Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – asyst. sędz. Maria Szymuś

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Giżycku - -------------

po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2018 roku sprawy

J. U. (1)

ur. (...) w G.

syna B. i W. z d. Ś.

oskarżonego o to, że:

W okresie od 01 września 2014r. do 12 maja 2015r w G. prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjne (...) J. U. (1) w G. przy ulicy (...) oraz wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, uporczywie naruszał prawa pracownicze: J. S., J. P., Z. D., A. M., A. J., K. F., G. M., R. B., J. K., J. Z., Ł. U., M. S., P. G. i P. P., poprzez nieopłacanie składek na ubezpieczenie społeczne działając na ich szkodę oraz zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., przy czym łączna kwota nieopłaconych składek wynosi, tj. należność główna wynosi 63.206,38 zł.

tj. o czyn z art.218§1akk

1.  Na podstawie art. 66 §1 i 2 kk, 67§1 i 3 kk postępowanie karne wobec J. U. (1) warunkowo umarza na okres próby roku, zobowiązując go jednocześnie do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz ZUS Oddział w O. kwoty 63206,38 (sześćdziesiąt trzy tysiące dwieście sześć złotych).

2.  Zasądza od J. U. (1) na rzecz Skarbu Państwa 100 zł (sto złotych) tytułem opłaty oraz 70 zł (siedemdziesiąt złotych) tytułem pozostałych kosztów sądowych.

Syg. akt II K 432/18

UZASADNIENIE

J. U. (1) (l. 65) jest mieszkańcem G.. Posiada wykształcenie średnie z wyuczonym zawodem technik elektromechanik, jest zatrudniony w (...) Spółka z o.o. w G. na stanowisku specjalista ds. sprzedaży z dochodem 2150 zł brutto (k.115 i k.190). W okresie od kwietnia 2001 r. do maja 2015 r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjne (...) J. U. (1) w G. przy ul. (...), zajmującą się produkcją głównie wyrobów stolarskich i ciesielskich dla budownictwa.

W ostatnim czasie prowadząc działalność zatrudniał i zgłaszał do ubezpieczenia społecznego 17 pracowników: J. S., J. P., Z. D., A. M., A. J., K. F., D. K., K. G., G. M., M. W., R. B., J. K., J. Z., Ł. U., M. S., P. G. i P. P.. W wyniku analizy terminowości opłacania składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalono, że oskarżony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w okresie od 01 września 2014 r. do 12 maja 2015 r. jako pracodawca nie opłacał składek na ubezpieczenie społeczne w/w pracowników (dokumentacja ZUS k.1-11, protokół przesłuchania świadka M. P. k.14-15, wyjaśnienia oskarżonego J. U. k.190).

Okoliczności popełnienia przez oskarżonego J. U. przypisanego mu czynu zdaniem Sądu nie budzą wątpliwości choć oskarżony podczas składanych wyjaśnień w toku prowadzonego dochodzenia oraz postępowania sądowego nie przyznał się do winy. Jednakże z treści złożonych wyjaśnień wynika, że oskarżony w żaden sposób nie zakwestionował zgromadzonych w sprawie dowodów ani nie zaprzeczył stawianemu zarzutowi nieopłacania składek na ubezpieczenia społeczne wskazanych pracowników.

