Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 października 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. w Z. odmówił G. K. prawa do wypłaty wyrównania emerytury za okres od dnia 1 sierpnia 2009 roku do dnia 16 listopada 2009 roku. W uzasadnieniu organ rentowy argumentował, że zgodnie z art. 133 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w razie ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznanie lub podwyższenie wypłaca się poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia jednak nie wcześniej niż za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc zgłoszenia wniosku jeśli domowa lub przyznanie były następstwem błędu organu rentowego. Wnioskodawczyni w 2009 roku dokonała zwrotu wypłaconej za okres od dnia 1 sierpnia 2009 roku do dnia 16 listopada 2009 roku. Decyzja o przyznaniu emerytury została wydana ponownie w dniu 3 lutego 2010 roku z prawem do świadczenia od dnia 17 listopada 2009 roku. W dniu 14 lutego 2011 roku została wydana decyzja ostateczna, od której wnioskodawczyni złożyła odwołanie. Postępowanie wywołane wniesionym odwołaniem zakończyło się wydaniem postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 4 sierpnia 2011 roku o umorzeniu postępowania. W ocenie organu rentowego brak jest zatem podstaw do wypłaty emerytury za powyższy okres.

/ decyzja – k. 301 akt ZUS/

W dniu 20 listopada 2017 roku G. K. złożyła odwołanie od w/w decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie emerytury od dnia 1 sierpnia 2009 roku oraz wypłatę wyrównania emerytury za okres od dnia 1 sierpnia 2009 roku do dnia 16 listopada 2009 roku. W uzasadnieniu wnioskodawczyni podniosła, że za ten okres została pozbawiona prawa do zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego a zatem przestały istnieć przeszkody do przyznania jej prawa do emerytury od pierwotnie ustalonej daty, tj. 1 sierpnia 2009 roku. Dodała, że jej sytuacja prawna została wyjaśniona dopiero w drodze wydania przez Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. akt XI U 126/12 postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie odwołania wnioskodawczyni od decyzji odmawiającej mu prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 30 maja 2009 roku do dnia 19 lipca 2009 roku oraz prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 20 lipca 2009 roku do dnia 16 listopada 2009 roku. Dodała, że na skutek toczących się przed organami rentowymi i powszechnymi sądami postępowań nie mogła realizować prawa do emerytury od pierwotnie wskazanej daty we wniosku z dnia 14 sierpnia 2009 roku.

/ odwołanie – k. 2-3 odw., koperta k. 23/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 27 grudnia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. w Z. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu organ rentowy podtrzymał dotychczasową argumentację. Dodatkowo podał, że odmowa wypłaty emerytury jest podyktowana tym, iż wcześniejsze decyzje określające datę, od której przysługuje emerytura, są prawomocne.

/ odpowiedź na odwołanie – k. 24-24 odw./

Na rozprawie z dnia 15 listopada 2018 roku pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowiska stron 00:02:05,00:02:44 - płyta CD k. 47/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni G. K. urodziła się w dniu (...).

/bezsporne/

W dniu 14 sierpnia 2009 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o przyznanie prawa do emerytury z powodu osiągnięcia wieku emerytalnego.

/wniosek k. 1-3 odw. akt ZUS/

Decyzją z dnia 20 sierpnia 2009 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. pozbawił wnioskodawczynię prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 19 stycznia 2009 roku do dnia 29 maja 2009 roku oraz zobowiązał wnioskodawczynię do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego w kwocie 5.077,75 zł za ten okres oraz odsetek w kwocie 215,78 zł.

/decyzja k. 210-210 odw. akt ZUS/

Od powyższej decyzji wnioskodawczyni złożyła odwołanie do Sądu. ZUS wniósł o jego oddalenie.

/odwołanie k. 2-4, odpowiedź na odwołanie k. 9-9 odw. akt o sygn. XI U 657/09/

Wyrokiem z dnia 4 stycznia 2011 roku wydanym w sprawie o sygn. akt XI U 657/09 Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi XI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie wnioskodawczyni od powyższej decyzji.

/wyrok k. 145 akt o sygn. XI U 657/09 oraz k. 211 akt ZUS, uzasadnienie wyroku k. 147-150 odw. akt o sygn. XI U 657/09/

Apelacja wnioskodawczyni od powyższego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 maja 2011 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VII Ua 35/11.

/wyrok k. 196 akt o sygn. XI U 657/09 oraz k. 211 odw. akt ZUS, uzasadnienie wyroku k. 197-202 akt o sygn. XI U 657/09/

Postanowieniem z dnia 25 marca 2010 roku ZUS I Oddział w Ł. zawiesił postępowanie w sprawie ustalenia prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 20 lipca 2009 roku do dnia 31 lipca 2009 roku do czasu zakończenia postępowania w sprawie odwołania od decyzji z dnia 20 sierpnia 2009 roku.

