Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2018 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący: SSR Dorota Zabłudowska

Protokolant: Marta Filipiak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej G. – O. w G. R. K.

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2018 roku,

sprawy E. G. (1) , córki T. i K. z domu P., urodzonej (...) w G.,

P. W. (W.), syna M. i M. z domu J., urodzonego (...) w G.

oraz K. B. , syna T. i B. z domu J., urodzonego (...) w G.,

oskarżonych o to, że:

I.  w bliżej nieustalonym okresie, jednak nie później niż do dnia 20 stycznia 2013 roku w G. działając wspólnie i w porozumieniu, wbrew przepisom ustawy, poprzez sprzedaż oraz przechowywanie w celu dalszej odsprzedaży uczestniczyli w obrocie znacznej ilości środków psychotropowych w postaci soli amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 112,42 grama, co tanowi łącznie nie mniej niż 936 pojedynczych porcji konsumpcyjnych tego środka,

tj. o czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii,

a nadto P. W. (W.)

oskarżonego o to, że:

II w dniu 28 listopada 2012 roku w G. wbrew przepisom ustawy posiadał znaczną ilość środków psychotropowych i odurzających w postaci siarczana amfetaminy o łącznej wadze netto 12,79 grama, co stanowiło 63 pojedyncze porcje środka psychotropowego, a także susz roślin konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 1,80 grama co stanowiło dwie pojedyncze porcje środka odurzającego,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii,

a nadto K. B.

oskarżonego o to, że:

III.  w dniu 29 września 2012 roku w P. na stacji paliw (...) poprzez uderzenie pięścią w twarz spowodował u K. R. obrażenia ciała w postaci podbiegnięcia krwawego w okolicy lewego kąta ust oraz uraz głowy z podawaną w wywiadzie utratą przytomności, które to obrażenia spowodowały rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni,

tj. o czyn z art. 157 § 2 k.k.

IV.  w czasie i miejscu jak w pkt. III aktu oskarżenia poprzez uderzenie pięścią w twarz spowodował u P. S. obrażenia ciała w postaci wymagającej opracowania chirurgicznego rany, najprawdopodobniej tłuczonej, powłok głowy w okolicy czołowej oraz stłuczenia powłok jednego palca ręki prawej, które to obrażenia spowodowały rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni,

tj. o czyn z art. 157 § 2 k.k.

I.  oskarżoną E. G. (1) uznaje za winną zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza jej karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63§1 k.k. zalicza oskarżonej E. G. (1) na poczet orzeczonej w punkcie I wyroku kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 20 stycznia 2013 roku do dnia 23 sierpnia 2013 roku;

III.  w ramach pierwszego zarzucanego mu czynu oskarżonego K. B. uznaje za winnego tego, że w dniu 20 stycznia 2013 roku w G. posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci soli amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 112,42 grama, co tanowi łącznie nie mniej niż 936 pojedynczych porcji konsumpcyjnych tej substancji, czyn ten kwalifikuje z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę roku pozbawienia wolności;

IV.  oskarżonego K. B. uznaje za winnego popełniania czynów zarzucanych mu w pkt. III i IV oskarżenia, z których każdy zakwalifikowany został z art. 157 § 2 k.k. i uznając, że czyny te stanowią ciąg przestępstw skazuje go i na podstawie art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., art. 33§1 i 3 k.k. wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych po 30 (trzydzieści) złotych grzywny;

V.  oskarżonego P. W. (W.) uniewinnia od popełnienia pierwszego zarzucanego mu czynu;

VI.  oskarżonego P. W. (W.) uznaje za winnego popełnienia drugiego z zarzucanych mu czynów, czyn ten kwalifikuje z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę roku pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 63§1 k.k. zalicza oskarżonemu P. W. (W.) na poczet orzeczonej w punkcie VI wyroku kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 20 stycznia 2013 roku do dnia 23 sierpnia 2013 roku;

VIII.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonej E. G. (1) nawiązkę w kwocie 3.000 zł (trzy tysiące złotych) na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) Uzależnień dla (...) w G.;

IX.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonego K. B. nawiązkę w kwocie 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) Uzależnień dla (...) w G.;

X.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonego P. W. (W.) nawiązkę w kwocie 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) Uzależnień dla (...) w G.;

XI.  na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych wskazanych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod pozycjami 1-4, 16, 17, 21-23, 31;

