Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 04 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Legnicy V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: star. sekr. sądowy Marta Grabowska

po rozpoznaniu w dniu 04 grudnia 2018 r. w Legnicy

sprawy z wniosku B. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o odstąpienie od określenia zaległości w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej

na skutek odwołania B. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 22 listopada 2017 r.

znak (...)

postanawia:

I.  odrzucić odwołanie,

II.  zasądzić od ubezpieczonego B. D. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. kwotę 1800 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Krzysztof Główczyński

VU 339/18

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 22 listopada 2017 r., znak: (...), określił zaległości B. D. w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, wynoszące na dzień 21 listopada 2017 r. z tytułu składek:

- na ubezpieczenia społeczne za okres od czerwca 2004 r. do maja 2006 r. - 27.305,62 zł, w tym: kwota składek – 11.085,62 zł, odsetki – 15.030,00 zł, koszty upomnienia – 44,00 zł, koszty egzekucyjne 366,00 zł i opłata dodatkowa – 780 zł,

- na ubezpieczenie zdrowotne za okres od czerwca 2004 r. do września 2007 r. - 14.466,69 zł, w tym: kwota składek – 6.209,99 zł, odsetki – 7.836,00 zł, koszty upomnienia – 52,80 zł, koszty egzekucyjne – 117,90 zł i opłata dodatkowa – 250,00 zł,

- na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od września 2004 r. do maja 2006 r.- 1.830,14 zł, w tym: kwota składek – 728,34 zł, odsetki – 981,00 zł, koszty upomnienia – 44,00 zł, koszty egzekucyjne – 26,80 zł i opłata dodatkowa – 50,00 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji B. D. zarzucił przedawnienie wymagalności składek, ze względu na upływ dziesięcioletniego okresu przedawnienia. Wnioskodawca stwierdził, że poprzednia decyzja z 15 listopada 2012 r. uległa przedawnieniu 7 dni przed wydaniem ponownej decyzji z 22 listopada 2017 r. Stąd wpis hipoteki przymusowej był bezpodstawny.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie od wnioskodawcy kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że wnioskodawca nie odebrał dwukrotnie awizowanej przesyłki zawierającej zaskarżoną decyzję i wobec tego zgodnie z obowiązującymi przepisami uznano ją za doręczoną i prawomocną. Organ rentowy podał, że płatnik składek odwołanie wniósł po otrzymaniu z Sądu zawiadomienia o dokonaniu w dniu 10 kwietnia 2018 r. wpisu o ustanowieniu hipoteki przymusowej na jego nieruchomości. Stwierdził, że w kwestii przedawnienia należności za okres od czerwca 2004 r. do września 2007 r. wyjaśnienia zawarte są w znajdującym się w aktach ZUS jego piśmie z dnia 17 lipca 2018 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 22 listopada 2017 r., znak: (...), określił zaległości B. D. w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, wynoszące na dzień 21 listopada 2017 r. z tytułu składek:

- na ubezpieczenia społeczne za okres od czerwca 2004 r. do maja 2006 r. - 27.305,62 zł, w tym: kwota składek – 11.085,62 zł, odsetki – 15.030,00 zł, koszty upomnienia – 44,00 zł, koszty egzekucyjne 366,00 zł i opłata dodatkowa – 780 zł,

- na ubezpieczenie zdrowotne za okres od czerwca 2004 r. do września 2007 r. - 14.466,69 zł, w tym: kwota składek – 6.209,99 zł, odsetki – 7.836,00 zł, koszty upomnienia – 52,80 zł, koszty egzekucyjne – 117,90 zł i opłata dodatkowa – 250,00 zł,

- na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od września 2004 r. do maja 2006 r. - 1.830,14 zł, w tym: kwota składek – 728,34 zł, odsetki – 981,00 zł, koszty upomnienia – 44,00 zł, koszty egzekucyjne – 26,80 zł i opłata dodatkowa – 50,00 zł.

W uzasadnieniu organ rentowy stwierdził, że B. D. nie dopełnił wynikającego z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązku rozliczania opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusze Pracy i Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i w związku z tym powstała określona zaskarżoną decyzją zaległość.

Wskazaną decyzję wraz z zawiadomieniem o wszczęciu postępowania i prawie wypowiedzenia się co do zebranych dokumentów z dnia 22 listopada 2017 r. organ rentowy przesłał na adres zamieszkania wnioskodawcy przesyłką pocztową w dniu 24 listopada 2017 r. Z powodu niemożności doręczenia adresatowi lub dorosłemu domownikowi, pozostawiono w oddawczej skrzynce pocztowej B. D. zawiadomienie o pozostawieniu przesyłki w dniu 29 listopada 2017 r. w Urzędzie Pocztowym wraz z informacją o możliwości jej odbioru w terminie 7 dni od pozostawienia zawiadomienia. Z powodu niepodjęcia we wskazanym wyżej terminie 7 dni, przesyłkę awizowano powtórnie w dniu 07 grudnia 2017 r. Ponieważ wnioskodawca awizowanej przesyłki nie podjął, w dniu 14 grudnia 2017 r. zwrócono nadawcy w dniu 14 grudnia 2017 r.