/postanowienie k. 246 akt ZUS/

Decyzją zaliczkową z dnia 3 listopada 2009 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 14 sierpnia 2009 roku przyznał wnioskodawczyni na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej prawo do emerytury od dnia 1 sierpnia 2009 roku, tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Wypłaty emerytury nie podjęto bowiem jej wysokość jest mniej korzystna od emerytury ustalonej na podstawie art. 25 ustawy emerytalnej.

/decyzja k. 95-98 akt ZUS oraz k. 10-11/

Decyzją zaliczkową z dnia 3 lutego 2010 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 14 sierpnia 2009 roku uchylił decyzję z dnia 3 listopada 2009 roku i przyznał wnioskodawczyni na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej prawo do emerytury od dnia 17 listopada 2009 roku, tj. od następnego dnia po wyczerpaniu świadczenia rehabilitacyjnego. Wypłaty emerytury nie podjęto bowiem jej wysokość jest mniej korzystna od emerytury ustalonej na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej.

/decyzja k. 141-143 akt ZUS oraz k. 18-19/

Decyzją zaliczkową z dnia 3 listopada 2009 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 14 sierpnia 2009 roku przyznał wnioskodawczyni na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej prawo do emerytury od dnia 1 sierpnia 2009 roku, tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

/decyzja k. 99-102 akt ZUS oraz k. 8-9/

Wnioskodawczyni nie podjęła wypłaty emerytury za okres od dnia 1 sierpnia 2009 roku do dnia 30 listopada 2009 roku ponieważ za ten okres miała przyznane prawo do świadczenia rehabilitacyjnego do 16 listopada 2009 roku.

/pismo ZUS k. 294 akt ZUS, zeznania wnioskodawczyni k. 52 odw./

Decyzją zaliczkową z dnia 3 lutego 2010 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 14 sierpnia 2009 roku uchylił decyzję z dnia 3 listopada 2009 roku i przyznał wnioskodawczyni na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej prawo do emerytury od dnia 17 listopada 2009 roku, tj. od następnego dnia po wyczerpaniu świadczenia rehabilitacyjnego.

/decyzja k. 137-140 akt ZUS oraz k. 17- 17 odw./

Decyzją ostateczną z dnia 25 stycznia 2011 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał wnioskodawczyni na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej prawo do emerytury od dnia 17 listopada 2009 roku, tj. od następnego dnia po wyczerpaniu świadczenia rehabilitacyjnego.

/ decyzja k. 179-182 akt ZUS oraz k. 13-14/

Od powyższej decyzji wnioskodawczyni złożyła odwołanie do Sądu podnosząc, że została wydana przedwcześnie z uwagi na toczące się postępowanie w sprawie odwołania od decyzji odmawiającej przyznania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

/odwołanie k. 2 akt o sygn. VIII U 490/11, k. 191 akt ZUS oraz k. 16/

W odpowiedzi na odwołanie od powyższej decyzji organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k. 3 – 3 odw. akt o sygn. VIII U 490/11 oraz k. 197-198 akt ZUS/

Postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2011 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII U 490/11 Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych umorzył postępowanie wobec cofnięcia odwołania wnioskodawczyni od decyzji z dnia 25 stycznia 2011 roku.

/postanowienie k. 8 akt o sygn. VIII U 490/11 oraz k. 203 akt ZUS, sprostowanie k. 10 akt o sygn. VIII U 490/11 oraz k. 207 akt ZUS, zeznania wnioskodawczyni k. 52 odw./

Wnioskodawczyni nie złożyła zażalenia na postanowienie o umorzeniu postępowania.

/ zeznania wnioskodawczyni k. 52 odw./

Decyzją z dnia 30 listopada 2011 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił wnioskodawczyni prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 30 maja 2009 roku do dnia 19 lipca 2009 roku oraz do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 20 lipca 2009 roku do dnia 16 listopada 2009 roku oraz zobowiązał wnioskodawczynię do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego za okres od dnia 30 maja 2009 roku do dnia 19 lipca 2009 roku w kwocie 1.813,96 zł oraz odsetek w kwocie 552,23 zł z funduszu chorobowego.

W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że wnioskodawczyni nie jest objęta ubezpieczeniem chorobowym od dnia 1 stycznia 2009 roku.

/decyzja k. 226-227 akt ZUS/

Od powyższej decyzji wnioskodawczyni złożyła odwołanie do Sądu. ZUS wniósł o jego oddalenie.

/odwołanie k. 3-5, odpowiedź na odwołanie k. 12-12 odw. akt o sygn. XI U 126/12/

Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2012 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi XI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zawiesił postępowanie w sprawie na podstawie art. 177 § pkt 1 k.p.c., tj. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania wywołanego odwołaniem od decyzji z dnia 13 lutego 2012 roku.