XII.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt. 3 i 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciąża oskarżonych:

- E. G. (1) kosztami sądowymi: wydatkami w kwocie 1.157,14 zł (tysiąc sto pięćdziesiąt siedem złotych 14/00) oraz opłatą w wysokości 300 zł (trzystu złotych);

- P. W. (W.) kosztami sądowymi: wydatkami w kwocie 1.544,65 zł (jeden tysiąc pięćset czterdzieści cztery złote 65/00) oraz opłatą w wysokości 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych);

- K. B. kosztami sądowymi: wydatkami w kwocie 1.644,65 zł (jeden tysiąc sześćset czterdzieści cztery złote 65/00) oraz opłatą w wysokości 680 zł (sześćset osiemdziesiąt złotych);

Sygn. akt X K 449/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 września 2012 roku około północy K. B. wraz z P. Z., M. J., E. G. (1) i M. G. jechali samochodem marki A. (...) nr rej. (...) należącym do P. Z., na imprezę do znajomego w stronę T.. Podczas jazdy K. B. spożywał alkohol w postaci piwa, przy czym już wsiadając do samochodu był pod wpływem alkoholu. Po drodze zatrzymali się na (...) w P.. Kierowca zatankował paliwo, natomiast K. B. ze swoją koleżanką M. G. weszli na stację, żeby zrobić zakupy. P. Z. wszedł na stację, by zapłacić za paliwo.

W tym samym czasie na stację benzynową przyszli K. R. i P. S., którzy wcześniej byli na kręglach, gdzie spożywali alkohol. Przyjechali razem z żoną K. J. R., która czekała na nich w samochodzie. Mężczyźni stanęli w kolejce do kasy za K. B. i jego kolegą. Obok stała M. G.. M. G. uśmiechnęła się do P. S.. Po tym geście P. S. zapytał dziewczynę, jak ma na imię. Wtedy K. B. odwrócił się w stronę P. S. i K. R. i zaczął im ubliżać wulgarnymi słowami, grożąc P. S. pobiciem. K. R. stanął wówczas w obronie swojego kolegi.

K. B. i K. R. wyszli na zewnątrz ze stacji benzynowej, natomiast P. S. został w środku z M. G.. Po chwili P. S. zauważył, że mężczyzna, który stał przed nimi w kolejce na stacji benzynowej bije jego kolegę, wobec tego również wyszedł ze stacji. K. R. leżał wtedy na ziemi przed drzwiami wejściowymi do stacji (...), miał rozciętą wargę i był nieprzytomny. K. B. zaczął się wówczas kierować w stronę swojego samochodu zaparkowanego obok. P. S. wówczas poinformował, że dzwoni na policję i wyjął telefon komórkowy. K. B. z drugim mężczyzną, który wcześniej siedział w samochodzie zaczęli biec w jego stronę, wyrwali P. S. telefon i wywiązała się szarpanina. K. B. zaczął uderzać pięścią w twarz P. S.. E. G. (1) i M. G. stały obok i próbowały uspokoić K. B..

Następnie, na miejsce zdarzenia podjechała samochodem J. R., która przez cały czas siedziała w samochodzie i obserwowała z boku przebieg zdarzenia. Kobieta krzyczała, że nadjeżdża policja. Wówczas K. B. i jego znajomi wsiedli do samochodu i do T. do klubu (...).

W trakcie szarpaniny P. S. wypadł na podłogę telefon I. 4, który podniosła E. G. (2). E. G. (1) z P. Z. w dniu 6 października 2012 roku zanieśli w/w telefon do KPP P..

/dowody: częściowo wyjaśnienia K. B. k. 540-542, 904-906

częściowo wyjaśnienia E. G. (1) k. 60-61, 535-538

zeznania P. S. k. 219-222, 224-225, 984-986

zeznania K. R. k. 227-228, 934-940

zeznania J. R. k. 232-233, 982-983

zeznania P. Z. k. 204-205,247-259, 1026, 1143

zeznania M. J. k. 303-304, 999

zeznania M. G. k. 299-300, 998, 1670

zapis monitoringu na stacji (...) w P. k. 238, 242

protokół z przeprowadzonego odtworzenia zapisu zarejestrowanego na płycie DVD-R k. 306

notatka urzędowa k. 243 /

Na miejsce zdarzenia przyjechali funkcjonariusze policji oraz służby medyczne z (...) Publicznego Pogotowia (...) w P.. K. R. i P. S. zostali przewiezieni do Szpitala Wojewódzkiego w G..

Na skutek zadanych uderzeń K. R. doznał obrażeń ciała w postaci podbiegnięcia krwawego w okolicy lewego kąta ust oraz uraz głowy z podawaną w wywiadzie utratą przytomności, które to obrażenia spowodowały rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni, natomiast P. S. odniósł obrażenia ciała w postaci wymagającej opracowania chirurgicznego rany, najprawdopodobniej tłuczonej, powłok głowy w okolicy czołowej oraz stłuczenia powłok jednego palca ręki prawej, które to obrażenia spowodowały rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni.

/dowody: informacja z pogotowia ratunkowego k. 238

dokumentacja medyczna k.229-231, 277-280

opinia sądowo – lekarska k. 284-286

zeznania K. R. k. 227-228

zeznania P. S. k. 219-222

zeznania A. D. (1) k. 207-208, 996-997, 1669

dokumentacja dotycząca wyjazdu z dnia 29.09.2012r. z (...) Publicznego Pogotowia (...) w P. k. 268-281

notatka urzędowa z dnia 29.09.2018 r. k. 201, 206 /

Na przełomie 2012 i 2013 r. E. G. (1) przez około miesiąc zamieszkiwała ze swoim chłopakiem K. B. w mieszkaniu przy ul. (...) w G., wynajmowanym od W. D. (1). Oprócz nich w mieszkaniu pomieszkiwał P. W., który miał przejściowe problemy rodzinne. E. G. (1) dała mu klucze do mieszkania.

W trakcie zamieszkiwania w mieszkaniu przy ul. (...) zajmowała się handlem amfetaminą. Kupowała ją, po czym odsprzedawała znajomym swoim i K. B.. K. B. nie uczestniczył w sprzedaży narkotyków, osoby zainteresowane kierował do E. G. (1).

W dniu 19 stycznia 2013 r. grupa funkcjonariuszy Policji w składzie: D. G., P. K., J. L., M. D., M. S. udała się na ul. (...) w okolice bloku nr 23 w związku z informacją, że miał tam przebywać P. W. oraz K. B., który był poszukiwany w związku z rozbojem. Po północy D. S. zauważył P. W., który podchodził do budynku nr (...). Ten na widok funkcjonariuszy rzucił się do ucieczki i po krótkotrwałym pościgu został zatrzymany. Oświadczył, że przyjechał do kolegi Ł.. Na pytanie funkcjonariuszy o klucze, które miał w kieszeni, oznajmił, że nie jest w stanie sobie przypomnieć, do czego są te klucze.

W trakcie interwencji policjanci usłyszeli dochodzący z bloku nr 23 krzyk kobiety, wzywającej pomocy. Udali się do portierni, gdzie pracownik ochrony poinformował ich, że krzyki często dobiegają z lokalu nr (...).

E. G. (1) posiadała w tym dniu w mieszkaniu narkotyki.

Gdy wraz z K. B. zorientowali się, że do lokalu zmierzają policjanci, K. B. zaczął wrzucać amfetaminę do muszli klozetowej, by uniemożliwić jej ujawnienie przez funkcjonariuszy.

A.. D. S. zapukał do drzwi lokalu nr (...), które zostały otwarte, a następnie energicznie zamknięte. Policjanci otworzyli drzwi kluczami ujawnionymi przy P. W.. Po otwarciu drzwi po lewej stronie zobaczyli K. B. wrzucającego amfetaminę do toalety. Na widok funkcjonariuszy podjął próbę spuszczenia wody. Został obezwładniony przez asp. M. D..

W toku przeszukania lokalu D. G. ujawnił w lodówce przezroczysty woreczek z zawiniątkiem z folii aluminiowej z zawartością białego proszku.

W zawiniątku znajdowała się amfetamina w ilości 112,42 grama, łącznie nie mniej niż 936 pojedynczych porcji konsumpcyjnych tego środka.

Ponadto w toku przeszukania ujawniono pojemniki plastikowe ze śladowymi ilościami amfetaminy, gotówkę w kwocie 1280 zł, susz roślinny barwy zielonej rozsypany na blacie oraz w woreczku foliowym, telefony komórkowe razem z kartami sim, dwie wagi elektroniczne, młynek do suszu, laptop, dwa notesy oraz woreczek foliowy, w którego wnętrzu znajdowała się folia aluminiowa z zawartością amfetaminy.

