Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2018 r.

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – SSO Anna Moskal

Protokolant: st. sekr. sądowy Stefania Wrzyszcz

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2018 r. w Tarnobrzegu

na rozprawie

sprawy R. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o prawo do emerytury w obniżonym wieku z tytułu pracy w warunkach szczególnych

na skutek R. W.

od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 30 stycznia 2018 r. nr (...)

I.zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy R. W. prawo do emerytury w obniżonym wieku z tytułu pracy w warunkach szczególnych od dnia 20 stycznia 2018 roku,

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w R. na rzecz wnioskodawcy R. W. kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt zł) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.-

Sygn. akt III U 235/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30.01.2018r. nr: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. po rozpoznaniu wniosku R. W.
z dnia 20.12.2017r. odmówił mu prawa do emerytury w obniżonym wieku. Jako podstawę prawną wskazał ustawę z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2017r. poz.1383 ze zm.) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz.U. z 1983r. Nr 8 poz. 43 ze zm.).

Uzasadniając wyjaśnił, że zgodnie z art. 184 ustawy w zw. z §4 w/w rozporządzenia prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31.12.1948 r., jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

- osiągnął wiek 60 lat i posiada co najmniej 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych w tym 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze,

- nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE na dochody budżetu państwa.

Organ rentowy wskazał, że wnioskodawca na dzień 1.01.1999r. nie wykazał 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego, a jedynie 24 lata 4 miesiące i 16 dni. Pozostałe przesłanki nabycia prawa do wcześniejszej emerytury nie były kwestionowane przez ZUS. Staż pracy w warunkach szczególnych został uwzględniony w wymiarze 17 lat 6 miesięcy i 17 dni.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył wnioskodawca wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury od 20.01.2018r. oraz zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego. Podał, że na dzień 1.01.1999r. posiada nieprzerwany okres zatrudnienia w wymiarze ponad 25 lat, na co przedłożył stosowne dowody. Wskazał, że rozpoczął pracę w dniu 1.09.1973r. i pracuje nadal. Po ukończeniu szkoły w dniu 1.07.1976r. podjął zatrudnienie w Kopalniach i Zakładach (...) w T. , gdzie pracował do dnia powołania do wojska tj. do dnia 24.04.1978r. Następnie od 24.04.1978r. do 14.04.1980r. odbywał zasadniczą służbę wojskową, w dniu 15.04.1980r. powrócił z wojska. Następnie od 25.04.1980r. do 28.02.1983r. pracował w Spółdzielni (...) w T. O/S., a od 1.03.1983r. do 14.10.2001r. ponownie w Kopalniach i Zakładach (...) w T.. Wyjaśnił, że jego okres zatrudnienia na dzień 1.01.1999r. wynosi 25 lat i 4 miesiące. W tym okresie odbywał służbę wojskową, nie przebywał na urlopach bezpłatnych ani też nie przebywał na eksporcie. Podkreślił, że organ rentowy w decyzji odmownej nie uzasadnił jakie okresy wyłączył z zatrudnienia i na jakiej podstawie. Wnioskodawca domniemywał, że wyłączeniu podlegają okresy wymienione w pkt V decyzji kapitałowej z dnia 29.01.2018r. Ponadto wskazał, że organ rentowy pismem z dnia 13.02.2018r. skierowanym do niego potwierdził, że do ustalenia prawa do emerytury nie przyjął okresów: od 25.04.1980r. do 30.11.1980r., od 1.05.1981r. do 31.07.1981r. i od 1.12.1981r. do 31.12.1981r. Nadmienił, że organ rentowy nie ustosunkował się do 8 dni pracy po zwolnieniu ze służby wojskowej do zatrudnienia w S. tj. od 15.04.1980r. do 22.04.1980r. Zdaniem wnioskodawcy okresy odliczenia okresów z ogólnego stażu pracy łącznie 11 miesięcy i 5 dni są nieuzasadnione o pozbawione podstaw, gdyż w w/w okresach pracował i otrzymywał wynagrodzenie.

