał on umyślnie, w zamiarze ewentualnym i jego wina podobnie i sprawstwo nie budzi wątpliwości.

A. S. (1) popełnił dwa czyny zabronione, albowiem odrębne było jego zachowanie w stosunku do D. K. (1) i D. K. (2), a odrębne wobec T. J. (1). W pierwszym przypadku podejmował znacznie więcej działań, tj. nakłonił ich do założenia rachunku bankowego, udzielił im pomocy w tym założeniu, zawiózł ich do W. do banku, a następnie odebrał dokumenty i karty bankomatowe i przekazał je K. W.. W przypadku czynu związanego z T. J. (1) ograniczył sie tylko do zawiezienia go do W. do oddziału E., będąc świadomym tego, że konto również posłuży tym samym osobom, które miały zamiar popełnienia przestępstwa. Oba te występki Sąd zakwalifikował z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 267 § 1 kk i art. 287 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, albowiem do takiego właśnie czynu sprawców udzielił on im pomocy. Czyny były popełnione w krótkich odstępach czasu i w podobny sposób, dlatego też stanowiły element ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk.

Stopień społecznej szkodliwości wszystkich czynów przypisanych oskarżonym jest wyższy niż znikomy. W odniesieniu do przestępstwa z art. 258 § 1 kk Sąd miał przede wszystkim na uwadze cel działania grupy, a zatem dokonywanie wyspecjalizowanych przestępstw zmierzających do uzyskania znacznej korzyści majątkowej na szkodę osób przekonanych o bezpieczeństwie zgromadzonych w bankach środków pieniężnych. O znacznym stopniu szkodliwości tego czynu przemawiało również to, że w skład grupy weszło co najmniej 5 osób, a stopień jej organizacji wskazywał na zaawansowane i przemyślane działania jej twórców. Czyny, które miały być i były popełniane wymagały specjalistycznej wiedzy. Jak wynika z opinii biegłego miały charakter nowatorski w Polsce, a przy tym międzynarodowy z uwagi na udział w grupie przestępczej również co najmniej jednej osoby rosyjskojęzycznej. Członkowie grupy angażowali przy tym jako „podwykonawców” wiele innych osób. Działali w sposób zuchwały i w poczuciu bezkarności. Oczywiste przy tym jest, że stopień społecznej szkodliwości czynu K. S. (2) był mniejszy z uwagi na jego mniejsze zaangażowanie w działalność grupy, mimo wszystko drugorzędną rolę w przestępczym procederze.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonym M. S. w pkt II części dyspozytywnej wyroku oraz K. S. (2) w pkt V części dyspozytywnej wyroku jako znaczny, Sąd miał przede wszystkim na uwadze popełnienie tych czynów w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, ale także wartość mienia, którego te przestępstwa dotyczyły i tym samym rozmiar szkody wyrządzonej działaniami, także premedytację działań, dokładne zaplanowanie i zorganizowanie czynów, wreszcie współdziałanie więcej niż jednej osoby oraz pokrzywdzenie wielu osób. Szczególnie wysoka była społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez M. S., który działał na szkodę 10 osób (w tym (...) S.A.) i w stosunku do mienia znacznej wartości.

Jako wyższą niż znikomą Sąd uznał również społeczną szkodliwość czynów przypisanych oskarżonemu A. S. (1). Działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, współdziałał z innymi osobami, które zresztą wciągnął do realizowanego przestępstwa. Nie ograniczył się tylko do jednego aktu pomocy, ale oprócz nakłonienia innych osób do założenia kont w banku, ponadto udzielał im w tym zakresie instrukcji, zawiózł do W., odebrał dokumenty i karty bankomatowe i przekazał je K. W..

Wymierzając oskarżonym kary za poszczególne czyny i ciąg przestępstw przypisane im w wyroku, Sąd uwzględnił okoliczności osobiste ich dotyczące. Okolicznością obciążającą wobec M. S. i K. S. (2) było oczywiście to, że popełnili oni przestępstwa, działając w zorganizowanej grupie przestępczej, co stanowi obligatoryjną podstawę zaostrzenia kary (art. 65 § 1 i 2 kk).

Jako obciążającą dla M. S. uznał jego szczególnie istotną rolę w zorganizowanej grupy przestępczej i w realizowanych przez tę grupę czynach zabronionych. Ponadto działał czynem ciągłym. Sąd nie dostrzegł w odniesieniu do niego jakichkolwiek okoliczności łagodzących.

