Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie

w składzie:

Przewodniczący SSR Dorota Scott-Sienkiel

Protokolant st. sekr. sąd. Anna Zaborowska - Przesmycka

w obecności oskarżyciela publicznego --------------------

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2018 r., na rozprawie

sprawy przeciwko K. Z.

córce A. i B. z d. M.

ur. (...) w W.

obwinionej o to, że: I prowadząc działalność gospodarczą w m. (...)-(...) W. ul.(...) jako płatnik składek od 12.09.2017 r. do 11.07.2018 r. (zaległość 08-09/2017, 11/2017-06/2018) nie opłacała zaległych i bieżących składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 9740,85 zł plus odsetki liczone do dnia zapłaty włącznie

tj. o czyn z art. 98 ust. 1 pkt 1a w zw. z art. 32 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń

II prowadząc działalność gospodarczą w m. (...)-(...) W. ul. (...) jako płatnik składek od 12.09.2017 r. do 11.07.2018 r. (zaległość 08-09/2017, 11/2017-06/2018) nie opłacała zaległych i bieżących składek na Fundusz Pracy w kwocie 579,87 zł plus odsetki liczone do dnia zapłaty włącznie

tj. o czyn z art. 98 ust. 1 pkt 1a w zw. z art. 32 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 122 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

1.  Obwinioną K. Z. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu ustalając, iż stanowi wykroczenie z art. 98 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. Dz. U. z 2017r., poz. 1778 ze zm.) i art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20.04.2004r. ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz. U. z 2018r., poz. 1265) i za to ją skazuje, zaś na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20.04.2004r. ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zw. z art. 9§1 kw przy zastosowaniu art. 39§1 kw w zw. z art. 24§1 kw wymierza je karę grzywny w wysokości 1.000 (tysiąc) złotych.

2.  Zwalnia obwinioną od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania w sprawie i przejmuje je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 121/18

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. Z. od 1 lutego 2012r. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Kancelaria Doradztwa (...) z siedzibą w W., ul. (...) (wydruk z (...), k. 22). Wbrew obowiązkowi w okresie od sierpnia do września 2017r. oraz od listopada 2017r. do czerwca 2018r. nie opłaciła składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w łącznej kwocie 9.740,85 zł. Nie opłaciła również za ten sam okres składek na Fundusz Pracy w kwocie 579,87 zł (stany należności, k. 2-4).

Obwiniona przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów. Podała, że w lipcu 2017r. urodziła syna. Od tego momentu zaczęły się jej problemy finansowe. W trakcie porodu doszło do komplikacji, co opóźniło jej powrót do zdrowia i pracy. Stan zdrowia dziecka wymagał od niej ponoszenia znacznych nakładów finansowych. Wprawdzie wystąpiła do ZUS o rozłożenie zaległych składek na raty, lecz nie była w stanie uiścić opłaty wstępnej.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionej. Fakt nieodprowadzenia składek i ich wysokość za zarzucany obwinionej okres nie budzi wątpliwości, opiera się na danych z systemu informatycznego prowadzonego przez ZUS. Dokumenty przedłożone przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. są wiarygodne i jako takie stanowią podstawę ustaleń faktycznych Sądu.

W świetle ustalonego stanu faktycznego, nie budzi wątpliwości kwestia, iż obwiniona swoim zachowaniem wyczerpała ustawowe znamiona wykroczenia określonego w art. 98 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. Dz. U. z 2017r., poz. 1778 ze zm.). Pracodawca, lub którykolwiek inny płatnik składek, popełnia wykroczenie, nieopłacając składek na ubezpieczenia społeczne w przewidzianym przepisami terminie.

Zgodnie z art. 47 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych płatnik składek opłaca składki na ubezpieczenia społeczne za dany miesiąc nie później niż do 10 dnia następnego miesiąca - dla osób fizycznych opłacających składkę wyłącznie za siebie. Jeżeli koniec tego terminu przypada w święto (dzień ustawowo wolny od pracy), sobotę lub niedzielę, to za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień roboczy. Przepisy tego artykułu stosuje się odpowiednio do składek na Fundusz Pracy i ubezpieczenie zdrowotne. Do składek na Fundusz Pracy oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie m. in. ich poboru, przepisów karnych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne (art. 32 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).