Końcowo wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych począwszy od 20.01.2018r., tj. od ukończenia 60 roku życia. Do wniosku dołączył świadectwo pracy z dnia 28.02.1983r. z okresu zatrudnienia w (...) oraz karty z legitymacji ubezpieczeniowej.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 3.04.2018r. organ rentowy podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie odwołania.

W uzasadnieniu powołał te same przepisy, co w zaskarżonej decyzji oraz podniósł te same argumenty. Wyjaśnił, że sporny w tej sprawie jest staż pracy wnioskodawcy przypadający podczas zatrudnienia w Spółdzielni (...) Oddział w S., tj. od 25.04.1980r. do 29.02.1983r. Wskazał, że po przedłożeniu przez stronę kserokopii z dokumentacji płacowej z tego zakładu pracy okazało się, że wnioskodawca w 1980r. osiągał wynagrodzenie tylko w miesiącu grudniu, dlatego też organ rentowy za ten rok wyłączył ze stażu pracy okres przypadający od 25.04.1980r. do 30.11.1980r. Następnie w 1981r. ww. w miesiącach: maj, czerwiec, lipiec i grudzień nie osiągał wynagrodzenia, stąd też organ rentowy wyłączył ze stażu okres od 01.05.1981r. do 31.07.1981r. oraz od 01.12.1981r. do 31.12.1981r. Zdaniem organu rentowego brak osiągania wynagrodzenia w w/w okresach może wskazywać na okoliczność braku wykonywania pracy być może z powodu urlopu bezpłatnego lub wyjazdu za granicę, dlatego też okresy te nie mogą stanowić okresów składkowych w rozumieniu art. 6 ww. ustawy emerytalnej. Odnosząc się do dołączył do dołączonej do odwołania kserokopii legitymacji ubezpieczeniowej, podał, że wnioskodawca za sporne okresy zatrudnienia nie ma wpisanych wysokości zarobków, dlatego też ten dokument nie może stanowić dowodu w sprawie. Ostatecznie podał, że sporny okres wynosi 11 miesięcy i 6 dni. Odnosząc się do nieuwzględnienia do stażu pracy okresu zatrudnienia wnioskodawcy w S. w okresie od 15.04.1980r. do 22.04.1980r. przyznał, że nie uwzględnił tego okresu do stażu pracy, ponieważ jest to okres który przypadał bezpośrednio po służbie wojskowej, która odbywała się w okresie od 24.04.1978r. do 14.04.1980r. Stosunek pracy ustał w dniu 22.04.1980r. Jest to okres w którym wnioskodawca był bezpośrednio po odbytej służbie wojskowej i ciągu 30 dni musiał powrócić do pracy. Powołując się na art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS wskazał, że za okresy składkowe uważa się tylko same okresy czynnej służby wojskowej w Wojsku Polskim lub okresy równorzędne albo okresy zastępczych form tej służby i taki okres ten został uwzględniony przez organ rentowy. Podał, że ten przepis jako bezwzględnie obowiązujący nie pozwala na zaliczenie do okresu składkowego okresu przerwy pomiędzy zakończeniem służby wojskowej a podjęciem pracy. Sporny okres przerwy nie został również wymieniony w art. 7 ustawy emerytalno-rentowej jako okres nieskładkowy. Organ rentowy powołał się również na wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20 października 2005 r. sygn. akt. III AUa 1336/04 wskazujący, że art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 21.11.1967 roku o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 44, poz. 220 z późno zm.) stwierdza, że pracownikowi, który w ciągu trzydziestu dni od dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej podjął pracę u pracodawcy, u którego był zatrudniony w dniu powołania do tej służby, czas odbywania służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia u tego pracodawcy w zakresie wszystkich uprawnień wynikających ze stosunku pracy, nie stanowi podstawy prawnej do zaliczenia okresu przerwy między ukończeniem służby wojskowej a ponownym podjęciem pracy jako okresu składkowego w myśl przepisów ubezpieczeniowych. W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd wyjaśnił, że termin 30 dni wymieniony w obu przepisach jest terminem nieprzekraczalnym, w którym pracownik ma wyrazić wolę powrotu do pracy, ale nie może być zaliczony jako okres składkowy, bądź nieskładkowy, a to z tej przyczyny, że brak jest w dyspozycji ww. przepisu jakichkolwiek szczególnych uregulowań w tym zakresie. Dalej wykazał, że to przepisy ustawy emerytalno-rentowej precyzyjnie określają, które okresy można uznać za składkowe i nieskładkowe, w tym art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, który wymienia, iż za okresy składkowe uważa się okresy czynnej służby wojskowej w Wojsku Polskim lub okresy równorzędne albo okresy zastępczych form tej służby. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że do okresów składkowych można zaliczyć okres czynnej służby wojskowej, a nie sporny okres przerwy. W związku z powyższym organ rentowy podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

ustalił i zważył, co następuje:

