Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 lipca 2018 r. wniesionym pierwotnie do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie, powód (...) spółka akcyjna w P. wniosła przeciwko pozwanemu A. W. o zapłatę kwoty 881,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Nadto powódka oświadczyła, iż oprócz należności głównej w łącznej wysokości 811,26 zł obciążyła pozwanego kwotą skapitalizowanych odsetek od każdej wymagalnej należności tj. kwotą 44,94 zł oraz 25,20zł.

Dnia 17 października 2018 r. wydano nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie, pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając go w części tj. ponad żądanie kwoty 462,20 zł oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany podniósł zarzut bezpodstawności roszczenia ponad kwotę 462,20 zł oraz nienależytego wykonania przez powódkę umowy.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 2 sierpnia 2017 r. (...) spółka akcyjna w P. zawarła z A. W., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...), umowę kompleksową nr SP/2E/ (...). Umowa została zawarta na okres od 18.08.2017r. do 19.08.2017r. w związku z organizowaniem przez pozwanego (...) w M.. Na mocy umowy powódka zobowiązała się do sprzedaży energii elektrycznej pozwanemu oraz zapewnieniu przez (...) usługi dystrybucji na potrzeby obiektu położonego przy ul. 11 listopada w M.. Pozwany zobowiązał się do odbioru energii elektrycznej i zapłaty należności za świadczoną usługę. Zgodnie z § 3 ust. 5 umowy przyjęta do rozliczeń ilość energii miała wynikać z iloczynu sumy mocy użytkowanych/przyłączonych odbiorników i czasu ich użytkowania/przyłączenia.

Dowód:

- umowa z dnia 2 sierpnia 2017 r. k. 18-21.

Dnia 18 sierpnia 2017 r., na terenie festiwalu, w chwili podłącza mufy kablowej do skrzynki energetycznej nie było przedstawiciela powoda. W celu podłączenia instalacji elektrycznej pozwany skorzystał z pomocy własnego elektryka. Na miejscu nie było żadnego z przedstawicieli powódki. Impreza rozpoczęła się, jednakże po około dwóch godzinach jej trwania, tj. o około 21 ⁰⁰ , nastąpiła przerwa w dostawie prądu, trwająca do około 1 ⁰⁰ w nocy. Mimo prób skontaktowania się z powódką nie udało się przywrócić zasilania. W związku z tym festiwal zakończył się przedwcześnie. Żaden z przedstawicieli powódki nie był również obecny w momencie odłączenia urządzeń od sieci celem rozliczenia ilości pobranego przez pozwanego prądu. Nie sporządzono protokołu przyłączenia i odłączenia zasilania.

Dowód:

- zeznania pozwanego A. W. k. 62;

- zeznania świadka J. G. k. 61,

- oświadczenia z dnia 14 listopada 2018 r. k. 43-46.

Dnia 28 czerwca 2017r. powódka wystawiła na rzecz pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 464,20 zł za okres od 29.08.2016r. do 31.08.2016r., tytułem rozliczenia energii pobranej w związku z festiwalem organizowanym przez pozwanego w 2016 roku, z terminem płatności do dnia 12.07.2017r. wskazując datę sprzedaży 31.08.2016r.

Dnia 19 sierpnia 2017 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 347,06 zł za okres 18 sierpnia 2017 r. do 19 sierpnia 2017r., tytułem rozliczenia energii pobranej w związku z festiwalem organizowanym przez pozwanego w 2017 roku z terminem płatności do dnia 13 października 2017 r. wskazując datę sprzedaży 19 sierpnia 2017 r.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 23;

- faktura VAT nr (...) k. 24.

Pismem z dnia 20 lutego 2018 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty łącznej kwoty 811,26 zł tytułem należności za energię elektryczną w terminie 14 dni tytułem wystawionych faktur VAT: (...), (...).

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k. 22.

Pozwany uznał zasadność roszczenia w wysokości 464,20 zł wynikającego z faktury vat nr (...).

Dowód:

- zeznania pozwanego, k. 62.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w części.

Powódka dochodziła w niniejszej sprawie należności, wynikającej z umowy kompleksowej o sprzedaż i dostarczanie energii elektrycznej. Umowa ta opisana jest w art. 5 ust. 3 i 4 ustawy Prawo energetyczne.

W sprawie bezsporne było żądanie pozwu w zakresie kwoty 464,20 zł oraz skapitalizowanych odsetek od tej kwoty w wysokości 44,94 zł, jako że pozwany uznał roszczenie wynikające z tej faktury, a w konsekwencji nie zaprzeczał również odsetkom związanym z tym roszczeniem.

Sporne pozostawało więc należyte wykonanie umowy kompleksowej z dnia 2.08.2017 r., ilość pobranej energii oraz wartość usługi świadczonej przez powoda w dniu 18.08. i 19.08.2017r.

Zgodnie z treścią art. 6 kc na powodzie ciążył obowiązek wykazania zarówno istnienia roszczenia – tj. istnienia zobowiązania po stronie pozwanej jak i jego wysokości.

Przeprowadzone w sprawie postępowania dowodowego, a w szczególności niekwestionowane zeznania świadka i pozwanego, wykazały, że powód w dniu 18.08.2017r. nieprawidłowy wykonał swoje zobowiązania wynikające z umowy. W dniu 18.08.2017r. i częściowo 19.08.2017r. przerwano bowiem dostarczanie energii. W tym czasie pozwany pobierał prąd łącznie przez około 2 godziny. W tym miejscu należy podkreślić, że nie ma racji powód wskazując, że nieuznanie przez pozwanego należności dochodzonej pozwem miało wiązać się z „rekompensatą”(k. 56) za awarię prądu. Jak wynikało bowiem z twierdzeń pozwanego, nie zgadzał się on przede wszystkim z wysokością pobranego prądu, a w konsekwencji wartością żądanej zapłaty. Pozwany nie dochodził od powoda odszkodowania związanego z nienależytym wykonaniem usługi. Na tą zaś okoliczność powód powołał wyłącznie dowód w postaci faktury vat nr (...) wraz z rozliczeniem, w której wskazał, że sprzedał pozwanemu łącznie 440 kwh energii. Mając na uwadze, że faktura jest wyłącznie dokumentem prywatnym, podobnie jak załączone do niej rozliczenie sprzedaży i usługi, a na dodatek pochodzącym od strony powodowej, to w kontekście kwestionowania oświadczeń tam zawartych, nie sposób było uznać tego dokumentu za wykazujący wysokości pobranej energii. Rozliczenie takie jest wyłącznie jednostronnym oświadczeniem strony procesu, nie popartym jakimkolwiek źródłowym dowodem, który wykazałby rzeczywistą ilość pobranego prądu. Co więcej pozwany zeznał, że zarówno podczas podłączania prądu jak i odłączania, nie był obecny żaden przedstawiciel powoda. Nie został sporządzony zgodny protokół z tej czynności. Należy także wskazać, że powód istotnie nie dołączył do pozwu załącznika do umowy, w którym strony miały wskazać przyjętą do rozliczeń ilość energii, sumę mocy użytkowanych/przyłączonych odbiorników oraz czas użytkowania/przyłączenia odbiorników. Przyjęta zaś do rozliczeń ilość energii miała wynikać z iloczynu sumy mocy użytkowanych /przyłączonych odbiorników i czasu ich użytkowania. Na tę właśnie okoliczność powód nie przedłożył żadnego dowodu, nie wskazując źródła twierdzenia o zużyciu akurat 440 kwh energii.

Co więcej w czasie takiego samego festiwalu organizowanego przez pozwanego, w tym samym miejscu, rok wcześniej, w ciągu trzech dni (od 29.08. do 31.08.) zużyto 607 kWh energii. Z twierdzeń powoda wynika więc, że w 2017 roku, w ciągu dwóch dni (18.08. do 19.08.) pozwany, zużył ponad 72 % energii co rok wcześniej. Uwzględniając zaś, że łącznie pobierał energię wyłącznie przez 2 godziny, a nie jak poprzednio przez cały czas trwania festiwalu, wyliczenie powoda budzi zasadnicze wątpliwości.

Z tych względów wobec niewykazania przez powódkę roszczenia co do wysokości, w spornym zakresie, powództwo podlegało oddaleniu.

O odsetkach od zasądzonego roszczenia orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c., zgodnie nim jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 98 § 1 k.p.c. i 100 k.p.c. Ponieważ powódka wygrała sprawę w 58% a przegrała w 42%. Na koszty poniesione przez powódkę składa się opłata od pozwu 30 złotych, od pełnomocnictwa 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 270 złotych z czego 58 % daje kwotę 183,86 złotych. Pozwany nie poniósł żadnych kosztów procesu, albowiem nie był reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika. Wobec czego orzeczono jak w pkt III wyroku.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2. (...)

3. (...)