/dowody: wyjaśnienia E. G. (1) k. 60-61, 535-538

wyjaśnienia K. B. k. 65-66, 540-542, 904-906

wyjaśnienia P. W. k. 54-55, 467-469, 902-904

zeznania G. L. k. 133, 1668-1669

umowa najmu k. 135-138

zeznania D. G. k. 22-24, 981-982, 1668

zeznania D. S. k.

dokumentacja fotograficzna k. 431-433

opinia z zakresu badań chemicznych k. 668-679

opinia daktyloskopijna k. 519-524/

W dniu 27-28 listopada 2012 r. w godzinach 21:00-5:00 P. H. (1) pełnił służbę patrolową w radiowozie nieoznakowanym wraz z P. P. i G. N.. O godzinie 1:30 na ulicy (...) zauważyli jadącego na rowerze P. W., wiozącego fragment stolika. Gdy zobaczył policjantów, zaczął uciekać. Po krótkim pościgu funkcjonariusze zatrzymali P. W. i ujawnili przy nim środek psychotropowy w postaci amfetaminy w ilości 12,79 grama, co stanowiło 93 porcje konsumpcyjne oraz susz roślinny barwy zielonej stanowiący ziele konopi innych niż włókniste w ilości 1,80 grama, tj. dwie porcje konsumpcyjne.

/dowody: zeznania P. H. (2) k. 445-446, 998, 1670-1671

wyjaśnienia P. W. k. 467-469

opinia z zakresu badań fizykochemicznych k. 491-497/

E. G. (1) w toku postępowania przygotowawczego przyznała się do zarzucanego jej czynu. Złożyła wyjaśnienia, w których opisała, w jaki sposób handlowała narkotykami. Zaprzeczyła jednocześnie, by brał w tym udział K. B.. Podała, że do przestępczego procederu wciągnął ją P. W.. Wskazała również, że ujawnione w mieszkaniu wagi należały do niej.

/wyjaśnienia E. G. (1) k. 60-61, 535-538/

Z kolei K. B. zaprzeczył, by spuszczał w toalecie amfetaminę, podając, że była to kofeina. W swoich wyjaśnieniach próbował zminimalizować rolę E. G. (1) w handlu narkotykami, zaprzeczając, by trudniła się taką działalnością. Twierdził, że osobą handlującą narkotykami był P. W..

K. B. w swoich wyjaśnieniach odniósł się również do wydarzeń z dnia 29 września 2012 roku. Przedstawiona przez niego wersja jest częściowo odmienna od ustalonego stanu faktycznego, bowiem wskazał on, że prowodyrem szarpaniny, jaka wywiązała się na (...) byli K. R. i P. S..

/wyjaśnienia K. B. k. 65-66, 540-542, 904-906/

P. W. natomiast zaprzeczył, by miał coś wspólnego z narkotykami ujawnionymi w mieszkaniu wynajmowanym przez E. G. (1). Przyznał się jednocześnie do posiadania narkotyków ujętych w zarzucie drugim aktu oskarżenia.

/wyjaśnienia P. W. k. 54-55, 467-469, 902-904/

W toku postępowania P. W. został zbadany przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów. Stwierdzili, że nie jest on chory psychicznie ani upośledzony umysłowo, w dacie czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Podobnie w przypadku K. B. została wydana opinia sądowo-psychiatryczna. Biegli stwierdzili, że nie jest on chory psychicznie ani upośledzony umysłowo, w dacie czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

/dowody: opinie sądowo-psychiatryczne k. 699-701, 704-707/

E. G. (1) nie była uprzednio karana. K. B. i P. W. byli uprzednio wielokrotnie karani.

/dowody: dane o karalności k. 1653-1660/

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w dużej mierze jest bezsporny. Bezsporne jest ujawnienie narkotyków w mieszkaniu wynajmowanym przez E. G. (1). Natomiast pewną trudność stanowiło ustalenie związku każdego z oskarżonych z przedmiotowymi narkotykami.

Sąd uznał za wiarygodne wydane w sprawie opinie z zakresu badań fizykochemicznych oraz badań daktyloskopijnych. W ocenie Sądu opinie te zostały przeprowadzone w sposób pełny i profesjonalny, z uwzględnieniem wiedzy fachowej, brak jest podstaw do zakwestionowania treści opinii i wniosków w niej zawartych. Z tych samych względów Sąd uznał za wiarygodną opinię sądowo-psychiatryczną wydaną w odniesieniu do P. W..