Zgodnie z art. 98 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych takiej samej karze jak określona w ust. 1 podlega osoba, która dopuszcza się zachowań opisanych w art. 98 ust. pkt 1–7 przy opłacaniu składek lub dokonywaniu wpłat z innych tytułów, do których poboru obowiązany jest ZUS, czyli m. in. składek na Fundusz Pracy oraz na ubezpieczenie zdrowotne. Wydaje się jednak, że właściwsze jest pociągnięcie do odpowiedzialności osoby, która nie opłaciła składek na Fundusz Pracy na podstawie art. 122 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz. U. z 2018r., poz. 1265) jako tego, który pełniej oddaje zawartość kryminalną czynu sprawcy i odnosi się wprost do tej należności. Przepis ten przewiduje, że karze grzywny nie niżej od 3.000 zł podlega osoba, która nie dopełnia obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy.

W wypadku płatności składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy czyn obejmuje jednoczesne zaniechanie opłacenia wszystkich tych składek w tym samym terminie. W związku z tym należy uznać, że sprawca, który nie opłaca w terminie obowiązkowych składek płatnych w tym samym dniu, popełnia jedno wykroczenie (por. S. Kowalski, Wykroczenie nieterminowego opłacania składek, s. 5).

Norma kolizyjna przewidziana w art. 9§1 kw stanowi, że jeżeli czyn wyczerpuje znamiona wykroczeń określonych w dwóch lub więcej przepisach ustawy (lub – jak w tym wypadku – różnych ustaw), stosuje się przepis przewidujący najsurowszą karę. Jeśli zatem sprawca, który nie opłacił wszystkich wymienionych składek, odpowiada za jeden czyn zakwalifikowany na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów, to kara zostanie wymierzona z zastosowaniem 122 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, czyli przepisu przewidującego karę najsurowszą, a mianowicie grzywnę w wysokości minimalnej 3000 zł . W uzasadnionych jednak wypadkach możliwe jest zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary i wymierzenia jej poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju (art. 39 kw).

Obwinionej nie zwalniają z odpowiedzialności za wykroczenie trudności finansowe przedsiębiorstwa ani jej sytuacja osobista. Nie można bowiem usprawiedliwiać poczynań płatnika polegających na „obecnym” zapewnianiu płynności finansowej swojej działalności gospodarczej poprzez nieopłacanie należności publicznoprawnych jakimi są składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i FP. Każdy przedsiębiorca powinien prowadzić działalność zgodnie z prawem- w każdej dziedzinie, a założenie działalności i jej kontynuowanie oparte musi być na właściwych przesłankach ekonomicznych i zakładać musi takie jej prowadzenie, aby uzyskany przychód wystarczający był do ponoszenia jej pełnych kosztów. Osoba fizyczna czy też prawna prowadzi działalność gospodarczą na własne ryzyko i odpowiedzialność, zatem powinna tak kształtować swoje działania aby uregulować wszelkie należności związane z prowadzeniem tej działalności. Jeżeli zaś nie jest w stanie tego zrobić powinna w odpowiednim czasie przedsięwziąć działania zmierzające do przeprowadzenia likwidacji bądź upadłości przedsiębiorstwa.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze okoliczność, że obwiniona dotychczas nie była karana za podobne przestępstwa i wykroczenia. Zdaniem Sądu wysokość nieodprowadzonych składek, okres zaległości, uzasadnia zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary i wymierzenie K. Z. kary 1.000 zł grzywny. W ocenie Sądu kara ta spełni w stosunku do obwinionego funkcję wychowawczą i prewencyjną.

Mając na uwadze zaległości finansowe obwinionej względem ZUS, bezskuteczność egzekucji, Sąd na zasadzie art. 624§1 kpk w zw. z art. 121§1 kpw zwolnił ją od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania.