Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

przy udziale prokuratora ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 15 marca 2018r. i 26 kwietnia 2018r.

sprawy T. F.

syna S. i L. z d. S.

ur. (...) w Ś.

oskarżonego o to, że:

w okresie od maja 2015 roku do maja 2016 roku, od czerwca 2016 roku do września 2016 roku, od listopada do 28 lutego 2017 roku we W., gmina M., uporczywe uchylał się od ciążącego na nim z mocy ustawy i wyroku Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 8 września 2009 roku sygn. akt III RC 130/09 obowiązku opieki nad K. F. i O. F. (1) poprzez niełożenie na ich utrzymanie kwoty łącznej 900 zł miesięcznie, skutkiem czego powstała zaległość stanowiąca równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych, nadto naraził ich na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych,

tj. o przestępstwo z art. 209 § 1 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego T. F. za winnego tego, że w okresie od 15 maja 2015r. do 28 lutego 2017r., z wyłączeniem miesiąca czerwca 2016r., w miejscowości W., gmina M., uporczywie uchylał się od wykonania obowiązku alimentacyjnego wobec synów K. F. i O. F. (2), określonego w łącznej wysokości 900 zł miesięcznie, na mocy wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 08 września 2009r., sygn. akt III RC 130/09, przez co naraził ich na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, a łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości przekracza równowartość trzech świadczeń okresowych, tj. popełnienia przestępstwa z art. 209 § 1 i 1a k.k. i za to, na podstawie art. 209 § 1a k.k., wymierza mu karę 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego kosztami procesu, a w tym zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 zł tytułem zwrotu wydatków sądowych poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie i na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 180 zł.

SSR Radosław Gluza

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Oskarżony T. F. i A. F. pozostawali w związku małżeńskim. Są rodzicami dzieci: K. F., ur. (...) i O. F. (2) ur. (...)

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. F., k. 88, 130v – 131,

odpisy skrócone aktów urodzenia, k. 44, 45.

W dniu 08.09.2009r. został wydany przez Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej wyrok zaoczny w sprawie o sygn. akt III RC 130/09. Na jego mocy od T. F. zostały zasądzone alimenty w kwocie po 450 zł miesięcznie na rzecz małoletnich synów O. F. i K. F., płatne do rąk A. F. do dnia 15-go każdego miesiąca.

Dowód:

kserokopia wyroku zaocznego SR w Środzie Śl. z dnia 08.09.2009r., k. 12, 54.

T. F. nie wywiązywał się z płatności rat alimentacyjnych, w związku z czym A. F. skierowała sprawę do postępowania egzekucyjnego. Egzekucja alimentów od oskarżonego od początku była bezskuteczna.

Dowód:

zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji, k. 53,

informacja (...) w M., k. 9,

dokumentacja (...) w M., k. 134 – 195.

Z uwagi na niewywiązywanie się przez oskarżonego z alimentów i bezskuteczność ich egzekucji, T. F. został uznany decyzją Prezydenta W. z dnia 12.01.2015r. za osobę uchylającą się od zobowiązań alimentacyjnych.

Dowód:

decyzja Prezydenta W. z 12.01.2015r., k. 2.

Na mocy decyzji Gminnego Ośrodka Pomocy (...) w M. A. F. przyznano świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego na dzieci K. F. i O. F. w kwocie 900 zł miesięcznie, poczynając od 2010r. Ponadto A. F. korzystała ze świadczeń rodzinnych wraz z dodatkami.

Dowód:

zeznania świadka A. O., k. 50,

dokumentacja (...) w M., k. 134 – 195,

informacja o wypłaconych świadczeniach, k. 56 – 60.

A. F. osiągała w okresie od maja 2015r. do lutego 2017r. wynagrodzenie za pracę w wysokości około 1.200 zł miesięcznie.

Dowód:

dokumentacja (...) w M., k. 134 – 195.

W 2015r. T. F. uzyskiwał dochody z prac dorywczych, nie był zarejestrowany jako bezrobotny w Powiatowym Urzędzie Pracy. Oskarżony w okresie od stycznia 2016r. do grudnia 2016r. przebywał w Anglii. Pracował tam, osiągając miesięcznie około 1.200 funtów. Po powrocie do Polski oskarżony początkowo utrzymywał się z oszczędności, po czym podjął zatrudnienie od 08 marca 2017r.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. F., k. 88, 130v – 131.

T. F. nie wpłacił na poczet alimentów w 2015r. żadnej kwoty. W 2016r. oskarżony dokonał wpłaty tytułem alimentów kwoty 1.000 zł w miesiącu czerwcu oraz kwoty 200 zł w miesiącu październiku. Począwszy od 18 kwietnia 2017r. T. F. dokonuje comiesięcznych wpłat tytułem alimentów kwot wynoszących po około 620 zł.

Dowód:

zaświadczenia Komornika Sądowego o dokonanych wpłatach, k. 3, 11, 128, 196,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. F., k. 88, 130v – 131,

Zaległość oskarżonego z tytułu świadczeń alimentacyjnych wypłaconych z Funduszu Alimentacyjnego wraz z odsetkami, przekraczała na dzień 30.04.2017r. kwotę 100.000 zł.

Dowód:

informacja z rejestru dłużników, k. 55,

dokumentacja (...) w M., k. 134 – 195.