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w sprawie, gdyż zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania G. L. i W. D. (2). Zeznania świadków dotyczyły kwestii bezspornych, to jest faktu wynajmowania E. G. (1) mieszkania.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków – funkcjonariuszy Policji: D. G., D. S. i P. H. (1). Zeznania te znajdują potwierdzenie w dokumentacji procesowej w postaci protokołów zatrzymania, protokołów przeszukania, opiniach z zakresu badań fizykochemicznych, z zakresu daktyloskopii jak również częściowo wyjaśnień oskarżonych. Zeznania D. G. i D. S. dodatkowo wzajemnie się uzupełniają.

Sąd w ustaleniach faktycznych wziął pod zeznania złożone przez J. R. i A. D. (1), które dotyczyły zarzutów III i IV stawianych K. B.. Były one naocznymi świadkami zdarzenia, zeznały zgodnie z tym, co zaobserwowały, a ich wskazania znajdują odzwierciedlenie w zapisie zarejestrowanym przez kamery znajdujące się na stacji (...) w P., jak i notatkach urzędowych sporządzonych przez funkcjonariuszy policji, którzy przyjechali na interwencję oraz służby medyczne.

Ponadto A. D. (1) była osobą postronną w sprawie, niezwiązaną z żadną ze stron, widziała przebieg zdarzenia od samego początku, tj. od momentu, kiedy P. S. odezwał się do M. G., co zgodnie z pamięcią opisała. Dzięki jej zeznaniom możliwe było ustalenie, że to K. B. był prowodyrem szarpaniny.

Sąd ostrożnie odniósł się do przedstawionej wersji wydarzeń z dnia 29 września 2012 roku przez P. Z., M. G. i M. J. zważywszy, że osoby te są znajomymi K. B., wobec czego mogli być nieobiektywni. Jednocześnie, mając na uwadze zeznania pokrzywdzonych – K. R. i P. S., a także ekspedientki A. D. (2) Sąd przyznał wiarę depozycjom w/w świadków i na ich podstawie dokonał ustaleń stanu faktycznego.

Mając na uwadze zeznania w/w świadków, w przekonaniu Sądu depozycje P. S. i K. R. są w pełni wiarygodne i należało uznać je za prawdziwe w całości. Nadto Sąd zważył, że zeznania pokrzywdzonych korespondują ze sobą i nie zawierają wewnętrznych sprzeczności. W konsekwencji Sąd uznał, że przedstawiona przez nich wersja jest zgodna z rzeczywistością.

Ponadto potwierdzeniem faktów przedstawionych przez w/w jest zapis z monitoringu znajdującego się w obrębie stacji (...) w P.. Na nagraniu tym zarejestrowany został przebieg bójki, w jakiej brał udział K. B..

Na jednoznaczne określenie charakteru obrażeń jakich doznali pokrzywdzeni w wyniku zachowania K. B. pozwoliły wnioski opinii sądowo – lekarskiej sporządzonej na podstawie dokumentacji medycznej P. S. i K. R.. Sąd uznał opinię biegłych za wiarygodne, zaś wnioski z nich wynikające za zbieżne z obowiązującymi przepisami, zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonych E. G. (1) i K. B. z dużą dozą ostrożności. E. G. (1) i K. B. próbowali chronić się nawzajem, biorąc winę na siebie. Z wyjaśnień ich wynika jednak, iż E. G. (1) zajmowała się handlem amfetaminą. Zdaniem Sądu brak jest dowodów na to, by K. B. jej w tym pomagał, natomiast w świetle opinii fizykochemicznej i opinii z zakresu badań daktyloskopijnych oczywistym jest, iż to K. B. spuszczał do toalety środki psychotropowe w postaci amfetaminy. Niezależnie od jego motywacji, tym samym rozporządził tymi środkami jak swoją własnością.