Wnioskodawca R. W. urodził się (...)

W okresie od 1.09.1973r. do 30.06.1976r. zatrudniony był w Kopalniach i Zakładach (...) w T. jako pracownik młodociany zatrudniony na podstawie indywidualnej umowy o pracę w celu nauki zawodu.

Od 1.07.1976r. do 22.04.1980r. zatrudniony był w Kopalniach i Zakładach (...) w T. na stanowisku elektromontera maszyn wirujących w pełnym wymiarze czasu pracy. Następnie od 24.04.1978r. do 14.04.1980r. odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Po powrocie ze służby wojskowej od 25.04.1980r. do 28.02.1983r. zatrudniony był w Spółdzielni (...) w T. O/S. na podstawie umowy o pracę na stanowisku elektryka w pełnym wymiarze czasu pracy. Nie był członkiem tej Spółdzielni. W tym czasie nie korzystał z urlopów bezpłatnych, ani innych przerw w pracy, nie był członkiem spółdzielni. W tym okresie nie miał przerw w wypłacaniu wynagrodzenia. Za powyższy okres otrzymał świadectwo pracy.

W 1978r. wnioskodawca złamał rękę, nie podjął wówczas leczenia. Dopiero później zgłosił się do szpitala w R. przy ul. (...), gdzie przebywał w dniach od 28.08. do 2.09.1980r. w związku z tym złamaniem i przez 4 tygodnie miał założony opatrunek gipsowy. Z tego powodu w okresie od 3.09 do 2.10.1980r. przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Od 1.03.1983r. do 14.10.2001r. ponownie zatrudniony był w Kopalniach i Zakładach (...) w T. jako elektromonter instalacji elektrycznych w pełnym wymiarze czasu pracy.

W okresach od 7.04.2003r. do 31.08.2003r. i od 25.06.2004r. do 31.10.2004r. pracował w Zakładzie (...) w T. na stanowisku elektromontera oraz pomocnika elektromontera.

Od 24.11.2004r. do 28.06.2006r. zatrudniony był w (...) sp. z o.o. w N. jako elektryk.

Od 3.07.2006r. do chwili obecnej pracuje w F. (...) w C. jako elektryk.

(dowód:

- akta rentowe wnioskodawcy: wniosek o emeryturę k. 1, świadectwo pracy k.6, świadectwa pracy k.9,10, 16, 24, 25,26, świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach k.11,

- zeznania świadków: C. A., T. S. –zapis nagrania z dnia 29.08.2018r.,

- akta rentowe świadka C. A.,

- akta osobowe wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w (...) od 1.03.1983r.,

- legitymacja ubezpieczeniowa wnioskodawcy- k. 39,

- zeznania wnioskodawcy - zapis nagrania z dnia 24.10.2018r. )

Uprawnienie wnioskodawcy do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy
w warunkach szczególnych należało rozpoznać pod kątem spełnienia przesłanek
z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS ( j.t. DZ.U. z 2018 r. poz. 1270 ), zwanej dalej ustawą. Stanowi on, że ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. na dzień 1 stycznia 1999r.) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury
w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Okres składkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy wynosi dla mężczyzny 25 lat. Odnośnie natomiast przepisów dotychczasowych, które regulowały prawo
do nabycia świadczenia emerytalnego przez mężczyznę w wieku niższym niż 65 lat
w związku z wykonywaniem zatrudnienia w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze, te przepisy to przede wszystkim Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.), zwane dalej Rozporządzeniem .

Zgodnie z § 3 i § 4 ust. 1 Rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany
do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia.

Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeśli spełni łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet 60 lat dla mężczyzn

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy
w szczególnych warunkach.

Okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy (§2pkt.1 Rozporządzenia....).

W przedmiotowej sprawie niesporne jest, że wnioskodawca w dniu (...) ukończył 60 rok życia, nie przystępował do OFE, na dzień 1.01.1999r. wykazał ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Spór dotyczy natomiast kwestii czy na dzień 1.01.1999r. wykazał co najmniej 25 lat ogólnego stażu pracy.

W ocenie Sądu, wyniki przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego pozwalają na pozytywną odpowiedź na tak postawione zagadnienie.

Organ rentowy uznał za udowodniony ogólny staż pracy w wymiarze 24 lata 6 miesięcy i 16 dni, natomiast nie uznano za wystarczająco udokumentowanego całego okresu zatrudnienia odwołującego w Spółdzielni (...) w T. O/S. na stanowisku elektryka, tj. od 25.04.1980r. do 29.02.1983r. z powodu braku wpisania wynagrodzeń na kartach wynagrodzeń. Organ rentowy, przy wyliczaniu stażu pracy, wyłączył z tego okresu miesiące, za które brak było wpisanych wynagrodzeń tj. okresy od 25.04.1980r. do 30.11.1980r., od 01.05.1981r. do 31.07.1981r. oraz od 01.12.1981r. do 31.12.1981r., łącznie 11 miesięcy i 6 dni. Zdaniem organu rentowego brak osiągania wynagrodzenia w w/w okresach może wskazywać na okoliczność braku wykonywania pracy być może z powodu urlopu bezpłatnego lub wyjazdu za granicę, dlatego też okresy te nie mogą stanowić okresów składkowych w rozumieniu art. 6 ww. ustawy emerytalnej

Na potwierdzeniu okresu pracy w Spółdzielni (...) w T. wnioskodawca przedłożył świadectwo pracy wystawione w dniu 28.02.1983r. oraz legitymację ubezpieczeniową.

Wnioskodawca zeznał, że pracował w Spółdzielni (...) w T. od 25 kwietnia 1980r. do końca lutego 1983r. w pełnym wymiarze czasu pracy. W tym okresie cały czas był pracownikiem, nie zwalniał się ze spółdzielni na krótkie okresy ani też nie korzystał z urlopów bezpłatnych. Wyjaśnił, że pod koniec sierpnia 1980r. trafił na kilka dni do szpitala w R. w związku ze złamaniem ręki w 1978r., która wówczas nie była leczona. Podał, że założono mi opatrunek gipsowy na okres około 4 tygodni i w tym czasie przebywał na zwolnieniu lekarskim. Nie potrafił powiedzieć, co zdarzyło się w grudniu 1981r. Jednocześnie podał, że w spornych okresach nie było żadnej reorganizacji w spółdzielni czy też upadłości. Zeznał, że w okresach tych otrzymywał bądź wynagrodzenie bądź zasiłek chorobowy ze spółdzielni ( zeznania wnioskodawcy-zapis nagrania).

Razem z wnioskodawcą w Spółdzielni (...) pracowali świadkowie: C. A. i T. S..

Świadek C. A., która w latach 1980-1983 pracowała na stanowisku starszy weryfikator kart drogowych zeznała, że jeździła razem z wnioskodawcą do pracy. Podała, że pracował na stanowisku elektryka. Wzywali go, gdy coś się zepsuło na dyspozytorni. Świadek zeznała, że nie przypomina sobie, żeby wnioskodawca nie jeździł do pracy. Nie wiedziała o jego pobycie w szpitalu. Podała, że osoby zatrudnione w spółdzielni nie były jej członkami ( zeznania świadka-zapis nagrania).

Świadek T. S., który pracował w (...) od listopada 1980r. do 1986r. na stanowisku spawacza zeznał, że gdy przyszedł do pracy to wnioskodawca już pracował. Podał, że pracowali w systemie zmianowym, tj. wnioskodawca pracował na pierwszych zmianach, a świadek na drugich. Świadek zeznał, że nie było takiej, że nie otrzymał wynagrodzenia za jakiś miesiąc ani też, że jakiś pracownik nie otrzymał takiego wynagrodzenia. ( zeznania świadka-zapis nagrania).