W stosunku do K. S. (2) jako okoliczność obciążającą Sąd uznał jego wielokrotną karalność – zarówno uprzednią jak i następczą. Był karany za przestępstwa przeciwko mieniu i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Przypisane mu przestępstwa popełnił w warunkach powrotu do przestępstwa, choć niecelowe było w ocenie Sądu wychodzenie poza ustawowe granice wymiaru kary. Nadto zaostrzająco musiało wpłynąć również przypisanie oskarżonemu działania czynem ciągłym. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował natomiast częściowe przyznanie się przez oskarżonego do popełnienia zarzuconych mu czynów, choć trzeba było mieć na uwadze, że w znacznej części jego wyjaśnienia przeczyły temu przyznaniu.

W stosunku do A. S. (1) jako okoliczność obciążającą należało uwzględnić jego następczą karalność za przestępstwa popełnione już w trakcie niniejszego postępowania. Przed popełnieniem czynów mu przypisanych nie był jednak karany za przestępstwa. Dla jego wymiaru kary ma znaczenie również działanie ciągiem przestępstw.

Łącząc wymienione okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk, Sąd uznał, że w przypadku poszczególnych czynów przypisanych oskarżonym musi zaistnieć znaczne zróżnicowanie orzeczonych kar. Wymaga tego wewnętrzna spójność wyroku i wzgląd, by represja karna została zindywidualizowana w stosunku do każdego sprawcy z osobna.

Orzekając w niniejszym postępowaniu kary za przestępstwo z art. 258 § 1 kk, Sąd uznał, że celowe jest zróżnicowanie wymiaru kary wobec M. S. i K. S. (2) z uwagi na różną rolę w organizacji, różny stopień zaangażowania, wreszcie inny czasokres działalności i różną ilość przestępstw, w których popełnieniu wzięli oni udział. Wprawdzie bez któregokolwiek z tych oskarżonych działalność grupy byłaby utrudniona, jednakże nie budzi wątpliwości, że znacznie trudniej funkcjonowałaby ona bez M. S., który zresztą i współoskarżonego, i K. W. do niej zaangażował. Z tego względu, mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary, w szczególności odpowiedniość do społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy, Sąd orzekł wobec M. S. karę 1 roku pozbawienia wolności. Orzeczeniu kary w wyższym rozmiarze sprzeciwiał się przede wszystkim rzeczywisty czas działania grupy, która stosunkowo szybko musiała zakończyć działalność. Nie sposób w świetle istniejących dowodów jednoznacznie rozstrzygnąć o roli M. S. w grupie, tj. na ile i czy w ogóle był on uzależniony od innych osób, jaką rolę odgrywał w ewentualnych działaniach bezpośrednio zmierzających do obejścia zabezpieczeń bankowych, wreszcie nie sposób też określić, jaki był jego udział w zyskach z działalności przestępczej. Dlatego też Sąd wnioskował, ze niecelowe jest orzeczenie wobec niego kary surowszej. Kara bliższa dolnej niż górnej granicy zagrożenia ustawowego z całą pewnością nie może być natomiast uznana za zbyt surową, gdy uwzględnić rolę oskarżonego w grupie, charakter tej grupy, rodzaj przestępstw, do popełniania których została ona utworzona oraz wszystkie inne okoliczności wpływające na społeczną szkodliwość tego czynu. Rola K. S. (2) w grupie była zdecydowanie mniejsza, przypisano mu zdecydowanie mniej czynów popełnionych w jej ramach. Uzasadniało to orzeczenie wobec niego kary w niższym rozmiarze i jako adekwatną Sąd uznał karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Kary orzeczone w takich rozmiarach powinny odnieść efekt zarówno w zakresie realizacji celów wychowawczych jak zapobiegawczych wobec oskarżonych, tym bardziej gdy zważyć, że wszystkie one orzeczone zostały bez warunkowego zawieszenia ich wykonania.