Podobnie, ich wyjaśnienia w zakresie popełnienia przez K. B. czynów zarzucanych mu w punkcie III i IV aktu oskarżenia różniły się od ustalonej na podstawie zeznań świadków wersji. W ocenie Sądu K. B. i E. G. (1), obciążając winą P. S. i K. R. za wywiązanie się bójki na stacji benzynowej, próbowali w ten sposób odsunąć odpowiedzialność od K. B.. Za tym, że to zachowanie K. B. było od początku agresywne i to on był prowodyrem bójki, tym samym przecząc twierdzeniom K. B. i jego dziewczyny przemawiały zeznania świadka – ekspedientki pracującej na stacji (...) jak i pokrzywdzonych, którym Sąd dał wiarę w całości.

Sąd nie znalazł natomiast podstaw, by odmówić wiary wyjaśnieniom P. W.. Zaprzeczył on, by miał coś wspólnego z narkotykami znalezionymi w mieszkaniu wynajmowanym przez E. G. (1), przyznał się zarazem do posiadania narkotyków ujętych w zarzucie II aktu oskarżenia. Żaden z pozostałych dowodów przeprowadzonych w sprawie nie podważył wersji wydarzeń wskazywanej przez P. W..

Odnośnie amfetaminy ujawnionej w toku przeszukania w lodówce, Sąd zważył, co następuje. Mieszkanie, w którym ujawniono te środki, wynajmowane było przez E. G. (1), która mieszkała w nim wspólnie z K. B.. P. W. jedynie pomieszkiwał w tym lokalu. E. G. (1) zajmowała się handlem amfetaminą. Z kolei K. B. swoim zachowaniem (spuszczanie narkotyków w toalecie) udowodnił, że czuł się uprawniony do rozporządzenia narkotykami. P. W. w chwili zatrzymania go przez policję nie miał przy sobie żadnych narkotyków. A zatem, zważywszy działalność E. G. (1) i wiedzę na ten temat K. B., Sąd uznał, iż w chwili interwencji policji to oni byli posiadaczami środków psychotropowych ujawnionych w lodówce.

Zważywszy natomiast labilność wyjaśnień oskarżonych oraz brak innych miarodajnych dowodów, Sąd uznał, że nie można przypisać P. W. ani udziału w obrocie tymi środkami, ani też ich posiadania i uniewinnił go od popełnienia przedmiotowego czynu.

Postępowanie dowodowe w postaci przede wszystkim wyjaśnień E. G. (1), która przyznała się do handlu narkotykami, oraz częściowo wyjaśnień K. B., zabezpieczonych dowodów rzeczowych w postaci środków psychotropowych pozwolił na przypisanie E. G. (1) przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Postępowanie dowodowe potwierdziło natomiast, że P. W. dopuścił się drugiego zarzucanego mu czynu, tj. posiadania znacznej ilości środka psychotropowego w postaci amfetaminy oraz ziela konopi innych niż włókniste. Oskarżony przyznał się do tego czynu, został zatrzymany na gorącym uczynku popełnienia przedmiotowego przestępstwa.

W świetle powyższych ustaleń faktycznych i rozważań prawnych, Sąd uznał E. G. (1) za winną zarzucanego jej czynu, zaś P. W. – drugiego zarzucanego mu czynu. W odniesieniu do K. B. Sąd uznał, że jest on winny tego, że posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci soli amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 112,42 grama, co stanowiło łącznie nie mniej niż 936 pojedynczych porcji konsumpcyjnych tej substancji, tj. o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Postępowanie dowodowe nie dostarczyło podstaw do przyjęcia, że uczestniczył on w obrocie znacznej ilości środków psychotropowych poprzez sprzedaż oraz przechowywanie w celu dalszej odsprzedaży, jak zarzucił mu prokurator. Jak zeznała E. G. (1), K. B. nie pomagał jej porcjować amfetaminy, ani też jej nie sprzedawał. Niewątpliwie natomiast K. B. wiedział, że w mieszkaniu, w którym mieszkał znajdują się narkotyki i godził się na to. Ponadto, Sąd uznał, że jest on winny zarzucanych mu czynów w punkcie III i IV oskarżenia, tj. spowodowania swoim zachowaniem naruszenia czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni. Za przyjęciem wskazanej kwalifikacji przemawiała w szczególności treść opinii sądowo – lekarskiej określającej charakter i rozmiar obrażeń, spowodowanych u pokrzywdzonych we wskazanej dacie. O sprawstwie K. B. w tym zakresie przesądziły ponadto ujawniony zapis monitoringu oraz zeznania K. R. i P. S., a także ekspedientki A. D. (2) i J. R..