Z dokumentów zawartych w aktach osobowych wnioskodawcy w (...) wynika, że zakład ten uwzględniał cały okres zatrudnienia w Spółdzielni (...), tj. od 25.04.1980r. do 28.02.1983r. przy obliczaniu nagrody jubileuszowej za 15 lat pracy (k.73).

Na rozprawie w dniu 29.08.2018r. odwołujący przedłożył legitymację ubezpieczeniową wystawioną dnia 20.09.1975r. przez (...), w której znajduje się wpisy poświadczające o uprawnieniu do świadczeń leczniczych z tytułu zatrudnienia w (...) w T. z dnia 25.08.1980r., 12.08.1982r. i 30.11.1982r., a także okresy niezdolności do pracy w okresie zatrudnienia.

Ponieważ na kartach wynagrodzeń za lata 1980, 1981 i 1983 wnioskodawca ma wpisane wynagrodzenia tylko za miesiące: grudzień 1980r., styczeń, luty, marzec, kwiecień, sierpień, wrzesień listopad 1981r. oraz styczeń, luty 1983r., a za pozostałe miesiące nie ma takich wpisów organ rentowy w zaskarżonej decyzji nie uwzględnił miesięcy, za które brak było wpisów w kartach wynagrodzeń do ogólnego stażu pracy.

Po przeprowadzeniu analizy całego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a w szczególności zeznań świadków, zeznań wnioskodawcy, zapisów w aktach osobowych z okresu zatrudnienia w (...), świadectwa pracy z okresu zatrudnienia w (...) w T. oraz wystawionego mu świadectwa pracy Sąd uznał, że w spornych okresach wnioskodawca był pracownikiem Spółdzielni (...) w T.. Jednocześnie, zdaniem Sądu, zapisy zawarte w kartach wynagrodzeń nie odzwierciedlają rzeczywistego stanu rzeczy. Biorąc pod uwagę wygląd kart i porównując karty wynagrodzeń z 1983 do kart wynagrodzeń z 1980 i 1981, to rodzą się uzasadnione wątpliwości, co do daty sporządzania zapisów w nich zawartych. Karta z 1983r. wygląda na znacznie starszą niż karta ta z 1981. Z legitymacji ubezpieczeniowej wynika, że wnioskodawca był niezdolny do pracy z powodu choroby w 1981r. od czerwca do lipca i z tego powodu był uprawniony do świadczeń, ale nie ma odpowiedniego zapisu w karcie. Nikt tego nie kwestionował i nie wskazywał innego tytułu niż praca w (...). W karcie wynagrodzeń za 1982r. wpisano zasiłek chorobowy tylko w miesiącach lipiec i grudzień, natomiast z wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej jednoznacznie wynika, że powinien być również wpisany za miesiąc październik i listopad.

W ocenie Sądu zapisy w kartach wynagrodzeń nie są wiarygodne i nie mogą być podstawą do tego, aby stwierdzić, że świadectwo pracy wystawione przez (...) w T. jest nierzetelne. W szczególności podnieść należy, że z akt osobowych z okresu zatrudnienia w (...) wynika, że cały okres zatrudnienia w (...) został uwzględniony do stażu pracy przy ustalaniu prawa do 15-letniego jubileuszu. Zdaniem Sądu wymienione wyżej rozbieżności i braki, które są w dokumentacji dotyczącej zarobków, w szczególności, że już wygląd tej karty wynagrodzeń z 1982 i 1983 wskazuje, że zarobki za lata 1980 i 1981 pisane były na nowych kartach. Nadmienić należy, że karta z 1982 też nie była prowadzona w sposób rzetelny, bo jak wyżej wskazano nie umieszczono w niej zasiłków chorobowych, w tych miesiącach, co do których jest wpisane, że pracował. Zamieszczono informacje o wynagrodzeniach za wszystkie miesiące 1982r., natomiast brak informacji o zasiłkach, które się należały skoro był niezdolny do pracy.

