Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2018r.

Sąd Okręgowy w Koninie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Agata Wilczewska - spr.

Sędziowie: SSO Robert Rafał Kwieciński

SSO Karol Skocki

Protokolant: st. sekr. sąd. Irena Bąk

przy udziale Katarzyny Jaśniak Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kole

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2018r.

sprawy M. S.

oskarżonego z art.233§1 i 6k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Kole

z dnia 28 sierpnia 2018r. sygn. akt II K 107/18

uchyla zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu
w Kole do ponownego rozpoznania.

Karol Skocki Agata Wilczewska Robert Rafał Kwieciński

Sygn. akt IIKa 318/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2018r w sprawie o sygn. akt IIK107/18 Sąd Rejonowy w Kole na podstawie art.17§1pkt3k.p.k. w zw. z art.1§2k.k. umorzył postepowanie karne wobec oskarżonego M. S. oskarżonego
o przestępstwo z art.233§1i6k.k. polegające na tym, że w dniu 20 października 2017r. w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego w K. złożył pod rygorem odpowiedzialności karnej, fałszywe oświadczenie dotyczące utraty w wyniku zagubienia we wrześniu 2017 roku dokumentu prawa jazdy kat. (...) o nr (...) na druku (...), podczas gdy w rzeczywistości przedmiotowy dokument został wymieniony w dniu 13.10.17r. na austriacki dokument prawa jazdy wystawiony przez Okręgową Komendę Policji w B..

Powyższy wyrok zaskarżony został przez prokuratora w całości na niekorzyść oskarżonego. Prokurator zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, że zachowanie oskarżonego w sprawie cechowało się znikomą społeczną szkodliwością czynu, a tym samym jedynie formalnie wyczerpało ono znamiona przestępstwa, podczas gdy prawidłowa ocena postawy oskarżonego przez pryzmat treści przepisu art.115§2k.k. prowadzi do wniosku przeciwnego.

W oparciu o ten zarzut prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora okazała się zasadna, albowiem postawiony w niej zarzut oraz przytoczone na jego poparcie argumenty są trafne. Tym samym koniecznym było uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Nadmienić przy tym należy, że wbrew stanowisku prokuratora również stanowiące podstawę orzeczenia ustalenia faktyczne w kwestii sprawstwa oskarżonego budzą zastrzeżenia. Trudno się bowiem zgodzić z ustaleniami Sądu I instancji jakoby oskarżony składając wniosek o wydanie wtórnika prawa jazdy opisał pracownicy Wydziału Komunikacji swoją sytuację i to ona poinstruowała go, aby nie odbierał austriackiego dokumentu i oskarżony tego dokumentu nie odebrał. Przeczą temu bowiem wiarygodne w ocenie Sądu odwoławczego zeznania świadka M. K. i trudno przyjąć z jakiego powodu Sąd I instancji zeznania te „oceniał
z ostrożnością” i chociaż „generalnie przyjął, iż polegają one na prawdzie”, to wbrew tym zeznaniom ustalił, że to pracownica ta instruowała oskarżonego jak wypełnić wniosek i wiedziała o wcześniejszym zatrzymaniu oskarżonemu prawa jazdy
w Austrii.

W ocenie Sądu odwoławczego świadek ta nie miała żadnego interesu
w zaprzeczaniu okolicznościom podawanym przez oskarżonego, a wręcz przeciwnie to oskarżony składał takie wyjaśnienia, aby umniejszyć swoją odpowiedzialność. Świadek nie miała także żadnego interesu w tym, aby łamiąc jawienie prawo, narażając się na utratę pracy, pomagać oskarżonemu w uzyskaniu wtórnika prawa jazdy, skoro musiało być jej wiadome z racji pełnionych obowiązków, że okoliczność dotycząca zatrzymania oskarżonemu prawa jazdy prędzej czy później zostanie ujawniona.

Również motywacja oskarżonego została w ocenie Sądu I instancji błędnie ustalona. Okoliczności sprawy wskazują bowiem raczej na to, że oskarżony chciał wyłudzić drugi dokument prawa jady – wtórnik polskiego prawa jazdy, wiedząc o tym, że zostanie mu w Austrii wydane austriackie prawo jazdy, które to zresztą, wbrew twierdzeniom oskarżonego, zostało oskarżonemu wysłane pocztą.

Słusznie podnosi więc prokurator, iż Sąd Rejonowy dopuścił się błędu
w ustaleniach dotyczących stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego.

Zgodnie z art. 115 § 2 k.k. na ocenę społecznej szkodliwości wpływ mają: rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, waga naruszonych przez sprawcę obowiązków, postać zamiaru, motywacja sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

W przedstawionych powyżej okolicznościach nie można zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji co do tego, że społeczna szkodliwość czynu jakiego dopuścił się oskarżony jest znikoma.

Mając zatem na względzie treść art. 454 § 1 k.p.k. oraz konieczność dokonania ponownej, wszechstronnej i uwzględniającej powyższe uwagi oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Sąd odwoławczy na podstawie 437 § 1 i 2 k.p.k., uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Kole do ponownego rozpoznania.

Karol Skocki Agata Wilczewska Robert Rafał Kwieciński