W swoim wyjaśnieniach przedstawił jedynie okoliczności, które przyczyniły się do utraty płynności finansowej firmy oraz narastających długach, w konsekwencji czego działalność gospodarcza została zamknięta. Oskarżony wskazał, że na podstawie zawarcia umowy na duże zamówienie, jego firma produkowała i wysyłała meble do N.. Nadto wyjaśnił, że przez pewien okres wszystko funkcjonowało dobrze, do momentu zablokowania kontenera z meblami w porcie w A., na skutek czego firma nie była w stanie ukończyć zamówienia, w efekcie firma poniosła duże straty – 400.000 tys. USD (wyjaśnienia oskarżonego k.190). Oskarżony wyjaśnił też, że zła sytuacja w firmie zaczęła narastać, gdy poważnie zachorowała jego żona. Pogłębiające się problemy zdrowotne żony spowodowały, że oskarżony przestał interesować się sytuacją w firmie i skupił się przede wszystkim na chorobie żony. Cała odpowiedzialność spadła wówczas na jego syna, który nigdy wcześniej nie zajmował się sprawami finansowymi w firmie. (protokół k.115, wyjaśnienia oskarżonego k.190, zez. Ł. U. k. 191-192).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznał się do popełnienia czynu (w pozostałym zakresie podzielił wyjaśnienia), bowiem okoliczności, które przywołał podczas składanych wyjaśnień (choć niewątpliwie niekorzystne z biznesowego punktu widzenia) nie stanowią podstawy do wyłączenia jego winy. Zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy w postaci dokumentacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (k.1-11) oraz dokumentów pracowniczych i zeznań świadków (k. 26-93, k. 98-106) jest bezsporny i nie budzi żadnych wątpliwości. Te dowody sąd w całości podzielił, tym bardziej, że jak już wcześniej wskazano nie były one kwestionowane na żadnych etapie postępowania. Jak sam oskarżony wskazał, wraz z pojawieniem się problemów ze sfinalizowaniem umowy z partnerem nigeryjskim jak i problemów prywatnych oskarżonego, zaczęło narastać zadłużenie w firmie, a tym samym długotrwałe zaniechanie płacenia składek pracowniczych. Znamię uporczywości naruszania praw pracownika określone w art. 218§1a kk zakłada dwa elementy: złą wolę sprawcy i długotrwałość jego zachowania. Uporczywość przejawia się w natrętności, sekwencyjności czy powtarzalności zachowań, przy czym uporczywe jest takie zachowanie, które polega na naruszeniu praw pracownika co najmniej trzy razy. (por. wyr. SA w Gdańsku z 30.3.2017 r., II AKa 256/16). W tym przypadku oskarżony zaniechał płacenia składek znacznie dłużej jak przez okres 3 miesięcy (był to czas przeszło 8 miesięcy). Ten okres czasu był dostatecznie długi, aby oskarżony podjął racjonalne działania, a konkretnie polegające na ewentualnym, wcześniejszym zakończeniu działalności, a tym samym uwolnieniu się od obowiązku opłacania składek ZUS na rzecz pracowników. Nie uczynił tego, co stanowi o jego zawinieniu.

Reasumując zgromadzony w sprawie cały materiał dowodowy – jako bezsporny –uznać należało za wiarygodny (z zastrzeżeniem co do części wyjaśnień oskarżonego) i zbędna jest jego dalsza analiza. Pozwala przyjąć w sposób pewny, że oskarżony J. U. uporczywie naruszył prawa pracownicze wymienionych w zarzucie osób przez niego zatrudnionych, wynikające z ubezpieczenia społecznego w okresie od 01 września 2014 r. do 15 maja 2015 r., działając w ten sposób na szkodę tych pracowników oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wyczerpał w ten sposób swoim zachowaniem dyspozycję art. 218§1a kk.

Zdaniem Sądu wina i społeczna szkodliwość przypisanego oskarżonemu J. U. czynu nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia jak wskazano wyżej nie budzą wątpliwości. Za takimi ustaleniami przemawiają okoliczności strony podmiotowej i przedmiotowej czynu, a zatem czas, sposób, miejsce popełnienia przez oskarżonego czynu, pobudki i motywy jakimi się kierował, wysokość wyrządzonej szkody, a także brak jej naprawienia. Oskarżony jest osobą dorosłą, z dużym doświadczeniem życiowym, w tym biznesowym, poczytalną. Miał zatem świadomość, że jego zachowanie jest bezprawne, a motywacja wolna od jakichkolwiek zewnętrznych nacisków, o którym mowa w ustawie karnej, a które wyłączają przypisanie winy. Można więc było wymagać od niego zachowania zgodnego z prawem. Podnieść zarazem należy, że oskarżony do tej pory prowadził ustabilizowany tryb życia i nie był w przeszłości karany. Ponadto oskarżony utrzymywał firmę i zatrudniał pracowników przez wiele lat, spełniając przy tym ustawowy obowiązek płacenia składek ubezpieczeniowych.

Uznając zatem, że zostały spełnione wszystkie warunki wymienione w art. 66§1 i 2 kk sąd uznał, że właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Sąd mając na uwadze ten przepis, a także art. 67§1 i 3 kk postępowanie karne wobec J. U. warunkowo umorzył na okres próby roku i zobowiązał go jednocześnie do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz ZUS Oddział w O. kwoty 63.206,38 zł.

Na podstawie art. 624§1 kpk orzekł o kosztach procesu