Oskarżony T. F. ma 43 lata, jest rozwiedziony, posiada troje dzieci. Oskarżony jest z zawodu mechanikiem urządzeń chłodniczych, pracuje w firmie (...) we W. jako lakiernik, uzyskując miesięcznie 2.600 zł brutto. Oskarżony od 2018 roku choruje na cukrzycę insulino zależną bez powikłań, pozostaje pod kontrolą poradni diabetologicznej.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. F., k. 88, 130v – 131,

notatka urzędowa na podstawie art. 213 § 1 k.p.k., k. 94,

dokumentacja lekarska, k. 124 – 127.

T. F. był trzykrotnie karany sądownie za przestępstwa z art. 207 § 1 k.k., art. 178a § 1 k.k. i art. 209 § 1 k.k. na kary pozbawienia wolności z warunkowym i bez warunkowego zawieszenia ich wykonania. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 15.09.2015r. sygn. akt II K 313/15 oskarżony został skazany za uporczywe uchylanie się od alimentacji wobec synów K. i O. F. w okresie od grudnia 2011r. do kwietnia 2015r. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby.

Dowód:

informacja z K., k. 30 – 31, 96 – 97,

odpisy wyroków, k. 43, 66, 67.

T. F. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w okresie objętym zarzutem nieregularnie płacił alimenty na swoich synów. Podał, iż w 2016r. pracował w Anglii i przesyłał pieniądze na poczet alimentów „w miarę swoich możliwości finansowych”. Dodał, że dokonuje regularnie płatności, począwszy od marca 2017r.

Podczas rozprawy głównej T. F. zmienił swoje wcześniejsze stanowisko i nie przyznał się do stawianego mu zarzutu. Wyjaśnił, że „nie uchylał się tak, żeby się uchylać”. Wskazał, iż w 2015r. pracował dorywczo, zaś w 2016r. na terenie Anglii miał co prawda pracę, w której zarabiał 1.200 funtów, lecz musiał ponosić koszty własnego utrzymania.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd oparł się na zgromadzonych w sprawie dowodach w postaci dokumentów wymienionych w pierwszej części uzasadnienia oraz zeznaniach świadka A. O.. Opierając się na wskazanych dowodach, sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek okoliczności, któryby osłabiały ich wiarygodność.

Jako częściowo zasługujące na uwzględnienie, sąd ocenił natomiast wyjaśnienia oskarżonego T. F.. I tak sąd wziął pod uwagę relację oskarżonego w zakresie w jakim korespondowała z dowodami uznanymi przez sąd za wiarygodne. Jednocześnie pominął ten fragment jego wyjaśnień, w których nie przyznał się do zarzucanego czynu. Sąd uznał, iż zaprzeczanie przez oskarżonego własnemu sprawstwu stanowi wyłącznie wyraz przyjętej przez niego linii obrony.

Na podstawie analizy wskazanych dowodów sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego T. F. w zakresie zarzucanego mu czynu z art. 209 § 1 i 1a k.k., nie budzą wątpliwości.

W ocenie sądu oskarżony w okresie od 15 maja 2015r. do 28 lutego 2017r., z wyłączeniem miesiąca czerwca 2016r., uporczywie uchylał się od wykonania obowiązku łożenia na utrzymanie synów K. F. i O. F. (2). Oskarżony we wskazanym okresie nie dokonywał żadnych wpłat na poczet alimentów, bądź też płacił sporadycznie niewielkie kwoty, mimo, że wysokość alimentów nie była znaczna. Jednocześnie T. F. zarobkował w tym czasie, osiągając dochody, które zdaniem sądu pozwalały mu na wywiązywanie się z ciążącego na nim obowiązku. W takiej sytuacji, wobec bezskuteczności egzekucji tychże świadczeń od oskarżonego, obowiązek ich wypłaty przejęło Państwo. Zaniechanie ze strony oskarżonego skutkowało jednocześnie narażeniem K. F. i O. F. (2) na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. A. F. nie była bowiem w stanie zapewnić bez tych alimentów utrzymania synów i była zmuszona korzystać ze świadczeń Gminnego Ośrodka Pomocy (...). Ustalając popełnienie przez oskarżonego występku z art. 209 § 1 i 1a k.k., sąd miał na uwadze to, że zaległość powstała w wyniku uchylania się od wykonania obowiązku alimentacyjnego, którego wysokość została określona orzeczeniem sądowym, przekraczała równowartość trzech świadczeń okresowych.

Sąd wymierzając oskarżonemu T. F. karę 9 miesięcy pozbawienia wolności baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, które to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego. Zdaniem sądu kara wymierzona oskarżonemu pozostaje adekwatna do popełnionego przez niego przestępstwa, a w tym uwzględnia długość okresu niealimentacji. Mając na uwadze uprzednią karalność oskarżonego za przestępstwa umyślne i długość okresu niealimentacji, sąd nie znalazł podstaw do orzeczenia kar o charakterze wolnościowym. Oskarżony po raz kolejny dopuścił się występku z art. 209 § 1 i 1a k.k., pomimo uprzedniego wyroku skazującego go za taki sam czyn na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Stanowiska sądu nie zmienia w tym wypadku to, że oskarżony obecnie reguluje częściowo bieżące alimenty.

Brak było podstaw do zastosowania wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, z uwagi na jego uprzednią karalność za przestępstwa i negatywną prognozę kryminalistyczną.

Orzekając o kosztach sądowych, sąd obciążył nimi oskarżonego, który osiąga stały dochód.

SSR Radosław Gluza