Postanowieniem z dnia 19 czerwca 2013 roku Sąd podjął postępowanie w sprawie.

/postanowienia k. 19 -19 odw., k. 33 akt o sygn. XI U 126/12/

Postanowieniem z dnia 23 lipca 2013 roku wydanym w sprawie o sygn. akt XI U 126/12 Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi XI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych umorzył postępowanie wobec cofnięcia odwołania wnioskodawczyni od decyzji z dnia 30 listopada 2011 roku.

/postanowienie k. 42 oraz k. 225 akt ZUS/

Wnioskodawczyni dokonała zwrotu nienależnie pobranych świadczeń

/zeznania wnioskodawczyni k. 52 odw./

Decyzją z dnia 13 lutego 2012 roku ZUS I Oddział w Ł. stwierdził, że wnioskodawczyni nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej od dnia 1 stycznia 2009 roku.

/uzasadnienie wyroku k. 27-37 akt o sygn. VIII U 1504/12/

Od powyższej decyzji wnioskodawczyni złożyła odwołanie do Sądu. ZUS wniósł o jego oddalenie.

/odwołanie k. 2-3, odpowiedź na odwołanie k. 10-10 odw. akt o sygn. VIII U 1504/12/

Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2012 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII U 1504/12 Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie wnioskodawczyni od powyższej decyzji.

/wyrok k. 23 akt o sygn. VIII U 1504/12, uzasadnienie wyroku k. 27-37 akt o sygn. VIII U 1504/12/

Apelacja wnioskodawczyni od powyższego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 maja 2013 roku wydanym w sprawie o sygn. akt III AUa 1425/12.

/wyrok k. 64 akt o sygn. VIII U 1504/12, zeznania wnioskodawczyni k. 52 odw./

W dniu 18 grudnia 2013 roku wnioskodawczyni w związku z uprawomocnieniem się decyzji z dnia 30 listopada 2011 roku wniosła o przyznanie prawa do emerytury od dnia 1 sierpnia 2009 roku.

/pismo k. 241 akt ZUS oraz k. 6/

W dniu 19 września 2017 roku wnioskodawczyni za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika wniosła o przyznanie prawa do emerytury od dnia 1 sierpnia 2009 roku oraz wypłatę emerytury za okres od dnia 1 sierpnia 2009 roku do dnia 17 listopada 2009 roku.

/wniosek k. 290 -291 akt ZUS/

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni nie jest zasadne i jako takie podlegało oddaleniu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 100 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U.2017.1383 z późn. zm.) prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa.

Stosownie do art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2.

Zgodnie natomiast z art. 133 ust. 1 cytowanej ustawy w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:

1) od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3;

2) za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Okoliczności stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy są bezsporne, a spór sprowadzał się do rozważań natury prawnej.

Jak wynika z ustalonego niespornego stanu faktycznego wnioskodawczyni w dniu 14 sierpnia 2009 roku złożyła wniosek o przyznanie prawa do emerytury z powodu osiągnięcia wieku emerytalnego. Organ rentowy rozpatrzył wniosek ubezpieczonej i decyzją
zaliczkową z dnia 3 listopada 2009 roku przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury od dnia 1 sierpnia 2009 roku, tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Okolicznością przyznaną przez wnioskodawczynię jest, że nie podjęła ona wypłaty emerytury za okres od dnia 1 sierpnia 2009 roku do dnia 30 listopada 2009 roku bowiem miała przyznane prawo do świadczenia rehabilitacyjnego do dnia 16 listopada 2009 roku. Kolejną decyzją zaliczkową z dnia 3 lutego 2010 roku organ rentowy uchylił decyzję z dnia 3 listopada 2009 roku i przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury od dnia 17 listopada 2009 roku, tj. od następnego dnia po wyczerpaniu świadczenia rehabilitacyjnego. Co istotne decyzją ostateczną z dnia 25 stycznia 2011 roku ZUS przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury od dnia 17 listopada 2009 roku, tj. od następnego dnia po wyczerpaniu świadczenia rehabilitacyjnego. Od powyższej decyzji wnioskodawczyni złożyła odwołanie jednakże wobec jego cofnięcia prawomocnym postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2011 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII U 490/11 Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych umorzył postępowanie w sprawie (wnioskodawczyni nie złożyła zażalenia na postanowienie o umorzeniu).

Jednocześnie z niespornych ustaleń faktycznych wynika, że prawomocną decyzją z dnia 20 sierpnia 2009 roku organ rentowy pozbawił wnioskodawczynię prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 19 stycznia 2009 roku do dnia 29 maja 2009 roku oraz zobowiązał ją do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego w kwocie 5.077,75 zł za ten okres oraz odsetek w kwocie 215,78 zł. Odwołanie wnioskodawczyni od tej decyzji zostało oddalone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi XI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 4 stycznia 2011 roku wydanym w sprawie o sygn. akt XI U 657/09. Apelacja wnioskodawczyni od tego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 maja 2011 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VII Ua 35/11. Następnie decyzją z dnia 30 listopada 2011 roku ZUS odmówił wnioskodawczyni prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 30 maja 2009 roku do dnia 19 lipca 2009 roku oraz do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 20 lipca 2009 roku do dnia 16 listopada 2009 roku oraz zobowiązał wnioskodawczynię do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego za okres od dnia 30 maja 2009 roku do dnia 19 lipca 2009 roku w kwocie 1.813,96 zł oraz odsetek w kwocie 552,23 zł z funduszu chorobowego. Postępowanie w sprawie z odwołania wnioskodawczyni od decyzji z dnia 30 listopada 2011 roku zostało zakończone postanowieniem z dnia 23 lipca 2013 roku wydanym w sprawie o sygn. akt XI U 126/12 Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi XI Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych o umorzeniu postępowania wobec cofnięcia odwołania wnioskodawczyni od tej decyzji. Okolicznością przyznaną przez wnioskodawczynię jest, że dokonała ona zwrotu nienależnie pobranych świadczeń na rzecz ZUS. Równolegle decyzją z dnia 13 lutego 2012 roku organ rentowy stwierdził, że wnioskodawczyni nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej od dnia 1 stycznia 2009 roku. Odwołanie wnioskodawczyni od powyższej decyzji zostało oddalone wyrokiem z dnia 20 czerwca 2012 roku Sądu Okręgowego w Łodzi VIII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wydanym w sprawie o sygn. akt VIII U 1504/12. Apelacja wnioskodawczyni od tego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 maja 2013 roku wydanym w sprawie o sygn. akt III AUa 1425/12.

Wnioskodawczyni zarzuca Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych, iż przy wydaniu decyzji ostatecznej z dnia 25 stycznia 2011 roku dopuścił się błędu, gdyż prawo do emerytury winno być jej przyznane od dnia 1 sierpnia 2009 roku a nie od dnia 17 listopada 2009 roku. Powyższe uzasadnia tym, że za okres od dnia 1 sierpnia 2009 roku do dnia 16 listopada 2009 roku została ona prawa do świadczenia rehabilitacyjnego o czym wiedzę ostatecznie powzięła dopiero w dniu wydania postanowienia z dnia 23 lipca 2013 roku o umorzeniu postępowania w sprawie odwołania od decyzji z dnia 30 listopada 2011 roku odmawiającego wnioskodawczyni świadczenia rehabilitacyjnego za ten okres. Tym samym w jej ocenie za sporny okres należy jej się prawo do wyrównania emerytury.

W ocenie Sądu zgłoszona przez odwołującą argumentacja jest niezasadna bowiem prawomocnym postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2011 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII U 490/11 Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych umorzył postępowanie w sprawie odwołania wnioskodawczyni od decyzji ostatecznej ZUS z dnia 25 stycznia 2011 roku przyznającej prawo do emerytury od dnia 17 listopada 2009 roku. Decyzję z dnia 25 stycznia 2011 roku wnioskodawczyni wprawdzie zaskarżyła jednakże dobrowolnie odstąpiła od jej dalszego skarżenia składając oświadczenie o cofnięciu odwołania od tej decyzji przez co uzyskała ona przymiot decyzji ostatecznej (art. 83a ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r.). Ostateczną decyzją organu rentowego, od której strona nie wniosła odwołania w trybie art. 477 ⁹ k.p.c. ani nie podważyła jej skuteczności w inny, prawem przewidziany, sposób sąd ubezpieczeń Społecznych jest związany / wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2008 r. sygn. I UK 173/07, opubl. OSNP 2009/5-6/78; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 2008 r. sygn. I UK 376/07, opubl. OSNP 2009/21-22/295; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2011 r. sygn. I UK 357/10, LEX nr 863946/.

Podkreślenia także wymaga, że w okolicznościach sprawy niniejszej bez znaczenia pozostaje okoliczność z jakich przyczyn wnioskodawczyni cofnęła odwołanie od decyzji z dnia 25 stycznia 2011 roku.

Zatem uznać należy, iż organ rentowy prawidłowo odmówił G. K.
w zaskarżonej decyzji wypłaty wyrównania emerytury za okres od dnia 1 sierpnia 2009 roku do dnia 16 listopada 2009 roku. Prawo do emerytury przyznano bowiem wnioskodawczyni od dnia 17 listopada 2009 roku.

W tym stanie rzeczy, uznając iż zaskarżona decyzja z dnia 20 października 2017 roku odpowiada prawu, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawczyni.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni.

10 I 2019 roku.

K.W.