Wymierzając oskarżonym karę za przypisane im przestępstwa Sąd kierował się dyspozycją art. 53 k.k. oraz art. 54 § 1 k.k. Sąd uznał za okoliczność przemawiającą na korzyść oskarżonej E. G. (1) jej przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożenie wyjaśnień, które w znacznej mierze przyczyniły się do dokonania rekonstrukcji stanu faktycznego w sprawie. Na korzyść oskarżonej bez wątpienia przemawiała również jego uprzednia niekaralność. Jako okoliczność obciążającą Sąd poczytał natomiast oskarżonej fakt działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jak również znaczną ilość posiadanych przez nią w chwili zatrzymania środków psychotropowych. Sąd miał również na uwadze niewątpliwie znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonej czynu, o jakim świadczy działanie w zamiarze bezpośrednim, co traktować należy jako świadome naruszanie obowiązującego porządku prawnego.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonej za czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii kara dwóch lat pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonej, stopnia społecznej szkodliwości jej czynu, spełni również swoje zadania prewencyjne. Zauważyć należy, iż kara ta została wymierzona w dolnych granicach zagrożenia ustawowego. Jednocześnie w ocenie Sądu, zważywszy charakter czynu, ilość zabezpieczonych środków psychotropowych, brak jest podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności z uwagi na zbyt wysoką szkodliwość społeczną jej czynu.

W odniesieniu do P. W. Sąd poczytał na jego niekorzyść uprzednią karalność oskarżonego, w tym za przestępstwo podobne. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił fakt, iż oskarżony był osobą uzależnioną, a nadto, że przyznał się do zarzucanego mu czynu, mając jednak na względzie, że został zatrzymany w zasadzie na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa, co nie pozostawiało mu specjalnie wyboru linii obrony.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd wymierzył P. W. za przypisany mu czyn karę roku pozbawienia wolności. Zarazem Sąd nie znalazł podstaw do warunkowego zawieszenia orzeczonej kary, wobec oskarżonego brak jest bowiem pozytywnej prognozy, iż nie popełni ponownie przestępstwa, o czym świadczy chociażby jego wielokrotna karalność, w tym za przestępstwo podobne.

Sąd wymierzając K. B. karę miał na uwadze to, że oskarżony, jak wynika z danych o karalności, uprzednio wielokrotnie wchodził w konflikt z prawem. Ponadto, Sąd za okoliczność obciążającą poczytał to, że oskarżony inicjował bójkę, przejawiał agresywne zachowanie, nie mając ku temu powodów. Co więcej, nie był to pierwszy raz, kiedy naruszył dobro prawne, jakim jest życie i zdrowie. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Sądu właściwą karą za przypisany K. B. czyn z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu będzie kara roku pozbawienia wolności. Natomiast za przypisane mu przestępstwo z art. 157 § 2 k.k. Sąd, uznając popełnione czyny za ciąg przestępstw, wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 30 złotych.

Sąd zaliczył oskarżonym E. G. (1) i P. W. na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności okresy tymczasowego aresztowania w niniejszej sprawie. Sąd nie dokonał natomiast zaliczenia w odniesieniu do K. B., gdyż w trakcie tymczasowego aresztowania odbywał karę w innej sprawie.

Sąd orzekł również przepadek dowodów rzeczowych pozostających w związku z popełnionymi przestępstwami.

Korzystając z uprawnienia przewidzianego w art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd, w związku z popełnieniem przez oskarżonych przestępstw zarówno z art. 56 ust 3, jak i 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł od nich nawiązki na rzecz MONAR Ośrodka (...) i (...) w G.: od E. G. (1) w kwocie 3000 zł, od P. W. i K. B. w kwocie po 2000 zł. W opinii Sądu celowym było skorzystanie z możliwości nałożenia na oskarżonych tego środka karnego, tak by dodatkowo uzmysłowić oskarżonym niewłaściwość jego postępowania i osiągnąć pozytywny skutek wychowawczy wobec nich. Jednocześnie wpłata nawiązek przez oskarżonych na wskazany cel przyczyni się choć częściowo do zniwelowania skutków społecznych popełnionych przez nich przestępstw.

Nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonych od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych Sąd obciążył ich tymi kosztami i wymierzył im opłaty zgodnie z obowiązującymi przepisami.

ZARZĄDZENIE

1)  (...)

2)  (...)

3)  (...)

G., dnia 1 października 2018 r.