Spośród pozostałych czynów będących przedmiotem niniejszego postępowania najwyższy stopień społecznej szkodliwości cechował czyn ciągły przypisany M. S. w pkt II części dyspozytywnej wyroku. Wynikało to przede wszystkim z łącznej wartości mienia, w stosunku do którego skierowany był ten czyn i tym samym dolegliwości dla pokrzywdzonych. M. S. wyrządził znaczną szkodę majątkową i uczynił to w sposób znamionujący bezwzględność i zuchwałość w działaniach przestępczych. Mając na uwadze tę wysokość szkody oraz wszystkie inne okoliczności określające społeczną szkodliwość tego czynu, a także wysoki stopień winy oskarżonego, Sąd wymierzył M. S. karę w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności. Jest ona wystarczająco dolegliwa, by móc osiągnąć stawiane przed nią cele – zarówno wychowawcze jak i zapobiegawcze. Mimo to mieści się ona zdecydowanie poniżej choćby połowy zagrożenia ustawowego (mogła być orzeczona nawet kara 15 lat pozbawienia wolności) i w takiej sytuacji na pewno nie może być ona uznana za nadmiernie surową. Ponieważ Sąd nie był w stanie jednoznacznie sprecyzować roli oskarżonego w grupie, czynności, które w konkretnych czynach podejmował oraz wysokości korzyści majątkowej, którą osobiście osiągnął, nie było uzasadnione określanie wyższego wymiaru kary. Z uwagi na to, iż oskarżony dopuścił się tego przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, Sąd na podstawie art. 33 § 2 kk wymierzył mu ponadto karę grzywny w wysokości 300 stawek dziennych po 50 zł każda. Wymiar orzeczonej kary majątkowej oraz wysokość stawki dziennej uwzględniają okoliczności z art. 33 § 2 i 3 kk oraz art. 53 § 1 i 2 kk.

Wymierzając karę K. S. (2) za czyn przypisany mu w pkt V części dyspozytywnej wyroku, trzeba było odnieść ją do wymiaru represji karnej określonej dla M. S. za czyn z pkt II. Jest przecież oczywiste, że nawet pomimo uprzedniej karalności tego oskarżonego i działania w warunkach recydywy, czyn K. S. (2) cechował niższy społecznej szkodliwości. Mniejszy był również jego stopień winy. Wynikało to przede wszystkim z porównania roli obu oskarżonych w zorganizowanej grupie przestępczej, ilości działań przestępczych, które zostały przypisane, a tym samym łącznej wartości mienia, do którego czyny były skierowane, wysokości wyrządzonej szkody majątkowej i ilości osób pokrzywdzonych. Uwzględniając wszystkie okoliczności przypisanego K. S. (2) czynu ciągłego, zasadne było wymierzenie mu kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która z całą pewnością nie może być uznana za zbyt surową. Powinna natomiast spełnić swoje zadania przede wszystkim w zakresie oddziaływania zapobiegawczego wobec niepoprawnego sprawy, nie zaniedbując przy tym względów wychowawczych. Obok orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd wymierzył mu na podstawie art. 33 § 2 kk karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 10 zł każda, ponieważ, dopuszczając się tego czynu, K. S. (2) działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i korzyść taką osiągnął. Wysokość stawki dziennej uwzględnia aktualną sytuację sprawcy nieposiadającego dochodów i odbywającego karę pozbawienia wolności (art. 33 § 3 kk).

Dla wymiaru kary wymierzonej A. S. (1) za ciąg przestępstw przypisanych mu w punkcie VII części dyspozytywnej wyroku znaczenie miała przede wszystkim forma współdziałania przestępczego oraz przypisanie mu działania zamiarem ewentualnym. Sąd wprawdzie nie uznał za zasadne zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary wobec pomocnika, jednak orzeczona kara, nawet pomimo przywoływanych wcześniej okoliczności obciążających, nie powinna znacząco wykraczać ponad dolną granicę zagrożenia ustawowego. Jego rola pomocnika była wprawdzie istotna dla sprawców, jednak nie był on jedyną osobą, która mogła wziąć na siebie ciężar wynajdywania osób gotowych do założenia kont bankowych w E.. Kara 10 miesięcy pozbawienia wolności jawi się jako adekwatna do wszystkich dyrektyw jej wymiaru i okoliczności czynu. Powinna wpłynąć zapobiegawczo jak i wychowawczego na oskarżonego, zwłaszcza że nie jest jedyną represją zastosowaną wobec tego oskarżonego. Dolegliwość orzeczonej kary musi bowiem również uwzględniać to, że na podstawie art. 33 § 2 kk orzeczona została wobec oskarżonego kumulatywna kara grzywny, albowiem pomocnik działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i taką korzyść osiągnął. Wysokość stawki dziennej stosownie do art. 33 § 3 kk określono na 20 złotych.