D o w ó d: w aktach ubezpieczeniowych:

- decyzja z 22 listopada 2017 r.,

- zawiadomienie z 22 listopada 2017 r.,

- przesyłka pocztowa.

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług marketingowych do 2007 r. W związku z tą działalnością ma zaległości z tytułu nieopłaconych składek na wskazane w decyzji ubezpieczenia i fundusze. B. D. od 2007 r. był bezrobotny i pracuje dorywczo. Zamieszkuje z rodzicami w domu jednorodzinnym przy ul. (...) w L.; jego matka jest emerytką zaś ojciec pracuje dorywczo. W grudniu 2017 r. wnioskodawca nie pracował.

D o w ó d: wyjaśnienia wnioskodawcy, k. 23-23v.

Sąd zważył co następuje.

Spóźnione odwołanie podlega odrzuceniu bowiem odwołanie od decyzji z dnia 22 listopada 2017 r. B. D. wniósł dopiero w dniu 07 kwietnia 2018 r. (data nadania przesyłki poleconej).

Zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1778) od decyzji Zakładu przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego. Stosownie do art. 477 ⁹ § 1 k.p.c. odwołanie od decyzji organów rentowych wnosi się na piśmie do organu, który wydał decyzję, lub do protokołu sporządzonego przez ten organ, w terminie miesiąca od doręczenia decyzji. Istotne zatem dla prawomocności decyzji i możliwości jej zaskarżenia znaczenie ma data jej doręczenia adresatowi.

Z ustaleń faktycznych wynika, że zaskarżoną decyzję organ rentowy przesłał na adres zamieszkania wnioskodawcy w dniu 24 listopada 2017 r. Z powodu niemożności doręczenia adresatowi lub dorosłemu domownikowi, pozostawiono w oddawczej skrzynce pocztowej B. D. zawiadomienie o pozostawieniu przesyłki w dniu 29 listopada 2017 r. w Urzędzie Pocztowym wraz z informacją o możliwości jej odbioru w terminie 7 dni od pozostawienia zawiadomienia. Z powodu niepodjęcia we wskazanym wyżej terminie 7 dni, przesyłkę awizowano powtórnie w dniu 07 grudnia 2017 r. Ponieważ wnioskodawca awizowanej przesyłki nie podjął, w dniu 14 grudnia 2017 r. zwrócono ją nadawcy w dniu 14 grudnia 2017 r. Te przedstawione wyżej fakty uzasadniają ocenę, że skuteczne doręczenie decyzji nastąpiło w dniu 14 grudnia 2017 r. Należy bowiem wskazać, że zgodnie z art. 43 k.p.a., w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. O doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy zawiadamia się adresata, umieszczając zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy to nie jest możliwe, w drzwiach mieszkania. Zgodnie z art. 44 § 1 pkt 1 k.p.a., w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43, operator pocztowy przechowuje to pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej. Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie 7 dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w placówce pocztowej, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, lub gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata (§ 2). W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2 (czyli 7 dni), pozostawia się powtórnie zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia (§ 3). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (§ 4). Odnosząc wskazane uregulowanie do ustalonych w sprawie faktów należy przyjąć, że na skutek tzw. doręczenia zastępczego zaskarżoną decyzję skutecznie doręczono wnioskodawcy w dniu 14 grudnia 2017 r. Wniesione zatem dopiero w dniu 07 kwietnia 2017 r. odwołanie jest spóźnione i w związku z tym zasługuje na odrzucenie. Ze względu jednak na treść art. 477 ⁹ § 3 k.p.c., z której przede wszystkim wynika, że sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu, rozważenia wymagało, czy przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się. W przekonaniu Sądu przekroczenie terminu jest nadmierne, bowiem odwołanie zostało wniesione dopiero po upływie - liczonych od daty zwrotu pisma przez operatora pocztowego nadawcy - blisko czterech miesięcy. Brak jest przy tym w sprawie szczególnie uzasadnionych okoliczności, które obiektywnie przemawiałyby za oceną, że przekroczenie terminu nie nastąpiło z przyczyn niezależnych od wnioskodawcy.

W ustalonych okolicznościach faktycznych doręczenie zastępcze zaskarżonej decyzji należy uznać w przekonaniu Sądu za skuteczne, bowiem doręczenie to spełnia wymogi jakie wynikają ze wskazanych wyżej przepisów prawa. Wskazać należy, że doręczenia dokonano na adres zamieszkania w domu jednorodzinnym. Wszyscy jego mieszkańcy są osobami pełnoletnimi; matka wnioskodawcy jest na emeryturze, zaś jego ojciec podobnie jak sam płatnik składek, pracuje tylko dorywczo. Nie jest w tych okolicznościach możliwe, by w ciągu 14 dni, gdy przesyłka była awizowana, wnioskodawca i jego domownicy nie mieli obiektywnej możliwości odebrania takiej, adresowanej do B. D. korespondencji. Stąd wskazywane przez niego zmiany doręczycieli nie tłumaczą spóźnienia. Wnioskodawca nie wykazał, by takie zmiany istotnie miały miejsce i by ich bezpośrednim skutkiem było nieprawidłowe doręczenie.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ⁹ § 3 k.p.c. spóźnione odwołanie odrzucił.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. i § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804, ze zm.: Dz.U. z 2016 r., poz. 1667).