Sąd uwzględniając powyższe nierzetelności w dokumentach oraz dokonując oceny pozostałych dowodów uznał, że zeznania wnioskodawcy, świadków i zapisy w świadectwie pracy oraz legitymacji ubezpieczeniowej za wiarygodne i potwierdzające, że w spornych okresach wnioskodawca był zatrudniony w (...) w pełnym wymiarze czasu pracy bądź jako czynny pracownik bądź jako korzystający z zasiłków chorobowych, które częściowo wynikają z zapisów w książeczce ubezpieczeniowej.

W/w świadkowie byli współpracownikami wnioskodawcy w okresie jego zatrudnienia w (...) a tym samym mają najpełniejszą wiedzę na temat jego zatrudnienia. Zeznania ich zaś są logiczne, wyczerpujące oraz korespondują z zeznaniami odwołującego się.

Mając na uwadze treść zeznań świadków, zeznania wnioskodawcy oraz pozostałe dowody zgromadzone w sprawie w szczególności świadectwo pracy oraz zapisy w legitymacji ubezpieczeniowej Sąd uznał, iż wspólnie tworzą one logiczną i spójną całość, a tym samym zasługują na wiarygodność. Na uwagę zasługuje fakt, iż organ rentowy nie kwestionował zeznań przesłuchanych w sprawie świadków, ani też nie zawnioskował żadnego dowodu dla podważenia wiarygodności ich zeznań.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 2 pkt 12 za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. okresy –za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne– pracy na obszarze Państwa Polskiego w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych i w innych spółdzielniach zrzeszonych w (...) Związku Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych, w zespołowych gospodarstwach rolnych spółdzielni kółek rolniczych zrzeszonych w Krajowym Związku (...) oraz pracy na rzecz tych spółdzielni:

a)objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, za które opłacono składkę na to ubezpieczenie lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki,

b) przed dniem objęcia obowiązkiem ubezpieczenia społecznego z tego tytułu.

Zastosowanie ww. przepisu dotyczy pracy, która objęta była obowiązkiem ubezpieczenia społecznego przed dniem 15 listopada 1991 r.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z 16.09.1982r. Prawo Spółdzielcze ( Dz.U. z 2003r. Nr 188 poz. 1848) zdolny do pracy członek spółdzielni ma prawo i obowiązek pracować w spółdzielni w rozmiarze ustalanym corocznie przez zarząd, stosownie do potrzeb wynikających z planu działalności gospodarczej spółdzielni. Natomiast art. 157 ustawy stanowi, że spółdzielnia poza członkami i domownikami może zatrudniać stosownie do swoich potrzeb również inne osoby na podstawie umowy o pracę lub na podstawie innego stosunku prawnego, którego przedmiotem jest świadczenie pracy. Zaznaczyć należy, że prawo do emerytury w niższym wieku przysługuje wyłącznie pracownikom i to tylko tym, którzy wykonywali pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszej sprawie wykazało, że wnioskodawca w spornych okresach zatrudnienia w Spółdzielni (...), tj.: od 25.04.1980r. do 30.11.1980r., od 01.05.1981r. do 31.07.1981r. oraz od 01.12.1981r. do 31.12.1981r. ( 11 miesięcy i 6 dni) pracował na stanowisku elektryka w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę, przy czym nie był członkiem tej spółdzielni. W związku z tym sporne okresy podlegają zaliczeniu do ogólnego stażu pracy jako okresy składkowe.

Po zsumowaniu spornych okresów z okresem uwzględnionego przez ZUS w wymiarze 24 lata 4 miesiące i 16 dni, otrzymamy łącznie ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych ( tj. 25 lat 4 miesięcy i 2 dni).

W związku z powyższym uznać należało, że z chwilą ukończenia 60 roku życia w dniu 20.01.2018r., odwołujący spełnił wszystkie warunki niezbędne do uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku. Wcześniej, bo w dacie 20.12.2017r. złożył wniosek o świadczenie.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury w obniżonym wieku z tytułu pracy w warunkach szczególnych od dnia 20.01.2018r. ( punkt I wyroku).

Na podstawie art. 98 kpc w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r. poz.1804) Sąd zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w R. na rzecz wnioskodawcy kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego ( punkt II wyroku).