M. S. i K. S. (2) wymierzono po dwie kary pozbawienia wolności za przestępstwa pozostające w zbiegu realnym. Należało im zatem wymierzyć kary łączne tego rodzaju. Sąd miał na względzie to, iż wszystkie czyny popełnione zostały w podobnym czasie, zachodzi ścisły związek pomiędzy nimi, zaś działanie w zorganizowanej grupie przestępczej było jedną z okoliczności obciążających przy wymiarze kar surowszych. W dodatku zachodzi znacząca dysproporcja łączonych kar, co przemawiało za zastosowaniem zasady absorpcji. Z tych względów orzeczono wobec nich kary łączne w wysokości najwyższej z kar jednostkowych podlegających łączeniu.

Wymiar kar łącznych pozbawienia wolności orzeczonych wobec K. S. (2) i A. S. (1) obligował Sąd do rozważenia przesłanek warunkowego zawieszenia ich wykonania. Przesłanki do skorzystania z tego dobrodziejstwa Sąd stwierdził tylko wobec A. S. (1). W dacie popełnienia czynu nie był on karany za przestępstwa, zaś jego rola w przestępczym procederze ocenianym w niniejszym postępowaniu była ograniczona do pomocnictwa. Zwrócić trzeba uwagę na to, że uchylonym wyroku z dnia 1 lutego 2011 r. (sygn. akt II K 819/07) Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec tego oskarżonego kary pozbawienia wolności, zaś w apelacji wniesionej na niekorzyść tego oskarżonego oskarżyciel publiczny nie podniósł zarzutu rażącej niewspółmierności orzeczonej kary.

Sąd nie stwierdził natomiast przesłanek dla warunkowego zawieszenia kary łącznej pozbawienia wolność orzeczonej wobec K. S. (2). Przeciw warunkowemu zawieszeniu wykonania orzeczonych kar przemawia regulacja przepisu art. 69 § 3 kk, do którego odsyła przepis art. 65 § 2 kk. Do sprawcy przestępstwa z art. 258 mają bowiem odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące sprawcy określonego w art. 64 § 2, a więc również przywołany art. 69 § 3 kk, zgodnie z którym nie stosuje się do niego zawieszenia wykonania kary, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Taki wyjątkowy wypadek nie zachodzi na pewno wobec tego oskarżonego, który był karany w dacie popełnienia czynów objętych niniejszym postępowaniem a także później, nadto odpowiadał w warunkach recydywy.

Oskarżeni byli w toku postępowania tymczasowo aresztowani, dlatego też zgodnie z art. 63 § 1 kk należało zaliczyć na poczet orzeczonych wobec nich kar okres rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie. W przypadku A. S. (1) zaliczenie to dokonane zostało na poczet podlegającej wykonaniu kary grzywny.

W toku postępowań reklamacyjnych Bank (...) S.A. w K. zwrócił niektórym pokrzywdzonym utracone przez nich pieniądze w kwotach należnych uwzględniających utracone odsetki. Z tego względu Sąd na podstawie art. 415 4 kpk zasądził od M. S. na rzecz tego banku kwotę odpowiadającą łącznej wartości transakcji wykonanych z rachunków F. K., A. P. i S. W. na rachunki bankowe D. K. (1) i T. J. (1), zasądzając jednocześnie odsetki liczone od dat wykonania tych przelewów. Bank w toku postępowania nie wykazywał dalej idącej szkody. K. S. (2) nie przypisano udziału w przestępstwach na szkodę wymienionych osób pokrzywdzonych, dlatego od niego nie zasądził Sąd na rzecz banku odszkodowania.

Na podstawie art. 29 ust. 1 Prawo o adwokaturze Sąd orzekł o kosztach nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu K. S. (2) z urzędu, albowiem nie została ona opłacona przez niego samego.

Wymierzając oskarżonym kary grzywny Sąd uwzględnił ich możliwości dochodowe i majątkowe zwłaszcza w świetle orzeczenia wobec dwóch z nich kar pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia ich wykonania. Z tego względu Sąd zwolnił M. S., K. S. (2) i A. S. (1) od ponoszenia kosztów sądowych (art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych

III K 151/11

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE